Κλέων Γρηγοριάδης: Αν δεν αγωνιστώ, θα είναι σαν να φτύνω τους αγώνες του πατέρα μου

Ο Κλέων Γρηγοριάδης είναι πρωταγωνιστής σε σειρά του MEGA. Αυτό δεν τον εμπόδισε να εκφράσει ευθέως την αντίθεσή του στην μεροληπτική δημοσιογραφία του καναλιού υπέρ του ΝΑΙ. Όταν προσκλήθηκε την ώρα του δελτίου ειδήσεων να παρέμβει ως ένας από τους καλλιτέχνες που τάσσονται υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, μίλησε για χούντα στην ιδιωτική τηλεόραση.  Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του για το συμβάν, όπως και για την κατάσταση στη χώρα, λίγες ώρες πριν το δημοψήφισμα.

Πώς βλέπετε όλη αυτή την κατάσταση ως πολίτης;

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην κατάσταση στην οποία αναφέρθηκα και εγώ χτες μιλώντας ως τηλεφωνικός καλεσμένος στο MEGA. Η αιτία που δέχτηκα να παρέμβω και δεν το έχω κάνει σχεδόν ποτέ στα 31 χρόνια που είμαι ηθοποιός, είναι η αγανάκτηση. Και είναι αγανάκτηση υπερκομματική θα έλεγα και υπερ-ιδεολογική θα έλεγα. Δεν έχει σχέση ούτε με την ιδεολογία μου ούτε με τις κομματικές μου προτιμήσεις. Είναι αγανάκτηση δημοκρατίας. Είναι εμφανές ότι έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το δημοψήφισμα. Και για μένα αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και παράλληλα εξόχως εκνευριστικό, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Είναι επικίνδυνο για την ομαλότητα, για τη ζωή μας, για τη δημοκρατία μας το να έχουμε δημοκρατία α λα καρτ, δηλαδή όσο θέλουν.

Αναφέρατε χτες στο MEGA, τη λέξη χούντα.

Έζησα τις συνέπειες της χούντας, ξέρω πώς είναι. Να ακούς Μίκη Θεοδωράκη και κάθε φορά που φτάνεις σε τροχονόμο να το σβήνεις διότι αλλιώς θα σε συνελάμβαναν και επειδή το ξέρω δεν θέλω να υπάρξει το ρίσκο να το ξαναζήσουμε. Τα πράγματα είναι απλά. Ο πρωθυπουργός της χώρας και το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισαν -όπως δικαιούνται από το Σύνταγμα- να προχωρήσουν σε δημοψήφισμα για ένα πολύ κρίσιμο εθνικό θέμα, το κρισιμότερο που αντιμετωπίσαμε μετά τη δικτατορία. Είναι δικαίωμα του λαού να αποφανθεί αν συμφωνεί με την εισηγητική πρόταση του πρωθυπουργού ή όχι.  Όπως έχει τονίσει ο ίδιος, η όποια απόφαση θα είναι απολύτως σεβαστή. Και μέχρι εδώ όλα είναι νόμιμα και θεσμικά σωστά.

Από τη στιγμή όμως που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιδρά στο δημοψήφισμα, σε ένα θεσμικό δικαίωμα του πρωθυπουργού δηλαδή, χαρακτηρίζοντάς το πραξικόπημα, τότε έχει χαθεί και η μπάλα και το νόημα των λέξεων. Και μάλιστα αναφέρω ότι πρόκειται για τον ίδιο πρόεδρο, πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος με εντελώς πραξικοπηματικό τρόπο σύμφωνα με όλους τους συνταγματολόγους, όχι της Ελλάδας, αλλά όλης της γης πέρασε τους μνημονιακούς νόμους με κατεπείγοντα νομοσχέδια, το καθένα από τα οποία περιελάμβανε εκατοντάδες άρθρα.

Μια κυβέρνηση λοιπόν κατηγορείται ότι λειτουργεί με πραξικοπηματικό τρόπο επειδή κάνει δημοψήφισμα, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από καθετί απολυταρχικό και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την κατηγορεί για πραξικόπημα, ενώ ο ίδιος πραξικοπηματικά έχει περάσει τους βαρβαρότερους μνημονιακούς νόμους, οι οποίοι έχουν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, τον οικονομικό ιστό, τον ανθρώπινο ιστό, έχει καταπατήσει την αξιοπρέπειά μας.

Μαζί με τον θεσμικό παράγοντα, τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλα θεσμικά παραγοντούδια, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, συντεταγμένα και οργανωμένα από την επόμενη μέρα ξεκινούν μια μάχη ώστε να μη μιλήσει ο λαός. Και ω του θαύματος σύσσωμα τα ιδιωτικά κανάλια ενορχηστρωμένα, αρχίζουν να μας μεταδίδουν αποκλειστικά εικόνες με πανικόβλητο κόσμο. Είναι λογικό από τη μία ο κόσμος να πανικοβάλλεται -βέβαια πιστεύω ότι ακόμη και αν μας έλεγαν ότι μένουμε για πάντα στο ευρώ, πάλι πολλοί θα πανικοβάλλονταν- αλλά είναι προβληματικό να γίνεται focus από τα κανάλια μόνο σε αυτό. Δεν είναι όμως μόνο τα πλάνα, είναι και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως  τόνος της φωνής των παρουσιαστών οι οποίοι φωνάζουν λες και έχει γίνει πυρηνική επίθεση στην Ελλάδα. Τα κανάλια έχουν καλλιεργήσει το αίσθημα πως ψηφίζουμε για το αν θα είμαστε ζωντανοί ή νεκροί τη Δευτέρα.

Όλο αυτό αγγίζει τα όρια της παρανομίας και της προσπάθειας να κατασταλεί η νομιμότητα, που ξεφεύγει ακόμη περισσότερο αν σε αυτά προσθέσουμε ότι μαζί με τα κανάλια, μαζί με όλους τους φιλοτροϊκανούς της ελληνικής αντιπολίτευσης, παρεμβαίνουν και όλοι οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεσμικοί και άλλοι, πρωθυπουργοί, άνθρωποι που δεν έχουν όμως θεσμικό ρόλο να μιλήσουν για το δημοψήφισμα. Στην αρχή μας λέγανε ψηφίστε «Ναι», αλλά τώρα λένε προς Θεού μη γίνει το δημοψήφισμα, ας το ξανασκεφτεί ο πρωθυπουργός, ας μην το κάνει!

Όλος αυτός ο μηχανισμός προσπαθεί να ακυρώσει το δικαίωμα του πρωθυπουργού να ασκεί την πρωθυπουργία για την οποία έχει εξαιρετικά νωπή εντολή να την ασκεί. Είμαστε μπροστά σε μια εκτροπή και μία ανωμαλία που θυμίζει χουντικές περιόδους. Δεν μπορεί να μας γυρίζουν 500 χρόνια πίσω, επειδή φοβούνται ότι θα κυβερνήσουν για πρώτη φορά αριστεροί.  Δεν θα το επιτρέψουμε να γίνει.

Δεν φοβηθήκατε με την παρέμβασή σας στο MEGA;

Απειλείται η δημοκρατία και δεν θα κάτσω στα αβγά μου. Δεν έχω κανέναν λόγο να το κάνω στην ηλικία μου. Πολύ σύντομα θα πεθάνω, το πολύ σε τριάντα χρόνια, αν είμαι εξωφρενικά τυχερός, έχω να ζήσω λιγότερο δηλαδή από όσο έχω ζήσει. Ο φόβος μού δημιουργεί μόνο γέλιο. Διότι ο βασικός φόβος του ανθρώπου είναι ότι είναι φθαρτός, ότι πρόκειται να παραδώσει τη ψυχή του στο σύμπαν με την λήξη του πολύ αυτού ωραίου ονείρου και αυτό τον φόβο τον έχω ξεπεράσει, άλλο δεν έχω. Έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι είμαστε φθαρτοί, κοιτάω την κόρη μου και τα παιδιά των άλλων και βλέπω πως όταν πεθάνω ξέρω ότι η ζωή θα συνεχιστεί. Έπειτα, έχω εισπράξει τόση αγάπη που δεν αντιστοιχεί στη ζωή που μου μένει να ζήσω, ούτε καν σε ολόκληρη τη ζωή που έχω ζήσει. Έχω εισπράξει τόση αγάπη που κανένας δεν μπορεί να μου κάνει κακό.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε πως τρώτε ψωμί από το κανάλι και ήταν ντροπή αυτό που κάνατε.

Είναι ακριβώς η λογική και η ιδεολογία του ό,τι είπε. Είναι τρομερό πώς αποκαλύπτεται κανείς μιλώντας. Αυτή είναι η διαφορά μας  με τον κ. Γεωργιάδη. Έχει μάθει κάθε φορά που βρίσκει μια δουλίτσα και βολεύεται, να υποτάσσεται πλήρως στα αφεντικά του. Αν του πουν βάλε ένα κομπινεζόν τώρα και κάνε μια τούμπα και προσγειώσου ανάποδα, θα το κάνει γιατί σέβεται το μαγαζί που του δίνει ψωμί να φάει. Αυτό ακριβώς επαναφέρει τις εργασιακές σχέσεις στον Μεσαίωνα. Ο βασιλιάς είχε τον τρελό του. Και ο τρελός του ήταν ο κ. Γεωργιάδης, ο κ. Βορίδης, κάποιος από όλους αυτούς που αλλάζουν κόμμα κάθε 15 εβδομάδες. Ξεκινούν από την ΕΠΕΝ, φτάνουν στο ΛΑΟΣ, βρίζουν 15 χρόνια τη Νέα Δημοκρατία όσο είναι ΛΑΟΣ, μετά βρίσκονται υπουργοί της ΝΔ, λες να σκέφτονται να πάνε και με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Όλοι αυτοί οι χαριτωμένα γραφικοί τύποι, έχουν συνηθίσει κάθε φορά που χώνονται ή επιχειρούν να χωθούν σε ένα μαγαζάκι, να τα κάνουν αμέσως πλακάκια με τον μαγαζάτορα, να σέβονται, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Γεωργιάδης το μαγαζί από το οποίο τρώνε, ξεχνώντας όμως ποιοι είναι, τι πιστεύουν για τον κόσμο, το μέλλον, την ανθρωπότητα. Θέλω να έχω ισότιμες σχέσεις στο μαγαζί που δουλεύω. Δεν είμαι υπάλληλος του σταθμού, ποτέ δεν υπήρξα, αλλά συνεταίρος και απαιτώ οι συνεταίροί μου να με σέβονται. Είμαι σίγουρος ότι αν ο κ. Γεωργιάδης δούλευε στο MEGA θα έπαιρνε τηλέφωνο τον διευθυντή και θα του έλεγε «κ. διευθυντά πείτε μου, τι να πω σήμερα;»

Δεν πιστεύετε ωστόσο ότι θα υπάρξουν συνέπειες στη δουλειά σας; Μήπως ξαφνικά «σας πεθάνουν» στο σίριαλ;

Η «Δικαίωση» γυρίζεται από τον Δημήτρη Αρβανίτη. Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος, δεν θα μπορούσε κανένας να τον αναγκάσει να με «κόψει». Ακόμη και αν τον έπαιρνε ο Άδωνις Γεωργιάδης και του έλεγε «πας και δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει;», είμαι σίγουρος ότι θα του απαντούσε «κάνε μας τη χάρη ρε καραγκιόζη». Για να δίνουμε πάντως και όλη την εικόνα, τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί. Από εκεί και έπειτα δεν φοβάμαι για το επαγγελματικό μου μέλλον και μου αρέσει να παίρνω και κάποια ρίσκα.

Είμαι επίσης γιος του Γιώργου Γρηγοριάδη. Στους περισσότερους ανθρώπους δεν λέει τίποτα, γιατί ο πατέρας μου δεν είναι τόσο διάσημος όπως ο Μανώλης Γλέζος. Όμως ο Γ. Γρηγοριάδης, ο περίφημος γιατρός των φτωχών, ο οποίος είναι 80 χρονών και ο οποίος έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά κατά τη δικτατορία, έχει ζήσει πολλά. Απετάχθη αμέσως από αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού μόλις έγινε η χούντα, συνελήφθη αμέσως και βασανίστηκε βάρβαρα, χάνοντας τον αριστερό του αμφιβληστροειδή, ενώ συνεχίζει να χειρουργείται. Όντας γιος αυτού του ανθρώπου, που υπήρξε και δήμαρχος στο Ν. Ηράκλειο για 8 χρόνια με το ΚΚΕ Εσωτερικού, δεν μπορώ παρά να αγωνιστώ.

Αν ο πατέρας μου έδωσε ένα μάτι και αρκετούς μήνες βασανιστηριών για να λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα σήμερα, είναι υποχρέωσή μου να αγωνιστώ για να συνεχίσουμε να μιλάμε ελεύθερα. Αν δεν το κάνω θα είναι σαν να φτύνω το βγαλμένο μάτι του πατέρα μου.

Είδαμε ότι 500 άνθρωποι του Πολιτισμού πήραν θέση υπέρ του ΟΧΙ. Έχω την αίσθηση πως είναι από τις πρώτες φορές που ο Πολιτισμός παίρνει θέση τα τελευταία χρόνια με όνομα και επώνυμο.

Ο Πολιτισμός έχει θέση εξ ορισμού. Κάθε φορά που υπάρχει μια οικονομική κρίση στην πραγματικότητα έχει προηγηθεί μια δεκαετία πολιτιστικού ελλείμματος. Τα προηγούμενα χρόνια είχε φύγει ο Πολιτισμός από το πεδίο και τη θέση του είχε πάρει κάτι που παριστάνει τον Πολιτισμό. Το lifestyle. Κάτι που είναι ντυμένο κουλτούρα και Τέχνη. Δηλαδή ο Ψευδοπολιτισμός. Στην Ελλάδα έχουμε φάει τόνους ψευδοπολιτισμού, από την εποχή του Φώσκολου.

Τη δεκαετία 1995-2005, την περίοδο της υποτιθέμενης ανάπτυξης, που τίποτα δεν αναπτύχθηκε εκτός από την κατανάλωσή μας, όλος ο Κωστοπουλικός μηχανισμός, μαζί με το παραπαίον ΠΑΣΟΚ, φτιάξανε αυτόν τον παραπολιτισμό που καταναλώσαμε. Αν ανοίγαμε σε αυτή τη δεκαετία την τηλεόραση κατά 99% θα βλέπαμε έναν τραγουδιστή που δεν ήταν τραγουδιστής, θα ακούγαμε τραγούδια που δεν ήταν τραγούδια με στίχο δίχως νόημα και κλεμμένη μουσική, το ίδιο συνέβαινε και με τις τηλεοπτικές σειρές, χωρίς να απαξιώνω τις όποιες θετικές εξαιρέσεις, το ίδιο και με το σινεμά, παρότι από τη φύση του αντιστέκεται, γιατί το κάνεις για τη ψυχή της μάνας σου. Τα ιδιωτικά κανάλια άρχισαν να χρηματοδοτούν ελληνικές ταινίες και μιλούσαν τότε για άνθιση του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Κανένας νέος ελληνικός κινηματογράφος. Ήταν από την ίδια την παλαιότητα, ήταν για παράδειγμα συρραφή 2-3 επεισοδίων ενός σίριαλ της πλάκας.

Η Τέχνη είναι καταφύγιο για τους λαούς που προσπαθούν να τους στερήσουν βασικές κατακτήσεις και δικαιώματά τους. Μου έκανε εντύπωση γιατί την ανέχονται τα αυταρχικά κράτη και δεν συλλαμβάνουν όποιον κάνει Τέχνη, είτε παλιά είτε τώρα. Τους αφήνουν γιατί αλλιώς θα έπεφταν οι κυβερνήσεις. Το ψυχικό αίτημα των λαών για πραγματική Τέχνη είναι τόσο λυσσαλέο, που η πείνα είναι τέτοια, που είναι μεγαλύτερη από την αληθινή πείνα. Αν ήταν στο χέρι τους θα την απαγόρευαν και θα επέτρεπαν μόνο τη ψευδοτέχνη, αλλά δεν μπορούν.

--------------------

[πηγή]

Οταν η δουλεία είναι το πρότυπο είμαστε υποχρεωμένοι να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο...

Την τελευταία εβδομάδα μπόρεσε να βρει μια χαραμάδα δημοσιότητας ο εργασιακός μεσαίωνας σε COSCO, Coca Cola, Wind, Vodafone, Πλαίσιο και ίσως και σε άλλες εταιρείες που τώρα μου διαφεύγουν και οι οποίες από την κυβέρνηση και τα μιντιακά παπαγαλάκια της θεωρούνται πρότυπα του θεωρήματος του "success story" και της "εταιρικής κοινωνικής ευθύνης". Αυτά τα παραδείγματα δεν χρησιμοποιούν, άλλωστε, οι σαμαροβενιζέλοι όταν θέλουν να μας μιλήσουν για τα οφέλη τού νεοφιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς και του μηδενικού κράτους; Στους ντόπιους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες δεν ορκίζονται πίστη και προσδοκούν από αυτούς επενδύσεις δίχως φορολόγηση και με εργασιακή "ελαστικότητα" προκειμένου να μας πείσουν για τα προτερήματα του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλισμού, τον οποίο βεβαίως ταυτίζουν με το κακέκτυπο του σοβιετικού μοντέλου ώστε να τον απαξιώνουν; Και να που έρχονται τώρα οι αποκαλύψεις, οι οποίες βεβαίως ήταν γνωστές στους παροικούντες τους επιχειρηματικούς γίγαντες κι όχι μόνο, γύρω από τις πρακτικές αυτών των εταιρειών για να ξεμπροστιάσουν την πραγματικότητα πίσω από τα βραβεία που μοιράζουν ο ένας στον άλλο οι εκπρόσωποι της ελίτ για να κρύβουν το πραγματικό, κακάσχημο πρόσωπο ενός συστήματος το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών... 

Βεβαίως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε τίποτα από όλα αυτά στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής. Θα σας πουν τα πάντα για τις περούκες τού Ν. Μαζιώτη, για το ότι η γη έτρεμε την ώρα που η Ολ. Τρέμη αποχωρούσε από το "MEGA", για τις μεταγραφές-δώρα που κάνει ο Β. Μαρινάκης στην Θρυλάρα. Δεν θα μάθετε, όμως, ποτέ από αυτούς πως στη γαλέρα τής COSCO αποκαλούν τους εργαζόμενους "αναλώσιμα σκουπίδια", πως η Coca Cola διαφημίζει πως μένει στην Ελλάδα ενώ έχει κλείσει το εργοστάσιό της, πως στο Πλαίσιο χρονομετρούν ακόμα και την ώρα που περνά ένας εργαζόμενος στην τουαλέτα και δεν είναι όσο "πρέπει" παραγωγικός, πως στο "MEGA" και σε άλλα μίντια μας προπαγανδίζουν πως μαζί τα φάγαμε την ώρα που οι τράπεζες τους "κουρεύουν" και τους χορηγούν νέα παχυλά δάνεια που εσείς όχι μόνο δεν ονειρεύεστε πως θα σας "κουρέψουν" αλλά δεν σας τα έδωσαν ποτέ για λόγους "εξυγίανσής" τους, ή πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ερευνάται για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ένα βαρύτατο ποινικό αδίκημα.

Σας παραμυθιάζουν, επίσης, πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα και πως θα σας δώσουν κοινωνικά μερίσματα, οικογενειακά επιδόματα κι ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα όταν σας ανάγκασαν να ζείτε με φιλοδωρήματα γιατί σας στέρησαν τους μισθούς και τις συντάξεις σας, τις οποίες σκοπεύουν να περικόψουν κι άλλο προς τέρψη των εργοδοτών για τους οποίους επιστρέφουν το εργασιακό δίκαιο στην προ Σικάγου εποχή και στους οποίους μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές που σε εσάς είτε αυξάνουν είτε κατάσχουν ό,τι έχετε ή δεν έχετε για να τις εισπράξουν. Σας κοροϊδεύουν πως όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όταν με τους επενδυτικούς τους νόμους επιχορηγούν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους Κοπελούζους και τους Μυτιληναίους για να "προσφέρουν" τρείς ή τέσσερις "ολόκληρες" θέσεις εργασίας. Μας κάνουν σκλάβους κι έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε και σωτήρες, να τους σφίγγουμε το χέρι από ευγνωμοσύνη και να καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που θα έρθει η Αριστερά στην εξουσία για να καταστρέψει αυτόν τον "παράδεισο" που έχουν πλάσει για εμάς που τόσο "αγαπούν"...

Οταν το πρότυπο είναι η δουλεία, έχουμε όλοι μας υποχρέωση να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο. Κι αν ακόμα δεν έχουμε το κουράγιο να αντιδράσουμε, τουλάχιστον ας πάψουμε να γινόμαστε οι χειροκροτητές των σφαγέων μας, το οποίο κάνει την ταπείνωσή μας ακόμα πιο εξευτελιστική. Η φοβική νοοτροπία τού "δεν αλλάζω τίποτα γιατί το καινούριο μπορεί να είναι χειρότερο" δεν ταιριάζει σε νοήμονα όντα, όπως άλλωστε και η επίκληση της συνωμοσιολογίας για να βγάζουμε τη δική μας ουρά έξω από την αποόδοση ευθυνών για την καταστροφή. Κανένας δεν μας κάνει χάρη που μας έχει στη δούλεψή του για πενταροδεκάρες. Αντιθέτως, εμείς του κάνουμε κι όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Δεν χρειαζόμαστε τις επενδύσεις κάποιων κροίσων για να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά τη δίκαιη αναδιανομή τού ήδη παραγόμενου πλούτου σε αυτήν τη χώρα.

Ναι, εκείνος που έχει μια επιχειρηματική ιδέα και παίρνει το ρίσκο να την εξελίξει δεν είναι δυνατό να αμείβεται το ίδιο με τον θυρωρό τού κτιρίου όπου εδρεύει η εταιρεία του. Ωστόσο, αν δεν υπήρχαν οι θυρωροί, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες και οι υπόλοιποι υπάλληλοί του δεν θα μπορούσε να περάσει ποτέ στο στάδιο της υλοποίησης της έμπνευσής του. Κι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία η επιχειρηματικότητα είναι κατ' εξοχήν κρατικοδίαιτη, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω τα χρήματα των επιχειρηματικών τζακιών, τα οποία στην ουσία έχουν αντληθεί από το δημόσιο ταμείο, να επιστρέψουν στο λαό. Για όλα αυτά δεν απαιτείται να περικοπούν άλλες κρατικές δαπάνες, πολιτική βούληση χρειάζεται. Αυτή που δεν έχουν οι σαμαροβενιζέλοι και είναι ιστορικώς υποχρεωμένη να δείξει σε λίγους μήνες πως διαθέτει η Αριστερά για να μην καταντήσει η διακυβέρνησή της μόνο μια παρένθεση στο νεοφιλελεύθερο-νεοφασιστικό Αρμαγεδδώνα... 

Του vromostomos

-----------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr