Νουάρ μυθιστόρημα 'ΜΑΠΟΥΤΣΕ' - Του Caryl Ferey

Το βιβλίο με τίτλο "ΜΑΠΟΥΤΣΕ" του Caryl Ferey, το τελείωσα πριν λίγες μέρες και μου άρεσε πάρα πολύ. Παρόμοια πολύ θετική αποδοχή είχε και από το σύνολο των μελών της Λέσχης μας χθες (21/9/2014), που το είχαμε για συζήτηση. Οι λόγοι είναι πολλοί: εξαιρετική, εκρηκτική αφήγηση, φοβερή πλοκή, πολύ καλή μετάφραση, αναφορά (με μυθοπλασία) σε πραγματικά γεγονότα που έχουν να κάνουν με την Αργεντινή από το 2001 έως το 2010, -που είναι όμως απότοκα της στυγνής δικτατορίας του Βιντέλα(1976 -1983)- στον αγώνα των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μάη, αναφορά στη φυλή Μαπούτσε και στις περιπέτειες που είχαν από τους κατακτητές της γης τους λευκούς,  που έχουν αντίκτυπο μέχρι και σήμερα κλπ.

Είναι ένα βιβλίο 471 σελίδων, που ουσιαστικά γράφτηκε σήμερα (2012, μεταφράστηκε κι εκδόθηκε από την ΑΓΡΑ το 2013) και περιγράφει εκ περιτροπής την σημερινή κατάσταση της Αργεντινής, όπως την βλέπουν οι ήρωές του, που προσπαθούν να εξιχνιάσουν αφενός τα στυγερά εγκλήματα της δικτατορίας του Βιντέλα, την διαπλοκή που επικρατούσε και επικρατεί ακόμη λόγω και της έλλειψης τιμωρίας των ενόχων, και αφετέρου, τις περιπέτειες και τις σφαγές που υπέστησαν οι γηγενείς αμερικάνικοι πληθυσμοί από τους λευκούς κατακτητές (τους Ισπανούς) όπως η φυλή των Μαπούτσε, η οποία προσωποποιείται εδώ από την βασική ηρωίδα του βιβλίου την Ζανά.

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου μαθαίνουμε γεγονότα που ασφαλώς θυμίζουν, σαν σε καρμπόν, την κατάσταση της χώρας μας. «Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Κάρλος Μένεμ είχε εγκλωβίσει τη χώρα σε έναν θανατηφόρο μηχανισμό, μια ωρολογιακή βόμβα: αύξηση του χρέους, μείωση των δημόσιων δαπανών, ευέλικτο ωράριο εργασίας, απολύσεις, ύφεση. Μαζική ανεργία, υποαπασχόληση, μέχρι το μπλοκάρισμα των τραπεζικών καταθέσεων και τον περιορισμό εβδομαδιαίων αναλήψεων σε μερικές εκατοντάδες πέσος. Το χρήμα έκανε φτερά, οι τράπεζες έκλειναν η μία μετά την άλλη. Διαφθορά, σκάνδαλα, πελατειακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διαρθρωτικές προσαρμογές, ανάθεση κεφαλαίων σε τρίτους, ο ίδιος ο Μένεμ, οι διάδοχοί του υπό τις διαταγές των αγορών, και μετά η οικονομική κατάρρευση του 2001-2002 αποτελείωσαν το έργο της καταστροφής του κοινωνικού ιστού που είχε ξεκινήσει με την Εθνική Διαδικασία Αναδιοργάνωσης των στρατηγών. Η κρίση μετατράπηκε σε πτώχευση. Η Αργεντινή, της οποίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μετά τον πόλεμο ήταν ίσο με της Αγγλίας, είδε την πλειονότητα του πληθυσμού της να πέφτει στο όριο της φτώχειας και το ένα τρίτο να βυθίζεται κάτω από αυτό. Απόλυτη εξαθλίωση. Στα σχολεία, οι μαθητές λιγοθυμούσαν από την πείνα...». Με έναν λόγο: η Αργεντινή ήταν για ξεπούλημα!

Ποιοί είναι οι ΜΑΠΟΥΤΣΕ (Mapuche)

Μεταξύ των μη χριστιανικών φυλών που συνυπήρξαν στη χώρα (Τσαρούα, Ονάς, Γιαμανά, Σελκ' νάμ, Αραουκάν, Χάους, Αλακαλούφ, Μαπούτσε) οι χριστιανοί δεν είχαν δείξει οίκτο για κανέναν. Είχαν διαπράξει αληθινή γενοκτονία οκτακοσίων χιλιάδων ανθρώπων. Οι Μαπούτσε είχαν διασχίσει όλο τον αιώνα σαν σκιές. Φαντάσματα. Διαγράφοντας είκοσι πέντε χρόνια συνθήκης με την Ισπανία, το Σύνταγμα του 1810 είχε νέτα σκέτα αρνηθεί τους Μαπούτσε, τους «ανθρώπους της γης» που ζούσαν στις πάμπες ως νομάδες εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.

