Παρασκευή 17 Μαΐου 2019

Προβλήματα με Cosmote Internet/TV, TV Replay, Cosmote TV Plus και το Speedbooster

Παρασκευή, Μαΐου 17, 2019
[Κοινοποιώ τα παρακάτω για να βοηθήσω τον οποιοδήποτε φίλο αναγνώστη τύχει να έχει παρόμοιο πρόβλημα με το δικό μου]

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Εδώ και ένα εξάμηνο έχω τα πάντα δλδ κινητά, Ιντερνετ και TV από την Cosmote. Από την αρχή διαπίστωσα διάφορα προβλήματα με την ταχύτητα της ADSL line: ενώ πριν με την forthnet είχα σταθερά ταχύτητα >11Mbps χωρίς σκαμπανεβάσματα κατά την διάρκεια της ημέρας, τώρα με Cosmote πέσαμε στα ~9Mbps με τεράστια σκαμπανεβάσματα ιδιαίτερα τις βραδυνές ώρες: απαράδεχτες ταχύτητες ~5,6,7Mbps. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω τις πολύ χρήσιμες υπηρεσίες όπως αυτές της Cosmote TV Replay, & Cosmote TV Plus. Οι κατά τα άλλα πολύ καλοί, ευγενικοί, -αλλά όχι σωστά καταρτισμένοι (φαντάζομαι όχι με δική τους υπαιτιότητα)- τεχνικοί της υπηρεσίας 13888, με πρότειναν (εσφαλμένα όπως αποδεικνύω παρακάτω) ως μόνη λύση του Cosmote Speedbooster (που σήμαινε συν ~ 7 ευρώ κόστος). Μάλιστα σε ερώτησή μου αν η αγορά ενός εξωτερικού σκληρού δίσκου θα ήταν κάποια λύση, η απάντηση του τεχνικού ήταν (λανθασμένα) αρνητική!

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ: Μην εμπιστεύεσαι πάντα τους τεχνικούς (στο 13888), προφανώς λόγω φόρτου εργασίας δεν είναι σωστά καταρτισμένοι. Ψάξε πάντα στα διάφορα φόρουμς για φίλους με παρόμοια προβλήματα, προσωπικά σε φόρουμ βρήκα απαντήσεις για το πρόβλημά μου με το Speedbooster και όχι μόνο.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ - ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

1)Το Cosmote Speedbooster έχει νόημα μόνο για περιπτώσεις χαμηλής ταχύτητας ADSL Internet.
Επιπλέον πρέπει να διερευνηθεί εάν η περιοχή σου έχει καλό σήμα 4g, διαφορετικά είναι δώρο άδωρο.
2)Για περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα με τις υπηρεσίες Cosmote TV Replay, & Cosmote TV Plus) κλπ. παρόλο που γίνεται bonding(σύζευξη) των ADSL+G4 δικτύων της περιοχής, ο Cosmote αποκωδικοποιητής δεν αναγνωρίζει αυτό το bonding(σύζευξη) παρά πάντα μόνο την ADSL line και επομένως η χρήση Cosmote Speedbooste είναι εντελώς άχρηστη!

Προσωπικά το δοκίμασα και τελικά επέστρεψα τον Speedbooster χωρίς ποινή.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Α) ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ Cosmote TV Plus:

Αγοράζεις (με περίπου 40 ευρώ) ένα εξωτερικό σκληρό δίσκο και το θέμα λύνεται ως εξής: 
1)κάνεις λήψη της ταινίας από το Cosmote TV Plus που γουστάρεις, η οποία αποθηκεύεται σιγά-σιγά στον cache εξωτερικό σκληρό δίσκο. Όταν φορτωθεί πλήρως παίρνεις μήνυμα στην οθόνη!
2)Ματά έχεις ΑΚΡΙΒΩΣ 48 ΩΡΕΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ για να δεις το φιλμ (ή τα φιλμ) που κατέβασες! Όταν περάσουν οι 48 ώρες, αυτόματα διαγράφεται η ληφθήσα ταινία! Αν δεν πρόλαβες πρέπει να την ξαναφορτώσεις!

Β) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΥΣΗ Για περιπτώσεις Cosmote TV Replay: η υπηρεσία  Cosmote TV Replay δεν επιτρέπει οποιαδήποτε λήψη (κασάρισμα) δυστυχώς!

Παρασκευή 26 Απριλίου 2019

Ο Φυσικός Άνθρωπος (το κατά Γιάννη Μακριδάκη Ευαγγέλιο)

Παρασκευή, Απριλίου 26, 2019
Το 2017 είχαμε Πάσχα την Κυριακή 16/4/2017. Τότε την Μεγάλη εβδομάδα δημοσίευσα σε συνέχειες στο τοίχο μου στο FB, όλο το κατά Γιάννη Μακριδάκη Ευαγγέλιο -μια εκπληκτικά πετυχημένη παράφραση Ιερών Κειμένων- σε συνέχειες, από εμένα χωρισμένο στις 6 ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Σας το παραθέτω αυτούσιο ανά ημέρα.
ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Την νύχτα εκείνη ο Ιησούς και οι μαθητές Αυτού, εξόν του Ιούδα, μετέβησαν πέραν του χειμάρρου των Κέδρων και εισήλθαν εις τον ελαιώνα της Γεσθημανής όπως προσευχηθούν.
Τον τόπο εκείνον εγνώριζε ασφαλώς και ο Ιούδας, διότι είχαν μεταβεί πλείστες φορές εκεί μαζί με τον Ιησού. Κατέφθασε κατόπιν λοιπόν και ούτος εκεί, επικεφαλής πλήθους οργίλων Καταναλωτών τε και Δούλων του Συστήματος, εχόντων ανά χείρας δαυλούς, λύχνους, ξύλα και μάχαιρες, συνοδευόμενοι υπό πανόπλων Στρατιωτών και Φρουρών, οίτινες είχαν διαθέσει εις αυτόν οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και οι Άρχοντες. Ο Ιησούς, ειδών τότε τον όχλο αυτόν, προχώρησε και ρώτησε αυτούς: «Τίνα ζητείτε;». «Τον Ιησού τον Ναζωραίο» του απεκρίθησαν. Και είπεν τότε ο Ιησούς: «Εγώ είμαι».
Την αυτήν στιγμή ο Ιούδας, όστις είχε λάβει υπό του Κεντρικού Τραπεζίτου τριάκοντα αργύρια ίνα προδώσει τον Ιησού, πλησίασε, χαιρέτισε και ησπάσθη Αυτόν. Ήτο το συμφωνηθέν σήμα του προς τους Στρατιώτες και τους Φρουρούς, οίτινες αμέσως εκινήθησαν κατ’ Αυτού, αλλά ο μαθητής Αυτού Σίμων Πέτρος χύμηξε πρώτος και εκτύπησε σφοδρά εις το πρόσωπο Καταναλωτήν τινά εκ του πλήθους, ονόματι Μάλχον. Ο Ιησούς τότε ήλξε ευθύς τον Πέτρον οπίσω και είπε εις αυτόν: «Η βία δεν είναι ο Τρόπος. Ο ασκών βία και προξενών τρόμον εις άλλα πλάσματα, πεθαίνει ο ίδιος βιαίως έντρομος». Πλησίασε κατόπιν τον Μάλχον και αφού έλαβε το πρόσωπον αυτού εντός των χειρών Του, τον άγγιξε επί των οφθαλμών, της ρινός, της ματωμένης αυτού γνάθου, λέγων εις αυτόν μεγαλοφώνως, ίνα ακούσουν άπαντες: Εις το εξής να οράς, να οσφραίνεσαι, να γεύεσαι ως πλάσμα φυσικόν, ουχί να καταναλώνεις εικόνες, αρώματα, τρόφιμα και υγρά, ανθρώπους και τόπους, ω Άνθρωπε. Ο Δούλος εκείνος τότε εστάθη στα πόδια του στέρεα, εκοίταξε στα μάτια τον Ιησού και ευθύς οπισθοχώρησε ολίγα βήματα έντρομος ως αγρίμι εις την θέα του πλήθους, εις το οποίον μετείχε και ο ίδιος έως πρότινος. Έπειτα, ήρχισεν άξαφνα τρέχων εντός σκότους βαθέως, δια μέσου των ελαιοδένδρων του όρους και εξηφανίσθη. Έκτοτε ουδείς είδε αυτόν εις την Αγορά και την πόλιν.
Οι Φρουροί και οι Στρατιώτες συνέλαβαν τότε τον Ιησού, τον έδεσαν και τον έφεραν εντός των τειχών της Ιερουσαλήμ. Τον οδήγησαν πρώτα στον Τραπεζίτη Άννα, πεθερόν του Καϊάφα, όστις κατείχε το αξίωμα του Κεντρικού Τραπεζίτου για το τρέχον εκείνον έτος, είχε συμβουλεύσει δε τους Άρχοντες, ότι ήτο προς το συμφέρον του Συστήματος των Αγορών να συλλάβουν τον Ιησού ως Τρομοκράτη των Εμπόρων και πασών των Επενδυτών, ως επικίνδυνον λαοπλάνο των Καταναλωτών, κατόπιν δε να καταδικάσουν Αυτόν εις θάνατον ως υποσκάπτοντα την ίδιαν την υπόσταση του Συστήματος, ένεκα ο λόγος και η δράσις Του απετέλουν τροχοπέδη δια την ζωογόνον αυτού Ανάπτυξιν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
Εν τω μεταξύ, ο μαθητής του Ιησού Σίμων Πέτρος ηκολούθησε και αυτός την πομπή και εκάθισε έξω στην αυλή του Τραπεζίτου, μαζί με τους Φρουρούς, οίτινες είχαν ανάψει φωτιά και ζεσταίνονταν. Εκεί, τον πλησίασε Δούλη τινά του Συστήματος και ειρωνευομένη αυτόν ρώτησε: «Είσαι και εσύ εξ αυτών των Φυσικών Ανθρώπων, οίτινες δεν επιθυμούν την Ανάπτυξιν;». Ούτος τότε ηρνήθη, παρόντων απάντων, λέγων εις αυτήν: «Δεν κατανοώ όσα λες». Κατόπιν παρελεύσεως ολίγου χρόνου πλησίασε αυτόν ετέρα Δούλη, και σταθείσα πλάι εις αυτόν είπε: «Ούτος ανήκει εις την ίδια σπείρα Τρομοκρατών με τον συλληφθέντα», αλλά και πάλι ο Πέτρος ηρνήθη: «Δεν γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο», είπε εις αυτήν. Καταναλωτής τις όμως εκ των συναγμένων εκεί, συγγενής του άρτι εξαφανισθέντος εκ του Συστήματος Μάλχου, απεφάνθη οργίλος: «Σε είδα εγώ στο όρος των ελαιών μετ’ αυτού, είμαι βέβαιος. Δύναμαι να στοιχηματίσω ολόκληρον τον Μισθό μου». Τότε ο Πέτρος, ικέτης ίνα πιστεύσει το πλήθος τα λόγια αυτού, έδωσεν όρκο γονυπετής: «Ο Θεός να με τιμωρήσει εάν γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο», είπε. Αμέσως τότε ελάλησε αλέκτωρ τις εξ ανατολών και ενεθυμήθη ο Πέτρος τον λόγον του Ιησού: «Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με». Εξήλθε τότε της αυλής και έκλαυσε πικρά.
Στο εσωτερικό της οικίας ο Τραπεζίτης Άννας ανέκρινε τον Ιησού ερωτών περί των μαθητών και της διδασκαλίας Αυτού. Ο Ιησούς του απήντησε: «Ουδέποτε μίλησα κρυφίως εις τους Καταναλωτές. Μιλούσα πάντοτε εις ταις συναγωγές αυτών έμπροσθεν των Τραπεζών, αλλά και εις την Αγορά. Προς τι ρωτάς εμένα λοιπόν; Ρώτησε τους ιδίους, οίτινες άκουγαν τους λόγους μου». Λέγων ταύτα τα λόγια, εις εκ των Φρουρών ράπισε Αυτόν λέγων: «Έτσι απαντάς στον κύριο Τραπεζίτη;» Τότε ο Άννας απέστειλε τον Ιησού δεμένον στον Καϊάφα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Εις την οικία του Κεντρικού Τραπεζίτου συνήλθαν αγωνιούντες πλείστοι υψηλόβαθμοι, Στελέχη Επιχειρήσεων και Τραπεζών. Εκεί, οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και άπαντα τα μέλη του Συνεδρίου αναζητούσαν ψευδομαρτυρία τινά εις βάρος του Ιησού, ίνα καταδικάσουν Αυτόν εις θάνατον. Παρουσιάστηκαν τότε ψευδομάρτυρες, οίτινες έλεγαν: «Ούτος έφη, “Δύναμαι να κατεδαφίσω την Κεντρική Τράπεζα, να καύσω δε όλα τα δελτάρια χρήματος, τα ευρισκόμενα εις τα Ταμεία της” ». Ο Κεντρικός Τραπεζίτης Καϊάφας ηγέρθη τότε και είπε εις Αυτόν: «Τι έχεις να απολογηθείς για όλα όσα ούτοι σου καταμαρτυρούσιν;» Ο Ιησούς όμως σιωπούσε και ο Καϊάφας είπε πάλι εις Αυτόν: «Σε εξορκίζω στο όνομα των Αγορών, ίνα απολογηθείς». Είπεν ο Ιησούς τότε: «Σας λέγω μόνον ότι συντόμως θα νιώσετε Τρόμον πρωτοφανή και ανείπωτον, όταν κατανοήσετε ότι το Σύστημα των Αγορών σας εδράζεται απολύτως εις το μόνον αυθύπαρκτον και τέλειον Σύστημα, το Οικοσύστημα, το οποίον όμως τόσον απερίσκεπτα καταναλώνετε καθημερινώς, το μολύνετε και το αφανίζετε με την υβριστική σας διαβίωση. Έντρομοι μίαν των ημερών θα αντικρίσετε τον Φυσικό Άνθρωπο εαυτόν σας να εξέρχεται εκ της προβιάς του Καταναλωτή, την οποίαν είστε ενδεδυμένοι και περιφέρετε εις τας οδούς της πόλεως, εις τας Τράπεζας, τας Επενδύσεις και εις τα Εκτροφεία σας, θα τον δείτε λοιπόν να διαχωρίζεται εκ του σαρκίου σας, να απαρνείται το Σύστημά σας και να οδεύει προς το Οικοσύστημα, ίνα λάβει την θέσιν αυτού δια μέσου των άλλων φυσικών πλασμάτων, των συναποτελούντων την Πλάση, να εγκαταβιώσει δε εκεί ειρηνικά δια παντός, εις άμεσον επαφήν ευρισκόμενος με τον Πλούτο τον πραγματικό των Πόρων των Φυσικών και ουχί τον πλαστόν των χρημάτων σας».
Διέρρηξε τότε τα ιμάτιά του εξ αγανακτήσεως ο Κεντρικός Τραπεζίτης και λαβών τον λόγον είπε προς τα μέλη του Συνεδρίου: «Τι χρείαν έχομεν πλέον μαρτύρων; Ιδού, μόλις τώρα ακούσατε τους απειλητικούς λόγους του Τρομοκράτη. Τι απόφαση λαμβάνετε;» Εκείνοι δε ευθύς απεφάνθησαν: «Κρίνεται ένοχος συμφώνως των διατάξεων του Αντιτρομοκρατικού Νόμου μας και καταδικάζεται εις Θάνατον».
(Όλο το κατά Γιάννη Μακριδάκη Ευαγγέλιο -μια εκπληκτικά πετυχημένη παράφραση Ιερών Κειμένων- σε συνέχειες, από εμένα χωρισμένο στις 6 ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Κατόπιν αυτών οδήγησαν τον Ιησού στο Πραιτώριο. Ήταν πλέον νωρίς το πρωί. Ο Πιλάτος εξήλθε και ρώτησε τότε το πλήθος: «Για ποίο αδίκημα κατηγορείτε αυτόν;» Του απεκρίθησαν: «Είναι Τρομοκράτης και σου τον παραδίδουμε ίνα τον θανατώσεις». Ο Πιλάτος εισήλθε πάλι εις το Πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και είπε εις Αυτόν: «Τραπεζίτες, Επενδυτές, Στελέχη όλων των κλάδων Επιχειρήσεων και πλήθος μέγα Καταναλωτών, διατείνονται ότι είσαι Τρομοκράτης και ότι αυτοαναγορεύεσαι Φυσικός Άνθρωπος, Υιός του Σύμπαντος Κόσμου. Τι έχεις να απολογηθείς επί των κατηγοριών αυτών;»
Ο Ιησούς απάντησε: «Αν η δική μου Υπόσταση προερχόταν εκ του Συστήματος τούτου, θα αγωνιζόμουν καθημερινώς ίνα κερδίσω χρήματα και επιδεικνύω συνεχώς τον πλαστό αυτόν πλούτο μου. Αλλά, ως δύνασαι ιδίοις όμμασι διαπιστώσεις, η δική μου Υπόσταση δεν προέρχεται από εδώ».
Λέει τότε εις Αυτόν ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, Φυσικός Άνθρωπος, ουχί Καταναλωτής;» «Ναι, είμαι Φυσικός Άνθρωπος», απεκρίθη ο Ιησούς.
Εξήλθε τότε ο Πιλάτος πάλι εμπρός εις το συναγμένο πλήθος και είπε: «Εγώ δεν βρίσκω κανέναν λόγο ίνα καταδικάσω αυτόν. Άλλωστε, υπάρχει συνήθεια τινά, όπως ελευθερώνω προς χάριν σας κατ’ έτος έναν υπόδικο ενόψει του Πάσχα. Προτείνω λοιπόν να ελευθερώσω τον Φυσικόν αυτόν Άνθρωπο». Άπαντες όμως τότε ήρχισαν φωνασκούντες: «Όχι, όχι αυτόν! Τον Βαραββά!» Και ήταν ο Βαραββάς ληστής Τραπεζών.
Τότε ο Πιλάτος διέταξε να φέρουν έξω τον Ιησού και ο ίδιος εκάθισε εις την έδρα του δικαστού, στην Γαββαθά. Ήταν σχεδόν μεσημέρι, παραμονή του Πάσχα. Οι στρατιώτες έπλεξαν στέφανον εξ ακανθών και τον φόρεσαν εις την κεφαλήν του Ιησού, τον ετύλιξαν έπειτα με κατακόκκινο μανδύα και τον χλεύαζαν κραυγάζοντες: «Ζήτω ο Φυσικός Άνθρωπος!». Λέει λοιπόν ο Πιλάτος εις το πλήθος: «Ιδού ο Τρομοκράτης σας, ο Φυσικός Εαυτός σας!» Τότε εκείνοι ήρχισαν κραυγάζοντες: «Θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ τον!» Λέει τότε ξανά εις αυτούς ο Πιλάτος: «Τον Φυσικό Εαυτό σας να σταυρώσω;» Απεκρίθησαν δε οι Τραπεζίτες και οι Επενδυτές: «Δεν έχουμε άλλον Εαυτό, εξόν τον Καταναλωτή, όστις κυκλοφορεί συνεχώς το χρήμα στις Αγορές, ίνα υφίσταται Ανάπτυξις διαρκής του Συστήματος και εισπράττει φόρους η Αυτού Μεγαλειότης ο Αυτοκράτωρ Τιβέριος. Πας εχθρός της Αναπτύξεως, εχθρός του Αυτοκράτορα εστί. Δια τον λόγον αυτόν οφείλεις να τον σταυρώσεις». Ο Πιλάτος, ακούσας αυτά, εθορυβήθη εντόνως. Έλαβε τότε αμέσως νερό και ένιψε τας χείρας του εμπρός εις το πλήθος, λέγων: «Αθώος ειμί για το αίμα του Φυσικού Ανθρώπου τούτου· το κρίμα Του πάνω σας». Απεκρίθησαν τότε όλος ο όχλος και είπαν: «Το αίμα του πάνω μας και πάνω εις τα παιδιά μας». Απέλυσε λοιπόν ο Πιλάτος τον Βαρραβά, ενώ τον Ιησού παρέδωσε ίνα σταυρωθεί.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Κατόπιν, εξερχόμενοι του διοικητηρίου οι Στρατιώτες ηνάγκασαν διαβάτην τινά, ονόματι Σίμωνα Κυρηναίον, όπως σηκώσει τον σταυρό του Ιησού και οδήγησαν Αυτόν εις Γολγοθά, όπερ σημαίνει «Κρανίου Τόπος» και συμβολίζει την εικόνα της Γης όταν θα παραδώσουν αυτήν οι Καταναλωτές στις επερχόμενες γενεές των Ανθρώπων. Εκεί τον σταύρωσαν και διαμοιράστηκαν κατόπιν τα ιμάτια Αυτού ρίπτοντες κλήρον. Η ώρα ήταν ενάτη πρωινή. Την αιτία της σταυρώσεως ενέγραψαν επί ξύλου κρεμάμενου άνωθεν της κεφαλής Αυτού: «Φυσικός Άνθρωπος Τρομοκράτης Καταναλωτών».
Εκ δεξιών και αριστερών Αυτού σταύρωσαν και δύο ληστές Τραπεζών. Οι διερχόμενοι εκ του τόπου εκείνου κουνούσαν ειρωνικά το κεφάλι τους: «Α, εσύ που χλεύαζες τον βίο μας και απειλούσες να καύσεις τα χρήματά μας», έλεγαν εις Αυτόν. Τον χλεύαζαν επίσης οι Τραπεζίτες, οι Επενδυτές και τα Στελέχη, οίτινες παρέμειναν συγκεντρωμένοι επί ώραν κάτωθι του σταυρού: «Ιδού ο Φυσικός Άνθρωπος», έλεγαν, «ο έχων εμπιστοσύνη στο Χάος το δημιουργικό του Σύμπαντος Κόσμου!».
Κατόπιν ο Ιησούς είπε: «Διψώ». Ευθύς, εις εξ αυτών έλαβε ανά χείρας σπόγγον επί κοντού και προσέφερε εις Αυτόν χολή και όξος ίνα καταναλώσει. Ο Ιησούς δοκιμάσας ηρνήθη, έγειρε τότε την κεφαλήν και ξεψύχησε. Ήταν η ώρα δωδεκάτη μεσημβρινήν και ευθύς ο ήλιος εχάθη. Πλήρες σκοτάδι εκάλυψε την γη. Τότε ηκούσθη κρότος εκκωφαντικός και εσκίσθη το καταπέτασμα της Κεντρικής Τραπέζης, η γη εσείσθη και έσπασαν οι προβιές και τα προσωπεία πλείστων Καταναλωτών, οι φυσικοί άνθρωποι απελευθερώθησαν εξ αυτών και ήρχισαν περιηγούμενοι τας οδούς της πόλεως Ιερουσαλήμ.
Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος και οι Στρατιώτες, οίτινες φρουρούσαν τον Ιησού, νιώσαντες τον σεισμό και ακούσαντες τον τρομερόν της γης βρυχηθμόν, εφοβήθησαν, μετανόησαν και εκραύγαζαν χτυπώντες στα στήθη τους: «Ήτο αλήθεια ούτος εις Φυσικός Άνθρωπος».
Κατόπιν όμως αυτών των συμβάντων και λόγω της εορτής του Πάσχα οι Τραπεζίτες και οι Επενδυτές εφοβήθησαν ίνα μην διαταραχθεί το εορταστικό κλίμα και επηρεασθεί η ψυχολογία των Καταναλωτών εις ταις Αγορές. Ούτω, παρεκάλεσαν τον Πιλάτο όπως διατάξει την αποκαθήλωσιν των εσταυρωμένων. Ούτος λοιπόν έδωσε διαταγή και οι Στρατιώτες έθραυσαν τα σκέλη των δύο ληστών, τον Ιησού όμως τον βρήκαν ήδη νεκρό. Ο εκατόνταρχος Λογγίνος λόγχισε την δεξιάν αυτού πλευρά και αμέσως ανέβλυσε ύδωρ και αίμα εκ της πληγής.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, άνδρας τις ονόματι Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, όστις, δια τον φόβο των Τραπεζιτών, των Επενδυτών και των Αρχόντων ήτο κρυφός μαθητής του Ιησού, μετέβη εις Πιλάτον και εζήτησε εξ αυτού το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος έδωσε τότε την άδεια εις τον Ιωσήφ ίνα λάβει τον νεκρό Ιησού και ούτος μετέβη εις Γολγοθά και απεκαθήλωσε Αυτόν. Μετέβη επίσης επί τόπου και άλλος κρυφός μαθητής Αυτού, ονόματι Νικόδημος, φέρων μίγμα σμύρνων και αλόης. Τύλιξαν τότε οι δύο αυτοί άνδρες εντός σινδόνης τον νεκρόν Ιησού, περιέλουσαν Αυτόν αρώματα και τοποθέτησαν το σαρκίον Αυτού εις μνήμα λαξευμένο επί βράχου τινός. Κατόπιν, έσπρωξε λίθον ο Ιωσήφ και εσφράγισε το μνήμα Του.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΒΒΑΤΟ
Την επομένη, Σάββατο των Αγορών, μετέβησαν οι Επενδυτές και οι Τραπεζίτες πάλιν εις τον Πιλάτο και είπαν: «Κύριε, ο νεκρός μας απειλούσε λέγων: “σε τρεις ημέρες θα αναστηθώ”. Δώσε διαταγή ίνα φρουρηθεί ο τάφος του έως την τρίτη ημέρα τουλάχιστον, ίνα μην απαγάγουν αυτόν οι μαθητές αυτού και διαδώσουν κατόπιν εις τους Καταναλωτές μας ψευδώς ότι ανεστήθη». Ο Πιλάτος τότε διέθεσε εις αυτούς την Φρουρά λέγων ίνα πράξουν κατά πως οι ίδιοι νομίζουν.
Έλαβαν λοιπόν την Φρουρά οι Τραπεζίτες και οι Επενδυτές, την έστησαν εις κάθε γωνία της πόλεως, όπου ευρίσκεται έκτοτε στημένη ακόμη, όπως φρουρεί εις τον αιώνα τον άπαντα, ίνα μη αναστηθεί ο Φυσικός Άνθρωπος εκ του σαρκίου του Δούλου αυτών Καταναλωτή και αλώσει το Σύστημά τους.
ΤΕΛΟΣ.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

