Πέντε απαντήσεις των υποστηρικτών της δραχμής σε όσα είπε ο Τσίπρας στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ - Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο Τσίπρας μίλησε ξεκάθαρα για τις επιπτώσεις της επιστροφής στην δραχμή.

(1) Τσίπρας: Η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την επιστροφή στο δικό της νόμισμα. Η δραχμή την ίδια στιγμή που θα εκδίδονταν, θα είχε μια δραματική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνταξιούχος που παίρνει 800 ευρώ, θα έπαιρνε 800 δρχ. με τις οποίες θα έβγαζε 3 μέρες και όχι 1 μήνα.

1. Απάντηση: Τι θα πει «η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα»; Βεβαίως έχει αυτά που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές της , αλλά και οι άδηλοι πόροι. Θα πρέπει, συνεπώς, μέχρι που να ξαναφτιάξει την κατεστραμμένη της παραγωγική βάση (με τη βοήθεια της δραχμής, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα είναι αδύνατον), να περιορίσουμε τις εισαγωγές στα απολύτως αναγκαία είδη, κόβοντας όλα τα πολυτελή και ημιπολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Η υπόθεση ότι μια σύνταξη 800 ευρώ που έφθανε για 1 μήνα, θα καταλήξει να επαρκεί μόνο για 3 ημέρες, αποδέχεται έναν πληθωρισμό που θα τρέχει σε 1000άδες. Κάτι τέτοιο φαίνεται εντελώς απίθανο για τους ακόλουθους λόγους;

-Πρώτον, διότι η εσωτερική υποτίμηση υλοποίησε ήδη το μεγαλύτερο τμήμα αυτής της διαδικασίας, όπως τονίζει και ο νομπελίστας Paul Krugman σε ένα από τα τελευταία του άρθρα για την Ελλάδα, όπου και προτείνει την λύση της δραχμής. Το ποσοστό μείωσης της αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου των 800δρχ. εξαρτάται άμεσα από το ποσοστό συμμετοχής εισαγόμενων αγαθών, στο «καλάθι της νοικοκυράς». Αυτό, προβλέπεται πολύ χαμηλό και οπωσδήποτε απείρως μικρότερο από το αντίστοιχο, που απειλείται, με βάση την ήδη εξαγγελθείσα πρόθεση της Τρόικα, περί «συντάξεων 300Ε.

-Δεύτερον, σε οικονομία με ποσοστό ανεργίας 27% στον ενεργό πληθυσμό, η αύξηση της ρευστότητας (όπως δίδαξε ο J.M. Keynes) δεν θα κατευθύνεται στο επίπεδο των τιμών, αλλά στην απορρόφηση της ανεργίας, μέχρις ότου αυτή εξαλειφθεί.

-Τρίτον, σε οικονομία που διαθέτει εθνικό νόμισμα, μία από τις κορυφαίες της δυνατότητες είναι η εκτύπωση χρήματος και η διάθεσή του με τρόπο που να περιορίζει τις ανισότητες (κάτι αδύνατον με το ευρώ).

-Και τέλος τέταρτον, θεωρώ εξαιρετικά λανθασμένη την επιλογή προτίμησης λύσης, που σκοτώνει την Ελλάδα για πάνω από πενήντα χρόνια, μόνο και μόνο για να αποφευχθούν οι δυσκολίες κάποιων μηνών, εξαιτίας της μετάβασης στη δραχμή. Η Ελλάδα πρέπει να ζήσει, και κάποιες βραχυχρόνιες θυσίες, που θα της ξαναδώσουν προοπτικές ζωής, δεν είναι λογικό να απορρίπτονται με επιχειρήματα εν πολλοίς αβάσιμα, που προέρχονται από τους «εταίρους» μας, και που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, εναντίον μας. Οι «εταίροι» μας πανικοβάλλονται με το GREXIT και για αυτό προσπαθούν να το «καλουπώσουν», όπως θα τους βόλευε. Εξυπακούεται, ότι ένα GREXIT όταν θα γίνει (γιατί θα γίνει οπωσδήποτε), θα πρέπει να «κεντηθεί» στις λεπτομέρειές του, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της Ελλάδας, και όχι της Γερμανίας.

(2) Τσίπρας: Οι πλούσιοι που έχουν χρήματα στο εξωτερικό (250 δισ. ευρώ), θα ερχόντουσαν και θα αγόραζαν την μισή Ελλάδα. Οι φτωχοί θα περνάγαν τραγικά και οι πλούσιοι ζωή και κότα.

