Χρυσή Αυγή: Η κομπίνα συνεχίζεται

Είναι διάχυτη η εντύπωση πως η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή δεν ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Αν η Χρυσή Αυγή ανέβαινε στις δημοσκοπήσεις, δεν θα σκίζονταν τόσοι συστημικοί αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι για την άνοδό της.


Τον Μάρτιο του 2011, ο Αλέξης Παπαχελάς είχε γράψει στην «Καθημερινή» ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί ανεβαίνει ο ΛΑΟΣ».

Τότε είχα γράψει το εξής: «Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως το ΛΑΟΣ δεν ανεβαίνει. Αν το ΛΑΟΣ ανέβαινε, δεν θα χρειαζόταν να γράψει αυτό το άρθρο ο κ. Παπαχελάς.».

Την τύχη που είχε το ΛΑΟΣ την ξέρετε.

Στο ίδιο κείμενο, είχα γράψει και τα εξής:
«Φυσικά, δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ο Παπαχελάς υμνεί τον Καρατζαφέρη. Είναι γνωστό από την παγκόσμια ιστορία πως η αστική δημοκρατία –όταν τα βρίσκει δύσκολα- κάνει μια εκτροπή και το γυρνάει στο φασισμό, για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των μεγαλοαστών.
Ως εκ τούτου, δεν θα μου προκαλέσει καμία έκπληξη αν σύντομα ο κ. Παπαχελάς γράψει ένα άρθρο για να υμνήσει και τη Χρυσή Αυγή.»

Η Χρυσή Αυγή έχει στηριχτεί –και στηρίζεται- από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Φυσικά, έχει στηριχτεί με έντεχνο τρόπο. Τραβάτε με κι ας κλαίω.

Δεν υπάρχει καθεστωτικό λαμόγιο -που είχε αποθεώσει όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν- που να μην έχει αποφανθεί για τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Κι όταν σου την πέφτουν τα λαμόγια, γίνεσαι συμπαθής.

Και σε κάνουν να μοιάζεις αντισυστημικός. Κι ας είσαι ό, τι πιο συστημικό υπάρχει, όπως είναι η Χρυσή Αυγή.

Πάντως, είναι εξαιρετική η παρρησία όλων των κρατικοδίαιτων τενεκέδων για την Χρυσή Αυγή. Μπορεί να μην έχουν αγγίξει ποτέ τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα –και τα άλλα αφεντικά τους- αλλά με την Χρυσή Αυγή ξεσπαθώνουν.

Σήμερα συζητούν την απαγόρευση της Χρυσής Αυγής επειδή είναι ρατσιστική και ναζιστική.
Το ερώτημα είναι απλό: «Όταν επέτρεπαν στην Χρυσή Αυγή να κατέβει στις εκλογές δεν ήταν ρατσιστική και ναζιστική;». Αλλά αυτό, περιέργως, δεν το ρωτάει κανείς.

Η Χρυσή Αυγή, ουσιαστικά, δεν υπήρχε.

Η Χρυσή Αυγή είναι το πλυντήριο του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.

Η Χρυσή Αυγή ήταν η χρυσή εφεδρεία που χρησιμοποιείται τώρα, για να αθωώσει το σάπιο και καταρρέον πολιτικό κατεστημένο.

Οι χρυσαυγίτες είναι ναζιστές και καθάρματα, οπότε όλοι οι υπόλοιποι είναι δημοκράτες και τίμιοι. Προσκυνήστε τους.

Δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα. Η Ελλάδα κινδυνεύει από τον ναζισμό.

Ξεχάστε τις ευθύνες του Σημίτη, του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου, του Σαμαρά και των συνεργατών τους, ξεχάστε την οικονομική ελίτ που συνεχίζει να κάνει πάρτι –ενώ η ανεργία φουντώνει και οι μισθοί πετσοκόβονται-, και ασχοληθείτε με το πώς θα σωθεί η Ελλάδα από την Χρυσή Αυγή.

Μην δίνετε σημασία στις κωλοτούμπες του Σαμαρά, στο ότι ο Βενιζέλος θα έπρεπε να είναι στο δικαστήριο και στο ότι ο «υπεύθυνος αριστερός» Κουβέλης δεν θα συνεργαζόταν ποτέ σε κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ• όχι, τώρα κινδυνεύουμε από την Χρυσή Αυγή.
Ακούστε με ευλάβεια τον Μάκη Βορίδη –ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Νίκο Μιχαλολιάκο στην προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ- να μιλάει με οίστρο για τον κίνδυνο του ναζισμού που φέρνει η Χρυσή Αυγή.

Την Χρυσή Αυγή που πετάει στις δημοσκοπήσεις. Όπως πετούσε το ΛΑΟΣ.

Αν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας, η Χρυσή Αυγή δεν θα είχε ξεμυτίσει ποτέ.
Αλλά, αφού η κεντρική απόφαση από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ήταν πως η απονομή δικαιοσύνης θα έπληττε τους ίδιους και θα ήταν το τέλος τους, πέταξαν στην αρένα τον μπαμπούλα της Χρυσής Αυγής. Και κάποιοι τσίμπησαν.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί και την αιχμή για την διαιώνιση του δικομματισμού. Η ύπαρξή της Χρυσής Αυγής βολεύει και την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τους μικρότερους παίκτες.

Παρούσης της Χρυσής Αυγής, είναι όλοι τους δημοκράτες και προοδευτικοί.

Αν η Χρυσή Αυγή τεθεί εκτός νόμου, όλοι οι υπόλοιποι είναι νόμιμοι.

Ως και συνεργασία Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μπορεί να υπάρξει, με την δικαιολογία πως θέλουν να αντιμετωπίσουν τον ναζιστικό κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Για να σώσουν την χώρα. Πάλι.

Ο Σαμαράς από τη μία –ή ο αντικαταστάτης του στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας-, ο Τσίπρας από την άλλη και στην μέση ο Ζίζεκ. Αγκαλιασμένοι.

Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή, όλοι θα ήταν υποχρεωμένοι να μιλάνε –και να προτείνουν λύσεις- για την κοινωνία και την οικονομία. Με την Χρυσή Αυγή, μπορούν να μιλάνε για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά.

Μπορούν να μιλάνε για τον ναζισμό, για τον Χίτλερ, τους Εβραίους, την Άννα Φρανκ, την Κοκκινοσκουφίτσα, τον Κακό Λύκο και άλλα τέτοια επίκαιρα και φλέγοντα θέματα.

Το μεταναστευτικό –που είναι, ουσιαστικά, το μοναδικό θέμα της Χρυσής Αυγής- θα μπορούσε να λυθεί πιο εύκολα και γρήγορα απ’ όσο νομίζουν κάποιοι• πολιτικές και κυβερνητικές αποφάσεις δημιούργησαν το μεταναστευτικό, δεν έπεσαν από τον ουρανό οι μετανάστες, ούτε βγήκαν από τους υπονόμους.

Αλλά οι φτηνοί μετανάστες είναι χρήσιμοι –και πολλοί απ’ αυτούς εγκλωβίζονται στην Ελλάδα-, αφενός για να στρέφονται εναντίον τους οι Έλληνες και να ξεχνούν τα Μνημόνια, και αφετέρου για να υπάρχει το φόβητρο της Χρυσής Αυγής που απειλεί τη Δημοκρατία μας. Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Βέβαια, τα τέρατα που έφτιαξαν το τέρας που λέγεται Χρυσή Αυγή ξέρουν πως υπάρχει ο κίνδυνος το δημιούργημά τους να αυτονομηθεί –σαν το τέρας του Φρανκενστάιν- και να αρχίσει να κάνει τα δικά του.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έχουν την Χρυσή Αυγή στο χέρι, αφού ο βίος και η πολιτεία των χρυσαυγιτών αποτελούν κοινό μυστικό.

Το θέμα είναι πότε θα αποφασίσουν πως δεν χρειάζονται πια την Χρυσή Αυγή και ποια θα είναι η οικονομική κατάσταση στη χώρα την δεδομένη περίοδο.

Εκεί θα παιχτεί η τύχη της Χρυσής Αυγής.

Όσο οι Έλληνες πολίτες δεν απαιτούν Δικαιοσύνη και Νέο Σύνταγμα –γραμμένο και από τους πολίτες-, τα τέρατα θα πληθαίνουν.

Και οι Έλληνες θα τα συνηθίζουν. Θα τα βλέπουν και στον καθρέφτη.

Γιατί ο φασισμός ήταν εδώ πριν από την Χρυσή Αυγή. Ήταν μέσα στο σαλόνι σας. Και δεν ενοχλούσε κανέναν.

--------------------------------------------
Αναδημοσίευση από pitsirikos

==========================
Λίγο πριν διαβάσω αυτό το άρθρο, μια μέρα πρίν, είχα γράψει στο φβ μου την εξής ανάρτηση:
"Η Χρυσή Αυγή αποδείχθηκε ζάχαρη στο ψωμί στην τρικομματική χούντα που μας κυβερνάει: ξεχάστηκαν τα μνημόνια, τα χαράτσια, οι αυτοκτονίες...
Το κακό είναι ότι το ίδιο κάνει και όλη η Αριστερά, της προσφέρανε την πεπονέφλουδα και την πάτησε χωρίς δεύτερη σκέψη!"

Διακήρυξη καλλιτεχνών, ακαδημαϊκών, κλπ για τη 19 Γενάρη

Ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε δημοκρατικό πολίτη για κοινή δράση κατά της Χρυσής Αυγής, απευθύνουν με επιστολή τους 100 άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Η πρωτοβουλία έχει στόχο τη συλλογή υπογραφών, αλλά και τη διοργάνωση συλλαλητηρίου στις 19 Ιανουαρίου στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος. Το κείμενο υπογραφών από σήμερα είναι αναρτημένο και στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.antiracismfascism.org, http://www.facebook.com/19JanuaryATHENSvsFASCISM?ref=ts&fref=ts.

Ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό…

6 μήνες μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, κανείς πια δεν δικαιούται να λέει ότι δεν γνωρίζει. Το αυγό του φιδιού έσπασε. Και το δηλητήριο από τις δαγκωματιές του απειλεί τώρα ανθρώπινες ζωές: φτωχών ανθρώπων που έτυχε να γεννηθούν με το «λάθος» χρώμα δέρματος και διασταυρώνονται από ατυχία με τα «τάγματα εφόδου», μεταναστών, αριστερών ή αναρχικών, καλλιτεχνών πού δεν υποτάσσονται στα γούστα των Ναζί, ομοφυλόφιλων, συνδικαλιστών, τσιγγάνων, «διαφορετικών» για τα γούστα των φαιοχιτώνων.

Μας τρομάζει η άνοδος των νεοναζί. Ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης σαν τη σημερινή. Οι κυβερνήσεις των τριών τελευταίων χρόνων που εφαρμόζουν τις πολιτικές των Μνημονίων έχουν νομιμοποιήσει την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, με τον ρατσισμό κατά των μεταναστών, τις επιχειρήσεις-σκούπα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους φράκτες, με τον οργουελιανό «Ξένιο Δία». Για τις δόσεις των δανείων των τραπεζιτών, έχουν φτάσει να παίζουν στα ζάρια τις ζωές 17χρονων και 18χρονων παιδιών: οι εξαγγελίες της κυβέρνησης Σαμαρά για την κατάργηση του λειψού νόμου για την ιθαγένεια είναι η σύγχρονη εκδοχή της ανθρωποθυσίας των νέων της Αθήνας στον Μινώταυρο της Τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στα νέα παιδιά των μεταναστών που θα τελειώσουν το σχολείο και θα ξαναγίνουν μετανάστες μιας πατρίδας που ποτέ δεν γνώρισαν, δεν μπορούμε παρά να βλέπουμε τα δικά μας παιδιά που αναγκάζονται να πάρουν ξανά το δρόμο της ξενιτιάς.

Στα μεσάνυχτα της Χρυσής Αυγής και των πολιτικών που την θρέφουν, μας δίνουν ελπίδα και αισιοδοξία οι αχτίδες της αντίστασης: οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις στις γειτονιές, οι μαθητές που παρέλασαν με αντιναζιστικά περιβραχιόνια στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, οι Πακιστανοί μετανάστες που δεν φοβήθηκαν να διαδηλώσουν στις 24 Αυγούστου στην Ομόνοια ενάντια στις αστυνομικές και φασιστικές επιθέσεις, οι καλλιτέχνες που συνεχίζουν το έργο τους ατρόμητοι από τη ναζιστική τρομοκρατία. Και, πιο πολύ, κάθε μοναχική πράξη αντίστασης – σε ένα λεωφορείο, σε μια δημόσια υπηρεσία ή σε ένα πάρκο – απέναντι στον ναζιστικό ζόφο, μάς στυλώνει για τη μάχη που έχουμε μπροστά μας.

…η 19 Γενάρη είναι η κραυγή σου!

Στην ιστορία του φασισμού, η πάλη εναντίον του μετεωριζόταν πάντοτε ανάμεσα σε δύο στιγμές: στο «πολύ νωρίς» και στο «πλέον αργά». Για όσες και όσους υπογράφουμε αυτή την πρωτοβουλία, δεν είναι ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά: η ώρα για τη μάχη ενάντια στο φασισμό είναι τώρα.

Μπορούμε να σμίξουμε τις πολλές και διάσπαρτες πράξεις αντίστασης σε μία μέρα μαζικής δράσης ενάντια στη φασιστική απειλή; Εμείς λέμε ναι. Γι’ αυτό ξεκινάμε το κίνημα της 19 Γενάρη. Για να ενώσουμε όλες τις διαφορετικές δυνάμεις που θέλουν να παλέψουν τον φασισμό. Αλλά, το κρισιμότερο, για να ενώσουμε όλες τις αντιφασιστικές ευαισθησίες, από όποιο κομμάτι της κοινωνίας και από οποιαδήποτε αφετηρία και αν προέρχονται, σε ένα μαζικό κίνημα που θα στριμώξει και τελικά θα γυρίσει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής εκεί που πραγματικά ανήκει: στους υπονόμους της Ιστορίας.

Ο λογικότερος τόπος συγκέντρωσης αυτής της αντιφασιστικής κραυγής δεν είναι άλλος από την πλατεία Συντάγματος: εκεί, σ’ αυτήν την Πλατεία που αντηχεί από τα συνθήματα των μεγάλων απεργιών των τριών τελευταίων χρόνων και που μυρίζει τα δακρυγόνα της αστυνομικής καταστολής ενός καθεστώτος που έχει χάσει πια κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση, επιλέγουμε να οργανώσουμε μία μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση και συναυλία, που θα δείξει ποιός είναι η πραγματική πλειοψηφία.

Οι άνθρωποι του Πολιτισμού, των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης, έχουμε ιδιαίτερο καθήκον να στηρίξουμε αυτή την πρωτοβουλία. Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική τέχνη ή επιστήμη σε κλειστές αίθουσες, τη στιγμή που έξω από τις πόρτες μας ακούμε τις μπότες αυτών που κάψανε βιβλία και στη συνέχεια ανθρώπους. Μέσα σ’ αυτή τη μάχη, σ΄ αυτή την εποχή των τεράτων, θα ανακαλύψουμε από την αρχή το πραγματικό νόημα της τέχνης και της επιστήμης.

Είμαστε αισιόδοξοι και αισιόδοξες ότι σ’ αυτή τη μάχη ενάντια στη φασιστική απειλή θα βγούμε νικητές, αν αγωνιστούμε όλες και όλοι μαζί. Και η ώρα αυτής της μάχης είναι τώρα.

Οι πρώτες 100 υπογραφές:

Active Member, Αβρανάς Αλέξανδρος (σκηνοθέτης-κινηματογραφιστής), Αθανασιάδης Χάρης (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Αθανίτη Όλγα (ηθοποιός-μεταφράστρια), Αϊβαλιώτου Ειρήνη (δημοσιογράφος, δημιουργός και διαχειρίστρια του διαδικτυακού τόπου www.catisart.gr), Αλατράς Νασίμ (δημοσιογράφος-συγγραφέας), Αναγνωστοπούλου Σία (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Ανδριωτάκη, Νικόλ (μουσικός), Αποστολάκης Χαϊνης (μουσικός), Αποστολίδου Μυρτώ (φωτογράφος), Αρβανίτης Κώστας (δημοσιογράφος), Βέργου Άννα (μουσικός), Βλασόπουλος Κώστας (Πανεπιστήμιο του Νοτινγχαμ), Γαγανάκης Κώστας (Πανεπιστήμιο Αθήνας), Γέρου Κάτια (ηθοποιός), Γεωργούλας Στράτος (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Γιαννόπουλος Γιώργος (εκδότης περιοδικού «Ένεκεν»), Γκαργκάνας Πάνος (εκδότης εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη»),  Γουβιάς Διονύσης (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Γούναρη Παναγιώτα (Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης – Βοστώνη, ΗΠΑ), Γραμμένος Θεοφάνης (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Γραφανάκης Στάθης (σκηνοθέτης), Γρηγορίου Λευτέρης (μουσικός), Γώγου Λέλα (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης), Δεδουσόπουλος Απόστολος (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δεντάκης Παντελής (ηθοποιός-σκηνοθέτης), Διαλέτης Δημήτρης (Πανεπιστήμιο Αθήνας), Διβάρης Γιώργος (ΣΚΤ – Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Ζαρκάδης Γιάννης (Πανεπιστήμιο Πάτρας), Ζυρίνης Κώστας (φωτογράφος-συγγραφέας), Ζώτος Τάκης (δικηγόρος), Θεοτοκάς Νίκος (ιστορικός, Πάντειο Πανεπιστήμιο), Θωμά Λαμπρινή (δημοσιογράφος), Καβουριάρης Μάκης (πανεπιστημιακός), Καλλίτσης Χρίστος (δημοσιογράφος-κινηματογραφιστής), Καλογιαντσίδης Θανάσης (καθηγητής γερμανικής γλώσσας), Καμπαγιάννης Θανάσης (δικηγόρος-συγγραφέας), Κάσσης Δημήτρης (μουσικός), Κατσιαμπούρα Γιάννα (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών), Κατσίμη Μαριλένα (δημοσιογράφος), Κεφαλής Χρήστος (χημικός-συγγραφέας, ΣΕ περιοδικού «Μαρξιστική Σκέψη»), Κότσιας Σπύρος (οικονομολόγος), Κουκαλάνι Βασίλης (ηθοποιός), Κουτσούρης Αλέκος (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο), Κρίβας Σπύρος (Πανεπιστήμιο Πάτρας), Λεοντακιανάκος Μάκης (δικηγόρος), Λιβιεράτος Μίμης (ιστορικός), Λώλος Μάριος (πρόεδρος Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος), Μc Yinka (μουσικός), Μανιάτης Γιώργος (καθηγητής Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ Πανεπιστημίου Αθηνών), Μαούνης Αντώνης (αρχιτέκτονας), Μαρκέτος Σπύρος (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Μαστρογιαννόπουλος Τάκης (οικονομολόγος, μέλος της ΣΕ περιοδικού «Μαρξιστική Σκέψη»), Μαυραγάνη Γεωργία (σκηνοθέτης, Κίνηση Μαβίλη), Μαυραγάνη Σοφία (χορογράφος), Μαυρουδέας Σταύρος (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Μητραλιά Σόνια (σκιτσογράφος, εικονογράφος, μέλος της πρωτοβουλίας “‘Γυναίκες ενάντια στο Χρέος και τα μέτρα Λιτότητας” και “Επιτροπή ενάντια στο Χρέος”), Μητρούτσικου Ηρώ (ηθοποιός-θεατρολόγος), Μπόκαρης Θέμης (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Μπόλαρης Λέανδρος (ιστορικός-συγγραφέας), Μπουζούρη Παρθενόπη (ηθοποιός), Μπρούσκου Άντζελα (σκηνοθέτης), Μωραιτίνη Σεβαστή (εκπαιδευτικός-μουσικός), Νικολαΐδης Θύμιος (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών), Νικολακάκη Μαρία (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Νούλας Βασίλης (σκηνοθέτης, θεατρική ομάδα Nova Melancholia), Ξύδα Ρομίνα (αρθρογράφος), Πανταζής Παύλος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Παπαδάκης Κώστας (δικηγόρος), Παπαδοπούλου Μαρία-Λουίζα (σκηνοθέτης), Παπαλέξη Μαρία (θεατρολόγος), Παπαστράτης Προκόπης (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Παραδείση Μαρία (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Πασχαλίδης Μίλτος (μουσικός), Πατέλης Δημήτρης (Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας Πολυτεχνείου Κρήτης), Παυλίδης Περικλής (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Πετεινάκη Μαρία (αρχιτέκτων μηχανικός), Πετράκη Γεωργία (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Πίττα Τατιάνα (ηθοποιός), Προδρόμου Ρόζα (ηθοποιός), Ρακόπουλος Θεόδωρος (ποιητής, μεταφραστής, δρ Κοιν. Ανθρωπολογίας), Ρηγόπουλος Κίμωνας (ηθοποιός), Ρίτσου Έρη (συνταξιούχος τραπεζικός), Σερντεδάκις Νίκος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Σιαφάκα Νάση (Πανεπιστήμιο Αθήνας), Σιδηράς Γιάννης (μουσικός), Σκαρλάτου Τζένη (ηθοποιός), Σκορδούλης Κώστας (Πανεπιστήμιο Αθήνας, εκδότης περιοδικού «Κριτική»), Στύλλου Μαρία (υπεύθυνη έκδοσης περιοδικού «Σοσιαλισμός από τα Κάτω»), Τάσκου Βασιλεία (θεατρολόγος), Τόλιος Γιάννης (διδάκτωρ Οικονομικών, συγγραφέας), Τουλιάτος Νίκος (μουσικός), Τουλούμη Γιώτα (Πανεπιστήμιο Αθήνας), Τσαούσης Γιάννης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Τσούτσιας Παναγιώτης (δημοσιογράφος), Φλωρίδης Άδωνις (σκηνοθέτης-θεατρικός συγγραφέας-σεναριογράφος), Χανδρινός Ιάσονας (ιστορικός-συγγραφέας), Χριστόπουλος Δημήτρης (Ελληνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου), Χρονοπούλου Στέλλα (μουσικός), Χρυσανθόπουλος Χρήστος (ιστορικός).

[Υπογραφές συλλέγονται μεταξύ άλλων στο email: antiracismfascism@yahoo.gr].

------------------------------------------------------------------
Πηγή:December 12, 2012 by Athensantifa19jan

Πώς γίνεται κάποιος φασίστας

Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Συνήθως παίρνει χρόνο. Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:

Στάδιο πρώτο: Τα θεμέλια

Κάποτε σε μικρή ηλικία, όταν είσαι εντελώς εύπλαστος, διαβάζεις στα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού για τις μάχες που έδιναν οι πρόγονοί σου. Λυρικές αναπαραστάσεις του τρόπου με τον οποίο αν και πάντα λιγότεροι κατάφερναν να εξουδετερώνουν όλους τους πανίσχυρους εχθρούς τους, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Ιταλούς τους Γερμανούς. Ενδιάμεσα σου παραβάλλονται οι ενδείξεις της πολιτισμικής σου ανωτερότητας. Φωτογραφίες από κίονες, ναούς και αμφορείς που επιβεβαιώνουν αυτό που έχεις ακούσει και στο σπίτι σου: «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι τρώγαν βελανίδια». Κάπου εκεί αρχίζεις να ερωτοτροπείς με έναν παιδικό εθνικισμό. Βλέπεις τον εαυτό σου σαν τον επόμενο Καραϊσκάκη ή Κολοκοτρώνη, και δηλώνεις περήφανος για την καταγωγή σου και πρόθυμος να θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Έχεις μάθει απ’ έξω όλες τις βασικές εκκλησιαστικές προσευχές κι ας μην καταλαβαίνεις τι λένε. Σταυροκοπιέσαι κάθε φορά που περνάς έξω από εκκλησία, ίσως να παρακολουθείς και το κατηχητικό, και για κάποιο λόγο πιστεύεις πως υπάρχει ένας θεός που προστατεύει την Ελλάδα σαν την δική του πατρίδα. Άλλωστε η εκκλησία έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο στη μόρφωσή σου και ιδιαίτερα στην ιστοριογραφία της χώρας μας, η οποία παρά την ύπαρξη πολλών κατ’ όνομα αριστερών καθηγητών, διανοούμενων και ερευνητών δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τον χαρακτήρα της γεγονοτολογικής παράθεσης πολεμικών συγκρούσεων. Ιδιαίτερα όταν η αριστερή αντίστιξη στην εθνικιστικού τύπου ιστοριογραφία είναι η …Ρεπούση τα πράγματα δυσκολεύουν.

