Εγώ είμαι με τους πρόσφυγες - Pitsirikos

[Κείμενα του πιτσιρίκου διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα και πολλές φορές τα αναδημοσιεύω, γιατί σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ με το περιεχόμενό τους. Με το παρακάτω κείμενο -που βέβαια τόσο όμορφα όπως αυτός δεν θα μπορούσα ποτέ να είχα γράψει εγώ- συμφωνώ απόλυτα.]

Αν και είναι πια ολοφάνερο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει σχέδιο για την προσφυγική κρίση, στην Ελλάδα -και όχι μόνο- υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν το έχουν αντιληφθεί.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε σχέδιο μόνο για τις τράπεζες και τις αγορές. Πολιτική δεν έχει.

Όταν χρειάστηκαν πολιτικές αποφάσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο -στο ΝΑΤΟ διοικούν οι Αμερικανοί όχι οι Ευρωπαίοι- έκλεισε τα σύνορα, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Γενεύης, και ερωτεύτηκε την Τουρκία, ένα κράτος-τρομοκράτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεβρακώθηκε.

Διαβάζω τα όσα λέγονται στην Ελλάδα ανάμεσα στους πολιτικούς και σκέφτομαι πως δεν αλλάζουν με τίποτα.

Πρέπει να είσαι φανατικός, τυφλός και υστερικός, για να κατηγορείς την ελληνική κυβέρνηση για την προσφυγική κρίση. Ή πληρωμένος.

Και είναι χυδαίο να κάνεις πολιτικό παιχνίδι, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο των συνόρων.

Δεν έκανε η Ελλάδα τον πόλεμο στη Συρία, δεν βομβάρδισε η Ελλάδα την Συρία, δεν στηρίζει με κανέναν τρόπο η Ελλάδα τον πόλεμο στη Συρία.

Επίσης, δεν ήταν η Ελλάδα που είπε πως η Γερμανία μπορεί να δεχτεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες.
Αυτό το είπε η Άνγκελα Μέρκελ. Και μετά -βλέποντας την ραγδαία πτώση της δημοτικότητάς της- το μετάνιωσε.

Εν τω μεταξύ, όμως, οι πρόσφυγες είχαν ξεκινήσει.

Μπορείς να κατηγορήσεις την ελληνική κυβέρνηση για πάρα πολλά πράγματα αλλά είναι εντελώς ηλίθιο να προσπαθείς να της καταλογίσεις και το κλείσιμο των συνόρων.

Τα σύνορα τα έκλεισε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μπορεί αυτό να μην αρέσει στους Μένουμε Ευρώπη αλλά η αγαπημένη τους Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα. Της Ελλάδας δεν της πέφτει λόγος. Για τίποτα πια.

Η Ευρώπη κατηγορεί τον Ντόναλντ Τραμπ που θέλει να σηκώσει τείχος στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό αλλά σήκωσε τα δικά της τείχη και αφήνει έξω όχι Μεξικάνους αλλά πρόσφυγες.

Οι ευρωπαϊκές χώρες καταπατούν την συνθήκη της Γενεύης -που έχουν υπογράψει όλες- αλλά οι Ευρωπαίοι πολίτες, με κάποιες εξαιρέσεις, κοιμούνται ύπνο βαθύ.

Ο φασισμός και ο ρατσισμός φουντώνουν στην Ευρώπη, και αυτό δεν γίνεται από ακροδεξιές κυβερνήσεις· γίνεται από κυβερνήσεις κεντροδεξιών και σοσιαλδημοκρατών.

Κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γίνονται ακροδεξιές και υιοθετούν φασιστικές απόψεις, για να μην έρθουν οι φασίστες.

Αν γίνεις εσύ φασίστας, θα έχουν έρθει οι φασίστες.

Δεν είναι και πολύ δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αυτό. Αν και για πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες αποδεικνύεται πολύ δύσκολο.

Πάντως, όποιος αγαπάει πραγματικά την Ευρώπη, ας φωνάξει πως η Ευρώπη γίνεται φασιστική. Τώρα, μετά θα είναι αργά.

Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει η χρεοκοπημένη Ελλάδα που ούτε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματός της δεν μετράει.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν καταφέρει έξι χρόνια να βρουν μια εναλλακτική λύση στην χρεοκοπία της χώρας και στα Μνημόνια, και θα αντιμετωπίσουν το προσφυγικό;

Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Από την άλλη, σκέφτομαι πως και η πλούσια και οργανωμένη Γερμανία να ήταν στην θέση της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το θέμα με τους πρόσφυγες.

Η λύση δεν είναι να φυλακιστούν οι πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι πρόσφυγες είναι ξεριζωμένοι άνθρωποι, δεν είναι εγκληματίες.

Η μόνη πραγματική λύση είναι να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία. Αυτό μπορούν να το πετύχουν μόνο όσοι συμμετέχουν σε αυτόν τον πόλεμο.

Μέχρι τότε, είναι έγκλημα και παραβίαση των διεθνών κανόνων νομιμότητας το κλείσιμο των συνόρων.

Οι πρόσφυγες δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους και απαγορεύεται να πάνε στις χώρες που θέλουν να πάνε.

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οι «αρχές και οι αξίες» της Ευρώπης.

Είμαι άνθρωπος και είμαι περαστικός από αυτή τη ζωή και από αυτόν τον πλανήτη. Όπως όλοι μας.

Ως εκ τούτου, δεν μπορώ παρά να είμαι με τους ανθρώπους που είναι σε ανάγκη.

Οι πρόσφυγες είναι σε ανάγκη και δεν μπορώ παρά να είμαι μαζί τους.

Απλό είναι.

Οι περισσότεροι Έλληνες το έχουν καταλάβει. Και το δείχνουν με τον τρόπο τους.



----------------------------
[Πηγή]

Να μην καταφέρουν να μετατρέψουν την αλληλεγγύη που έδειξαν οι Έλληνες σε κούραση και απογοήτευση... - Γιώργος Τυρίκος-Εργάς

Τα τελευταία δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια, δεν υπάρχει βιβλιογραφία που να λέει πως οι φράχτες δούλεψαν αποτελεσματικά στην αποτροπή ανθρώπων απελπισμένων για μετακίνηση. 

Αντιθέτως γνωρίζουμε πολύ καλά και με κάθε επιστημονική ακρίβεια πως οι φράχτες (κάθε είδους από ξύλινα παλούκια μέχρι φράχτες με drones) απλά είναι μια επιτέλεση αποχαύνωσης του μέσου συντηρητικού ημιμαθή "νοικοκύρη", εύκολη λύση στην αντζέντα δεξιάς και ακροδεξιάς πολιτικής. 

Θα θυμηθούμε επιπλέον, στους μήνες που θα έρθουν, πως ακόμα κι αν ένας καταφέρει να κρατήσει τους "εχθρούς" "απέξω" -ανθρώπους στην ουσία που τρέχουν να ξεφύγουν από πολέμους και φτώχεια για την οποία είναι συνυπεύθυνος- μένει "εντός" με έναν χειρότερο εχθρό που έχει συγκεκριμένο όνομα και λέγεται φασισμός. 

Αυτή η νέα προσφυγική "κρίση" είναι απολύτως διαχειρίσιμη, οι λύσεις έχουν προταθεί από την επιστημονική κοινότητα, είναι απλές και αποτελεσματικές ενώ μετατρέπουν την "κατάρα" των προσφύγων σε πραγματική ευλογία για την κοινωνία και την οικονομία. Υπάρχει η τεχνογνωσία, το ανθρώπινο δυναμικό, οι πόροι, ο χώρος. 

Δεν είναι εύκολο όμως να νικηθεί αυτή η άρχουσα τάξη που αιώνες τώρα παίζει το χαρτί του εθνικισμού για να κρατηθεί στην εξουσία. 

Χτίζουν τον φασισμό όπως τα παιδιά τα τουβλάκια και τον μοντάρουν κατά περίπτωση. 

Όμως οι καιροί αλλάζουν, η πληροφορία πλέον κυκλοφορεί με ταχύτητα και τρόπους πολύ δύσκολα ελεγχόμενους.