2. Απάντηση: Το επιχείρημα ότι «όσοι έχουν χρήματα έξω θα ευνοηθούν από ένα Grexit” δεν αποτελεί φυσικά επαρκή λόγο για να μη γίνει, αν καταλήξουμε ότι αυτό θα είναι σωτήριο για την Ελλάδα. Πρώτον, επειδή ανέκαθεν, και όχι μόνον τώρα με την κρίση, οι πλούσιοι Έλληνες είχαν χρήματα στο εξωτερικό. Δεύτερον, γιατί θα είναι ευχής έργο να πειστούν να τα φέρουν και να τα επενδύσουν στην Ελλάδα, συμβάλλοντας στην αναγέννησή της, και τρίτον γιατί σε μια ευνομούμενη και επιπλέον ελαφρώς αριστερή κυβέρνηση το ευκολότερο των πραγμάτων θα είναι να πληρώσουν οι πλούσιοι και οι φέροντες τις περιουσίες τους από το εξωτερικό υψηλότερους φόρους.

(3) Τσίπρας: Μίλησε με Ρωσία, ΗΠΑ , Κίνα, κανείς τους δεν είπε , γύρνα στην δραχμή και θα βοηθήσουμε

3. Απάντηση: Το γεγονός ότι Κίνα, Ρωσία κλπ. δεν προθυμοποιούνται, τώρα, να μας δανείσουν ουδόλως σημαίνει ότι θα είναι το ίδιο και μετά. Τα BRICS μπορεί να αποδειχθούν πολύ σημαντική υπόθεση για την Ελλάδα.

(4) Τσίπρας: Κατάρρευση τραπεζικού συστήματος και εξαΰλωση όλων των καταθέσεων των πολιτών

4. Απάντηση: Δεν αντιλαμβάνομαι το γιατί, αν το GREXIT δρομολογηθεί με προγραμματισμένο τρόπο θα καταλήξει σε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή, δεν βλέπω το γιατί δεν θα είμαστε σε θέση να προλάβουμε μια τέτοια καταστροφή, αλλά και να περισώσουμε τις καταθέσεις των πολιτών.

5) Τσίπρας: Ακόμα και στην περίπτωση συναινετικής (με τους ευρωπαίους) επιστροφής στην δραχμή, για να αποκτήσουμε τα απαιτούμενα συναλλαγματικά αποθέματα, θα έπρεπε να μας δανείσουν πάλι με Μνημόνιο, οπότε θα είχαμε και δραχμή και Μνημόνιο

5. Αν πάμε στη δραχμή φυσικά θα πρέπει να καταγγείλουμε μνημόνια, επονείδιστο χρέος, αγγλικό δίκαιο κλπ., και να είμαστε έτοιμοι για μια περίοδο υψηλού βαθμού αυτάρκειας, με τις επώδυνες συνέπειες της σχετικής μας διεθνούς απομόνωσης. Το ερώτημα, ωστόσο, που έρχεται και παρέρχεται ακατάπαυστα, είναι το αν αξίζει να θυσιάσουμε την ελευθερία, την εθνική κυριαρχία, την εθνική αξιοπρέπεια, την επιβίωση της οικονομίας μας, την αποφυγή δουλοπαροικίας παιδιών, εγγονών, τρισέγγονων (και βάλε) επειδή φοβόμαστε να επωμιστούμε θυσίες κάποιων μηνών, αν επιστρέψουμε στη δραχμή. Μια τέτοια επιλογή σημαίνει, εξάλλου, ότι αναγνωρίζουμε πως είμαστε ανίκανοι να επιβιώσουμε (και να μεγαλουργήσουμε), χωρίς τις εξευτελιστικές εντολές της Τρόικας, χωρίς τις ειρωνείες και την προσβλητική συμπεριφορά του Σόιμπλε και χωρίς το ανειλικρινές χαμόγελο της Μέρκελ. Και, όμως, μπορούμε. Φθάνει να το πιστέψουμε.

---------------------

[πηγή]

Νοήματα και προστάγματα των εκλογών της 6ης Μαϊου της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Πρ. Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Μέσα από πολύπλοκες, αλλά αδιαφανείς διεργασίες, στο διάστημα αυτών των δυόμισι τελευταίων ετών, και σε πείσμα της συνεχούς τρομοκράτησής του, στις 6 Μαΐου ο ελληνικός λαός έδωσε την ετυμηγορία του. Βροντοφώνησε, επιτέλους, ένα μεγάλο και καθαρό ΟΧΙ στην εξαθλίωση, που του επέβαλαν οι εντός και εκτός «σωτήρες του». 

Διαμήνυσε, προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι δεν θέλει πια να εξακολουθήσει να «σώζεται», ότι απορρίπτει με βδελυγμία Μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και όλο το αποτρόπαιο συνονθύλευμα των τεράτων, που στοίχειωσαν τη ζωή του χωρίς να τον ρωτήσουν, που καταληστεύουν καθημερινά το βιός του και το μέλλον των παιδιών του, και που τον έχουν καταντήσει δουλοπάροικο, μέσα στην ίδια του την πατρίδα. Μέσα από τις κάλπες, όπου επικράτησε όχι μόνο ο μεγάλος θυμός, αλλά και η ωριμότητα, αλλά και η αποφασιστικότητα ενός οικτρά δοκιμαζόμενου λαού, από ξένους αλλά δυστυχώς και από δικούς του ανθρώπους, μας αναγγέλλει με υπερηφάνεια ότι, ναι, θέλει και μπορεί να πάρει τις τύχες στα χέρια του και να ξαναγεννηθεί. 

Οι εντολές του, μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου ξεχειλίζουν από πόνο και δάκρυα, από μια σαφή τάση εκδίκησης απέναντι σε όλους και σε όλα, αλλά πάνω απ’ όλα κατακλύζονται από ελπίδα, αλλά και από πίστη, στα πεπρωμένα του, στις ικανότητές του, ακριβώς σ’ αυτές που με τόση βαρβαρότητα και ποταπότητα διαμφισβητήθηκαν, και τέλος στο μέλλον αυτού του τόπου, στο αύριο της ακριβής του Ελλάδας. 

Η κορυφαία του εκδίκηση είναι, βέβαια, το 7% που έδωσε στη Χρυσή Αυγή. 

Αυτά είναι τα νύχια του, που προβάλλουν στην απελπισία του… που του ανήκουν και αυτά, και που προφανώς κρίνει ότι πρέπει να τα χρησιμοποιήσει στις πολύ δύσκολες ώρες του. Πέρα όμως από εκδίκηση, ο ελληνικός λαός δίνει, με την ψήφο του, διαταγές και νουθεσίες. Καταρχήν, στέλνει στο «πυρ το εξώτερο» όλους εκείνους που τόλμησαν να τον εξευτελίσουν και να τον τελειώσουν, υπογράφοντας τη θανατική του καταδίκη με διάφορες αστείες δικαιολογίες. Και, φυσικά, οι ψηφοφόροι αρνούνται να τηρήσουν «λογιστικά βιβλία» για το ποιος υπόγραψε το πρώτο, ποιός το δεύτερο Μνημόνιο της ντροπής, ποιος δηλαδή εγκλημάτησε λιγότερο ή περισσότερο εναντίον του ή ποιος επέδειξε μεγαλύτερη ή μικρότερη εφευρετικότητα στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να εμφανίσει λιγότερα αποκρουστικά τα εγκλήματά του. 

Στη συνέχεια, ο ελληνικός λαός πρόσταξε τους υποψήφιους κυβερνήτες του, αυτούς που οπωσδήποτε δεν βαρύνονται με εγκληματικές υπογραφές, να «κόψουν το λαιμό τους» και να του εξασφαλίσουν «κυβέρνηση συνεργασίας», που να τον βγάλει όσο πιο γρήγορα γίνεται από τη σκοτεινή καταπακτή, και να τον οδηγήσει προς το ελληνικό φως, προς τη δημιουργία και την ανάπτυξη, μακριά από τρόικες, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και λοιπά διαβολικά κατασκευάσματα. Και, ναι, ο ελληνικός λαός τα θέλει όλα αυτά, αλλά παραμένοντας στην ΕΕ. 

Η σαφής λαϊκή εντολή, για συνεργασία, εξηγείται βέβαια από την πλήρη συνειδητοποίηση της ανάθεσης μιας εξαιρετικά δύσκολης και επικίνδυνης αποστολής. «Όλοι μαζί», διατάζει ο λαός…. βάλτε πλάτη να με βγάλετε από δω μέσα, πριν πνιγώ από ασφυξία». Και να μερικές από τις δυσκολίες:

*Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, αυτή η ίδια η «συνεργασία», ανάμεσα σε διαφορετικές τάσεις, πεποιθήσεις, αλλά και σε γενικευμένα αρχηγικά σύνδρομα. «Αυτά να τα ξεχάσετε» λένε οι κάλπες, γιατί τώρα αυτό «που χρειάζεται δεν οι αρχηγοί, αλλά οι στρατιώτες».