Στάδιο Δεύτερο: Η εφηβεία

Στην εφηβεία έχεις ήδη κατασταλάξει στην ομάδα που υποστηρίζεις με φανατισμό. Θέλεις να βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα που μιλάνε για την οπαδική σου μαγκιά και την ανωτερότητα σου από τους άλλους. Η αυξημένη σου λίμπιντο δεν κατευνάζεται με χειροπρακτικές μεθόδους, χρειάζεσαι κι άλλο. Βρίσκεις εκτόνωση στην βία με τους συμμαθητές σου. Γουστάρεις να ακούς ιστορίες από «πεσίματα» με κράνη, καδρόνια και μαχαίρια απέναντι στους «άλλους». Τα παιδιά από τον Σύνδεσμο είναι καλοί μάγκες, και η παρέα μαζί τους σε κάνει μάγκα κι εσένα. Με την ομάδα και την γκόμενα να σου τρώνε πολύ χρόνο από τη ζωή σου δεν έχεις κουράγιο να ασχοληθείς με τα πολιτικά. Άλλωστε όλοι κλέφτες και ψεύτες είναι, όπως είπε και ο μπαμπάς βλέποντας ειδήσεις χτες το βράδυ.

Στάδιο τρίτο: Η ενηλικίωση

Αφού είδες κι αποείδες να τελειώσεις το σχολείο πρέπει να δεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Ως άτομο διατηρείς ακέραιες τις βάσεις της μαζικής κουλτούρας που συνήθισες να καταναλώνεις. Η τηλεόραση είναι το αγαπημένο σου μέλος της οικογένειας, το διαδίκτυο βοηθάει για όλα τα άλλα και πράγματα όπως οι τέχνες και τα βιβλία δεν είναι για σένα. Γελάς ακόμα με τα ανέκδοτα για τους Αλβανούς που «κλέβουν την παράσταση» και για τους μαύρους που είναι μαύροι και όχι εσύ ρατσιστής. Μπορεί να είπες και στον κολλητό σου που έκατσε πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο ότι έγινε σκούρος σαν «Πάκι». Αλλά ρατσιστής δεν είσαι.

Στάδιο τέταρτο: Η εργασία

Πήγες για δουλειά κι εσύ κάποια στιγμή όπως όλοι. Κακοπληρωμένος κι ανασφάλιστος, αλλά δεν πειράζει. Πρέπει να είσαι εργατικός. Έτσι λένε όλοι. Άλλωστε η εργατικότητα είναι ένα παράσημο που πρέπει ο άνδρας να διαθέτει. Είναι πιο σημαντικό κι από την αξιοπρέπεια. Το αφεντικό είναι καλό, αφού σου χτυπάει καμιά φορά την πλάτη φιλικά. Ενδιαφέρεται αυθεντικά για σένα και σου είπε ότι θα σε κάνει κάποια μέρα υπεύθυνο, αρκεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά. Κάποτε είδες έναν περίεργο τύπο, μάλλον συνδικαλιστή, να σου λέει ότι πρέπει να πας στην απεργία. Δεν άφησες την πρόκληση αναπάντητη: «που να πάω στην απεργία; και το μεροκάματο που θα χάσω;» κι ύστερα γύρισες το κεφάλι και συμφώνησες με τον παλιότερο που σου είπε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι που ζούνε μέσα στη χλιδή. Άλλωστε η Αριστερά πέθανε. Είδαμε τον κομμουνισμό που μόλις έπεσε γέμισαν τα κωλόμπαρα της Ελλάδας μας. Πουτάνες θα τις κάνουν τις μάνες μας;

Στάδιο πέμπτο: Η κρίση

Όλα κυλούν καλά. Συνεχίζεις να ψηφίζεις το κόμμα που σου υπέδειξε αυτός που σε έβαλε στη δουλειά. Συνεχίζεις να αδιαφορείς για την πολιτική και να κοιτάς την πάρτη σου. Όταν κάθεσαι στο μετρό ή στο λεωφορείο παρακαλάς να μην κάτσει στην άδεια θέση δίπλα σου εκείνος ο σκουρόχρωμος που βρωμάει. Κάποια στιγμή παρατηρείς ότι είναι πολλοί. «Πως την κατάντησαν έτσι την Ελλάδα;». Με ξένους δεν κάνεις παρέα. Εντάξει δεν είναι όλοι κλέφτες, υπάρχουν και ορισμένοι νοικοκυραίοι που σέβονται την χώρα μας, αλλά όχι και να σηκώσουν τη σημαία τα αριστούχα παιδιά τους. Άλλωστε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» που τραγούδησες μεθυσμένος από εθνική υπερηφάνεια το 2004 το πιστεύεις ακόμα.

Έρχεται η κρίση και το αφεντικό σου, γεμάτο αληθινό πόνο, σου ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να σε κρατήσει άλλο στη δουλειά γιατί δεν βγαίνει. Τα κέρδη του μειώθηκαν και αν μπορούσε να σε κρατήσει θα το έκανε, όμως τα πράγματα ζόρισαν. Αν αλλάξει κάτι θα σε ειδοποιήσει, όμως τώρα θα προτιμήσει να κρατήσει τους δύο Πακιστανούς που τους έχει να δουλεύουν με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστους και παράνομους. Του λες ευχαριστώ που σου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψεις και τον αποχαιρετάς.

Κάτι αρχίζει να σαλεύει. Εσύ που τόσα χρόνια εργαζόσουν ακατάπαυστα και ήξερες τη δουλειά να πετιέσαι έξω από δυο ξυπόλητους βρωμιάρηδες; Αυτοί φταίνε. Τι δουλειά έχουν εδώ; Να πάνε στη χώρα τους. Εμείς δεν αντέχουμε άλλους. Αν μπορούσαμε να τους ταϊσουμε θα το κάναμε ευχαρίστως, αλλά όχι τώρα. Πρέπει να φύγουν. Όμως ποιος θα τους διώξει; Ένα γαμάτο blog που διάβασες προχτές έγραφε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι προδότες και έχουν ξεπουλήσει με μυστικές συμφωνίες την χώρα. Πείθεσαι ότι αυτοί οι λαθρομετανάστες δεν ήρθαν από μόνοι τους. Τους έφεραν κάτι μεγάλα κεφάλια, που κατά σύμπτωση είναι Εβραίοι, για να καταστρέψουν την χώρα σου. Βλέπεις το κόμπλεξ αυτών που έτρωγαν τα βαλανίδια είναι μεγάλο και γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν.

Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί είναι όλοι πουλημένοι. Οι λογαριασμοί τρέχουν και από τον ΟΑΕΔ δεν είχες κανένα νέο. Και εκείνος ο δημοτικός σύμβουλος που σου έλεγε ότι θα σε βολέψει κάπου δεν απαντά στα τηλέφωνα. Ο χρόνος πιέζει. Οι ξένοι ηγέτες μας κοροϊδεύουν. Ποιος θα δώσει τη λύση; Τους χρειάζεται ένα μάθημα. Ένα Γουδί. Ένας Παπαδόπουλος. Αυτός τουλάχιστον δεν έκλεβε.

Το βραδάκι κάθεσαι να δεις ειδήσεις. Βρίζεις την Τρέμη και τον Πρετεντέρη όταν σου λένε ότι πρέπει να πληρώσεις το χαράτσι. Όταν σου λένε ότι πρέπει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες κατά σύμπτωση συμφωνείς μαζί τους. Δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνει κάτι. Τώρα. Δεν σε νοιάζει ποιος και πως θα το κάνει. Αρκεί να γίνει. Να φύγει ο βρωμιάρης που σου πήρε τη δουλειά. Να πάει στον αγύριστο. Κάπου στο youtube πήρε το μάτι σου έναν τύπο με ξυρισμένο κεφάλι να υπόσχεται κρεμάλα στους προδότες και δουλειά στους Έλληνες. Αυτό είναι. Μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν!

Ναι αλλά αυτοί είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που κατέκαψε την Ελλάδα, που βίασε και σκότωσε τους προγόνους σου. Λεπτομέρειες. Τώρα έχουμε κρίση, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με την ιστορία. Άλλωστε δεν είδαμε προκοπή από τους δημοκράτες. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό;

Στάδιο έκτο: Το πέρασμα στη δράση

Στις πρώτες εκλογές δειλά-δειλά ψήφισες Χρυσή Αυγή. Μιλώντας με τους φίλους σου επέμενες ότι δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά δεν ήξερες τι άλλο να ψηφίσεις. Η Παπαρήγα είναι βολεμένη, ο Τσίπρας έφερε τους μετανάστες και ο Καμμένος ήταν για χρόνια στην ΝΔ. Σε δημόσιες συζητήσεις αποκύρηττες τη βία, αλλά ήθελες να φάει ένα χαστούκι ο Πάγκαλος. Έκοψες και την καλημέρα που έλεγες με τον για χρόνια Αλβανό γείτονά σου και κρυφοχάρηκες όταν έμαθες ότι απολύθηκε κι αυτός και μάλλον θα πάει Αυστραλία. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτοί με έκαναν» επαναλαμβάνεις μονότονα, ίσως από τύψεις. Απολάμβανες το χαστούκι του Ηλία στην Κανέλλη. Καλά της έκανε!

Ο Χρυσαυγίτης της γειτονιάς είναι καλό παιδί. Βοηθάει τις γριούλες, φροντίζει για την ασφάλειά μας και μας ενημερώνει για τα πολιτικά πράγματα. Πολύ θα ήθελες κι εσύ να του μοιάζεις. Να μοιράζεσαι κι εσύ τη σοφία του και τις απέραντες γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στους εχθρούς και τους προδότες. Ενδίδεις στις παραινέσεις του να κατέβεις κι εσύ σε μια συγκέντρωση που θα γίνει για λίγους φίλους. Εκεί θα μας μιλήσει ένας συναγωνιστής που ξέρει πολλά γιατί ήταν στους καταδρομείς και είδε από μέσα τι παίζεται. Πηγαίνεις από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και ξαφνικά νιώθεις πιο δυνατός. Το πνεύμα σου έχει γαλουχηθεί από τις ιστορίες που ακούς. Ένα δεύτερο σχολείο. Εκεί συναντάς και κάτι παλιόφιλους από το Σύνδεσμο. Τότε που την πέφτατε μαζί σε κάνα πιτσιρίκι για να του πάρετε το κασκόλ της αντίπαλης ομάδας. Νιώθεις το σώμα σου να δυναμώνει κάθε φορά που φοράς το ραμμένο από Πακιστανούς, μαύρο μπλουζάκι που σου χάρισε ο νέος σου φίλος για ενθύμιο. Στις δεύτερες εκλογές είσαι πια σίγουρος για την επιλογή σου. Χρυσή Αυγή και τα μυαλά (;) στα κάγκελα. Να μάθουν αυτοί οι αριστεροί και οι προδότες. Αγαπημένη σου φράση το «αν γουστάρεις τους λαθρομετανάστες να τους πάρεις σπίτι σου».