Αντί επιλόγου - Του Γιώργου Τυρίκου-Εργά

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2017
Αποτέλεσμα εικόνας για Γιώργος Τυρίκος-Εργάς,
                               Xτες ήρθε ένας ωραίος τύπος να πάρει κάτι τελευταία ρούχα από την αποθήκη της «Αγκαλιάς». Δεν έχει ούτε facebook, δεν έχει καν κινητό. Ετοιμάζει να τα στείλει στην Κένυα όπου είχε πάει να βοηθήσει σε μια ιεραποστολή. Συζητήσαμε λίγο για την κατάσταση στην υποσαχάρια Αφρική. Πήγε εκεί, έκατσε, είδε, δεν άντεξε. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μιλήσει καλύτερα για την πείνα και τη φτώχεια, για τους πολέμους και το μαφιόζικο έγκλημα που σπρώχνει εκατομμύρια κόσμο στην μετακίνηση τόσο εντός της Αφρικής όσο και προς την Ευρώπη. Δεν του έπαιρνα και πολλά λόγια, συνεσταλμένος και πολύ μετρημένος άνθρωπος. Τον ρωτούσα τι εννοεί "είναι δύσκολα εκεί". Σκέφτηκε μια στιγμή και μου είπε. "Θα σου πω μόνο ένα πράγμα και μετά θα ξεκινήσουμε το φόρτωμα και δε θα πούμε κάτι άλλο. Τα παιδιά πηγαίνουν την Κυριακή στην εκκλησία και από την πείνα τρώνε τα κεριά". Με στοιχειώνει αυτή η κουβέντα από χτες. Την ίδια στιγμή νιώθω πολύ καλά που υπάρχει ο Παναγιώτης και που γύρισε και με τις δικές του δυνάμεις και κάνει αυτό που μπορεί δίχως να το ξέρει κανείς και δίχως να το διαλαλεί πουθενά.

Τόσο καιρό εντοπίζω μέσα μου μια σιγουριά την οποία θέλω πεισματικά να απωθώ. Τα ανθρωπιστικά πρόβλημα έχουν λύσεις μα αυτοί που τελικά αποφασίζουν δεν θέλουν να τα λύσουν. Απολύτως συνειδητά, μετά λόγου γνώσεως είτε πιστεύοντας ότι έτσι κάνουν το λιγότερο κακό (κατά τη γνώμη μου μια πίστη πέρα για πέρα αβάσιμη) είτε απλά γνωρίζοντας πως έτσι στηρίζουν την εξουσία που έχουν στα χέρια τους. Δεύτερον : η μεγάλη πλειονότητα είναι ανίκανη να αντιδράσει. Μεγαλώνει αποκομμένη από τα εφόδια που θα της επέτρεπαν να αντιδράσει και να πάρει πίσω τη ζωή της. Μαθαίνει να αρκείται σε κάτι ψίχουλα εξουσίας, γνώσης, ελευθερίας που της πετούν από ψηλά και είναι έτοιμη να κατασπαράξει τον διπλανό, τον μόνο με τον οποίο θα μπορούσε να συνασπιστεί για κάτι καλύτερο. Τα υλικά αυτού του θεάτρου είναι αιώνες τώρα γνωστά, πατρίδες, θρησκείες και πίσω από όλα η πιο ψεύτικη εφεύρεση, το χρήμα. Επίσης : η δική μας δράση, των τάχα αφυπνισμένων, η προσωπική (γιατί η συλλογική είναι ανύπαρκτη) δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη και μπροστά στα προβλήματα συνολικά δεν μπορεί παρά να είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Σώζει –ίσως, αν είναι ειλικρινής- τη δική μας αξιοπρέπεια, βοηθάει ένα δυο, δέκα, χίλιους ανθρώπους αλλά παραμένει απελπιστικά μικρή.

