Προσευχή ενός μοιρολάτρη: «Αγία Βαρβάρα, περιμένω με τις ώρες να φιλήσω τα κόκαλά σου κι εσύ βοηθάς τις καθαρίστριες»;...

Γιατί να με ενοχλούν τα κόκαλα της Αγίας Βαρβάρας; Εδώ υποδεχθήκαμε κι αυτό το Πάσχα ως άγιο και με τιμές αρχηγού κράτους ένα φως που ανάβει με αναπτήρα Bic. Πέρα από τον έμφυτο ανίερο σαρκασμό μου, θεωρώ υποχρέωση κάθε πραγματικώς πιστού χριστιανού να τιμά τα λείψανα μιας αγίας. Κι ο γράφων, για παράδειγμα, όταν του δοθεί η ευκαιρία θα επισκεφθεί το μαυσωλείο τού Λένιν στη Μόσχα. Ούτε με προβληματίζει ιδιαιτέρως το ότι αποδόθηκαν τιμές αρχηγού κράτους σε μια νεκρή που δεν υπήρξε ποτέ αρχηγός κράτους, αρκεί παρόμοιες να αποδοθούν και σε άλλες προσωπικότητες, λιγότερο μεταφυσικές, ζώσες ή πεθαμένες. Αυτό που διαχρονικά, ωστόσο, με ενοχλεί δεν είναι άλλο από τη στωικότητα του λούμπεν προλεταριάτου, σημαντική μερίδα τού οποίου πιστεύει ότι για να βελτιωθεί η ζωή του δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο από το να σταυροκοπιέται, να προσκυνά εικόνες κι οστά και να υπομένει στωικά τα βάσανά του γιατί ναι μεν θα ταλαιπωρηθεί σε αυτήν τη ζωή αλλά, δεν βαριέσαι, θα δικαιωθεί στη βασιλεία των ουρανών. Ευτυχώς, δηλαδή, που υπάρχουν και οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες αγωνίστηκαν και νίκησαν δίχως να προσκυνήσουν, δίνοντάς μας ένα σύγχρονο παράδειγμα για την αξία τού αγώνα. Κι ας το έκαναν κυρίως για τη δική τους αποκατάσταση κι ας μην γονατίζουν στο μέλλον οι άνθρωποι μπροστά στα σκηνώματά τους όταν αυτές πεθάνουν, όπως κάνουν σήμερα για την προστάτιδα του Πυροβολικού (άλλη μια ταπείνωση του θεού αυτή, να τον αποκαλούμε προστάτη δυνάμεων που σκοτώνουν)...

Ακούω τους διάφορους ελιτιστές να παραπονούνται για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών την ώρα που χιλιάδες ή κι εκατομμύρια πτυχιούχοι είναι άνεργοι, υποαπασχολούμενοι σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα ή έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Και το λένε, κυρίως, αυτοί που λούφαραν ακόμα κι από το στρατό για να μην χρειαστεί να καθαρίσουν ούτε μια φορά στη ζωή τους δημόσια τουαλέτα. Δεν στέκομαι, ωστόσο, στο σνομπισμό των λευκών κολάρων (που κι αυτά κάποιες άλλες καθαρίστριες τα σιδερώνουν) όσο στη λανθασμένη νοοτροπία πως στη ζωή παίρνεις οπωσδήποτε ό,τι αξίζει λόγω κληρονομικού χαρίσματος ή βιογραφικού. Ε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, σας ενημερώνω πως στη ζωή παίρνεις ό,τι διεκδικείς. Γι' αυτό κι ενδεχομένως να είναι ένα επιπλέον ατού να τα έχεις καλά με τους θεούς και τους αγίους, γιατί όχι και με τους δαίμονες, αλλά αν δεν κουνήσεις έστω και λίγο το δαχτυλάκι σου καμιά Βαρβάρα, όσο αγία κι αν είναι, δεν πρόκειται να σε βοηθήσει...

Ας έδειχναν, επομένως, κι άλλες επαγγελματικές ομάδες τη συνοχή, την αποφασιστικότητα, την επιμονή μέχρι τελικής πτώσης των καθαριστριών τού υπουργείου Οικονομικών κι ας αποτύγχαναν. Τα μέλη τους θα αισθάνονταν πολύ πιο ευτυχισμένα από όσο είναι σήμερα γιατί τουλάχιστον θα είχαν αντιμαχήσει στην καταστροφή τους. Η νίκη είναι αυτοσκοπός μόνο για όσους έχουν δηλητηριαστεί από το μικρόβιο του νεοφιλελευθερισμού. Για τους υπόλοιπους δεν είναι κάτι παραπάνω από μια ηθική επιβράβευση μιας πορείας που από μόνη της αξίζει όλα τα λεφτά τού κόσμου...

Εχουν "μαλλιάσει" τα χέρια μου να το γράφουν: ο πόλεμος των μνημονίων ήταν από την αρχή ταξικός. Δεν ήταν κάτι άλλο από το να πληρώσουν σχεδόν αποκλειστικώς οι μικρομεσαίοι την εποχή τής ψεύτικης ευμάρειας από την οποία, αναντίρρητα, ωφεληθήκαμε οι περισσότεροι αλλά λίγοι ήταν εκείνοι που από αυτή αποκόμισαν υπερκέρδη. Και το ότι επιβλήθηκαν, εφαρμόστηκαν κι οδήγησαν σε μια οικονομική γενοκτονία δεν οφείλεται μόνο σε μια εξωνημένη πολιτική ηγεσία, η οποία ήταν αδύνατο να μην προστατέψει τα συμφέροντα των χρηματοδοτών της, αλλά και στο ότι αυτή εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο μια εργατική τάξη δίχως ταξική συνείδηση. Αναρωτηθείτε πόσα θα είχαμε γλιτώσει αν στην οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία ή ιδιωτική επιχείρηση οι εργαζόμενοι ήταν μια γροθιά, όπως οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, και δεν έλεγαν "τί να κάνω, έχω οικογένεια και παιδιά, "έχω να πληρώσω δάνεια" ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία εφευρίσκει ο καθένας για τον εαυτό του προκειμένου να μένει αδρανής στο βιασμό του. Οι καθαρίστριες αποτελούν τον καθρέφτη των ενοχών μας, των τύψεων που βαραίνουν τη συνείδησή μας γιατί τα παρατήσαμε όταν θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τα πάντα. Γι' αυτό και τα ειρωνικά σχολιάκια ορισμένων σήμερα: δεν αντέχουν να βλέπουν τους Δον Κιχώτες να νικούν, περιμένοντας οι ίδιοι ακόμα στην ουρά για να φιλήσουν τα κόκαλα της αγίας Βαρβάρας. Προσβάλλεται η μοιρολατρία τους... 

-------------
[Πηγή]

Οταν ακούω 'φιλοευρωπαϊστές' ακούω συζήτηση παιδόφιλων για τη δημιουργία φορέα προστασίας ανηλίκων...

Το γράφω γιατί μάλλον οι βλαχοδήμαρχοι δεν το έχουν αντιληφθεί, πιστεύοντας ότι ο κόσμος αρχίζει και τελειώνει στα φέουδά τους: έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο δεν κερδίζει ο καλύτερος αλλά αυτός που είναι διατεθειμένος να φτάσει μέχρι τέλους, όσες θυσίες κι αν είναι απαραίτητες. Αν βρισκόμασταν υπό κανονικές συνθήκες, το δημόσιο ταμείο ήταν γεμάτο και το ελληνικό Δημόσιο μπορούσε με άνεση να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό η πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία μεταφέρονται στην Τράπεζα της Ελλάδος τα ταμειακά διαθέσιμα των ΟΤΑ, πανεπιστημίων, νοσοκομείων και λοιπών φορέων τής γενικής κυβέρνησης θα ήταν καταφανώς αντισυνταγματική. Μόνο που δεν βρισκόμαστε υπό κανονικές συνθήκες. Αντιθέτως, η χώρα οδηγείται στην οικονομική ασφυξία από τους υποτιθέμενους φίλους της, οι οποίοι απαιτούν την άνευ όρων παράδοσή της. Οπως ακριβώς οι ναζί εκτελούσαν τους αντάρτες, τις οικογένειες και τους συγχωριανούς τους προς παραδειγματισμό των υπολοίπων...

Δεν λέει ψέματα ο αρμόδιος υπουργός Δημήτρης Μάρδας όταν αποκαλύπτει πως η μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων έγινε γιατί μας έλειπαν 400.000.000 ευρώ. Η κυβέρνηση αναζητά χρήματα ημέρα την ημέρα ώστε όταν φτάσει η στιγμή τής τελικής σύγκρουσης, η οποία δεν αργεί, να μην έχει προηγηθεί πιστωτικό γεγονός που θα δυσχεράνει τη διαπραγματευτική της δύναμη. Κάποιοι, όμως, φαίνεται πως τούτη την ώρα προτιμούν να προστατεύουν το δημοτικό, περιφερειακό, κομματικό τους δένδρο από το εθνικό δάσος. Κάνουν, δηλαδή, πως δεν καταλαβαίνουν πως αν πέσει η χώρα τα ταμειακά τους διαθέσιμα δεν θα έχουν καμία αξία ακόμα κι αν παραμείνουν στη διάθεσή τους για να τα μοιράζουν κατά το δοκούν...

Μου σηκώνεται η τρίχα κάθε φορά που σκέφτομαι τί προτιμούν οι αυτοαποκαλούμενοι ευρωπαϊστές, κι ας μην τολμούν να δώσουν δημοσίως μια ευθεία απάντηση στο ερώτημα για την εναλλακτική που προτείνουν στη διαπραγματευτική πολιτική τής κυβέρνησης. Θέλουν ένα τρίτο μνημόνιο, με τους ίδιους επαχθείς όρους με τα προηγούμενα, όπως άλλωστε αυτοί που ήταν διατυπωμένοι στο διαβόητο email Χαρδούβελη, του υπουργού Οικονομικών που την ώρα που ζητούσε θυσίες από τον ελληνικό λαό εκείνος έβγαζε τα εκατομμύριά του στο εξωτερικό με δόσεις για να μην ελεγχθεί από τα αρμόδια όργανα. Σχεδιάζουν, μάλιστα, και τη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού μετώπου, λες κι ο φιλοευρωπαϊσμός αποδεικνύεται από την τυφλή προσήλωση στις άγριες, ταξικές και υφεσιακές πολιτικές λιτότητας. Οταν ακούω τους ποταμίσιους σαμαροβενιζέλους, σε αγαστή σύμπραξη με την τραπεζική-επιχειρηματική-μιντιακή ελίτ, να μιλούν για την ανάγκη παραμονής πάση θυσία στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. προς χάρη τού πόπολου είναι σαν να γίνομαι ωτακουστής συζήτησης παιδόφιλων για τη δημιουργία φορέα προστασίας ανηλίκων...

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση δίνει τη μάχη ακριβώς για τη διάσωση των ευρωπαϊκών λαών, για την ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη στην ήπειρό μας κόντρα στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που επέφερε η μεταφορά του δογματικού προτεσταντισμού στην πραγματική οικονομία. Αυτοί που συνετέλεσαν στην καταστροφή ακόμα κι αυτού του υποτυπώδους κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι οι κατ' εξοχήν αντιευρωπαϊστές. Κι όμως είναι εκείνοι που παριστάνουν τους βασιλικότερους του βασιλέως, κραδαίνοντας την ευρωπαϊκή σημαία που έχουν λερώσει με το αίμα των λαών...

Αυτούς τους τρεις μήνες που έχουν περάσει από τις εκλογές τής 25ης Ιανουαρίου έχουμε διανύσει πολύ δρόμο για να πούμε τώρα πως επιστρέφουμε στην Ελλάδα των σαμαροβενιζέλων. Εχουμε φτάσει έξω από τα τείχη που έχει ορθώσει η καλβινιστική Γερμανία και τα οποία εμποδίζουν την προέλαση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Με λίγα λόγια, εδώ που βρισκόμαστε δεν έχουμε άλλη επιλογή από έναν έντιμο συμβιβασμό ή από μια σύγκρουση. Οι υποχωρήσεις κι από την ελληνική πλευρά θα είναι αναπόφευκτες στην περίπτωση που καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Το ζητούμενο είναι αυτές να μην ισοδυναμούν με παράδοση άνευ όρων, αλλά αντιθέτως να δημιουργούν την προοπτική στο άμεσο μέλλον τής απεμπλοκής μας από τη μέγγενη των διεθνών τοκογλύφων. Αν μπορούσα, όμως, να διαλέξω ανάμεσα στην άμεση χρεοκοπία ή στην παράτασή της μέσω ενός τρίτου μνημονίου η επιλογή μου θα ήταν ασφαλώς η πρώτη...

Αν η Κρ. Λαγκάρντ ή η Ανγκ. Μέρκελ ζήσουν έστω για ένα μήνα με λιγότερα από 300 ευρώ το μήνα, όπως ζητούν από μερίδα των ελλήνων συνταξιούχων, είναι πολύ πιθανό να αναθεωρήσουν από μόνες τους τη στάση ζωής τους. Οπως κι αν έχει κι όσο κι αν φωνάζουν οι βλαχοδήμαρχοι, οι οποίοι αδυνατούν να δουν πέρα από τα γεωγραφικά όρια των βιλαετιών τους, η κυβέρνηση οφείλει να παραμείνει αμετακίνητη στο βασικό πλαίσιο των αρχών με τις οποίες κέρδισε τις εκλογές και οι οποίες ορίζουν και την ιδεολογία της. Καταστροφή θα είναι μόνο τυχόν οπισθοχώρησή της από αυτές κι όχι η καθυστέρηση, για παράδειγμα, πληρωμής μιας δόσης στο ΔΝΤ...   

Του vromostomos

-----------------

[Πηγή]

Εδωσε και δεν πήρε ο Μπόμπολας λεφτά από το Δημόσιο; Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Τσίπρας καταστρέφει το λαό...

Το δημόσιο ταμείο εισέπραξε τα πρώτα χρήματα, σχεδόν δύο εκατομμύρια ευρώ, από τη λίστα Λαγκάρντ κι από έναν κατ' εξοχήν εκπρόσωπο της ελληνικής διαπλοκής, τον Λ. Μπόμπολα. Την ίδια ώρα, ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους μαφιόζους που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από την άλλη, αυτή η αξιοθρήνητη φιγούρα που λέγεται Αντ. Σαχλαμαράς επέμενε και χθες βράδυ σε τηλεοπτική συνέντευξή του για την ανάγκη περικοπής των επικουρικών συντάξεων, για τη "σωτηρία τής πατρίδος" βεβαίως βεβαίως. Αναρωτιέμαι: υπάρχει ακόμα κάποιος που να αμφιβάλλει πως αυτός ο πόλεμος είναι ταξικός ή πως τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στη χώρα μας απείχαν παρασάγγας από την κοινωνική δικαιοσύνη;...

Η κυβέρνηση της Αριστεράς βρίσκει τα λεφτά από τους πλούσιους, τους οποίους τιμωρεί όχι γιατί είναι πλούσιοι αλλά γιατί η ασυδοσία τους τα προηγούμενα χρόνια ήταν τόσο μεγάλη ώστε να παραβιάζουν ακόμα και τους νόμους, ειδικώς τους φορολογικούς, που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους. Η δεξιά, πάλι, επιμένει να αναζητεί χρήματα από τα συνήθη υποζύγια, τα οποία τιμωρεί όχι γιατί είναι φτωχά αλλά γιατί θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα να μην χάσει η ελίτ ούτε ένα ευρώ. Γι' αυτό, άλλωστε, και οι ποταμίσιοι σαμαροβενιζέλοι, οι οποίοι το μόνο που έκαναν για τη λίστα Λαγκάρντ είναι να στείλουν στα δικαστήρια το δημοσιογράφο που την αποκάλυψε, γαβγίζουν για να υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας το τρίτο μνημόνιο. Αν ο σημερινός πρωθυπουργός δεν υποκύψει και η χώρα σταθεί όρθια, γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μόνο μέλλον που έχουν δεν είναι στην πολιτική αλλά στα δικαστήρια...

Τόσο η υπόθεση Μπόμπολα όσο και το ξεσκαρτάρισμα στο ποδόσφαιρο αποδεικνύουν ότι αν υπάρχει βούληση ανοίγεται κι ο δρόμος για να λάβει αυτή σάρκα κι οστά. Το καλύτερο παράδειγμα, εξάλλου, που θα μπορούσε να δώσει στο λαό η εξουσία για να είναι αυτός συνεπής στις υποχρεώσεις του και να μην βγαίνει κανένας Πάγκαλος να τον κατηγορεί πως "μαζί τα φάγαμε" δεν είναι άλλος από την τακτική τού καρότου στους αδύναμους (βλ. 100 δόσεις, οι οποίες και τους μικρομεσαίους ανακούφισαν και στον κρατικό κορβανά έχουν αποδώσει ήδη πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ) και του μαστίγιου στους οικονομικώς ισχυρούς, στους ανθρώπους δηλαδή που έγιναν κατεστημένο όχι γιατί ήταν καινοτόμοι στον τομέα τους, τύπου Γκέιτς ή Τζομπς, αλλά γιατί χρησιμοποίησαν τον έλεγχο που ασκούσαν στο πολιτικό προσωπικό τής χώρας προκειμένου να στηρίξουν τον πλούτο τους στο αλισβερίσι με το Δημόσιο...

Για όλα αυτά και πολλά ακόμα καγχάζω όταν ακούω πως η καταστροφή τής Ελλάδας ήταν δήθεν η σοβιετική οικονομία της. Βάλτε στη ζυγαριά τα φράγκα που έπεσαν κάτω από το τραπέζι από τους ιδιώτες με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα με τη στήριξη της πολιτικής καριέρας ορισμένων, κι αυτά που σπαταλήθηκαν για την πρόσληψη άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων με κομματικά κριτήρια και θα αντιληφθείτε τη διαφορά τού ωκεανού από τη σταγόνα του αντιστοίχως...

Ο πόλεμος, αναπόφευκτα, με τους διαπλεκόμενους έχει το τίμημά του. Τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια που αφιερώνουν πεντάλεπτα στη σύλληψη κάποιου διεφθαρμένου δημοσίου υπαλλήλου δεν είπαν κουβέντα για την προσαγωγή τού Λ. Μπόμπολα. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα των ΟΤΑ, που υπογράφηκε για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, για τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης αποτελεί το σκάνδαλο των σκανδάλων. Ομοίως, στη μπάλα εκείνοι που έχουν μετατρέψει το ελληνικό πρωτάθλημα σε μια βίαιη φαρσοκωμωδία κατηγορούν τώρα τον αρμόδιο υφυπουργό γιατί αυτός μας οδηγεί τάχα μου στη διεθνή απομόνωση. Φωνάζουν, με λίγα λόγια, οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες σε ένα ρεσιτάλ φαρισαϊσμού που μαρτυρά τον πανικό ενός μικρόκοσμου που καταρρέει...

Την Ελλάδα που ήταν ιδιοκτησία τους δεν θέλουν να δει να χρεοκοπεί οι μπουρζουάδες, οι οποίοι έχουν εξαπολύσει τα μιντιακά παπαγαλάκια τους για να φτύνουν οχετούς λοιδορίας για πολιτικές που αποσκοπούν στην απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτοί που είναι δεμένοι σε άρματα είναι λογικό να απορούν για το πώς έχει το θράσος κάποιος να καλπάζει ελεύθερος από εξαρτήσεις. Κι αν μη τί άλλο και η Γερμανία οφείλει να αντιληφθεί πως είναι προς το συμφέρον της να μπει ένας φραγμός στην ασυδοσία τού εγχώριου κεφαλαίου και να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αντί να απειλεί με Grexit και Graccident από τα οποία δεν πρόκειται να ωφεληθεί κανείς, μα κανείς...     

Του vromostomos

-------------------------

[Πηγή]

Φέρονται στη Ζωή όπως εκείνοι που κατηγορούν το θύμα βιασμού για το 'προκλητικό' του ντύσιμο...

Στη Ζωή Κωνσταντοπούλου αρέσει να ακούει τη φωνή της. Πολύ πιθανόν, επίσης, ο ναρκισσισμός της να ξεπερνά το επιτρεπόμενο όριο που θέτουν τα χρηστά ήθη. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως ο γράφων δεν έχει γνωρίσει ακόμα τον τέλειο, απαλλαγμένο από κάθε ελάττωμα άνθρωπο. Γι' αυτό και την πρόεδρο της Βουλής δεν θα την κρίνω από το ύφος αλλά από την αποτελεσματικότητά της. Κι όσο κι αν με ενοχλεί κάποιες φορές η διάθεσή της να μην αφήνει τίποτα να πέφτει κάτω, οφείλω να της αναγνωρίσω ότι μέσα σε δύο μόλις μήνες έχει κατορθώσει να επαναφέρει το Κοινοβούλιο στην καρδιά τής πολιτικής επικαιρότητας. Και δεν το εννοώ με τον τρόπο που το εννοούν τα σκανδαλοθηρικά έντυπα και τα διαπλεκόμενα μίντια, που έχουν υιοθετήσει πλήρως τη μικροαστική ατζέντα τής Ν.Δ. περί νόμου και τάξης μήπως και γλιτώσουν κανέναν από τους δίκαιους φόρους και τα λοιπά ποσά που καλούνται να πληρώσουν κι έχουν αμελήσει να πράξουν εδώ και μια 25ετία που μολύνουν το ραδιοτηλεοπτικό αέρα με την προπαγάνδα τους. Ηδη ο Αλέξης Τσίπρας έχει μιλήσει στη Βουλή περισσότερες φορές από όσες ο Αντ. Σαχλαμαράς σε δυόμισι χρόνια, ενώ έχουν συσταθεί επιτροπές για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, το δημόσιο χρέος και τα μνημόνια που θα έπρεπε να είχαν συγκροτηθεί πολύ νωρίτερα. Και μόνο το ότι οι πολίτες παρακολουθούν τις συνεδριάσεις τής Ολομέλειας σε ικανοποιητικούς αριθμούς αποτελεί έτσι κι αλλιώς νίκη τής δημοκρατίας. Και γι' αυτό και μόνο οφείλουμε πολλά εύσημα στη Ζωή Κωνσταντοπούλου...

Κάτι μου θυμίζει η συμπεριφορά όλων όσων συμπεριφέρονται στη Ζωή σαν να ήταν η τρελή τού χωριού: εκείνους που είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν ένα θύμα βιασμού γιατί ήταν "προκλητικώς" ντυμένο. Αντί, δηλαδή, να επικεντρώσουν στο αν έχει άδικο ή όχι η πρόεδρος της Βουλής όταν θέτει ζητήματα όπως η καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων, η διαγραφή τού επαχθούς χρέους και η τιμωρία όσων οδήγησαν τους έλληνες στη χειρότερη οικονομική γενοκτονία από το τέλος τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου επικεντρώνονται στην, υπερβολική ομολογουμένως, διάθεσή της για αυτοπροβολή και στη σχολαστικότητά της σεναριολογώντας ασύστολα για τις φιλοδοξίες της, στηριζόμενοι στο υπόδειγμα που τους έχουν δώσει τόσα χρόνια οι καρεκλοκένταυροι νταβατζήδες τους στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ. Εφτασαν στο σημείο να καυτηριάσουν τα έξοδα διαμονής των ξένων φιλοξενουμενων που μίλησαν στην επιτροπή για το χρέος, τα οποία ήταν απειροελάχιστα σε σύγκριση με το πόσο που μας κόστισαν τα αντίστοιχα των τροϊκανών που πηγαινοέρχονταν κάθε τρεις και λίγο για να απαιτούν να περικοπεί η επικουρική σύνταξη των γιαγιάδων και των παππούδων μας. Κι αν αυτό θεωρείται λαϊκισμός, μικρό το κακό. Θα μπορούσα να είχα κατρακυλήσει σε χειρότερο αμάρτημα, εκείνο του ελιτισμού...

Αφήστε που θέλουν οι σεξιστές να κρυφτούν κι ο μισογυνισμός τους δεν τους αφήνει να αγιάσουν. Και δεν είναι τυχαίο πως οι ίδιοι που πετούν χυδαία υπονοούμενα για το πόσο συχνά κάνει σεξ η Ζωή είναι κι αυτοί που ενοχλούνται επειδή θα αφεθεί ελεύθερος ο Σάββας Ξηρός μολονότι έχει 98% αναπηρία. Η μισαλλοδοξία με την εκδικητικότητα συνήθως εμφιλοχωρούν στα ίδια άτομα, τα οποία έχουν εξορίσει την αυτοκριτική κι έχουν σπιτώσει το φαρισαϊσμό. Ο Ιησούς, τον οποίο θα σπεύσουν να τιμήσουν αυτές τις ημέρες στις εκκλησίες κάνοντας το σταυρό τους οσο πιο επιδεικτικώς γίνεται για να τους καμαρώσουν οι γείτονές τους, θα είχε απλώσει ασπίδα προστασίας στη Ζωή, όπως είχε κάνει άλλωστε για γυναίκες θεωρούμενης χαμηλότερης υποστάθμης από τους νοικοκυραίους όπως η Μαγδαληνή, και θα είχε συγχωρήσει τον Σάββα Ξηρό πάνω στο σταυρό τού μαρτυρίου του και θα του είχε επιτρέψει να πεθάνει με γαλήνη. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορείς να διαλέξεις τους οπαδούς σου κι ο Ιησούς έχει δυστυχήσει ανά τους αιώνες να τον υμνούν καθάρματα με ράσα και πιστοί που από το λόγο του συγκράτησαν μόνο τη βασιλεία των ουρανών και λησμόνησαν πως για να φτάσεις σε αυτή οφείλεις να αγαπάς και να συγχωρείς ακόμα και τον εχθρό σου, ακόμα κι εκείνον που είναι άθεος ενώ είσαι πιστός, μαύρος ενώ είσαι λευκός, ομοφυλόφιλος ενώ είσαι ετεροφυλόφιλος, αριστερός ενώ είσαι δεξιός, αντιεξουσιαστής ενώ είσαι νομοταγής και ούτω καθεξής...

--------------------

[Πηγή]

Αλλο ένα τέτοιο σαββατοκύριακο να περάσει σύντροφοι και θα αρχίσω να πιστεύω ότι κυβερνούν οι σαμαροβενιζέλοι ξανά κι όχι η Αριστερά

Δίνουμε 500.000.000 ευρώ από τα λεφτά που δεν έχουμε για να εκσυγχρονίσουμε πολεμικά αεροσκάφη, στέλνουμε τα ΜΑΤ στη Χαλκιδική για να συμπαρασταθούν στους φουσκωτούς τού Γ. Μπόμπολα και διορίζουμε συγγενείς και φίλους στον κρατικό μηχανισμό. Αλλο ένα τέτοιο σαββατοκύριακο να περάσει σύντροφοι και θα αρχίσω να πιστεύω ότι κυβερνούν οι σαμαροβενιζέλοι ξανά κι όχι η Αριστερά. Ναι, το ξέρω, υπάρχουν δικαιολογίες για όλα: τα αεροπλάνα επιτηρούν τα σύνορα της χώρας και η επισκευή τους από ελληνικά χέρια είναι φτηνότερη της αγοράς τους από ξένα. Στα ορυχεία είχαν μεταβεί και οι γνωστοί άγνωστοι αντιεξουσιαστές για να δώσουν κι εκεί την παράστασή τους με τις μολότοφ. Στη δημόσια διοίκηση αν δεν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που να εμπιστεύεσαι δεν θα σε αφήσουν να κάνεις δουλειά...

Μην μου επαναλαμβάνετε, όμως, επιχειρήματα τα οποία ακούω επί δεκαετίες από τον πάλαι ποτέ δικομματισμό. Θα είχε νόημα μόνο αν αυτός δεν είχε σαπίσει και δεν υπήρχε λαχτάρα στους πολίτες για το καινούριο. Κι εκεί είναι το ζουμί κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ: ο λαός δεν σας εξέλεξε απλώς για να διαχειριστείτε την καταστροφή που άλλοι έφεραν στον τόπο, αλλά για να προχωρήσετε σε ανατροπές. Και σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται τα κανόνια, οι μπάτσοι, οι θυγατέρες και τα κολλητάρια...

Φυσικά κι αυτούς τους δύο μήνες και κάτι έχουν γίνει πολλά που δεν έγιναν σαράντα χρόνια: η δυναμική διαπραγμάτευση στο οικονομικό πεδίο, το άπλωμα της εξωτερικής μας πολιτικής σε όλους τους ισχυρούς διεθνείς παίκτες, τα νομοσχέδια για την ανθρωπιστική κρίση, τις 100 δόσεις, την επανίδρυση της δικτατορικώς καταργηθείσας ΕΡΤ, το χτύπημα στους μεγαλοκαναλάρχες και στη διαπλοκή γενικότερα με νομοθετικά μέτρα και την κινητοποίηση των διωκτικών αρχών, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ' κι άλλων ανελεύθερων επιλογών, η διεκδίκηση των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων, η επιτροπή για το δημόσιο χρέος και η εξεταστική για τα μνημόνια. Ολα αυτά δεν είναι καθόλου αμελητέα ποσότητα και ποιότητα, πόσω μάλλον όταν προέρχονται από ανθρώπους που δεν είχαν κυβερνήσει ποτέ ξανά στη ζωή τους...

Από την Αριστερά, ωστόσο, περιμένω πολύ περισσότερα από την παροχή των αυτονόητων σε μια δημοκρατική κοινωνία, έστω κι αν η εφαρμογή τους σπανίζει στη χώρα μας. Από τον Αλέξη Τσίπρα και τους υπουργούς του προσδοκώ τον ουρανό με τα άστρα όχι γιατί πιστεύω σε μεσσίες (όσοι πέρασαν, άλλωστε, από αυτόν τον πλανήτη πέθαναν και δεν αναστήθηκαν ποτέ), αλλά γιατί μόνο κοιτώντας ψηλά θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τις παγίδες τις οποίες στήνει το κατεστημένο στο βάλτο του. Γι' αυτό και είναι θλιβερό όταν αυτοτραυματιζόμαστε κάνοντας αυτά που καταγγέλλαμε χρόνια πως έκαναν ο άλλοι για τους εξοπλισμούς, τις δυνάμεις καταστολής και την οικογενειοκρατία...

Ακόμα κι ο πρωθυπουργός έχει προαναγγείλει, κι ορθώς έπραξε, πως αν δεν μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις και ταυτοχρόνως τους διεθνείς τοκογλύφους η επιλογή δεν μπορεί να είναι παρά η πρώτη. Το αυτό, επομένως, ισχύει και για τα 500.000.000 που δόθηκαν για τα αεροσκάφη τού πολεμικού ναυτικού. Αν καταφέρουμε να δανειοδοτηθούμε και να βάλουμε ξανά την πραγματική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, στηριζόμενοι όσο το δυνατό περισσότερο στις δικές μας δυνάμεις, δεν έχω αντίρρηση να δαπανήσουμε αυτό το ποσό για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων μας. Οι τούρκοι, ωστόσο, θα εισβάλουν ευκολότερα σε μια οικονομικώς εξαθλιωμένη Ελλάδα, η οποία απλώς θα διαθέτει στη βιτρίνα της όπλα και κανόνια, από ό,τι σε μια χώρα τής οποίας ο πληθυσμός θα έχει κατορθώσει να ξανασταθεί στα πόδια του. Κι ελπίζω Αλέξη η πολλή παρέα με τον Π. Καμμένο να μην σε έχει κάνει να αλλάξεις γνώμη επ' αυτού...

Κι όσον αφορά τα ΜΑΤ έχει δίκιο ο Γ. Πανούσης να επιτίθεται στην "Αριστερά τού τίποτα" (έστω κι αν ο τρόπος που το έκανε μέσω συστημικών εντύπων δημιουργεί αμφιβολίες για τις πραγματικές του προθέσεις), αλλά το τάνγκο τής ανομίας θέλει δύο για να χορευτεί: αν δεν υπήρχαν ΜΑΤ στη σημερινή τους μορφή, δηλαδή στελεχωμένα ως επί το πλείστον με θιασώτες των χιμπαντζήδων με τα μαύρα, δεν θα υπήρχαν κι αντιεξουσιαστές επίσης στην τωρινή τους εκδοχή, δηλαδή πληρωμένοι ή αφελείς υπηρέτες τής επαναστατικής γυμναστικής. Κι αν, επιπλέον, οι κόρες, οι γιοι, οι σύζυγοι, τα ξαδέρφια, οι μπατζανάκηδες ή τα φιλαράκια μας δεν αποτελούν δώρα τής φύσης στην ανθρωπότητα είναι προτιμότερο να επιλέγουμε άσχετους με το επώνυμο ή το κοινωνικό μας περιβάλλον ανθρώπους, ακόμα κι αν έχουν τα ίδια ακριβώς προσόντα με τους συγγενείς και τους φίλους μας. Ο Καίσαρας το είχε συνειδητοποιήσει ότι η γυναίκα του πρέπει να δείχνει και τίμια. Οι καισαρίσκοι φαίνεται πως έχουν δρόμο ακόμα, ο οποίος όμως δεν θα είναι μακρύς αν σπεύδουν και οι ίδιοι να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια τους...    

(Άλλαξα τον τίτλο του άρθρου που αναδημοσιεύω με μέρος του κειμένου, γιατί το βρίσκω πολύ πιο καίριο και επιπλέον νομίζω πως ουσιαστικά αντιπροσωπεύει και τον βασικό λόγο που γράφτηκε αυτό το κείμενο (από τον Vromostomos). Ο αρχικός τίτλος είναι "Σύντροφοι, με κανόνια, ΜΑΤ και τους γιους τους κυβερνούσαν και οι προηγούμενοι...κι έπεσαν". AMOR

---------------

[Πηγή]

Οταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης...

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η σύγκρουση με τη γερμανική κυβέρνηση. Πιστέψτε με, αν το ήξερα δεν θα σας έγραφα σήμερα αλλά θα είχα ήδη στήσει ένα μαγαζί με μια γυάλινη σφαίρα για μοναδικό του ντεκόρ και θα έβγαζα χιλιάδες ευρώ σε καθημερινή βάση. Είχα γράψει και πριν τις εκλογές πως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθούμε σε αχαρτογράφητα νερά γιατί για πρώτη φορά θα λάμβανε χώρα μια πραγματική διαπραγμάτευση με άγνωστα αποτελέσματα. Βεβαίως υπάρχει και μια εγκληματική οργάνωση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, η Χρυσή Αυγή, κι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, το ΚΚΕ, που πιστεύουν ότι αυτή η ένταση δεν είναι τίποτα άλλο από θέατρο κι ότι ο Αλέξης Τσίπρας με την Ανγκ. Μέρκελ έχουν κρυφά ραντεβουδάκια σε πονηρά ξενοδοχεία, όπου έχουν ήδη διαμοιράσει την πίτα για την ελληνική και γερμανική ελίτ κι αναζητούν απλώς έναν τρόπο για να επικοινωνήσουν τη συμφωνία τους στα εθνικά τους ακροατήρια...

Υποτιμώ τη νοημοσύνη μου και τη νοημοσύνη σας αν μπω στη διαδικασία να σχολιάσω περισσότερο τη λογική με την οποία αναλύουν την πολιτική πραγματικότητα άνθρωποι που πιστεύουν ακόμα ότι ο Στάλιν ήταν ένας πασιφιστής ψυχοπονιάρης που εκτελούσε κι έστελνε στα γκουλάγκ τους αντιπάλους του γιατί ήθελε να τους κάνει καλύτερους ανθρώπους και τον οποίο δαιμονοποίησαν οι διαβολικοί αμερικανοί. Στον Περισσό είναι ικανοί να δουν τη χώρα να βγαίνει από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, εξέλιξη την οποία δεν εύχομαι, και να μιλούν ακόμα για επικοινωνιακά τρικ και για κωλοτούμπες τής κυβέρνησης. Ευχομαι μονάχα να ισχύει το...καλό σενάριο, πως δεν θέλουν δηλαδή να χάσουν ό,τι έχει απομείνει από το πελατολόγιό τους, κι όχι το κακό, πως είναι δογματικοί ηλίθιοι...

Οταν παίζεις μπάλα υπάρχουν τρία πιθανά αποτελέσματα: η νίκη, η ήττα και η ισοπαλία. Αντιθέτως, όταν δεν κατεβαίνεις καν στο γήπεδο και περιμένεις απλώς από τον αντίπαλό σου να φανεί επιεικής μαζί σου, τότε έχεις χάσει με τον ταπεινωτικότερο των τρόπων, στα χαρτιά. Ακόμα περιμένω από αυτούς που εναντιώνονται στην τακτική τής κυβέρνησης, η οποία φυσικά και θα κριθεί από το αποτέλεσμα, να μου περιγράψουν τί άλλο μπορούμε να κάνουμε, αν υποθέσουμε πως κανένας μας δεν θέλει ένα τρίτο μνημόνιο. Ποιά είναι ακριβώς η πρόταση της αντιπολίτευσης; Να ακολουθήσουμε την πρακτική που ακολούθησε η ίδια επί πέντε χρόνια, δηλαδή του "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", η οποία μας οδήγησε στη γρηγορότερη φτωχοποίηση πληθυσμού στην Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Να διαμηνύσει ο Αλέξης Τσίπρας στην καγκελάριο πως μπορεί να είπε μια κουβέντα παραπάνω, αλλά να μην την παίρνει τοις μετρητοίς και να του υποδείξει πώς αλλιώς μπορεί να εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και θα το κάνει; Η, μήπως, ο πρωθυπουργός οφείλει να δεχθεί να ξεπουλήσει μπιρ παρά τη δημόσια περιουσία σε γερμανικές εταιρείες, οι οποίες δωροδοκούν συχνότερα από όσο επενδύουν, ώστε η φράου Ανγκελα κι ο χερ Σόιμπλε να ηρεμήσουν; Ούτε ο γράφων θέλει η χώρα να βρίσκεται στα χαρακώματα με τους ευρωπαίους...εταίρους, αλλά όταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης. Πυροβολώ με τη σειρά μου κι όταν οι ριπές σταματήσουν, και μόνο τότε, κάθομαι στο τραπέζι για να μιλήσω ακόμα και με τον επίδοξο δολοφόνο μου...

Οι θιασώτες τής πολιτικής ευπρέπειας εξοργίζονται με το στιλ τού Γιάνη Βαρουφάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εκνευρίζονται που ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά γραβάτες και πηγαίνει στο Παγκράτι για καφέ χωρίς να τον συνοδεύουν κουστωδίες φουσκωτών για να τον προστατεύουν από το λαό, ενοχλούνται από τα δημοτικά τραγούδια την 25η Μαρτίου. Ολα αυτά δεν ταιριάζουν με το δικό τους ξύλινο λόγο, με την υποκρισία και τον κυνισμό με τον οποίο σάπισαν τη μεταπολίτευση, με την εθελοδουλία και το μισελληνισμό με τον οποίο θα επιθυμούσαν να συνεχίζει να γαλουχείται η ελληνική κοινωνία. Μοιάζουν με εξωγήινους που ξαφνικά βρίσκονται σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη, στον οποίο τα χθεσινά δεδομένα είναι σημερινά ποινικά αδικήματα. Γι' αυτό και τους δίνω πίστωση χρόνου είτε να τον συνηθίσουν είτε να μας κάνουν τη χάρη και να αποσυρθούν από μόνοι τους, διατηρώντας όση αξιοπρέπεια ενδεχομένως να τους έχει απομείνει...

Επαναλαμβάνω ότι δεν γνωρίζω αν θα τα καταφέρουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του. Αγωνίζονται σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αξιοποιώντας πάντως όλα τα πλεονεκτήματα που έχει στη διάθεσή του κάποιος που μπορεί να μην έχει λεφτά στο ταμείο αλλά που γνωρίζει ότι αυτό υπό προϋποθέσεις είναι δυνατό να αποτελεί και το μεγαλύτερό του ατού. Είναι μαγκιά τους, ωστόσο, που τολμούν να ακολουθούν τον λιγότερο περπατημένο δρόμο και είναι αιώνια η ντροπή εκείνων που όχι μόνο δεν βάζουν πλάτη αλλά που παίρνουν κι από πάνω τηλέφωνα στο Βερολίνο για να το πληροφορούν για όλες τις κινήσεις τής ελληνικής κυβέρνησης. Κι ο νοών νοείτω...


-----------------
[Πηγή]

Η πρώτη νίκη ήρθε, αναμένω σημαντικότερες... (Η κριτική ας περιμένει λίγο...)

Απόψε κερδήθηκε η πρώτη μάχη. Κυρίως ηττήθηκε ο παραλογισμός μιας πενταετίας, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπήρχε άλλος δρόμος πέρα από την απόλυτη υποταγή στην τρόικα κι ότι οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα έφερνε την καταστροφή. Με λίγα λόγια, από απόψε η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα, είναι δύο κόμματα που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Η τρόικα μας τελείωσε και δεν θα ξαναδούμε την ταπεινωτική εικόνα μεσαίων ξένων αξιωματούχων να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και στο Μέγαρο Μαξίμου για να δίνουν διαταγές στους υπουργούς και στον πρωθυπουργό τής χώρας. Τέλειωσε και το μνημόνιο, το οποίο αντικαθίσταται από μία σειρά μεταρρυθμιστικών προτάσεων της κυβέρνησης σε κρίσιμους τομείς, όπως η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και τα μέτρα κατά τής ανθρωπιστικής κρίσης, για τις οποίες μάλιστα, και είναι προς τιμή της, ζητά και τη συνδρομή τής αντιπολίτευσης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να περιμένουμε την εξειδίκευση αυτών των προτάσεων μέχρι τη Δευτέρα και, κυρίως, να δούμε να εγκρίνονται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Είναι, όμως, πολύ σπουδαίο ότι η κυβέρνηση έχει μεταφέρει την ατζέντα τής συζήτησης από τις άκριτες ιδιωτικοποιήσεις μπιρ παρά και τα μέτρα λιτότητας, όπως η μείωση των συντάξεων, η αύξηση συντελεστών ΦΠΑ κα τα υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα, στα οποία είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Σαχλαμαρά, στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος εδώ και δεκαετίες προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης...

Είναι αλήθεια ότι το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για την άμεση εφαρμογή μέτρων αντιμετώπισης ανθρωπιστικής κρίσης τα οποία, όπως έχει προκύψει από τη διαπραγμάτευση, δεν πρόκειται να εφαρμοστούν όλα μέσα στις επόμενες 100 ημέρες. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούσε προεκλογικώς για διαγραφή κι όχι για "έξυπνη απομείωση" του δημόσιου χρέους, η οποία στην ουσία θα βαρύνει, εφόσον επιτευχθεί, τις επόμενες γενιές Ελλήνων. Είναι, όμως, λογικό σε μία διαπραγμάτευση να μην τα κερδίζεις όλα, όπως είναι επίσης λογικό το επιχείρημα Βαρουφάκη πως η κυβέρνηση δεν εκλέχθηκε για να εφαρμόσει το σύνολο του προγράμματός της μέσα στους επόμενους τέσσερις μήνες αλλά σε τέσσερα χρόνια. Είναι, επομένως, αναγκαίο βραχυπρόθεσμα να ψηφιστούν τα νομοσχέδια, για παράδειγμα, που αφορούν τα "κόκκινα" δάνεια και τη ρύθμιση των χρεών και μακροπρόθεσμα τόσο να εφαρμοστεί το σύνολο του προγράμματος της Αριστεράς όσο, κυρίως, να διαγραφεί μέρος τού δημόσιου χρέους και να εφαρμοστεί ρήτρα ανάπτυξης για το υπόλοιπο. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα πάψουμε ποτέ να είμαστε εγκλωβισμένοι από την έγκριση των δανειστών μας στην άσκηση εθνικών πολιτικών...  

Με την αίρεση ότι θα γίνουν αποδεκτά τα μέτρα που θα προτείνει η κυβέρνηση τη Δευτέρα και τα οποία δεν θα περιλαμβάνουν άγρια λιτότητα αλλά κοινωνική δικαιοσύνη, ξεκινά ένα πολύ κρίσιμο όσο και δημιουργικό, θέλω να νομίζω, τετράμηνο, το οποίο και θα κρίνει και το κατά πόσο ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης και οι υπόλοιποι υπουργοί θα μπορέσουν να εφαρμόσουν στην πράξη τη δική τους φιλοσοφία διακυβέρνησης και στη συνέχεια, μέσω του κοινωνικού συμβολαίου. Προφανώς ζητήματα όπως η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και η δυναμική ανόρθωση της πραγματικής οικονομίας δεν πρόκειται να επιλυθούν μέχρι το τέλος Ιουνίου. Είναι, όμως, σημαντικό να τεθούν οι βάσεις ώστε και να επιβεβαιωθεί η κυβερνητική βούληση για ριζικές ανατροπές προς όφελος των πολλών, αλλά κι έτσι ώστε οι καλές προθέσεις να γίνουν πράξη. Οπως κι αν έχει, ο πρωθυπουργός κι ο υπουργός Οικονομικών απόδειξαν ότι μπορείς να κερδίζεις μόνο όταν κατεβαίνεις στη μάχη για τη νίκη κι όχι για να χάνεις με μικρό σκορ. Περιμένω σημαντικότερες νίκες για να μπορώ να γράφω με περισσότερη σιγουριά για το μέλλον. Αναγνωρίζω, όμως, ότι αυτή η κυβέρνηση προσπαθεί να τις πετύχει και με την καρδιά αλλά και με το μυαλό. Επιτρέψτε μου, επομένως, ένα μικρό χαμόγελο, όσο πρόωρο κι αν είναι αυτό...    

 Του vromostomos

~~~§§§~~~

(Συμπληρώνοντας τα παραπάνω, θέλω να σημειώσω και τα εξής:

Πρώτη φορά αποκαλύφθηκε ότι αυτό που ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών ουσιαστικά δεν υπάρχει. Κανονικά πρέπει να λέγεται Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση! Αποκαλύφθηκε δηλαδή ότι ενώ συμμετέχουν 19, στην ουσία γίνεται αυτό που αποφασίζει ένας, ο πιο ισχυρός, Η Γερμανία!

Πρώτη φορά λοιπόν, ένα κράτος μικρό, ένας παρίας, τόλμησε να υψώσει ανάστημα, να πει 2 συνεχόμενα ΟΧΙ στη Γερμανία και πάραυτα ανάγκασε 2-3 των υπόλοιπων 17, (Ιταλία - Γαλλία) να συμμαχήσουν (σχεδόν) μαζί του. Αναγνωρίστηκε ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι πέρα από την άκρατη, λιτότητα. Για μια μικρή χώρα μεγάλο επίτευγμα.

Πρώτη φορά ένας Υπουργός με θάρρος και παρρησία, χωρίς φόβο και με έκδηλη υπερηφάνεια, λέει δημόσια τα πράγματα με τ' όνομά τους. Αυτό όσο κι αν δεν μετριέται με αριθμούς, είναι για τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα μεγάλη κατάκτηση.

Πρώτη φορά διαπιστώσαμε όλοι, ότι έγινε πραγματική πολυήμερη, κουραστική διαπραγμάτευση. Παύσαμε να είμαστε γονατιστοί στα 4 και να είμαστε σιχαμεροί γιες μεν.

Σωστά, έγινε συμβιβασμός, δεν πετύχαμε τα πάντα. Όμως πετύχαμε πολλά σε τόσο λίγο χρόνο: καμιά περικοπή συντάξεων, όχι επιπλέον φόροι, πάνε τα εξοντωτικά μεγάλα πλεονάσματα, τα όποια μέτρα θα τα επιλέγει η ελληνική κυβέρνηση και μετά θα τα διαπραγματεύεται με τους θεσμούς. 

Παύσαμε να είμαστε μια υποτελής χώρα, που διοικείται απ' την τρόικα και με ιμειλς.

Τέλος πρώτη φορά η Γερμανία υποχώρησε. Πρώτη φορά η κυρίαρχη Γερμανία φάνηκε έστω λίγο απομονωμένη, να αναθεωρεί το αρχικό δικό της Οχι (έστω μερικώς).

Το ότι χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία αγωνίστηκαν για να αποτύχουμε, αποδεικνύει ότι πράγματι η διαπραγμάτευση ήταν (έστω μερικώς) θετική για την Ελλάδα.

Και το σημαντικότερο, βάλαμε το λιθαράκι, το εναρκτήριο λάκτισμα, για άλλους λαούς να πράξουν τα δέοντα βλέπε Podemos στην Ισπανία, στην Πορτογαλία κλπ. Δώσαμε το παράδειγμα. Αυτό ήταν η αρχή. Τη Δευτέρα θα ξέρουμε περισσότερα. Το που θα καταλήξει δεν το γνωρίζω, αλλά δεν το προδικάζω κιόλας από τώρα αρνητικά. Τρελαίνομαι που η περισσότερη κριτική προέρχεται κυρίως απ' την αριστερά (η άποψη του ΚΚΕ δεν μ' ενδιαφέρει!). Περιμένετε κύριοι, έχουμε καιρό να τους κρίνουμε και αν χρειασθεί να τους καταδικάσουμε, έλεος πια...

AMOR 21/02/2015)

Αν υπάρχει παράδεισος, πολύ θα ήθελα να μοιάζει με την Ελλάδα των τελευταίων δύο εβδομάδων...

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουμε ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις: μεταξύ άλλων "καινών δαιμονίων" ο πρωθυπουργός τής χώρας δεσμεύεται ότι θα πρωτοτυπήσει και θα τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ο υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει σαθρή την τρόικα δίπλα σε έναν εκπρόσωπό της και μιλά για ναζισμό και το σκάνδαλο της Siemens ενώπιον του γερμανού ομολόγου του, ενώ σε μεγάλες ελληνικές πόλεις λαοθάλασσες συγκεντρώνονται προκειμένου να υποστηρίξουν κι όχι να αποδοκιμάσουν την κυβέρνηση και η παγκόσμια ατζέντα μετατοπίζεται από τη λιτότητα στην ανάπτυξη με ανθρώπινο πρόσωπο. Αν υπάρχει παράδεισος, πολύ θα ήθελα να μοιάζει με την Ελλάδα των τελευταίων δύο εβδομάδων, ακόμα κι αν δεν αξιωθώ να πατήσω ποτέ το πόδι μου σε αυτόν. Αναγνωρίζω ότι μπορεί να είναι απλώς ένα όνειρο που δεν θα διαρκέσει πολύ. Ενδεχομένως σήμερα, αύριο μεθαύριο ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης και οι υπόλοιποι υπουργοί να κάνουν κωλοτούμπα και να βάλουν την υπογραφή τους σε νέα μνημόνια με διαφορετική ονομασία. Για πρώτη, όμως, φορά έχουμε μια κυβέρνηση με σχέδιο για λαϊκή κυριαρχία κι εθνική ανεξαρτησία, το οποίο ήδη υλοποιεί και σε καθημερινή βάση έχουμε τοποθετήσεις που μας ξανακάνουν υπερήφανους που είμαστε έλληνες. Κι αυτό αναγνωρίζεται από τον ελληνικό λαό, ο οποίος με όλο και μεγαλύτερη προσμονή αναρωτιέται "ρε λες;", όπως ακριβώς και το καλοκαίρι τού 2004 ύστερα από κάθε επιτυχία τής εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στα γήπεδα της Πορτογαλίας...

Ο Β. Σόιμπλε βρέθηκε σε τόσο δυσχερή θέση ώστε αναγκάστηκε να δηλώσει πως το σκάνδαλο της Siemens είναι ελληνικό ζήτημα, σαν η πολυεθνική εταιρεία να μην έχει καμιά σχέση με τη Γερμανία και την κυβέρνησή της, η οποία έσπευσε να την "ξεπλύνει" και να μην εκδώσει στην Ελλάδα τον Μ. Χριστοφοράκο. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έκανε πως δεν άκουσε και την τοποθέτηση Βαρουφάκη για την επώαση του ναζιστικού φιδιού στη χώρα μας και την αναφορά του στη Δημοκρατία τής Βαϊμάρης. Γενικώς, η Γερμανία μέσα στην αλαζονική υποκρισία της εξακολουθεί να παριστάνει την αρσακειάδα όταν οι επιχειρήσεις της αποτελούν το μεγαλύτερο διαφθορέα τής Ευρώπης κι όταν η οικονομική της πολιτική έχει τα ίδια κίνητρα με τα οποία ξεκίνησε ο Χίτλερ να λεκιάζει με αίμα τον 20ό αιώνα. Η γερμανική κυβέρνηση μιλά, και καλά κάνει, για την ανάγκη μεγαλύτερης συνεισφοράς των ελλήνων πλούσιων στην εθνική προσπάθεια. Την ίδια ώρα, όμως, το χάσμα πλούσιων-μικρομεσαίων ολοένα και γιγαντώνεται στην ίδια τη γερμανική επικράτεια, από τη στιγμή που ο γερμανικός λαός ναι μεν αμείβεται καλύτερα από πολλούς άλλους λαούς στην Ευρώπη αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει απολαύσει το γερμανικό θαύμα στον ίδιο βαθμό που το έχουν απολαύσει οι γερμανοί κεφαλαιοκράτες. Κι αν μη τί άλλο μια ζωή κατά τη διάρκεια της οποίας δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς να σηκώνεις κεφάλι με αντάλλαγμα να πηγαινοέρχεσαι στη δουλειά σου με ένα πολυτελές αυτοκίνητο και να κοιμάσαι σε ένα άνετο σπίτι δεν μπορεί να είναι το όνειρο κι όλων των υπόλοιπων ευρωπαίων. Πόσω μάλλον όταν αυτό γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί με το έτσι θέλω...

Η Ανγκ. Μέρκελ δεν είναι Χίτλερ. Δεν εκτιμώ πως η δική της Τελική Λύση περιλαμβάνει τη συγκέντρωση όλων των λαών τής νότιας Ευρώπης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και την εξόντωσή τους σε θαλάμους αερίων. Ούτε θεωρώ πως έχει σκοπό να εισβάλει με τα στρατεύματά της σε οποιαδήποτε άλλη χώρα τού πλανήτη. Η καγκελάριος, εξάλλου, ανήκει στην κατ' εξοχήν γερμανική γενιά που μεγάλωσε με το στίγμα τού ναζισμού, το οποίο έχει περάσει ως κόμπλεξ και στις επόμενες. Οταν, όμως, ισχυρίζεται πως δεν επιθυμεί μια γερμανική Ευρώπη προφανώς κοροϊδεύει μόνο τον εαυτό της. Η ίδια δεν θα ησυχάσει αν δεν κινεζοποιήσει την ευρωπαϊκή οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις που τη διέπουν και, κυρίως, αν δεν μεταλαμπαδεύσει την προτεσταντική της ηθική, η οποία έχει οδηγήσει σε μαζικές ανθρωποθυσίες τους προηγούμενους αιώνες, και στους υπόλοιπους ευρωπαίους. Προφανώς και κάθε λαός έχει προτερήματα για τα οποία δικαίως αισθάνεται υπερήφανος. Και είναι, επίσης, θεμιτό να θέλει να διδάσκει το "know how" και στους υπόλοιπους. Η γερμανική μεθοδικότητα, οργανωτικότητα κι ακρίβεια είναι αρετές που πρέπει να περάσουν, για παράδειγμα, και στην ελληνική δημόσια διοίκηση. Είναι αρρωστημένη, ωστόσο, η αντίληψη που επικρατεί στη γερμανική ελίτ, την οποία με τη σειρά της έχει προπαγανδίσει στο γερμανικό λαό, πως η ίδια η Γερμανία δεν έχει να διδαχθεί τίποτα κι από κανέναν γιατί τα ξέρει όλα. Ούτε είναι ντροπή να αναγνωρίζει κάθε τόσο πως κάνει και λάθη, όπως συνέβη με τα μνημονιακά μέτρα που επέβαλε στα "PIGS"...

Η λιτότητα δεν απότυχε μόνο στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν οι ευρωλιγούρηδες που ντρέπονται για την εθνικότητά τους, αλλά οπουδήποτε κι αν εφαρμόστηκε. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μοναδικά επιτυχημένα παραδείγματα εξόδου από κρίση είναι αυτά που δεν ακολούθησαν την καλβινιστική δημοσιονομική πειθαρχία. Ρωτήστε από τις ΗΠΑ έως την Ισλανδία κι από την Αργεντινή έως την Τουρκία και θα σας το επιβεβαιώσουν. Όλα αυτά σημαίνουν, επομένως, ότι η κυβέρνηση της μικρής Ελλάδας των δέκα εκατομμυρίων ψυχών μπορεί και να έχει δίκιο όταν λέει στην αντίστοιχη της μεγάλης Γερμανίας των 80.000.000 κατοίκων πως το οικονομικό της μοντέλο απότυχε να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη απλούστατα γιατί δεν ήταν ποτέ αυτός ο στόχος του. Γι' αυτό, άλλωστε, και η κυβέρνηση Τσίπρα ξεσηκώνει τα πλήθη όχι μόνο στη χώρα μας αλλά ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία, όπου η πλειονότητα δεν θέλει πλέον η Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, έχει ήδη υπογράψει το πιστοποιητικό πολιτικού θανάτου του...  

Του vromostomos

--------------------

[Πηγή]

Ετσι κυβερνά η Αριστερά! - Του vromostomos

Το_αποτέλεσμα είναι αυτό, φυσικά, που θα κρίνει αν ο Αλέξης Τσίπρας θα αποτελέσει μια αριστερή παρένθεση ή θα κυβερνά για τα επόμενα 20 χρόνια. Μολονότι ακόμα κι εκείνοι που δεν τον ψήφισαν πριν μία εβδομάδα αναγνωρίζουν τις καλές προθέσεις του κι εκτιμούν το ότι παραμένει προσηλωμένος στις προεκλογικές του δεσμεύσεις, αν η διαπραγμάτευση αποτύχει, έστω κι αν αυτή γίνεται για πρώτη φορά από ελληνική κυβέρνηση, η ημερομηνία λήξης τού σημερινού πρωθυπουργού θα είναι συντομότατη. Αν, πάντως, με ρωτήσετε αν μετανιώνω για τη στήριξή μου στο ΣΥΡΙΖΑ θα σας απαντήσω πως αν μου δινόταν η ευκαιρία θα τον ψήφιζα σήμερα δύο φορές. Ομολογώ ότι εξεπλάγην όχι μόνο με την αποφασιστικότητα με την οποία εμμένει στις θέσεις του, αλλά και με το σχέδιο που έχει και το οποίο ξεδιπλώνεται σαν βεντάλια αυτές τις ημέρες με θετικά, μέχρι στιγμής, αποτελέσματα. Αν δεν το έχετε καταλάβει, η φτωχή Αθήνα έχει περικυκλώσει το πλούσιο Βερολίνο βρίσκοντας ήδη συμμάχους στις ΗΠΑ, στη Ρωσία και στη Γαλλία (έπονται η Ιταλία και η Ισπανία του Podemos), αναγκάζοντας τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιούνκερ να διαρρέει στο γερμανικό Τύπο πως η τρόικα τέλειωσε κι ενώ αναμένεται στη συνάντησή του την Τετάρτη με τον Αλέξη Τσίπρα να καταλήξουν σε μια πρώτη, ενδιάμεση πολιτική συμφωνία...

Είμαστε ακόμα στην αρχή, γι' αυτό και δεν χρειάζονται πρόωροι πανηγυρισμοί. Δεν μπορώ, όμως, να μην παρατηρήσω τη χαώδη διαφορά ανάμεσα σε αυτήν την κυβέρνηση και στις προηγούμενες, ειδικώς της τελευταίας πενταετίας, στο σεβασμό που δείχνει απέναντι στην έννοια της εθνικής κυριαρχίας κι αξιοπρέπειας. Οσοι γνωρίζουν τους αγώνες τής Αριστεράς για εθνική ανεξαρτησία δεν εκπλήσσονται. Αναγκάζονται, όμως, κι εκείνοι οι οποίοι τη συνδέουν με τον εθνομηδενισμό να παραδεχθούν ότι αυτή μας οδηγεί και σήμερα μακριά από την εθνική ταπείνωση και τον εξευτελισμό στον οποίο μας έφεραν οι δεξιές κυβερνήσεις τής Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό δεν είναι τζάμπα μαγκιά ή επικοινωνιακό παιχνίδι, όπως πιστεύουν ορισμένοι είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι τής προσπάθειας επανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και της εξόδου από την οικονομική γενοκτονία με το κεφάλι ψηλά. Καλώ, επομένως, εκείνους που αντιπολιτεύονται σφοδρά την κυβέρνηση να συνεχίσουν να το κάνουν, με επιχειρήματα και ιδέες για μια καλύτερη Ελλάδα. Αν, όμως, σε αυτόν τον πόλεμο έχουν επιλέξει να πάρουν το μέρος των διεθνών τοκογλύφων τότε δεν θα πρέπει να τους πειράζει αν τους αποκαλώ με το όνομά τους, δηλαδή ταξικούς κι εθνικούς προδότες...  

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την τακτική τού καρότου και του μαστίγιου, περιφρονεί τη διεφθαρμένη τρόικα-αποικιακό κατάλοιπο του πρόσφατου παρελθόντος κι αντιμετωπίζει την Ανγκ. Μέρκελ όπως τον οποιοδήποτε άλλο ευρωπαίο ηγέτη. Για την ακρίβεια, της συμπεριφέρεται χειρότερα αφού τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο κι ο Γιάνης Βαρουφάκης δίνουν προτεραιότητα στις επαφές με άλλους ευρωπαίους αξιωματούχους κι όταν τους ρωτούν πότε θα δούν την καγκελάριο της Γερμανίας και τον Β. Σόιμπλε τους απαντούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, "όταν αδειάσει το πρόγραμμά μας". Είναι λογικό η ελληνική κυβέρνηση να μην κερδίσει τα πάντα στη διαπραγμάτευση. Δεν θα ήθελε, και καλά κάνει, έτσι κι αλλιώς να αποξενώσει τελείως ούτε την ευρωπαϊκή ελίτ ούτε κυρίως τους ευρωπαίους πολίτες που έχουν υποστεί επί χρόνια την προπαγάνδα τού "τεμπέλη" κι "ανεπρόκοπου" έλληνα. Η τακτική, άλλωστε, του "αέρα πατέρα" θα ήταν αδιέξοδη. Από την άλλη, ωστόσο, χτίζει τις βάσεις για να επιτύχει πολύ περισσότερα από όσα κι ο γράφων ανάμενε. Θα είναι μεγάλο κέρδος αν της δοθεί πίστωση χρόνου για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και για να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις όχι προς την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του εγχώριου κεφαλαίου και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας αλλά προς την κοινωνική δικαιοσύνη, με την αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και τις ίσες ευκαιρίες για τη δημιουργία νέου...

Του vromostomos

----------------------
[Πηγή]

Ρε, λες οι 'άθεοι αναρχοάπλυτοι χωρίς γραβάτες, με τα ανοιχτά πουκάμισα και το Γιάννης με ένα ν' να σώσουν τη χώρα;...- Του vromostomos

"Γιατί η κυβέρνηση έδωσε πολιτικό όρκο και δεν συμφώνησε εκ των υστέρων, μολονότι έπρεπε να είχε ερωτηθεί νωρίτερα, σε επιπλέον κυρώσεις σε βάρος τής Ρωσίας; Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά γραβάτα τουλάχιστον όταν συναντά ευρωπαίους αξιωματούχους; Γιατί ο Βαρουφάκης γράφει το Γιάννης με ένα ν κι εμφανίζεται με πουκάμισο έξω από το παντελόνι; Γιατί ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο σωτηρίας για την πατρίδα μας από το μνημόνιο, το οποίο αν δεν μας το είχαν επιβάλει θα έπρεπε να το εφεύρουμε"; Εχει περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από τη μεταπολίτευση και τα ερωτήματα που θέτει η αντιπολίτευση θα μπορούσαν άνετα να είχαν τεθεί από τη γνωστή γραφική θεούσα Ελ. Λουκά κι από οποιονδήποτε εθελόδουλο που έχει μάθει να περπατά σκυφτός, να φορά "Πάμπερς" και να λέει "ναι σε όλα". Οι άνθρωποι, μάλιστα, που συγκυβέρνησαν με το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρης κι έκαναν υπουργούς τους Μ. Βορίδη και Αδ. Γεωργιάδη έχουν το θράσος να μιλούν για "τερατογένεση" επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛΛ. Το ισχυρίζονται, μάλιστα, κι από το ΚΚΕ μολονότι ο Αλέξης Τσίπρας μόνο καντάδα δεν έκανε έξω από το "Σπίτι του Λαού" για να πείσει τη σταλινική ηγεσία τής κομμουνιστικής Αριστεράς να συμμετάσχει σε μια αριστερή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας...

Δεν είναι η ευτυχέστερη εξέλιξη το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει με ένα κόμμα τού οποίου οι οπαδοί πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, το οποίο σε ορισμένα ζητήματα κινείται στα όρια της ακροδεξιάς και το οποίο δεν έχει καθαρό πρόγραμμα για μια σειρά κομβικών ζητημάτων όπως η παιδεία και η υγεία. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο για τη ριζοσπαστική Αριστερά να συνεργαστεί με ένα αντιμνημονιακό κόμμα από το να σχημάτιζε κυβέρνηση με παρατάξεις που ψήφισαν και υλοποίησαν τα μνημόνια ή οι οποίες δημιουργήθηκαν ακριβώς για να μην κυβερνήσει ποτέ η ίδια; Τί θέλατε δηλαδή; Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού, η οποία θα ξέπλενε τις αμαρτίες ενός νεκρού πολιτικού συστήματος και θα τραβούσε μαζί της στη λάσπη και την Αριστερά; Μακάρι, εξάλλου, η ηγεσία τού ΚΚΕ να ήταν λίγο πιο ανοιχτόμυαλη και να συμφωνούσε τη συμμετοχή της σε μια αριστερή κυβέρνηση, κρατώντας την αυτονομία της και φροντίζοντας να αποτελεί το αριστερό "αναγκαίο καλό". Οχι, όμως, μόνο δεν το έπραξε αλλά αντιθέτως έκανε ό,τι μπορούσε για να πολεμήσει την προοπτική μιας άλλης διακυβέρνησης. Κι αν ακόμα αύριο μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει δεν θα έχει κανένα δικαίωμα να επιχαίρει κι αυτό γιατί απλούστατα δεν θα έχει κάνει και τίποτα για να αποτρέψει την αποτυχία...

Η "αντιπολίτευση της γραβάτας" είναι χαρακτηριστική ανθρώπων που δεν εμβαθύνουν πέρα από την επιφάνεια. Φαντάζομαι, εξάλλου, πως δεν υπάρχει ανάγκη να σας διεκτραγωδήσω τα...κατορθώματα όλων των γραβατωμένων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Ο Αλέξης Τσίπρας και το υπουργικό του συμβούλιο δεν θα κριθούν από το πόσες φορές θα πάνε στην εκκλησία, από τα παπιγιόν που θα φορέσουν ή από το κούρεμα που θα επιλέξουν. Στο τέλος τής θητείας τους οφείλουν να έχουν παραδώσει μια πατρίδα με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη κι εθνική ανεξαρτησία. Ηδη η απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. το οποίο δεν ενέκρινε επιπλέον κυρώσεις σε βάρος τής Μόσχας αποτελεί ένα καλό πρώτο δείγμα μιας κυβέρνησης που δεν θα δέχεται να της συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν ισότιμος εταίρος. Τί σημασία, άλλωστε, έχει να λέμε πως είμαστε ευρωπαίοι αν είμαστε χρήσιμοι μόνο για να ξεπλένουμε τις ακαθαρσίες τους; Χορτάσαμε εθνικιστικό ευρωλιγουρισμό, ας δοκιμάσουμε τώρα και λίγη αξιοπρέπεια...  

Του vromostomos

-----------------------

[Πηγή]

Στα 36 χρόνια μου είμαι για πρώτη φορά υπερήφανος για ελληνική κυβέρνηση... Του vromostomos

Προσπαθούσα να θυμηθώ πότε άλλοτε στα 36 χρόνια τής ζωής μου αισθάνθηκα υπερήφανος για την κυβέρνησή μου, αλλά ο κόπος ήταν μάταιος αφού η απάντηση ήταν αυτή που μου είχε έρθει και πρώτη στο μυαλό: ποτέ δηλαδή. Για να είμαι ακριβέστερος ποτέ μέχρι τις τελευταίες ημέρες, από τότε δηλαδή που στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργεία δεν στρογγυλοκάθονται εθελόδουλοι λακέδες τής εγχώριας και διεθνούς ελίτ αλλά άφθαρτα πρόσωπα τα οποία, αν μη τί άλλο, δείχνουν διάθεση σύγκρουσης με ό,τι καταστρέφει αυτόν τον τόπο. Κατανοώ τη δυσφορία που αισθάνθηκε ο επικεφαλής τού Eurogroup μετά από τις συναντήσεις του με τη νέα ελληνική πολιτική ηγεσία. Είχε συνηθίσει να συναναστρέφεται δειλά ανθρωπάκια, τα οποία δεν έλεγαν ποτέ όχι. Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, κι ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησαν στον Γ. Ντάισελμπλουμ δίχως περιστροφές για το τί έφεραν τα μνημόνια στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι τεχνοκράτες, αυτή των αριθμών. Κι ο ολλανδός περιορίστηκε μόνο να απαντήσει πως διαφωνεί με την ελληνική προσέγγιση. Και τί να πει άλλωστε; Πώς να επιχειρηματολογήσει υπέρ μιας οικονομικής γενοκτονίας η οποία επιβλήθηκε σαν να έφτασε στα χέρια τής Ανγκ. Μέρκελ κατευθείαν από τον θεό ώστε να μη χρειάζεται δικαιολόγηση;...

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποχρεωμένη έτσι κι αλλιώς από το εκλογικό αποτέλεσμα να τερματίσει την εποχή των μνημονίων και να διαπραγματευτεί μια άλλη συμφωνία. Κι αυτό κάνει μέχρι στιγμής. Ηταν καιρός να αποχωρήσει ταπεινωμένος από την Αθήνα κι ένας ευρωπαίος αξιωματούχος. Ηταν ώρα, επιτέλους, να ξυπνάμε σε μια χώρα που δεν ντρεπόμαστε για την κυβέρνησή της. Η στιγμή τής αυτονόητης εδώ και καιρό σύγκρουσης έφτασε. Οταν ακόμα κι ο Επίτροπος Οικονομικών Π. Μοσκοβισί ζητά η τρόικα να γίνει πιο δημοκρατική θα ήταν αδιανόητο η ελληνική κυβέρνηση να παρακαλά για την επιστροφή τής υπάρχουσας στην Αθήνα. Συμφωνώ πως χρειάζονται προσεκτικά βήματα και πως δεν είναι απαραίτητο να δαγκώσουμε με τη μία. Από την άλλη, ωστόσο, έπρεπε να σταλεί στο Βερολίνο ένα σαφές μήνυμα πως οι όροι τού σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού έχουν αλλάξει, πως οι έλληνες δεν δέχονται να είναι άλλο αλυσοδεμένοι στο κρεβάτι περιμένοντας τα μαστιγώματα της καγκελαρίου. Και πρέπει, επίσης, να εμπεδωθεί στους έλληνες πολίτες πως αυτή η κυβέρνηση δεν θεωρεί την εξόντωσή τους αναπόφευκτη και πως αν τους έχει στο πλευρό της όλα είναι πιθανά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως οι έλληνες ολιγάρχες, μαζί με τους απανταχού υπηρέτες τους, έχουν συμπαραταχθεί και πάλι με τη Γερμανία. Είναι ιστορικά και ταξικά συνεπείς με το δωσιλογισμό τους, έστω κι αν είναι, για μια ακόμα φορά, προδότες τής πατρίδας τους...

Κανένας δεν γνωρίζει την έκβαση της σύγκρουσης. Δεν τη γνώριζαν ούτε όσοι εξεγέρθηκαν το 1821 ούτε εκείνοι που έφευγαν με τα τρένα για να πολεμήσουν στη Βόρειο Ηπειρο το 1940. Αισθανόμαστε, όμως, ξανά μετά από πολλά χρόνια υπερήφανοι που είμαστε έλληνες. Κατεβαίνουμε να δώσουμε έναν τελικό χωρίς να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι έχουμε πουλήσει το παιχνίδι στους αντιπάλους μας. Κι αυτό κάνει από μόνο του ενδιαφέρον το ματς. Φυσικά και η ήττα είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά αυτήν τη στιγμή μοιάζουμε με ομάδα που χάνει με 7-0 κι αναρωτιέται αν θα πρέπει να κάτσει στην άμυνα για να μη φάει κι όγδοο ή να περάσει επιτέλους στην αντεπίθεση, μήπως έστω σκοράρει το γκολ τής τιμής. Η Αριστερά δίνει τώρα τη μάχη που αρνήθηκαν να δώσουν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Το ίδιο έκανε και στο παρελθόν, το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον γιατί γι' αυτό είναι προορισμένη, για να αγωνίζεται να υλοποιεί όνειρα κι όχι για να υποκύπτει σε εφιάλτες Γι' αυτό και είναι τουλάχιστον υποχρέωση των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων, αν δεν θέλουν να πολεμήσουν στο πλευρό τής Αριστεράς να μην ζητωκραυγάζουν τουλάχιστον τους ταξικούς κι εθνικούς αντιπάλους τής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Σε διαφορετική περίπτωση πέφτουν και οι τελευταίες μάσκες που είχαν μείνει στην θέση τους...

Του  vromostomos

--------------------

[Πηγή]

Σε υποψήφιους Ιούδες: Εχουμε Χριστούγεννα, όχι Πάσχα...

Εχω κάθε αγαθή διάθεση να δικαιολογήσω όσους στην πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ψήφισαν "παρών" και στη δεύτερη επέλεξαν Στ. Δήμα. Εκκινώ από την ίδια αφετηρία και για όσους ψήφισαν "παρών" στις δύο πρώτες ψηφοφορίες, αλλά θα ψηφίσουν τον εκλεκτό των σαμαροβενιζέλων στην τρίτη. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο σοβαρό λόγο που προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα κι ο οποίος θα ήταν ικανός να λειτουργήσει ως επιχείρημα για τη μεταστροφή τής ψήφου τους. Αντιθέτως, αυτά που συνέβησαν το τελευταίο επταήμερο θα έπρεπε να κάνουν και τους ανεξάρτητους που ψήφισαν Δήμα στην πρώτη ψηφοφορία να ψηφίσουν "παρών" στη δεύτερη. Η καταγγελία για απόπειρα δωροδοκίας τού βουλευτή Π. Χαϊκάλη, η οποία με σαθρέστατη επιχειρηματολογία μπήκε άρον άρον στο αρχείο, αλλά και το χυδαίο τάξιμο υπουργείων από τον Αντ. Σαχλαμαρά με διάγγελμα είναι λόγοι για να κλείσεις οριστικά την πόρτα σου στο καταρρέον πολιτικό σύστημα και, πάντως, όχι για να του δώσεις δεκανίκια.

Οι οκτώ βουλευτές που...άλλαξαν γνώμη στην ουσία δεν θα κατορθώσουν τίποτα περισσότερο από το να εκθέσουν τον εαυτό τους ακόμα και στους ψηφοφόρους τους. Κι αυτό γιατί την ερχόμενη Δευτέρα, και υπό κανονικές συνθήκες για τις οποίες βεβαίως δεν βάζω και στοίχημα, η χώρα θα μπαίνει κι επισήμως σε προεκλογική περίοδο. Και τότε εκείνοι που προδίδουν την εθνική ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, είτε γιατί έχουν χρηματιστεί είτε γιατί έχουν εκβιαστεί είτε γιατί πιστεύουν ότι θα σώσουν το τομάρι τους κάνοντας τους καλοθελητές τού συστήματος, θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να χαρακτηριστούν και κερατάδες και δαρμένοι. Εκτός, βεβαίως, από εκείνους ο οποίοι έχουν φροντίσει να διασώσουν τον εαυτό τους μέσα από εκλόγιμες θέσεις σε ψηφοδέλτια Επικρατείας...

Καλό είναι να υπενθυμίσω στους υποψήφιους Ιούδες πως αυτές τις ημέρες ο χριστιανισμός γιορτάζει τα Χριστούγεννα κι όχι το Πάσχα.  Υπενθυμίζω, επίσης, ότι η αποστασία τού 1965 έλαβε χώρα κατακαλόκαιρο κι όχι στο μέσο τού χειμώνα. Οσοι, επομένως, ετοιμάζονται για προδοσίες έναντι ανταλλαγμάτων που ξεπερνούν κατά πολύ τα τριάκοντα αργύρια οφείλουν να γνωρίζουν ότι είναι εκτός εποχής κι ότι έχουν γνώση οι φύλακες. Μέχρι την προσεχή Δευτέρα η διαπλοκή θα εξυφάνει πολλά σενάρια προσεταιρισμού των 12 βουλευτών που της λείπουν για να ολοκληρώσει ένα ακόμα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Μόνο τυχαίο δεν είναι, άλλωστε, το σημερινό αινιγματικό πρωτοσέλιδο της κατ' εξοχήν διαπλεκόμενης εφημερίδας, των "ΝΕΩΝ", για την ψήφο των χρυσαυγιτών βουλευτών, οι περισσότεροι εκ των οποίων δικάζονται σε λίγες εβδομάδες από τώρα...

Περιμένω να συμβούν τα πάντα τις προσεχείς έξι ημέρες, όπως άλλωστε φανέρωσε και το απροκάλυπτο κουκούλωμα της απόπειρας δωροδοκίας Χαϊκάλη από άνθρωπο ο οποίος έχει υπηρετήσει πρωθυπουργούς, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοτραπεζίτες, όλο το πακέτο δηλαδή της ελίτ που δεν θέλει με καμία Παναγία να σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς σε ένα μήνα. Οι δουλοπρεπείς Ντογιάκοι της δικαιοσύνης αρχειοθέτησαν μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ένα σκάνδαλο που σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα θα είχε προκαλέσει την κινητοποίηση του συνόλου των δικαστικών μηχανισμών. Οι εγκάθετοι δήθεν υπηρέτες τής Θέμιδας δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν να ρωτήσουν πώς ο Γ. Αποστολόπουλος παγίδευσε με μέσα κατασκοπείας ένα κεντρικότατο ξενοδοχείο των Αθηνών χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανένας υπεύθυνος της επιχείρησης, μέτοχος της οποίας είναι και η τράπεζα στην οποία προσφέρει τις υπηρεσίες του ο πολυπράγμων αυτοαποκαλούμενος μύστης των οικονομικών, το απόρρητο των ηλεκτρονικών και τηλεφωνικών επικονωνιών τού οποίου δεν ήρθη ποτέ...

Με βάση το πώς είναι διαμορφωμένοι οι παρασκηνιακοί συσχετισμοί το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φαβορί για να κερδίσει τις εκλογές μοιάζει με θαύμα μεγαλύτερο από το να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Οπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Δ. Παπαδημούλης, και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι φιλοκυβερνητικά. Αυτό που συμβαίνει, ωστόσο, στην Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Φαντάζεστε, επομένως, πόσο έχει σιχαθεί ο ελληνικός λαός αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα ώστε να επιμένει να απαντά στην πλειοψηφία του στις καθοδηγούμενες δημοσκοπήσεις πως θα τους καταψηφίσει. Κι αυτό μολονότι από το πρώι μέχρι το βράδυ, επτά ημέρες την εβδομάδα, 30 ημέρες το μήνα, 365 ημέρες το χρόνο δεν ακούει τίποτα άλλο από το ότι θα καταστραφεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία τής χώρας. Στα τέλη Ιανουαρίου ή το αργότερο στις αρχές Φεβρουαρίου αλλάζουμε σελίδα, όσα κόμματα-απορροφητήρες τής λαϊκής οργής κι αν προκύψουν πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου, όπως το φιλονεοδημοκρατικό Ποτάμι ή αυτό που ετοιμάζεται να ιδρύσει ο ρεζίλης των Παπανδρέου. Γι' αυτό και προτρέπω ξανά τον Αντ. Σαχλαμαρά να προκηρύξει τώρα εκλογές ώστε να γλιτώσει την ήττα τής 29ης Δεκεμβρίου, η οποία δεν θα αποτελεί για τον ίδιο και το καλύτερο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου. Οπως κι αν έχει τον περιμένει μια μεγαλύτερη σε μερικές εβδομάδες, η οποία θα είναι και πεντακάθαρη νίκη των εξαθλιωμένων ελλήνων. Το 2015 θα είναι μια καλή χρονιά...

Του vromostomos

-----------------------

[Πηγή]

ΜΑ-ΦΙ-Α: κυβέρνηση,δικαστικοί και δημοσιογράφοι 'ξεπλένουν' το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο

Υπάρχει μια πολύ βασική προϋπόθεση για να βρεις την αλήθεια ή, τέλος πάντων, για να την πλησιάσεις κι αυτή δεν είναι άλλη από το να την αναζητάς. Οταν, αντιθέτως, ψάχνεις δικαιολογίες για να σταματήσεις το κυνήγι της εκτίθεσαι, πόσω μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να διερευνάς σε βάθος. Στην Ελλάδα ακόμα κι αν καταγραφεί με κάμερα ο πρωθυπουργός τής χώρας να λαμβάνει μετρητά στο χέρι από μεγαλοεπιχειρηματίες η δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης θα υποστηρίζουν πως η βιντεοσκόπηση έγινε παράνομα κι έτσι δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Κι αυτό μολονότι, για παράδειγμα, αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε για να πιαστούν για δωροδοκία διοικητής νοσοκομείου κι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και παρόλο που η νομολογία τού Αρειου Πάγου επιτρέπει να συνυπολογίζονται από τα δικαστήρια στοιχεία παρανόμως κτηθέντα όταν αυτό δεν έχει γίνει στο λουτρό σπιτιού και η υπόθεση ανάγεται στην προστασία τού δημόσιου συμφέροντος. Στην επίμαχη περίπτωση Χαϊκάλη έχουμε ομολογία Αποστολόπουλου πως επιχείρησε να τον δωροδοκήσει (ο ίδιος ισχυρίζεται πως το έκανε για να παγιδεύσει τον βουλευτή), αλλά ο "παναθηναϊκάκιας" εισαγγελέας Εφετών Ισ. Ντογιάκος, τον οποίο ο πρωθυπουργός καλούσε να γαμήσει τους χρυσαυγίτες (αλήθεια, έρευνα για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού τής χώρας θα διεξαχθεί;), δεν έκρινε σκόπιμο ούτε καν να αρθεί το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των εμπλεκόμενων στη δυσώδη ιστορία. Την αρχειοθέτησε στο πιτς φιτίλι σαν να είχε καταγγελθεί πως κάποιος διπλοπαρκάρισε στο Παγκράτι κι όχι πως έχει στηθεί ένα ολόκληρο μαφιόζικο κύκλωμα εξαγοράς ψήφων για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας...

Θλίβομαι που αναγκάζομαι να το γράψω αλλά αυτήν τη στιγμή η χώρα κυβερνάται από μια παρέα ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων μαφιόζων οι οποίοι είναι πλήρως εξαρτημένοι κι άρα υποταγμένοι στα κελεύσματα του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι άνθρωποι που κόπτονται, για παράδειγμα, τόσο πολύ για την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης είναι οι ίδιοι που επικυρώνουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (μια ακόμα) για τη δίμηνη επέκταση του μνημονίου σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας. Οι τύποι που έλεγαν στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως υπάρχει διάκριση εξουσιών και δεν μπορούν να παρέμβουν στη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν καταντήσει ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς τα πουτανάκια τους. Τα καθάρματα που ομνύουν στην πολιτική σταθερότητα είναι τα ίδια που τρομοκρατούν τους πολίτες για χρεοκοπία, "Grexit" και λοιπά κουραφέξαλα. Τα λαμόγια που χρησιμοποιούν για προβοκάτσιες τους νεοναζί και τα όργανα της τάξης κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση για αναρχία. Οι απατεώνες που παριστάνουν τους σοβαρούς αριστερούς τής ευθύνης που "έχουν πάρει τη μισή Αθήνα" μυρίζουν σαν ξελιγωμένα ντόμπερμαν παλτό γυναικών βουλευτών για να αποδεικνύουν ότι πίσω από τη σοβαροφάνειά τους κρύβονται η συστημική εντολή που έχουν λάβει να αποτελέσουν μαξιλαράκι ασφαλείας για εκείνους που πίνουν το αίμα τού λαού κι ένας σεξισμός ο οποίος μαρτυρά κόμπλεξ κατωτερότητας. Οι "υπεύθυνοι" βουλευτές που σπεύδουν να ψηφίσουν Στ. Δήμα επειδή ο Αντ. Σαχλαμαράς τους έταξε υπουργεία εξευτελίζουν ακόμα κι αυτήν την κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Και τα διαπλεκόμενα μίντια που σπέρνουν τον πανικό σε κάθε ευκαιρία αλλά σιωπούν στην αποκάλυψη "Γουότεργκεϊτ" ετοιμάζονται για μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία δεν θα κρίνουν τα πεπραγμένα τής απερχόμενης κυβέρνησης (ακόμα κι αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα), αλλά σχεδόν αποκλειστικώς το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγγνώμη, αλλά εσείς αν όλα αυτά τα αποκαλείτε δημοκρατία μάλλον διαβάζουμε διαφορετικά λεξικά...

Με τί κουράγιο κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη δικαστικοί και δημοσιογράφοι που "ξεπλένουν" το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο; Τί σκατά λειτουργοί είναι αυτοί που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν σε βάθος υποθέσεις που αν αποδειχθεί η βασιμότητά τους τινάζουν ολόκληρο το σύστημα στον αέρα; Οι ίδιοι πολιτικοί και γραφιάδες που ασχολούνται στο δημόσιο λόγο τους αποκλειστικώς με το να κατηγορούν το πόπολο πως μαζί τα φάγαμε έχουν συγχωρέσει αμαρτίες των ίδιων και συναδέλφων τους αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Ειρωνεύονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σαρωτικό ρεύμα νίκης κι εν μέρει έχουν δίκιο στις επικρίσεις τους για λαϊκισμό, συντεχνιασμό και ήξεις αφήξεις στη στρατηγική της. Ούτε για τον γράφοντα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το αριστερό κόμμα των ονείρων του. Με βάση, όμως, την προσωπική μου εμπειρία κι αυτή παλαιότερων εμού η αρνητική προπαγάνδα σε βάρος του δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ούτε το ΠΑΣΟΚ του 1981 δεν είχε δεχθεί τόση λάσπη από εκείνους που τρέμουν πως θα χάσουν τα κλεμμένα κεκτημένα τους...

Πάρτε το χαμπάρι λοιπόν πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφική για τον τόπο μόνο αν δεν συγκρουστεί με τη σαπίλα. Οι νοικοκυραίοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν πως θα μας πετάξουν από το ευρώ κα την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρός ότι αυτό δεν θα είναι για το καλό μας. Αν η Ανγκ. Μέρκελ, η οποία δεν φημίζεται για τα ρίσκα που αναλαμβάνει, πάρει μια τέτοια απόφαση έχει υπογράψει τη δική της πολιτική ληξιαρχική πράξη θανάτου κι αυτή της χώρας της αφού το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Με βάση, επομένως, τα περιθώρια που παρέχει το σημερινό Σύνταγμα δεν υπάρχει δημοκρατικότερη διέξοδος από τις εκλογές εδώ και τώρα, οι οποίες θα έρθουν ως λαϊκή λύτρωση από εκείνους που εκμεταλλεύονται τη θεσμική τους εξουσία για να λειτουργούν με την "ηθική" νονών τής νύχτας... 

Του vromostomos

----------------

[Πηγή] 

Ξέθαψαν ακόμα και τον Μητσοτάκη για να διδάξει πώς γίνονται οι 'καλές' αποστασίες...

Το σύστημα μπορούσε να καταπνίξει την καταγγελία απόπειρας δωροδοκίας τής βουλευτού των ΑΝΕΛΛ, Στ. Ξουλίδου, μολονότι ακόμα δεν έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη, η οποία μελετά 40 σελίδες συνομιλιών της με τον υποψήφιο δωροδοκούντα. Η απόπειρα έγινε από ένα περιθωριακό άτομο (λες και θα γινόταν ποτέ από τον ίδιο τον Αντ. Σαχλαμαρά ή κάποιο γνωστό στέλεχος της Ν.Δ.) μέσω facebook και σε μια "εθνομητέρα" η οποία δεν είναι κι ό,τι σοβαρότερο έχει γεννήσει ποτέ αυτή η χώρα.

Βεβαίως και πριν και μετά από την αποκάλυψη Ξουλίδου το παρασκήνιο βουίζει για πετυχημένες κι αποτυχημένες απόπειρες δωροδοκίας βουλευτών για να βγάλουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Στ. Δήμα ώστε να μπορεί το κατεστημένο να κοιμάται ήσυχο. Κι έρχεται σήμερα ο, επίσης βουλευτής των ΑΝΕΛΛ, Π. Χαϊκάλης να μιλήσει κι αυτός δημοσίως και με συγκεκριμένα στοχεία για προσπάθεια εξαγοράς τής ψήφου του, η οποία περιλαμβάνει όλο το πακέτο που καταδεικνύει τη σαπίλα τού συστήματος: έγινε από πρώην σύμβουλο του ρεζίλη των Παπανδρέου κι αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και σβήσιμο τραπεζικών δανείων τού Π. Χαϊκάλη. Και ύστερα οι φαύλοι των φαύλων θα απαιτούσαν από τον ελληνικό λαό να αναχρηματοδοτήσει και πάλι τις "καημενούλες" τις τράπεζες για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Ε, λοιπόν, ας καταρρεύσει κι ας πάει στα τσακίδια τέτοιο που είναι και το δημόσιο χρήμα να κατευθύνεται είτε απευθείας στους πολίτες είτε μέσω συλλογικοτήτων με διαφανείς διαδικασίες και με κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη...

Η ελίτ μέσα στην απελπισία της ξέθαψε ακόμα και τον Κ. Μητσοτάκη προκειμένου να μάθει στους νεώτερους πώς γίνονται οι "καλές" αποστασίες. Ο απατεώνας με τις δέκα συντάξεις βγήκε από τον πολιτικό του τάφο για να νουθετήσει το πόπολο που έχει το θράσος να ζητά μία, μόνο μία και στον κόσμο άλλη καμία αξιοπρεπή σύνταξη. Ο πολιτικός που έγινε δισεκατομμυριούχος από διαφόρων ειδών μίζες κι ο οποίος μαζί με την υπόλοιπη "Αγία Οικογένεια" έχουν διορίσει το μισό Δημόσιο εξακολουθεί στα 96 του να παριστάνει τον Νέστορα που λέει σκληρές αλήθειες και γι' αυτό ο κοσμάκης τον αποκαλεί Δρακουμέλ. Ο πανικός τού κατεστημένου μυρίζει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι αυτό θα πρέπει να γεννά την αισιοδοξία στο λαό πως η κυβέρνηση που έρχεται μέσα στο λαϊκισμό και στην απειρία της ξεκινά με ένα σπουδαίο πλεονέκτημα: δεν ελέγχεται από τους εθνικούς μας νταβατζήδες. Γι' αυτό και η πιο ορατή λύτρωση για τον τόπο είναι οι εκλογές εδώ και...χθες για να εγκαταλείψει τη διακυβέρνησή του η εγκληματική συμμορία τής πασοκονεοδημοκρατίας, η οποία εξάντλησε όλα τα αθέμιτα μέσα για να διαιωνίσει την ανισοκατανομή τού πλούτου: γιγάντωσε το νεοφιλελευθερισμό, θέριεψε το νεοναζισμό κι έκανε κουρελόχαρτα το Σύνταγμα και τους νόμους για να μην χάσει τα οφίτσιά της. Ακόμα και τη δίμηνη παράταση του μνημονίου με πράξη νομοθετικού περιεχόμενου την πέρασαν οι δημοκράτορες...

Την ίδια ώρα, βεβαίως, λαλίστατοι δημοσιογραφίσκοι-γκεμπελίσκοι τύπου Τράγκα, οι οποίοι δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε μια λέξη στα αγγλικά αλλά μας βομβαρδίζουν καθημερινώς με το τί γράφουν οι "Φάινανσιαλ Τάιμς", αδυνατούν να αρθρώσουν μια απάντηση στο ερώτημα γιατί τόσα πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης έδωσαν το "παρών" στη Βουλή για την πρώτη κι όχι τόσο σημαντική ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου. Αφού, σύμφωνα με την προπαγάνδα τους, οι δανειστές μας θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε από τη στιγμή που δεν μας φοβούνται πια προς τί το μαζικό ενδιαφέρον των δικών τους μιντιακών φερέφωνων; Τόση μεγάλη σημασία έχει για το διεθνές ακροατήριο να πληροφορηθεί ποιός θα είναι ο επόμενος "Πρώτος Πολίτης" του Ελλαδιστάν, ο οποίος θα καταθέτει στεφάνια στο μνημείο τού Αγνωστου Στρατιώτη και θα παρακολουθεί παρελάσεις εκ του σύνεγγυς, μόνος αυτός αφού στο λαό δεν του επιτρέπεται; Η, μήπως, το κάνουν από υπολανθάνοντα φιλελληνισμό και μια καλλιτεχνική τάση επιστροφής στα χρόνια τού ρομαντισμού που αποθέωσαν την αρχαία Ελλάδα;...

Οι τροϊκανοί τρέμουν και τώρα το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης που δεν θα αποδεχθεί ένα ακόμα μνημόνιο γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν οικοδομήσει ένα σύστημα πάνω στην απληστία κι αυτή δεν είναι το συμπαγέστερο σκυρόδεμα του κόσμου. Αρκεί να φταρνιστούν ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τον ελληνικό λαό για να κρυολογήσουν οι γίγαντες με τα πήλινα πόδια τής παγκόσμιας οικονομίας. Γι' αυτό και δεν πιάνουν πλέον οι απειλές και οι φοβέρες εκείνων που όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας κυβερνούν, αλλά να βρίσκονται στη φυλακή σε διπλανά κελιά με τα ακροδεξιά ανδρείκελά τους. Αν θέλουν να διατηρήσουν έστω ένα ελάχιστο ψήγμα αξιοπρέπειας και υστεροφημίας ας προκηρύξουν τώρα εκλογές, πριν καν την τρίτη ψηφοφορία, κι ας απαλλάξουν αυτοί και οι χρηματοδότες τους την πατρίδα από την εγκληματική και σιχαμερή παρουσία τους...

Του vromostomos


(Μόλις πριν λίγο έσκασε η βόμβα: Αναφέρεται το όνομα του Γιώργου Αποστολόπουλου, ως του μεσάζοντα, ατόμου που δραστηριοποιείται στον τραπεζικό χώρο και κατά καιρούς έχει εργαστεί για funds του εξωτερικού, την Deutche Bank αλλά και για ελληνική τράπεζα, την Πειραιώς του Σάλλα, φέρεται να κατέθεσε ο Παύλος Χαϊκάλης, αναφορικά με την υπόθεση απόπειρας δωροδοκίας του, ώστε να ψηφίσει για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Α.Μ.)

-------------------
[Πηγή]

Οι "συνετοί" πιστεύουν ότι οι λύκοι θα γίνουν χορτοφάγοι...

Εγκληματίας είναι αυτός που παίρνει το μαχαίρι και σφάζει. Συνεργός του είναι εκείνος ο οποίος βλέπει τον μαχαιροβγάλτη, αλλά δεν κάνει τίποτα για να τον σταματήσει. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η ελίτ τής χώρας, μεγαλοεπιχειρηματική-τραπεζική-εφοπλιστική-πολιτική-μιντιακή. Στη δεύτερη ανήκουν οι οπαδοί τού κατευνασμού, αυτοί που πιστεύουν δηλαδή ότι τα τομάρια τους θα σωθούν εφόσον δείξουν καλή θέληση κι εφόσον υποκύψουν στην κάθε είδους τρομοκράτηση από τα αφεντικά τους. Σαν τη Δύση απέναντι στον Χίτλερ λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σαν τα πρόβατα, δηλαδή, που πιστεύουν ότι το Πάσχα αφορά κάποιους άλλους κι όχι τα ίδια. Αυτό μια φορά κι όχι πολύ καιρό πριν ονομαζόταν μεσαία τάξη, στην οποία ανήκαν εκείνοι οι οποίοι αποδέχονταν τις ταξικές ανισότητες, την κοινωνική αδικία και την πνευματική αποχαύνωση με αντάλλαγμα ένα καλό επίπεδο διαβίωσης, το οποίο ναι μεν δεν ήταν αυτό που ταίριαζε στην ποσότητα και ποιότητα του μόχθου τους αλλά, τέλος πάντων βρε αδερφέ, επέτρεπε σε μια μεσοαστική οικογένεια να διαθέτει δύο αυτοκίνητα, ένα εξοχικό και τη δυνατότητα να πετάγεται μια στο τόσο στο Παρίσι για ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο. Γι' αυτό και το λάθος, εσκεμμένως βεβαίως, είναι θεμελιώδες: δεν τα φάγαμε μαζί, αλλά μαζί τα ανεχθήκαμε...

Αποδεχθήκαμε τη δωροδοκία τού συστήματος, η οποία είχε διάφορες αποχρώσεις: το διορισμό στο Δημόσιο, το διακοποδάνειο, την ανοχή στη φοροδιαφυγή, τον καταναλωτισμό, την καλλιέργεια του ατομικισμού απέναντι στη συλλογικότητα. Ακόμα και τώρα που η μεσαία τάξη βρίσκεται ενώπιος ενωπίω με την οικονομική της γενοκτονία φοβάται ακόμα πως αν σηκώσει κεφάλι θα ζήσει μια ακόμα χειρότερη τραγωδία. Είμαστε δεμένοι με καρφιά πάνω στο σταυρό, αλλά τρέμουμε πως αν κάνουμε μια κίνηση να τα βγάλουμε θα μας σκοτώσουν. Κι ο μιθριδατισμός μας είναι τόσο προχωρημένος που ακόμα και σήμερα εξακολουθούμε να δρούμε ή να μένουμε απαθείς, εκκινούμενοι από ένα κοντόφθαλμο ατομικό συμφέρον, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η δύναμή μας βρίσκεται στην αλληλεγγύη και στη στοιχειώδη αποφασιστικότητα που οφείλει να δείχνει κι ο λούμπεν προλετάριος όταν το μόνο που έχει να χάσει στην ουσία δεν είναι παρά οι αλυσίδες του. Αντί, για παράδειγμα, να μην ψωνίζουμε τις Κυριακές σε ένδειξη αλληλεγγύης στους καταταλαιπωρημένους εμποροϋπάλληλους, στιγματίζουμε όσους προσπαθούν να μας δείξουν το δρόμο τής εργατικής αλληλεγγύης...

Η θλίψη μου είναι μεγάλη όταν συνεχίζω να ακούω μόνο τη γκρίνια βαρναλικών δειλών, μοιραίων κι άβουλων, η οποία αντί να μετουσιώνεται σε οργή κι από εκεί σε αντίδραση στην υποδούλωση παραμένει μια αδιέξοδη αντίδραση του θυμικού, η οποία μάλιστα λοιδορεί την αντίσταση στην αποκτήνωση. Οπως έγραψε κι ο σπουδαίος Μανώλης Αναγνωστάκης, "τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος, η ζημιά έγινε στο ζύγι, πάντα φταίει κάποιος άλλος". Οι εθελόδουλοι βρίσκουν πάντοτε μια καλή δικαιολογία για να μην κάνουν τίποτα ώστε να μην θυμώσει ο αφέντης και χάσουν τη δουλίτσα τους. Ειρωνεύονται την ταξική αφύπνιση, αμφισβητούν εν τοις πράγμασι το δικαίωμα των εργαζόμενων να μη μένουν μόνο στον ωχαδερφισμό, εφευρίσκουν αφορμές για να δικαιολογούν τα δικαιολόγητα, υποσκάπτουν τη συλλογικότητα στρουθοκαμηλίζοντας με μια υποκρισία την οποία διδάσκει το καπιταλιστικό σύστημα από την ημέρα που γεννιόμαστε μέχρι την ημέρα που πεθαίνουμε...

"Εχω γυναίκα και παιδιά", "πού να βγω ξανά στην αναζήτηση εργασίας σε μια νεκρή αγορά", "κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός", τραγουδούν λες και είναι η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ κι ο Γρ. Μπιθικώτσης στις "Διπλοπενιές". Αδυνατούν ακόμα και την ύστατη ώρα να αντιληφθούν πως αν θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια την οικογένειά τους, να παραμείνουν εργαζόμενοι κι όχι σκλάβοι και να κερδίσουν όσα αξίζουν δεν έχουν άλλη επιλογή από τη ρήξη με εκείνους που τους πίνουν το αίμα. Πηγαίνουν ολόισια στο γκρεμό, ευελπιστώντας στο έλεος των κεφαλαιοκρατών, αλλά πιστεύουν ότι θα τσακιστούν μόνο αν στρίψουν το τιμόνι. Ακόμα κι όταν η πλειοψηφία, όπως επιτάσσει η δημοκρατία, λαμβάνει αποφάσεις που δεν συνάδουν με την υποτέλεια αποκαλούν την ασέβειά τους απέναντι σε αυτές ατομικό δικαίωμα κι όχι απεργοσπασία. Αυτοί οι χρήσιμοι μετριοπαθείς, "συνετοί", μικροαστοί στην ψυχή νοικοκυραίοι είναι οι καλύτεροι φίλοι των λύκων για τους οποίους πιστεύουν, μέσα στην αφέλειά τους, ότι θα γίνουν χορτοφάγοι μόλις ξεκοκαλίσουν και τον τελευταίο εργαζόμενο πριν φτάσει η δική τους σειρά...   

Του vromostomos

-------------------

Πηγή:tripioevro

Κυβέρνησαν με τον τρόμο, πέφτουν γιατί απαλλαχθήκαμε από αυτόν...

Μέχρι το τέλος τού χρόνου θα έχουμε νέα κυβέρνηση, ακόμα κι αν η παρούσα κατορθώσει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης την ερχόμενη εβδομάδα. Από τη στιγμή που το Βερολίνο δεν είναι διατεθειμένο να της κάνει ούτε ένα δωράκι, αντιθέτως την πιέζει γα τρίτο μνημόνιο, είναι φανερό ότι οι σαμαροβενιζέλοι δεν έχουν από πού να κρατηθούν. Ακόμα και οι ψοφοδεείς βουλευτές τους είναι μάλλον απίθανο να βάλουν κι αυτήν τη φορά το κεφάλι τους στη γκιλοτίνα και να ψηφίσουν και νέο πακέτο άγριας λιτότητας σε βάρος των πολλών. Οσο για το λαό, αυτόν δεν τον είχαν ποτέ δικό τους οι κυβερνώντες μας. Οταν από την αρχή αποφασίζεις να εξουσιάσεις με την τρομοκράτηση και τους εκβιασμούς κι όχι με στόχο να κερδίσεις την καρδιά και το νου των ψηφοφόρων σου είναι λογικό όταν πια τα κόλπα σου μοιάζουν φτηνά και οι απειλές σου κούφιες να μη βρεθεί κανένας στο πλευρό σου για να κλάψει μαζί σου. Το "ας βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχω πλέον τίποτα να χάσω" το ακούω από όλο και περισσότερους συμπατριώτες μας, πολλοί εκ των οποίων δεν υπήρξαν ποτέ Αριστεροί στη ζωή τους. Κι αυτό είναι εν τέλει που κάνει το σχέδιο των σαμαροβενιζέλων για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο άπιαστο όνειρο...

Δεν αμφιβάλλω πως η διαπλοκή, αν δεν έχει καταφέρει μέχρι τότε τον Αλέξη Τσίπρα να χορεύει απολύτως στο ρυθμό που θα του παίζει, θα κάνει τα πάντα για να μην απολέσουν την εξουσία οι κολαούζοι της. Δεν αποκλείω, επομένως, ακριβοπληρωμένες αποστασίες σαν αυτές που ξέρει πολύ καλά ο Αντ. Σαχλαμαράς εξ ιδίας πείρας πώς στήνονται. Μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να εκλεγεί Πρόεδρος από αυτήν τη Βουλή. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο, κανένας πολιτικός ορθολογισμός δεν θα μπορεί να μας αποτρέψει από το να χαρακτηρίσουμε ως πραξικόπημα τη δωροδοκία βουλευτών και τον ελληνικό λαό από το να κατεβεί στους δρόμους και να ζητήσει το αυτονόητο: μια νομιμοποιημένη κυβέρνηση γιατί αυτή έχει χάσει τα ερείσματά της στο πόπολο εδώ και πολύ καιρό. Ο ΕΝΦΙΑ δεν ήταν τίποτα άλλο από το κερασάκι στην τούρτα που στο τέλος θα φάνε στα μούτρα οι σαμαροβενιζέλοι, αυτό το άθλιο είδος ανθρώπου που επιβιώνει έρποντας, γλείφοντας, σκύβοντας το κεφάλι και υπομένοντας κάθε εξευτελισμό στον οποίο είναι διατεθειμένο να το υποβάλλουν τα αφεντικά του...

Πρόκειται για το ίδιο άθλιο ανθρώπινο είδος που εκπροσωπείται από "προσωπικότητες" τύπου Σ. Βούλτεψη, ο παραληρηματικός λόγος τής οποίας συχνά μπερδεύεται με έναν δεξιό μουτζαχεντινισμό συνδεδεμένο με έναν ασυγκράτητο ρατσισμό. Το "δίπλα στους Ρομά μένουν άνθρωποι" που εκστόμισε η κυβερνητικός εκπρόσωπος της βγήκε εν τη ρύμη τού λόγου, τόσο φυσικά όσο ένας χρυσαυγίτης παίρνει το κλομπ του και σπάζει κεφάλια μεταναστών. Είναι τόσο ανόητη που δεν μπορεί καν να φιλτράρει τη μισαλλοδοξία της, αδυνατεί να συγκρατήσει τα λεκτικά της εμέσματα και τα εξαπολύει με τον ίδιο αυθορμητισμό που ένας θρησκόληπτος θα βρίσει τους ομοφυλόφιλους ή τους μουσουλμάνους. Υπό αυτήν την έννοια η Σ. Βούλτεψη είναι η καταλληλότερη κυβερνητική εκπρόσωπος για έναν πρωθυπουργό ο οποίος πολιτεύεται εδώ και δεκαετίες με σημαία του τον εθνικισμό, τον αντικομμουνισμό και την αντιπάθειά του για το διαφορετικό. Σαν άλλος Φίλιππος και Ναθαναήλ έχουν βρει τον Ιησού τους στο πρόσωπο της Ανγκ. Μέρκελ και είναι διατεθειμένοι να την ακολουθήσουν μέχρι την αναπόφευκτη, αλλά τόσο μα τόσο δίκαιη στην περίπτωσή τους σταύρωση...

Του vromostomos

------------------------------
Πηγή: anemosantistasis

Σε Πειραιά-Βόλο άλλαξαν τους λύκους με ύαινες για να σωθούν. Πιο αφελής πεθαίνεις...

Ο τρόπος που αντέδρασε ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ανδριανός στο άκουσμα της είδησης του θανάτου τού φιλάθλου τού Εθνικού είναι ενδεικτικός του πώς αντιλαμβανόμαστε τις παθογένειες στην Ελλάδα: όχι μόνο δεν τις προλαμβάνουμε, αλλά δεν τις αντιμετωπίζουμε καν στην ώρα τους. Θα έπρεπε, δηλαδή, να ξεψυχήσει ο φίλαθλος για να γίνει το αυτονόητο, όπως η ματαίωση μιας αγωνιστικής σε όλα τα ομαδικά αθλήματα; Δεν ήταν αρκετό ότι νοσηλευόταν κλινικώς νεκρός όλες αυτές τις ημέρες ώστε η πολιτεία να καταλάβει ότι αρμενίζουμε στραβά; Το ότι εν έτει 2014 γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα άγριου ξυλοδαρμού σε ελληνικό γήπεδο δεν ήταν από μόνος του καλός λόγος ώστε να παγώσουν τα πάντα και να εξετάσουμε από την αρχή πού πηγαίνουμε; Ετσι κι αλλιώς, ωστόσο, πάλι στα ευχολόγια θα περιοριστούμε την ώρα που οι πραγματικοί γκάνγκστερ των γηπέδων, τα αφεντικά δηλαδή των μεγάλων ομάδων, θα συνεχίζουν να φανατίζουν τους οπαδούς τους, χρησιμοποιώντας ως οχήματα αθλητικές φυλλάδες που δεν αξίζουν ούτε για να σκουπίζεις τον κώλο σου με αυτές, προκειμένου οι ίδιοι να κονομάνε από ένα πρωτάθλημα που είναι πιο στημένο κι από αγώνα κατς...

Εδώ, βεβαίως, φτάσαμε στο σημείο δύο από τις μεγαλύτερες πόλεις τής χώρας, ο Πειραιάς κι ο Βόλος, να εκλέξουν για δημάρχους απατεώνες τού κοινού ποινικού δικαίου που φορούν την προβιά τού επιχειρηματία για να λυμαίνονται με αυτή το υπόλοιπο από το μέλι στο οποίο δεν πρόλαβαν να βουτήξουν οι επαγγελματίες πολιτικοί. Αύριο μεθαύριο ο κυρίαρχος λαός θα δηλώνει μετανιωμένος για το ολέθριο σφάλμα του να ψηφίσει γκάνγκστερ, όπως παρουσιάζεται τώρα κοψοχέρης γιατί επί 40 χρόνια ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Οποιο πρόβατο, άλλωστε, πιστεύει ότι θα σωθεί αντικαθιστώντας στο μαντρί τους λύκους με τις ύαινες είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελές και στη χειρότερη ηλίθιο...

Η μόνη διαφορά των μαρινάκηδων και των μπέων από τους καριερίστες των κομμάτων είναι πως δεν χρησιμοποιούν μια ξύλινη γλώσσα αλλά εκείνη του πεζοδρομίου, με την οποία μπορεί να ταυτιστεί ο κάθε πειραιώτης ή βολιώτης κουτσαβάκης. Κατά τα άλλα είναι χειρότεροι κι από τα ανεπάγγελτα κομματόσκυλα, τα οποία δεν έχουν κολλήσει κανένα άλλο ένσημο στη ζωή τους παρά αυτό του βουλευτή, του δημάρχου, του υπουργού, του πρωθυπουργού ή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κι αυτό γιατί οι μαφιόζοι ξέρουν καλύτερα πώς να κλέβουν και να το κάνουν να φαίνεται αγαθοεργία. Αν υπήρχαν σχετικά πρωταθλήματα, θα έβγαιναν συνεχώς πρωταθλητές δίχως καν να χρειάζεται να τα στήσουν...

Κανένας από αυτούς που έχουν τη δύναμη να τον κάνουν να ωριμάσει δεν επιθυμεί την ωρίμανση του λαού. Δεν είναι προς το συμφέρον τους ένας λαός ταξικώς συνειδητοποιημένος, ο οποίος δεν θα θωπεύεται από αγύρτες που του τάζουν τον ουρανό με τα άστρα την ίδια ώρα που του κλέβουν κι ό,τι έχει απομείνει από το βιος του. Χίλιες φορές να ματώνει στα γήπεδα για τη φανέλα τής αγαπημένης του ομάδας από το να πράττει το ίδιο στους δρόμους τής αντίστασης σε ένα απάνθρωπο καθεστώς. Δέκα χιλιάδες φορές προτιμότερο να αποθεώνει λαμόγια που τον εξαπατούν με πενταροδεκάρες από το να μπει στη διαδικασία να λαμβάνει μόνος του τις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή του. Η δημοκρατία είναι πολύ δύσκολο σπορ κι όταν δεν έχεις μάθει να το παίζεις είναι πολύ εύκολο να μετατραπεί σε οχλοκρατία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθήσει τα χνάρια τού ΠΑΣΟΚ ή αν είναι να αντικαταστήσουμε αποτυχημένους, φαύλους πολιτικούς με "Ντον Κορλεόνε" καλύτερα να μην αλλάξουμε τίποτα. Τουλάχιστον έτσι θα έχουμε απαλλαγεί από τη ζάλη των ψευδαισθήσεων... 

Του vromostomos

------------------------

Πηγή:tripioevro