Σιγά σιγά ίσως μάθουμε να την διαχειριζόμαστε και ίσως σιγά σιγά μετατρέπουμε την ολιγαρχία σε μια αμεσότερη δημοκρατία. 

Θα πάρει γενιές. 

Μέχρι τότε -στο τώρα που μόνο έχουμε- μην δίνετε υπερβολική πίστη στην παντοδυναμία ή μην φοβάστε υπερβολικά τους άρχοντες. 

Ενέχουν στις πράξεις τους τον ίδιο τον σπόρο της φθοράς τους. 

Αυτό που πρέπει να προσέξουμε τώρα είναι να μην καταφέρουν να μετατρέψουν την αλληλεγγύη που έδειξαν οι Έλληνες σε κούραση και απογοήτευση και να μην καταφέρουν να μας αποκόψουν από τις φωνές και τα πρόσωπα εκείνα σε όλη την Ήπειρο τα οποία πραγματικά παλεύουν για ανθρωπισμό και ένωση των Λαών..

Γραβαντωμένοι, λαηφστάηληδες και δοσίλογα μίντια θα σκυλιάζουν πάντοτε. 

Το νου σας.Καλή στράτα πουλάκια μου. 

Κανείς μπάσταρδος δεν σας σταματάει.


---------------------------
Γιώργος Τυρίκος-Εργάς

ΥΓ,(ο τίτλος είναι δικός μου, βγαλμένος μέσ'απ'το κείμενο)

Η Ελλάδα του 2016 μέσα από δύο εικόνες

Αυτή είναι η Ελλάδα του 2016 μέσα από δύο εικόνες:

☻Στη πρώτη εικόνα βλέπεις ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, είναι ο κ. Χρήστος και η κ. Ελένη, σε κάποιο χωριό, να ανοίγουν τις πόρτες του σπιτιού τους στους πρόσφυγες, για να πιουν ένα καθαρό ποτήρι νερό και να κάνουν ένα μπάνιο, να ξαποστάσουν λίγο. 

Τη στιγμή που ένας δημοσιογράφος του γερμανικού καναλιού ARD καταγράφει την αλληλεγγύη του ηλικιωμένου ζευγαριού, ένα κορίτσι βγαίνοντας, φιλάει τα χέρια της γερόντισσας για να την ευχαριστήσει, κι εκείνη αυθόρμητα τραβάει τα χέρια της, την αγκαλιάζει και βάζουν μαζί τα κλάματα, ο γέρος παραδίπλα που μιλάει εκείνη τη στιγμή στον δημοσιογράφο, δεν συγκρατιέται, βάζει  τα κλάματα , λέγοντας "Δεν κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο".

☻Στη άλλη εικόνα βλέπεις ένα εξόφθαλμα χυδαίο εξώφυλλο του Down Town, στο οποίο εννιά τηλεπερσόνες υποδύονται τους μετανάστες φορώντας σωσίβια λέγοντας «Είμαστε όλοι πρόσφυγες». 

Εδώ λοιπόν ο εκδότης του περιοδικού προσπαθεί πουλώντας τον πόνο και το δράμα των προσφύγων - μεταναστών να βγάλει λεφτά. 

Είναι κυνικός, ξέρει την ευαισθητοποίηση του κόσμου και ενδίδει, τι λέω, καθαρά επιδιώκει να εμπορευματοποιήσει, να πουλήσει, δίνοντας έμφαση στον πόνο τους, αποθεώνοντας τη δυστυχία τους. 

Και το κάνει αυτό όχι με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, όχι. βάζει όχι 2-3 γνωστές προσωπικότητες, αλλά εννιά άτομα παρακαλώ. Εννιά άτομα που όπως στην τιβι ή στο θέατρο που παίζουν, υποδύονται εδώ τον ρόλο τους, υποδύονται τον πόνο του πρόσφυγα, μερικοί μάλιστα είναι σκόπιμα ντυμένοι ως Αϊλάν, Αχμάντ, Αϊσά! Έλεος...

Το τραγικό εδώ, είναι ότι μια από τους εννιά, είναι η αγαπημένη Τάνια Τσανακλίδου, μεγάλο της ατόπημα... Η οποία τώρα λέει πως έκανε λάθος, κρίμα Τάνια, τέτοια λάθη είναι ασυγχώρητα.

Δεν φωτογραφηθηκα για το περιοδικο αυτο αλλα τους επετρεψα, δυστυχως, να χρησιμοποιησου ν φωτο απο το θεατρο. Βλακεια μου, και λαθος.

— tania tsanaklidou (@TTsanaklidou) Μάρτιος 10, 2016

Προσωπικά μιλώντας, χέζω το Down Town και κάθε κωλοφυλλάδα του κερατά. Ας το αγοράσουν αυτοί που έχουν την "αισθητική" του, τουτέστιν οι #MenoumeEvropi και οι λοιποί νέο- παλιοι- φιλελέδες, εγώ το φτύνω.

Κρατάω μόνο τους δύο γέροντες βαθιά μέσα στην ψυχή μου, τους θαυμάζω, ναι θέλω να τους μοιάσω, χθες μου έδωσαν κι εμένα καθαρό νερό να πιω, λίγη ανθρωπιά κι ελπίδα να αναθαρρήσω.

Ο Αργύρης Πανταζάρας απέσπασε το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας & διέθεσε το χρηματικό έπαθλο σε ανθρωπιστική βοήθεια

Η μαυρίλα και η καταχνιά που έχει πέσει τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας το Βόλο, τόσο στο πολιτικό όσο και στο πολιτιστικό τομέα, δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει και να μας κάνει να ξεχάσουμε να εκθειάσουμε και να αναδείξουμε ό,τι θετικό και όμορφο συμβαίνει γύρω μας:

Το όμορφο και θετικό είναι ότι ένας 27χρονος νέος συμπολίτης μας, ο Αργύρης Πανταζάρας απέσπασε το φετινό θεατρικό βραβείο «Δημήτρης Χορν» και έγινε ο δέκατος έκτος στη σειρά ηθοποιός, στον οποίο απονέμεται η διάκριση, ως αναγνώριση της καλύτερης ανδρικής ερμηνείας της περασμένης θεατρικής περιόδου. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο θέατρο Χορν, με τον Σταμάτη Φασουλή στο ρόλο του οικοδεσπότη.

Εκείνο όμως που έχει πιο πολύ αξία και βέβαια έκανε περισσότερη εντύπωση αλλά και συγκίνησε πάρα πολύ, ήταν ο λόγος που έκανε ο ίδιος ο Ηθοποιός κατά την παραλαβή του βραβείου του:

Αναφερόμενος στο χρηματικό έπαθλο αξίας 3.000 ευρώ που συνοδεύει το βραβείο ο ηθοποιός είπε: «Μακάρι με αυτά τα χρήματα να ξαναέφτιαχνα μια πατρίδα για τους ανθρώπους που βρίσκονται στους δρόμους της χώρας μας. Μακάρι με αυτά τα χρήματα να ξαναέφτιαχνα και τη δικιά μας χώρα. Γι’ αυτό θ’ αρχίσω έτσι… Ένα μέρος του ποσού θα δοθεί σε προμήθειες για τροφή και την περίθαλψη των προσφύγων, που η μόνη πατρίδα τους αυτή τη στιγμή είναι η ίδια τους ζωή. Το υπόλοιπο ποσό θα δοθεί για την ενίσχυση και τη σίτιση στα σχολεία μας, γιατί υπάρχουν παιδιά που μετά το τελευταίο κουδούνι δεν τους περιμένει ένα πιάτο φαΐ στο σπίτι… Αλληλεγγύη, είναι η ευγνωμοσύνη για την ίδια τη ζωή. Θέλω έτσι να καταγγείλω την ανισότητα, την αδικία και τον πόλεμο σε κάθε μέρος του κόσμου… Καταγγέλλω, τον πόλεμο σε οποιαδήποτε μορφή. Καταγγέλλω, κάθε “σκέψη” που τον δημιουργεί, τον νομιμοποιεί και δεν τον εξαλείφει. Καταγγέλλω, αυτούς που ορθώνουν σύνορα στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ζωή. Εάν ο πολιτισμός δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη στον κόσμο, τότε βαδίζουμε στο τέλος του πολιτισμού. Και επειδή το να αλλάξει ο κόσμος είναι προσωπική υπόθεση, σας εύχομαι να το πάρετε προσωπικά».

