Συμβάσεις με ερωτηματικά στην Επιτροπή Ερευνών του Π.Θ.

Συμβάσεις με ερωτηματικά στην Επιτροπή Ερευνών του Π.Θ.

Πολλαπλά ερωτηματικά, καθώς και υποψίες για φωτογραφικές προσλήψεις ή αναθέσεις έργων προκάλεσαν συγκεκριμένες προσκλήσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος που φέρουν μάλιστα την υπογραφή του νέου πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Ιωάννη Μεσσήνη, και αφορούν στην σύναψη δύο συμ-βάσεων μίσθωσης έργου ιδιωτικού δικαίου, στο πλαίσιο του ανασχεδιασμού διεργασιών και της αναδιοργάνωσης του Γραφείου Διαμεσολάβησης του Π.Θ., με καθήκοντα σύνταξης φακέλων εναρμονισμένων στο RIS3 η μεν πρώ-τηκαι καθήκοντα υπεύθυνου προβολής, επικοινωνίας και Μάρκετινγκ η δεύτερη. Η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος (αρ. πρωτ. 12332) και αριθμό διαδικτυακής ανάρτησης (ΑΔΑ) ΒΛ4Κ469Β7Ξ-ΣΤΟ δημοσιεύθηκε μόνο στη "Διαύγεια" και στην ιστοσελίδα της Επιτροπής Ερευνών, αλλά όχι στον τοπικό Τύπο, αυτομάτως λοιπόν τίθεται θέμα για την έκταση της δημοσιότητας που έλαβε προκειμένου να προσελκύσει τον μεγαλύτερο αριθμό προτάσεων. Η προθεσμία υποβολής προτάσεων δε έληγε μόλις 11 ημέρες από την ημερομηνία δημοσιοποίησης της πρόσκλησης. Στην πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος επίσης δεν αναφέρεται καμία λεπτομέρεια σχετικά με το έργο (Τίτλος, σκοπός, διάρκεια, προϋπολογισμός, πόροι χρηματοδότησης, κλπ)

Σε τι εξυπηρετεί οι υποψήφιοι να έχουν ως απαιτούμενο προσόν πτυχίο Πολυτεχνικής Σχολής και όχι οποιασδήποτε άλλης ειδικότητας καθώς και διδακτορικό τίτλο, για τη θέση Α' και γιατί για τη θέση Β'ζητείται γενικώς πτυχίο ΑΕΙ οποιασδήποτε ειδικότητας; Για ποιο λόγο δεν ακολουθήθηκε μια πιο διαφανής και ανοικτή διαδικασία για την πλήρωση αυτών των θέσεων; Γιατί δεν συνεκτιμώνται τα κοινωνικά κριτήρια ώστε σε περίπτωση που βρεθούν δύο ενδιαφερόμενοι με τα ίδια προσόντα, επάρκεια και εμπειρία, να προηγηθεί εκείνος που έχει μεγαλύτερη ανάγκη με βάση κοινωνικά χαρακτηριστικά; Για ποιο λόγο η πρόσκληση έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να μήν συνταχθεί πίνα-κας κατάταξης και επιτυχόντων και γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα ένστασης; Πόσοι ήταν τελικά οι ενδιαφερόμενοι που υπέβαλλαν προτάσεις; Αληθεύει ότι οι μοναδικοί; ενδιαφερόμενοι και τελικώς επιτυχόντες εργάζονταν ήδη στο Γραφείο Διαμεσολάβησης και διεκπεραίωναν εργασίες, έχοντας μάλιστα προσωπικό τηλέφωνο και διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του Π.Θ., εκπροσωπώντας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την Επιτροπή Ερευνών μήνες πριν ακόμη δημοσιευθεί η παραπάνω πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος; Αυτό αποδεικνύεται εύκολα από την ανάρτηση στην επίσημη σελίδα του Γραφείου Διαμεσολάβησης του Π.Θ. σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης (facebook), όπου στις 17/6/2013 ένας εκ των "επιτυ-χόντων" παρουσιάζεται ως στέλεχος του. Ποιά είναι η σχέση των επιτυχόντων Χ.Γ και IT. με τον νέο Αναπληρωτή Πρύτανη Δημοσίων και Διεθνώς Σχέσεων. Εξωστρέφειας, Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας του Π. Θ. κ. Δημήτρη Κουρέτα; Αληθεύει ότι τη διοργάνωση εκδήλωσης για την παρουσίαση του μονοθέσιου αγωνιστικού αυτοκινήτου που κατασκευάστηκε από φοιτητές του Π.Θ. και έγινε στην παραλία του Βόλου στις 26 Ιουνίου είχε αναλάβει ο "επιτυχών" αρκετό καιρό πριν ακόμη δημοσιευθεί η πρόσκληση εκδήλωσης εν-διαφέροντος στην οποία τελικά επελέγη για μια από τις θέσεις; Αληθεύει ότι ο ένας εκ των "επιτυχόντων" είναι επιχειρηματίας και μάλιστα ιδιοκτήτης διαφημιστικής εταιρίας με έδρα τη γειτονική Λάρισα; Αληθεύει το γεγονός ότι ο "επιτυχών" Χ.Γ. στις 5/8/2013 αμοίφθηκε με το ποσό των 1.500 ευρώ για τις εργασίες που πρόσφερε στο Γ.Δ.. Πότε πρόλαβε η Επιτροπή Ερευνών του Π.Θ., εν μέσω καλοκαιριού, να αξιολογήσει τις προτάσεις από την λήξη της προθεσμίας στις 19/7/2013 να κάνει συνεντεύξεις, να επιλέξει τον καλύτερο υποψήφιο, να υπογράψει τη σύμβαση έργου (παραλείποντας βέβαια να αναρτήσει τις συμβάσεις στη "Διαύγεια", όπως υποχρεούται), ο "επιτυχών" να ξεκινήσει να εργάζεται να παράξει έργο και να πληρωθεί μόλις λίγες ημέρες μετά; Όλα αυτά τα ερωτηματικά χρήζουν απαντήσεων και μάλιστα άμεσων, προκειμένου το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το οποίο αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για την περιοχή και για τη διαχείριση του οποίου, σε ότι αφορά τα οικονομικά και διοικητικά.δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία σκιά, να συνεχίσει απρόσκοπτα να προσφέρει ποιοτικό εκπαιδευτικό έργο και οι εργαζόμενοι σε αυτό, διοικητικοί και ακαδημαϊκοί, να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στο έργο τους και όχι στη σχολιασμό θεμάτων όπως το παραπάνω.

Α. ΚΑΡΕΚΛΙΔΗΣ

-------------------------------------------------------
Πηγή: εφημερίδα Μαγνησία 27/08/2013

Απόφαση γενικής συνέλευσης του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Πέμπτη 29/08/2013)

Την Πέμπτη 29/8/13, ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας πραγματοποίησε Γενική Συνέλευση στο αμφιθέατρο «Γιάννης Κορδάτος» του Συγκροτήματος Παπαστράτου, στο Βόλο. Στη Συνέλευση παρευρέθηκαν, μίλησαν και επέδωσαν ψηφίσματα συμπαράστασης:

- Η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

- Εκπρόσωπος των απολυμένων της ΕΡΑ Βόλου

- Ο Σύλλογος φοιτητών του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Π.Θ

- Εκπρόσωποι των φοιτητών από τα Παιδαγωγικά Τμήματα του Π.Θ

- Ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου των μελών ΔΕΠ του Π.Θ

Επίσης πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας των διοικητικών υπαλλήλων  έμπροσθεν κτιρίου Παπαστράτου και κτιρίου Τσικρίκη ,  όσο η συνεδρίαση του Δ.Σ του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού με το Συμβούλιο του Ιδρύματος ήταν σε εξέλιξη. Κατόπιν, και στο πλαίσιο της στάσης εργασίας που είχε εξαγγείλει η ΑΔΕΔΥ, ακολούθησε Γενική Συνέλευση, από την οποία προέκυψε και το παρακάτω ψήφισμα:

Απόφαση γενικής συνέλευσης του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Τις επόμενες ημέρες οι πρώτοι από εμάς (περίπου 20%) καλούμαστε να βγούμε στην εργασιακή περιπλάνηση (διαθεσιμότητα που οδηγεί σε απολύσεις). Οι επόμενοι θα ακολουθήσουμε μέχρι το Δεκέμβρη και την ερχόμενη χρονιά. Ο κυβερνητικός στόχος είναι 150.000 συνάδελφοι μέχρι το 2015 να δουν την έξοδο από το Δημόσιο.

Σχετικό έγγραφο του ΥΠΑΙΘ εντέλλεται την αξιολόγηση των δομών και υπηρεσιών των ιδρυμάτων και τον καθορισμό πλεονάζοντος προσωπικού εντός ανεκδοτολογικά στενών χρονικών προθεσμιών, επιβεβαιώνοντας την υποψία ότι αξιολογήσεις και οργανογράμματα επιδιώκεται να χρησιμοποιηθούν εντελώς προσχηματικά για την επικοινωνιακή υποστήριξη προειλημμένων αποφάσεων σύμφωνα με τις απαιτήσεις των δανειακών μνημονίων της χώρας.

Παράλληλα με τις σοβαρότατες πολιτικές αντιρρήσεις συνολικά για το εγχείρημα της διαθεσιμότητας και για τα δεινά που αυτό επισωρεύει στην ελληνική κοινωνία, οφείλουμε να επισημάνουμε τον παραλογισμό της στόχευσης στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

Οι διαθεσιμότητες – απολύσεις που γίνονται, όχι μόνο στην Παιδεία αλλά και στον χώρο της Υγείας, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ, δεν πλήττουν μόνο τους εργαζόμενους σ’ αυτούς τους χώρους αλλά όλο το λαό αφού υποβαθμίζονται και διαλύονται υπηρεσίες και δομές, που συνδέονται με τις λαϊκές ανάγκες όπως είναι της παιδείας και της υγείας, της πρόνοιας, (υποβαθμίζονται και καταργούνται νοσοκομεία, χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός παιδικών σταθμών), υποχρεώνονται οι εργαζόμενοι να πληρώνουν πιο ακριβά για αυτές τις υπηρεσίες. 

Απαιτείται λοιπόν κοινός αγώνας από όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα ενάντια σ’ αυτά τα μέτρα.

Δεν κάνουμε βήμα πίσω από την ΑΠΑΙΤΗΣΗ μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις. Θέλουμε Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, πλήρως χρηματοδοτούμενη από το κράτος και με στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Αποφασίζουμε:

- Η Ομοσπονδία να προχωρήσει άμεσα σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, τέτοιες ώστε ο αγώνας να είναι πανελλαδικός, όσο γίνεται πιο μαζικός και αποτελεσματικός. Είμαστε διατεθειμένοι να συμμετάσχουμε ακόμα και σε απεργία διαρκείας για να μην προχωρήσει καμιά απόλυση.

- Στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση των κλάδων που πλήττονται όπως εμείς.

- Την Τρίτη 3/9/2013 προχωράμε σε στάση εργασίας από τις 8:30 πμ μέχρι τις 12 το μεσημέρι και πραγματοποιούμε Γενική Συνέλευση στις 9:00 πμ με τηλεδιάσκεψη στο Αμφιθέατρο του Κορδάτου.


Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Βόλος Πέμπτη 29/08/2013

Η σημερινή κινητοποίηση του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Πέμπτη 29/8/2013, ώρα περίπου 11:30

Η σημερινή κινητοποίησή μας, στα πλαίσια της στάσης εργασίας που προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ ήταν πάρα πολύ ικανοποιητική.
Στον Βόλο συγκεντρωθήκαμε πάνω από 100 συνάδελφοι, που αρχικά μπροστά από το πανέμορφο κτίριο Τσικρίκη και κατόπιν μπροστά στο συγκρότημα  Παπαστράτου, δηλώσαμε με την παρουσία μας και με το πανό μας τη διάθεσή μας για αγώνα ενάντια στις προγραφές της τρόικα και των εδώ υπηρετών της.
Στις άλλες πόλεις, Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα η κινητοποίηση ήταν επίσης πολύ μεγάλη, με συμμετοχή άλλων 40-50 συναδέλφων, όπως φάνηκε αργότερα στην γενική συνέλευση, -που έγινε πάλι απρόσκοπτα με τηλεδιάσκεψη- και κράτησε πάνω από 2 ώρες, έως 15:30 περίπου.
Παρακάτω παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την σημερινή κινητοποίηση στο Βόλο.