*Δεύτερον, η προσπάθεια ιδεολογικής επικράτησης: προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά, και με πόση ακριβώς απόκλιση. Η ψήφος του λαού μας δηλώνει ότι πριν φθάσουμε σε τέτοια διλήμματα, οπωσδήποτε απολύτως ορθά, κάτω από ομαλότερες συνθήκες, το πρώτιστο είναι η απελευθέρωσή μας από την απάνθρωπη κατοχή. Να δώσουμε, λένε οι κάλπες, εδώ και τώρα, έναν υπέρ πάντων αγώνα για την ελευθερία μας. Διαφορετικά, τι νόημα θα έχει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, αριστερής, κεντρώας ή δεξιάς κατεύθυνσης, αν αυτή θα συνεχίσει να έχει ως κύρια καθήκοντά της, το πώς:

• θα ικανοποιήσει καλύτερα και πιο γρήγορα, τις αιμοβόρες απαιτήσεις της τρόικας, όπως ανάμεσα σε άλλες, την άμεση απόλυση 150.000 δημόσιων υπαλλήλων, επειδή δήθεν είναι άχρηστοι, στα πλαίσια ενός δημόσιου τομέα, που δήθεν είναι υπερμεγέθης, ενώ θα αρκούσε η προσπάθεια, αυτός να καταστεί λιγότερο αναποτελεσματικός,
• θα βαφτίσει ως «μεταρρυθμίσεις» ή και ως «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας», τη σχεδόν δωρεάν εκχώρηση του συνολικού ελληνικού πλούτου στους δανειστές, καταληστεύοντας έτσι τους δικαιούχους,
• θα παραμυθιάζει πιο αποτελεσματικά το λαό, και ταυτόχρονα θα τον απειλεί και θα τον εκβιάζει, ότι δεν θα του επιβληθούν άλλα νέα και επώδυνα μέτρα, αν….. «στέρξει να αυτοκτονήσει», ενόσω όλα αυτά τα νέα μέτρα έχουν όχι μόνο αποφασιστεί, αλλά και υπογραφεί, και ενόσω πρόκειται για μέτρα αμέτρητα μιας Λερναίας Ύδρας,
• θα αποκοιμίζει τον ελληνικό λαό με διαβεβαιώσεις ότι δήθεν «πηγαίνουμε καλύτερα», και ότι δήθεν «οι θυσίες δεν πάνε χαμένες», ενόσω πάμε από το κακό στο χειρότερο και ενόσω επίσημα προβλέπεται ότι το 2020 το χρέος μας θα είναι μεγαλύτερο από όσο ήταν το 2009.

*Το περιεχόμενο, εξάλλου, της κάλπης χλευάζει και γελοιοποιεί την μέχρι τώρα απέλπιδα προσπάθεια των «Μνημονιακών» να απαλλάσσονται από διαφορετικές γνώμες, χαρακτηρίζοντάς τες συλλήβδην και αφελώς ως «λαϊκίστικες», και τους υποστηρικτές τους ως «λαϊκιστές». Ο λαός μας απέρριψε, με περισσή περιφρόνηση, τους «μονόδρομους», τις «απόλυτες αλήθειες», τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία. Ο λαός καταδίκασε όλα αυτά και όλους αυτούς που τον εξευτέλιζαν ασύστολα τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Απαιτεί, τώρα, συνδυασμούς, φαντασία, τόλμη και πίστη, κατά την εκστρατεία καταγγελίας των απάνθρωπων Μνημονίων, καθώς και αποδέσμευση από το επαχθές και επαχθές τμήμα του χρέους. Ο λαός μας θέλει να ενωθούμε σε μια γροθιά, όλοι οι Αντιμνημονιακοί, και να καταγγείλουμε τα επαίσχυντα χαρτιά, χωρίς φυσικά τους Μνημονιακούς, που τα υπέγραψαν…. γιατί, πως αλήθεια θα μπορούσαν αυτοί να τα καταγγείλουν! Ο λαός εκλαμβάνει ξεκάθαρα Μνημόνια και Μνημονιακούς, ως δημιουργούς του προβλήματός του. Συνεπώς, αυτοί οι ίδιοι δεν μπορεί να είναι και λύση του. 

Οι εταίροι μας, με επικεφαλής την κυρία Μέρκελ, παρακολουθούν πανικόβλητοι το διπλό ταυτόχρονο χτύπημα των γαλλικών και ελληνικών εκλογών, εναντίον της ατέρμονης λιτότητας. Το μήνυμα που διαχέουν αυτές οι δύο εκλογές είναι η πλήρης αποτυχία της παρανοϊκής συνταγής του ΔΝΤ, που υιοθετήθηκε χωρίς δισταγμούς από την ΕΕ και που τώρα κινδυνεύει να την διαλύσει. Αναγγέλλει το τέλος της Μερκοζύ και την υπόσχεση ανάδυσης μιας νέας Ευρώπης, φιλικής και όχι εχθρικής απέναντι στους λαούς της. Και ας ψελλίζει πανικόβλητη η Γερμανίδα καγκελάριος ότι «η Ελλάδα δεν θα παρεκκλίνει από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της». Προφανώς, η κυρία Μέρκελ δεν κατανόησε το περιεχόμενο της ψήφου του ελληνικού λαού.

***

Η κ. Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη είναι Πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας 

------------------------------------------

(Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας)