Αυτή είναι η λίστα με τους δημοσιογράφους που φέρονται να πήραν χρήματα από το ΚΕΕΛΠΝΟ

Το koutipandoras.gr αποκαλύπτει τη λίστα που κατέθεσε στο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ο Πάνος Καμμένος με τα media shops, τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους που φέρονται να έλαβαν συνολικά 21 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο της διαφημιστικής καμπάνιας του ΚΕΕΛΠΝΟ. Στη λίστα υπάρχουν ποσά που δημιουργούν ερωτήματα, ποσά με άγνωστους παραλήπτες ενώ σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, σε ορισμένες περιπτώσεις κάποια ποσά δεν έχουν καταλήξει στο σύνολό τους στους αναγραφόμενους παραλήπτες.

Σε αρκετές περιπτώσεις το μέγεθος κι η ακροαματικότητα των Μέσων δε δικαιολογογούν τα ποσά. Για παράδειγμα, είναι απορίας άξιο πώς τα ΜΜΕ του Νίκου Χατζηνικολάου που κατέχει το μεγαλύτερο ραδιόφωνο της χώρας, ιστοσελίδες με μεγάλη αναγνωσιμότητα και δύο εφημερίδες, έλαβε 398.000 ευρώ ενώ μεμονωμένοι δημοσιογράφοι που κατέχουν ενδεχομένως μια ιστοσελίδα μικρότερης αναγνωσιμότητας έλαβαν πολύ περισσότερα χρήματα. Με ποιό σκεπτικό το ΚΕΕΛΠΝΟ αποφάσισε ποια ποσά θα πάνε πού;

Δημοσιογραφικές πληροφορίες εμφανίζουν ορισμένους από τους παραλήπτες των ποσών αυτών να λειτουργούν ως μεσάζοντες ώστε να μεταφερθεί χρήμα προς συγκεκριμένους πολιτικούς. Η αναντιστοιχία ποσών και Μέσων που παρατηρείται συνάδει με αυτές τις πληροφορίες.

Ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων έδωσε με επιφύλαξη τη λίστα αυτή στο πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ μαζί με 153 δημοσιογράφους που εμφανίζονται να είναι στο μισθολόγιο του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά το θέμα δεν μπορεί να αφορά μόνο στη δημοσιογραφική δεοντολογία. Το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι δημόσιος φορέας κι ως εκ τούτου τα 21 εκατομμύρια της λίστας είναι δημόσιο χρήμα του οποίου η χρήση πρέπει να δημοσιεύεται και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπόκειται στο καθεστώς των προσωπικών δεδομένων.

Του θέματος πρέπει να επιληφθεί εισαγγελέας ο οποίος θα εξετάσει αν τα χρήματα αυτά πήγαν όντως για την καμπάνια του ΚΕΕΛΠΝΟ ή αν πρόκειται πρακτικά για χρηματισμό δημοσιογράφων από την κυβέρνηση Σαμαρά μέσω του ανεξέλεγκτου κι αμαρτωλού, όπως έχει αποκαλύψει το HOT DOC, ΚΕΕΛΠΝΟ. Καθώς πρόκειται για δημοσιογράφους και ΜΜΕ σε συνθήκες μνημονίου όπου συγκεκριμένες γνώμες και στάσεις έπρεπε να ακούγονται, δημιουργούνται υποψίες πως τα χρήματα αυτά εξυπηρετούσαν κι άλλους από το δηλωμένο σκοπό.

Ιδού η λίστα:

Για χρήμα που δεν πήγαινε... για τη γρίπη μίλησε ο Πάνος Καμμένος

Η λίστα που δημοσιεύει το koutipandoras.gr κατέθεσε λίγο πριν τη 1 το μεσημέρι στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε λόγο για χρήματα που μοιράστηκαν προκειμένου να προωθήσουν συγκεκριμένες καμπάνιες κάνοντας την ίδια στιγμή επιθέσεις στο κυβερνητικό έργο.

Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έπραξε αυτό που δήλωσε αμέσως μετά τη λήξη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος για κατάθεση της «χρυσής» λίστας δημοσιογράφων.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο κ. Καμμένος εξερχόμενος του κτηρίου της ΕΣΗΕΑ, στον κατάλογο συμπεριλαμβάνονται περισσότερα από 150 μισθολόγια, πολλά sites και ΜΜΕ καθώς και 37 δημοσιογράφοι.

Ο κ. Καμμένος ζήτησε από το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ να γίνει διασταύρωση των στοιχείων με τις τραπεζικές καταθέσεις, να ερευνηθούν ποια κονδύλια ήταν αυτά που έλαβαν δημοσιογράφοι και ΜΜΕ, τί διαφήμιζαν και πώς πήραν τα εν λόγω χρήματα.

Η ΕΣΗΕΑ καλείται τώρα να ερευνήσει την τεράστια αυτή υπόθεση και κατά πόσο ΜΜΕ και δημοσιογράφοι έπαιρναν χιλιάδες ευρώ διαφήμιση με αντάλλαγμα να επιτίθενται ανελλιπώς στην κυβέρνηση και το έργο της με στημένα ρεπορτάζ.


----------------
[πηγή]

Είμαι Έλληνας δημοσιογράφος… -Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν η αστυνομία έστειλε στην εντατική τον φωτορεπόρτερ Μάριο Λώλο και τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο. Αλλά δεν σε θυμάμαι εκεί.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν συνέλαβαν τον Κώστας Βαξεβάνη γιατί αποκάλυψε τη λίστα Λαγκάρντ. Εσύ συνομιλούσες με τα μέλη της λίστας – αν δεν ήσουν και εσύ ένα από αυτά.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν κάποιος που παρουσιάστηκε ως ο Μελισσανίδης (και δεν έχουμε καμία απόδειξη ότι δεν ήταν) τηλεφώνησε στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο στο Unfollow και απείλησε να σκοτώσει αυτόν και όποιον βρισκόταν γύρω του. Ο Μελισσανίδης όμως ήταν φίλος του Σαμαρά και εσύ μιλούσες με τον δικηγόρο του, τον Φαήλο Κρανιδιώτη.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν εκατοντάδες συνάδελφοί μου και εγώ απολυθήκαμε, γιατί τολμήσαμε να παρουσιάσουμε εναλλακτικές προτάσεις στα μνημόνια τα οποία προωθούσαν οι τράπεζες που πληρώνουν το μισθό σου.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν το ισραηλινό κράτος έστειλε στη φυλακή τρεις Έλληνες δημοσιογράφους που κάλυπταν τον στόλο της Ελευθερίας. Εσύ όμως έδινες το λόγο σε σκοτεινούς κύκλους των μυστικών υπηρεσιών που επιχειρούσαν να παρουσιάσουν την ανθρωπιστική αποστολή σαν τρομοκρατική ενέργεια.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν το Reuters υποστήριζε ότι υπάρχει ένα γιγαντιαίο σκάνδαλο της Τράπεζας Πειραιώς αλλά εσύ δεν το έκανες ούτε μονόστηλο. Μόνο την επόμενη ημέρα διαλαλούσες την απάντηση του Σάλα.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος στα χρόνια του μνημονίου, όταν η ελευθερία του Τύπου κατρακύλησε κατά 50 θέσεις, σύμφωνα με εκθέσεις των ρεπόρτερ χωρίς σύνορα, και η Ελλάδα βρέθηκε σε χειρότερη θέση από μοναρχίες και δικτατορίες του Περσικού Κόλπου. Εσύ τότε απέκρυπτες πληροφορίες για τη μη βιωσιμότητα τους χρέους, εκπαιδευόσουν από το ΔΝΤ σε τεχνικές προπαγάνδας για να παραπληροφορείς του πολίτες και χειροκροτούσες την τοποθέτηση ενός μη εκλεγμένου πρωθυπουργού για πρώτη φορά από το τέλος της δικτατορίας.

