Έξαλλοι οι «αριστεροί» με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ - Του Pitsirikos

Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος πως αυτοί που έχουν πάθει μεγάλη ζημιά μετά από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν είναι οι δεξιοί. Αυτοί που έχουν πάθει συντριβή εξαιτίας της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι αριστεροί που είχαν βιαστεί να ξεπουληθούν.

Είναι τραγικό, αλλά και αστείο, να βλέπεις αριστερούς που είχαν τρέξει να πιάσουν θέση στο ΠΑΣΟΚ -ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία- να μην μπορούν τώρα να πιστέψουν πως έγινε κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα.

Δεν περίμεναν ποτέ ένα αριστερό κόμμα να γίνει κυβέρνηση. Και έγινε αυτό που φοβόντουσαν.

Βέβαια, για να δικαιολογήσουν το δικό τους ξεπούλημα, λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα.

Αριστερό κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ του μπαρμπα Φώτη, η οποία εξαφανίστηκε γιατί οι «αριστεροί» της ΔΗΜΑΡ έτρεξαν να πιάσουν θέση στο Ποτάμι, το οποίο υπόσχεται μια κάποια μάσα.

Αριστερό κόμμα είναι το ΚΚΕ, το οποίο λέει διαρκώς πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες αλλά το ίδιο έχει ωριμάσει τόσο πολύ που σάπισε και κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν βάζει λουκέτο, και να ανοίξει ξανά, όταν ο «λαός» θα είναι κι αυτός ώριμος για επανάσταση.

Είχαν κουραστεί αυτοί οι «αριστεροί» να περιμένουν, οπότε έτρεχαν να γεμίζουν τα ποτήρια των Βενιζέλων και να κάνουν υποκύψεις στους Σαμαράδες, για να τους βάλουν σε καμιά ΝΕΡΙΤ, και να συνεχίσουν να είναι «αριστεροί».

Αριστεροί με αφεντικά τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο.

Πάντα κοντά σε κάθε εξουσία. Στον Σημίτη, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά. Κανονικοί τζουτζέδες.

Έβρισκαν υπέροχους τύπους κάτι φασίστες σαν τον Άδωνι και τον Βορίδη -τους έκαναν και παρέα- αλλά τους ενοχλούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τώρα προσπαθούν να βρουν τρόπο, για να μην φανεί η ξεφτίλα τους.

«Αυτός ο Τσίπρας πολύ αμόρφωτος, βρε παιδί μου».

Ναι, να του βάλετε και διαγώνισμα. Να δούμε αν ξέρει τόσα για τον Μαρξ, όσα εσείς που γίνατε σφουγκοκωλάριοι της εκάστοτε εξουσίας.

«Εμείς άλλη Αριστερά ξέραμε. Εμείς ξέραμε την Αριστερά του Ηλιού, του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη».

Δηλαδή, ξέρατε την Αριστερά της ήττας. Την Αριστερά που έτρωγε φάπες και έπαιζε φυσαρμόνικα.

Φυσικά, για τους ξεπουλημένους αριστερούς, οι μόνοι αυθεντικοί αριστεροί έχουν πεθάνει. Νεκροί όλοι οι καλοί αριστεροί.

Βέβαια, αν ζούσε ο Παπαγιαννάκης και ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα του την έπεφταν πιο πολύ από όσο την πέφτουν στον Καμμένο.

Για αυτούς τους «αριστερούς», δεν υπάρχουν αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μόνοι αριστεροί σήμερα είναι οι ίδιοι.

Και δεν αναπολούν την Αριστερά του Ηλιού και του Κύρκου.

Τα νιάτα τους αναπολούν. Τότε που δεν είχαν ξεπουληθεί ακόμα.

Δεν είχαν ξεπουληθεί γιατί δεν είχε βρεθεί κάποιος να τους αγοράσει.

Ήταν θέμα χρόνου.

(Προσέξτε το μίσος αυτών των «αριστερών» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν λυσσάξει από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν η Ελλάδα να βουλιάξει, για να δικαιωθεί η προδοσία τους. Ξέρουν πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει, θα πρέπει οι ίδιοι να αποδεχτούν πως έζησαν σαν σκουλήκια. Αποδεχτείτε το από τώρα. Μη χάνετε χρόνο.)