Αυτά τα λόγια αποτελούν παρακαταθήκη τόσο για τον ίδιο όσο και για την γενιά του, γιατί εμείς, η δική μας γενιά απέτυχε, απέτυχε παταγωδώς. Τους αφήνουμε δυστυχώς ερείπια. 

Συγχαρητήρια Αργύρη και εις ανώτερα.


------------------------------------
Περισσότερα εδώ

Η Γιορτή Αλληλεγγύης προς τους Πρόσφυγες σήμερα στο Σύνταγμα ξεπέρασε και την πλέον αισιόδοξη προσδοκία!

Έξω και από την πλέον αισιόδοξη προσδοκία κινήθηκε η ανταπόκριση των Αθηναίων στο κάλεσμα που απηύθυνε το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης για συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες.

Από το πρωί της Κυριακής, εκατοντάδες αυτοκίνητα δεν έπαψαν να σταματούν στην πλατεία Συντάγματος και να αφήνουν στα ειδικά σημεία περισυλλογής χιλιάδες σακούλες με ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης αλλά κυρίως με το περίσσευμα της αγάπης τους για τον συνάνθρωπο που φαίνεται πως αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Πρέπει να το πούμε πολλές φορές πως αυτό που γίνεται στο Σύνταγμα σήμερα προκαλεί συγκίνηση.Κόντρα στην σκατοψυχια κάποιων η αλληλεγγύη είναι απίστευτη

 Οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα ήταν για ώρες μπλοκαρισμένοι από αυτοκίνητα απλών ανθρώπων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα κι έφερα ό,τι ο καθ'ένας μπορούσε να φέρει. Ήταν πολύ συγκινητικό!.

Αλληλεγγύη και από τις Φιλιππίνες. Respect!

Αγκαλιά με το Νόμπελ Ειρήνης η Ελλάδα μετά τις πυρκαγιές στα στρατόπεδα προσφύγων - Pitsirikos

Όλο και πιο κοντά έρχεται η Ελλάδα στο Νόμπελ Ειρήνης, μετά τις δυο πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν σε δυο στρατόπεδα που επρόκειτο να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στην περιοχή των Γιαννιτσών. 

Οι εμπρηστές παραμένουν άγνωστοι αλλά τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αφού φέρνουν την Ελλάδα πιο κοντά στο Νόμπελ Ειρήνης.

Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της νορβηγικής επιτροπής για το Νόμπελ Ειρήνης, Χένρικ Σίψεν, αναζητείται εναγωνίως κάποιος από τους εμπρηστές για να πάρει το Νόμπελ μαζί με την γιαγιά, τον ψαρά και την Σούζαν Σάραντον.

Ο Χένρικ Σίψεν τόνισε πως το να καις στρατόπεδα αποδεικνύει περίτρανα πως είσαι κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης, οπότε δικαιούσαι το Νόμπελ Ειρήνης.

Επίσης, ο Χένρικ Σίψεν είπε πως είναι πολύ συγκινητικό το ότι οι Έλληνες καίνε τα στρατόπεδα, για να μην κλειστούν εκεί οι πρόσφυγες και χάσουν την ελευθερία τους.

«Οι Έλληνες ξέρουν πως οι πρόσφυγες είναι ελεύθεροι άνθρωποι και όχι εγκληματίες, οπότε έκαψαν τα στρατόπεδα για να μην χάσουν οι πρόσφυγες την ελευθερία τους» είπε συγκινημένος ο Χένρικ Σίψεν.

Το να καις στρατόπεδα για πρόσφυγες χωρίς τους πρόσφυγες μέσα, είναι ένδειξη ανθρωπισμού.

Ο εμπρησμός των δυο στρατοπέδων για τους πρόσφυγες στα Γιαννιτσά, αποδεικνύει πως οι Έλληνες θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες να πάνε στις χώρες της βόρειας Ευρώπης -όπως επιθυμούν οι ίδιοι οι πρόσφυγες- και να μην φυλακιστούν στα Γιαννιτσά.

Οι κάτοικοι στα Γιαννιτσά ξέρουν πως είναι κάπως κατάρα να ζεις στα Γιαννιτσά, οπότε δεν θέλουν να πάθουν οι πρόσφυγες αυτό που ζουν οι ίδιοι.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε εκείνους τους κατοίκους των Γιαννιτσών που έκαψαν τα στρατόπεδα για να μην φυλακιστούν οι πρόσφυγες.

Οι κάτοικοι των Γιαννιτσών θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες να περάσουν τα σύνορα και να μην παγιδευτούν στην Ελλάδα.

Σκέψου να είσαι πρόσφυγας και να σε εγκλωβίσουν στην Ελλάδα. Καλύτερα να έμενες στη Συρία με τους ισλαμοχίπστερ.

Τα Γιαννιτσά χαρίζουν στους πρόσφυγες την ελευθερία τους και στην Ελλάδα το Νόμπελ Ειρήνης.

Και δεν το ξέρουν.

Η αξεπέραστη ανιδιοτέλεια του απλού Έλληνα.

------------------------
Πηγή

Ένας Άνδρας πέντε ετών

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος... ρίξε μια ροχάλα στον καθρέπτη αφού έχεις τόσο τσαγανό, που μέσα στην ανασφάλεια στην οποία σε έχωσαν οι εκλεγμένοι κυβερνήτες μέσω της δικής σου ψήφου, εσύ μπορείς να αντιστέκεσαι στην καταπάτηση της "ελληνικής" γης από βρομιάρηδες πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι τέτοιο το τσαγανό σου που επί  7 ολόκληρα χρόνια δεν μπορείς να αντισταθείς στο σφάξιμό σου αλλά επιθυμείς το σφάξιμο αυτών που απέδειξαν ότι προτιμούν να πνιγούν στο Αιγαίο από το να καθίσουν με τα χέρια σταυρωμένα. 

Καταπατούν την γη σου οι αλλοεθνείς αλλά ξεχνάς ότι την γη εσύ την έδωσες πεσκέσι στην Ε.Ε, στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ για να μπορείς να έχεις σίγουρο το μισθουλάκο σου, την συνταξούλα σου, την ευρωπαϊκή επιδότηση και το 5μηνο κοινωφελούς εργασίας. Με ποιο δικαίωμα άραγε υπερασπίζεσαι κάτι που έχεις ήδη πουλήσει; Ποιανού γη είναι τούτη εδώ τέλος πάντων; Διότι του ιθαγενή Έλληνα δεν είναι, με ενοίκιο ζει εδώ μέσω φόρων και όταν αδειάσει η τσέπη δεν θα έχει τα κουράγια να θαλλασοπνιγεί για να βρει την Γη της Επαγγελίας εκεί που θα του την τάξουν τα αφεντικά του.  Ποια θα είναι η γη που θα χωρέσει εσένα όταν την ελληνική γη  θα την έχουν οι Ευρωπαίοι ως θερινό θέρετρο και ως τεράστια πλατφόρμα μεταφοράς ενέργειας για τα  βορειοευρωπαϊκά τους σπίτια;

Οι λατρεμένοι Ευρωπαίοι παίζουν το παιχνίδι τους που δεν είναι άλλο από το φτηνό μεροκάματο και την αρπαγή του πλούτου πατρίδων μεταναστών και προσφύγων αλλά ουδείς δεν καρφώνει γουρουνοκεφαλές έξω από την Γερμανική, την Γαλλική και την Αμερικανική Πρεσβεία. Να δείξει ότι γνωρίζει ποιος βομβαρδίζει οικονομικά ή πολεμικά τις χώρες αυτών των ανθρώπων. Αλλά μέχρι εκεί είναι η μαγκιά του Έλληνα. Τρομοκρατεί εκεί που τον παίρνει αλλά όταν δεν τον παίρνει κάνει την κότα και φλυαρεί περί νέων επαναστάσεων και περί ελληνισμού. Ο Έλληνας που πρώτα χαράκωσε το κορμί του ο οικονομικός πόλεμος βλέπει εχθρούς αλλού αλλά όχι εκεί από όπου πατάνε το κουμπί για να εκτοξευθούν ειρηνικές και πολεμικές βόμβες εξόντωσης.