Μαπούτσε, σημαίνει η «Γη των ανθρώπων» (Μαπού=γη. Τσε=άνθρωποι»).

Στους ΜΑΠΟΥΤΣΕ δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη και όχι το αντίθετο.

Οι Μαπούτσε είναι η πλέον πολυπληθής φυλή Αμερικανών γηγενών, οι οποίοι, παρά τις απόπειρες εξολόθρευσής τους από τους Ισπανούς κατακτητές, κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Κάτι λίγοι ζουν ακόμη στη νότιο Αργεντινή. Η πλειονότητά τους, όμως, περί το 6% του συνολικού πληθυσμού της Χιλής (υπολογίζονται σε 16 εκατ.), κατοικεί στην κεντρική και νότιο Χιλή.

Πρόκειται για ανυπότακτη φυλή, την οποία πολέμησε μετά μανίας ο Χιλιανός δικτάτορας Αουγκούστο Πινοσέτ, αλλά δεν κατάφερε να της κλείσει το στόμα. 

Πριν από τέσσερα χρόνια, οι αρχές της Χιλής ανέσυραν και έθεσαν σε ισχύ ειδικό αντιτρομοκρατικό νόμο που είχε καταρτιστεί την εποχή της δικτατορίας, για να πατάξουν την έξαρση των επιθέσεων και των ταραχών στο νότιο τμήμα της χώρας, για τις οποίες κατηγορούνται ιθαγενείς Μαπούτσε. Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι οι Μαπούτσε ήθελαν να έχουν δικαίωμα στη γη τους. 

Ποιός είναι ο Caryl Ferey (Καρίλ Φερέ)

Από εικοσάρης, ο γεννημένος στη Βρετάνη (στην Καέν το 1967) συγγραφέας, γυρνάει με μια μοτοσικλέτα όλη την υφήλιο, ζώντας με τα απαραίτητα, γιατί η συγγραφή προϋποθέτει το ρίσκο ως προϋπόθεση και ως αποτέλεσμα. Συνομιλητές και δάσκαλοί του του σ' αυτή την παγκοσμιοποιημένη αλητεία, ο Γκοντάρ, ο Ζακ Μπρελ, ο Ρενέ Σαρ ή οι Noir Desir. Γι' αυτό επιλέγει το εκρηκτικό πεδίο, που μπορεί να είναι οι καταπιεσμένοι, οι γυναίκες, η εν γένει ομορφιά του κόσμου. 

«Για τα βιβλία μου επιλέγω χώρες που η ιστορία τους τις βαραίνει. Ο καθείς και οι εμμονές του, και οι δικές μου εμμονές είναι ο καθημερινός φασισμός και η σχέση του με το νεοφιλελευθερισμό. Οι ίδιοι δεν αυτοαποκαλούνται ποτέ Ινδιάνοι, δεν σημαίνει τίποτε γι' αυτούς η λέξη. Σφαγιάστηκαν κατά τον 19ο αιώνα. Στην Αργεντινή είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ», λέει ο Καρίλ Φερέ για το «Μαπούτσε». 

Ο Καρίλ Φερέ αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του γαλλικού αστυνομικού και νουάρ μυθιστορήματος με τα βιβλία του "Haka" και "Utu", με θέμα τους Μαορί (βραβείο Sang d'Encre 2005, βραβείο Michel Lebrun 2005 και βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος SNCF du Polar 2005). 

Η επιτυχία του κορυφώθηκε με το "Ζουλού" (2008), που απέσπασε ιδιαίτερα σημαντικά βραβεία (Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας 2008, Μεγάλο Βραβείο Αναγνωστριών του περιοδικού ELLE 2008, βραβείο μυθιστορήματος νουάρ του διεθνούς φεστιβάλ Quais du Polar 2009, βραβείο μυθιστορήματος νουάρ του σάιτ Bibliobs του περιοδικού Nouvel Observateur 2009, μεγάλο βραβείο γαλλικού μυθιστορήματος νουάρ του διεθνούς φεστιβάλ του Μπον 2009, Βραβείο Κριτικών για μυθιστόρημα μυστηρίου 2009 και βραβείο Jean Amila Meckert 2009).