Του Pitsirikos

-------------------
[Πηγή]

Κάλιο αργά παρά ποτέ - Του Γιάννη Μακριδάκη

Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την επομένη κιόλας των προηγούμενων εκλογών, όταν ο Σαμαράς έκανε την αθλιότερη κωλοτούμπα της πολιτικής ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και από προεκλογικός επαναδιαπραγματευτής μετατράπηκε σε εθελόδουλο εκπορνευτή της χώρας, σε συνεργασία βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, έγινε τελικά σήμερα.

Έπεσε η τρικομματική και κατόπιν δικομματική κυβέρνηση της άμεσης μετεκλογικής εξαπάτησης, έχοντας όμως προλάβει ήδη εντός των δυόμιση αυτών ετών να φέρει εις πέρας κατά μεγάλο ποσοστό την αποστολή την οποίαν είχε λάβει από τους έξωθεν κυρίους της, ήτοι να πτωχεύσει και να εξαθλιώσει πολύ περισσότερους πολίτες, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και τους φυσικούς πόρους της χώρας, να εξευτελίσει προκλητικά το Σύνταγμα, την Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια, προωθώντας με γοργούς ρυθμούς έτσι τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Έπεσε λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση, έγινε το πρώτο βήμα, έστω και καθυστερημένο, έστω και με το στανιό και πάμε τώρα σε εκλογές για να κάνουμε και το δεύτερο, να ολοκληρωθεί η αλλαγή πορείας.

Προσωπικά έχω αναφερθεί πολλές φορές στο πώς θα ήθελα γενικώς να πολιτεύεται η Αριστερά και ειδικώς σε αυτή την ιστορική στιγμή τι ακριβώς κυβέρνηση θα ήθελα να φτιάξει. Ίδωμεν.

Προς το παρόν προέχει να μην υποκύψει ξανά κανένας πολίτης ψηφοφόρος στους εκβιασμούς και στον φόβο που προσπαθούν να διασπείρουν στην κοινωνία με τα καταστροφολογικά σενάρια οι απερχόμενοι και τα φερέφωνά τους.

Του Γιάννη Μακριδάκη

--------------

[Πηγή]

Ο Ιούδας κρεμάστηκε από μια συκιά Φώτη μου, δεν έγλειφε (και) το ΣΥΡΙΖΑ...

Αν οι άνθρωποι δεν είχαν φιλοδοξίες, αυτήν τη στιγμή ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να επικοινωνούσα μαζί σας θα ήταν να πήγαινα από σπηλιά σε σπηλιά και να χάραζα μηνύματα στους βράχους τους. Η φιλοδοξία κινητροδοτεί και χάρη σε αυτό το συναίσθημα που διακατέχει ορισμένους ανθρώπους έχω τη δυνατότητα σήμερα να σας γράφω μέσα από έναν ιστότοπο. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι επιλεκτική και πολλές φορές επισκέπτεται ακόμα κι άτομα που μπερδεύουν τη σκιά τους με το μπόι τους. Αυτό συμβαίνει συχνάκις με τους έλληνες πολιτικούς, τους οποίους αν ρωτήσεις τί πιστεύουν για τον εαυτό τους θα σου απαντήσουν πως αποτελούν μια μεταμοντέρνα σύνθεση Μεγαλέξανδρου, Καίσαρα και Ναπολέοντα. Αν, πάλι, κάτσουμε κι αξιολογήσουμε τα "επιτεύγματά" τους, θα δούμε πως αν ζούσαν στη Μακεδονία τού 4ου αιώνα π.Χ., στη Ρώμη τού 1ου αιώνα π.Χ. ή στη Γαλλία τού 19ου αιώνα δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από αξιολύπητοι, γλοιώδεις αυλοκόλακες...