Εσύ που τεντώνεις τις φλέβες σου για την καταπάτηση των δικαιωμάτων σου και των εργασιακών σου συνθηκών, του μη δικαιώματος στην δημόσια υγεία, που γράφεις κειμενάρες ανατριχιαστικές  για τις απειλές των υπηρεσιών και τραπεζών ότι θα σου κατάσχουν τα ακίνητά σου, έχεις τα κουράγια να σηκώνεις πανό: "Έξω οι πρόσφυγες και μετανάστες από το σπίτι μας". Ποιανού σπίτι είναι αυτό και εσύ θυμήθηκες να το υπερασπιστείς; 

Δεν σε είδαμε να υπερασπίζεσαι τα σπίτια των 15,000 αυτόχειρων Ελλήνων, ούτε τα σπίτια των δεκάδων χιλιάδων που οι υπηρεσίες του Κράτους έκοβαν το νερό και το ρεύμα.  
Δεν σε είδαμε όλα αυτά τα χρόνια να στήνεις καραούλι έξω από το υπουργείο Υγείας για τους 2,5 εκατ. ανασφάλιστους Έλληνες που πεθαίνουν στα κρεβάτια του σπιτιού τους χωρίς δικαίωμα να παλέψουν την αρρώστια. 

Δεν σε είδαμε καν να κάνεις κατάληψη στα 15 περιφερειακά αεροδρόμια που έδωσες μέσω ψήφου σου στο γερμανικό κράτος, ούτε καν είδαμε ένα πανό στα λιμάνια των νησιών την ώρα που το ΝΑΤΟ κάνει την παρθενική του εμφάνιση υπό γερμανική σημαία. 

Δεν σε είδαμε να κάνεις ντου σε καμία τράπεζα που σου άρπαξε την Ελλάδα για να τσεπώσει 250 δις ευρώ βάζοντας ενέχυρο όλη την ελληνική γη.  Δεν σε είδαμε πουθενά αλλά τώρα που σε χρειάζεται το σύστημα τώρα παίρνεις θέση. Είσαι ένας Ευρωπαίος που φοβάσαι το ξένο. Το σκούρο. Το άγνωστο.

Εσύ, που κλαις και σπαράζεις για το 1,5 εκατ. Έλληνες οικονομικούς μετανάστες και τους 150,000 νέους Έλληνες επιστήμονες που ξενιτεύτηκαν σε βόρειες ευρωπαϊκές χώρες ρίχνοντας κατάρες στην Ε.Ε για το κακό που σε βρήκε, έχεις μούτρα και απαγορεύεις σε οποιονδήποτε άλλο μετανάστη να μην έχει το ίδιο δικαίωμα με σένα γιατί αυτός είναι άραψ ενώ εσύ ευρωπαίος; Αυτός είναι Αφρικανός ενώ εσύ Έλληνας; Και κάτι τρέχει στα γύφτικα της Ινδίας που εσύ είσαι Έλληνας στα χαρτιά διότι στην ψυχή είναι μεγάλο ερώτημα του τι είσαι και το απέδειξες την ώρα  που είχες στα χέρια σου την πολυτιμότερη χώρα στον κόσμο και μέσα σε μια δεκαετία κατάφερες και την έκανες μπουρδελομάγαζο της Ε.Ε, των ΗΠΑ και του Ισραήλ. 

Εσύ, ντε που δεν άφησες κάλπη για κάλπη να πάει χαμένη 40 ολόκληρα χρόνια σηκώνοντας σημαίες κόμματος αλλά βάζοντας στη ναφθαλίνη την σημαία της πατρίδος σου διότι εκείνες τις εποχές ο στόχος σου ήταν να γίνεις Ευρωπαίος και να αφήσεις πίσω την ελληνική σου ταυτότητα λες και ήταν βαρίδι που σε πήγαινε στον πάτο. Ήταν κακό να είσαι Βαλκάνιος, κακό να έχεις κύτταρο Ανατολίτη, κακό να είσαι αυτός που πραγματικά ήσουν. Αυτό που δεν είσαι σήμερα: Ελεύθερος.

Πες μας  τώρα ότι και για τις δημοκρατικές αποφάσεις που εσύ πήρες φταίνε οι Αφγανοί, οι Τυνήσιοι, οι Ιρανοί και οι Σομαλοί. Μόνο αυτό δεν ακούσαμε ακόμα.  Πες ακόμα ότι τα παιδιά των μεταναστών και προσφύγων μπορεί να γίνουν ζευγάρι με τα δικά σου παιδιά και δεν θα έχεις εγγόνια να τα πηγαίνεις βόλτα καμαρώνοντας ότι είναι από σπέρμα δικό σου και μήτρα βορειοευρωπαϊκή και τούμπαλιν. 

Πες μας ακόμα ότι θα γίνουν εδώ τζαμιά και θα φορέσουμε κελεμπίες ενώ θα μάς σφάξουν το βράδυ οι Άραβες ταλιμπάν λες και δεν μάς σφάζουν οι Ευρωπαίοι ταλιμπάν εδώ και εφτά χρόνια. Από τη μια απειλείς ότι θα πάρεις το όπλο και τα βουνά για την ελευθερία αλλά από την άλλη όταν ακούς όπλο φωνάζεις τη μαμά Μέρκελ να βάλει την τάξη με στρατό για την δική σου ασφάλεια. 

Καμιά πατρίδα δεν είναι καλύτερη από την πατρίδα του άλλου. Κανένας άνθρωπος δεν είναι επικίνδυνος όταν θέλει να ζήσει. Επικίνδυνοι είναι μόνο αυτοί που ζυγιάζουν τα πράγματα με την τσέπη. Όταν γίνονται μισθοφόροι με όπλο το σπαθί ή με όπλο την ψήφο. Το ίδιο επικίνδυνη είναι και η Ελλάδα που ως χώρα χάθηκε από τους ψηφοφόρους ταλιμπάν, τους καιροσκόπους πολίτες που είχαν γραμμένη την Ελλάδα στα παλιά τους τα παπούτσια, τους ηλίθιους που για το χρήμα ξερίζωσαν ο,τιδήποτε θύμιζε Ελλάδα. 

Δεν υπάρχει Ελλάδα πια να κατακτήσουν οι Άραβες, οι Αφρικανοί και οι αλλόθρησκοι. Πρόλαβαν να κάνουν πλιάτσικο οι "Ελληνορθόδοξοι" που στα δύσκολα θυμόταν πάντα τις εξαιρέσεις που άφησαν τα κόκαλά τους στα πεδία μαχών πολεμώντας όχι Άραβες αλλά προγόνους "Ελληναράδων" που είχαν κάνει κολιγιά με το Ευρωπαϊκό Έθνος.

Εσύ που κατάπιες το να στήνεται η σημαία της πατρίδος σου δίπλα από το κουρελόπανο της Ε.Ε, δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς περί Ελλάδας. 

Άσε εκείνον τον πιτσιρικά πρόσφυγα να κάνει την πορεία ζωής σε μια εθνική οδό της Ελλάδας τιμώντας  με τον τιμημένο ιδρώτα του αυτή την γη γιατί ο ιδρώτας που ρίχνουμε οι "Έλληνες" είναι μόνο με την χρήση πληκτρολογίων και τηλεκοντρόλ. Ιδρώτας ραδιενεργός.

Άσε τον πιτσιρικά να περπατήσει χιλιάδες χιλιόμετρα με το πείσμα στα μάτια και είναι ευχή να αποφασίσει να μείνει εδώ γιατί εδώ ξεμείναμε χρόνια τώρα από Άνδρες και η ελληνική γη ήταν ελληνική όσο υπήρχαν Άνδρες από τα γεννοφάσκια τους.-  

του Γιάννη Λαζάρου

---------------

[πηγή]

Μια δική μας αυθόρμητη πράξη αλληλεγγύης στους πρόσφυγες του Βόλου-Αλμυρού!