Περίληψη του βιβλίου

Κατά την διάρκεια της δικτατορίας «Το έγκλημα στην Αργεντινή ήταν μια δεδομένη πράξη που περνούσε, θα έλεγε κανείς, ως συγχωρητέα και ως πράξη χαμηλού κύρους. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχαν εξαφανιστεί πεντακόσια μωρά, τα οποία δεν είχαν καταγραφεί στο ληξιαρχείο. Οι γονείς δεν εμφανίστηκαν στις Αρχές για να ζητήσουν τα βρέφη τους. Ο λόγος; Τους είχαν εξολοθρεύσει με δυναμίτη, τους είχαν πυρπολήσει, τους είχαν θάψει μέσα σε τσιμέντο, τους είχαν πετάξει από αεροπλάνα. Χωρίς εκταφές πτωμάτων και χωρίς να αναζητούνται από τις οικογένειες, αυτά τα παιδιά θα παρέμεναν παντοτινά φαντάσματα».

Στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες, το πτώμα μιας τραβεστί ονόματι Λους εντοπίζεται γυμνό, ευνουχισμένο, με τα γεννητικά όργανα στον πισινό, και μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Η Ζανά, μια πεισματάρα καλλιτέχνις, γλύπτρια, με καταγωγή από τη φυλή των Μαπούτσε, και ο Ρουμπέν, ένας οργισμένος ιδιωτικός ντετέκτιβ, που ειδικεύεται στην αποκάλυψη των εγκλημάτων τη; δικτατορίας του Βιντέλα, -με προσωπικό ενδιαφέρον, μιας και εκεί έχασε τον πατέρα του ποιητή Καλδερόν και την πολυαγαπημένη του μικρότερή του αδερφή-, ερευνούν από μία υπόθεση ο καθένας τους. Η συνάντησή τους τους οδηγεί στα φαντάσματα της δικτατορίας.

Η Ζανά είναι Μαπούτσε, κόρη ενός λαού Ινδιάνων που όταν οι άλλοι τους έβλεπαν στην αργεντίνικη πάμπα τους πυροβολούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αφού επιβίωσε από την οικονομική κρίση του 2001-2002, έγινε γλύπτρια και έκτοτε μένει μόνη της στο Μπουένος Άιρες. Τώρα, στα 28 της χρόνια, υπολογίζει πως δεν χρωστά πλέον τίποτε και σε κανέναν. Ο Ρουμπέν Καλδερόν είναι κι αυτός από τους επιβιώσαντες - ένας από τους ελάχιστους "υπονομευτές" που βγήκαν ζωντανοί από τις λαθραίες φυλακές, όπου χάθηκαν ο πατέρας του και η μικρή αδελφή του.

Τριάντα χρόνια πέρασαν μέχρι να ξανάρθει η δημοκρατία. Ιδιωτικός ερευνητής στην υπηρεσία των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μάη, ο Ρουμπέν αναζητά ακατάπαυστα τα παιδιά των εξαφανισθέντων που δόθηκαν για υιοθεσία επί δικτατορίας Βιντέλα, καθώς και τους εκτελεστές τους... Τίποτε δεν προμηνύει τη συνάντηση της Ζανά και του Ρουμπέν, που τόσα τους χωρίζουν. Ένα πτώμα όμως ανασύρεται από τα νερά του λιμανιού της Λα Μπόκα: είναι η "Λους", μια τραβεστί που έκανε πιάτσα στην προκυμαία με την "Πάουλα", τη μοναδική φίλη της γλύπτριας.

Ο Ρουμπέν, από τη μεριά του, ερευνά την εξαφάνιση μιας φωτογράφου, της Μαρία Βικτόρια Καμπάλλο, κόρης ενός από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες στη χώρα. Μολονότι η πολιτική των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εφαρμόζεται εδώ και δέκα χρόνια, τα φαντάσματα των καταπιεστών πλανιώνται ακόμα στην Αργεντινή - και μαζί τους ρίχνουν τη σκιά τους οι καραμπινιέροι, που έδιωξαν την κοινότητα της Ζανά από τα πατρογονικά εδάφη...

Για τον Έλληνα αναγνώστη, που ζει εδώ και τουλάχιστον 4 χρόνια στο πετσί του, την οικονομική εξαθλίωση των μνημονίων και του νεοφιλελευθερισμού, όπου η διαπλοκή και η καταπίεση είναι σε ημερήσια διάταξη, η ανάγνωση αυτού του βιβλίου, που σίγουρα αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα κατάλληλα μυθοποιημένα, αποτελεί έναν καλό μπούσουλα, για να καταλάβει (και να βγάλει συμπεράσματα) για την τρέχουσα κατάσταση που βιώνει. 

Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και μάλιστα φαίνεται πως σε αρκετά η δικιά μας τωρινή κατάσταση, μοιάζει σε πολλά με την ιστορία του λαού της Αργεντινής. 

Πολύ χρήσιμο ανάγνωσμα, και σχετικό με τα θέματα του βιβλίου, βρίσκω και το βιβλίο «Η χρονιά της ερήμου» ή το ταγκό της βαρβαρότητας, του Pedro Mairal, εκδόσεις Πόλις, που αναφέρεται επίσης στην Αργεντινή του 2001-2002.

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#

--------------------------------------------------------------

Πηγές:www.culturenow.gr www.enet.gr 
www.lifo.gr

Cry for us Argentina, not for you...

Είναι αρκετοί στην Ελλάδα εκείνοι που βιάζονται να δουν το πτώμα τής Αργεντινής για να πανηγυρίσουν πάνω σε αυτό και να αισθανθούν δικαιωμένοι για το ότι είναι δειλά ανθρωπάκια που δεν τολμούν να πουν ούτε ένα "όχι" στη ζωή τους. Είναι χρήσιμο, επομένως, να υπενθυμίσω στους γερμανοτσολιάδες πως η λατινοαμερικανική χώρα αρνείται αυτήν την στιγμή να πληρώσει ένα ποσό όχι πολύ μεγαλύτερο από 500.000.000 ευρώ σε ορισμένα επενδυτικά funds (έτσι λένε τους καρχαρίες στις ημέρες μας) όχι γιατί δεν τα έχει, αλλά γιατί αν το κάνει θα κινηθούν εναντίον της οι υπόλοιποι πιστωτές της, με τους οποίους είχε έρθει σε συμφωνία το 2005 και το 2010. Η Αργεντινή, εξάλλου, μόνο χαμένη δεν βγήκε αυτήν τη δεκαετία από τη σθεναρή και υπερήφανη στάση που κράτησε απέναντι στα κοράκια των αγορών. Κι αυτό που κέρδισε είναι κάτι παραπάνω από την εθνική της ανεξαρτησία και τη δυνατότητα να ανοικοδομήσει την οικονομία της σε πιο γερά θεμέλια από αυτά που της είχε επιβάλει και ήθελε να διαιωνίσει ο νεοφιλελευθερισμός.

Οι αργεντινοί απολαμβάνουν σήμερα του παγκόσμιου σεβασμού για τη γενναία στάση τους, για το ότι στήριξαν τις κυβερνήσεις τους που τα έβαλαν με τις δικές τους τρόικες και τις νίκησαν. Στο τέλος έτσι κι αλλιώς θα είμαστε όλοι νεκροί. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο να μας θυμούνται για την αντίσταση που δείξαμε απέναντι στη φθορά μας από το να διηγούνται οι επόμενες γενιές ιστορίες για τους τρομοκρατημένους νοικοκυραίους, που όχι μόνο δεν τόλμησαν να αντιπαραταχθούν στους βασανιστές τους, αλλά τους έπλεκαν και το εγκώμιο;...

Η Αργεντινή δεν είναι σήμερα κάποιος σοσιαλιστικός παράδεισος. Κι αυτό γιατί δεν τόλμησε ούτε αυτή να προχωρήσει στις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν θα έμεναν στο να πετάξουν στην θάλασσα τους δανειστές και στην υλοποίηση επιδοματικών κοινωνικών πολιτικών, αλλά θα προχωρούσαν στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και στην παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου. Με λίγα λόγια, η Αργεντινή δεν τόλμησε να κάνει το μεγάλο άλμα από τη σοσιαλδημοκρατία στο σοσιαλισμό κι αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία είναι προ των πυλών στην Ελλάδα, ώστε να μην το επαναλάβει. Με τη στήριξη του λαού βεβαίως, γιατί αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, έχει ιστορικό χρέος να μη συμβιβαστεί με μια λογική διαχείρισης της κρίσης, η οποία θα περιοριστεί στο σκίσιμο των μνημονίων. Οι συνθήκες είναι ωριμότερες σήμερα παρά ποτέ άλλοτε τα τελευταία σαράντα χρόνια ώστε να γίνουν αλλαγές προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, που θα αποτελέσουν και πρότυπο για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς κι όχι μόνο...