Τί πρέπει να κάνουμε στο Πανεπιστήμιο... (μερικές σκέψεις)

Ποτέ άλλοτε δεν πήρα -μαζεμένη- 4 βδομάδες άδεια, όπως έκανα φέτος. Το έκανα όμως συνειδητά, γιατί είχα κουραστεί ψυχικά, διέκρινα ελαφρά σημάδια κατάθλιψης να με περιτριγυρίζουν, άκουσα τη συμβουλή της γυναίκας μου για αρκετή ξεκούραση, και είπα να φύγω λίγο από την καθημερινή ρουτίνα, να ανανεωθώ λιγάκι, να σπάσω έγκαιρα το κακό σπυρί... μέσα μου.

Δεν πρόλαβα να κάνω μερικά μπάνια (προσκαλεσμένος από φίλο) στην πανέμορφη Θάσο και μόλις γύρισα πίσω, προσγειώθηκα ανώμαλα μαθαίνοντας τα κακά μαντάτα για τις μετακινήσεις - απολύσεις στα Πανεπιστήμια. Διαβάζω κάθε μέρα τα μειλ των συναδέλφων και μαυρίζει η ψυχή μου.

Μέρες στριφογυρίζουν διάφορες σκέψεις στο κεφάλι μου, για το τι πρέπει να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε την νέα (αλλά αναμενόμενη) λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω μας, αλλά όλο και το ανέβαλα για αργότερα, ίσως γιατί διαπίστωνα μια καλή κινητοποίηση από πολλά μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μας και όχι μόνο. Τελευταία όμως έγινε κάτι εντελώς λάθος (ειρωνικό μειλ μέλους του ΔΣ προς συναδέλφους του ΠΑΜΕ), που μας γυρίζει στις παλιές κακές στιγμές διαμάχης αναμεταξύ μας και γι' αυτό είπα να γράψω τις παρακάτω σκέψεις μου.

Α.) Είμαστε όλοι εν δυνάμει απολυμένοι! Να το πω λαϊκά, όποιος πιστεύει ό,τι κάνοντας την πάπια θα την σκαπουλάρει, πλανάται πλάνην οικτράν! Τα ίδια λέγαμε και πέρσι τέτοιο καιρό αν θυμάστε... Η μνημονιακή συνταγή ορίζει, όπως όλοι έχουμε ήδη πολλές φορές ακούσει, ότι ως το 2015 περίπου 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να απολυθούν. Πώς τα πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να παρέχουν τις από το σύνταγμα προβλεπόμενες υπηρεσίες; Δεν τους ενδιαφέρει, αυτοί κάνουν ό,τι τους προστάζει η τρόϊκα, είναι τα καλύτερα φερέφωνά της. Άλλωστε υπάρχει και η λύση των συμβασιούχων έργου ορισμένου χρόνου - που εφαρμόζεται ήδη κατά κόρον στα πανεπιστήμια - και τελευταία ακούγονται και τα περίφημα συμβόλαια "μηδέν ωρών" (εφαρμόζονται ήδη στην Αγγλία). Η μονιμότητα θα καταργηθεί, τα πανεπιστήμια σιγά -σιγά θα γίνουν ιδιωτικά.

Συνάδελφοι, πιστεύω πως η κυβέρνηση είναι πολύ ικανή, ξέρει τι θέλει, θέλει να καταστρέψει όχι να χτίσει, κι επιλέγει τους σωστούς ανθρώπους για να κάνουν αυτή τη βρώμικη δουλειά. Υπήρχε καλύτερος άνθρωπος από τον Αδωνη Γεωργιάδη για να καταστρέψει ολοσχερώς το δημόσιο σύστημα υγείας; Υπήρχε καλύτερος άνθρωπος από έναν της οικογένειας Μητσοτάκη για να διώξει άκριτα χιλιάδες εργαζόμενους απ' το δημόσιο, αρχίζοντας πρώτα από τους ποιο αδύνατους και ταπεινούς, στο όνομα της δήθεν αναδιοργάνωσης του δημοσίου;

Β.) Αν δεν "αγαπηθούμε" μεταξύ μας, αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο, αν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν κι όχι αυτά που μας χωρίζουν (πολιτικά - κομματικά και όχι μόνο), είμαστε εν δυνάμει - αργά ή γρήγορα - χαμένοι από χέρι! Τι νόημα έχει λοιπόν να υποδαυλίζουμε κομματικές έριδες; Δεν είναι καλύτερα να παραδειγματισθούμε από τα κινήματα στις Σκουριές Χαλκιδικής, της Κερατέας (παλαιότερα) και τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, που αγωνίζονται όλοι μαζί, ανεξάρτητα κομματικών αποχρώσεων, και μας δείχνουν με το παράδειγμά τους ποιόν δρόμο πρέπει να βαδίσουμε; Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή όχι αυτών των πρωτοβουλιών, τα κέρδη για όλους τους συμμετέχοντες θα είναι πολλαπλά: οι διαπροσωπικές σχέσεις αναβαθμίζονται, η συντροφικότητα και η άδολη αλληλεγγύη μπαίνουν ξανά σε ημερήσια βάση κ.α. και σε κάθε περίπτωση -σύμφωνα και με τη θεωρία του χάους- τίποτα δεν πάει χαμένο, παραμένει παρακαταθήκη για επόμενους αγώνες.

Δεν έχει λοιπόν νόημα να αρχίσουμε να λέμε εγώ είμαι ΠΕ, ΤΕ, άσε τους ΔΕ / ΥΕ συναδέλφους να πάνε στο διάολο! Ή ας περιμένουμε να δούμε, μπορεί και φέτος να τη σκαπουλάρουμε, να μη διώξουν κανένα από το ΠΘ, ασ' το για αργότερα...

Γ.) Πρέπει να βρούμε συμμάχους στον αγώνα μας! Και φυσικοί σύμμαχοί μας είναι στο πανεπιστήμιο τα μέλη ΔΕΠ και φυσικά οι φοιτητές. Επίσης η διοίκηση του ΠΘ. Την επιστολή του προέδρου του ΣτΙ του κ. Ζούμπου προς τον υπουργό, τη βρήκα αρκετά καλή και αν δεν είναι προσχηματική, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε όταν τα πράγματα γίνουν ποιο... άγρια.

Επίσης φυσικοί σύμμαχοί μας είναι οι συνάδελφοι από άλλες δημόσιες υπηρεσίες στην πόλη και βέβαια οι συνάδελφοι στον Δήμο και στην τοπική ΕΡΤ.

Δ.) Δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ μας. Μπορούμε κάλλιστα να δημιουργήσουμε α) δικό μας ιστότοπο, β) ομάδα facebook ή και τα δύο μαζί. Παρόλα αυτά έως ότου κάτι τέτοιο πάρει σάρκα και οστά, πρέπει να συνεχίσουμε όπως τώρα να επικοινωνούμε με μειλ. Η περίπτωση β) είναι -κατά τη γνώμη μου- η καλύτερη και ευκολότερη: μέλος του ΔΣ την δημιουργεί και την διαχειρίζεται και καλεί όλα τα μέλη του συλλόγου να εγγραφούν.

Προτάσεις δράσης:

• Κάλεσμα του συλλόγου μελών ΔΕΠ σε κοινή συνεδρίαση, το ίδιο με συλλόγους φοιτητών των διαφόρων σχολών / τμημάτων. Συνεχής συνεργασία με την διοίκηση του ΠΘ. (κυρίως πρύτανη και αναπληρωτές πρυτάνεις).
• Κλιμάκια του ΔΣ (όπως πριν ένα χρόνο για τον ίδιο λόγο) να διοργανώσουν επισκέψεις - συζητήσεις ανά ομάδα εργαζομένων, με στόχο όχι μόνο ενημέρωση, αλλά κυρίως εμψύχωση για τον κοινό αγώνα και καταπολέμηση του Φόβου.
• Σύνδεση του αγώνα μας με άλλες δημόσιες υπηρεσίες στην πόλη και βέβαια με τους συναδέλφους στον Δήμο και στην τοπική ΕΡΤ, για απο κοινού ενέργειες και εκδηλώσεις.
• Συννενόηση και κοινός βηματισμός, -όπου αυτό είναι δυνατόν- με τους συναδέλφους και τα ΔΣ των άλλων Πανεπιστημίων & ΤΕΙ, όπως και με την Ομοσπονδία.
• Αμέσως μετά τα προηγούμενα βήματα, κάλεσμα σε γενική συνέλευση, με έτοιμες προτάσεις αγώνα. Θα ήταν λάθος να γίνει εσπευσμένα μια ΓΣ χωρίς το ΔΣ να έχει το ίδιο σχηματίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση αγώνα!.

Υ.Γ. Έχω μια βδομάδα άδεια ακόμη, ελπίζω όταν επιστρέψω την μεθεπόμενη Δευτέρα στις 19 του Αυγούστου, να βρώ το γραφείο μου... να με περιμένει. Είμαι... σπίτι μου και stand by για οτιδήποτε χρειασθεί.

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#

«Πρυτάνευσε» η καταστολή

Μία μέρα μετά την αναφορά του Αντώνη Σαμαρά, στην ομιλία του στο πολιτικό συνέδριο της Ν.Δ., πως τόλμησε, λέει, «να σπάσει τα άλατα [sic] ενός απίστευτου κατεστημένου και να καταργήσει το άσυλο της παρανομίας μέσα στα πανεπιστήμια», εμφανίστηκαν οι πρόθυμοι καθηγητές που θέλησαν να δείξουν ποιος πρέπει να κάνει κουμάντο στο ελληνικό πανεπιστήμιο: η αστυνομία.

Ηταν ιστορική ημέρα για το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το κτίριο της πρυτανείας στα Προπύλαια η χθεσινή, με τις δυνάμεις καταστολής να αλωνίζουν στους διαδρόμους και στις αίθουσες, να προσάγουν 12 φοιτητές κλεισμένους στο γραφείο του πρύτανη και άλλους 19 από το προαύλιο, και να χτυπούν δυνατά την πόρτα του αμφιθεάτρου του δεύτερου ορόφου, όπου περίπου 30 φοιτητές είχαν φυγαδευτεί από διοικητικούς υπαλλήλους του κτιρίου και προσποιούνταν ότι κάνουν αιτήσεις για Erasmus(!). Είχε και άλλα ωραία η επιχείρηση «ανακατάληψης», όπως θα την ονόμαζε ο πρωθυπουργός, του Πανεπιστημίου από την αστυνομία: πυροσβέστες που προσπαθούσαν να παραβιάσουν με τροχό τη σιδερένια πόρτα της εισόδου, ΜΑΤ που έριχναν χημικά, αποθούσαν βίαια τους φοιτητές με τις ασπίδες τους, απωθούσαν βουλευτές και κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ.

Ολα αυτά για μια ειρηνική, σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, παράσταση διαμαρτυρίας φοιτητών έξω από την αίθουσα όπου συνεδρίαζε το Συμβούλιο Ιδρύματος (είναι συνήθεις οι παραστάσεις διαμαρτυρίας φοιτητών στις συνεδριάσεις των Συμβουλίων) για να συζητήσει θέματα αιχμής του Πανεπιστημίου, όπως την κατάρτιση του εσωτερικού κανονισμού του ιδρύματος και ζητήματα αναδιάρθρωσης των σχολών.

«Βρεθήκαμε εδώ γιατί θεωρούμε ότι αυτό που συνέβαινε αφορά το μέλλον μας. Οι καθηγητές μάς είπαν ότι δεν έχουμε καμία δουλειά εδώ, ότι εκείνοι είναι οι αρμόδιοι να αποφασίσουν. Ομως αυτό για το οποίο αποφασίζουν είναι οι δικές μας ζωές, όχι οι δικές τους. Οταν έληξε η συνεδρίαση, άνοιξε η πόρτα και μείναμε μπροστά στην είσοδο για να μάθουμε τι συζητήθηκε. Αντικρίσαμε την εικόνα που περιγράφει πολύ καλά το δικό μας μέλλον: τα ΜΑΤ έξω από τις σχολές κι εμάς ανήμπορους να διεκδικήσουμε κάθε δικαίωμα», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Στράτος Κατσένης, φοιτητής ΑΣΟΕΕ.