Αρχικά σκέφτηκα να μην κοινοποιήσω τίποτα.

Μετά είπα γιατί όχι, δεν ευλογώ τα γένια μου, δεν ήταν δική μου πρωτοβουλία, ήταν μια συγκινητική κι αυθόρμητη πρωτοβουλία μιας Συναδέλφου.

Κι ύστερα, είπα, γιατί να μην κοινοποιούμε τα καλά, αυτά μας δίνουν κουράγιο.

Σήμερα λοιπόν, έγινε -εντελώς απροσδόκητα- μια αυθόρμητη πράξη αλληλεγγύης για στους πρόσφυγες που βρίσκονται από χθες λίγο έξω απ'τον Αλμυρό Μαγνησίας.

Συγκεκριμένα, στη δουλειά μου, στην Επιτροπή Ερευνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μια συνάδελφός μου, σκέφτηκε να κάνει κάτι πρακτικό για να βοηθήσει τους πρόσφυγες: 
γύρισε με έναν φάκελο έναν-έναν όλους τους συναδέλφους και τους ζητούσε να δώσουν ό,τι θέλουν και μπορούν σε χρήματα για να αγοραστούν τρόφιμα πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες.

Η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη. Σε πολύ λίγο χρόνο μαζεύτηκαν πάνω από 70 €. Αμέσως μετά 2 συναδέλφισσες μαζί, πήγαν σε σουπερμαρκετ αγόρασαν τρόφιμα και τα μετέφεραν στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΑ Βόλου, που εδώ και μέρες μαζεύει τρόφιμα και ρουχισμό για τους πρόσφυγες.

Πολλά Μπράβο τους αξίζουν!

Είναι ο συμβολισμός, ηλίθιε! - του πιτσιρικου

Με μια συμβολική κίνηση, μέλη της ομάδας αναρχικών «Ρουβίκωνας» εισέβαλαν στο στούντιο της ΕΡΤ. Απαντώντας με μια συμβολική κίνηση, η αστυνομία προχώρησε σε 22 προσαγωγές.

Συμβολικά έχουν κλείσει τα βόρεια σύνορα της χώρας μας, η οποία τις επόμενες ημέρες θα γεμίσει συμβολικά με εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους πρόσφυγες.

Οι αγρότες έχουν κλείσει συμβολικά τους δρόμους, ενώ συμβολικά ήρθαν και στην Αθήνα.

Συμβολικά ήταν τα ποσά τα οποία ζητούσαν οι τρεις δημοσιογράφοι που κατηγορούνται για εκβιασμό.

Συμβολικά έκλεισαν τα νυχτερινά κέντρα μετά τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη.

Συμβολική ήταν η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Καισαριανή.

Συμβολικά η Ελλάδα χρεοκόπησε πριν από έξι χρόνια και συμβολικά δεν οδηγήθηκε κανένας πολιτικός στην Δικαιοσύνη.

Οι Έλληνες πληρώνουν συμβολικά το δημόσιο χρέος -χωρίς να ξέρουν πού οφείλεται- και έχουν φάει συμβολικά τρία Μνημόνια στο κεφάλι.

Συμβολικά, η ανεργία έχει φτάσει στο 30%, ενώ συμβολικά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Συμβολικά, τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία έχουν φτάσει στον ουρανό, ενώ συμβολικοί είναι και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.

Συμβολικά είναι τα capital controls, συμβολικά είναι και τα hot spots.

Συμβολικές είναι οι απεργίες, συμβολικές είναι οι διαδηλώσεις, συμβολικά τα συνθήματα, συμβολικά τα τραγούδια.

Στην Ελλάδα είναι όλα συμβολικά.

Τόσοι συμβολισμοί στην Ελλάδα, ούτε σε ταινία του Ταρκόφσκι.

Αλήθεια, που οφείλονται όλοι αυτοί οι συμβολισμοί στην Ελλάδα.

Γιατί οι Έλληνες, από τους αναρχικούς μέχρι τους ολιγάρχες καταφεύγουν σε συμβολικές κινήσεις;

Οι συμβολισμοί οφείλονται στον άκρατο μικροαστισμό και στον ραγιαδισμό που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία.

Οι Έλληνες καταφεύγουν σε συμβολικές κινήσεις, γιατί είναι δούλοι και θέλουν να παραμείνουν δούλοι.

Όταν η Ισλανδία χρεοκόπησε, οι Ισλανδοί δεν έκαναν τίποτα συμβολικό.

Δημοψήφισμα, στάση πληρωμών, Νέο Σύνταγμα και ο πρωθυπουργός στο δικαστήριο.

Θα ήθελα να πω στους Έλληνες που καταφεύγουν σε συμβολικές κινήσεις να πάνε να γαμηθούνε.

Συμβολικά.

--------------
πιτσιρικος

Ελλάδα, η χώρα του κόκκινου ήλιου - της Δανάης Καρυδάκη

Εθνικός ύμνος της ήταν η Φραγκοσυριανή σε πρόσφατη διασκευή της Πάολας, και σημαία της ένα σουβλάκι με απ’ όλα (στην διόλου αποκεντρωτική πρωτεύουσα το εθνόσημο απεικονίζονταν ως καλαμάκι με τζατζίκι, ενώ στο αποσχιστικό κίνημα του βορρά ήταν εμφανή τα δείγματα κέτσαπ-μουστάρδας, εγείροντας ενστάσεις ανάμεσα στους ιστορικούς, το γνωστό και ως Μεσοσουβλακικό ζήτημα). Στη χώρα εκείνη κατοικούσε ένας λαός, όχι βέβαια έτσι μονοκόμματος και ομοιογενής όπως η γλώσσα μάς αφήνει να ορίζουμε· ήταν χωρισμένος σε μερίδες λέοντος και μερίδες ποντικού αυτός ο λαός, σε τάξεις, όπως λένε συχνά μεταξύ τους κάτι κουλτουριάρηδες με γυαλιά-πατομπούκαλα και γένια τριών εβδομάδων.

Καθώς γλυκοχάραζε ο νεοφιλελευθερισμός στην ήπειρο όπου ανήκε η χώρα της αφήγησής μας, ήρθε η ώρα που, όπως έλεγε και ένα παλιό και από χρόνια λησμονημένο τραγούδι, στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, ξυρίστηκαν κι οι εγχώριοι μεσίτες, και ο λαός αυτός ή, για να είμαστε ακριβολόγοι, η εργατική και μέση τάξη του, κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα των μεγάλων που κυβερνούν την πλάση τούτη (τους οποίους όσο τα στομάχια ήσαν γεμάτα επανεξέλεγε με περισσή εθελοτυφλία στα κατά καιρούς οικονομικά σκάνδαλα). Και πλήρωσε. Και ξαναπλήρωσε. Και τον απολύσανε από τη δουλειά του. Και του αρνήθηκαν τα δεδουλευμένα. Και έβαλε λουκέτο. Και η τράπεζα, που ανάθεμα την ώρα που έπαιρνε το δάνειο, τον απείλησε ότι θα του πάρει το σπίτι. Και παρέδωσε τις πινακίδες του αυτοκινήτου που είχε αγοράσει με τα πρώτα του λεφτά και τον πρώτο του ανδρισμό. Και πούλησε μπιτ παρά το κτήμα στο χωριό, που σκόπευε να γράψει στην εγγονή του «άμα με το καλό διαβεί τα σκαλιά της εκκλησίας». Και πήγε στο αεροδρόμιο ανήμερα Πρωτοχρονιά να χαιρετήσει τα δυο παιδιά της που έφυγαν μετανάστες, το ένα στη Νορβηγία, το άλλο στο Ντουμπάι,τα καμάρια και οι καημοί της, που τα σπούδαζε επιστήμονες τόσα χρόνια, και ο γιος της ο μεγάλος της είπε «μάνα φεύγουμε για τόπους που έχουν δουλειές, εσύ κοίτα να τα βολέψεις, και να προσέχεις τον μπαμπά που έχει την καρδιά του». Και πήγε σχολείο και άλλαξε θρανίο, για να μην ακούσει η Μαριάννα, η ωραία ας το πούμε της τάξης, το στομάχι του που γουργούριζε από την πείνα μετά το μεγάλο διάλειμμα. Και έβαλε έναν ασθενή της στο χειρουργείο και τον έχασε πάνω στο χειρουργικό τραπέζι από εκτεταμένη αιμορραγία, γιατί η διοίκηση του νοσοκομείου δεν είχε λεφτά για γάζες. Και έκανε τα στραβά μάτια όταν της την έπεσε το γλοιώδες αφεντικό της μια Παρασκευή που έμεινε ως αργά στο γραφείο, γιατί «από την ανεργία,» σκέφτηκε, «καλύτερη η σεξουαλική παρενόχληση». Και έμεινε έναν χειμώνα χωρίς θέρμανση. Και ύστερα κι άλλον. Και ύστερα κι άλλον ένα.

Και ένα πρωί ξύπνησε. Ένα άγριο, ζεστό, τρεμάμενο κι όμως τόσο στιβαρό συναίσθημα φώλιασε μέσα του και σιγά σιγά τον πλημμύρισε. Πρώτα ένιωσε τα μάγουλά του να καίγονται, μετά τους κροτάφους του να πάλλονται, τα φρύδια να σμίγουν, τα πόδια να στυλώνουν στο έδαφος, οι γροθιές να σφίγγουν σε μπουνιά που όλως ευχαρίστως θα απηύθυνε σε αυτούς τους τζιτζιφιόγκους που κάθονταν στα έδρανα της Βουλής και αποφάσιζαν για εκείνον χωρίς εκείνον, όπως λέει και το ελαφρο-λαϊκό-ποπ άσμα που άκουσε σε ένα φεστιβάλ της ΚΝΕ το 2001, που πήγε για τα μάτια της Λένας δηλαδή, αλλά εκείνη του έριξε χυλόπιτα για έναν άχαρο ψηλολέλεκα συμφοιτητή, το όνομα του οποίου του διέφευγε. Όχι, βροντοφώναξε. Όχι. Φτάνει, ως εδώ. Και βγήκε στο μπαλκόνι και μετά στο δρόμο να το φωνάξει αυτό το όχι που τον έκαιγε.Ποιος;Αυτός, που στο Πολυτεχνείο, στα κρυφά μεν αλλά με συνέπεια δε, έπαιρνε σημειώσεις από τα τραπεζάκια της ΔΑΠ. Και είδε κι άλλους πολλούς στον δρόμο. Και έγιναν ένα.Και τα όχι τους ενώθηκαν σε μια κραυγή που έγινε τραγούδι. Και καθώς η φωνή του έσμιξε με τις φωνές των άλλων, ο ήρωάς μας ήλπισε για μια στιγμή πως της δικαιοσύνης ο ήλιος ο νοητός θα ανατείλει στη χώρα της εξιστόρησής μας.

Αντί για τον ήλιο, ένας ολόχρυσος Μεσσίας, με φωτοστέφανο και αστραφτερό χαμόγελο Colgate, μετρίου αναστήματος αλλά με μεγάλο μέτωπο, που φανερώνει άνθρωπο έξυπνο και με ψυχή καθάρια, όπως της είπε η γιαγιά της εν τη ρύμη του λόγου όταν ήταν Β’ Λυκείου και ζαχάρωνε τον φαρδυμέτωπο Μαθηματικό της, έκανε την εμφάνισή του, σχεδόν σαν να κατέβηκε από τους ουρανούς. «Μην σας νοιάζει, παιδιά» αναφώνησε «Εγώ είμαι εδώ. Ψηφίστε με, δώστε μου λευκή επιταγή και θα τα φτιάξω όλα από την αρχή. Θα σας σώσω από τα δεινά σας, θα σας απαλλάξω από τα βάσανά σας, θα σας γλιτώσω από τις κακουχίες σας. Πάτε στα σπίτια σας εν τω μεταξύ, κι εγώ θα σας φροντίσω.» Το πλήθος αναθάρρησε. Καλή και η κοινωνία των ίσων, καλή και η αδελφότητα που μας ενώνει, καλοί και οι από κοινού αγώνες, αλλά σαν έναν πατέρα καλό και φροντιστικό που θα τα κανονίσει όλα ενώ εμείς βλέπουμε επανάληψη το Ρετιρέ αμέριμνοι στην τηλεόραση, δεν έχει! Και γύρισαν σπίτια τους οι ηρωίδες και οι ήρωές μας και, σαν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έδωσαν τη λευκή επιταγή στον καλό Μεσσία που, όπως διδάσκει άλλωστε και κάθε θρησκεία που σέβεται τον εαυτό της,είναι το φως το αληθινό, ο ένας και μοναδικός που θα φέρει τη σωτηρία.

Την πήρε, λοιπόν, την επιταγή ο καλός Μεσσίας και την έκανε, μετά συγχωρήσεως, κωλόχαρτο καπιτονέ με έξτρα απαλότητα. Πάνε οι ελπίδες, πάνε οι πανηγυρισμοί, πάει η φωλιά, πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα. Και οι ήρωές μας έτσι που είχαν γυρίσει σπίτι δεν είχαν πια κουράγιο να ξαναβγούν στον δρόμο, δεν είχαν πια κουράγιο για εκείνο το ζεστό και άγριο συναίσθημα, θυμό θαρρώ το λένε, για εκείνη την μπουνιά που έμεινε τελικά ορφανή. Παγώσανε οι ήρωες, βυθίστηκαν σε μια μαστουρωμένη λήθη, στη σκέψη ήρθε και κούρνιασε μια απέραντη, χλιαρή και ισοπεδωτική αδιαφορία. «Τι να φτιάξω για αύριο, αγάπη μου; Γεμιστά ή γιουβαρλάκια;» ρωτά ο Γιάννης τον Δημήτρη, «Το ίδιο κάνει, όλα τα φαγητά την ίδια φάτσα έχουν,» αποκρίνεται εκείνος, παραφράζοντας ένα σύνθημα που είδε γραμμένο σε τοίχο στην Ιπποκράτους, καθώς έτρεχε, μια φορά κι έναν καιρό, μακριά από τα δακρυγόνα που του έκαιγαν τα πνευμόνια.

Ενώ λοιπόν οι ήρωές μας πλήττουν αφόρητα, η λυπητερή των νέων μέτρων λιτότητας ετοιμάζεται πυρετωδώς στην αυλή του Μεσσία, ενώ εκείνος βρίσκεται σε υπερατλαντικό ταξίδι για να συναντήσει έναν άλλο αποτυχημένο Μεσσία που κάποτε εξόρκιζε ως φονιά των λαών (ήταν σαν πάρτυ-reunion ένα πράγμα) με σκοπό, προφανώς, να ενημερώσει την υφήλιο για νέες μεθόδους διδακτικής της Αγγλικής. Στο αντίπαλο –κοινοβουλευτικό— στρατόπεδο, οι δελφίνοι άφησαν στην άκρη την αντιπολίτευση (ποιος τα βάζει άλλωστε με τον Θεό τον ίδιο;) και παίζουν μουσικές καρέκλες για την αρχηγία του κόμματος. Όλα αυτά είναι λογικά και αναμενόμενα, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ο κύριος Τάκης στην πρωινή διαδρομή με το λεωφορείο. Έλα όμως που μέσα σε όλα αυτά τα λογικά και τα αναμενόμενα, τρύπωσε και ένας υφέρπων φασισμός που, μέσα στη γενική αδιαφορία και απαξίωση, έγινε τόσο κοινότοπος και ευτελής που πάψαμε πια να τον προσέχουμε;

Πρώτα πρώτα, ο εθνικολαϊκισμός του κυβερνητικού μετώπου δίνει και παίρνει. Σε ομιλία του προς ομογενείς επενδυτές, ο Μεσσίας της αφήγησής μας τόνισε ότι δεν έχει σημασία αν είμαστε, λέει, Αριστεροί ή Δεξιοί, σημασία έχει να αγαπάμε την χώρα και να κάνουμε τα πάντα γι’ αυτήν. Η χώρα δηλαδή και ο λαός της παρουσιάζονται σαν μια ομοιογενής μάζα και η ‘Αριστερά’ δεν έρχεται σαν πολέμιος της κοινωνικής ανισότητας αλλά σαν εγγυητής της πατριωτικής αγάπης: Ελληνίδα η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, Ελληνίδα κι η κουτσή Μαρία χωρίς στον ήλιο μοίρα, να δούμε άραγε για ποια Ελλάδα θα προνοήσουν οι ομογενείς. Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που έχει συμπαραστάτη έναν τύπο που έκανε δοξολογία επί ερυθρού τάπητος στην επέτειο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, έναν ρατσιστή-αντισημίτη για παρ’ ολίγο υπουργό, και συμβουλάτορα έναν νέο-Πάγκαλο που κάνει τεμενάδες στο παπαδαριό για τα Θρησκευτικά στα σχολεία; Χαλάει λίγο την πιάτσα της Ελληναράδικης βαρβατίλας βέβαια η πιθανότητα ο περίτεχνος τάφος της Αμφίπολης να είναι φτιαγμένος από τον Μεγάλο Έλληνα Στρατηλάτη Αλέξανδρο για τον αδικοχαμένο καλό του Ηφαιστίωνα, αλλά αν σφυρίξουμε αδιάφορα στο σκοπό του RockyBalboa, ίσως και κανείς να μην το πάρει πρέφα.

Το τοπίο του υφέρποντος φασισμού έρχονται να συμπληρώσουν freepress και σάιτ απολιτίκ χιπστεροσύνης. Στη Lifo,υπό τον ευφάνταστο τίτλο «Το βδέλυγμα», ένας περί πολλού θεατρικός συγγραφέας κάνει ευθεία παραπομπή στο ‘Ο Αγών μου’δηλώνοντας πως η γονιμότητά του λαού της ιστορίας μας «είναι πλέον προγραμματισμένη γενετικώς και καθηλωμένη αποκλειστικώς στην τερατογένεση» και, άρα, πρέπει χωρίς «κανέναν οίκτο» να επιβληθεί στον λαό αυτό μια συντριπτική τιμωρία, η κατά Χίτλερ ‘Τελική Λύση’ όπως θα μπορούσε κάποιος να σημειώσει. Στα χνάρια lifestyle ειδήσεων και πάντα υπό το κυρίαρχο ανδρικό βλέμμα, η AthensVoice παρουσιάζει την Ουρανία Μιχαλολιάκου σαν την αιθέρια ύπαρξη της Βουλής, σχολιάζοντας τα ρούχα και τα κιλά της, χωρίς καμία αναφορά στις ιδέες της. Το protagon πάλι, που βρίθει κειμένων που σχολιάζουν την πολιτική επικαιρότητα από ‘αξιότιμους’ συναδέλφους όπως ο Τάκης Μίχας, ο Κώστας Γιαννακίδης ή ο Δημήτρης Καμπουράκης, απαγόρευσε στον συνεργάτη του, δημοσιογράφο NikoAgo,να γράφει άρθρα που κάνουν κριτική σε ΜΜΕ ή πολιτικούς και τελικά, σύμφωνα με μαρτυρία του ιδίου , διέκοψε τη συνεργασία του μαζί του, αναδυόμενο ως ο απόλυτος protagonιστής της προπαγάνδας.

Κερασάκι στην τούρτα το επίσημο φασιστικό κόμμα της χώρας, τα Χρυσά Αυγά, που έβαλαν μεν κουστούμια και γραβάτες όπως αρμόζει σε σωστούς καπιταλιστές, αλλά κράτησαν στην ψυχή τις σβάστικες και τα τσεκούρια. Η δικαιοσύνη, τυφλή ως τότε στις πράξεις τους, κινήθηκε εναντίον τους πριν δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μουσικού που, για να μην ξεχνιόμαστε, ανήκε στην εργατική τάξη. Η δίκη τους με κατηγορία τη σύσταση εγκληματικήςοργάνωσης εκτυλίσσεται απουσία των μεγάλων ονομάτων. Στο εδώλιο αυτής της δίκης-φαρσοκωμωδίας είναι οι μικροί, ο Ρουπακιάς ή ο Πατέλης, χαμηλά στην ιεραρχία της οργάνωσης, εκφραστές της κοινοτοπίας του κακού, όπως έγραφε η HannahArendtτο ’63 για τη δίκη του συνταγματάρχη των SS και διοργανωτή του Ολοκαυτώματος AdolfEichmann. Προς υπεράσπισή τους, ο ΓΓ Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, Πέτρος Κορμικιάρης, έσπευσε να του ιτάρει χυδαίες μομφές προς τον μητρικό θρήνο της Μάγδας Φύσσα στη λογική ‘καλά να πάθει το κωλόπαιδο’ που χορτάσαμε και μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου: «Νέο δακρύβεκτο (sic) μελό από τή (sic) μητέρα τού (sic) Παύλου Φύσσα. Τό (sic) ότι ό (sic) γυιός (sic) της προκαλούσε μέ (sic) τά (sic) τραγούδια του, ώς (sic) μητέρα, δεν τήν (sic) αφορούσε.Βρε ούστ» (sick.-) Και έρχονται οι φασίστες να πιαστούν από το κατεξοχήν μήνυμα του Διαφωτισμού για την ελευθερία της σκέψης και για την πολιτική δίωξη των ιδεών τους, για να μας θυμίσουν πως τι κι αν παρέδωσε ο Χίτλερ τα όπλα στο πεδίο της μάχης, ο φασισμός, ως το αρχέγονο μίσος προς τη διαφορετικότητα εμπλουτισμένο με καπιταλιστική οικονομία και τεχνολογικές καινοτομίες, δεν έχει ακόμα ηττηθεί.

Κι έζησαν αυτοί κακά κι εμείς χειρότερα, ώσπου ένα πρωί ο ήρωάς μας ξύπνησε και ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα ήρθε και φώλιασε μέσα του και σιγά σιγά τον πλημμύρισε. Πρώτα ένιωσε ένα βάρος να φεύγει από το στήθος του, το στέρνο του να απλώνει και να πλαταίνει σαν σφεντόνα. Ύστερα ένα τραγούδι αβίαστο, άγνωστο και λογοκριμένο από τον καιρό της Χούντας, αναρριχήθηκε από το στομάχι στο στόμα, και τα αυτιά του τέντωσαν να το ακούσουν: «…Θα κλείσω τα μάτια, θ’ απλώσω τα χέρια/μακριά από τη φτώχεια, μακριά απ’ τη μιζέρια/ θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη/ θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει…» Τα πόδια του ανεξέλεγκτα έκαναν ένα βήμα κι έπειτα κι άλλο ένα. Η παλάμη άνοιξε και αγκάλιασε το χερούλι της πόρτας. Είχε ήδη φύγει χαμογελώντας όταν σκέφτηκε να πει ένα καλώς όρισες σε αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα, το θάρρος της γνώσης.

της Δανάης Καρυδάκη

-----------------------------------------------

Εξαιρετικό κείμενο, -κάτι σαν πεζό ποίημα ένα πράγμα-, έτσι μούρθε να το διαβάσω φωναχτά -έτσι κάνω όταν κάτι μ'αρέσει πολύ. 

AMOR 14/10/2015

-----------------------

[πηγή]

Μετά και το 3ο Μνημόνιο: ας πάρουμε τα δικά μας μέτρα! - Του Γιώργου Κολέμπα

Είναι σε όλους πια καθαρό ότι υπάρχουν «εμείς» και «αυτοί». Η κοινωνική συναίνεση έχει σπάσει ανεπιστρεπτί και έχουμε «τέλος εποχής». Το πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας στη χώρα - που στηριζόταν μέχρι τώρα στη συναίνεση της μεσαίας τάξης - αμφισβητείται από την πλειοψηφία της, που περνά στους «από κάτω» της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθε ο καιρός να βοηθήσουμε όλοι να καταρρεύσει ανεπιστρεπτί. 