Προφανώς ο δρόμος θα παραμείνει ανηφορικός για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού τα όρνεα, εγχώρια και διεθνή, θα πέσουν για να κατασπαράξουν την Ελλάδα όπως το επιχείρησαν και με τους αργεντινούς. Την τελευταία, πάντως, φορά, που κοίταξα στο χάρτη, διάβασα στη "Wikipedia" κι ενημερώθηκα από τις ειδήσεις υπάρχει ακόμα ένα υπερήφανο κράτος που λέγεται Αργεντινή και το οποίο δεν λυγίζει μπροστά στη βουλιμία των αρπακτικών. Για την Ελλάδα πάλι εδώ κι αιώνες διαβάζω μόνο για μια αποικία, για μια μπανανία, για ένα προτεκτοράτο που κατοικείται από εθελόδουλους, φοβισμένους κι άρα εκ προοιμίου ηττημένους ραγιάδες...

Του vromostomos 

*********************************

Μερικά τουιτς για πληροφόρηση σχετικά με την Αργεντινή:

Για σωστή πληροφόρηση (1): Η Αργεντινή σωστά χρεοκόπησε - Κώστας Λαπαβίτσας http://t.co/FP9XvFIxTk via @ThePressProject
— Moraitopoulos Apost. (@Apomor) August 6, 2014

Για σωστή πληροφόρηση (2): Αλήθειες και ψέματα για τη χρεοκοπία της Αργεντινής http://t.co/yF0tb35pkg via @ThePressProject
— Moraitopoulos Apost. (@Apomor) August 6, 2014

Για σωστή πληροφόρηση (3): Η Αργεντινή, τα αρπακτικά κι εμείς, του Γιάνη Βαρουφάκη (@yanisvaroufakis) http://t.co/WyV2FNXjes
— Moraitopoulos Apost. (@Apomor) August 6, 2014

*********************************

--------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Ο αρκούδος, το Συριζαίικο τέρας της προπαγάνδας

Το άφησα να κάτσει από την Κυριακή το βράδυ. Συνήθως, όταν δίνω χρόνο μέχρι την αντίδρασή μου, έχω την ευκαιρία να δω λίγο διαφορετικά τα πράγματα, να αποστασιοποιηθώ από τυχόν παρεξηγήσεις, να καταλάβω λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Δεν μου πρόσφερε τίποτα ο χρόνος που πέρασε εδώ όμως. Δυσκόλεψε μάλλον τα πράγματα. Οπότε, όπως πάντα, προσωπικό ποστ για να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μας.
Από πριν σας λέω, μην εστιάσετε στα πρόσωπα. Δείτε την λογική του πράγματος, αλλιώς θα χάσετε πολλά προσωποποιώντας καταστάσεις.


Λίγο ιστορία λοιπόν.

Έχω λοιπόν μία κουβέντα, με έναν άνθρωπο στο twitter. Λέω πόσο δύσκολα είναι με τον ΕΝΦΙΑ, που μόλις τον έχω δει, και στα δικά μου οικονομικά δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα.

Δεν βγαίνουν τα λεφτά, γράφω. Δεν κόβονται από πουθενά.

“Κόβονται”, μου λέει ο συνομιλητής μου. “Αν κόψουμε Δημοσίους Υπαλλήλους, κόβονται. Αλλά…”
Ωπ, αντιδρώ. “Αυτό χρειάζομαι τώρα”, σημειώνω. “Χειρότερες υπηρεσίες, περισσότερους ανέργους και λιγότερο κράτος να με προστατέψει”

“Εσύ οφείλεις να προστατέψεις τον εαυτό σου, όχι το κράτος” σημειώνει ο συνομιλητής μου. “Τι δηλαδή; Θες “πατερούλη” τυπου Στάλιν?”

Μέχρι εδώ, η κουβέντα είναι πολιτική – θα έλεγα όχι κομματική, αλλά όπως το δει κανένας. Μέχρι εδώ όμως, κανένα πρόβλημα.

“(αφήνοντας τον Στάλιν κατά μέρος), το κράτος είμαι εγώ – γιατί να μην προστατέψω τους αδύναμους; Πιστεύω ότι αξίζει ως κατεύθυνση” η απάντησή μου.

“Αφου το θες ετσι, πλήρωνε τότε ΕΝΦΙΑ για να μην απολυθεί κανένας ακαμάτης-μιζαδόρος Δμ. Υπλ.”

Παραθέτω την απάντησή μου επι λέξη:

Η ομαδοποίηση μπορεί να βολεύει την σκέψη σου, αλλά αν συζητήσουμε λίγο είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσεις σε τρία βασικά πράγματα:

- Ένα, δεν είναι όλοι οι ΔΥ “ακαμάτηδες-μιζαδόροι”. Αλλιώς να πάμε σε νοσοκομείο εν μέρα εφημερίας να το συζητήσουμε.