Ιδιαίτερη θέση στην τελευταία κατηγορία κατέχει ο Φ. Κουρέλης, ο οποίος περιμένει τώρα ως αντάλλαγμα για τη συμβολή του στη...διάσωση της πατρίδας να τον εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αποδεικνύεται, ωστόσο, αφελέστερος κι από όσο τον είχα μετρήσει. Είναι δυνατό να πιστεύει ότι οι σαμαροβενιζέλοι έχουν πετάξει το όνομά του στο τραπέζι γιατί τον θέλουν υποψήφιό τους για διάδοχο του προέδρου Παπούλη κι όχι για να αποδομήσουν οποιαδήποτε συνεργασία τής ΜΝΗΜΑΡ με το ΣΥΡΙΖΑ; Ακόμα δεν έχει καταλάβει πως είναι τελειωμένος και για το σύστημα, το οποίο ναι μεν βοήθησε να κρατηθεί στα πόδια του με την κυβερνητική του σύμπραξη αλλά αυτό δεν έχει καμιά πρόθεση να του απονείμει την τιμητική αποστρατεία τού Προέδρου της Δημοκρατίας; Τόσο θολωμένος είναι πια από τη γλύκα τής ψευδεπίγραφης εξουσίας ώστε να έχει πείσει και τον εαυτό του πως μπορεί να γίνει ο "πρώτος πολίτης" τής χώρας;...

Κάποιος πρέπει να σε ξυπνήσει "σύντροφε" Φώτη από το όνειρο που ζεις και να σου υπενθυμίσει τη σκληρή πραγματικότητα. Είσαι πρόεδρος ενός κόμματος το οποίο στις τελευταίες εκλογές πήρε μικρότερο ποσοστό κι από τους Κυνηγούς. Από αυτό το...απόκομμα έχουν ήδη αποχωρήσει οι μισοί, εκείνοι δηλαδή που βλέπουν πως οι δικές τους αστήρικτες από τη λογική φιλοδοξίες δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν πλέον από εσένα. Αυτοί ήταν οι "φίλοι" σου Φώτη μου, ποντίκια που αντικρίζοντας το πλοίο να βυθίζεται το εγκαταλείπουν για να υπηρετήσουν την ελίτ από άλλα μετερίζια. Αν αυτό σου είναι πάντως παρηγοριά, η Ιστορία θα ασχοληθεί μαζί σου. Μην περιμένεις, όμως, να γραφτούν ύμνοι για την "προσωπικότητά" σου.

Αντιθέτως, θα σε θυμόμαστε με την ίδια νοσταλγία με την οποία μνημονεύουμε τον Εφιάλτη, τον Ιούδα ή τους γερμανοτσολιάδες, ως έναν "αριστερό" δηλαδή που την ώρα που ο ελληνικός λαός ζούσε μια οικονομική γενοκτονία εκείνος πρόδωσε την ιδεολογία του κα το δικό του παρελθόν για να συμμαχήσει με τα φερέφωνα της διαπλοκής, τους νεοφιλελεύθερους εθνικιστές και τους σοσιαλδημοκράτες συνοδοιπόρους τους. Και το ότι έφυγες για να κρατήσεις τα προσχήματα και για να παραμείνεις μια δήθεν χρυσή εφεδρεία τού κατεστημένου σε κάνει ακόμα περισσότερο γελοίο Φώτη μου. Τουλάχιστον ο Ιούδας είχε την ελάχιστη αξιοπρέπεια να κρεμαστεί από μια συκιά αντί να γλείφει τον Ιησού για λίγα ψίχουλα συγχώρεσης... 

Του vromostomos

---------------------------
Πηγή:tripioevro

Κυρία Ρεπούση ΔΗΜΑΡτον

Ακόμη και ένα χαλασμένο ρολόι,δυο φορές την ημέρα δείχνει τη σωστή ώρα. Με αυτή την έννοια, όλα έχουν την επιβεβαίωσή τους, ακόμη και αν δεν έχουν χρηστικότητα. Δεν ξέρω γιατί η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κυρία Ρεπούση, επιλέγει συνεχώς να έχει το ρόλο του χαλασμένου ρολογιού, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι θα υποστηρίξουν πως κάποιες φορές δείχνει τη σωστή ώρα. Γιατί δηλαδή δείχνει να επιλέγει να απασχολήσει με “μη χρηστικές” προκλήσεις, για να προσέξουμε πως υπάρχει ένα ρολόι, στο κομοδίνο του δημόσιου προβληματισμού.

Επιφανειακά, η κυρία βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, έχει το θάρρος της γνώμης και επιλέγει να μιλήσει χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος. Αναρωτιέμαι όμως, είναι έτσι; Την κυρία Ρεπούση την γνωρίσαμε όταν συνωστίστηκε όλη η Ελλάδα γύρω από την επιστημονική της άποψη για τον συνωστισμό στη Μικρασιατική καταστροφή. Η ιστορικός Ρεπούση, δεν παρέθεσε στο βιβλίο της την ιστορική καταγραφή. Δεν είχε το θάρρος έστω να γράψει πως τα ελληνικά στρατεύματα προελαύνοντας στην Ανατολία έκαναν έστω σφαγές. Απλώς «σαπούνισε» την ιστορία, λείανε τις αιχμές για να εξασφαλίσει έναν καθαρό συμψηφισμό. Παραποίησε δηλαδή την ιστορία, προς όφελος της καλής εμφάνισης, απολογούμενη σε έναν εθνικισμό από την ανάποδη. Με τον ίδιο τρόπο που οι εθνικιστές την παραποιούσαν για να έχουμε εθνικό και γενναίο δίκαιο, αυτή την παραποίησε για να έχουμε τουριστικό άδικο. Κάπως έτσι, οι σφαγιασθέντες πρόγονοι, συνωστίστηκαν στο βιβλίο της Ρεπούση και δεν υπήρξε έλληνας που δεν την έμαθε.

Η κυρία Ρεπούση χτυπάει συνεχώς με τον ίδιο τρόπο, εφευρίσκοντας μια αναγκαιότητα και μια αποκλειστική έκφραση του προοδευτισμού. Το θέμα που έθεσε με την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία είναι όντως ένα σοβαρό θέμα. Η πίστη είναι θέμα των εκκλησιών και όχι των σχολείων. Των ιερέων κάθε θρησκείας και όχι των δασκάλων. Της ανησυχίας του καθενός και όχι της επιβολής της. Αλλά όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος, στην Ελλάδα υπάρχει ένα σοβαρό θέμα με τον εναγκαλισμό της Εκκλησίας με το Κράτος. Για δεκαετίες το κρατικό ταυτίζεται με το χριστιανικό και αντίστροφα. Το δημοκρατικό αίτημα λοιπόν θα ήταν ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος. Δεν το έθεσε ούτε η κυρία Ρεπούση,ούτε το κόμμα της. Έτσι απλώς παρέδωσε στον ακροδεξιό λαικισμό, στη Χρυσή Αυγή δηλαδή και ένα κομμάτι της ΝΔ, τη δυνατότητα να θολώσουν τα νερά και να μιλήσουν για ανθέλληνες και για άπιστους. Υποβάθμισε ένα σοβαρό πολιτικό αίτημα, σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα.

Το τελευταίο χτύπημα της κυρίας Ρεπούση, αφορούσε την κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών ως νεκρή γλώσσα. Να σημειώσω εδώ, πως ως μαθητής με επιλογή στις θετικές επιστήμες, θεωρούσα κι εγώ τα Αρχαία μη αναγκαία. Μέχρι που ένα βράδυ σε εστιατόριο στο Βερολίνο ντράπηκα όταν κάποιος Ιταλός από τη Μεγάλη Ελλάδα με πλησίασε και άρχισε να μου μιλά αρχαία ελληνικά που εγώ δεν ήξερα τόσο καλά. Το ίδιο περίπου συνέβη και πριν από μερικές ημέρες, με ισπανίδα συνάδελφο που μου έπαιρνε συνέντευξη. Αναθεματίζω τον εαυτό μου που δεν μπορώ να διαβάσω την αρχαία ελληνική γραμματεία από το πρωτότυπο και που τόλμησα κάποια περίοδο στη ζωή μου να θεωρήσω ένα κομμάτι γνώσης περιττό και νεκρό.

Τα Αρχαία δεν είναι νεκρή γλώσσα. Πολύ περισσότερο δεν είναι άχρηστη γνώση. Είναι ένας τεράστιος πλούτος που είμαστε κομμάτι του, ακόμα και αν δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Επίσης όπως ίσως γνωρίζει η κυρία Ρεπούση, στο ελληνικό σχολείο το πρόβλημα δεν είναι τα Αρχαία Ελληνικά. Είναι η παπαπαγαλία, η ακύρωση της κριτικής σκέψης, είναι η παραπαιδεία, το εκπαιδευτικό σύστημα και τώρα πλέον είναι και τα σχολεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Α,να συμπληρώσω πως το πρόβλημα επίσης είναι πως πολλά από τα παιδιά που πάνε στο όποιο δημόσιο ακόμη σχολείο υπάρχει, δεν έχουν να φάνε και ίσως κάποιοι γονείς τους αυτοκτονούν. Νεκροί στην πραγματικότητα κυρία Ρεπούση και όχι μεταφορικά όπως λέτε για τα αρχαία.

Η κυρία Ρεπούση δεν εξέφρασε κανέναν προβληματισμό για αυτά. Επέλεξε το θορυβώδες και ειδικό για να ακουστεί. Δεν μπορώ να την κατατάξω σε καμιά ομάδα που συνωμοτεί για να καταστρέψει την Ελλάδα, ούτε σε αυτούς που συγκρούονται για συγκρουστούν, από ιδεοληψία ή πολιτικό εγωισμό. Θεωρώ απλώς πως βρίσκει τρόπο να ακούγεται. Από το κοινοβουλευτικό έδρανο που της χάρισε αυτή της ιδιαιτερότητα, σηκώνει διακριτικά το πόδι και αμολάει μια ηχηρή. Άποψη εννοώ.

Του Κώστα Βαξεβάνη

------------------------------------------------------ 
 Ακόμα ένα ωραίο άρθρο για το θέμα από τον σημερινό Στάθη
-------------------------------------------------------------------------------------------
(κι εκεί που σχολίαζα σε ανάλογη ανάρτηση φίλου μου (και μάλιστα υπερασπιστική) στο φβ για το ίδιο θέμα, βρήκα αυτό το άρθρο του Κ.Βαξεβάνη που με επιβεβαιώνει:
1)Η κ. Ρεπούση αναδεικνύει τις παρονυχίδες και αφήνει το κυρίως πρόβλημα ασχολίασττο: εδώ η ευρωληγούρικη μνημονιακή λαίλαπα κλείνει σχολεία, απαξιώνει και απολύει καθηγητές, ιδιωτικοποιεί την δημόσια εκπαίδευση, στρέφει τα φτωχά λαικά στρώματα να πληρώνουν αυτά που πλέον δεν έχουν στα φροντιστήρια, απαξιώνει τα πανεπιστήμια κ.ο.κ. και η κ. Ρεπούση συστηματικά αγνοεί όλα αυτά και προκλητικά εξακολουθεί να πετάει πομφόλιγες για τις "παρονυχίδες", για δευτερεύοντα θέματα... Γιατί δευτερεύον θέμα είναι αν θα γίνεται μάθημα Θρησκευτικών ή Θρησκειολογίας στο Γυμνάσιο ή αν πρέπει να διδάσκονται τα αρχαία ατόφια ή από μετάφραση, όταν σχολεία κλείνουνε, τάξεις διπλασιάζονται, οι δάσκαλοι είναι πένητες και απαξιωμένοι...Λυπάμαι αδυνατώ να την παρακολοθήσω άλλο πόσο μάλλον να την υπερασπιστώ, γιατί πλέον πιστεύω ότι το κάνει με σύστημα.
2)ακόμα και μια έστω σωστή θέση πρέπει να διατυπώνεται στο σωστό τόπο και χρόνο, αλλιώς είναι προσχηματική ή υπηρετεί αλότρια συμφέροντα. Την Ρεπούση αφενός τη θεωρώ κακή ιστορικό και αφετέρου την εντάσω στον εσμό εκείνων των δήθεν διανοούμενων ακαδημαϊκών του επιπέδου Διβάνη, Σώτης Τριανταφύλλου, (αλλά και Τατσόπουλου), της ομάδας protagon, που θέτουν το εγώ τους ποιό πάνω από τη κοινωνία και εθίζουν και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο με μισές αλήθειες που δεν γιατρεύουν τη οποιαδήποτε "νόσο", αλλά έντεχνα περνούν νεοφιλελεύθερες απόψεις. Δεν διεκδικώ το αλάθητο, αλλά πιστεύω ότι αυτοί κάνουν μεγαλύτερο κακό.
AMOR)