Να βλέπεις την παράνοια να στεφανώνεται καθημερινά νικήτρια.
Αυτή είναι η ανταμοιβή που θες να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Μερικοί φίλοι μου λένε πως σε κάποια στιγμή γίνεται να έχεις και γνώση και γαλήνη, μα αυτό νιώθω ότι για εμένα τουλάχιστον είναι κάτι πολύ μακρινό. Προς το παρόν έχω οργή, θλίψη αλλά και αρκετή αποφασιστικότητα να υπερασπίσω τα μετερίζια μου.

Νιώθω την ανάγκη να πω κάτι , για τελευταία φορά, γύρω από το πλέον άσχημο κομμάτι του προσφυγικού, τον εγκλεισμό αθώων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχει επισημανθεί πως ο εγκλεισμός είναι ο τρόπος που η εξουσία βιομηχανοποιεί εκ νέου τους απόκληρους. Όποιος πει "δεν γνώριζα τι γινόταν στη Μόρια" απλά θα λέει ψέματα. Πλέον όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου γνωρίζουν τι συμβαίνει στη Μόρια. Δημοσιογραφικά μέσα από τα πιο απίθανα μέρη έχουν ασχοληθεί, έχουν περιγράψει την κατάσταση με τόση γλαφυρότητα... Όλος ο κόσμος, κυριολεκτικά. Μερικοί από εμάς κάναμε πολύ κόπο να περιγράψουμε την κατάσταση στο κολαστήριο και να προτείνουμε λύσεις. Μια άσκηση στη ματαιότητα μιας και έχουμε καταλάβει πως οι καταστάσεις τύπου Mόρια έχουν φτιαχτεί ακριβώς ως ανεπίλυτα προβλήματα και διατηρούνται ως τέτοια. Ήταν όμως χρέος να θεωρητικοποιηθεί το θέμα για να γίνει και αυτό το βήμα, ήταν ένα χρέος ακτιβιστικό και ακαδημαϊκό. Και να που κανείς δεν δηλώνει υπεύθυνος για αυτό που συμβαίνει, να που γίνονται προαναγγελίες θανάτων για τις οποίες οι αρμόδιοι νίπτουν τα χείρας ο καθένας στη δική του κρυστάλλινη εξιλαστήρια γαβάθα, και να που παρ’ όλες τις ακριβοπληρωμένες ΜΚΟ ή τους εθελοντές και αλληλέγγυους που φτύνουν αίμα και καίγονται κάθε μέρα να σώσουν ο,τι σώζεται, η κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ. Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο που θα γράψω για τη Μόρια είτε υπάρξουν θάνατοι είτε όχι. Δεν είναι κούραση ή παραίτηση. Είναι η κατανόηση του πόσο μάταιο πλέον είναι να θες να ξυπνήσεις έναν κόσμο που δεν θέλει και δεν μπορεί να ξυπνήσει. Από την άλλη, δε νομίζω να υπάρχει κάτι που να μπορώ να γράψω και να μην το έχω γράψει. Είναι μερικές φορές, επίσης, που καταλαβαίνω ότι όσοι είμαστε στο πεδίο γράφουμε και οι αναγνώστες μας νομίζουν πως μετέχουν του πεδίου ενώ απλά κάνουν μια νοερή ανάθεση και τίποτα άλλο. Επίσης μερικές φορές γράφουμε-γράφουμε και νομίζουμε πως και εμείς κάτι κάνουμε ενώ απλά αναμασάμε, ενώ απλά δεν υπάρχει κανείς άλλος εκεί έξω που θέλει να μας ακούσει και δεν μας έχει ακούσει – εμάς ή άλλους με τις ίδιες ανησυχίες. Είμαι πεπεισμένος πως ακόμα και όσοι έχουν καλές προθέσεις έχουν κατά καιρούς χάσει την ισορροπία μεταξύ της διαδικτυακής γκρίνιας, της μεμψιμοιρίας και του ουσιαστικού ακτιβισμού. Δε μπορώ να επιτρέψω μια τέτοια λούμπα σε εμένα. Ο,τι ήταν να μάθετε, το ξέρετε. Θα φανεί τι μπορείτε να κάνετε. Έστω και ως δική σας σταγόνα στον ωκεανό. Και εγώ και εσείς.

Όπως καταλαβαίνετε αυτή είναι και η τελευταία ανάρτηση για φέτος. Ήταν μια από τις πιο παραγωγικές, περίπλοκες και κουραστικές χρονιές για την «Αγκαλιά» η οποία και στις αρχές του χρόνου θα δημοσιεύσει τον καθιερωμένο της απολογισμό. Από τις δράσεις με τους Ρομά (ενός τρομερά αδικημένου και απίστευτα επιβαρυμένου ψυχικά και σωματικά κομματιού της κοινωνίας μας που συναποτελεί αυτό που ονομάζω «χρήσιμο περιθώριο) μέχρι τη στήριξη εκατοντάδων ντόπιων και από την βοήθεια σε εκατοντάδες πρόσφυγες μέχρι την «Σχολή Γονέων» που ολοκληρώθηκε, φαίνεται πως κάναμε πολλά – αρκετά ίσως για να είμαστε περήφανοι λίγες φευγαλέες στιγμές, ελάχιστα μπροστά στο τόσο σκοτάδι. Είναι η ίδια αίσθηση κάθε φορά. Είναι η έλλειψη κάθε αίσθησης. Σαν εκείνο το πικρό χαμόγελο που είχα δει σε έναν φίλο όταν του είπα «κουράγιο» και μου είχε απαντήσει «είμαι πέρα από το κουράγιο». Πλέον έχει φορές που και το "μπράβο" και το "αίσχος" βαστούν το ίδιο σπαθί και έχουν την ίδια γεύση. Πλέον φτάσαμε να ξέρουμε για πνιγμένους έξω από την πόρτα μας, να αντιμετωπίζουμε την φτώχεια και τη φρίκη και να μη νιώθουμε τίποτα. Δε ξέρω τι σημαίνει αυτό, κάτι μου λέει πως υπάρχουν βάρη πολύ μεγάλα εκεί έξω που δεν γίνεται να τα πολεμήσει κανείς δίχως να χάσει κάτι από τη ψυχή του.

Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά σε όσους μας στήριξαν στο ακτιβιστικό μας έργο. Σε όσους στείλατε χρήματα για τη «Σχολή Γονέων», σε όσους μαζί με αυτά στείλατε ένα σημείωμα με ένα «συνεχίστε», σε όσους μας στείλατε ένα βιβλίο, ένα ρούχο. Σε όσους από τη θέση σας, γιατροι, δικηγόροι συγγραφείς, δημοσιογράφοι ψαράδες, εργαζόμενοι κάθε λογής κάνατε ο,τι μπορούσατε και τρέξατε δίπλα μας. Μας δώσατε υλικό να λέμε ιστορίες ανθρωπιάς κυριολεκτικά μέχρι να γεράσουμε. Είστε εκατοντάδες – αυτό ίσως μένει να πω. Είστε τόσοι και τόσοι που τρέξατε κοντά μας…Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά σε όσους πάλεψαν και φέτος ο καθένας από το μετερίζι του, τον πόνο, την αρρώστια, τα δικά του βάρη ο καθένας. Σκέφτομαι κάτι και χαμογελώ. Σε λίγες μέρες γιορτάζουν τον Χριστό που γεννιέται. Ήταν και αυτός προσφυγάκι, πάμφτωχος μεγάλωσε, ψαράδες είχε φίλους και πόρνες και αποσυνάγωγους. ‘Ηταν ο ξένος. Ο επαναστάτης που γκρέμισε τους πάγκους των εμπόρων. Ο αιώνιος «άλλος» που μας καλεί μέσα από τη διαφορετικότητα του να δούμε τον εαυτό μας. Και ας μην τον λογιάζουμε θεό ορισμένοι από εμάς. Όσο και να τον ντύνουν στην πορφύρα και στο χρυσάφι, αυτή η αλήθεια του. Και όσο και να ντύνονται και οι ίδιοι στο χρήμα, στην πορφύρα και στο χρυσάφι, αυτή η αλήθεια μέσα σε όλες τις ιστορίες που αξίζει να ειπωθούν είναι που κάποτε θα τους τσακίσει. Όσους σταυρούς και όσα καρφιά και αν φτιάξουν. Ώρα μας καλή παιδιά. Αγαπημένα να περάσετε.

--------------------------
13/12/2017, https://www.facebook.com/mko.aggalia/posts/1591318270904218

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Από την επικάλυψη του Κραυσίδωνα, στο γραμμικό πάρκο της Καραμπατζάκη – Η 30χρονη ιστορία με ημερομηνίες και γεγονότα «δύο» πόλεων που τις χώριζε ένα ποτάμι - Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ

Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2017




Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η Νέα Ιωνία «δένεται σε δέντρα» για να μην πειράξουν την «παραλία της», για να μην καταστραφεί το γραμμικό πάρκο του Κραυσίδωνα, ώστε να συνδεθεί ο δρόμος με τον περιφερειακό.
Πως όμως φτάσαμε στο σήμερα; Πως η Νέα Ιωνία κατάφερε να σώσει την επικάλυψη του ποταμού, ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Τι αποκαλύπτουν τα αρχεία…
 Στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου του 1985, για την οργάνωση των χερσαίων και θαλάσσιων Δικτύων Μεταφορών,
δείχνει την Αρτηρία Κραυσίδωνα ως κύρια οδό παράκαμψης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου, σε συνδυασμό με την Παράκαμψη Αγριάς (συμπεριλαμβανομένης της σήραγγας της Γορίτσας), και με διακεκομμένη γραμμή την πραγματική Αρτηρία Παράκαμψης που υλοποιείται σταδιακά μετά το 1999.
Με αυτά τα δεδομένα, το ΥΠΕΧΩΔΕ προχώρησε το 1986-87 σε μελέτη της «Αρτηρίας Κραυσίδωνα».
Από την «Περιβαλλοντική Μελέτη Οδού δια του Κραυσίδωνα στον Βόλο (Τμήμα από οδό Λαρίσης μέχρι οδό Αναπαύσεως), που συντάχθηκε τον Μάρτιο 1989 από αρχιτέκτονες της Διεύθυνσης Οδικών Έργων Δ1 του ΥΠΕΧΩΔΕ έγινε γνωστό ότι στην προμελέτη της οδού εξετάστηκαν τρεις εναλλακτικές λύσεις:
Λύση 1: Υπόγειο συγκοινωνιακό έργο με εγκιβωτισμό του υδραυλικού έργου. Λύση 2: Υπέργειο συγκοινωνιακό έργο με Άνω Διάβαση των σιδηροδρομικών γραμμών. Λύση 3: Ισόγειο συγκοινωνιακό έργο με εγκιβωτισμό του υδραυλικού έργου και κάλυψη της κοίτης.
Από το ΥΠΕΧΩΔΕ επιλέχθηκε η Λύση 3, το ισόγειο έργο, η επικάλυψη, δηλαδή, του Κραυσίδωνα, παρά τις αντιρρήσεις τόσο της Ομάδας που εκπόνησε την Περιβαλλοντική Μελέτη όσο και των Πολεοδόμων του Γραφείου Παπαγιάννη, που εκπόνησαν το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του 1985.
Οι τελευταίοι, με κύρια υπεύθυνη την αρχιτέκτονα-πολεοδόμο κ. Ράνια Κλουτσινιώτη, εκπόνησαν ειδική Πολεοδομική Μελέτη για τη Ζώνη του χειμάρρου Κραυσίδωνα τον Δεκέμβριο 1991, όταν πλέον η επικάλυψη είχε ματαιωθεί και ο Δήμος Νέας Ιωνίας είχε ήδη προκηρύξει αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την αξιοποίηση-ανάπλαση του Κραυσίδωνα, όπου ρητά αναφέρεται ότι «…πέρασε αρκετός καιρός από την τραυματική εμπειρία της δημοπράτησης του έργου του Κραυσίδωνα, με μελέτη που συντάχθηκε μονομερώς με ευθύνη της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Έργων (του ΥΠΕΧΩΔΕ)…». Στην προμελέτη περιγραφόταν ακόμη ένα σενάριο που δεν εξετάστηκε ποτέ από το ΥΠΕΧΩΔΕ:
«η παρόχθια αρτηρία Κραυσίδωνα πρέπει να έχει χαρακτήρα αρτηρίας της πόλης που η λειτουργία της θα συμπληρώνει τις λοιπές αρτηρίες της πόλης. Για την αρτηρία αυτή… θα πρέπει να αντιμετωπιστεί υποβάθμιση του επιπέδου διέλευσής της σε συγκεκριμένο κεντρικό τμήμα του πολεοδομικού ιστού. Παράλληλα από τον χαρακτήρα της θα πρέπει να αποφευχθεί συστηματικά η χρησιμοποίησή της για οχλούσες διαμπερείς-υπερτοπικές μετακινήσεις (μεταφορά προϊόντων, αγαθών κ.λπ.… Ο οδικός άξονας θα πρέπει να μελετηθεί και να κατασκευαστεί το πολύ με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και να εξυπηρετεί τον παρακείμενο αστικό ιστό, με συνεχείς διασταυρώσεις με αυτόν, που εκτός των άλλων διασφαλίζουν και μέση ταχύτητα στη ροή των αυτοκινήτων. Η πρόταση για υποβάθμιση της αρτηρίας Κραυσίδωνα με ήπιας κλίμακας έργα, δίχως να θίγεται η σημερινή κοίτη του Κραυσίδωνα προκύπτει από την ανάγκη διέλευσης σιδηροδρομικών γραμμών της 2ας Νοεμβρίου.
Η «αρτηρία Κραυσίδωνα», από «αρτηρία παράκαμψης» μετατρέπεται σε «συμπληρωματική αρτηρία της πόλης» και μάλιστα στους παρόχθιους δρόμους Ζάχου και Καραμπατζάκη. Η 4η Λύση θα μπορούσε να πει κανείς, δεν εξετάστηκε ποτέ από το ΥΠΕΧΩΔΕ στα στάδια της προμελέτης και στην πόλη έγινε γνωστή, πάρα πολύ αργά. Κανείς δεν μπορεί σήμερα με βεβαιότητα να πει τι θα είχε συμβεί αν εξαρχής ήταν αυτή η κατασκευαστική μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς η ιστορία γράφεται μόνο μία φορά.

