Λογικό είναι να μη σας νοιάζει για το Ρωμανό... Μήπως νοιαστήκατε για τα παιδιά σας;

Έτσι λοιπόν έξι χρόνια μετά το φόνο του Γρηγορόπουλου ένα συνονθύλευμα ημιμαθών και ηλιθίων, θρασύδειλων "πουθενάδων", συμπλεγματικών απολιτίκ, φασιστοειδών και βολεμένων νεόπλουτων δεν ενδιαφέρονται και πολύ για το αν θα πεθάνει και ο Ρωμανός ή όχι. 
 
Και μάλιστα έχουν και ..."ισχυρά" επιχειρήματα...

• - "Όταν πήρε το καλάσνικοφ δεν ήθελε να σπουδάσει;"
• - "'΄Αντε ρε το πλουσιόπαιδο!" 
• “ Να μη λήστευε τράπεζες τότε!”

• “Για τα δικά μας τα παιδιά ποιος νοιάστηκε;”
  
• “Δηλαδή να σπουδάσουν και όλοι οι άλλοι εγκληματίες της φυλακής;
  
• “Ψόφο στον βρωμοαναρχικό!”
  

Έχω λοιπόν να σας πω και γω ότι σας καταλαβαίνω, είναι λογικό να σκέφτεστε έτσι.

Εδώ δεν ενδιαφέρθηκατε όταν δεν υπήρχαν γιατροί και νοσοκομεία για τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν δεν υπήρχαν δάσκαλοι και καθηγητές για τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν κλείσανε τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια των παιδιών σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν αναγκάστηκαν να σπουδάσουν και να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν καθιερώθηκε η άμισθη και ανασφάλιστη δουλειά (δουλεία) και όταν διαλύθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις για τα παιδιά σας..

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν απολύθηκαν και μείνανε άνεργα τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν αδικήθηκαν από το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν υποθηκεύτηκε η πατρίδα και η γη σας, η δική σας και των παιδιών σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν δείρανε στο δρόμο ή απειλήσανε οι φασίστες και οι παρακρατικοί τα παιδιά σας..

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν υπερφορολογηθήκατε άδικα εσείς και έμμεσα τα παιδιά σας, όταν κόψανε τους μισθούς και τις συντάξεις με τις οποίες σπουδάζετε και βοηθάτε τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε που απέλυσαν καθηγητές και καθαρίστριες αλλά διορίζουν τα παιδιά και τα ξαδέρφια τους ως διοικητές οργανισμών και μετακλητούς υπαλλήλου, 

δεν ενδιαφερθήκατε που σας παίρνουν τα σπίτια αλλά χαρίζουν τα χρέη στις τράπεζες, στα κανάλια και στα κόμματα...

Τέλος δεν ενδιαφερθήκατε όταν βγήκε νόμος για την αποφυλάκιση των εμπόρων ναρκωτικών αλλά εξοργίζεσθε και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να βγει νόμος για να σπουδάσει ο Ρωμανός...

Δεν ενδιαφερθήκατε και δεν ενδιαφέρεστε για τα παιδιά σας,

σιγά μην ενδιαφερθείτε για το Ρωμανό. 

Όσο για σένα αγαπητέ Νίκο, έχω μια ευχή μόνο για τη γιορτή σου...

Στο τέλος όλα θα είναι καλά...Και αν κάποια στιγμή δεν είναι όλα καλά, τότε το τέλος δεν θα έχει έρθει ακόμα... Κράτα γερά Νίκο.

Του Δημήτρη Παπαδημητρίου

---------------------

[Πηγή]

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα

Ο Νίκος Ρωμανός σηκώνει το φέρετρο του φίλου του

Ξέρω πως συνήθισες τις σφαλιάρες. Ξέρω πως συνήθισες την ταπείνωση. Ξέρω πως συνήθισες τον εξευτελισμό. Ξέρω πως δεν έχεις συνείδηση. Ξέρω πως δεν έχεις αξιοπρέπεια. Θέλω να σε ενημερώσω, όμως, πως δεν είσαι παράδειγμα προς μίμηση. Είσαι παράδειγμα προς αποφυγή.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν είσαι μόνο παράδειγμα προς αποφυγή. Είσαι η πλειοψηφία.

Είδες τη χώρα σου να διαλύεται αλλά δεν τόλμησες να αντιδράσεις.

Είδες τους συνανθρώπους σου να απελπίζονται αλλά το μόνο που σκέφτηκες ήταν «εγώ είμαι καλά ακόμα».

Είδες μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων να μεταναστεύει στο εξωτερικό και σκέφτηκες «τα δικά μου παιδιά δεν έχουν ανάγκη».

Είδες το φασισμό να φουντώνει και σκέφτηκες πως δεν σε αφορά, πως δεν οφείλεται και στη δική σου αδιαφορία.

Είδες τους απελπισμένους πρόσφυγες και ενόχλησαν την «αισθητική» σου γιατί σου θύμισαν πως και οι πρόγονοί σου ήταν πρόσφυγες.

Είδες την ατιμωρησία των πολιτικών και των νταβατζήδων, και σκέφτηκες πως «δεν πρέπει να πηγαίνω κόντρα στους δυνατούς αλλά να είμαι πάντα με τους δυνατούς, για να αρπάζω κι εγώ».

Και τώρα ζητάς να πεθάνει ένας 21χρονος που στα 15 του χρόνια -ακριβώς έξι χρόνια πριν σαν σήμερα- είδε να ξεψυχάει στα χέρια του ο φίλος του που δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό.

Ποιες ήταν οι επιλογές που είχε ο Νίκος Ρωμανός στη ζωή του, όταν στα 15 του χρόνια το Κράτος δολοφόνησε τον φίλο του;

Τι θα έκανες εσύ αν σου είχε συμβεί αυτό που συνέβη στον Νίκο Ρωμανό;

Αλλά ξέχασα, εσύ είσαι σάπιος.

Εσύ είσαι ήδη νεκρός.

Και θέλεις να πεθάνει και ο Νίκος Ρωμανός.

Για να μη σου θυμίζει με την δική του στάση πως υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας. Ο δρόμος που εσύ έχασες για πάντα.

Ο Νίκος Ρωμανός, έστω και εν αγνοία του, είναι σε ελληνικό δρόμο· δηλαδή, σε ανθρώπινο δρόμο.

Στον δρόμο που οι Έλληνες έχασαν πολλά χρόνια πριν.

Ο Νίκος Ρωμανός λέει με την στάση του «Ελευθερία ή θάνατος».

Δεν είναι ο Νίκος Ρωμανός που πεθαίνει. Είναι η Ελλάδα που πεθαίνει.

Όσοι μισούν τον Νίκο Ρωμανό, μισούν την Ελλάδα.

Όσοι ζητούν να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός, ζητούν να πεθάνει η Ελλάδα.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα.

Να ζήσει ο Νίκος Ρωμανός, για να ζήσει η Ελλάδα.

(Στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, με την ευχή να κάνει πολλά χρόνια να συναντήσει ξανά τον Νίκο Ρωμανό. Όταν το Κράτος δολοφονεί τον φίλο σου μπροστά στα μάτια σου, κάθε υγιής άνθρωπος θέλει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει για δυο ανθρώπους· να ζήσει και για τον δολοφονημένο φίλο του. Κάθε υγιής άνθρωπος ξέρει πως ο Νίκος Ρωμανός είναι γιος του, εγγονός του ή αδελφός του. Αν το ελληνικό κράτος καταφέρει έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου να δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό, να μην κάνει το ίδιο λάθος: οι πρώτοι που θα πρέπει να συλλάβει είναι τα παιδιά που θα έχουν στον ώμο τους το φέρετρό του. Και να τα εκτελέσει επί τόπου.)

Του Pitsirikos

---------------------
[Πηγή]