Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απεργία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απεργία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Αν οι απεργοσπάστες έχουν δικαίωμα στην εργασία, οι υπόλοιποι έχουμε υποχρέωση να τους φτύνουμε...

Πέμπτη, Ιουλίου 31, 2014
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ντροπή να σε αποκαλούσαν, πόσω μάλλον να ήσουν, απεργοσπάστης. Ηταν προτιμότερο να σε έλεγαν δολοφόνο, βιαστή ή παιδόφιλο παρά να κουβαλούσες τη ρετσινιά τού ανθρώπου που, είτε από φόβο είτε από δουλοπρέπεια είτε κι από τα δύο μαζί, πήγαινε κόντρα στην πλειονότητα των υπόλοιπων συναδέλφων του που αγωνίζονταν δυναμικώς για ένα δικαιότερο αύριο. Ησουν δακτυλοδεικτούμενος ως ο τσάτσος τής εργοδοσίας, ο Εφιάλτης των λαϊκών αγώνων, ο ταξικός Ιούδας. Οι καιροί, όμως, πέρασαν, έγιναν πιο "politically correct". Σήμερα τους ρουφιάνους, τους γερμανοτσολιάδες, τους εθελόδουλους, τους ραγιάδες, τους σοβαροφανείς και τους υποτακτικούς δεν τους φωνάζουν με το όνομά τους. Αντιθέτως, τους λένε συνετούς, σοβαρούς λογικούς, φρόνιμους, ρεαλιστές ή συγκροτημένους...

Τώρα υμνούν τους κατουρλήδες απεργοσπάστες, το σύστημα τους αποθεώνει για την απόφασή τους να πηγαίνουν κανονικά στην εργασία τους σα να μην έχει συμβεί τίποτα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τα μιντιακά παπαγαλάκια τής ελίτ υπερπροβάλλουν το δικαίωμά τους να μην αντιδρούν στη σκλαβιά. Και καλά, να καταλάβω εκείνους που χάρη στα κατεβασμένα βρακιά τους έχουν εξασφαλίσει έναν καλό μισθό, μπόνους και λοιπές ανέσεις από τους διώκτες των συναδέλφων τους. Εκείνους, όμως, που ενώ γλείφουν μετά μανίας κατουρημένες ποδιές δεν έχουν γλιτώσει από την οικονομική γενοκτονία και τον εργασιακό μεσαίωνα πώς να τους δικαιολογήσω; Πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι όταν επιτρέπεις να γίνεσαι και κερατάς και δαρμένος;...

Εχουν το δικαίωμα οι εμποροϋπάλληλοι να υποκύπτουν στους εκβιασμούς των ιδιοκτητών των πολυκαταστημάτων και να εργάζονται τις Κυριακές; Το έχουν. Είναι πολύ ιερότερο, ωστόσο, το δικαίωμα των υπόλοιπων εμποροϋπαλλήλων να μην επιτρέψουν την ασυδοσία που νομιμοποίησε η κυβέρνηση και την οποία μοστράρει σα σοβαρή μεταρρύθμιση. Αν είχατε την πληροφορία ότι ο Εφιάλτης θα πρόδιδε τον Λεωνίδα, θα τον αφήνατε να το κάνει, σεβόμενοι την ελεύθερη βούλησή του; Αν μαθαίνατε ότι ο Ιούδας θα πρόδιδε τον Ιησού, θα του επιτρέπατε να τον φιλήσει στο μάγουλο, υποκύπτοντας στην ατομική επιλογή του; Γιατί, επομένως, η εργατική τάξη να σηκώνει τα χέρια ψηλά στους δυνάστες της και στους κάθε λογής τζημερικούς αυλικούς της, βροντοφωνάζοντας "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", και να μην τα χρησιμοποιεί για να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται; Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου κλέβει τη ζωή, πόσω μάλλον να χρησιμοποιεί επιχειρήματα δημοκρατικότητας κι ατομικών ελευθεριών την ίδια ώρα που έχει ποδοπατήσει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης. Εκείνοι που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών θα έπρεπε να τους απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν για δημοκρατία...

Χθες βράδυ οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών κιαι η γεμάτη πλατεία Συντάγματος έστειλαν ένα καθαρότατο μήνυμα προς όσους καθαγιάζουν την αδικία και δαιμονοποιούν τους λαϊκούς αγώνες: "Δεν θα υποχωρήσουμε, αν δεν δικαιωθούμε", διατράνωσαν οι γυναίκες τού μόχθου για να τις ακούσει κι ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος εκείνη την ώρα ίσως να διαλογιζόταν στο γραφείο του για το πώς θα είναι καλύτερος υπηρέτης τού συστήματος ακούγοντας Σοπέν και Μπαχ κι όχι τη Χαρούλα Αλεξίου, η οποία μάλλον είναι πολύ "λαϊκιά" για τα γούστα του. Η νομιμότητα που θεσπίζεται από μια κλειστή κάστα ανθρώπων, που αποφασίζουν και διατάζουν με βάση την εξυπηρέτηση των πολύ στενών δικών τους συμφερόντων, δεν μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας για όποιον θέλει να πολεμά κατά των ανισοτήτων. Αν αύριο μεθαύριο η ελίτ απαγορεύσει εντελώς τις απεργίες (για να μην ξεφτιλίζονται κάθε τρεις και λίγο οι δικαστικοί να τις χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές), αν ψηφίσει νομοσχέδιο με το οποίο θα επιτρέπεται στους εργοδότες να παρέχουν μόνο ένα πιάτο φαΐ στους εργαζόμενούς τους και τίποτα παραπάνω, αν επιβάλει να μαστιγώνονται στην πλατεία Συντάγματος οι "αντιπαραγωγικοί" υπάλληλοι, εμείς τί θα κάνουμε; Θα μείνουμε άπραγοι από σεβασμό στη "δημοκρατικώς εκλεγμένη" κυβέρνησή μας; Θα υπερασπιστούμε την κοινοβουλευτική ολιγαρχία ακόμα κι όταν αυτή θα έχει εγκαταλείψει, ως μη απαραίτητα πλέον, ακόμα και τα προσχήματα; Οχι βεβαίως. Η διαχρονική απάντηση της εργατικής τάξης οφείλει να είναι πως νόμος είναι το δίκιο της και τίποτα άλλο. Κι όσο αυτό δεν συμβαίνει, έχει την υποχρέωση, κι όχι απλώς το δικαίωμα, να αντιμάχεται την αδικία με κάθε μέσο, είτε είναι επιτρεπτό από τους πρετεντέρηδες είτε όχι. Και φυσικά να φτύνει κατάμουτρα τους απεργοσπάστες όπου τους πετυχαίνει κι όχι φυσικά να τους στήνει αγάλματα ευπρέπειας...

vromostomos
-------------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Έντεκα βδομάδες όπου μάθαμε και νιώσαμε πολλά