Η εφημερίδα που εξέδιδε η Νομαρχία και προανήγγειλε την επικάλυψη του Κραυσίδωνα
Το ΥΠΕΧΩΔΕ αποφάσισε να καλύψει το ποτάμι
Στο μεταξύ, το ΥΠΕΧΩΔΕ προχώρησε την «Μελέτη κατασκευής Αρτηρίας Παράκαμψης της πόλης του Βόλου με κάλυψη του χειμάρρου Κραυσίδωνα – Τμήμα οδού Λαρίσης έως οδό Αναπαύσεως» και έφτασε μέχρι τη δημοπράτηση του έργου και την ανακήρυξη του Αναδόχου. Στον Φάκελο Υδραυλικής Μελέτης – Οριστική Μελέτη με πληρότητα Εφαρμογής – Έργα Κάλυψης και Διευθέτησης – Ιανουάριος 1988 συναντά κανείς τα παρακάτω έργα:
  1. Σε μήκος 45 μ μέχρι και την οδό Νικηταρά ανοικτή κοίτη, το οποίο αποτελεί μεταβατικό τμήμα προσαρμογής.
  2. Από την οδό Νικηταρά και σε μήκος 360 μ. (έως γραμμές ΟΣΕ) κλειστή διατομή διαστάσεων 2,00 * 9,00 μ.
  3. Από γραμμές ΟΣΕ και σε μήκος 50,00 μ. κλειστή διατομή μεταβλητού πλάτους.
  4. Στη συνέχεια έως και την οδό Αναπαύσεως, σε μήκος 535,00 μ. κλειστή διατομή πλάτους 9,50 μ.
  5. Στη συνέχεια και σε μήκος 130,00 μ. ανοικτή διατομή πλάτους 9,50 μ.
  6. Στη συνέχεια και σε μήκος 250,00 μ. ανοικτή διατομή μεταβλητού πλάτους (περίπου μέχρι την οδό Αχιλλοπούλου).
  7. Προσαρμογή με την υπάρχουσα κατάσταση και τέλος εργολαβίας.
Αυτά ήταν, σε γενικές γραμμές, τα έργα που είχαν προγραμματιστεί στον Κραυσίδωνα και μετά ξεκινά η αντίδραση διάσωσής του.

Δημοσιεύματα αθηναϊκών εφημερίδων της εποχής για τα επεισόδια στον Βόλο
Το χρονολόγιο των γεγονότων
της περιόδου 1988 – 1995
Ιούνιος 1988: Ανακοινώνεται η έναρξη των έργων για την επικάλυψη του Χειμάρρου Κραυσίδωνα και τη μετατροπή του σε εσωτερικό δακτύλιο κυκλοφορίας αυτοκινήτων.
29 Ιουνίου 1988: Πρώτη ανακοίνωση της Οικολογικής Κίνησης Βόλου, η πρώτη επίσημη αντίδραση για το έργο.
7 Ιουλίου 1988: Ανακοίνωση και συλλογή υπογραφών από κατοίκους της περιοχής για να περάσει έξω από την πόλη ο περιφερειακός δακτύλιος.
21 Ιουλίου 1988: Γίνεται η πρώτη απόπειρα για την έναρξη των έργων που αποτράπηκε από παρόχθιους και οικολόγους.
22 Ιουλίου 1988: Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Μαγνησίας τάσσεται υπέρ της επικάλυψης της κοίτης του Κραυσίδωνα.
26 Ιουλίου 1988: Γίνεται η δεύτερη απόπειρα για την έναρξη των έργων παρουσία αστυνομικής δύναμης, σοβαρά επεισόδια απειλήθηκαν.
29 Ιουλίου 1988: Το Δημοτικό Συμβούλιο Ν. Ιωνίας ζητεί προσωρινή αναστολή των εργασιών. Ο τότε δήμαρχος Ν. Ιωνίας κ. Ανδρέας Βαλαχής προσπαθεί να εξηγήσει στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα το πώς συμφώνησε στην επικάλυψη του Κραυσίδωνα.
9 Αυγούστου 1988: Το Δημοτικό Συμβούλιο Ν. Ιωνίας κρίνει ότι τα στοιχεία που αφορούν στο έργο είναι ανεπαρκή.
27 Αυγούστου 1988: Το Τεχνικό Επιμελητήριο Τμήμα Μαγνησίας τάσσεται υπέρ του έργου.
Αύγουστος 1988: Η εφημερίδα της Νομαρχίας προαναγγέλλει εμμέσως πλην σαφώς τη χρήση βίας με σκοπό την εκτέλεση του έργο. Η ενημέρωση συνεχίζεται πόρτα-πόρτα από την Οικολογική Κίνηση Βόλου με φυλλάδια, και στις γειτονιές με συγκεντρώσεις και συζητήσεις.
Σεπτέμβριος 1988: Το θέμα «Κραυσίδωνας» βγαίνει εκτός Νομού. Ιδρύεται ο Σύλλογος Φίλων του Κραυσίδωνα. Θεωρείται βασική προϋπόθεση η κατασκευή διαφόρων έργων στις ορεινές περιοχές του χειμάρρου, αλλά γι’ αυτά τα έργα δεν είχε προβλεφθεί τίποτα. Για τους παλιότερους, που είχαν ζήσει τις πλημμύρες στον Βόλο-Ν. Ιωνία στις 13.10.1955, το θέμα ήταν κάτι περισσότερο από σοβαρό.
Ιανουάριος 1989: Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ευρωβουλευτές ενημερώνονται για την επιχειρούμενη επικάλυψη του Κραυσίδωνα.
3 Απριλίου 1989: Το Δημοτικό Συμβούλιο Ν. Ιωνίας επανέρχεται και ψηφίζει ομόφωνα κατά της επικάλυψης. Λίγες μέρες αργότερα ακολουθεί και το εργατικό Κέντρο Βόλου που τάσσεται κατά του έργου.
8 Απριλίου 1989: Το ΥΠΕΧΩΔΕ εκδίδει προκαταρκτική περιβαλλοντική μελέτη, που, όπως ήταν αναμενόμενο, εντοπίζει προβλήματα (πρόταση για αλλαγή σχεδιασμού και κατασκευή υπόγειου δρόμου).
Απρίλιος – Μάιος 1989: Ακολουθεί πλήθος ενημερωτικών συναντήσεων με φορείς, κόμματα και συλλόγους και ακολουθούν ανακοινώσεις.
12 Μαΐου 1989: Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Μαγνησίας αποφασίζει να γίνει Δημοψήφισμα. Ο Δήμος Βόλου κατά πλειοψηφία τάσσεται υπέρ του έργου στον Κραυσίδωνα.
27 Ιουνίου 1989: Η πρώτη εκδήλωση στην κοίτη του Κραυσίδωνα όπου τίθεται το ζήτημα της αξιοποίησης συνολικά ως γραμμικού πάρκου.