- Δύο, η ευθύνη για τους όσους “ακαμάτηδες μιζαδόρους” όντως υπάρχουν, δεν ανήκει σε εμένα, αλλά στους ίδιους που μου βάζουν ΕΜΦΙΑ

- Τρία, με αποφάσεις όπως αυτή έχω μεγάλες ενστάσεις αν τα χρήματά μου πάνε σε ΔΥ ή σε πληρωμές που διαφωνώ

Αυτό. Ενα, δύο, τρία.

Η απάντηση:

“Πήγαινε να μεινεις στην Αργεντινή τότε Γιάννη. Δεν αντέχω νυχτιάτικα Συριζαίικη προπαγάνδα! Καληνύχτα.”

Και εδώ ξεκινάει το ποστ μας….

Τι Συριζαίικο είπα; Δεν είναι όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ακαμάτηδες μιζαδόροι. Όσοι υπάρχουν, που υπάρχουν, είναι διορισμένοι από τους ίδιους ανθρώπους που μου βάζουν ΕΝΦΙΑ. Όσο το δημόσιο ξοδεύει χρήματα αλόγιστα, έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι οι “έκτακτες εισφορές”, τα χαράτσια και οι απρογραμμάτιστοι, άδικοι κατ’ εμέ φόροι, δεν καλύπτουν πάγιες ανάγκες, αλλά οικονομικές ανωμαλίες.

Είναι προπαγάνδα κάτι από αυτά;

Δεν είναι προπαγάνδα πχ ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι όλοι, ή έστω οι περισσότεροι “ακαμάτηδες μιζαδόροι” και είναι ότι δεν είναι όλοι; Δεν είναι προπαγάνδα ότι φύτρωσαν, ξέρω-γω, ή όλοι μαζί τους διορίσαμε, και είναι ότι μπήκαν με τις ίδιες ηγεσίες με τις σημερινές; Δεν είναι προπαγάνδα ότι κάθε ευρώ που δίνουμε πάει στο αδηφάγο δημόσιο να τα σκορπάει σε ακαμάτηδες δημοσίους υπαλλήλους, και είναι ότι κάπως πρέπει να πληρωθεί η στήριξη του Μεγάρου – και επειδή δεν υπάρχουν λεφτά, μόνο έτσι μπορεί να πληρωθεί;

Θεωρώ ότι αυτά που λέω είναι λογικά. Είναι τίμια ερωτήματα, τίμιες θέσεις. Δεν είναι πια; Είναι προπαγάνδα; Είμαι Συριζαίος;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν λέω ότι είναι τεράστια αδικία το The Mall να λειτουργεί ακόμα, ενώ χρειάστηκε να φτιαχτεί για λογαριασμό του αντισυνταγματικός νόμος (απόφαση του ΣτΕ!) για να ξεκινήσει να λειτουργεί; Που διαμαρτύρομαι γιατί αυτός που πέρασε τον φωτογραφικό νόμο, απολαμβάνει τώρα την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν λέω ότι χρειάζεται να διερευνηθεί η υπόθεση πως χάσαμε 500 εκατομμύρια ευρώ (τουλάχιστον!) από την Hochtief, η οποία δικαιώθηκε στο δικαστήριο να μην πληρώσει ούτε ένα ευρώ ΦΠΑ που έχει ήδη εισπράξει;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αναρωτιέμαι αν πρέπει το Μέγαρο να “σωθεί” με κρατικό χρήμα, και πόσο δε μάλλον εδώ και καιρό να ρωτάω γιατί τα αρχικά δημοσιεύματα του δανεισμού των 240 εκατομμυρίων ευρώ έγιναν ξαφνικά 420 εκατομμύρια;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αναρωτιέμαι γιατί οι ένστολοι, εργαζόμενοι και με σταθερό μισθό, πρέπει να πάρουν επίδομα, ενώ τόσοι χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, μπορεί περισσότεροι, είναι αυτήν την στιγμή άνεργοι και ένα εκατομμύριο εξ αυτών είναι αποκλεισμένοι από το επίδομα ανεργίας εξαιτίας των περιορισμών που θέτει η νομοθεσία;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τον φόρο στο πετρέλαιο, που οι φτωχότεροι εξ ημών δεν έχουν να το πληρώσουν, να γίνομαι έξαλλος που κάποιοι, από την αδυναμία τους, πεθαίνουν από αναθυμιάσεις κακοφτιαγμένων μαγκαλιών; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν γίνομαι έξαλλος που, μετά από τέτοια ταλαιπωρία, ανακαλύπτεται άκοπα και χωρίς ευθύνες ότι το μέτρο δεν έπιασε;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που δεν σήμερα, δεν έχουν ρεύμα, και ταλαιπωρούνται αφάνταστα χειμώνα καλοκαίρι; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τονίζω ότι το κόστος για να σωθούν είναι είκοσι ευρώ τον μήνα;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν γίνομαι έξαλλος, έξαλλος, που ο Σγουρός της περιφέρειας Αττικής υπόσχεται 20 εκατομμύρια ευρώ στην ΑΕΚ για γήπεδο, 10 στον Παναθηναϊκό για να φτιάξει το δικό του, και συνολικά 420 εκατομμύρια για “αθλητικές και άλλες εγκαταστάσεις” – σήμερα; Ως Συριζαίος προπαγανδιστής δεν θα κάνω το ίδιο με την Δούρου;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες διαβίωσης στο έκτρωμα που ονομάζουμε νοσοκομείο φυλακών, και το οποίο, τοσο καιρό μετά, δεν έχει ακόμα περάσει στο Υπουργείο Υγείας;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες διαβίωσης των εν γένει φυλακισμένων, που σε περιπτώσεις δεν βλέπουν ήλιο για έξι μήνες, επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για φύλακες; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ για την απουσία κάθε είδους ενημέρωσης όταν τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι έκαναν ταυτόχρονα απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για τα κελιά τύπου Γ; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τα κελιά τύπου Γ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τρελαίνομαι με τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών και προσφύγων στα “κέντρα φιλοξενίας” όταν διαμαρτύρομαι για τις εμφανώς ρατσιστικού τύπου προσαγωγές του “Ξένιου Δία”, όταν συνάνθρωποί μας παίρνουν άσυλο προστασίας ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ προς το Βέλγιο;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για την απόφαση της δικαιοσύνης να αθωώσει τον ιδιοκτήτη της φάρμας στην Μανωλάδα, λες και οι επιστάτες έδρασαν για ίδιον όφελος, και ενώ οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων εκεί είναι σήμερα χειρότερες(!) από αυτές που ήταν όταν το ανακαλύψαμε;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν ζητάω ευθύνες γιατί οι λιμενικοί που ρυμούλκησαν το καράβι στο Φαρμακονήσι δεν φρόντισαν να ασφαλίσουν με σωσίβια τους επιβαίνοντες, με αποτέλεσμα να πνιγούν άνθρωποι, παιδιά, λάθος που επαναλήφθηκε και άλλες φορές, με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η έρευνα μπήκε στο συρτάρι;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που τα κανάλια αποφεύγουν τον φόρο 20% επί των διαφημίσεων όπως τους έχει επιβληθεί δια νόμου – με συνεχείς αναβολές, ενώ ταυτόχρονα(!) τους επετράπη να προβάλλουν τηλεπαιχνίδια αφαιρώντας τους και την υποχρέωση καταβολής φόρου επί των κερδών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ που σκάφος με ελληνική σημαία το σταματά παρανόμως σε διεθνή ύδατα με απειλή όπλων η Ισραηλινή κυβέρνηση και η Ελλάδα δεν αντιδρά;
Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που για ένα καπρίτσιο, έκλεισε η κερδοφόρα ΕΡΤ, και λειτούργησε ένα ελάχιστο μόρφωμά της, με το ίδιο κόστος για τον πολίτη, αλλά χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο για το που πήγαν τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, και πλέον με τους ίδιους κρατικούς ελέγχους που “καταδικάστηκαν” τόσο έντονα από τους διώκτες της;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ για την τιμή πώλησης του ΟΠΑΠ και την τιμή πώλησης του Ελληνικού;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν βλέπω ότι όσοι εμπλέκονται σε υποθέσεις λαθρεμπορίας καυσίμων αθωώνονται ή παραγράφονται τα πρόστιμά τους;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν βλέπω νόμους να απαλλάσσουν εφοπλιστές από βεβαιωμένους φόρους δισεκατομμυρίων; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τονίζω ότι χρειάστηκαν πέντε προσπάθειες για να επιτευχθεί αυτό που ονομάζω ντροπή;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ βλέποντας την βουλή να νομιμοποιεί, αφού έγιναν οι παρανομίες, το εργοστάσιο χρυσού στις σκουριές;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι βλέποντας δημόσια, κρατική στήριξη της διευθύνουσας συμβούλου του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας – ενόσω γίνονται οι έρευνες εις βάρος της;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η κοινοβουλευτικός μας έλεγχος έχει αντικατασταθεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και συμπυκνωμένους νόμους, με νομοσχέδια σε άσχετες διατάξεις;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που ένα εργοστάσιο παραγωγής πλάσματος που κόστισε εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευαστεί, έχει μείνει ως ..αποθήκη στο Μενίδι, και σύντομα, αν όχι ήδη, τα ακριβοπληρωμένα μηχανήματά του θα είναι άχρηστα – ενώ ταυτόχρονα ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ πλάσμα από άλλες χώρες, ξοδεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τους νόμους που έχει περάσει ο Υπουργός Χαράλαμπος Αθανασίου, που κατηγορείται ότι είτε αποφυλακίζουν εμπόρους ναρκωτικών, είτε αθωώνουν… τον εαυτό του;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ που στα δάση, με τον πρόσφατο νόμο, θα επιτρέπεται να χτίζονται μεταξύ άλλων και …δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η πώληση του γάλακτος απο τις εταιρίες πήρε παράταση χρόνου, με πρόσχημα την μείωση της τιμής, και αυτή η μείωση …δεν ήρθε τελικά ποτέ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις καταγγελίες ότι το Ερρίκος Ντυνάν κάνει …εκπτώσεις στα νοσήλεια υπουργών και πρώην πρωθυπουργών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που περνάει νόμος οι ΔΕΚΟ και οι ΜΚΟ να απαλλαγούν από κατηγορίες σε περίπτωση που κατηγορούνται για οικονομικό έγκλημα σε βαθμό κακουργήματος;