Κυριακή, Νοεμβρίου 24, 2013
Έντεκα βδομάδες όπου μάθαμε και νιώσαμε πολλά
H απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων
Στην αρχή είπαμε μόνο: τουλάχιστον να μη φύγουμε με σκυμμένο το κεφάλι. Και ξαφνικά, μέσα στη βουβή αγανάκτηση της πρώτης μας συνέλευσης, διαισθανθήκαμε ότι το ζήτημα υπερέβαινε κατά πολύ την προσωπική μας στάση, τύχη ή φόβο. Νιώσαμε τόσο βίαια την επίθεση, που σχεδόν εξαναγκαστήκαμε να δούμε τον κίνδυνο σε όλο του το φάσμα, να καταλάβουμε το περίγραμμα μιας απειλής που δεν στόχευε μόνο τη ζωή του καθενός μας. Αντιληφθήκαμε γρήγορα τον συσχετισμό, μιλήσαμε από τις πρώτες μέρες για τη δουλειά μας προβάλλοντάς τη στο υπόβαθρο του δημόσιου πανεπιστήμιου, και αντιστρόφως, μιλήσαμε για το δημόσιο πανεπιστήμιο με αφορμή το δικαίωμα όλων μας στη δουλειά. Ψηλαφώντας διαρκώς τα όρια και τις αντοχές μας, θέτοντας ξανά και ξανά δύσκολα ερωτήματα, επαναπροσδιορίζοντας τις απαντήσει Έτσι φτάσαμε ως εδώ. Και κάθε μέρα ήταν κερδισμένη.
Σ’ αυτές τις έντεκα εβδομάδες νιώσαμε και μάθαμε πολλά. Χτίσαμε συλλογικότητες πρωτόγνωρες και τρυφερές, όπου ο καθένας βρήκε τη θέση του και όπου υπήρχε θέση για όλους. Ζήσαμε, μετά από πολλά χρόνια, τον χώρο της δουλειάς μας αλλιώς : την ίδια στιγμή που σκεφτόμασταν με φρίκη πώς άραγε είναι όταν μαζεύεις τα πράγματά σου για τελευταία φορά, γυρίσαμε να κατοικήσουμε στ’ αλήθεια μέσα του, καταφύγαμε σ’ αυτόν, τον προστατέψαμε και μας προστάτεψε. Ζήσαμε τον δημόσιο χώρο διαφορετικά: πήγαμε στις συγκεντρώσεις ξέροντας ότι οι φίλοι μας θα είναι εκεί, ακούσαμε μουσικές και στίχους τις ώρες που η πόλη κοιμάται, γεμίσαμε με τη φωνή μας τις λεωφόρους που άλλοτε διασχίζαμε σιωπηλοί, βιαστικοί, απορροφημένοι.  
Η απεργία μάς έκανε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν κι εμάς, αφύπνισε κρυμμένες ευαισθησίες, μας έμαθε να είμαστε σε εγρήγορση. Εγρήγορση πολιτική, συναισθηματική. Ζήσαμε βαριά το πένθος για εκείνον που δολοφονήθηκε μέσα στη νύχτα, για τον άλλον που βρήκε τον θάνατο μέσα στο αστυνομικό τμήμα ή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών. Χαρήκαμε την κάθε νίκη, θυμώσαμε στην κάθε επίθεση, πεισμώσαμε στις ήττες όλων μας. Μοιραστήκαμε την ψυχή μας με ανθρώπους που μόλις είχαμε γνωρίσει γιατί το νιώθαμε ότι ήμασταν μαζί, ζήσαμε την αλληλεγγύη, την αληθινή στοργή για την καθημερινότητα των διπλανών μας — και των άλλων, που δεν είναι πια ξένοι. Μάθαμε πώς να αποφασίζουμε όλοι μαζί, όχι στο όνομα μιας κατασκευασμένης ομοφωνίας ή μιας επίπλαστης βεβαιότητας, και σίγουρα όχι χωρίς κόπο. Θυμηθήκαμε την αξία της συμμετοχής — στη μικρή μας κλίμακα πήραμε μιαν ανάσα άμεσης δημοκρατίας, και είναι αυτό τόσο γοητευτικό όσο ακούγεται.
Μας θέλησαν διαθέσιμους, αναλώσιμους, κυνηγημένους, καταργημένους. Αόρατους. Εκτρέφουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, επιζητούν τον εκφασισμό των συνειδήσεων. Αλλά εμείς τώρα ξέρουμε πως έχουμε παντού συντρόφους. Στα σχολεία, στους δρόμους, στη Λάρκο, στους απολυμένους της Sprider, στους απεργούς της Coca Cola, στα νοσοκομεία, στον Σκαραμαγκά, στα πανεπιστήμια. Στον Αλφειό, στις Σκουριές. Στην ΕΡΤ της καρδιάς μας.
Στεκόμαστε όλοι μαζί, απέναντι σ’ εκείνους που επιχειρούν μια καταιγιστική επίθεση σε κάθε δημόσιο αγαθό, που προσπαθούν να καταλύσουν και τα τελευταία ίχνη του κράτους πρόνοιας, που θέλουν να μας επιβάλουν να ξεχάσουμε τι σημαίνει δίκαιο και κοινή λογική, που περιφρονούν απροκάλυπτα θεσμούς και κοινωνικές κατακτήσεις. Θέλησαν να μας συκοφαντήσουν και να μας διασύρουν. Κι εμείς μάθαμε πως είναι εφικτό ν’ αντισταθεί κανείς σε μια εξουσία που τολμάει να στηρίζεται –και στηρίζεται μόνο– σε μια πλασματική συναίνεση. Ακολούθησαν πανομοιότυπα σενάρια αυταρχισμού, εκφοβισμού και βίας, προσπαθώντας να μας διαλύσουν και να μας απομονώσουν. Αντί γι’ αυτό, μας οδήγησαν άθελά τους να βρούμε κοινούς τόπους, να σχεδιάσουμε καινούργιες συμμαχίες,  να αναδείξουμε και να απολαύσουμε τις εκλεκτικές συγγένειες που με τόση περηφάνεια και συγκίνηση ανακαλύπτουμε τον τελευταίο καιρό. Προσπάθησαν να μετατρέψουν τις συλλογικές μας διεκδικήσεις σε προσωπικά διλήμματα από τα πιο σκληρά, θεωρώντας ότι επιτέλους θα προστρέξουμε στην ασφάλεια των ατομικών λύσεων. Απαντάμε ότι η υπακοή, το μούδιασμα, η σιωπή δεν είναι μονόδρομος. Ότι δεν έχουν νεκρωθεί στο μυαλό μας τα όνειρά μας για το μέλλον. Και ότι εμείς, εξ αρχής, δεν μιλάμε μόνο για τον εαυτό μας. Μιλάμε για όλους μας, γιατί όλοι χρειαζόμαστε μία νίκη. Την πρώτη.   
της Ελευθερίας Βαρουχάκη 
(H Eλευθερία Βαρουχάκη ανήκει στο διοικητικό προσωπικό της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ)
--------------------------
Πηγή:enthemata

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Πανεπιστήμια:Το Δημόσιο φεύγει, οι ιδιώτες έρχονται!

Σάββατο, Νοεμβρίου 16, 2013
«Οσο συνεχίζεται η απεργία στα Ιδρύματα είναι ασφαλή. Μόλις λήξει, θα μείνουν αφύλακτα. Οσο υπάρχει προσωπικό ασφαλείας, υπάρχουν και τεχνικοί, συντηρούνται και τα μηχανήματα. Αν ανοίξουν οι υπηρεσίες, θα φύγουν κι αυτοί». Μια οξύμωρη αλλά ρεαλιστική απόδοση της πραγματικότητας που κυκλοφορεί εν είδει (πικρού) ανεκδότου στους κόλπους της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή όλοι γνωρίζουν καλά πως η επιδείνωση της κατάστασης το ερχόμενο διάστημα θα είναι αυτή που θα επισπεύσει την ιδιωτικοποίηση βασικών λειτουργιών των Πανεπιστημίων, σηματοδοτώντας, έτσι, την επόμενη μέρα. Η αποδιοργάνωση φέρνει την αναδιοργάνωση και με λύσεις οι οποίες έρχονται μόνον απ’ έξω. Κοινοτικά προγράμματα (βλ. ανοιχτά ΕΣΠΑ) που υπόσχονται στα Πανεπιστήμια θεραπεία διά πάσα νόσον, όπως καλή ώρα το παχυλό εγκεκριμένο και πολυαναμενόμενο για τη Διοικητική Αναδιάρθρωση των ΑΕΙ, καθώς και άλλες μορφές, μεταξύ των οποίων δίδακτρα, μεγάλες ή μικρές εργολαβίες, χορηγίες και ό,τι άλλο θα προαιρείται ο κάθε περαστικός ιδιώτης που θα χτυπάει –όχι τυχαία- την πόρτα της ανώτατης δημόσιας εκπαίδευσης.

Στα χέρια των Α.Ε.

Πριν από λίγες ημέρες, μέλος της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών πρότεινε σε σχετική συνεδρίαση να προσληφθούν με fast track διαδικασίες και δίμηνες συμβάσεις όσοι υπάλληλοι είναι υπό απόλυση. Ποιος θα πληρώνει; Ο Ειδικός Λογαριασμός του Ιδρύματος. Τώρα μπορεί να είναι στεγνός, αλλά το μέλλον του προδιαγράφεται εντυπωσιακά διαφορετικό. Στα χέρια μιας ανώνυμης εταιρείας υπεύθυνης (σύμφωνα με τον νόμο Διαμαντοπούλου 4009/2011) για «την αξιοποίηση των κονδυλίων επιστημονικής έρευνας, εκπαίδευσης, κατάρτισης, τεχνολογικής ανάπτυξης και παροχής σχετικών υπηρεσιών». Τα κονδύλια μπορούν να προέρχονται από «οποιαδήποτε πηγή». Από το 1997 τα κοινοτικά προγράμματα (αρχικά ΕΠΕΑΕΚ, μετά ΕΣΠΑ) κυκλοφορούν στα ΑΕΙ. Και, εν πολλοίς, είχαν θετικά αποτελέσματα. Πραγματοποιήθηκαν πολλά μεγάλα έργα σε τομείς αιχμής. Δημιουργήθηκαν, για παράδειγμα, επιτέλους, στα ελληνικά Πανεπιστήμια κεντρικές βιβλιοθήκες.