Ο υπαρχηγός του υπαρχηγού του πυρηνάρχη κρίνει ότι είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο. Βία αυτοί, βία κι εμείς. Πρέπει όμως να είσαι πειθαρχημένος. Με στρατιωτικό τρόπο. Τον εξοπλισμό σου τον παίρνεις από τους συναγωνιστές. Τώρα το λοστάρι που κρατάς είναι η προέκταση του ανδρισμού σου. Θα τους γαμήσεις όλους. Δεν σε σταματάει τίποτα. Ακούς με προσοχή τους εμπειρότερους και δεν παρεκκλίνεις από τις εντολές τους. Αν πετύχεις όμως κανέναν αλλοδαπό κοντά στη γειτονιά σου μπορεί να πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις και καμιά κλωτσιά.

Στάδιο έβδομο: Η ολοκλήρωση

Αγαπάς την χώρα σου παθολογικά. Εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις να την ξεπουλάνε στους ξένους, μισείς όποιον την επιβουλεύεται. Πιστεύεις ότι είσαι πατριώτης. Εθνικιστής πατριώτης. Γιατί να το κρύψεις άλλωστε. Είσαι εθνικιστής περήφανος και αγέρωχος. Καταβροχθίζεις τα βιβλία που σου έδωσαν να διαβάσεις και αρχίζεις να παίρνεις μέρος ενεργά στις συζητήσεις. Είσαι πια σίγουρος για κάποια πράγματα: Ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας, το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, κι αν ακόμα υπήρξε καλώς έγινε, οι κομμουνιστές είναι εβραίοι και μπολσεβίκοι, οι δημοκράτες πουλημένοι και βολεμένοι και μόνο ο Στρατός μπορεί να δώσει τη λύση. Αν όλα αυτά σε κάνουν φασίστα, τότε ναι είσαι φασίστας. Με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να ανοίξεις πολιτική συζήτηση με φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Να τους εντυπωσιάσεις με τις αποκαλύψεις που τόσο γρήγορα έμαθες, να τους διαφωτίσεις για το τι ήταν πραγματικά τα SS, ποιος ήταν ο Γκέμπελς και πόσο φιλέλλην ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Δεν δέχεσαι αντιρρήσεις. Αν κάποιος πάει να σου πει κάτι περνάς αμέσως στην αντεπίθεση: «Ερχόμαστε και θα σας λιώσουμε». Σκέφτεσαι σοβαρά να ξυρίσεις το κεφάλι σου. Στη γυναίκα σου θα πεις ότι το κάνεις για λόγους οικονομίας, το σαμπουάν ακρίβυνε και ο κουρέας χρεώνει 10 ευρώ το απλό κούρεμα. Μόλις μαζέψεις λίγα χρήματα θα πας να κάνεις δύο τατουάζ. Το ένα θα γράφει οπωσδήποτε «Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς σημαίνει. Το άλλο θα είναι ένα τέλειο σχέδιο που ζωγράφισε ένας συναγωνιστής. Θα βγαίνουν κάτι φλόγες μέσα από ένα φοίνικα και γύρω-γύρω θα έχει κάτι «αρχαιοελληνικά» σχέδια.

Η ολοκλήρωση έρχεται όταν πείθεις έναν φίλο σου να βρει κι αυτός τη λύτρωση. Να βαφτιστεί μέσα στα άγια νερά της λευκής αδελφότητας, να μεταμορφωθεί σε ακούραστο πολεμιστή της πατρίδας και του έθνους. Να ακολουθήσει την δική σου εξέλιξη.

Και κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος φασίστας…

---------------------------------------------

Πηγή: tvxs.gr/node/107505

Ποιους απειλούν οι ξιφολόγχες (της Χρυσής Αυγής) ; Του Νίκου Ξυδάκη

Κοιτούσα το βίντεο από τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες, ένα συμπύκνωμα kitsch, με την πολιτική έννοια που δίνει στο kitsch του ολοκληρωτισμού o Μίλαν Κούντερα. Ενα ψέμα διεσταλμένο τόσο πολύ, ώστε να περνάει για αλήθεια: βάρβαρη οικειοποίηση των μύθων και των ιστορικών συμβολισμών, λατρεία της ωμής δύναμης, καυχησιές ηρωισμού, χρήση του αρχέγονου και του απόκρυφου, μέλανες χιτώνες και φωτιές δαυλών, ρούνοι και αίμα.


Μια απομίμηση του ναζιστικού Θρίαμβου της Θέλησης στη Νυρεμβέργη. Μεταφερμένη, φευ, στις οικουμενικές Θερμοπύλες.Στα γεγονότα: Μια καλτ ομάδα, κινούμενη μεταξύ αποκρυφισμού και απροκάλυπτου θαυμασμού για τον Χίτλερ, σταθερά αρνούμενη το Ολοκαύτωμα, κινούμενη επί δεκαετίες στο ημίφως, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, φθάνει στο σημείο να αποσπά το διόλου ευκαταφρόνητο 7% των ψήφων, και να επιχειρεί να μονοπωλήσει την ελληνική σημαία και την εθνική συνείδηση υπό όρους μίσους και αίματος.

Στις Θερμοπύλες ο επικεφαλής της Χ.Α., υπό το φως των δαυλών, επετέθη στο Κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας: αισθάνονται «σιχασιά» και «αηδία» που βρίσκονται εκεί, διαβεβαίωσε, και απείλησε ότι θα φύγουν από τη Βουλή, για να δώσουν να καταλάβουν τι είναι πράγματι τα τάγματα εφόδου, τι είναι δρόμος, και τι σημαίνει «να ακονίζονται οι ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια».

Ας μείνουμε σε αυτό το τελευταίο: Ποιους απειλεί με ακονισμένες ξιφολόγχες ο κ. Μιχαλολιάκος; Τον υπουργό Δημ. Τάξεως Νίκο Δένδια, που απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο υπακατάστασης του κράτους από παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου; Τη Βουλή των Ελλήνων απειλεί; Την Ελληνική Δημοκρατία; Ολους όσοι διαφωνούν μαζί του; Απειλεί τους πάντες, ακόμη και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που αναγνώρισε τη Χ.Α. ως νόμιμο κόμμα; Πάντως κάποιους απειλεί, έστω διά της δραματικής υπερβολής, εάν ως δραματική υπερβολή εκλάβουμε τις ακονισμένες ξιφολόγχες, τους πυρσούς και τις κραυγές περί αίματος από αρκετές εκατοντάδες μελανοχίτωνες.