Αυτή είναι η απάντηση; Ότι είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής; Αυτό έχω να αντιμετωπίσω δηλαδή; Δεν συμμεριζόμαστε πια τους φόβους μας, δεν είναι κοινές οι αγωνίες μας, όλα έγιναν διλήμματα ή με τον Αλέξη, ή με τον Αντώνη; Όποιος μιλάει για όλα αυτά για τα οποία διαμαρτύρομαι είναι Συριζαίος προπαγανδιστής;

Και αν μιλάω γι’ αυτά, τότε η απάντησή που μου αξίζει είναι …να πάω να μείνω στην Αργεντινή;
Επι προσωπικού, δεν έχω πρόβλημα. Μπορεί ο καθένας να νομίζει ο,τι θέλει για μένα, μπορεί να νομίζει ότι θέλω Αλέξη, ότι ονειρεύομαι Αργεντίνες και πείνες, ότι μισώ τους δεξιούς και γι’ αυτό αντιδρώ. Μπορεί ο καθένας να με κατατάξει όπου νομίζει, ως πληρωμένο υπάλληλο της Κουμουνδούρου, ή, ακόμα χειρότερα, απλήρωτο που ζητά την αποσταθεροποίηση. Μπορεί να αντιλαμβάνεται με φρίκη ότι θέλω να θυσιάσω το μέλλον των παιδιών μου σε μία ζωή με δραχμή, σε ένα αμφίβολο μέλλον.

Πεδίο δόξης λαμπρόν, ονειρευτείτε ότι θέλετε για μένα μάγκες.

Φτιάξτε τον Συριζαίο εχθρό που ονειρεύεστε, το τέρας που θα φάει τις ελπίδες σας για την Ελλάδα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες της. Ζήστε την ζωή με τα δικά σας μέτρα, που κάποιος είναι είτε μαζί μας είτε εχθρός μας, επειδή εσείς διαλέξατε εχθρούς και φίλους όπως καταλάβατε. Μην διανοηθείτε να αναρωτηθείτε και εσείς για τα μολυσματικά, προπαγανδιστικά ερωτήματά μου.

Εγώ επιμένω για τα ερωτήματά μου αυτά, να μην βάζω πρόσημο. Ούτε κομματικό, ούτε καν πολιτικό – όπως ήμουν πάντα.

Και επειδή επιμένω επίσης ότι μιλάω σε ευφυείς ανθρώπους, θα συνεχίζω να αναρωτιέμαι, να σκέφτομαι, να αντιδρώ όπως νομίζω καλύτερα, με μοναδικό μου γνώμωνα την τίμια κριτική προς την κυβέρνηση, προς κάθε κυβέρνηση, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ και όπως την οφείλει κάθε πολίτης.

Ξαναδείτε τις ερωτήσεις μου. Μία-μία. Δεν είναι όλες, δεν είναι καν όλες του 2014. Έχει πολλές, πολλές ακόμα.

Μακρυά τα παιδιά σας λοιπόν από τις οθόνες. Το “συριζαίικο τέρας” σας συνεχίζει την φριχτή “προπαγάνδα” του. Κλείστε τα αυτιά σας, έχετε μία ελπίδα να σωθείτε.

Νισάφι.



------------------------------
Πηγή:arkoudos