Η αστυνομία επενέβη, σύμφωνα με το ελεύθερο που της έχει δώσει η κατάργηση του ασύλου, ύστερα από τηλεφωνική καταγγελία του προέδρου του Συμβουλίου Δημήτρη Μπερτσιμά (καθ. στο ΜΙΤ) και της Βασιλικής Κιντή (αν. καθηγήτρια στο τμήμα ΜΙΘΕ) ότι έχουν εγκλωβιστεί και κινδυνεύει η ζωή τους(!). Αποστάσεις από την αστυνομική επέμβαση κράτησε ο πρύτανης Θεοδόσης Πελεγρίνης, που χαρακτήρισε «θλιβερό θέαμα» την παρουσία της αστυνομίας στην είσοδο της πρυτανείας.

Οι προσαχθέντες μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΑ, όπου στις 3 το μεσημέρι είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 250 άτομα, στην πλειονότητά τους φοιτητές αλλά και γονείς των προσαχθέντων. Στα πηγαδάκια, κάποιοι εξηγούσαν ότι γλίτωσαν από το μένος των ΜΑΤ από καθαρή τύχη. «Λαέ άκου τους φοιτητές, σήμερα κυνηγάνε όλους τους αγωνιστές» ακουγόταν από τους συγκεντρωμένους.

«Ετοιμαστείτε για μπάτσες»

«Μας έχωσαν μέσα σε ένα κελί και, όταν κάποιοι αρνηθήκαμε να δώσουμε τις τσάντες μας, αρχίσανε να μας σπρώχνουν και να λένε “ετοιμάζεστε να φάτε τις μπάτσες σας”. Τελικά ούτε τις τσάντες μας πήρανε ούτε δακτυλοσκοπήσεις και φωτογραφήσεις προσώπων έγιναν, παρά μόνο εξακρίβωση στοιχείων», εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος, λίγα λεπτά αφότου αφέθηκε ελεύθερος, εν μέσω πανηγυρισμών από τους συγκεντρωμένους.

«Στη δεύτερη ομάδα προσαγωγών, που ήμουν εγώ, τα ΜΑΤ μάς τραβούσαν βίαια και μας έβριζαν», δήλωσε στην «Εφ.Συν.» η Σοφία από το Πολιτικό της Νομικής, ανακουφισμένη και αυτή από την απελευθέρωσή της. Στις 4.20 και οι 31 προσαχθέντες είχαν αφεθεί ελεύθεροι.



-----------------------------
Πηγή:efsyn

Το ρέκβιεμ των εκλογών για το Συμβούλιο Ιδρύματος - (των Καθηγητών του Π.Θ. Νίκου Δαναλάτου, Βύρωνα Κοτζαμάνη, Ρίκας Μπενβενίστε, Νικήτα Μυλόπουλου)

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

θα είχαμε πολλά να πούμε τόσο για τη διαβεβαίωση (;) που δίδουν κάποιοι υποψήφιοι ότι αυτά που λένε για το Συμβούλιο είναι «ακομμάτιστα» όσο και για την επίκληση ορισμένων από αυτούς της «κοινής λογικής». Θα τα παραβλέψουμε για την ώρα … Παρατηρούμε ωστόσο ότι σιγή ιχθύος διαδέχεται τη σιωπή των αμνών… Υποψήφιοι για το Συμβούλιο μας κοινοποιούν τις θέσεις τους  λίγες μέρες πριν την ημέρα των εκλογών, άλλοι δεν θεωρούν ότι έχουν οποιαδήποτε υποχρέωση να μας εκθέσουν το γιατί ενδιαφέρονται να εκλεγούν, και μερικοί άλλοι επαίρονται για τη συμμετοχή τους στα κοινά, στο πρόσφατο παρελθόν, χωρίς τον στοιχειώδη απολογισμό του έργου τους. Οι θέσεις των τελευταίων αυτών (πέρα ίσως από εκείνες που ανέπτυξαν κατά την επίσκεψή τους στα Τρίκαλα), παραμένουν θολές. Στα κρίσιμα ερωτήματα (λ.χ. δίδακτρα, αντιμετώπιση της μη-χρηματοδότησης, συγχωνεύσεις/σχέδιο Αθηνά, απολύσεις προσωπικού) εξακολουθούν να μην απαντούν…

Αγαπητοί συνάδελφοι,

επειδή από τα μηνύματα που διακινούνται στη λίστα, είναι εμφανής η ανικανότητα διαλόγου με επιχειρήματα που να απαντούν στις πραγματικές θέσεις του «αντιπάλου», και όχι στις διαστρεβλωμένες, υποτιθέμενες θέσεις ενός εχθρού που κατασκευάσαμε καταπώς μας βολεύει, θα θέλαμε να επαναλάβουμε μερικά από όσα έχουμε κατά καιρούς υποστηρίξει, είτε συλλογικά είτε κατά μόνας:

1.Ο νέος νόμος ΕΙΝΑΙ άρρηκτα δεμένος με τα μνημόνια και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αναγνωρίζουμε τη σημασία της «ιστορικής τυχαιότητας», γνωρίζουμε όμως καλά ότι σήμερα οι τραγικές μειώσεις των μισθών μας και η πρωτοφανής για οποιονδήποτε άλλο δημόσιο χώρο, υποχρηματοδότηση, δεν είναι άσχετες ούτε με την εκστρατεία δυσφήμησης και απαξίωσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου, ούτε με τα συμφέροντα που επιδιώκουν την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων». Όποιος θέλει να εθελοτυφλεί και να πιστεύει σε «συμπτώσεις» (όπως πχ. ο συνάδελφος κ. Μποντόζογλου, ο οποίος θεωρεί ότι «η άμεση συσχέτιση του ενός με το άλλο είναι παραπλανητική (sic)» μη δυνάμενος (;) να διακρίνει τις σχέσεις αιτίου και αιτιατού) ξεπερνά τα όρια της αφέλειας και εισέρχεται στον χώρο της (πολιτικής ή ατομικής) σκοπιμότητας.

2.Ο νέος νόμος ΔΕΝ είναι ούτε καλύτερος ούτε δημοκρατικότερος απ’ τον 1268. Το μοντέλο διοίκησης είναι αυταρχικότερο, χωρίς θεσμικά αντίβαρα και λογοδοσία. Παραπέμπει δε έμμεσα σε μοντέλα συστημάτων που έχουν καταρρεύσει και τα οποία οι υποστηρικτές του νόμου έχουν στηλιτεύσει: οι 8+1 «επιλέγουν» τους 6, και όλοι μαζί «επιλέγουν» τους υποψηφίους Πρυτάνεις, ο τελικός νικητής ορίζει τους αντιπρυτάνεις και εν συνεχεία συνεχίζουν διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τους υπόλοιπους. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: το είδος του πανεπιστημίου-επιχείρησης που αποβλέπει να εγκαθιδρύσει το μοντέλο αυτό, το επιτάσσει η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την κοινωνία και όχι κάποια υποτιθέμενη κοινή λογική. Και είναι έτσι διαρθρωμένη η νέα μορφή διοίκησης ακριβώς για να υπηρετήσει τις μνημονιακές επιταγές στα ΑΕΙ. Σε κάθε περίπτωση δε η επίκληση, ως υπόδειγμα αδυναμίας, των δυσλειτουργιών του προηγούμενου νόμου, από τους ίδιους που είτε ευθύνονται για τις δυσλειτουργίες του, είτε έστω τις εκμεταλλεύθηκαν, θυμίζει το ρητό «πρώτα του’βγαλαν τα μάτια, και μετά τον κοροϊδεύαν για τυφλό». Προφανώς όταν συγκαλείς 5 φορές τον χρόνο τη Σύγκλητο ενός ιδρύματος, μετά μπορείς να την κατηγορείς εκ του ασφαλούς ως αναποτελεσματική…

3.Η επίκληση του μοντέλου από «αλλού» που επιτέλους θα κάνει τα Πανεπιστήμιά μας όπως αυτά του εξωτερικού, δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει τη μαντάμ Σουσού. Ας υπενθυμίσουμε ότι στην έκθεση του Δικτύου Ευρυδίκη για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην οποία παραπέμπει στο κείμενό της (¨Εθνική στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση», σ. 12) η πρώην υπουργός Παιδείας, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι: «Σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται μια γενική τάση θέσπισης συμβουλευτικών ή εποπτικών οργάνων, τα οποία εποπτεύουν ή παρακολουθούν τις επιχειρησιακές, εκπαιδευτικές και οικονομικές δραστηριότητες των ιδρυμάτων και αποτελούνται αποκλειστικά ή κατά το μεγαλύτερο μέρος από εξωτερικούς φορείς. Στο ένα τρίτο […μόνο] των χωρών περίπου, το εποπτικό όργανο είναι και όργανο λήψης αποφάσεων»(δική μας υπογράμμιση και τονισμός)

Η τάση στην οποία αναφέρεται η έκθεση του Δικτύου προφανώς δεν είναι άσχετη, για μας,  με την εν γένει προσπάθεια ελέγχου, καθυπόταξης και κερδοσκοπίας επί της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και της Έρευνας. Αποσιωπούνται δε, για προφανείς λόγους, σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τον χαρακτήρα των εξωτερικών φορέων (δημόσιοι ή ιδιωτικοί, εκλεγμένοι, αιρετοί, ή απλά γνωστοί κάποιων) και τη σχέση τους (χρηματοδότες, τοπική αυτοδιοίκηση;). Το μοντέλο της εκλογής από τους εσωτερικούς πάντως έχει εφαρμοσθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις. Απέχει λοιπόν μακράν από την πραγματικότητα ο ισχυρισμός μερικών ότι τα όργανα με εξωτερικούς φορείς είναι όργανα λήψης αποφάσεων παντού και μια ματιά στους σχετικούς πίνακες το επιβεβαιώνει: σε όλη την Ευρώπη (εκτός της Μάλτας και του Γερμανόφωνου Βελγίου!!!) οι έχοντες τον εκτελεστικό έλεγχο (Πρυτάνεις, Αντιπρυτάνεις, Διευθυντές κλπ) επιλέγονται εσωτερικά, και σε λίγες περιπτώσεις διορίζονται εξωτερικά από εποπτεύοντα φορέα (βλ. διάγραμμα 2.3. σελ. 37 του κειμένου «Διακυβέρνηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ευρώπη»). Επομένως, αποτελεί κατάφωρη διαστροφή της πραγματικότητας ο ισχυρισμός ότι μοντέλα διοίκησης παρόμοια με αυτό που καλούμαστε να υπηρετήσουμε σε αυτές τις εκλογές,  λειτουργούν σε όλες τις προηγμένες χώρες και εφαρμόζονται στα ΑΕΙ των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών.

4.Η έκθεση του δικτύου Ευρυδίκη για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση στην οποία αναφερόμαστε είναι γενικά περιγραφική - όπως και σχεδόν όλα τα έγγραφα στη σχετική ιστοσελίδα– δίχως αξιολόγηση των πολιτικών που περιγράφονται και των συνεπειών τους. Στις περισσότερες χώρες όπου εφαρμόστηκαν παρόμοια μοντέλα, τα αποτελέσματα ήταν τα παρακάτω, ή παρόμοια:

·      μείωση των θεωρητικών μαθημάτων και ραγδαία πτώση του μορφωτικού επίπεδου και της ικανότητας κριτικής σκέψης των φοιτητών

·      κλείσιμο τμημάτων, απολύσεις διδασκόντων, υποχρεωτικές μετακινήσεις ή/και μετατάξεις σε άλλες υπηρεσίες μόνιμων μελών ΔΕΠ

·      αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ των φοιτητών, μείωση των «ευκαιριών» για τα παιδιά των υπάλληλων τάξεων

·      περιορισμός του δικαιώματος αυτοδύναμης διδασκαλίας πανεπιστημιακών και ερευνητών

·      περιορισμός της ελευθερίας στην έρευνα πανεπιστημιακών και ερευνητών, και συνακόλουθη υποβάθμιση της βασικής έρευνας, και

·      προσφυγή των οικογενειών στα φοιτητικά δάνεια

Είναι δε τουλάχιστον κωμικό, το να συνδέεις τη σημερινή ανεργία των νέων επιστημόνων στην Ελλάδα και το επίπεδο παρεχόμενων σπουδών, με τα μοντέλα διοίκησης των ΑΕΙ. Ας υπενθυμίσουμε σε όσους «αφελείς»  συναδέλφους το ισχυρίζονται, ότι η ανεργία έχει άμεση σχέση με το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της κάθε χώρας και τη θέση της στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας, και ότι στα Πανεπιστήμιά μας, παρόλα τα προβλήματά τους, το επίπεδο παρεχόμενων σπουδών είναι (αλλά για πόσο καιρό ακόμη…) ικανοποιητικό. Αλλιώς, οι αντιθέτως επιχειρηματολογούντες θα πρέπει να μας εξηγήσουν πώς η τεράστια πλειοψηφία των αποφοίτων μας που συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό επιτυγχάνει (εκτός κα αν μας αποδείξουν ότι τις σπουδές αυτές συνεχίζουν μόνον οι άριστοι….).

5.Με ένα περίεργο τρόπο, οι υπερασπιστές του νέου νόμου, και της εφαρμογής του, έχουν ξεχάσει την ύπαρξη και τον ρόλο των «εξωτερικών» στα Συμβούλια. Το πολύ –πολύ αυτοί να αναφέρονται ως πρόσωπα έτοιμα να «πειστούν» από τους «εσωτερικούς», που τα ξέρουν και καλύτερα. Δεν έχουμε διαβάσει πουθενά, ούτε μία, έστω ελάχιστα πειστική πρόταση ή σκέψη, για το σε τι ακριβώς χρειάζονται οι «εξωτερικοί», πέρα από τα γνωστά περί συμβουλευτικού ρόλου, μετάδοση εμπειρίας, ανοίγματος στην κοινωνία κλπ, με τα οποία καθόλου δεν διαφωνούμε. Όμως, στο ερώτημα γιατί πρέπει να είναι οπωσδήποτε στα Συμβούλια με δικαίωμα ψήφου, ακόμη αναμένουμε πειστικές απαντήσεις. Αντιθέτως, ως λίγο υποψιασμένοι πολίτες, και ζώντας μία συγκυρία λυσσαλέας επίθεσης από διάφορα κέντρα και παράκεντρα της «κοινωνίας», έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο ρόλος των εξωτερικών μπορεί και να μην αποβεί τόσο ουδέτερος, ούτε τόσο αθώος. Αρκεί κανείς να σκεφτεί τα οικονομικά μεγέθη των πανεπιστημίων (ακίνητη περιουσία, επιτροπή ερευνών, κληροδοτήματα) και το πάρτι που γίνεται τριγύρω μας με οργανισμούς με πολύ μικρότερη περιουσία, και τις ανάλογες διαδικασίες ξεπουλήματος (fasttrack). Εδώ λοιπόν, και μόνη η διατύπωση επιφυλάξεων, είναι εκ των προτέρων παγιδευμένη, από τη γνωστή κουτοπόνηρη επιχειρηματολογία: όποιος δεν θέλει τους εξωτερικούς είναι ξενόφοβος, εσωστρεφής και εθνικιστής!!! 

Τα παραπάνω σημεία είναι μερικά από τα επιχειρήματα που έχουμε κατά καιρούς πει και γράψει, τόσο εμείς όσο και πλήθος συναδέλφων μας στα άλλα Πανεπιστήμια. Επομένως, η σιωπή και η μη-συζήτηση δεν αφορούν εμάς, αλλά τους υπερασπιστές του νόμου, και κυρίως, το νέο είδος συναδέλφων, που είναι «κατά του νόμου, αλλά υπέρ της εφαρμογής του». Εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως οι εκλογές αυτές, εάν γίνουν, θα είναι η αρχή μιας προδιαγεγραμμένης πορείας παρακμής και διάλυσης. Γι αυτό και επιμένουμε στην αποχή, και καλούμε τους συναδέλφους μας να πράξουν το ίδιο.

Απ’ την άλλη, δεν υπερασπιζόμαστε καθόλου το υπάρχον σύστημα, όπως τεχνηέντως μας κατηγορούν. Απλώς έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε μονόδρομους. Είμαστε υπέρ των αλλαγών που -εκτός των άλλων- θα ενισχύσουν τη διαφάνεια, τη συλλογικότητα, τις δημοκρατικές διαδικασίες στην εκλογή και στη λήψη αποφάσεων, τη λογοδοσία των εκλεγμένων εκπροσώπων μας σε όλα τα επίπεδα, την άμβλυνση των εξαρτήσεων. Εμείς ζητάμε από καιρό, και σε κάθε ευκαιρία, τη χωροταξική αναδιοργάνωση των πανεπιστημίων. Αλλά με όρους ακαδημαϊκούς και όχι μπακάλικου. Με οργανωμένο σχέδιο, και όχι με το «ό,τι εξέχει και είναι ακριβό να κοπεί».  Είμαστε υπέρ μίας άλλης λογικής στη διαχείριση των κοινών, την έχουμε ήδη εκφράσει και, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας προσπαθούμε, ο καθένας από εμάς στον χώρο του, να την ακολουθεί. Επιμένουμε ότι η δημοκρατία δεν είναι ηλεκτρονικό παιχνίδι, ούτε εποχιακή απασχόληση που εξαντλείται σε εκλογές και ψηφοφορίες (οι οποίες άλλωστε δεν έχουν πάψει να διεξάγονται και σε "μη δημοκρατικά" καθεστώτα). Θεμελιώνεται στον συνεχή διάλογο και την υποχρέωση της διαρκούς συμμετοχής στα κοινά.

Με εκτίμηση,

Νίκος Δαναλάτος, Τμήμα ΓΦΠΑΠ, Σχολή Γεωπονικών Επιστημών

Βύρων Κοτζαμάνης, Τμήμα ΜΧΠΠΑ, Πολυτεχνική Σχολή

Ρίκα Μπενβενίστε, Τμήμα ΙΑΚΑ, Σχολή Επιστημών του Ανθρώπου

Νικήτας Μυλόπουλος, Τμήμα ΠΜ, Πολυτεχνική Σχολή

Στις εκλογές που προκηρύχτηκαν θα είμαι απών. Και αν γίνουν ηλεκτρονικά, δεν θα κάνω «like» Του Νικήτα Μυλόπουλου

Μέσα στην πνιγηρή καταχνιά που μας κατακλύζει, όπου η βολεμένη Καθηγητική πλειοψηφία στο Πανεπιστήμιό μας ΣΙΩΠΑ και ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τον κοινωνικό και πολιτικό της περίγυρο, και ψελλίζει για δήθεν τήρηση των νόμων και περί "Δημοκρατικών Δικαιωμάτων" για τα Συμβούλια Διοίκησης, και δεν βρίσκει κουβέντα να πει για τον κόσμο που πένεται, για την ανεργία που καλπάζει, για τα εγκληματικά μνημόνια, για τη  κυβερνητική πολιτική γενικά, που σχεδόν καθημερινά παρανομεί με τους "νόμους" της -και μάλιστα με αναδρομική ισχύ- φωνές σαν αυτές της Ρίκας Μπενβενίστε και του Νικήτα Μυλόπουλου, αποτελούν για μας τους απλούς πολίτες και συναδέλφους, όαση στην έρημο και τους αξίζει έπαινος και τιμή.

Για αυτό το λόγο παραθέτω αυτούσιο το το μήνυμα του Καθηγητή Νικήτα Μυλόπουλου, όπως μας το έστειλε σε όλους στο Πανεπιστήμιο:

 *********************

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

η συζήτηση για τη σημερινή κατάσταση του πανεπιστημίου, το μέλλον του, και τον ρόλο του νέου νόμου σε αυτό, φαίνεται ότι για άλλη μία φορά δεν θα γίνει. Θα εξαντληθεί στο γνωστό υβρεολόγιο και τα γνωστά ηθικοπλαστικά περί δικαιωμάτων, δημοκρατίας κλπ. Ας είναι.

Όμως, γιατί όλοι κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε αυτό που συντελείται μπροστά στα μάτια μας; Γιατί κανείς δεν μιλάει για το γεγονός ότι η οικονομική ασφυξία των ιδρυμάτων ξεπερνά, σε μέσους όρους, ακόμη και τις πιο σκληρές απαιτήσεις των μνημονίων; Γιατί ειδικά στα πανεπιστήμια πρέπει οι περικοπές να ξεπεράσουν το 60% στους προϋπολογισμούς και το 50% σε ανθρώπινο δυναμικό; Σε ποιον άλλον τομέα της δημόσιας ζωής έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο; Και μάλιστα χωρίς την παραμικρή αντίδραση; Πού αλλού θα γίνουν «συγχωνεύσεις» με διαδικασία express, σε έναν μήνα, και από φορέα τύπου ΑΔΙΠ; (στο συγκεκριμένο ως και η «φίλη» και σύμμαχός τους, ΠΟΣΔΕΠ, έχει σηκώσει τα χέρια).

Είναι κανείς νοήμων άνθρωπος, που να μην καταλαβαίνει ότι όλο αυτό δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να γίνεται, ούτε για νοικοκύρεμα, ούτε για απλή εξοικονόμηση; Ακόμη και μέσα στη λογική των μνημονίων; Ο πραγματικός στόχος έχει ομολογηθεί εδώ και καιρό: απ’ το άρθρο 16 και δώθε έχουν βαλθεί, με πρωτοφανή εμμονή, να διαλύσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο και να ανοίξουν στη θέση του, ή απέναντι από τα ερείπιά του, άλλα ευαγή, πλην όμως ιδιωτικά και κερδοφόρα, ιδρύματα. Και  ποιος θα είναι ο ρόλος των νέων διοικητικών σχημάτων που προβλέπει ο νέος νόμος, με τα περιβόητα συμβούλια και τους εξωτερικούς, σε όλο αυτό το πανηγύρι; Θα μπορούσε να προχωρήσει το παραμικρό από αυτά με μία αντιπροσωπευτική και δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση, με τους κατάλληλους θεσμικούς μηχανισμούς λογοδοσίας;

Όμως, για την ταμπακέρα, τσιμουδιά. Μόνο γενικότητες και αοριστολογίες, περί μεταρρυθμίσεων και νομιμοφροσύνης. Να γίνουν, επιτέλους, οι εκλογές να τελειώνουμε. Να πάμε, λοιπόν, να ψηφίσουμε ως πρόβατα στη σφαγή. Με κομμένο τον μισθό μας στο μισό, με ώρες διδασκαλίας που θα συγκρίνονται με αυτές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με το κεφάλι κάτω απ’ τη χρόνια διαπόμπευση των γνωστών καναλιών, με τις απαιτήσεις τους αυξημένες (πώς θα πιάσουμε τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού στο άτυπο πρωτάθλημα;), με «ταξινομικές» και «ηλεκτρονικές» ψήφους, και, πάνω απ’ όλα, με τη σιωπή μας.

Δεν θα ακολουθήσω. Στις εκλογές που προκηρύχτηκαν θα είμαι απών. Και αν γίνουν ηλεκτρονικά, δεν θα κάνω «like». Γιατί λέω να διατηρήσω τη φωνή μου, τη νοημοσύνη μου, και την αξιοπρέπειά μου.

Νικήτας Μυλόπουλος

Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών

Προτίθεμαι να απόσχω από τις εκλογές για την ανάδειξη Συμβουλίου Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Της Ρίκας Μπενβενίστε

Μέσα στην πνιγηρή καταχνιά που μας κατακλύζει, όπου η βολεμένη Καθηγητική πλειοψηφία στο Πανεπιστήμιό μας ΣΙΩΠΑ και ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τον κοινωνικό και πολιτικό της περίγυρο, και ψελλίζει για δήθεν τήρηση των νόμων και περί "Δημοκρατικών Δικαιωμάτων" για τα Συμβούλια Διοίκησης, και δεν βρίσκει κουβέντα να πει για τον κόσμο που πένεται, για την ανεργία που καλπάζει, για τα εγκληματικά μνημόνια, για τη  κυβερνητική πολιτική γενικά, που σχεδόν καθημερινά παρανομεί με τους "νόμους" της -και μάλιστα με αναδρομική ισχύ- φωνές σαν αυτές της Ρίκας Μπενβενίστε και του Νικήτα Μυλόπουλου, αποτελούν για μας τους απλούς πολίτες και συναδέλφους, όαση στην έρημο και τους αξίζει έπαινος και τιμή.
 
Για αυτό το λόγο παραθέτω αυτούσιο το το μήνυμα της Καθηγήτριας Ρίκας Μπενβενίστε, όπως μας το έστειλε σε όλους στο Πανεπιστήμιο:

 *********************

 
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας,

Το μείζον (ηθικά, ιστορικά, πολιτικά) ζήτημα της «ευθύνης» επανέρχεται καθημερινά όταν καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις ή να μετάσχουμε σε διαδικασίες στις οποίες διακυβεύεται -ή έτσι πιστεύουμε- η τύχη  μιας συλλογικότητας ή ενός θεσμού. Αναφορικά με την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη Συμβουλίου Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με αίσθημα ευθύνης, δηλώνω ότι επειδή

δεν μπορώ να επικαλεστώ «άγνοια» για το πού οδηγεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο η «αναμόρφωσή» του με τη συνδρομή του εν λόγω Συμβουλίου, το οποίο θα λειτουργήσει στο πλαίσιο των νόμων 4009 /2011 και 4076/2012,

δεν επιθυμώ να αποκομίσω κανένα προσωπικό όφελος από μια θέση «εξουσίας» ή κοντά  σε αυτήν,

δεν θέλω να υπακούσω σε εντολές τις οποίες θεωρώ βλαπτικές για το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας αλλά και για την κοινωνία μας,

ΔΕΝ θα είμαι υποψήφια για το Συμβούλιο και προτίθεμαι να απόσχω από τις εκλογές της 23^ης, της 25^ης  Οκτωβρίου 2012, καθώς και από τη διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Ρίκα Μπενβενίστε,

Καθηγήτρια του τμήματος Ι.Α.Κ.Α.,

Διευθύντρια του τομέα Ιστορίας,

Μέλος του ΔΣ του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων του Π.Θ.

ΥΓ. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία κατάθεσης υποψηφιοτήτων, μονάχα "μη υποψήφιοι" ενημερώνουν την κοινότητα για τους λόγους της ... μη υποψηφιότητάς τους ...

Η κυβέρνηση ετοιμάζει Blitzkrieg στα πανεπιστήμια

Ο νόμος Διαμαντοπούλου συνάντησε γενναία και αποφασιστική αντίσταση στα πανεπιστήμια. Αποτελεί το μοναδικό νόμο της εποχής του μνημονίου που δεν εφαρμόστηκε στα βασικά του σημεία.  Παρά την ομοβροντία των καθεστωτικών δυνάμεων, που κράδαιναν απειλητικά την «ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία» (η οποία συντρίφτηκε λίγους μήνες αργότερα) και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (βλέπε ΜΜΕ) που καιροφυλακτούν να λεηλατήσουν το μοναδικό δημόσιο αγαθό, την ανώτατη εκπαίδευση, που δεν έχει μετατραπεί πλήρως και οριστικά σε cash-cow (αγελάδα που παράγει χρήμα), η πανεπιστημιακή κοινότητα έχτισε ένα πρωτοφανές τείχος άμυνας, που συμπεριλάμβανε για πρώτη φορά και σε τέτοιο βαθμό φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους. Το τείχος αυτό μέχρι τώρα αποδείχθηκε αποτελεσματικό.
 

Η νέα κυβέρνηση ξέρει πως ο χρόνος, της πριν η λαϊκή αγανάκτηση διογκωθεί ξανά, είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Και είναι αποφασισμένη να δώσει συντριπτικά χτυπήματα σε κρίσιμους χώρους, όσο είναι καιρός. Γι αυτό και η παραδειγματική επίθεση στην απεργία της  Χαλυβουργίας.

Ο επόμενος στόχος είναι τα πανεπιστήμια.

Οι τροπολογίες που κατατέθηκαν σήμερα (30.07.12) μαρτυρούν ακριβώς αυτό. Τι δεν είναι: Δεν είναι «άτολμες, που δεν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του νόμου». Πολύ περισσότερο, δεν «άρχισε το ξήλωμα του νόμου», όπως σε μια παράσταση ρόλων «καλών- κακών», κακά σκηνοθετημένη, διατείνονται οι πρωτεργάτες του.

Ο Νόμος, μετά τις τροπολογίες του, διατηρεί στο ακέραιο την παντοκρατορία του Συμβουλίου Διοίκησης έναντι κάθε άλλου οργάνου και καταργεί τη συλλογική- δημοκρατική διοίκηση σε όλα τα επίπεδα. Η τεράστια αντίδραση για τη συμμετοχή στη διοίκηση των πανεπιστημίων προσώπων άσχετων με αυτό, προκάλεσε την «αναβάθμιση» των προσόντων των εξωτερικών μελών που τώρα πρέπει να έχουν τουλάχιστον … πτυχίο ΑΕΙ! Καταργεί την αυτοτέλεια των ΑΕΙ. Εξαφανίζει τη φοιτητική συμμετοχή και το πανεπιστημιακό άσυλο. Μετατρέπει τα μέλη ΔΕΠ σε απλούς υπαλλήλους, με μόνο δικαίωμα την εκλογή των αφεντικών τους, από προεπιλεγμένη λίστα μάλιστα.

Οι τροπολογίες «επιλύουν» τα βασικά προβλήματα που εμφάνισε η εφαρμογή του νόμου εξαιτίας της μαζικής, πλειοψηφικής και αποφασιστικής αντίστασης της πανεπιστημιακής κοινότητας. Πρώτον, περνά την ευθύνη της εφαρμογής του νόμου στις πρυτανικές αρχές αποσκοπώντας είτε στη συνεργασία τους (μάλλον απίθανη- τα «ανταλλάγματα» μάλιστα που δίνονται είναι θλιβερά: θα πρέπει να εξευτελίσουν τη μέχρι τώρα στάση τους, θα πρέπει να υποστούν όλες τις αντιδράσεις στην εφαρμογή του νόμου, ώστε να κρατήσουν μέχρι τέλους τη θητεία τους βασικά μόνο τον τίτλο τους, αφού η εξουσία θα έχει περάσει ήδη στα συσταθέντα Συμβούλια Διοίκησης), είτε στην επικοινωνιακή κατασκευή ενός κατάλληλου «αποδιοπομπαίου τράγου». Δεύτερον, φροντίζουν να υπάρξουν άμεσα τα νέα Συμβούλια Διοίκησης, πάσει θυσία. Δε φτάνει μόνο που κατοχυρώνεται η διάτρητη επιστολική ή ηλεκτρονική ψηφοφορία ως διαδικασία εκλογής, αλλά αν και αυτή αποτύχει, οι τροπολογίες που κατατέθηκαν φτάνουν  στο σημείο ορισμού των Συμβουλίων Διοίκησης από τα αρχαιότερους καθηγητές ή την επιλογή Πρύτανη με κλήρωση! Αποδεικνύεται έτσι ότι σωστά το κεντρικό διακύβευμα της προηγούμενης περιόδου ήταν η εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης, αφού αυτά αποτελούν το βασικό ιμάντα προώθησης μιας πολιτικής που ισοπεδώνει ότι απέμεινε από το δωρεάν, δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο.

Η κυβέρνηση συμπληρώνει τα όπλα της με μια αστραπιαία διαδικασία συγχώνευσης- κατάργησης τμημάτων, σχολών ή πανεπιστημίων, πρακτικά στην απόλυτη εξουσιοδότηση του Υπουργού. Ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας έχει, με τι τροπολογίες που κατατέθηκαν, την ανατριχιαστική δυνατότητα (ειδικά για τα ελληνικά πράγματα) να καταργεί ακόμα και ολόκληρα πανεπιστήμια με διαδικασίες fast- track: εντός δύο μηνών (και σε …εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, ερωτήματα, νομικές ασάφειες κλπ, με παράταση άλλων …7 ημερών)! Ακόμα και τα θεμελιώδη ερωτήματα που δημιουργούνται όπως τι θα γίνει με τα επαγγελματικά δικαιώματα των καταργημένων τμημάτων και σχολών ή ποια θα είναι η τύχη του προσωπικού τους αφήνονται να ρυθμιστούν εκ των υστέρων με προεδρικά διατάγματα. Οι μαζικές απολύσεις στα πανεπιστήμια είναι προ των πυλών.  Η μνημονιακή δέσμευση για μαζικό ακρωτηριασμό της ανώτατης εκπαίδευσης έχει ανακοινωμένο χρονικό ορίζοντα: αυτή την ακαδημαϊκή χρονιά, «πριν τη κατάθεση των μηχανογραφικών». Ταυτόχρονα, η απειλή κατάργησης θα επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη, ως βασικό εργαλείο πειθαναγκασμού όλων, και όχι μόνο των μικρών και περιφερειακών πανεπιστημίων που οπωσδήποτε είναι πιο ευάλωτα.

Η διαδικασία του κατεπείγοντος και μάλιστα καλοκαιριάτικα είναι απλώς η «και με τη βούλα» πιστοποίηση των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων.

Τα άλλα είναι απλώς λεπτομέρειες ή κινήσεις τακτικής. Η απελευθέρωση των προϋπολογισμών (των πετσοκομμένων κατά 50% πρέπει να θυμόμαστε) έγινε για να μη χρεωθεί η κυβέρνηση άμεσα το κλείσιμο των πανεπιστημίων. Τα ψίχουλα που δίνει (τυπική ύπαρξη των τμημάτων, εκλογές 7μελών επιτροπών εξέλιξης των μελών ΔΕΠ από τα τμήματα) όχι μόνο δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία και τις στοχεύσεις του νόμου, αλλά  δεν είναι ικανά να αλλάξουν τους συσχετισμούς ενάντια στο νόμο μέσα στα πανεπιστήμια. Απλά, θα δώσουν πρόσχημα στις «φίλιες δυνάμεις» προς τη κυβέρνηση, τους μόνιμα «πρόθυμους», να ξαναπαίξουν μια ακόμη φορά την παράσταση της «ρεαλιστικής πολιτικής των διαπραγματεύσεων».

Η κυβέρνηση, με την τακτική που επιλέγει βάζει όλα τα πανεπιστήμια, όλους και όλες, φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους, απέναντί της και μάλιστα στον ίδιο χρόνο, τους επόμενους μήνες. Η επιλογή αυτή ίσως αποδειχθεί κρίσιμο λάθος. Αντί μια αστραπιαία νίκη ανεξάρτητα κόστους μπορεί και πρέπει να εισπράξει μια γενναία, ομόθυμη και, τελικά, νικηφόρα απάντηση.

Η πρώτη μάχη δόθηκε νικηφόρα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Η ενότητα, η αποφασιστικότητα, οι συμμαχίες, η καθαρή γραμμή που ήταν τα στοιχεία που έδωσαν το μέχρι τώρα αποτέλεσμα θα κρίνουν και τη δεύτερη, οριστική μάχη για την κατάργηση του νόμου.

Το χωμάτινο τείχος, που στήθηκε πριν δυο χρόνια πρόχειρα και με ότι υπήρχε διαθέσιμο, πρέπει να ενισχυθεί. Τα θεμέλιά του πρέπει να βαθύνουν στο έδαφος μιας πιο ολοκληρωμένης αντιπαράθεσης, με βάση το ερώτημα «τι πανεπιστήμιο θέλουμε». Η ενότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας φοιτητών- καθηγητών- εργαζομένων πρέπει να αποκτήσει πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Η ενισχυμένη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση πρέπει να αποδείξει τη χρησιμότητά της στην υπεράσπιση του μαζικού κινήματος, των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού μας. Μα πάνω απ’ όλα, η ελληνική κοινωνία πρέπει να καταλάβει, προσπερνώντας την υστερόβουλη και υστερική προπαγάνδα κυβέρνησης και ΜΜΕ, ότι η μάχη που δίνεται δεν είναι μια «μάχη χαρακωμάτων», μια αδιάφορη «μάχη εξουσίας» για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στα πανεπιστήμια, αλλά για το αν η ανώτατη εκπαίδευση θα παραμείνει προσβάσιμη στα παιδιά των αδύναμων κοινωνικά ομάδων, για το αν το πανεπιστήμιο θα αποτελεί «κύμβαλο αλαλάζον» των εκάστοτε καθεστωτικών επιλογών ή θάναι σύμμαχος της κοινωνίας σε αυτή τη σκληρή μάχη επιβίωσης.

------------------------------------------------------

Πηγή: aristeroblog.gr (Δ. Καλιαμπάκος)

Η έλλειψη οξυγόνου βλάπτει το... συκώτι! από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

[Είναι κρίμα επιτεύγματα του Πανεπιστημίου μας, όπως αυτό που αλίευσα από το ΒΗΜΑ, να μην το μαθαίνουμε άμεσα από τα μέσα σαν μέλη της ίδιας Πανεπιστημιακής Κοινότητας που είμαστε, ή έστω από τον τοπικό τύπο, αλλά να το μαθαίνουμε κατά τύχη από έντυπα της Αθήνας.]

Σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου σωρεύεται λίπος στα ζωτικά μας όργανα, προσοχή σε υπνική άπνοια και διάφραγμα!

Η λαϊκή ρήση «εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τη σχέση μας με το οξυγόνο. Ενώ είναι βέβαιον ότι χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ζωή πάνω στη Γη, τουλάχιστον όχι σαν αυτή που γνωρίζουμε, τα παράγωγα του μεταβολισμού του, οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου, είναι καταστρεπτικές για τα κύτταρά μας και κατ' επέκταση για εμάς τους ίδιους.

Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εξέλιξης τα κύτταρα έχουν αναπτύξει περίπλοκους μηχανισμούς διατήρησης της ομοιόστασης του οξυγόνου (αφού χωρίς αυτό δεν μπορούν να ζήσουν) αλλά και προστασίας από τα μεταβολικά παράγωγά του (αφού με αυτά δεν μπορούν να ζήσουν). Κεντρικό ρόλο στις παραπάνω λειτουργίες παίζουν μόρια τα οποία ονομάζονται HIF (Hypoxia-Inducible Factors, παράγοντες επαγόμενοι από την υποξία) και τα οποία εμπλέκονται τόσο στη φυσιολογία όσο και στην παθολογία του ανθρώπινου οργανισμού.

Τον πιθανό ρόλο των ΗΙF στην ανάπτυξη της ασθένειας του λιπώδους ήπατος διαλεύκαναν προσφάτως ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δίνοντας μάλιστα μια εξήγηση στην επιδημιολογική παρατήρηση ότι η εμφάνισή της συνδέεται με την υπνική άπνοια. Το «ΒΗΜΑScience» μίλησε με τον επικεφαλής των ερευνών αναπληρωτή καθηγητή Βιοχημείας κ. Γεώργιο Σίμο για τη σημασία των ευρημάτων και πώς αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου που εμφανίζεται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα στις ανεπτυγμένες χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.

Αναπνέουμε άρα ζούμε

Τα μέλη της ομάδας του Εργαστηρίου Βιοχημείας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπι-στημίου Θεσσαλίας που συμμετείχαν στη μελέτη: (από αριστερά): Χριστίνα Μπεφάνη, υποφήφια διδάκτωρ, Γιώργος Σίμος, αναπλ. καθ. Βιοχημείας, Ηλίας Μυλωνής, λέκτορας Βιοχημείας, Παναγιώτης Λιάκος, επικ. καθ. Ιατρικής Βιοχημείας.

Αυτό που στην πραγματικότητα μελετούν ο κ. Σίμος και οι συνεργάτες του δεν είναι τίποτε άλλο από το εξελικτικό προϊόν της διαβίωσης/επιβίωσής μας πάνω στη Γη. Ολα άρχισαν πριν από περίπου 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το οξυγόνο άρχισε να συγκεντρώνεται στη γήινη ατμόσφαιρα. Η αυξημένη διαθεσιμότητά του οδήγησε στη εξέλιξη της αναπνοής, ενός ιδιαίτερα αποτελεσματικού συστήματος παραγωγής και αποθήκευσης ενέργειας: το οξυγόνο χρησιμοποιείται για να μεταφερθεί η ενέργεια των δεσμών άνθρακα που υπάρχουν στα θρεπτικά στοιχεία σε υψηλής ενέργειας φωσφορικούς δεσμούς στο μόριο ΑΤΡ (τριφωσφορική αδενοσίνη). Το μόριο αυτό λειτουργεί ως το ενεργειακό νόμισμα του κυττάρου, αποδίδοντας την ενέργειά του όπου και όταν χρειάζεται.

Η ύπαρξη ενός τόσο αποτελεσματικού μηχανισμού υπήρξε κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη των πολυκύτταρων οργανισμών, οι οποίοι είτε απορροφούν απευθείας με τα κύτταρά τους το πολύτιμο οξυγόνο (όπως, παραδείγματος χάριν, συμβαίνει με τον νηματώδη σκώληκα Caenorhabditis elegans) είτε δημιούργησαν δομές για τη μεταφορά του σε ολόκληρο τον οργανισμό (όπως συμβαίνει με τα έντομα). Φυσικά, τα σπονδυλόζωα αποτελούν την κορύφωση των εξελικτικών διαδικασιών που έχουν τη ρίζα τους στο οξυγόνο καθώς έχουν αναπτύξει τα πιο περίπλοκα συστήματα αναπνοής και αιματικής κυκλοφορίας, αλλά και ένα νευρικό σύστημα που εξασφαλίζει τη δέσμευση και μεταφορά του οξυγόνου στα δισεκατομμύρια των κυττάρων ενός οργανισμού, όπως παραδείγματος χάριν ο άνθρωπος.

Είναι προφανές ότι, όταν ολόκληρη η ζωή όπως τη γνωρίζουμε βασίζεται στην ύπαρξη οξυγόνου, οι οργανισμοί θα έχουν αναπτύξει μηχανισμούς που εξασφαλίζουν την ομοιόστασή του, τη σταθερή ροή του στα κύτταρα, ακόμη και αν οι συνθήκες παροχής του από το περιβάλλον δεν είναι ιδανικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μειωμένης παροχής οξυγόνου είναι το μεγάλο υψόμετρο.

Οταν λείπει το οξυγόνο

Την προσπάθεια του ανθρώπινου οργανισμού να ανταποκριθεί σε συνθήκες ελαττωμένης παροχής οξυγόνου μελετά τα τελευταία 10 χρόνια η ερευνητική ομάδα του κ. Σίμου: «Στο Εργαστήριο Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής στη Λάρισα, ως κοινό ερευνητικό θέμα μελετάμε τους μηχανισμούς που διαθέτουν τα ανθρώπινα κύτταρα για να αντιμετωπίζουν την υποξία, δηλαδή τη μείωση του διαθέσιμου οξυγόνου. Η υποξία χαρακτηρίζει πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπως τα πνευμονικά νοσήματα, τις αναιμίες, τις καρδιαγγειακές νόσους, ακόμη και τον καρκίνο» εξήγησε ο έλληνας ερευνητής.

Οταν η παροχή του οξυγόνου μειώνεται, μια σειρά μεταβολικών αλλαγών λαμβάνει χώρα μέσα στα κύτταρα προκειμένου αυτά να επιβιώσουν. Κεντρικό ρόλο στις αλλαγές αυτές παίζουν οι παράγοντες HIF. Πρόκειται για μόρια που προσδένονται στο DNA και ελέγχουν την έκφραση πληθώρας γονιδίων. Χάρη στη δράση τους το κύτταρο αφενός θέτει σε λειτουργία την αναερόβια αναπνοή (δηλαδή την παραγωγή ενέργειας χωρίς χρήση οξυγόνου), αφετέρου προστατεύεται από τον σχηματισμό των ελευθέρων ριζών, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται σε συνθήκες υποξίας.

Αν και το ενδιαφέρον των επιστημόνων από τη Λάρισα εστιάζεται κυρίως στη σχέση της υποξίας με τον καρκίνο, δεν μπόρεσαν κατά τη διάρκεια των μελετών τους να μην παρατηρήσουν ότι μεταξύ των αλλαγών που επιφέρει η υποξία στα κύτταρα ήταν και η έκτοπη συσσώρευση λίπους. «Προσφάτως, μελετώντας την επίδραση της υποξίας στον μεταβολισμό των κυττάρων, κάναμε μια αναπάντεχη παρατήρηση: η υποξία προκάλεσε τη συσσώρευση σταγονιδίων λίπους μέσα σε καρκινικά κύτταρα του ήπατος, αλλά και σε άλλους φυσιολογικούς κυτταρικούς τύπους» σημείωσε ο κ. Σίμος και προσέθεσε ότι «παρόμοια συσσώρευση λίπους παρατηρείται σε ασθένειες όπως αυτή του "λιπώδους ήπατος" που προκαλείται από την παχυσαρκία ή τον αλκοολισμό και μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ επικίνδυνη ηπατίτιδα ή κίρρωση».

Τα «άτακτα» λιποσταγονίδια

Αν το έντονο ροχαλητό του συντρόφου σας δεν σας αφήνει να κοιμηθείτε, ίσως πρέπει να τον στείλετε σε ένα ιατρείο ύπνου. Μπορεί έτσι να σώσετε και το συκώτι του».

Υπό κανονικές συνθήκες τέτοιου είδους λιποσταγονίδια τα οποία περιέχουν τριγλυκερίδια εμφανίζονται μόνο στα κύτταρα του λιπώδους ιστού που αποτελεί τον χώρο αποθήκευσης ενέργειας του οργανισμού μας. Ποιος ήταν όμως ο μηχανισμός πίσω από αυτή την παραγωγή τριγλυκεριδίων που συσσωρεύονταν με τη μορφή λιποσταγονιδίων σε κύτταρα που δεν θα έπρεπε; Οπως αναφέρουν οι έλληνες ερευνητές στο άρθρο τους, με πρώτο συγραφέα τον λέκτορα Βιοχημείας κ. Ηλία Μυλωνή, στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Cell Science», κεντρικό ρόλο σε αυτό παίζει ο HIF-1, ένας από τους παράγοντες που επάγονται σε συνθήκες υποξίας. «Αυτό που αποδείξαμε πειραματικά ήταν ότι η υποξία προκαλεί την ενεργοποίηση μιας ρυθμιστικής πρωτεΐνης (του HIF-1) η οποία συνδέεται στο γονίδιο του ενζύμου λιπίνη 1 και αυξάνει την έκφρασή του. Η λιπίνη 1, που έτσι υπερπαράγεται, προκαλεί τη σύνθεση τριγλυκεριδίων, που συσσωρεύονται ως λιποσταγονίδια μέσα στα κύτταρα» εξήγησε ο κ. Σίμος.

Με άλλα λόγια, οι θεσσαλοί ερευνητές διαλεύκαναν το μεταβολικό μονοπάτι που μπορεί να οδηγεί στην ανάπτυξη του λιπώδους ήπατος, βασικά βήματα του οποίου είναι τα εξής: έλλειψη οξυγόνου, ενεργοποίηση HIF-1, υπερπαραγωγή λιπίνης 1, σύνθεση τριγλυκεριδίων και συσσώρευσή τους στα κύτταρα. Είναι προφανές ότι καθένα από τα ενδιάμεσα στάδια αυτού του μονοπατιού μπορεί να αποτελέσει στόχο για την ανάπτυξη φαρμάκων που θα αποτρέπουν την έκτοπη συσσώρευση λίπους σε κύτταρα όπως αυτά του ήπατος σε συνθήκες υποξίας.

«Ελπίζουμε ότι η διαλεύκανση του μηχανισμού με τον οποίο η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί αυτή την κυτταρική "παχυσαρκία" να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την παθογενετική αιτιολογία της νόσου του λιπώδους ήπατος που αποτελεί επικίνδυνη παρενέργεια της σωματικής παχυσαρκίας και να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι για την αντιμετώπισή του» σημείωσε ο κ. Σίμος.

Πώς σώζουν τα λαχανικά

Ισως η ελληνική ερευνητική ομάδα να είναι σε θέση να πετύχει τους στόχους της σχετικά γρήγορα, καθώς έχει ήδη στα χέρια της ένα συστατικό το οποίο μπορεί να σπάσει τη μεταβολική αλυσίδα που οδηγεί στην έκτοπη συσσώρευση λίπους. Οπως αναφέρεται σε άρθρο της το οποίο δημοσιεύθηκε το 2010 στην επιστημονική επιθεώρηση «Biochemical and Biophysical Research Communications» (τεύχος 398, σελίδες 74-78), υπάρχει μια φυτική ουσία που αναστέλλει την ενεργότητα του HIF-1 σε κύτταρα ηπατοκαρκινώματος. Αποτέλεσμα της αναστολής ήταν τα καρκινικά κύτταρα να μην μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες υποξίας. Η ουσία αυτή ονομάζεται καμπφερόλη (kaempferol) και εντοπίζεται σε λαχανικά όπως η κάππαρη, το μπρόκολο, το πράσο και το σπανάκι.

Εχοντας διαπιστώσει την υπό όρους αντικαρκινική δράση της καμπφερόλης, οι έλληνες ερευνητές δοκίμασαν να τη χρησιμοποιήσουν και στην περίπτωση της έκτοπης συσσώρευσης λίπους. Διεπίστωσαν ότι η δράση της στην αναστολή του HIF-1 είχε όντως το αναμενόμενο αποτέλεσμα, κάτι που αυξάνει τις ελπίδες τους για την ανάπτυξη φαρμακευτικής αγωγής για το λιπώδες ήπαρ: «Η παρεμπόδιση της κυτταρικής "παχυσαρκίας" μέσω της χορήγησης ενός φυσικού φλαβονοειδούς μάς δίνει ελπίδες ότι τα αποτελέσματά μας θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων κατά των παθολογικών επιπτώσεων της παχυσαρκίας ή άλλων διαταραχών που προκαλούν μειωμένη οξυγόνωση» σημειώνει ο έλληνας ερευνητής.

Με δεδομένη τη φυτική προέλευση της καμπφερόλης δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί για έναν πιθανό θεραπευτικό ρόλο της διατροφής. Ο κ. Σίμος φάνηκε συγκρατημένος σε αυτό το θέμα: «Πολύς λόγος γίνεται για τις λεγόμενες υπερτροφές και φυσικά κανείς δεν αμφισβητεί την επίδραση της διατροφής στην υγεία μας. Πολύ περισσότερο μάλιστα σε ασθένειες, όπως το λιπώδες ήπαρ, που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί έναν πιθανό ρόλο της διατροφής στην πρόληψη της νόσου παρά στη θεραπεία της. Και πάλι, για να μιλήσουμε με βεβαιότητα θα απαιτηθούν επιδημιολογικές και κλινικές μελέτες. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μια ισορροπημένη διατροφή που περιέχει πολλές πηγές φλαβονοειδών όπως τα λαχανικά μόνο καλό μπορεί να κάνει».

ΛΙΠΩΔΕΣ ΗΠΑΡ
Μην αμελείτε την υπνική άπνοια!
Τα ευρήματα των ελλήνων επιστημόνων έρχονται να δώσουν απάντηση σε ένα ανοιχτό ερώτημα της ιατρικής κοινότητας: τη σχέση της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας και του λιπώδους ήπατος.

Η αποφρακτική υπνική άπνοια είναι μια περίπλοκη νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από απόφραξη των ανώτερων αεραγωγών του αναπνευστικού συστήματος με αποτέλεσμα να παρατηρείται χρόνια υποξία. Καθώς δε αυτή συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι ασθενείς υποφέρουν από συχνές διακοπές του. Και φυσικά ο κακός ύπνος έχει ως συνέπεια την υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας και αυτή με τη σειρά της επιδρά στην παραγωγικότητα αλλά και στο ευ ζην των ασθενών. Περιττό δε να πούμε ότι η χρονιότητα της νόσου δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων και το λιπώδες ήπαρ.

Καθώς η αποφρακτική υπνική άπνοια εμφανίζεται σε πολύ μεγάλη συχνότητα μεταξύ παχύσαρκων ατόμων τα οποία συχνά πάσχουν και από λιπώδες ήπαρ, οι επιδημιολόγοι δεν ήταν βέβαιοι αν το λιπώδες ήπαρ και η υπνική άπνοια είχαν σχέση αιτίου-αιτιατού. Ωστόσο, υπήρχαν παρατηρήσεις, επιδημιολογικές και πειραματικές, που οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση. Ειδικότερα, είχε παρατηρηθεί ότι οι παχύσαρκοι που έπασχαν από υπνική άπνοια είχαν αυξημένες πιθανότητες να πάσχουν και από λιπώδες ήπαρ, σε σχέση με τους παχύσαρκους που δεν έπασχαν από υπνική άπνοια. Επιπροσθέτως, μελέτες σε ανθρώπους είχαν δείξει ότι η αποφρακτική υπνική άπνοια είχε επίδραση στην ηπατική λειτουργία με αύξηση της παραγωγής ηπατικών ενζύμων. Ακόμη περισσότερο, η θεραπεία της υπνικής άπνοιας επανέφερε τα ηπατικά ένζυμα σε κανονικά επίπεδα.

Αν και ισχυρές, οι παραπάνω ενδείξεις δεν αποτελούσαν απόδειξη ότι η υπνική άπνοια αποτελεί αιτία για την ανάπτυξη του λιπώδους ήπατος. Τα αποτελέσματα των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας όμως λειτουργούν σαν τον κρίκο που μπορεί να συνδέσει τις δύο νοσηρές καταστάσεις. Ολα δείχνουν ότι η χρόνια υποξία στην οποία υποβάλλεται ο οργανισμός του ασθενούς που πάσχει από αποφρακτική υπνική άπνοια μπορεί να έχει ως συνέπεια την ανάπτυξη του λιπώδους ήπατος μέσω της ενεργοποίησης του μηχανισμού που διαλευκάνθηκε από τον κ. Σίμο και τους συνεργάτες του.

Ο χρόνος θα δείξει αν τα ευρήματα των ελλήνων επιστημόνων οδηγήσουν στην ανάπτυξη θεραπευτικής αντιμετώπισης για το λιπώδες ήπαρ που προκύπτει από την παχυσαρκία. Ωστόσο, το εύρημα αυτό καθεαυτό είναι σημαντικό για τη διαχείριση της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας και των συνεπειών της. Η νόσος, η οποία δείχνει σαφή προτίμηση στους άνδρες, γίνεται συνήθως αντιληπτή από τις ατυχείς συγκοιμώμενες των ασθενών των οποίων ο ύπνος επίσης διακόπτεται τόσο από το ροχαλητό όσο και από τις έντονες αναπνοές που είναι αναγκασμένοι να παίρνουν οι ασθενείς. Για τη διάγνωση της νόσου απαιτείται η επίσκεψη σε ειδικά εξοπλισμένο ιατρείο ύπνου στο οποίο ο εξεταζόμενος καλείται να περάσει ολόκληρη τη νύχτα προκειμένου να καταγραφούν οι παράμετροι του ύπνου του.

Η νόσος αντιμετωπίζεται με τη βοήθεια ειδικών συσκευών οι οποίες εξασφαλίζουν ομαλή οξυγόνωση. Οπως όμως επισημαίνεται σε άρθρο βρετανών γιατρών το οποίο αφορά την αποφρακτική υπνική άπνοια και δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση World Journal of Gastroenterology (Σεπτ. 2010, τεύχος 16(34) σελ. 4.243-4.252), όσοι διαγιγνώσκονται με τη νόσο θα πρέπει να υποβάλλονται σε ενδελεχείς εξετάσεις του καρδιαγγειακού συστήματός τους (το οποίο προφανώς πλήττεται από την υποξία), αλλά και της ηπατικής λειτουργίας τους.

Αν η παραπάνω συμβουλή δινόταν στους γιατρούς που διαχειρίζονταν ασθενείς με αποφρακτική υπνική άπνοια πριν από την αποκάλυψη των ελλήνων επιστημόνων για τη σχέση της με το λιπώδες ήπαρ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι σήμερα η διερεύνηση της υγείας του ήπατος όσων πάσχουν από τη νόσο είναι απολύτως απαραίτητη. Ομοίως απαραίτητη είναι βεβαίως και η αντιμετώπισή της.
----------------
(Πηγή: ΒΗΜΑ)

Γεφυρώνοντας τις γενιές. Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν

Στις 25-27 Μαΐου θα διεξαχθεί στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ένα σημαντικό Διεθνές Συνέδριο Προφορικής Ιστορίας με τίτλο «Γεφυρώνοντας τις γενιές: Διεπιστημονικότητα και αφηγήσεις ζωής στον 21ο αιώνα. Προφορική Ιστορία και άλλες Βιο-ιστορίες». Πάνω από 100 άτομα, ερευνητές, εκπαιδευτικοί και μέλη τοπικών κοινοτήτων ζήτησαν να συμμετάσχουν στο συνέδριο αυτό με ανακοίνωση. Τι άραγε μπορεί να σημαίνει αυτή η μεγάλη ανταπόκριση σε εποχές κρίσης;" η Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν, Κοινωνικός Ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr.

Υπάρχουν διάφορες πτυχές της σημερινής συγκυρίας που μπορούν να εξηγήσουν αυτό το ενδιαφέρον.
Πρώτα από όλα είναι το θέμα της μνήμης. Η «έκρηξη μνήμης» που σημαδεύει την εποχή μας μπορεί να κρύβει ταυτόχρονα, όπως έλεγε ο Γάλλος ιστορικός Πιερ Νορά, ένα έλλειμμα ζωντανής μεταβίβασης της μνήμης από τη μια γενιά στην άλλη.
Η είσοδος στη Βουλή ενός κόμματος με ανοιχτά νεοναζιστικές αναφορές δείχνει ξεκάθαρα το βαρύ τίμημα της «αμνησίας» σε μια κοινωνία η οποία έχει υποφέρει όπως καμιά άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης από τη θηριωδία των Ναζί και των ελλήνων συνεργατών τους.
Η καλλιέργεια της προφορικής μνήμης στο δημόσιο χώρο, αλλά και στην εκπαίδευση είναι ένα ισχυρό αντίδοτο στη λήθη. Στο συνέδριο εκπαιδευτικοί και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης θα δώσουν πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα εφαρμογής της προφορικής ιστορίας προς την κατεύθυνση αυτή.
Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η «νέα» προφορικότητα. Μέσα από τη δυσπιστία για τους πολιτικούς θεσμούς «λύθηκαν» οι γλώσσες των απλών πολιτών που ζητούν να ακουστεί η φωνή τους στις πλατείες, στις συνοικίες, αλλά και στο Διαδίκτυο. Η ζωντανή έκφραση των βιωματικών τους εμπειριών δεν αρθρώνει μόνο πολιτικό λόγο, αλλά ξαναχτίζει επίσης κοινότητες που είχαν χαθεί.
Το τρίτο στοιχείο είναι η ίδια η κρίση που περνάνε οι κοινωνίες μας. Εκεί που οι προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη και οι ατομικές ζωές εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας σημαδεύονται από βαθιές ρήξεις στην καθημερινότητά τους, οι αφηγήσεις ζωής αναδεικνύονται ως προνομιακά εργαλεία για τη μελέτη αυτών των ραγδαίων κοινωνικών μεταβολών.
Αυτά τα πέντε σημεία (η μνήμη, η κοινότητα, η εκπαίδευση, η κρίση και οι νέες τεχνολογίες) είναι και οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους στήθηκε το συνέδριο.
Με αυτό τον τρόπο προσδοκά να ξαναπιάσει το νήμα της προφορικής ιστορίας της δεκαετίας του 1970, με κύριο γνώμονα τη σύνδεση της ιστορίας με την κοινωνική παρέμβαση, και ταυτόχρονα να το εμπλουτίσει με νέα θεωρητικά και μεθοδολογικά ερωτήματα και νέες προτάσεις αξιοποίησης των προφορικών μαρτυριών σε ψηφιακά περιβάλλοντα.
To συνέδριο θα τιμήσουν με την παρουσία τους εξέχουσες επιστημονικές προσωπικότητες που συνέβαλαν, ο καθένας με τον τρόπο του, στην αναγνώριση των προφορικών μαρτυριών ως έγκυρου εργαλείου ιστορικής και κοινωνικής γνώσης.
Ανάμεσα τους, ο Αντώνης Λιάκος, καθηγητής ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος συνέβαλε σημαντικά στην αναγνώριση της προφορικής ιστορίας σε επιστημονικό και θεσμικό επίπεδο, ο Πωλ Τόμσον, ο «πατέρας» της προφορικής ιστορίας, γνωστός και στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από το βιβλίο του «Φωνές από το Παρελθόν» (Πλέθρον 2002), ο Rob Perks, διευθυντής της τεράστιας συλλογής αφηγήσεων ζωής της Βρετανικής Βιβλιοθήκης (www.bl.uk/nls ), o Toby Butler, ο οποίος κατέγραψε τις φωνές υποβαθμισμένων περιοχών του Ανατολικού Λονδίνου, τις οποίες μετέτρεψε στη συνέχεια σε «ηχητικούς περιπάτους» (soundwalks), η Joanna Bornat, η οποία εστίασε ιδίως στη θεραπευτική λειτουργία της αφήγησης σε ομάδες ηλικιωμένων, και η Lena Inowlocki, που χρησιμοποίησε την αφηγηματική συνέντευξη στο χώρο της κοινωνιολογίας της θρησκείας, της μετανάστευσης, αλλά και των «ακροδεξιών βιογραφιών».
Στις πρώτες δύο μέρες του συνεδρίου ιστορικοί, ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί ψυχολόγοι, ψυχίατροι και εκπαιδευτικοί, που έχουν σαν κοινή αφετηρία τη χρήση προφορικών μαρτυριών, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ φάσμα θεματικών (η αξιοποίηση των προφορικών μαρτυριών σε μουσεία, στο σχολείο, σε ψηφιακά περιβάλλοντα και ως θεραπευτική μέθοδο, η βιωμένη εμπειρία και η κοινότητα, η προφορική μαρτυρία σε εποχές κρίσης – Μικρασιατική καταστροφή – εμφύλιος, προσφυγιά, μετανάστευση και η σημερινή οικονομική κρίση – μεθοδολογικά ζητήματα).
Την τρίτη μέρα, Κυριακή 27 Μαΐου, θα δοθεί ο λόγος σε δύο τοπικές ομάδες προφορικής ιστορίας που δημιουργήθηκαν πρόσφατα, στα Χανιά και στην Αθήνα, αντίστοιχα. Η Ομάδα των Χανίων δημιουργήθηκε το 2009 με πρωτοβουλία του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με τη Νομαρχία Χανίων, με απώτερο στόχο να δημιουργηθεί ένα μουσείο και κέντρο μελέτης προφορικής ιστορίας στην περιοχή. Είκοσι εθελοντές επιμορφώθηκαν στη μεθοδολογία της προφορικής ιστορίας και συγκέντρωσαν συνεντεύξεις που ανέδειξαν ως τότε άγνωστες πτυχές της τοπικής ιστορίας.
Για τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της έρευνας επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://cretaadulteduc.gr/blog/?p=377 .
Το 2011 δημιουργήθηκε αντίστοιχη ομάδα στην Κυψέλη σαν απάντηση μιας κίνησης κατοίκων στις δυσκολίες που συναντούν στην καθημερινότητά τους (είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας και με το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών).
Η Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης (ΟΠΙΚ) παρουσίασε πρόσφατα τη δουλειά της στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών, με τεράστια επιτυχία. https://sites.google.com/site/opikdomain . Μια νέα ομάδα εθελοντών είναι επίσης υπό διαμόρφωση στο Βόλο, η οποία θα συμβάλλει στη συγκέντρωση προφορικών μαρτυριών για το σχεδιαζόμενο Μουσείο της Πόλης.
Μετά από την παρέμβαση των τοπικών ομάδων προφορικής ιστορίας, ο Rob Perks θα παρουσιάσει τη συλλογή αφηγήσεων ζωής της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, η οποία είναι μια από τις μεγαλύτερες συλλογές προφορικής ιστορίας του κόσμου. Το απόγευμα το συνέδριο θα προχωρήσει στην ίδρυση ελληνικής επιστημονικής ένωσης προφορικής ιστορίας με έδρα το Βόλο.
Η ένωση αυτή θα ενταχθεί στη Διεθνή Ένωση Προφορικής Ιστορίας (IOHA), που έχει παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Η νέα ένωση θα λειτουργήσει ως τόπος συνάντησης και διαλόγου ερευνητών και τοπικών ομάδων που ασχολούνται με τη συγκέντρωση αφηγήσεων ζωής και θα δραστηριοποιηθεί στο επόμενο διάστημα στην οργάνωση επιστημονικών συναντήσεων και επιμορφωτικών σεμιναρίων, στην καταγραφή αρχείων οπτικοακουστικών μαρτυριών, στην παροχή συμβουλών και στη διάχυση ερευνητικών αποτελεσμάτων.
Στο χώρο του συνεδρίου θα λειτουργήσουν και έκθεση βιβλίων και ψηφιακή έκθεση προφορικών μαρτυριών που έχουν συγκεντρωθεί από τοπικές κοινότητες, σχολεία και μεμονωμένους ερευνητές. Για το πλήρες πρόγραμμα του συνεδρίου μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://extras.ha.uth.gr/oralhistory/el .
Τη Δευτέρα 28 Μαΐου θα διεξαχθεί στο Βόλο ένα επιμορφωτικό σεμινάριο προφορικής ιστορίας με διδάσκοντες τους Rob Perks, Toby Butler και Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν. (http://extras.ha.uth.gr/oralhistory/el/workshop.asp ).
Τέλος την Τετάρτη 30 Μαΐου και ώρα 7 μ.μ ο  Rob Perks θα δώσει διάλεξη στο Ολλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών, Οδός Μακρή 11, με τίτλο «The development of modern oral history: transformations and challenges».
------------------------------
(Πηγή: tvxs.gr)

Ο Πηνειός «σκοτώνει» τη λίμνη Κάρλα (Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)

Βακτήρια και μικροοργανισμοί που ευθύνονται για τον θάνατο ψαριών και πουλιών εντοπίζονται στα ύδατα της λίμνης Κάρλα. Στην κακή ποιότητα των νερών του Πηνειού, από τον οποίο εφοδιάζεται, αποδίδεται η υποβάθμιση του οικοσυστήματος.

Μετ' εμποδίων φαίνεται ότι εξελίσσεται το μεγαλόπνοο σχέδιο για την επαναγέννηση της λίμνης Κάρλας στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη, που πραγματοποίησε ομάδα ερευνητών από τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλίας, της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων, τα νερά της λίμνης που αποξηράνθηκε πριν από 50 χρόνια και σήμερα αναδημιουργείται αποδεικνύονται πολύ χαμηλής ποιότητας.

Τοξικά βακτήρια και μικροοργανισμοί που ευθύνονται για τον θάνατο ψαριών και πουλιών εντοπίζονται στα ύδατά της, τα οποία παράλληλα χαρακτηρίζονται από υψηλή αλατότητα.

Εξαιτίας των λιπασμάτων που χρησιμοποιούνταν στην περιοχή επί δεκαετίες, οι ποσότητες αλατιού σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν έως και το 25% της τιμής που περιέχεται στη θάλασσα.

Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί ενώ, όπως εξηγεί ο συντονιστής της μελέτης, κ. Κωνσταντίνος Κορμάς, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, «στη λίμνη Κάρλα εντοπίστηκε για πρώτη φορά παγκοσμίως η συνύπαρξη δύο πολύ τοξικών μικροοργανισμών, του Pfiesteria, το οποίο ευθύνεται για τους μαζικούς θανάτους ψαριών κυρίως στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, και του Prymnesium, το οποίο είναι γνωστός ύποπτος για μαζικούς θανάτους ψαριών και πουλιών σε αρκετές περιοχές, μεταξύ των οποίων και στη λίμνη Κορώνεια».

Η χαμηλή ποιότητα των νερών και η υποβάθμιση του οικοσυστήματος της λίμνης αποδίδονται κατά κύριο λόγο στην κακή ποιότητα των νερών του Πηνειού από τον οποίο εφοδιάζεται η λίμνη. Το φαινόμενο προκαλεί απογοήτευση, ενώ παράλληλα εμποδίζει την οικολογική αποκατάσταση της περιοχής και την αξιοποίηση της λίμνης από την τοπική κοινωνία.
Οι επιστήμονες εξηγούν πως η περίπτωση της Κάρλας είναι μοναδική. Μπορεί η εκτίμηση της οικολογικής κατάστασης μιας λίμνης να θεωρείται συνηθισμένο γεγονός, όμως η μελέτη της οικοσυστημικής της εξέλιξης από τη στιγμή που αυτή γεννιέται είναι μια ευκαιρία που σπανίως δίνεται στους επιστήμονες.

«Η Κάρλα είναι ένα μωρό του οποίου την υγεία θέλουμε να παρακολουθήσουμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα γίνει όταν μεγαλώσει» εξηγεί ο κ. Κορμάς, προσθέτοντας ότι οι έρευνες συνεχίζονται προκειμένου να ελεγχθούν η ποιότητα των υπόγειων νερών και τα ιζήματά της λίμνης.

Δραματικές οι συνέπειες από την αποξήρανση

Η αναδημιουργία της λίμνης ξεκίνησε το 2010 και η αποκατάστασή της, εφόσον ολοκληρωθεί με επιτυχία, αναμένεται να παράσχει σημαντικά οφέλη σε κατοίκους και περιβάλλον.

Μια σοβαρή οικολογική καταστροφή ήταν η αποξήρανση της λίμνης Κάρλας που πραγματοποιήθηκε το 1962, ενώ μέχρι τότε η περιοχή χαρακτηριζόταν παραδεισένια. Υπολογίζεται ότι στην ευρύτερη περιοχή της διαβιούσαν περίπου 1 εκατομμύριο πουλιά, ο μεγαλύτερος αριθμός υδρόβιων πουλιών σε ελληνικό υγρότοπο. Παρά τη σημαντική μείωση του πληθυσμού, στη λίμνη ζουν 55 προστατευόμενα είδη, γεγονός που ενισχύει τη σημασία της αναδημιουργίας της.

Επιπρόσθετα, η αποξήρανση μετέβαλε το κλίμα της Θεσσαλίας, προκάλεσε πτώση του υδροφόρου ορίζοντα και είχε ως συνέπεια την απώλεια της παραλίμνιας χλωρίδας και πανίδας. Οι κάτοικοι των χωριών της Κάρλας ασχολούνταν αποκλειστικά με την αλιεία.

Δίπλα στα πουλιά, ολόκληρες γενιές ζούσαν εννιά μήνες του έτους σε καλύβες που βρίσκονταν στην αγκαλιά της λίμνης και ζούσαν από το ψάρεμα. Επέστρεφαν στα χωριά τους την Κυριακή των Βαΐων και γύριζαν στη λίμνη τον Δεκαπενταύγουστο, χρονικό διάστημα κατά το οποίο αναπτυσσόταν ο γόνος των ψαριών. Μετά την επαναγέννησή της σχεδιάζεται να προκύψει μια λίμνη 38.000 στρεμμάτων.

Η αναδημιουργία της ξεκίνησε το 2010 και η αποκατάστασή της, εφόσον ολοκληρωθεί με επιτυχία, αναμένεται να παράσχει σημαντικές υπηρεσίες: αντιπλημμυρική προστασία, αποκατάσταση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα, σημαντική ενίσχυση της ύδρευσης του Βόλου, άρδευση μεγάλων εκτάσεων γης.

Εκδήλωση για τις μελέτες

Η έρευνα για την επαναγέννηση της λίμνης Κάρλας υλοποιήθηκε με πόρους που διέθεσε το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση στο πλαίσιο της χρηματοδότησης επιστημονικών μελετών, ενός θεσμού που έχει καθιερώσει το Ιδρυμα τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι μελέτες που χρηματοδοτήθηκαν το 2011 παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας προβλήθηκε σχετικό ντοκιμαντέρ, ενώ ακολούθησε συζήτηση με θέμα την έρευνα στην Ελλάδα.

Το 2011 υποβλήθηκαν για χρηματοδότηση 988 προτάσεις από τις οποίες ειδική επιτροπή αξιολόγησης επέλεξε 19 μελέτες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών πεδίων.

---------------

(Πηγή: Έθνος)