Ήμουν Έλληνας δημοσιογράφος όταν έκλειναν την ΕΡΤ. Αλά εσύ με τις πλάτες της Digea ετοιμαζόσουν να μοιραστείς την ψηφιακή πίτα και να συνεχίσει ανενόχλητος την προπαγάνδα σου γνωρίζοντας ότι δεν θα έχεις πλέον κανένα τηλεοπτικό σταθμό να αμφισβητεί την απόλυτη αλήθεια σου.

Ήμουν Έλληνας Δημοσιογράφος όταν η Θεσσαλονίκη βυθιζόταν από το συλλαλητήριο για τις σκουριές αλλά εσύ παρουσίαζες σαν τρομοκράτες του κατοίκους της Χαλκιδικής που αμφισβητούσαν τα σχέδια του Μπόμπολα και της El Dorado.

Εσύ λοιπόν «συνάδελφε» δεν είσαι δημοσιογράφος. Είσαι μεγαλοστέλεχος μιας μεγάλης ιδιωτικής επιχείρησης που ελέγχει με πειρατικό τρόπο δημόσιες συχνότητες. Την προηγούμενη εβδομάδα με τη συνεργασία του ΣΕΒ και της ΕΚΤ επιχείρησες να ανατρέψεις μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση προκαλώντας τραπεζικό πανικό, διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις, παραποιώντας φωτογραφίες και δημοσκοπήσεις και κόβοντας στον αέρα όποιον τολμούσε να σου αντιμιλήσει.

Αν σε ενοχλούν οι πειθαρχικές διώξεις και κυρίως αν θεωρείς ότι πραγματοποιείται συλλογική επίθεση στην ελευθερία του Τύπου, σου έχω μια πρόταση: Έλα να περπατήσεις μαζί με αληθινούς δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ στο κέντρο της Αθήνας και εκεί θα καταλάβεις ποιο είναι το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Θα καταλάβεις πως όταν 100.000 άτομα φωνάζουν «Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι», ξέρουν πολύ καλά σε ποιους αναφέρονται.

Διαφορετικά κάτσε με τους σωματοφύλακές σου στο μαγαζάκι σου και υπό την προστασία των ΜΑΤ συνέχισε να παπαγαλίζεις τις εντολές που λαμβάνεις. Μην απορείς όμως αν κάποιοι ζητούν να αφαιρεθούν οι άδειες λειτουργίας του σταθμού σου και να επιστραφούν σε αυτούς που τις πληρώνουν εδώ και δεκαετίες – δηλαδή στους πολίτες.

Άρης Χατζηστεφάνου

-------------------

[πηγή]

Κλέων Γρηγοριάδης: Αν δεν αγωνιστώ, θα είναι σαν να φτύνω τους αγώνες του πατέρα μου

Ο Κλέων Γρηγοριάδης είναι πρωταγωνιστής σε σειρά του MEGA. Αυτό δεν τον εμπόδισε να εκφράσει ευθέως την αντίθεσή του στην μεροληπτική δημοσιογραφία του καναλιού υπέρ του ΝΑΙ. Όταν προσκλήθηκε την ώρα του δελτίου ειδήσεων να παρέμβει ως ένας από τους καλλιτέχνες που τάσσονται υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, μίλησε για χούντα στην ιδιωτική τηλεόραση.  Τον συναντήσαμε και μιλήσαμε μαζί του για το συμβάν, όπως και για την κατάσταση στη χώρα, λίγες ώρες πριν το δημοψήφισμα.

Πώς βλέπετε όλη αυτή την κατάσταση ως πολίτης;

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην κατάσταση στην οποία αναφέρθηκα και εγώ χτες μιλώντας ως τηλεφωνικός καλεσμένος στο MEGA. Η αιτία που δέχτηκα να παρέμβω και δεν το έχω κάνει σχεδόν ποτέ στα 31 χρόνια που είμαι ηθοποιός, είναι η αγανάκτηση. Και είναι αγανάκτηση υπερκομματική θα έλεγα και υπερ-ιδεολογική θα έλεγα. Δεν έχει σχέση ούτε με την ιδεολογία μου ούτε με τις κομματικές μου προτιμήσεις. Είναι αγανάκτηση δημοκρατίας. Είναι εμφανές ότι έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το δημοψήφισμα. Και για μένα αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και παράλληλα εξόχως εκνευριστικό, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Είναι επικίνδυνο για την ομαλότητα, για τη ζωή μας, για τη δημοκρατία μας το να έχουμε δημοκρατία α λα καρτ, δηλαδή όσο θέλουν.

Αναφέρατε χτες στο MEGA, τη λέξη χούντα.

Έζησα τις συνέπειες της χούντας, ξέρω πώς είναι. Να ακούς Μίκη Θεοδωράκη και κάθε φορά που φτάνεις σε τροχονόμο να το σβήνεις διότι αλλιώς θα σε συνελάμβαναν και επειδή το ξέρω δεν θέλω να υπάρξει το ρίσκο να το ξαναζήσουμε. Τα πράγματα είναι απλά. Ο πρωθυπουργός της χώρας και το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισαν -όπως δικαιούνται από το Σύνταγμα- να προχωρήσουν σε δημοψήφισμα για ένα πολύ κρίσιμο εθνικό θέμα, το κρισιμότερο που αντιμετωπίσαμε μετά τη δικτατορία. Είναι δικαίωμα του λαού να αποφανθεί αν συμφωνεί με την εισηγητική πρόταση του πρωθυπουργού ή όχι.  Όπως έχει τονίσει ο ίδιος, η όποια απόφαση θα είναι απολύτως σεβαστή. Και μέχρι εδώ όλα είναι νόμιμα και θεσμικά σωστά.

Από τη στιγμή όμως που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιδρά στο δημοψήφισμα, σε ένα θεσμικό δικαίωμα του πρωθυπουργού δηλαδή, χαρακτηρίζοντάς το πραξικόπημα, τότε έχει χαθεί και η μπάλα και το νόημα των λέξεων. Και μάλιστα αναφέρω ότι πρόκειται για τον ίδιο πρόεδρο, πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος με εντελώς πραξικοπηματικό τρόπο σύμφωνα με όλους τους συνταγματολόγους, όχι της Ελλάδας, αλλά όλης της γης πέρασε τους μνημονιακούς νόμους με κατεπείγοντα νομοσχέδια, το καθένα από τα οποία περιελάμβανε εκατοντάδες άρθρα.

Μια κυβέρνηση λοιπόν κατηγορείται ότι λειτουργεί με πραξικοπηματικό τρόπο επειδή κάνει δημοψήφισμα, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από καθετί απολυταρχικό και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την κατηγορεί για πραξικόπημα, ενώ ο ίδιος πραξικοπηματικά έχει περάσει τους βαρβαρότερους μνημονιακούς νόμους, οι οποίοι έχουν διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, τον οικονομικό ιστό, τον ανθρώπινο ιστό, έχει καταπατήσει την αξιοπρέπειά μας.

Μαζί με τον θεσμικό παράγοντα, τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλα θεσμικά παραγοντούδια, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, συντεταγμένα και οργανωμένα από την επόμενη μέρα ξεκινούν μια μάχη ώστε να μη μιλήσει ο λαός. Και ω του θαύματος σύσσωμα τα ιδιωτικά κανάλια ενορχηστρωμένα, αρχίζουν να μας μεταδίδουν αποκλειστικά εικόνες με πανικόβλητο κόσμο. Είναι λογικό από τη μία ο κόσμος να πανικοβάλλεται -βέβαια πιστεύω ότι ακόμη και αν μας έλεγαν ότι μένουμε για πάντα στο ευρώ, πάλι πολλοί θα πανικοβάλλονταν- αλλά είναι προβληματικό να γίνεται focus από τα κανάλια μόνο σε αυτό. Δεν είναι όμως μόνο τα πλάνα, είναι και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως  τόνος της φωνής των παρουσιαστών οι οποίοι φωνάζουν λες και έχει γίνει πυρηνική επίθεση στην Ελλάδα. Τα κανάλια έχουν καλλιεργήσει το αίσθημα πως ψηφίζουμε για το αν θα είμαστε ζωντανοί ή νεκροί τη Δευτέρα.

Όλο αυτό αγγίζει τα όρια της παρανομίας και της προσπάθειας να κατασταλεί η νομιμότητα, που ξεφεύγει ακόμη περισσότερο αν σε αυτά προσθέσουμε ότι μαζί με τα κανάλια, μαζί με όλους τους φιλοτροϊκανούς της ελληνικής αντιπολίτευσης, παρεμβαίνουν και όλοι οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεσμικοί και άλλοι, πρωθυπουργοί, άνθρωποι που δεν έχουν όμως θεσμικό ρόλο να μιλήσουν για το δημοψήφισμα. Στην αρχή μας λέγανε ψηφίστε «Ναι», αλλά τώρα λένε προς Θεού μη γίνει το δημοψήφισμα, ας το ξανασκεφτεί ο πρωθυπουργός, ας μην το κάνει!

Όλος αυτός ο μηχανισμός προσπαθεί να ακυρώσει το δικαίωμα του πρωθυπουργού να ασκεί την πρωθυπουργία για την οποία έχει εξαιρετικά νωπή εντολή να την ασκεί. Είμαστε μπροστά σε μια εκτροπή και μία ανωμαλία που θυμίζει χουντικές περιόδους. Δεν μπορεί να μας γυρίζουν 500 χρόνια πίσω, επειδή φοβούνται ότι θα κυβερνήσουν για πρώτη φορά αριστεροί.  Δεν θα το επιτρέψουμε να γίνει.

Δεν φοβηθήκατε με την παρέμβασή σας στο MEGA;

Απειλείται η δημοκρατία και δεν θα κάτσω στα αβγά μου. Δεν έχω κανέναν λόγο να το κάνω στην ηλικία μου. Πολύ σύντομα θα πεθάνω, το πολύ σε τριάντα χρόνια, αν είμαι εξωφρενικά τυχερός, έχω να ζήσω λιγότερο δηλαδή από όσο έχω ζήσει. Ο φόβος μού δημιουργεί μόνο γέλιο. Διότι ο βασικός φόβος του ανθρώπου είναι ότι είναι φθαρτός, ότι πρόκειται να παραδώσει τη ψυχή του στο σύμπαν με την λήξη του πολύ αυτού ωραίου ονείρου και αυτό τον φόβο τον έχω ξεπεράσει, άλλο δεν έχω. Έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι είμαστε φθαρτοί, κοιτάω την κόρη μου και τα παιδιά των άλλων και βλέπω πως όταν πεθάνω ξέρω ότι η ζωή θα συνεχιστεί. Έπειτα, έχω εισπράξει τόση αγάπη που δεν αντιστοιχεί στη ζωή που μου μένει να ζήσω, ούτε καν σε ολόκληρη τη ζωή που έχω ζήσει. Έχω εισπράξει τόση αγάπη που κανένας δεν μπορεί να μου κάνει κακό.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είπε πως τρώτε ψωμί από το κανάλι και ήταν ντροπή αυτό που κάνατε.

Είναι ακριβώς η λογική και η ιδεολογία του ό,τι είπε. Είναι τρομερό πώς αποκαλύπτεται κανείς μιλώντας. Αυτή είναι η διαφορά μας  με τον κ. Γεωργιάδη. Έχει μάθει κάθε φορά που βρίσκει μια δουλίτσα και βολεύεται, να υποτάσσεται πλήρως στα αφεντικά του. Αν του πουν βάλε ένα κομπινεζόν τώρα και κάνε μια τούμπα και προσγειώσου ανάποδα, θα το κάνει γιατί σέβεται το μαγαζί που του δίνει ψωμί να φάει. Αυτό ακριβώς επαναφέρει τις εργασιακές σχέσεις στον Μεσαίωνα. Ο βασιλιάς είχε τον τρελό του. Και ο τρελός του ήταν ο κ. Γεωργιάδης, ο κ. Βορίδης, κάποιος από όλους αυτούς που αλλάζουν κόμμα κάθε 15 εβδομάδες. Ξεκινούν από την ΕΠΕΝ, φτάνουν στο ΛΑΟΣ, βρίζουν 15 χρόνια τη Νέα Δημοκρατία όσο είναι ΛΑΟΣ, μετά βρίσκονται υπουργοί της ΝΔ, λες να σκέφτονται να πάνε και με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Όλοι αυτοί οι χαριτωμένα γραφικοί τύποι, έχουν συνηθίσει κάθε φορά που χώνονται ή επιχειρούν να χωθούν σε ένα μαγαζάκι, να τα κάνουν αμέσως πλακάκια με τον μαγαζάτορα, να σέβονται, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Γεωργιάδης το μαγαζί από το οποίο τρώνε, ξεχνώντας όμως ποιοι είναι, τι πιστεύουν για τον κόσμο, το μέλλον, την ανθρωπότητα. Θέλω να έχω ισότιμες σχέσεις στο μαγαζί που δουλεύω. Δεν είμαι υπάλληλος του σταθμού, ποτέ δεν υπήρξα, αλλά συνεταίρος και απαιτώ οι συνεταίροί μου να με σέβονται. Είμαι σίγουρος ότι αν ο κ. Γεωργιάδης δούλευε στο MEGA θα έπαιρνε τηλέφωνο τον διευθυντή και θα του έλεγε «κ. διευθυντά πείτε μου, τι να πω σήμερα;»

Δεν πιστεύετε ωστόσο ότι θα υπάρξουν συνέπειες στη δουλειά σας; Μήπως ξαφνικά «σας πεθάνουν» στο σίριαλ;

Η «Δικαίωση» γυρίζεται από τον Δημήτρη Αρβανίτη. Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος, δεν θα μπορούσε κανένας να τον αναγκάσει να με «κόψει». Ακόμη και αν τον έπαιρνε ο Άδωνις Γεωργιάδης και του έλεγε «πας και δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει;», είμαι σίγουρος ότι θα του απαντούσε «κάνε μας τη χάρη ρε καραγκιόζη». Για να δίνουμε πάντως και όλη την εικόνα, τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί. Από εκεί και έπειτα δεν φοβάμαι για το επαγγελματικό μου μέλλον και μου αρέσει να παίρνω και κάποια ρίσκα.