Επίδομα ματωμένου γάμου Του Γιάννη Μακριδάκη

Όταν είσαι θλιβερός πολιτικάντης εγκλωβίζεσαι στις επιλογές σου. Δεν είναι προσωπικό για τον Κουβέλη αυτό που γράφω, εκείνον αν μη τι άλλο τον σέβομαι ως άνθρωπο, αλλά είναι για όλα αυτά τα πολιτικά ρετάλια που συνευρέθηκαν ανά το πανελλήνιο και σχημάτισαν το μόρφωμα ΔΗΜΑΡ

Τι κάνανε και τι μας είπαν δηλαδή όλους αυτούς τους μήνες;

Πως είναι η Αριστερά της ευθύνης και πως βάζουν πάνω απ’ όλα την πολιτική σταθερότητα της χώρας, την διάσωσή της δηλαδή μέσα από τους όρους που εννοεί διάσωση αυτό το άθλιο σύστημα των Αγορών τοκογλύφων και της ισοπεδωτικής ΕΕ. Και συνεργάστηκαν με τους επικίνδυνους, με τους μαστροπούς της χώρας για να υπηρετήσουν αυτούς τους σκοπούς. Και έβαλαν πλάτη στον φασισμό του κάθε Δένδια, στον ρατσισμό του κάθε χρυσαυγίτη, στην εξαθλιωση των πολιτών από τον κάθε Στουρνάρα, στην εκπόρνευση της πατρίδας από το κάθε πολιτικό απόβρασμα που αντί να συντάξει πρόταση ανόρθωσης με όπλο την παραγωγή, διατυμπανίζει πως ο μόνος δρόμος είναι να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, ακόμα και το μέλλον μας, ακόμα και τη ζωή μας στους δανειστές.

Όταν είσαι θλιβερή πολιτική φιγούρα κι έχεις φτάσει σε ηλικία γάμου με την εξουσία, την έχεις περάσει κιόλας αλλά δεν έχει ευοδωθεί αυτός, αρχίζεις να αγχώνεσαι, να νιώθεις πολιτικό γεροντοπαλίκαρο, αρχίζεις να γελοιοποιείσαι κάνοντας το πολιτικό τζόβενο και συγχρωτίζεσαι με τον κάθε τυχάρπαστο που βρίσκεται μπροστά σου και σου υπόσχεται προξενιό με την ποθητή νύφη, την κυβερνητική καρέκλα.

Η γελοιοποίηση είναι αναπόφευκτη από κει και μετά. Από θλιβερός πολύ εύκολα καταντάς γελοίος. Ιδιαίτερα αν όσο διαρκεί ο γάμος κάνεις πως δεν βλέπεις ότι είναι ματωμένος, μόνο και μόνο για να περνά ο καιρός και να λογίζεσαι παντρεμένος στα μάτια των άλλων, ίσως και στα δικά σου, αναλόγως το πόσο θλιβερός είσαι. Και για να παίρνεις και το επίδομα της παντρειάς.

Στο τέλος όμως, τότε που ξυρίζουν τον γαμπρό δηλαδή, πάντα βγαίνεις ρεντίκολο. Πιάνεσαι απ’ όπου βρεις και γυρεύεις πόρτα να φύγεις. Αλλά η νύφη και οι προξενήτρες σε πιάνουν στο στόμα τους και σε κάνουν να μην ξέρεις πού να κρυφτείς. Πως μόνο το επίδομα γάμου σε ένοιαζε, λένε, γι αυτό έκανες την παντρειά μαζί τους. Πού να καταλάβουν οι άθλιοι το βαθύ σου αίσθημα. Τη γλύκα της ψυχής που νιώθει εταίρα κυβερνητική, που νιώθει πως επιτελεί κορυφαίο έργο. Ας είναι και φασιστικό, ας βγάζει και τη χώρα στην πορνεία.

Πάει κι ο γάμος πάει και το επίδομα θλιβεροί αριστερούληδες της γουολ στριτ. Κι ο πολιτικά ζωντοχήρος, στην πολιτική ηλικία σας, πεθαίνει (πολιτικά) πλέον κατάμονος και μετά από την ελπίδα (του).

------------------------------
Πηγή: Γιάννης Μακριδάκης