Η δημοκρατία δομικά είναι μεγάθυμη και ανεκτική· χάρη σε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά της, υπάρχουν νεοναζιστικές σέχτες, οι οποίες ενίοτε μεγεθύνονται, εισβάλλουν στο προσκήνιο και επιτίθενται εντέλει εναντίον της δημοκρατίας που ολιγωρεί, ή και κάνει πως δεν ακούει. Η δημοκρατία όμως οφείλει να αγρυπνά, και να απαντά δυναμικά, αποφασιστικά, όταν απειλείται από δυνάμεις του ολοκληρωτισμού, όποια προβιά κι αν φοράνε. Ιδίως στην Ελλάδα που έχει υποφέρει από τη φονική μανία του ναζισμού, κι έχει πολεμήσει σκληρά εναντίον του.

Η βαθιά κρίση την οποία βιώνουν οι Ελληνες, κρίση οικονομική και κρίση πολιτική, δεν επιτρέπεται να θολώνει τον νου τους και να ξεχνούν τις ιδρυτικές παραδόσεις ελευθερίας και τυραννοκτονίας. Η κρίση μπορεί και πρέπει να ενώσει τους Ελληνες σε μια έσχατη γραμμή αμύνης: εκεί που αρχίζει η ηθική εξαθλίωση, κι εκεί που απειλείται ο πυρήνας της δημοκρατίας. Οι υλακές για ακονισμένες ξιφολόγχες, οι επικλήσεις του αίματος, οι φλόγες των πυρσών, δείχνουν ήδη αυτή τη γραμμή.

-----------------------------
Πηγή: Καθημερινή

Η διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή και η"σκούπα" του Δένδια - Ημερολόγιο Τρίτη 7/8/2012

Μέσα στη αυγουστιάτικη ραστώνη των διακοπών και των υψηλών θερμοκρασιών, η τρόικα εσωτερικού συνεπικουρούμενη από τους χρυσαυγίτες τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τον υπολανθάνοντα ρατσισμό του μέσου Έλληνα, ουσιαστικά αποδέχθηκε την εξόρμηση "σκούπα" του Δένδια για το μπαγλάρωμα όλων των μεταναστών και τον εξοστρακισμό όλων από το κέντρο της Αθήνας, και καταδίκασε ήδη -χωρίς δίκη- τον Πακιστανό μετανάστη σαν υπαίτιο του τραυματισμού της άτυχης 15χρονης στην Πάρο. Προσοχή μακριά από μένα η άποψη ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες. Υπάρχει και μάλιστα είναι πολύ μεγάλο κι επικίνδυνο. Και μάλιστα η αριστερά πρέπει επιτέλους να δώσει πειστική λύση διεξόδου στο πρόβλημα, πριν οι μελανωχίτωνες υπερδιπλασιαστούν.

• Ευτυχώς στο tvxs βρήκα για το θέμα του Πακιστανού και των μεταναστών ένα εξαιρετικό άρθρο (άγνωστου συγγραφέα?) με προμετωπίδα :ερωτήματα που περιμένουν απάντηση σε σχέση με την πολύκροτη υπόθεση της Πάρου διατυπώνονται στο διαδίκτυο, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο που διεξάγει η αστυνομία το έργο της, τις συνθήκες ομολογίας του φερόμενου ως δράστη, την χρονική σύμπτωση της σύλληψης και ομολογίας του με την επιχείρηση «σκούπα» σε βάρος των μεταναστών, για τις γενικεύσεις και τις ρατσιστικές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει το αποτρόπαιο έγκλημα. Ερωτήματα που διατυπώνονται επώνυμα, κυρίως όμως ανώνυμα για το... φόβο των Ιουδαίων.Αξίζει να διαβασθεί ολόκληρο.
• Ήταν αλήθεια θλιβερό το θέαμα στις ειδήσεις του Σκαϊ, να μπουκάρουν περί τους 50 χρυσαυγίτες στο κατάστρωμα του καραβιού που μετέφερε τον  Πακιστανό μετανάστη για να τον λιντσάρουν, φορώντας τις χρυσαυγίτικες μπλούζες τους, χωρίς -ούτε πριν ούτε μετά- κανείς να τους εμποδίζει. Η συνεργασία τους με την αστυνομία είναι δεδομένη. Πού θα καταλήξει η κατάσταση αυτή άραγε;
• Η διανομή τροφίμων από τη Χρυσή Αυγή, στην πλατεία Συντάγματος, μόνο σε όσους επεδείκνυαν ελληνική ταυτότητα και κατεγράφοντο τα στοιχεία του αίματός τους, που σημαίνει την ώρα μηδέν για την ελληνική κοινωνία, την ώρα της ηθικής και ψυχικής της αποσάθρωσης. Μόνο ντροπή μπορεί να νιώσει ένας Έλληνας, ακόμη και στην πληγωμένη Ελλάδα του 2012, όταν μελανοχίτωνες μοιράζουν μακαρόνια εξετάζοντας το αίμα του πεινώντος. Ντροπή, γιατί αυτή η ωμά ρατσιστική ενέργεια διεξάγεται υπό την σκιά της δημοκρατικής Βουλής των Ελλήνων.(λινκ)
• Τελικά τί γίνεται με την Συρία; Η αριστερά γιατί δυσκολεύεται να πάρει θέση πάνω στο θέμα; Μήπως επειδή ο Άσαντ εμφανίζεται ως γεωπολιτικός αντίπαλος των ΗΠΑ και του Ισραήλ φαίνεται αρκετό για να παραβλεφθεί ως ένα βαθμό το ότι εξοντώνει το λαό του.(βλέπε εξαιρετικό άρθρο εδώ)

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#