Είμαι επίσης γιος του Γιώργου Γρηγοριάδη. Στους περισσότερους ανθρώπους δεν λέει τίποτα, γιατί ο πατέρας μου δεν είναι τόσο διάσημος όπως ο Μανώλης Γλέζος. Όμως ο Γ. Γρηγοριάδης, ο περίφημος γιατρός των φτωχών, ο οποίος είναι 80 χρονών και ο οποίος έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά κατά τη δικτατορία, έχει ζήσει πολλά. Απετάχθη αμέσως από αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού μόλις έγινε η χούντα, συνελήφθη αμέσως και βασανίστηκε βάρβαρα, χάνοντας τον αριστερό του αμφιβληστροειδή, ενώ συνεχίζει να χειρουργείται. Όντας γιος αυτού του ανθρώπου, που υπήρξε και δήμαρχος στο Ν. Ηράκλειο για 8 χρόνια με το ΚΚΕ Εσωτερικού, δεν μπορώ παρά να αγωνιστώ.

Αν ο πατέρας μου έδωσε ένα μάτι και αρκετούς μήνες βασανιστηριών για να λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα σήμερα, είναι υποχρέωσή μου να αγωνιστώ για να συνεχίσουμε να μιλάμε ελεύθερα. Αν δεν το κάνω θα είναι σαν να φτύνω το βγαλμένο μάτι του πατέρα μου.

Είδαμε ότι 500 άνθρωποι του Πολιτισμού πήραν θέση υπέρ του ΟΧΙ. Έχω την αίσθηση πως είναι από τις πρώτες φορές που ο Πολιτισμός παίρνει θέση τα τελευταία χρόνια με όνομα και επώνυμο.

Ο Πολιτισμός έχει θέση εξ ορισμού. Κάθε φορά που υπάρχει μια οικονομική κρίση στην πραγματικότητα έχει προηγηθεί μια δεκαετία πολιτιστικού ελλείμματος. Τα προηγούμενα χρόνια είχε φύγει ο Πολιτισμός από το πεδίο και τη θέση του είχε πάρει κάτι που παριστάνει τον Πολιτισμό. Το lifestyle. Κάτι που είναι ντυμένο κουλτούρα και Τέχνη. Δηλαδή ο Ψευδοπολιτισμός. Στην Ελλάδα έχουμε φάει τόνους ψευδοπολιτισμού, από την εποχή του Φώσκολου.

Τη δεκαετία 1995-2005, την περίοδο της υποτιθέμενης ανάπτυξης, που τίποτα δεν αναπτύχθηκε εκτός από την κατανάλωσή μας, όλος ο Κωστοπουλικός μηχανισμός, μαζί με το παραπαίον ΠΑΣΟΚ, φτιάξανε αυτόν τον παραπολιτισμό που καταναλώσαμε. Αν ανοίγαμε σε αυτή τη δεκαετία την τηλεόραση κατά 99% θα βλέπαμε έναν τραγουδιστή που δεν ήταν τραγουδιστής, θα ακούγαμε τραγούδια που δεν ήταν τραγούδια με στίχο δίχως νόημα και κλεμμένη μουσική, το ίδιο συνέβαινε και με τις τηλεοπτικές σειρές, χωρίς να απαξιώνω τις όποιες θετικές εξαιρέσεις, το ίδιο και με το σινεμά, παρότι από τη φύση του αντιστέκεται, γιατί το κάνεις για τη ψυχή της μάνας σου. Τα ιδιωτικά κανάλια άρχισαν να χρηματοδοτούν ελληνικές ταινίες και μιλούσαν τότε για άνθιση του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Κανένας νέος ελληνικός κινηματογράφος. Ήταν από την ίδια την παλαιότητα, ήταν για παράδειγμα συρραφή 2-3 επεισοδίων ενός σίριαλ της πλάκας.

Η Τέχνη είναι καταφύγιο για τους λαούς που προσπαθούν να τους στερήσουν βασικές κατακτήσεις και δικαιώματά τους. Μου έκανε εντύπωση γιατί την ανέχονται τα αυταρχικά κράτη και δεν συλλαμβάνουν όποιον κάνει Τέχνη, είτε παλιά είτε τώρα. Τους αφήνουν γιατί αλλιώς θα έπεφταν οι κυβερνήσεις. Το ψυχικό αίτημα των λαών για πραγματική Τέχνη είναι τόσο λυσσαλέο, που η πείνα είναι τέτοια, που είναι μεγαλύτερη από την αληθινή πείνα. Αν ήταν στο χέρι τους θα την απαγόρευαν και θα επέτρεπαν μόνο τη ψευδοτέχνη, αλλά δεν μπορούν.

--------------------

[πηγή]

«Οι αγορασμένοι δημοσιογράφοι της Γερμανίας» - Βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της FAZ Udo Ulfkotte

Ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ αποκαλύπτει πώς πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτες καθοδηγούν τα ΜΜΕ στη χώρα του.

 Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung Ούντο Ούλφκοτε,

«Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι», «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ», «Το παραμύθι της Μέρκελ -Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό», «Πώς λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών», «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες», «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη», «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι» και «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!»... Αυτοί είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα «ρεπορτάζ».

Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το... δικό του) και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις, ασκώντας όχι μόνο «αγορασμένη δημοσιογραφία», αλλά και φοροδιαφυγή, αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες. Εταιρείες που τους πληρώνουν με 5.000, 70.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά ένα καλό PR (σ.σ.: Public Relations/δημόσιες σχέσεις) μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται», αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF, Κλάους Βέμπερ.

Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις της ΕΕ!

Στην αρχή του βιβλίου ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η απάντηση που δίνει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όταν ο Ούντο Ούλφκοτε τον ρωτά «πώς γίνεται τα κορυφαία μας ΜΜΕ να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ στέκονται διατακτικά απέναντι της;». Η απάντηση που παίρνει από τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική, αλλά και εξωφρενική, καθώς ο κ. Γιούνκερ απαντά ως... άλλος μάγειρας: «Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σ' ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει. Αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή... επανάσταση -άλλωστε, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε-, τότε τη βγάζουμε και τη σερβίρουμε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή»...

Εντύπωση προκαλεί επίσης ένα ολιγόλογο σημείωμα, συγγραφέα και εκδότη, στο εσώφυλλο, όπου αναφέρονται τα στοιχεία του βιβλίου (έκδοση, ημερομηνία, εκτύπωση, τιράζ κ,λπ.), όπου αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής: «...Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται είναι επεξεργασμένες και ελεγμένες με ιδιαίτερη προσοχή. Τυχόν ευθύνη του συγγραφέα και του εκδότη για ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες δεν είναι δεκτή». Δηλαδή σε απλά ελληνικά... αγωγές και μηνύσεις δεν εξυπηρετούν σε τίποτα και δεν γίνονται δεκτές, αφού τα κείμενα αυτά είναι στοιχειοθετημένα και προσεκτικά γραμμένα. (Προφανώς, ο συγγραφέας έχει κι άλλους «άσους στο μανίκι» για τα ονόματα που «δίνει»!)

Ο επί δεκαεπτά χρόνια αρχισυντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει λεπτομερώς πώς «έρχονταν οι προσκλήσεις για ρεπορτάζ στην εφημερίδα από υπουργούς της κυβέρνησης, από την καγκελαρία, από ξένες κυβερνήσεις, από τηνίδια την BND (σ.σ. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών) ή τη CIA, τραπεζίτες ή μεγάλες εταιρείες, όπως, π.χ., η Shell», και πώς «η ιδιοκτησία της εφημερίδας κανόνιζε μαζί μου ποιος συνάδελφος θα καλύψει το ρεπορτάζ, το οποίο συνήθως ήταν πλουσιοπάροχα καλυμμένο με πεντάστερα ξενοδοχεία, δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα, πάντα πρώτη θέση στο αεροπλάνο και φαγητά στα καλύτερα εστιατόρια, συν τα δώρα (χρηματικά ή άλλα, όπως πανάκριβα ρολόγια) στο τέλος της αποστολής»...

«Μετείχα κι εγώ σε πάρα πολλές τέτοιες αποστολές για στημένα ρεπορτάζ, ανταποκριτής σε πολεμικά μέτωπα, μεταφέροντας τις πληροφορίες από εκεί σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας μου. Μετείχα σε "ρεπορτάζ", φτάνοντας μέχρι το Ομάν για να γράψω τα καλύτερα λόγια για τον αιμοσταγή δικτάτορα της χώρας, οι μετακινήσεις μου ήταν πάντα με κλιματιζόμενο ελικόπτερο, η σουίτα μου ήταν υπερπολυτελής, στο εστιατόριο με περίμενε πάντα σπέσιαλ φαγητό και το βράδυ στο κομοδίνο της σουίτας μου υπήρχε ένα πανάκριβο ρολόι δώρο του σουλτάνου. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι σήμερα για όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη. Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, υπήρξα διεφθαρμένος κατηύθυνα και παραπληροφόρησα αναγνώστες. Τα αναφέρω για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νεότεροι συντάκτες», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ούντο Ούλφκοτε.

Και συνεχίζει: «Συνάδελφος (σ.α: αναφέρει το όνομά του) "άρρωστος" με τα βαριά δίκυκλα έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ανταλλακτικά για τη μηχανή του στη Γερμανία και ήταν πανάκριβα. Σε ταξίδι του με το κυβερνητικό αεροσκάφος στην Αμερική βρήκε ολόκληρη μηχανή, την έκανε μικρά κομμάτια, την πήρε μαζί του στο αεροπλάνο της καγκελαρίας και την έφερε στη Γερμανία. Φυσικά, δεν πλήρωσε τίποτα, διότι δεν περάσαμε από τελωνείο, όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι εκμεταλλευόμενοι το αεροπλάνο της Luftwaffe» - πρόκειται για το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί ως προεδρικό αεροσκάφος η καγκελαρία.

Μυστικές υπηρεσίες με γραφείο στην εφημερίδα!

Αναφερόμενος στη διαπλοκή των δημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες ο Ούλφκοτε γράφει ότι «φτάσαμε στο σημείο να εγκαταστήσει γραφείο απέναντι από την εφημερίδα η BND και οι πράκτορές της να δίνουν κομμάτια για δημοσίευση κατευθείαν, παρακάμπτοντας τους πάντες. Εξάλλου, δημοσιογράφοι συνδεδεμένοι με διάφορες αμερικανικές οργανώσεις, συνδεδεμένες με τη σειρά τους με CIA, Μπίλντερμπεργκ κ.λπ., παίρνουν αμερικανικά βραβεία. Και ποιος τα απονέμει; Η Σαμπίνε Κρίστιανσεν και ο Στέφαν Κορνέλιους (σ.σ: γνωστοί αρθρογράφοι) από τη Suddeutsche Zeitung. (...)

«Γα κάθε "καλό ρεπορτάζ" και ανάλογα με το πόσο αυτό επηρεάζει την κοινή γνώμη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία πληρώνει από 3.670 μέχρι και 14.700 ευρώ τους δημοσιογράφους», καταγγέλλει ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ και, κλείνοντας, επισημαίνει: «Όταν γυρίζουν οι συντάκτες από το ρεπορτάζ στο εξωτερικό παίρνουν εκτός του μισθού τους και των εκτός έδρας -ενδεικτικά αναφέρω-, π.χ., 57 ευρώ τη μέρα για παραμονή στο Χιούστον, 64 ευρώ στη Νορβηγία, 70 ευρώ στη Σουηδία, 77 ευρώ στην Αγκόλα κ.ο.κ. Αλλά τα έξοδά τους, όπως προανέφερα, είναι ήδη πληρωμένα από σπόνσορες κι αυτά, φυσικά, περνιούνται σαν έξοδα της εφημερίδας. Δηλαδή πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης ως... σπόνσορας άλλη μια φορά το ταξίδι του δημοσιογράφου. Κι αυτός ο έρμος πολίτης εκεί έξω δεν έχει ιδέα για όλα αυτά», καταλήγει ο Ούντο Ούλφκοτε.

Διαβάστε επίσης:

Udo Ulfkotte - Ich weiß Dinge, die ihr niemals glauben würdet 

Udo Ulfkotte: »Gekaufte Journalisten« auf dem Weg zum Bestseller

------------------

[Πηγή]

ΜΑ-ΦΙ-Α: κυβέρνηση,δικαστικοί και δημοσιογράφοι 'ξεπλένουν' το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο

Υπάρχει μια πολύ βασική προϋπόθεση για να βρεις την αλήθεια ή, τέλος πάντων, για να την πλησιάσεις κι αυτή δεν είναι άλλη από το να την αναζητάς. Οταν, αντιθέτως, ψάχνεις δικαιολογίες για να σταματήσεις το κυνήγι της εκτίθεσαι, πόσω μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να διερευνάς σε βάθος. Στην Ελλάδα ακόμα κι αν καταγραφεί με κάμερα ο πρωθυπουργός τής χώρας να λαμβάνει μετρητά στο χέρι από μεγαλοεπιχειρηματίες η δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης θα υποστηρίζουν πως η βιντεοσκόπηση έγινε παράνομα κι έτσι δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Κι αυτό μολονότι, για παράδειγμα, αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε για να πιαστούν για δωροδοκία διοικητής νοσοκομείου κι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και παρόλο που η νομολογία τού Αρειου Πάγου επιτρέπει να συνυπολογίζονται από τα δικαστήρια στοιχεία παρανόμως κτηθέντα όταν αυτό δεν έχει γίνει στο λουτρό σπιτιού και η υπόθεση ανάγεται στην προστασία τού δημόσιου συμφέροντος. Στην επίμαχη περίπτωση Χαϊκάλη έχουμε ομολογία Αποστολόπουλου πως επιχείρησε να τον δωροδοκήσει (ο ίδιος ισχυρίζεται πως το έκανε για να παγιδεύσει τον βουλευτή), αλλά ο "παναθηναϊκάκιας" εισαγγελέας Εφετών Ισ. Ντογιάκος, τον οποίο ο πρωθυπουργός καλούσε να γαμήσει τους χρυσαυγίτες (αλήθεια, έρευνα για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού τής χώρας θα διεξαχθεί;), δεν έκρινε σκόπιμο ούτε καν να αρθεί το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των εμπλεκόμενων στη δυσώδη ιστορία. Την αρχειοθέτησε στο πιτς φιτίλι σαν να είχε καταγγελθεί πως κάποιος διπλοπαρκάρισε στο Παγκράτι κι όχι πως έχει στηθεί ένα ολόκληρο μαφιόζικο κύκλωμα εξαγοράς ψήφων για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας...

Θλίβομαι που αναγκάζομαι να το γράψω αλλά αυτήν τη στιγμή η χώρα κυβερνάται από μια παρέα ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων μαφιόζων οι οποίοι είναι πλήρως εξαρτημένοι κι άρα υποταγμένοι στα κελεύσματα του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι άνθρωποι που κόπτονται, για παράδειγμα, τόσο πολύ για την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης είναι οι ίδιοι που επικυρώνουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (μια ακόμα) για τη δίμηνη επέκταση του μνημονίου σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας. Οι τύποι που έλεγαν στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως υπάρχει διάκριση εξουσιών και δεν μπορούν να παρέμβουν στη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν καταντήσει ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς τα πουτανάκια τους. Τα καθάρματα που ομνύουν στην πολιτική σταθερότητα είναι τα ίδια που τρομοκρατούν τους πολίτες για χρεοκοπία, "Grexit" και λοιπά κουραφέξαλα. Τα λαμόγια που χρησιμοποιούν για προβοκάτσιες τους νεοναζί και τα όργανα της τάξης κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση για αναρχία. Οι απατεώνες που παριστάνουν τους σοβαρούς αριστερούς τής ευθύνης που "έχουν πάρει τη μισή Αθήνα" μυρίζουν σαν ξελιγωμένα ντόμπερμαν παλτό γυναικών βουλευτών για να αποδεικνύουν ότι πίσω από τη σοβαροφάνειά τους κρύβονται η συστημική εντολή που έχουν λάβει να αποτελέσουν μαξιλαράκι ασφαλείας για εκείνους που πίνουν το αίμα τού λαού κι ένας σεξισμός ο οποίος μαρτυρά κόμπλεξ κατωτερότητας. Οι "υπεύθυνοι" βουλευτές που σπεύδουν να ψηφίσουν Στ. Δήμα επειδή ο Αντ. Σαχλαμαράς τους έταξε υπουργεία εξευτελίζουν ακόμα κι αυτήν την κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Και τα διαπλεκόμενα μίντια που σπέρνουν τον πανικό σε κάθε ευκαιρία αλλά σιωπούν στην αποκάλυψη "Γουότεργκεϊτ" ετοιμάζονται για μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία δεν θα κρίνουν τα πεπραγμένα τής απερχόμενης κυβέρνησης (ακόμα κι αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα), αλλά σχεδόν αποκλειστικώς το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγγνώμη, αλλά εσείς αν όλα αυτά τα αποκαλείτε δημοκρατία μάλλον διαβάζουμε διαφορετικά λεξικά...

Με τί κουράγιο κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη δικαστικοί και δημοσιογράφοι που "ξεπλένουν" το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο; Τί σκατά λειτουργοί είναι αυτοί που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν σε βάθος υποθέσεις που αν αποδειχθεί η βασιμότητά τους τινάζουν ολόκληρο το σύστημα στον αέρα; Οι ίδιοι πολιτικοί και γραφιάδες που ασχολούνται στο δημόσιο λόγο τους αποκλειστικώς με το να κατηγορούν το πόπολο πως μαζί τα φάγαμε έχουν συγχωρέσει αμαρτίες των ίδιων και συναδέλφων τους αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Ειρωνεύονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σαρωτικό ρεύμα νίκης κι εν μέρει έχουν δίκιο στις επικρίσεις τους για λαϊκισμό, συντεχνιασμό και ήξεις αφήξεις στη στρατηγική της. Ούτε για τον γράφοντα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το αριστερό κόμμα των ονείρων του. Με βάση, όμως, την προσωπική μου εμπειρία κι αυτή παλαιότερων εμού η αρνητική προπαγάνδα σε βάρος του δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ούτε το ΠΑΣΟΚ του 1981 δεν είχε δεχθεί τόση λάσπη από εκείνους που τρέμουν πως θα χάσουν τα κλεμμένα κεκτημένα τους...

Πάρτε το χαμπάρι λοιπόν πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφική για τον τόπο μόνο αν δεν συγκρουστεί με τη σαπίλα. Οι νοικοκυραίοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν πως θα μας πετάξουν από το ευρώ κα την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρός ότι αυτό δεν θα είναι για το καλό μας. Αν η Ανγκ. Μέρκελ, η οποία δεν φημίζεται για τα ρίσκα που αναλαμβάνει, πάρει μια τέτοια απόφαση έχει υπογράψει τη δική της πολιτική ληξιαρχική πράξη θανάτου κι αυτή της χώρας της αφού το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Με βάση, επομένως, τα περιθώρια που παρέχει το σημερινό Σύνταγμα δεν υπάρχει δημοκρατικότερη διέξοδος από τις εκλογές εδώ και τώρα, οι οποίες θα έρθουν ως λαϊκή λύτρωση από εκείνους που εκμεταλλεύονται τη θεσμική τους εξουσία για να λειτουργούν με την "ηθική" νονών τής νύχτας... 

Του vromostomos

----------------

[Πηγή] 

στην υγειά σου άρχοντα ή ποιος εξέθρεψε τον φασισμό στον τόπο μας

Η λέξη λοιπόν είναι απελπισία. Αλλά αυτή είναι μια μονόχνοτη, υπεραπλουστευτική, εσωστρεφής οπτική του κόσμου. (Εσωστρεφής: να μια λέξη που μας έμαθε η πασοκαρία, τα χρόνια εκεί γύρω στο 2000, που το πρόβλημα των κυβερνήσεων συνοψιζόταν στο ότι ήταν πολύ εσωστρεφείς). Ας κοιτάξουμε λοιπόν για λίγο, όχι το δρόμο και τους διπλανούς μας, αλλά την περίφημη οθόνη που φωλιάζει στα σαλόνια όλης της χώρας. Εκεί, η λέξη δεν είναι απελπισία. Εκεί, η λέξη είναι ξεφτίλα.

Έχουμε κουραστεί να διαβάζουμε και να ακούμε ότι για τα όσα συμβαίνουν σήμερα (Τί συμβαίνει σήμερα: ΠΑΣΟΚΝΔ: έξαρση της βίας – έτσι γενικά και αόριστα), φταίει η πλατεία Συντάγματος, οι αγανακτισμένοι, η κουλτούρα της ανομίας (ότι δηλαδή οι άνθρωποι που δεν ξέρουν πως λέγεται ο Krugman, μελετούν Durkheim). Έχουμε κουραστεί να ακούμε πως ανομία είναι το διπλοπαρκάρισμα, ότι δεν κόψαμε απόδειξη ή ότι μιλήσαμε στον ενικό στο όργανο. Και όλα αυτά μάλιστα εμπίπτουν στην κουλτούρα της αριστεράς, της μεταπολίτευσης κλπ.

δύο ελληνικές σημαίες, μία προτομή, δύο κούπες με στάμπα φασιστικής οργάνωσης, ο τρυφερός δημοσιογράφος και ένας καλός κύριος από τη Γούβα

Αυτά όλα, λέει, εξέθρεψαν το τέρας. Αυτά έφεραν τον φασισμό στον τόπο μας. Οι μούντζες και τα γκράφιτι και η κλειστή Πανεπιστημίου από 20 άτομα. Δεν έφεραν τον φασισμό οι δημοσιογράφοι που φώναζαν τη Σκορδέλη μέρα παρά μέρα να μιλήσει για το «μεταναστευτικό πρόβλημα» και την «ασφυξία» του κέντρου. Δεν ήξεραν τι ήταν η Σκορδέλη, ήξεραν όμως ότι υπάρχει φοβερό μεταναστευτικό πρόβλημα και ότι οι κάτοικοι (οι ποιοί;) δεν αντέχουν άλλο. Δεν ήξεραν ότι τα ΜΑΤ και τα αβγά συνεργάζονται, βασανίζουν ντόπιους και μετανάστες, επιτρέπουν μαχαιρώματα κλπ. Ήξεραν όμως ότι οι κουκουλοφόροι καίνε τις περιουσίες του κοσμάκη. Δεν ήξεραν ότι εφοπλιστές (όπως λένε τα ίδια τους τα τωρινά δημοσιεύματα) χρηματοδοτούν τα αβγά. Ήξεραν όμως να μας παρουσιάζουν τα γκομενικά του τάδε αβγού και ήξεραν να κάνουν πολιτισμένο διάλογο στα τηλεπαράθυρα. Δεν ήξερε ο Ευαγγελάτος και ο Σρόιτερ ότι κλέβουν τους μετανάστες, ότι τους εκβιάζουν ή ότι είναι νταβατζήδες. Αλλά ήξεραν να κάνουν βόλτα με το Χρυσοχοΐδη και να λένε ότι τα παιδιά καθάρισαν την πλατεία. Δεν ήξεραν ότι έχουν όπλα. Ήξεραν μόνο ότι σε αυτούς τα αβγά φέρονταν με το σεις και με το σας. Αυτό αρκούσε.

μετριοπάθεια, πολιτισμένος διάλογος, γιορτή της δημοκρατίας.

Σημασία έχει ότι το φασισμό τον έφεραν οι πλατείες το ‘11. Δεν τον έφερε ας πούμε η αντιμεταναστευτική λύσσα, πχ. εκείνου του φοβερού κυβερνητικού στελέχους που μετά από επίθεση αβγών σε ένα κουρείο στο Μενίδι αν δεν κάνω λάθος, έκανε ερώτηση στον Υπουργό για να μάθει αν είναι νόμιμος και έχει χαρτιά ο χτυπημένος κουρέας. Ο φασισμός είναι αποτέλεσμα των κραυγών κατά του μνημονίου. Δεν τον έφερε ας πούμε η επιχειρηματική ευφυΐα της Μανωλάδας και αυτός που αλυσοδένει στη Σαλαμίνα. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος και οι διαδηλωτές φταίνε προσωπικά για το ότι τα αβγά είναι βουλευτές. Τί κι αν στο Εφετείο πετούσαν πέτρες στους μετανάστες μαζί με τα ΜΑΤ; Τι κι αν στο Χυτήριο μας μιλούσαν για αλβανικές κωλοτρυπίδες; Τι κι αν έσπαγαν live πάγκους σε λαϊκές (με κίνητρα καθαρά εμπορικά, μην ξεχνιόμαστε); Όλα αυτά τα έκαναν επειδή τους το επέτρεπαν οι αγανακτισμένοι κι όχι επειδή ακόμη και τότε οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για σοβαρή ΧΑ ή προσέφεραν συμβουλές ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να μην τους πιάνουν στο στόμα οι άλλοι. Όλα αυτά τα έκαναν τα αβγά εξαιτίας των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και όχι επειδή οι βουλευτές κάθονταν και έκαναν κουβεντούλα στα πάνελ, χαϊδεύονταν με τους μπάτσους που λίγα λεπτά νωρίτερα τραμπούκιζαν παρέα με τα αβγά ή αποδέχονταν ότι μπορεί να πέσει καμιά σφαλιάρα, δεν έγινε και τίποτα, δεν χρειάζεται άρση ασυλίας.

Ξεφτίλα είναι η λέξη. Κι ακόμη κι αυτή, η ξεφτίλα, δεν μπορεί να περιγράψει τον δημοσιογράφο που έχει το θράσος να ξεστομίσει «άδικο» παίρνοντας συνέντευξη απ’ τους γονείς του μαχαιρωμένου Φύσσα.

ο θρίαμβος της κοινής λογικής, ο μίστερ πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ελπίδα της συντηρητικής παράταξης

Ο δημοσιογράφος που χαριεντίστηκε με τον Βορίδη, (ξέρετε αυτόν τον ακτιβιστή της δεξιάς), ο άνθρωπος που έκανε τη χαλαρή κουβεντούλα με τον αρχηγό των αβγών, ψελλίζει τώρα πως είναι «άδικο».

Μπορεί να ζοριζόμαστε, να μας βγαίνει η κάθε μέρα απ’ τη μύτη, αλλά δεν ζούμε σε κάποιο μακρινό πλανήτη που αντί για οξυγόνο κυκλοφορεί το αέριο της λήθης. Τα θυμόμαστε όλα μια χαρά. Και ξέρουμε ότι ο φασισμός δεν είναι ένα άσχετο γεγονός, μια μόδα που ξεπήδησε απ’ το πουθενά, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, την οποία τροφοδότησε για διαφορετικούς πιθανώς λόγους, αλλά πάντως τροφοδότησε συστηματικά η πολιτική και μιντιακή ελίτ (ελίτ να την κάνουν ο θεός και ο αλλάχ δηλαδή).

Γι’ αυτό αφήστε κατά μέρος τις αναλύσεις περί κουλτούρας και ανομίας, και κοιτάξτε να σβήσετε – αν γίνεται, αν μπορείτε – ότι προλαβαίνετε απ’ τα αρχεία σας. Μπας και κάποτε καταφέρετε να σας ξεχάσει η ιστορία.

------------------------

Πηγή:tovytio

Δημοσιογραφία επί πληρωμή, η δημοσιογραφία του σήμερα

Το αέναο ερώτημα δεν είναι το αν η δημοσιογραφία του σήμερα είναι ανεξάρτητη αλλά σε τι βαθμό. Ενα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί, όταν ακούς ότι η τρόικα έχει… λαδώσει κόσμο και κοσμάκη για να μιλούν για το τι καλό είναι το μνημόνιο και πόσο καλό θα μας κάνει.

Ακούστηκε, γράφτηκε. Καμία αντίδραση.

Πραγματική δημοσιογραφία, με τον όρο και την έννοια που την είχαμε στο μυαλό μας όταν ξεκινούσαμε, κάνουν πλέον ελάχιστοι. Όχι «ροζ δημοσιογραφία», του στυλ ότι ο τάδε πήγε με τον τάδε ή να χώσουμε μια κάμερα στην ντουλάπα του Κορκολή για να δούμε πόσες πιτσιρίκες πηδάει.

Πουλάει μεν, δημοσιογραφία δεν είναι, δε.

Μιλώ και εννοώ για δημοσιογραφία αποκαλυπτική. Ο Τάσος Τέλλογλου του ΣΚΑΪ έχει κάνει πολλές μεγάλες αποκαλύψεις, κυρίως με τη Siemens. Ο ALPHA είχε βγάλει το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.

Τελευταίος των Μοϊκανών και δεν έχω λόγο, ούτε προσωπική γνωριμία ούτε του χρωστάω κάτι, ο Κώστας Βαξεβάνης. Το αποτέλεσμα θυμίζει λίγο τους ανεμόμυλους που χτυπούσε ο Δον Κιχώτης επειδή νόμιζε ότι είναι ιππότες: μηδέν εις το πηλίκον, χωρίς ο ίδιος να δονκιχωτίζει.

Εξηγούμαι: στα τελευταία τεύχη του εξαιρετικού «Hot Doc» έγιναν αποκαλύψεις για τον σκοτεινό ρόλο των τραπεζών αναφορικά με την ελληνική κρίση και το πώς η Πειραιώς, η Marfin και άλλες έκαναν αυξήσεις Μ.Κ. με… αέρα κοπανιστό. Δεν κινήθηκε φύλλο.

Στη δε Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία δεν είναι κρατική, ούτε καν το ίδιο το κράτος δεν έχει δικαίωμα να δει τα αρχεία της διότι έχει μικρό… ποσοστό.

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού, διάβασα για την περίπτωση της παρακολούθησης που κατήγγειλε ο ερευνητής του Reuters Στίβεν Γκρέι στο κέντρο της Αθήνας: τον έπιασε και παραδέχθηκε ότι ήταν αστυνομικός που το έκανε για… 100 ευρώ.

Διαβάσατε πουθενά για το περιστατικό; Το ακούσατε στις ειδήσεις; Όχι βέβαια… Ασχολούνται με την τρόικα, πρώτο θέμα είναι πια η Λαγκάρντ και ο Μοσκοβισί. Ούτε καν μια αυτοκτονία, από τις δεκάδες τον τελευταίο καιρό.

Τρέμη, Χούκλη, Στάη και Κοσιώνη φορούν το γλυκό τους χαμόγελο (μεταξύ μας… Σία δαγκωτό!) και αρχίζουν: «Κρίσιμη συνάντηση σήμερα στη Ρώμη… μπλα μπλα μπλα». Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.

Το περιστατικό παρακολούθησης του Γκρέι «θάφτηκε» από τα ελληνικά Μέσα. Το έγραψαν μόνο ορισμένα blogs, εμφανώς και προφανώς επί πληρωμή αφού αλλοίωσαν τα γεγονότα και παρουσίασαν τον Γκρέι ως… κατάσκοπο και εχθρό του ελληνικού έθνους.

Όπως ορθώς αναρωτιέται και ο Κώστας, ποιος να το αναφέρει; Αφού όλοι παίρνουν διαφημιστική χορηγία από την Τράπεζα Πειραιώς…

Επιπροσθέτως, η περίφημη υπόθεση των οικονομικών εισαγγελέων Πεπόνη και Μουζακίτη, οι οποίοι προχώρησαν σε ανοιχτές καταγγελίες για προσπάθεια παρέμβασης στο έργο τους και δήλωσαν παραίτηση το φθινόπωρο, την οποία ανακάλεσαν μετά από λίγο, μεταφέρθηκε στα ελληνικά Μέσα ως ΠΑΣΟΚική παρέμβαση των Παπανδρέου εναντίον τους!

Ναι, του Γιώργου Παπανδρέου που δεν μπόρεσε να κάνει μια παρέμβαση για να λειτουργήσει σωστά η κυβέρνησή του, και θα έκανε στους εισαγγελείς. Γέλασε ο κάθε πικραμένος.

Παρένθεση: όντως τον ΓΑΠ πρέπει να τον κρεμάσουμε στη Βουλή που οδήγησε στο ΔΝΤ μια χώρα με χρέος 320 δισ. ευρώ. Και δεν περίμενε τους χιλιάδες Κινέζους και Ρώσους επιχειρηματίες που θα μας δάνειζαν τζάμπα (επειδή, ως γνωστόν, όλοι είναι μαλάκες πλην των Ελλήνων).

Θυμίζω το πώς μεταφέρθηκε στα ελληνικά Μέσα, την ημέρα που έπεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το περίφημο στόρι του δημοψηφίσματος: πριν καν προσγειωθεί το αεροπλάνο ο ΓΑΠ είχε τελειώσει και τα κανάλια ετοίμαζαν ήδη τα δελτία, χωρίς να έχουν το ρεπορτάζ.

Κλείνει η παρένθεση. Φυσικά, κανένα κανάλι και κανένα site ή (τα, κατά τα άλλα, ανεξάρτητα) blogs δεν αναδημοσίευσε την έρευνα του Reuters στις 3 Απριλίου με θέμα την Τράπεζα Πειραιώς, στο επίκεντρο της οποίας είναι ο πρόεδρος της Μιχάλης Σάλλας. Το Διεθνές Πρακτορείο εμφάνιση την οικογένεια Σάλλα να χρησιμοποιεί την τράπεζα για πλουτισμό. Όλα όμως τα Μέσα έγραψαν για την αγωγή της καλής τράπεζας ενάντια του κακού πρακτορείου.

Πραγματική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία, όχι αστεία…

Κανένα Μέσο δεν έχει αναφέρει ποτέ τίποτε για τις παρακολουθήσεις, ακόμη και πρωθυπουργών: θυμάστε το περιστατικό με τη Vodafone που παρουσίαζαν Βουλγαράκης – Ρουσόπουλος; Θάφτηκε.

Την αυτοκτονία υψηλόβαθμου στελέχους της εταιρείας; Θάφτηκε.

Το Βατοπέδι και τα πάρε δώσε με τη Marfin; Θάφτηκε.

Τη Siemens; Θάφτηκε.

Το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου και τα λόγια μεγαλοπαραγόντων; Θάφτηκε.

Και η λίστα είναι ατελείωτη…

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ο δημοσιογράφος αποκαλύπτει (χωρίς να παραθέτει ονόματα αλλά τα αρχικά τους) ονόματα που δρουν ως… παράΕΥΠ: μια υπηρεσία μέσα στην υπηρεσία. Είδατε καμιά εισαγγελική παρέμβαση; Όχι βέβαια… Περίοδος διακοπών, γαρ…

Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης: «Όταν το 1963 δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης από το παρακράτος, λέγεται πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πήγε στον φίλο του Αλέξανδρο Νάτσινα, διοικητή της ΚΥΠ, και εκνευρισμένος του είπε: “μα ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;”. Υπάρχει άνθρωπος που θα διακινδύνευε σήμερα μια τέτοια ερώτηση; Μα φυσικά οι τράπεζες».

Οποιος διαφωνεί, να σηκώσει το χέρι του.

---------------------------------------------------------------------
Πηγή: http://www.koutipandoras.gr (Νίκος Μποζιονέλος)