Πολύ γρήγορα, όμως, τα ίδια προγράμματα έφεραν και τον ιδιώτη συνεργάτη. Βιβλιοθηκονομικές εταιρείες, τεχνικές εταιρείες για την υποστήριξη των κέντρων δικτύων των Ιδρυμάτων και πολλές άλλες για την κάλυψη άλλων αναγκών άρχισαν να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος στο γρήγορα μετατρεπόμενο σε μικτό σύστημα χρηματοδότησης των κοινοτικών προγραμμάτων που έδινε ένα 30% με 40% για αυτεπιστασία (βλ. προσλήψεις) και το υπόλοιπο του λέοντος στον συνέταιρο.

Σήμερα, με την τεχνογνωσία και την ετοιμότητα οι εταιρείες μπορούν να αναλάβουν περισσότερα. Βιβλιοθήκες, γραμματείες, υπολογιστικά κέντρα, φύλαξη, καθαριότητα μπορούν να αναληφθούν εξ ολοκλήρου από ιδιώτες. Καταργήθηκαν οι φύλακες; Οι εργολάβοι που έχουν τις νυχτερινές βάρδιες μπορούν να αναλάβουν και τις πρωινές. Αποψιλώνεται το προσωπικό στις Βιβλιοθήκες; Θα δυσχεραίνεται η συλλογική καταλογογράφηση που μαζί με πολλά άλλα έργα υποστηρίζεται από την περιβόητη «Ψηφιακή Σύγκλιση»; Βιβλιοθηκονομικές εταιρείες, που δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις αναθέσεις των κοινοτικών προγραμμάτων, διαθέτουν πλέον και ενοικιαζόμενο προσωπικό.

Οι λύσεις απελπισίας πάνω στις οποίες θα στηθεί το νέο, μεταλλαγμένο δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι πολλές. Το τρίπτυχο είναι σαφές: επιχειρηματοποίηση, δίδακτρα, αναδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων. Στέλεχος μεγάλης γνωστής φαρμακευτικής εταιρείας ρωτούσε αυτές τις ημέρες πότε θ’ ανοίξει η Φαρμακευτική, διότι τρέχουν προγράμματα και θα καθυστερήσουν. Ο πελάτης έχει δώσει παραγγελία, ορθώς έχει και απαιτήσεις. Πολλά τέτοια έργα θα πρέπει προσδιορίσουν την έρευνα στα ελληνικά Πανεπιστήμια προκειμένου να τη σώσουν. Τώρα, αν θα την προαγάγουν κιόλας είναι θέμα απαιτητικής συζήτησης -ειδικά τέτοιους καιρούς. «Η πραγματική πανεπιστημιακή έρευνα στα αγγλικά πανεπιστήμια έχει πεθάνει» λένε οι καλά γνωρίζοντες, δίνοντας ένα ποιοτικό κριτήριο.

Τα δίδακτρα έχουν προαναγγελθεί από τους ίδιους τους πρυτάνεις ως καταναγκαστική λύση, ενώ όσο μειώνεται η χρηματοδότηση τόσο αναζητούνται κι άλλοι τρόποι, ήτοι πάσης φύσεως χορηγίες υποτροφιών, εδρών, ερευνών κ.ο.κ. Δεν αρκεί η μετακύλιση του κόστους στους φοιτητές, που σύντομα θα σηματοδοτηθεί από το υπό κατάρτιση Π.Δ. του υπουργού Παιδείας για τα άτοκα δάνεια. Απαραίτητη προϋπόθεση, φυσικά, για όλα αυτά, οι αναδιαρθρωμένες εργασιακές σχέσεις. Οι μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες πρώτα θα προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους μαζί με τους εναπομείναντες διοικητικούς αλλά και τους διδάσκοντες, ώστε να βγαίνει η δουλειά. Οπου υπάρχει ανάγκη και όπως όπως. Μετά, βάσει της πρόσφατης τροπολογίας Αρβανιτόπουλου, τα (ίδια τα) Πανεπιστήμια μπορούν να τους προσλαμβάνουν και «για την επικουρία των μελών ΔΕΠ». Κι αν δεν υπάρχουν αρκετοί καθηγητές, θα αναλαμβάνουν οι ίδιοι τη διδασκαλία. Η οικονομική βάση, φυσικά, των νέου τύπου εργασιακών σχέσεων, αναδιαρθρωμένη επίσης. Ολιγόμηνες συμβάσεις-μικρές αποζημιώσεις ή με το κομμάτι-μπλοκάκι των λίγων ευρώ που θα προβλέπει το κοινοτικό πρόγραμμα.

Απογοητευμένοι οι καθηγητές

«Ο καλύτερός μου μεταπτυχιακός φοιτητής εξαφανίστηκε!» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» απογοητευμένος ο καθηγητής και πρόεδρος του Συλλόγου ΔΕΠ της Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευάγγελος Κωνσταντίνου. «Τα παράτησε και πήγε στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον. Πώς να ξαναγυρίσει; Ολα τα καλά μυαλά φεύγουν. Πώς, λοιπόν, θα διασωθεί το ελληνικό Πανεπιστήμιο και μαζί το κύρος και η ποιότητά του;» αναρωτιέται και προσπαθεί να αποδώσει το μέγεθος της ζημιάς που θα καταμετρηθεί άμεσα στη σχολή του.

«Ο ρόλος των διοικητικών υπαλλήλων δεν είναι διακοσμητικός, είναι ουσιαστικός. Η Σχολή μας στην περίπτωση που στερηθεί τις πολύτιμες υπηρεσίες τους θα βρεθεί σε κατάσταση απόλυτης δυσλειτουργίας» επισημαίνει και συνεχίζει: «Ποιοι θα στέλνουν τους εκατοντάδες φοιτητές στα εργαστήρια; Ποιοι θα συνεννοούνται με διευθυντές νοσοκομείων, διοικητές, χειρουργεία; Είχαμε από τις πιο αποτελεσματικές Γραμματείες και τώρα μπορεί να μην έχουμε κανέναν γι’ αυτές τις δουλειές. Πώς, πότε και από ποιους θα αναληφθούν όλα αυτά;» Ο κ. Κωνσταντίνου δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι βολέματα και ρουσφέτια δεν έλειψαν ούτε από τα Πανεπιστήμια. «Είναι, όμως, λύση η διάλυση;» αναρωτιέται.

Καταλυτική η περιγραφή και από τον κοσμήτορα της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, καθηγητή Δημήτρη Τσαμάκη. «Μας προκαλεί δέος η προσπάθεια υποστήριξης των χιλιάδων φοιτητών μας από τη διαλυμένη Γραμματεία μας, αν αρχίσουν από την ερχόμενη εβδομάδα τα μαθήματα» επισημαίνει στην «Εφ.Συν.», προσδιορίζοντας την τάξη μεγέθους ως εξής: «Σήμερα στη σχολή φοιτούν 3.000 ενεργοί προπτυχιακοί και περίπου 900 μεταπτυχιακοί φοιτητές. Εχει 7 τομείς και 25 θεσμοθετημένα εκπαιδευτικά και ερευνητικά Εργαστήρια. Από τους εξειδικευμένους διοικητικούς υπαλλήλους που υποστηρίζουν τις λειτουργίες της Σχολής, περίπου το 80% οδεύει προς κινητικότητα – απολύσεις, ενώ η Γραμματεία της Σχολής κυριολεκτικά διαλύεται καθώς απομένει μόνον 1 (ένας) υπάλληλος! Η Γραμματεία είχε συνολικά 18 υπαλλήλους και τρία τμήματα (Προπτυχιακό, Μεταπτυχιακό, Οικονομικό). Τώρα, συνολικά η σχολή θα μείνει με 16 διοικητικούς!» Σημείωση: Η σχολή είναι από τις καλύτερες διεθνώς. Μόλις πρόσφατα το Ερευνητικό της Ινστιτούτο αξιολογήθηκε από εξωτερικούς αξιολογητές και κατετάγη στις πρώτες θέσεις. «Οι αρνητικές επιδράσεις στην παρεχόμενη εκπαίδευση και έρευνα δεν θ’ αργήσουν να φανούν» προειδοποιεί ο κ. Τσαμάκης.

«Προσπαθούμε να αποδείξουμε στους φοιτητές πως οι υπηρεσίες του Πανεπιστημίου μπορούν να λειτουργούν σωστά και παραγωγικά. Ομως, όλα θα ανατραπούν όταν εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού θα γίνει συνολική αναδιάρθρωση. Κρίσιμος αριθμός υπαλλήλων θα μεταφερθεί σε κεντρικές υπηρεσίες, όπως οικονομικές υπηρεσίες και Διεύθυνση Διοικητικού, ενώ πολλές άλλες θα υπολειτουργούν» επισημαίνουν διοικητικοί υπάλληλοι των δύο κεντρικών Ιδρυμάτων της Αθήνας.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: Σε μια Γραμματεία δεν έχουν όλοι δικαίωμα υπογραφής των εγγράφων που χορηγούνται (βεβαιώσεις, πιστοποιητικά κ.ά.). Μόνον οι προϊστάμενοι και εξουσιοδοτημένοι σχετικώς. Και είναι πολλοί εκείνοι που φεύγουν είτε με διαθεσιμότητα είτε με αργία. Ενα πρόβλημα που δεν λύνεται ούτε με ανοιχτές τις Γραμματείες.
Της Αννας Ανδριτσάκη

------------------------------
πηγή:efsyn


Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Προς τα μέλη Δ.Ε.Π. του τμήματος Φυσικής του Ε.Κ.Π.Α. - του Καθηγητή Γ. Π. Τριμπέρη

Πέμπτη, Νοεμβρίου 14, 2013
Αγαπητοί συνάδελφοι,
διανύουμε την  10η εβδομάδα της απεργίας των διοικητικών του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, με κινητοποιήσεις των μελών του ΔΕΠ και των διοικητικών στα περιφερειακά πανεπιστήμια, ενώ τρέχει η 9η εβδομάδα απεργίας/ αποχής των μελών του συλλόγου ΔΕΠ της Σχολής Θετικών Επιστημών.

Δεν θα αναφερθώ στους λόγους οι οποίοι μας οδήγησαν σε αυτές τις κινητοποιήσεις γιατί είναι σε όλους γνωστές. Σε εκείνο όμως που θέλω να αναφερθώ είναι στη στάση των συναδέλφων μου στο Τμήμα Φυσικής όλη αυτή την περίοδο. Θέλω να αναφερθώ σε αυτή τη στάση όχι ως επικριτής ή κατήγορος αλλά ως ένα απλό μέλος αυτής της ακαδημαϊκής κοινότητας που τον περασμένο Σεπτέμβρη έκλεισε 38 χρόνια παρουσίας στο Τμήμα αυτό,  έχοντας ζήσει όλη την σύγχρονη διαδρομή του μέχρι σήμερα.

Ένα Τμήμα με λιγοστούς διδάκτορες εκείνη την εποχή, ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα σπουδών, υπολανθάνουσα έρευνα, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Ένα Τμήμα που σήμερα συγκαταλέγεται στα καλά έως πολύ καλά Τμήματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να συμβεί αυτό όλοι όσοι το υπηρετούμε κοπιάσαμε πολύ. Και τώρα, αντί αυτοί οι κόποι μας να αναγνωριστούν, αντί να στηριχτεί η ανάπτυξη αυτή από την πολιτεία, η πολιτεία αυτή έρχεται να γκρεμίσει ότι χτίσαμε με τόσο κόπο.

Το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο αποδομείται με ένα τρόπο πρωτόγνωρα βίαιο και συστηματικό, σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας του. Υποχρηματοδότηση σε ποσοστά που υπερβαίνουν το 50%, εγκατάλειψη της οικονομικής στήριξης της έρευνας, αποψίλωση του επιστημονικού προσωπικού, εγκατάλειψη της φοιτητικής μέριμνας, επιβολή κυβερνητικών επιτρόπων με τη μορφή των Συμβουλίων Ιδρύματος, και τώρα διάλυση των διοικητικών υπηρεσιών, ΕΛΚΕ, Υπολογιστικό Κέντρο, Βιβλιοθήκες, Γραμματείες, Φύλακες….

Και κάποιοι από εμάς, μέλη του Τμήματος Φυσικής είπαμε φτάνει, ως εδώ.

Και κάποιοι άλλοι μαζί με εμάς, από το Χημικό, το Βιολογικό, το Μαθηματικό, το Γεωλογικό, το Φαρμακευτικό. Και δύο μήνες τώρα προσπαθούμε να αντισταθούμε στη διάλυση που επιχειρεί η κυβέρνηση. Μαζί με άλλους συναδέλφους άλλων Σχολών του Ε.Κ.Π.Α. και του Ε.Μ.Π., μαζί με τους διοικητικούς.

Και κάθε εβδομάδα που περνάει η κυβέρνηση λοιδορεί τα πανεπιστήμια μαζί με τα φερέφωνά της στα ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με τα εντεταλμένα Συμβούλια Ιδρύματος (ΣΙ), με μια φωτεινή εξαίρεση το ΣΙ του πανεπιστημίου Κρήτης, στέλνει εισαγγελείς, προσφεύγει στο ΣτΕ, εκβιάζει και απειλεί, και εμείς αναρωτιόμαστε που είναι οι άλλοι συνάδελφοί μας. Αναρωτιόμαστε γιατί δεν είναι δίπλα μας.

Υπάρχουν οι συνάδελφοι οι οποίοι ζουν μόνο από τον μισθό τους, που καταλαβαίνουν τις συνέπειες των μέτρων αυτών αλλά θεωρούν ότι ο συλλογικός αγώνας είναι μάταιος ή ότι έστω και έτσι θα επιβιώσουν με σκληρή δουλειά και κάτω από τις νέες συνθήκες. Υπάρχουν και οι νεώτεροι συνάδελφοι που η γενιά τους δεν συμμετείχε σε κοινωνικούς αγώνες.

Έχουμε αναλογιστεί πως θα είναι το πανεπιστήμιο την επόμενη ημέρα αν περάσουν αυτά τα μέτρα;
Ποια είναι η απάντηση στην αποψίλωση του διδακτικού προσωπικού; Σκέφτομαι τα μέλη ΔΕΠ που θα απομείνουν στον Τομέα μου μετά από 2.5 χρόνια, όταν εγώ αφυπηρετήσω. Από 32 μέλη ΔΕΠ που ξεκίνησαν, μείναμε 18 και τότε θα μείνουν 7! Στην περιοχή της Φυσικής της συμπυκνωμένης ύλης,  μια περιοχή της Φυσικής η οποία βρίσκεται στο μέτωπο της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας.  Δύο χρόνια κοπιάσαμε για να φτιάξουμε το νέο πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος Φυσικής, καλλίτερο από ποτέ. Ποιος θα το υπηρετήσει; Οι «εντεταλμένοι διδάσκοντες» με τετράμηνες συμβάσεις; Το ΕΤΕΠ με αναθέσεις διδασκαλίας, όπως λέει το Υπουργείο; Πόσο παραγωγικό ερευνητικά θα είναι ένα μέλος ΔΕΠ που ήδη δεν έχει χαρτί εκτύπωσης, όταν δεν υπάρχει ο παραμικρός κυβερνητικός στρατηγικός σχεδιασμός ανάπτυξης της έρευνας στη χώρα, ενώ ο μόνος «παραγωγικός» τομέας είναι ο τουρισμός;

Και ακούμε συναδέλφους μας να θεωρούν αναξιοπρεπές το να ζητάνε άδεια από την απεργιακή επιτροπή των διοικητικών για να μπουν στο γραφείο τους, όταν 1.300 άνθρωποι μένουν χωρίς δουλειά, ο δε κορμός της διοίκησης των δύο καλύτερων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας διαλύεται οδηγώντας τα σε αδυναμία λειτουργίας ή επιβαλλόμενη ιδιωτικοποίηση βασικών λειτουργιών τους, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε επιβολή διδάκτρων.

Δεν είναι αναξιοπρεπές να εργαζόμαστε σε ένα πανεπιστήμιο υποβαθμισμένο, αποδεχόμενοι μια βάρβαρη κυβερνητική πολιτική.

Ακούμε συναδέλφους μας να θεωρούν ενοχλητικό να γεμίζουν τα mails τους με πληροφόρηση για τις εξελίξεις λες και πρόκειται για διαφημιστικά φυλλάδια και όχι για το παρόν και το μέλλον τους στο Τμήμα Φυσικής.

Ακούμε συναδέλφους μας να λένε ότι μένουν σπίτι τους άεργοι, ότι καθυστερεί η ερευνητική τους δραστηριότητα και ότι οι φοιτητές θα χάσουν το εξάμηνο ενώ οι γονείς τους πληρώνουν νοίκια.

Αν όλοι αυτοί οι συνάδελφοί συμμετείχαν στις δράσεις τότε η υπεράσπιση του πανεπιστημίου θα ήταν ισχυρότερη, οι ίδιοι δεν θα ένοιωθαν άεργοι, και ο στόχος μας θα ήταν πιο εύκολο να επιτευχθεί.

Και προσπαθούμε να καταλάβουμε που αρχίζει και που τελειώνει το χρέος μας, που αρχίζει και τελειώνει η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια μας. Που αρχίζει και τελειώνει το προσωπικό και το κοινωνικό συμφέρον.

1.500.000  Έλληνες πολίτες άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες δεν έχουν να φάνε. Για όλο αυτόν τον κόσμο πως εκφράστηκε η ευαισθησία μας συνάδελφοι; Για το 57% των άνεργων νέων στη χώρα, για τους διδάκτορες σερβιτόρους, τι έχουμε να πούμε; Πόσα εξάμηνα από τη ζωή τους χάνονται ; Όταν το βασικό πτυχίο χάσει εντελώς την αξία του σε ένα υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο, πόσα χρήματα θα ξοδέψουν οι γονείς στη εναγώνια αναζήτηση και απόκτηση ενός μεταπτυχιακού τίτλου αμφίβολης επιστημονικής αξίας και επαγγελματικής αξιοποίησης;

Αγαπητοί συνάδελφοι,

προσωπικά δεν βλέπω άλλο δρόμο υπεράσπισης του πανεπιστημίου, της υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης και έρευνας, από τη μαζική συμπόρευση όλων μας στην κατεύθυνση της μη εφαρμογής αυτών των μέτρων και εκείνων που θα ακολουθήσουν. Είναι ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε ότι με κόπο χτίσαμε οι παλαιότεροι, παρακαταθήκη για τους νεώτερους οι οποίοι ελπίζαμε και εξακολουθούμε να ελπίζουμε  να το κάνουν ακόμα καλλίτερο και όχι να ζήσουν στα ερείπια του.  

του Γ. Π. Τριμπέρη 
Καθηγητή του Τμήματος Φυσικής του Ε.Κ.Π.Α.

-------------------------------
Πηγή:alfavita

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων αντιστέκεται

Σάββατο, Νοεμβρίου 02, 2013
Το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων αντιστέκεται
«Δεν μπορεί να κρίνεται η παραμονή μου στην εργασία μου από μια διαδικασία που περισσότερο θυμίζει «δήλωση μετανοίας»

Πρόκειται για μια συγκλονιστικής διάρκειας απεργία. Το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων κλείνει οκτώ εβδομάδες κινητοποιήσεων και οδεύει στην ένατη. Συμπαρίστανται καθηγητές, διδακτικό προσωπικό και φοιτητές. Ενα «αρραγές μέτωπο», σύμφωνα με την πλειονότητα του κόσμου των πανεπιστημίων, που «αντιστέκεται γιατί δεν μπορεί να επιτρέψει τη διάλυση των ιδρυμάτων», όπως επισημαίνει η Αγγελική Τσόκογλου, μέλος του Δ.Σ. των μελών ΔΕΠ της Φιλοσοφικής Σχολής.

Οι αντιδράσεις ήταν δεδομένες μετά την ανακοίνωση του μέτρου της διαθεσιμότητας. Για τους εργαζόμενους οι κυβερνητικές επιλογές έχουν σαφή στόχο: τη συρρίκνωση και την ιδιωτικοποίηση τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στην πανεπιστημιακή κοινότητα έχει δημιουργηθεί η αίσθηση πως είναι πολιτική επιλογή να γυρίσει η Παιδεία πολλά χρόνια πίσω. «Με μια κίνηση τζούντο», όπως μας είπε χαρακτηριστικά μία εργαζόμενη. Ακαπνοι στις κινητοποιήσεις, οι υπάλληλοι ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση προχωρώντας σε μια απεργία διαρκείας.

Η έναρξη των κινητοποιήσεων συνέπεσε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο αγώνας, τα αιτήματα, οι απόψεις των εργαζομένων πέρασαν στα «ψιλά γράμματα» της επικαιρότητας από τη μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ. Οταν καταλάγιασε η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, τα ΜΜΕ έστρεψαν το βλέμμα τους στις εξελίξεις γύρω από τα Πανεπιστήμια. «Κατάλαβαν ότι η κοινωνία δεν αντιδρά στις κινητοποιήσεις. Τα Πανεπιστήμια κατασυκοφαντήθηκαν. Προβλήθηκαν μόνο οι θέσεις της κυβέρνησης», περιέγραψε η κ. Τσόκογλου.

Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα παρουσιάστηκαν με υπερπλεονάζον προσωπικό. Στα «παράθυρα» εμφανίστηκε αμφιλεγόμενος αριθμός υπογραφών πολιτών που «απαιτούν το άνοιγμα των σχολών».

Επιπλέον, πριν από λίγα 24ωρα «έσκασε» η είδηση της εισαγγελικής παρέμβασης για τους διοικητικούς υπαλλήλους που «απεργούν και πληρώνονται». «Είναι ψέμα», αναφέρει η Μαρία, που εργάζεται στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ). «Σε όλο το Δημόσιο τα ημερομίσθια κόβονται με τη λήξη της απεργίας και έπειτα από μια σειρά εργασιών», εξήγησε.

«Κορύφωση των εκβιασμών» της κυβέρνησης, ωστόσο, χαρακτηρίζεται από το σύνολο των διοικητικών υπαλλήλων η πρόσφατη απογραφή. Επισημαίνουν πως η απογραφή στόχευε να προσωποποιήσει τον αγώνα και να σπάσει τη συλλογικότητά του. «Επέλεξα να μην απογραφώ λόγω των φασιστικών χαρακτηριστικών της διαδικασίας. Θεωρώ ότι δεν μπορεί να κρίνεται η παραμονή μου στην εργασία μου από μια διαδικασία που περισσότερο θυμίζει “δήλωση μετανοίας”. Αλλωστε τα αντικειμενικά προσόντα μου τα διαθέτει η υπηρεσία. Μου είχε ζητηθεί και είχα επικαιροποιήσει, προσφάτως, τους τίτλους μου», εξήγησε η Λίζα, διοικητική υπάλληλος στο ΕΜΠ. Το υπουργείο δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την απογραφή για να προχωρήσει στη μοριοδότηση, καθώς τα στοιχεία απαιτούν περαιτέρω συμπλήρωση και διασταύρωση, τονίζουν οι υπάλληλοι.

Μονόδρομος θεωρείται από μεγάλο τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας η συνέχιση της απεργίας. Αλλωστε, η μέρα της επιστροφής στα πανεπιστήμια, σε συνθήκες που έχει επικρατήσει το μέτρο της διαθεσιμότητας, φαντάζει ζοφερή. «Πάγιο αίτημα η αναστολή της σχετικής ΚΥΑ», διαμηνύουν οι εργαζόμενοι.

Του Στέργιου Ζιαμπάκα

--------------------------------
Πηγή:efsyn

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΟΥ Π.Θ. (4/10/2013)

Σάββατο, Οκτωβρίου 05, 2013
ΨΗΦΙΣΜΑ Της ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΟΥ Π.Θ. (4/10/2013)
Ο Υπουργός Παιδείας, τηρώντας δουλικά τις μνημονιακές δεσμεύσεις απέναντι στην τρόικα, πιστός στο δόγμα «νόμος και τάξη» της Κυβέρνησης, συνεχίζει την προκλητική, απαράδεκτη και αυταρχική του συμπεριφορά. Έτσι, περιφρονώντας επιδεικτικά το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ, παρακάμπτει τις –μέσω του δικού του νόμου 4009 όπως ο ίδιος τον τροποποίησε- νόμιμες Πρυτανικές αρχές των Πανεπιστημίων και επιλέγει ο ίδιος να τα διοικήσει, με την καθημερινή συνδρομή Εισαγγελέων και Δικαστών. 

Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών από το αίτημα που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για «διερεύνηση τυχόν τέλεσης αξιόποινων πράξεων από τη μη λειτουργία των ΑΕΙ», απέστειλε αρχικά (1/10/2013) «τελεσίγραφο» προς τους Πρυτάνεις και τις Διευθύνσεις Διοικητικού Προσωπικού και, ακολούθως (2/10/2013), παραγγελία προς τους Εισαγγελείς Πλημμελειοδικών Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πατρών, Ηρακλείου, Ιωαννίνων και Θεσσαλίας προκειμένου να μεριμνήσουν για την αποστολή των στοιχείων των διοικητικών υπαλλήλων των κλάδων που καταργούνται, πριν την 10η Οκτωβρίου, ώστε να γίνει η επιλογή των 1349 υπαλλήλων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. 

Χθες, κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσής μας, πληροφορηθήκαμε ότι και στο ΠΘ κοινοποιήθηκαν οι 2 αυτές εισαγγελικές εντολές.

Στο εντωμεταξύ και διαρκούσης της κινητοποίησής μας, με συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις, διαβήματα και καλέσματα συμπαράστασης προς όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, οι Πρυτανικές Αρχές και η Σύγκλητος δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Μετά κόπων και βασάνων δέχθηκαν να αναστείλουν συμβολικά την λειτουργία του ΠΘ για 1+3 ημέρες. Κάποιοι μάλιστα, έδειξαν «ενδιαφέρον» μόνον για την σωστή και άμεση καταγραφή των απεργούντων συναδέλφων μας… Άλλοι δε «προανήγγειλαν» εισαγγελικές παρεμβάσεις, -προφανώς για εκφοβισμό- ακόμα και με παρεμβάσεις στον τύπο, επειδή δήθεν (μόνο αυτοί άραγε;) θέλουν ανοικτό Πανεπιστήμιο…! 

Κάνουμε για μια ακόμη φορά, έκκληση προς την Διοίκηση του ΠΘ, τις Πρυτανικές Αρχές, την Σύγκλητο, αλλά και όλα τα μέλη ΔΕΠ, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να μην στέρξουν άλλο να απαξιώνονται σε απλούς και φοβικούς εντολοδόχους του Υπουργού με τη συνδρομή Εισαγγελέων. Να προασπίσουν με κάθε τρόπο το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου. Να πάρουν θέση απέναντι στην συνεχή υποβάθμιση και απαξίωση των δημόσιων Πανεπιστημίων, που μόνο στόχο έχει την σταδιακή ιδιωτικοποίησή τους. Να κοιτάξουν κατάματα το δράμα που περνάμε εδώ κι ένα μήνα περίπου 110 διοικητικοί υπάλληλοι (τόσοι είναι συνολικά στις διάφορες κατηγορίες από τις οποίες θα επιλεγούν οι 33 συνάδελφοι). Πολλοί από εμάς βρισκόμαστε ήδη στο φάσμα της ψυχικής κατάρρευσης. Δεν κλείνουμε το Πανεπιστήμιο, απλά αγωνιζόμαστε για ένα σωστό, δωρεάν για όλους, ανοικτό και αυτοδιοικούμενο Πανεπιστήμιο, όπως το επιτάσσει ο νόμος και το Σύνταγμα. Χωρίς υπαλλήλους και καθηγητές φοβικούς και υποταγμένους. Είσαστε ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, η κοινωνία προσμένει από εσάς φωνή αντίστασης, το παράδειγμά σας.  Αν δεν μπορείτε να υψώσετε το κεφάλι, να αρθρώσετε φωνή διαμαρτυρίας, σ’ αυτόν τον κατήφορο, τότε σας καλούμε, να κάνετε το μόνο έντιμο που σας απομένει, να παραιτηθείτε.  

Σήμερα είμαστε στο στόχαστρο εμείς, όπως χθες ήταν οι Καθηγητές των ΕΠΑΛ και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι. Αύριο θα είστε εσείς, ή κάποια άλλη κοινωνική ομάδα, ο μνημονιακός κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Ο αγώνας μας λοιπόν, δεν είναι μόνο για μας, αγωνιζόμαστε μαζί και είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό φορέα που πλήττονται. Δεν πάει άλλο. Καλούμε όλους, την τοπική κοινωνία, τον τύπο, τα κόμματα, τους φοιτητές μας –παλιούς και νέους- τους πάντες να κατανοήσουν ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος και θα τον συνεχίσουμε μέχρι τη τελική δικαίωση, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Γιατί είναι αγώνας ζωής και θανάτου.

Τέλος καλούμε ξανά τον Υπουργό Παιδείας, να σταματήσει να προκαλεί το δημοκρατικό αίσθημα με τις συνεχόμενες αυθαίρετες και αυταρχικές παρεμβάσεις του και με τις απειλές που εξαπολύει κατά εργαζομένων και Πανεπιστημίων στο όνομα μιας υποτιθέμενης νομιμοφάνειας, όταν έχει γίνει σαφές, όχι μόνο στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, ότι ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι η διάλυση της Δημόσιας Παιδείας και η πλήρης ιδιωτικοποίησή της. Τον προειδοποιούμε ότι εμείς στο ΠΘ και σε όλα τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια που πλήττονται, είμαστε αποφασισμένοι σαν μια γροθιά, να μην συγκεντρώσουμε ονόματα και στοιχεία συναδέλφων μας και ούτε να τα στείλουμε στο Υπουργείο. Όσους Εισαγγελείς κι αν επιστρατεύσει, όση τρομοκρατία κι εκφοβισμό κι αν εξαπολύσει, εμείς θα υπερασπιστούμε ενωμένοι τους συναδέλφους μας. 

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ, ΛΕΜΕ ΌΧΙ ΣΤΟ ΦΌΒΟ, ΑΚΟΥΜΠΆΜΕ ΣΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ !!!

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Φωτογραφίες από την συμμετοχή μας στην διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ την Τρίτη 24/9/2013

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 26, 2013
Φωτογραφίες από την μαζική συμμετοχή μας στην διαδήλωση - πορεία της ΑΔΕΔΥ στο Βόλο την Τρίτη 24/9/2013 (οι φωτογραφίες είναι από τη συνάδελφο Νατάσσα Καρακατσάνη).

Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, μετά το πέρας της πορείας στο Δημαρχείο Βόλου, το μπλοκ των συναδέλφων του Συλλόγου μας, που αριθμούσε πάνω από 100 άτομα, κατευθύνθηκε συντεταγμένα και με το πανό μπροστά, διαμέσου της παραλίας πίσω στο συγκρότημα Παπαστράτου.

Κατά τη διάρκεια της πορείας και ενώ περνούσαμε μπροστά από τις καφετέριες, σκαρώναμε αυθόρμητα συνθήματα και τα βροντοφωνάζαμε εν χορώ.


















Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9 των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 12, 2013
Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9 των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφαση Γενικής Συνέλευσης
του Συλλόγου ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου (12/9/13)

Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κεντρικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας (3/09/13), την οποία υιοθετούμε:
Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε συνεργασία με την Τρόικα συνεχίζει την προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Στο πλήθος των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων που έχουν ήδη εφαρμοστεί, έρχονται να προστεθούν οι διαθεσιμότητες/απολύσεις 12.500 εργαζομένων στο δημόσιο τομέα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, ανάμεσά τους και 1765 διοικητικοί υπάλληλοι, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ, που θα έρθουν να προστεθούν στις στρατιές των ανέργων. Μέχρι το τέλος του 2014 θα πρέπει να έχουν απολυθεί 14000 εργαζόμενες/οι ακόμη. Οι δηλώσεις περί «εξυγίανσης» του δημόσιου τομέα και αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν είναι παρά η κυνική προσπάθεια για τη νομιμοποίηση μιας επικίνδυνης πολιτικής. Όσο για την «αξιολόγηση» των δομών δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για τις μαζικές απολύσεις και τη διάλυση του δημοσίου.
Οι διαθεσιμότητες/απολύσεις αυτές θα διαμορφώσουν οριακή συνθήκη διάλυσης και αδυναμία λειτουργίας για την ανώτατη εκπαίδευση. Τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ βρίσκονται σε τραγική κατάσταση τόσο από τις αντιδραστικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων (Νόμοι Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου), όσο και από τη συστηματική υποχρηματοδότηση, την καθυστέρηση του διορισμού των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, τη διαφαινόμενη κατάργηση των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες με βάση το ΠΔ 407/80.
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε για το "νέο λύκειο" εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αναγκάζοντας τους γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους μια εκπαίδευση παραδομένη, ως πεδίο κερδοφορίας, στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν κάθε δημόσιο αγαθό: την υγεία, την ασφάλιση, την ενέργεια, τις συγκοινωνίες.
Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποδεικνύεται ότι έχει διαλέξει το ρόλο του κυβερνητικού υπαλλήλου. Η αγωνιστική απάντηση πρέπει να έρθει από τους ίδιους τους Συλλόγους ΔΕΠ σε συντονισμό με τους άλλους εργαζομένους στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ (διοικητικούς, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ), τους φοιτητές αλλά και συνολικά το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Στο παραπάνω πλαίσιο θεωρούμε ότι σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα, σε συντονισμό με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. Το δρόμο το δείχνουν οι απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων, η απεργία της ΟΛΜΕ, οι απεργίες που έχουν ήδη αποφασίσει άλλοι σύλλογοι ΔΕΠ σε όλη την Ελλάδα.
Και απαιτούμε:
- Να μην γίνει καμιά διαθεσιμότητα υπαλλήλου, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ στην ανώτατη εκπαίδευση και σε όλο το δημόσιο. Καλούμε τις πρυτανικές αρχές και τη σύγκλητο να απορρίψουν τις διαθεσιμότητες και να μην συμπράξουν με τη στάση τους στις μαζικές απολύσεις. Να μην υπογραφεί από τους πρυτάνεις καμία διαπιστωτική πράξη ούτε να δοθεί στην κυβέρνηση οποιαδήποτε ονομαστική ή άλλη κατάσταση που θα αξιοποιηθεί για απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων.
- Να γίνουν τώρα όλοι οι διορισμοί των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ χωρίς άλλη καθυστέρηση.
- Να δοθούν πιστώσεις συμβασιούχων διδασκόντων για τις πραγματικές ανάγκες των τμημάτων. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια να μειωθούν τεχνητά οι ανάγκες των Τμημάτων σε διδάσκοντες, όπως π.χ. μέσα από κατάργηση μαθημάτων και με αυτή την έννοια διαφωνούμε με την πρόσφατη σχετική απόφαση της Συγκλήτου. Επιμένουμε ότι τα Τμήματα πρέπει να διεκδικούν το σύνολο των διδασκόντων που αναλογούν στα προγράμματα σπουδών τους.
- Να δοθεί τώρα χρηματοδότηση στην ανώτατη εκπαίδευση για να μην καταρρεύσει.

Επιπλέον παλεύουμε για την ανατροπή:
- των αντιεκπαιδευτικών νόμων των τελευταίων χρόνων, πρώτο βήμα για μια ανώτατη εκπαίδευση πραγματικά δημόσια, δωρεάν και δημοκρατική,
- της μνημονιακής εξαθλίωσης
- της καταπάτησης κάθε έννοιας δημοκρατίας στο όνομα της εξυπηρέτησης των πιστωτών.
- της πολιτικής κυβέρνησης και Τρόικας

Διακηρύσσουμε
Την πλήρη και αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα των διοικητικών συναδέλφων μας. Η απεργία τους είναι και δική μας. Είμαστε στο πλευρό τους και τους στηρίζουμε σε κάθε βήμα, σε κάθε απόφαση που θα πάρουν για να περιφρουρήσουν την απεργία τους. Συντονιζόμαστε μαζί τους σε κάθε βήμα με κοινές συσκέψεις, εκδηλώσεις, συνελεύσεις.

Και αποφασίζουμε
- Πενθήμερη απεργία από την Δευτέρα 16/9 μέχρι και Παρασκευή 20/9 και Νέα Γενική Συνέλευση την Παρασκευή 20/09.
- Στήριξη όλων των πανεκπαιδευτικών και απεργιακών συλλαλητηρίων και τοπικά και στην Αθήνα.
- Συντονισμό με τους υπόλοιπους Συλλόγους ΔΕΠ ενάντια στην απεργοσπαστική πρακτική της ΠΟΣΔΕΠ. Συντονισμό με τους συλλόγους διοικητικών υπαλλήλων όλων των πανεπιστημίων, με τους συλλόγους εκπαιδευτικών, με φορείς από υγεία και άλλους κλάδους, τόσο τοπικά όσο και κεντρικά, και ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμά τους για συντονισμό, κοινές συσκέψεις και κοινό βηματισμό.

Με την ενότητα, την αλληλεγγύη, την κλιμάκωση των αγώνων θα δώσουμε απάντηση στην κλιμάκωση της βαρβαρότητας, θα υπερασπιστούμε τις/τους συναδέλφους, θα ανατρέψουμε την επιχείρηση διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας παιδείας!

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ Π.Θ.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 09, 2013
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ Π.Θ.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ
Βόλος, 9 Σεπτεμβρίου 2013
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Εμείς, οι εργαζόμενοι, μαζί με τους Καθηγητές μας, σας καλωσορίζουμε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σας συγχαίρουμε, φοιτητές, φοιτήτριες και τους γονείς που σας στήριξαν, καθώς γνωρίζουμε καλά, πόσο κοπιάσατε για να κάνετε πράξη το όνειρο σας, να σπουδάσετε σε ένα καλό δημόσιο, υψηλού κύρους, ελληνικό πανεπιστήμιο.
Σήμερα, την ώρα που στο Ίδρυμα μας ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε το ακαδημαϊκό έτος, να εγγράψουμε τους νεοεισαχθέντες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του, να αποχαιρετήσουμε τους επιτυχημένους διπλωματούχους του, να αρχίσουμε το νέο πρόγραμμα σπουδών, να ανοίξουμε τις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια, συνέβη κάτι περίεργο και δραματικό ταυτόχρονα.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θέτει σε διαθεσιμότητα 1765 εργαζόμενους μας διοικητικούς υπαλλήλους σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Την ίδια στιγμή προαναγγέλλει την διαθεσιμότητα του 40% των καθηγητών, στο επόμενο έτος, όπως και νέες  διαθεσιμότητες διοικητικών υπαλλήλων στους επόμενους μήνες. Τις οικονομικές δυνατότητες μας τις έχει ήδη μειώσει κάτω από μισό: Τα κονδύλια για τα μαθήματα, για τα κτίρια, για τις βιβλιοθήκες, για τους μισθούς. Παράλληλα απέλυσε τους συμβασιούχους διδάσκοντες, αρνείται επί χρόνια να διορίσει τους νεοεκλεγμένους λέκτορες και καθηγητές, ενώ οι σχολές αιμορραγούν από τις συνταξιοδοτήσεις.
Συγχρόνως όμως αύξησε τον αριθμό των εισακτέων του Πανεπιστημίου μας. Δηλαδή με κατά 20 – 30% λιγότερους διοικητικούς, με λιγότερους καθηγητές, με ελάχιστους προϋπολογισμούς, θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε εκατοντάδες περισσότερους φοιτητές και φοιτήτριες. Πως θα γίνει αυτό; Προφανώς θα μειωθούν τα μαθήματα, θα σταματήσουν τα δωρεάν συγγράμματα, θα κλείσουν οι βιβλιοθήκες, θα διαλυθούν οι γραμματείες, θα ρημάξουν κτίρια, θα κλείσουν εργαστήρια και μεταπτυχιακά προγράμματα. Το Πανεπιστήμιο εν ολίγοις ωθείται να μετατραπεί σε ένα ίδρυμα μεταλυκειακής κατάρτισης, σε ένα ΙΕΚ. Με εύκολα, γρήγορα πτυχία για ένα σίγουρο άνεργο μέλλον, με ελάχιστους εξαθλιωμένους εργαζόμενους και καθηγητές και που δεν θα νοιάζονται πως θα διδάξουν, αλλά πως θα επιβιώσουν. Τότε θα σας ζητήσουν και δίδακτρα επιπλέον, καθώς οι σπουδές δεν θα βγαίνουν.  Αυτό δεν θα συμβεί στο μακρινό μέλλον, συμβαίνει τώρα: Την τριετία των Μνημονίων σημαντικές κατακτήσεις κατεδαφίζονται. Ανάμεσά τους, η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που επιχειρείται σταδιακά να περάσει στα χέρια ασύδοτων επιχειρηματικών συμφερόντων. Τα δημόσια σχολεία όπως και τα Πανεπιστήμια συγχωνεύονται, οι εκπαιδευτικοί έχουν υποστεί δραματικές περικοπές και χιλιάδες από αυτούς δεν θα βρίσκονται στην τάξη το Σεπτέμβριο, η χρηματοδότηση συρρικνώνεται, το πιο εκλεκτό τμήμα της κρατικής τεχνικής εκπαίδευσης καταργήθηκε, για να επωφεληθούν γνωστοί εκπαιδευτικοί πολυοργανισμοί. Στόχος της πολιτικής αυτής η βαθμιαία εξαφάνιση του δημόσιου σχολείου και Πανεπιστημίου και η πλήρης επικράτηση ενός πλήρως διεφθαρμένου εκπαιδευτικού μοντέλου, όπου απολυτήρια και πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο θα έχουν μόνο όσοι έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.


Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Υπό αυτές τις συνθήκες, αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε άλλο, να υπομείνουμε άλλο τον κατήφορο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα απολυθεί και ο επόμενος διπλανός μας μέχρι να έλθει η σειρά μας, πότε θα πάψουμε να έχουμε υπολογιστή, γραφείο, αίθουσα διδασκαλίας, αμφιθέατρο, εργαστήριο έρευνας. Πότε θα καταργήσουμε σχολές, πότε οι φοιτητές μας θα αναγκαστούν να πληρώνουν δίδακτρα για να διδάσκονται. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι δυνατόν, συνάνθρωποι μας που στις 16 Σεπτεμβρίου θα βρίσκονται στον δρόμο, νέοι με παιδιά, με άλλους απολυμένους ή ανέργους στις οικογένειες τους, θα κάθονται λίγο πριν μαζέψουν τα πράγματα από το γραφείο τους, στις γραμματείες των σχολών, να εγγράφουν χαμογελαστοί τους φοιτητές μας, πως οι διδάσκοντες οι οποίοι θα γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες θα έχουν την ίδια τύχη, θα βρουν το κουράγιο να διδάξουν στα αμφιθέατρα, να σταθούν όρθιοι και αξιοπρεπείς σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Μα θα μας πείτε: η Ελλάδα έχει ήδη ένα εκατομμύριο ανέργους, η Αθήνα σαράντα χιλιάδες αστέγους στα πεζοδρόμια της, το ένα τρίτο των νοικοκυριών βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, οι μισθοί όσων έχουν την τύχη ακόμη να πληρώνονται έχουν μειωθεί στο μισό ή στο ένα τρίτο. Ναι, έτσι είναι! Και εσείς βρίσκεστε στην ίδια κατάσταση, ο κάθε γονιός από εσάς μπορεί να είναι άνεργος, το κάθε σπίτι κινδυνεύει με πλειστηριασμό, το μηνιάτικο δεν βγαίνει, ούτε οι σπουδές των παιδιών σας. Δεν ξέρετε αν και πως θα καταφέρουν να πάρουν κάποτε το πτυχίο τους.
Το γνωρίζουμε και εμείς, είμαστε άνθρωποι σαν και εσάς, με οικογένειες, με μικρά παιδιά ή με παιδιά που σπουδάζουν. Περάσαμε από τους ίδιους δρόμους, τα ίδια θρανία. Βρεθήκαμε να υπηρετούμε ένα σπουδαίο ακαδημαϊκό ίδρυμα, με κύρος.
Αν κλείσετε για λίγο τα αυτιά σας, στη χαμηλού επιπέδου εγχώρια ειδησεογραφία και αναζητήστε τις διεθνείς κατατάξεις θα δείτε πόσο ψηλά βρίσκονται πολλά ελληνικά Πανεπιστήμια στον κόσμο.
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Ο μεγάλος χαμένος των ακραίων αυτών νεοφιλελεύθερων επιλογών για την Παιδεία είναι τα παιδιά σας, τα παιδιά μας, τα παιδιά των εργαζόμενων, των άνεργων, των φτωχών. Λίγα γράμματα και μετά αγώνας για το μεροκάματο, θα είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία όσων δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να εξαγοράσουν εξετάσεις και τίτλους σπουδών για να βρουν μια θέση στον ήλιο. Τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή θα θαφτούν κάτω από τη βουλιμία της πολιτικής, της επιχειρηματικής και της κοινωνικής ελίτ που θέλει να εξασφαλίσει για τα δικά της τέκνα τις καλύτερες δυνατές σπουδές και τις πιο ακριβοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Μετά από πολλά χρόνια η εκπαίδευση γίνεται και πάλι μοχλός αναπαραγωγής ανισοτήτων και παγίωσης των ταξικών διαφορών, οι οποίες στην περίοδο της κρίσης έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η χώρα να είναι αυτή τη στιγμή βαθιά διαιρεμένη. Οι προσπάθειες γενεών εργαζομένων για να λειανθούν οι οικονομικές, οι κοινωνικές και οι εκπαιδευτικές ανισότητες κινδυνεύουν να ματαιωθούν από μια βαθιά αντιλαϊκή, αντεργατική και αντιεκπαιδευτική πολιτική που περιφρονεί την κοινωνία και έχει ως μόνο στόχο της την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.
ΧΡΕΟΣ ΌΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Εμείς οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αποφασίσαμε να σταθούμε με το κεφάλι ψηλά, όχι  μοιραίοι και άβουλοι. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας μαζί με την υπόλοιπη πανεπιστημιακή κοινότητα, για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, το ίδιο και καλύτερο Πανεπιστήμιο από αυτό που μας παραδόθηκε. Γι’ αυτό  σας ζητάμε να έλθετε εδώ, μαζί μας, να σταθείτε δίπλα μας στον ωραίο αγώνα που ξεκινάμε. Ο αγώνας δεν είναι συντεχνιακός, αλλά υπαρξιακός, είναι μάχη επιβίωσης για όλους μας, εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Στον αγώνα αυτό σας καλούμε να βρεθείτε δίπλα μας για να ανατρέψουμε τις άθλιες μνημονιακές πολιτικές, για να ξαναγυρίσει η ελπίδα, για ένα καλύτερο αύριο για εμάς και για τα παιδιά μας.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Γενική Απεργία στον Βόλο με πολύ μεγάλες πορείες

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 27, 2012
 πορεία που ήταν προγραμματισμένη στο ιστορικό Εργατικό Κέντρο Βόλου
Στην πόλη μας τον Βόλο, η Γενική Απεργία είχε μεγάλη επιτυχία. Αυτό φάνηκε κι από την πολύ μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στις -δυστυχώς πάλι- 3 πορείες που έγιναν με πάνω από 7000 άτομα συνολικά κόσμο. Να προσθέσω πως ύστερα από πολύ καιρό η Επιτροπή Ερευνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ήταν κλειστή λόγω απεργίας. Δεν ξέρω μέχρι στιγμής τι έκανε το υπόλοιπο Πανεπιστήμιο. Πάντως συνάντησα λιγότερους από 10 Καθηγητές, πολύ λίγους φοιτητές και ελάχιστους συναδέλφους μου.

Ιδιαίτερα πολύ μεγάλη ήταν η πορεία που ήταν προγραμματισμένη στο ιστορικό Εργατικό Κέντρο Βόλου με πάνω από 5000 κόσμο, στην οποία και συμμετείχα.

Η πορεία που ήταν προγραμματισμένη στο ιστορικό Εργατικό Κέντρο Βόλου

 Η πορεία αυτή θύμιζε όντως παλιές πολύ καλές εποχές. Έγινε με την συμμετοχή μελών του ΕΚΒ, της ΑΔΕΔΥ, της ΟΕΒΕΜ, της Ένωσης Εστίασης και Διασκέδασης Μαγνησίας, του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου, καθώς επίσης και υπαλλήλων του Λιμενικού Σώματος αλλά και μελών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Εργαζομένων Ανέργων του Νομού Μαγνησίας.

Με δύο μπουλντόζες στην κεφαλή της πορείας, πάνω από 5.000 απεργών, διέσχισαν τις οδούς 2ας Νοεμβρίου, Ιάσονος, Φιλελλήνων, Δημητριάδος, Καρτάλη και Αναλήψεως, φωνάζοντας συνθήματα έξω από το κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας, το οποίο φιλούσαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, για να καταλήξουν μέσω της οδού Ιωλκού στο λιμάνι της πόλης, όπου και πραγματοποίησαν συμβολικό αποκλεισμό του, διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια ιδιωτικοποίησής του.

Η πορεία του ΠΑΜΕ με αφετηρία την πλατεία Πανεπιστημίου


Την ίδια ώρα που ολοκληρώνονταν η πρώτη πορεία του ΕΚΒ, ολοκληρώνονταν και μία από τις μεγαλύτερες πορείες των τελευταίων ετών του ΠΑΜΕ, με πάνω από 1500 απεργούς, με την συμμετοχή μελών της ΠΑΣΕΒΕ, του Συλλόγου Καθαριστριών Μαγνησίας, συνταξιούχων, εργατικών σωματείων, φοιτητών και εργαζομένων στους ΟΤΑ, οι οποίοι πραγματοποίησαν προσυγκέντρωση στο Δημαρχείο του Βόλου, για να ενωθούν αργότερα με τους υπόλοιπους απεργούς στην Πλατεία Πανεπιστημίου, απ' όπου και ξεκίνησε η μεγαλειώδης πορεία τους. 

Η τρίτη πορεία με αφετηρία την Πλατεία Ελευθερίας


Μετά το τέλος των δύο προηγούμενων πορειών ξεκίνησε και η τρίτη, με σαφώς μικρότερο όγκο κόσμου (περί τους 1000 απεργούς), που είχαν αφετηρία την Πλατεία Ελευθερίας με συμμετοχή ανεξάρτητων πολιτών αλλά και μελών της Ανοιχτής Συνέλευσης Μαγνησίας, του Συλλόγου Διδασκόντων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων, συλλογικοτήτων και αλληλέγγυων πολιτών.

Η πορεία που πραγματοποίησαν, διασχίζοντας τις οδούς Ιωλκού, Δημητριάδος, Σόλωνος και Ιάσονος, για να καταλήξουν στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στο οποίο παρέμειναν για να αποφασίσουν τις περαιτέρω κινητοποιήσεις τους.

Η πόλη είχε κατεβάσει ρολά, όλα τα καταστήματα ήταν κλειστά


Αξίζει να σημειωθεί επίσης πως μέχρι το πέρας και των 3 πορειών, κυριολεκτικά όλα τα εμπορικά καταστήματα ήταν κλειστά, καθώς και τα φροντιστήρια, φαρμακεία και εμπορικά, ακόμα και τα βενζινάδικα. Τέλος τα καταστήματα εστίασης παρέμειναν κλειστά μέχρι και τις 3.00 το μεσημέρι 

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.