Να μη θεωρούμε ότι τη λύση θα τη δίνουν οι κάθε φορά νέες εκλογές και ο νέος "ηγέτης" Τσίπρας με το «νέο» εξελισσόμενο σε "κεντροαριστερά" κόμμα του.

Να σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα διαχείρισης της πολιτικής, καταναλωτές των πολιτικών των κομμάτων και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!

Ας αρνηθούμε να πληρώνουμε το οτιδήποτε προς το υπάρχον ακόμα "κράτος τους"!

Ας μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη των χρημάτων "τους", το να μη μπορούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα "τους"! 

Ας μη δεχθούμε σαν ανεργία την έλλειψη μισθωτών θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις τους! 

Ας απορρίψουμε την "ανάπτυξή τους" και το καταστροφικό μέλλον που ετοιμάζουν για τις μελλοντικές γενιές και τη φύση! 

Ας μη ξοδευόμαστε πια μόνο σε ειρηνικές ή μη ειρηνικές πορείες, συλλαλητήρια και "μητροπολιτική βία", που "αυτοί" είτε μπορούν και αγνοούν, είτε τις αντιμετωπίζουν με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία, προκαλώντας τη διαιώνιση του κύκλου της βίας. Ας δρούμε με μεθόδους αυτοάμυνας και αντιστρέφοντας τα μέσα της οικονομικής ασφυξίας πάνω μας, να πετύχουμε την κατάρρευση των λειτουργιών των μηχανισμών του κράτους τους! 

Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες, δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγγύης, ομάδες παραγωγών, συναιτερισμούς και συνεργατικές ομάδες, να μετατρέπουμε τις επιχειρήσεις που κλείνουν, σε επιχειρήσεις κοινωνικής, αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας με αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους σε αυτές και παραγωγή που να ικανοποιεί τις κοινωνικές βιοτικές ανάγκες. Να δημιουργήσουμε νέες μονάδες παραγωγής κοινωνικής βάσης. Να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές, δημιουργώντας "τοπικά νομίσματα" και εναλλακτικούς θεσμούς χρηματοδότησης, κ.λπ, κ.λπ.!

Ας δημιουργήσουμε κινήσεις πολιτών με τη μορφή "δημοκρατίας εν δράσει", που παρεμβαίνοντας στη τοπική κοινωνία και στη τοπική αυτοδιοίκηση θα δημιουργήσουν θεσμούς άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα και θα μετατρέψουν τους σημερινούς ΟΤΑ σε θεσμούς αυτοκυβέρνησης! 

Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και τη παγκοσμιοποίηση και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής πόρων και εξουσιών! 

Ας αρχίσουμε να οικοδομούμε τις δομές της σε σχέση απόρριψης, αντιπαράθεσης και ρήξης με τις δομές του κράτους τους! 

Ας αποφασίσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα για τη μετάβαση στη μετά την "ανάπτυξη" και τον καπιταλισμό εποχή!

Τι περιμένουμε; Δεν υπάρχουν «σωτήρες»!

Αποδείχθηκε στην πράξη ότι όλο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς και των εναπομεινάντων πρασίνων, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και δε θα το αντιμετωπίσουμε όσο η πλειοψηφία των νεοελλήνων-που ανήκει στη μεσαία τάξη-δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στο προ των μνημονίων καταστροφικό καταναλωτικό μοντέλο και όσο οι "πολιτικά σκεπτόμενοι" δε βλέπουν ότι η πολιτική της ανάθεσης στο υπάρχον κομματικό σύστημα της διαχείρισης των κοινών υποθέσεων,  θα πρέπει να ξεπερασθεί. Όσο δε σταματάμε να είμαστε διαχειριζόμενα αντικείμενα,  καταναλωτές-όπως έχουμε συνηθίσει-των προγραμμάτων των κομμάτων που βρίσκονται ή διεκδικούν την εξουσία.

Ας "ξεβολευθούμε"-όσοι βολεύονται ακόμα-και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!

Να διαμορφώσουμε ένα νέο είδος πολιτικής που θα στοχεύει στην ευζωία μας και θα στηρίζεται όχι πλέον στη διαμεσολάβηση, αλλά στη συμμετοχή, στη αυτοεκπροσώπηση, στην αυτοοργάνωση!

Ήλθε ο καιρός, που τα κοινωνικά κινήματα της αλληλεγγύης, του συνεργατισμού, της αντίστασης στην καταστροφή του περιβάλλοντος, και γενικότερα της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, του ελευθεριακού κοινοτισμού, της ριζοσπαστικής οικολογίας και προστασίας του κλίματος, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, θα χρειασθεί να γίνουν και πολιτικά, και συνδεόμενα μεταξύ τους να μετατραπούν σε ενιαίο πολιτικό κίνημα μετάβασης σε μετακαπιταλιστική κοινωνία . Σε ένα κίνημα δηλαδή που θα διεκδικήσει  την αλλαγή πορείας της ελληνικής κοινωνίας «εδώ και τώρα». Δεν υπάρχει χρόνος για μετάθεσή της στο απώτερο μέλλον.

Μπορούμε να  ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, όχι μόνο επειδή είναι ο «ναυαγός» του σημερινού μοντέλου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά γιατί δοκιμάσθηκε και η "εναλλακτική λύση" της αριστεράς στις σημερινές συνθήκες με παταγώδη αποτυχία.

Αυτή η νέα ριζοσπαστική πολιτική θα χρειασθεί να αγνοήσει όλα τα μέχρι τώρα ανυπόστατα για την ευζωία μας κριτήρια, όπως το ΑΕΠ, τα χρέη κ.λπ. και να νοηματοδοτήσει με νέες έννοιες και αξίες, την καθημερινότητα του "μέσου" πολίτη. Να δημιουργήσει μια νέα ατομική και κοινωνική συνείδηση, η οποία θα κατανοήσει ότι επιτέλους δε μπορεί η ανθρωπότητα να καταναλώνει και να εξαφανίζει σταδιακά τους πόρους ενός πεπερασμένου πλανητικού οικοσυστήματος.

Ούτε να αυτοκτονεί "με το πηρούνι και το κουστούμι της".  Αλλά να επιδιώξει μια αξιοβίωτη ζωή που θα συνοψίζεται στα εξής απλά συνθήματα:

-Αντί του σημερινού όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά: πιο αργά και σε βάθος
-Αντί του όλο και περισσότερα: ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά
-Αντί του όλο και πιο ανταγωνιστικά: συνεργατικά και αλληλέγγυα
-Αντί του όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα: πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά
-Αντί μια χρήσης και με ημερομηνία λήξης: πιο γερά και επανάχρηση
-Αντί για το απρόσωπο και ομογενοποιημένο της μαζικής παραγωγής: πιο όμορφα και προσωπικά
-Αντί μόνο για όποιον έχει χρήματα και μέσω της αγοράς: πιο δίκαια, για τον καθένα που το έχει ανάγκη, από τον καθένα που μπορεί!

Να διαμορφώσουμε «από τα κάτω» ένα απαραίτητο ρεαλιστικό και ελκυστικό πολιτικό πρόγραμμα για την ευζωία για το ξεπέρασμα της σημερινής κατάρρευσης και συγχρόνως για τη μετάβαση σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία, που θα στηριχθεί:

-στην οικονομία των βιοτικών αναγκών και στα "κοινά" όσον αφορά στο περιεχόμενο,
-στον συνεργατισμό-συνεταιρισμό όσον αφορά στις σχέσεις παραγωγής,
-στη συλλογική-κοινοτική-δημοτική ιδιοκτησία όσον αφορά στα μέσα παραγωγής,
-στην εγγύτητα, τις μικρές αποστάσεις και την ελεύθερη ενέργεια των ΑΠΕ, όσον αφορά στο μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα
-Στην άμεση δημοκρατία όσον αφορά στις αποφάσεις και τους πολιτικούς θεσμούς.

----------------
[πηγή]