Ενημέρωση στις γειτονιές από πολίτες που αντιδρούσαν στον σχεδιασμό των έργων στον Κραυσίδωνα
23 Σεπτεμβρίου 1989: Εκδήλωση τοπικών και πανελλαδικών οικολογικών Οργανώσεων στην κοίτη του Κραυσίδωνα. Λίγο αργότερα ανακοινώνεται ότι ο δήμαρχος Βόλου κ. Μιχάλης Κουντούρης είναι υποψήφιος για το Βραβείο «ΑΤΤΙΛΑ» λόγω της εμμονής του στην επικάλυψη του Κραυσίδωνα.
Μάρτιος 1990: Οι φίλοι του Κραυσίδωνα καταθέτουν την πρότασή τους για την ανάπλαση του Κραυσίδωνα και τη μετατροπή του σε χώρο αναψυχής, άθλησης και εκδηλώσεων.
Μάρτιος – Μάιος 1990: Οι συσχετισμοί στα συμβούλια αλλάζουν ενώ διαφαίνεται πλέον ότι το έργο αμφισβητείται. Ο Δήμος Ν. Ιωνίας σταθερά στον αγώνα για την προστασία και ανάδειξη του χειμάρρου.
6 Ιουνίου 1990: Στον αγώνα κατά της επικάλυψης μπαίνουν και οι νεολαίες των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΕΑΡ.
24 Ιουνίου 1990: Το Τεχνικό Επιμελητήριο Τμήμα Μαγνησίας τάσσεται αντίθετο με την επικάλυψη του Κραυσίδωνα. Ο κλοιός σφίγγει και οι πληροφορίες έλεγαν για αιφνίδια επέμβαση στο ποτάμι.
27 Ιουνίου 1990 ώρα 5:30 το πρωί: Τα ΜΑΤ με πλήρη εξάρτηση περιφρουρούν την κοπή των δέντρων στο ποτάμι. Αμέσως κινητοποιούνται πολίτες και φορείς. Η μάχη δόθηκε με ξύλο και δακρυγόνα. Αρκετοί πολίτες ξυλοφορτώθηκαν, μεταξύ αυτών ο αντιδήμαρχος και μετέπειτα δήμαρχος κ. Στέφανος Φούσκης, ο τότε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου κ. Κώστας Καραγιάννης και πολλά μέλη οικολογικών οργανώσεων. Ο τότε νομάρχης κ. Γεώργιος Διδάγγελος, ο τέως δήμαρχος Βόλου κ. Κουντούρης και ο τέως δήμαρχος Ν. Ιωνίας κ. Παύλος Μαβίδης παρακολουθούν από την όχθη τις εξελίξεις.
27 Ιουνίου 1990 ώρα 9:30 το πρωί: Οι εργασίες σταματούν και τα ΜΑΤ αποχωρούν.
28 Ιουνίου 1990: Η καταδίκη των γεγονότων είναι καθολική από σημαντικούς φορείς της πόλης και στις 29 Ιουνίου 1990 το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου τάσσεται υπέρ της ματαίωσης του έργου στον Κραυσίδωνα.
8 Ιουλίου 1990: Οι τρεις Βολιώτες συγκοινωνιολόγοι μηχανικοί Χ. Σκυργιάννης, Γ. Τουλουμάκος και Ν. Τρίμης δημοσιοποιούν τις απόψεις τους με εκτενές άρθρο στην εφημερίδα «Θεσσαλία» με τίτλο «Γιατί δεν αποτελεί λύση ο Κραυσίδωνας».
30 Ιουλίου 1990: Οι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού Βόλου και της Νίκης δίνουν το δικό τους αγώνα στο Ποτάμι.
Απρίλιος 1991: Η Δημοτική Αρχή Ν. Ιωνίας αποφασίζει την προκήρυξη αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανάπλαση του χειμάρρου. Αντιδρά ο Δήμος Βόλου ο οποίος βλέπει τους παρόχθιους δρόμους (Ζάχου-Αλαμάνας και Καραμπατζάκη) σαν οδικές αρτηρίες.
Δεκέμβριος 1991: Δημοσιοποιείται η «Πολεοδομική Μελέτη – Ζώνη χειμάρρου Κραυσίδωνα» του Γραφείου Αρχιτεκτονικών και Πολεοδομικών Μελετών Θύμιος Παπαγιάννης και Συνεργάτες Α.Ε.Μ.
31 Ιανουαρίου 1992: Η ομάδα των Μελετητών Αρχιτεκτόνων Ελένης Γαλλή, Δήμητρας Νικολάου και Δημήτρη Φιλιππιτζής με συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες τους κ.κ. Άρη Προδρομίδη, Κώστα Κίτσο, Χαράλαμπο Σκυργιάννη. Κώστα Κατσιφαράκη και Άγγελο Παπαϊωάννου παρουσιάζει στο Δημαρχείο Ν. Ιωνίας τη μελέτη αξιοποίησης και ανάπλασης του χειμάρρου με τον γενικό τίτλο «Το Όνειρο του Κραυσίδωνα». Ο δήμαρχος Βόλου κ. Δημήτρης Πιτσιώρης διαφωνεί με τη μελέτη επειδή οι παρόχθιοι δρόμοι μετατρέπονται σε δρόμους «πειθαρχημένης κυκλοφορίας».
Φεβρουάριος 1992 – Φεβρουάριος 1993: Ο Κραυσίδωνας και η ανάπλασή του συνεχίζουν να αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης.
Μάρτιος 1993: Μετά την αντιπαράθεση επέρχεται συμφωνία για κοινή πρόταση ανάπλασης του χειμάρρου και υποβολή για χρηματοδότηση από την ΕΟΚ, στη βάση της μελέτης «Το όνειρο του Κραυσίδωνα». Στις 09.07.1993 δημοσιεύεται επιστολή του κ. Πιτσιώρη προς τον Κοινοτικό Επίτροπο κ. Παλαιοκρασσά.
5 Αυγούστου 1993: Ενώ οι Φίλοι του Κραυσίδωνα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και ο Δήμος Ν. Ιωνίας συνεχώς επισημαίνουν το πρόβλημα που θα προκύψει από τη διάνοιξη της παρόχθιας οδού Ζάχου στην πλευρά του Δήμου Βόλου, γίνεται γνωστό ότι η ανάπλαση του Κραυσίδωνα εντάσσεται στο Ευρωπαϊκό Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα LIFE.
Φεβρουάριος 1994: Κοπή δενδροστοιχίας κατά τη διάνοιξη της οδού Ζάχου.
Ιούνιος 1994: Τα έργα ανάπλασης της παρόχθιας περιοχής από την πλευρά της Ν. Ιωνίας (οδός Καραμπατζάκη και κάθετοι δρόμοι που καταλήγουν σ’ αυτήν) ξεκινούν και ολοκληρώνονται σύμφωνα με όσα περιλαμβάνονται στο «Όνειρο του Κραυσίδωνα» το καλοκαίρι του 1995. Η περιοχή μετατρέπεται σε περιοχή «πειθαρχημένης κυκλοφορίας» με ειδική σήμανση που, επειδή δεν προβλέπονταν στον ελληνικό Κ.Ο.Κ., αντιγράφτηκε από τον γερμανικό.
Έτος 1995: Τα έργα «ανάπλασης» της οδού Ζάχου έχουν σκοπό τη διοχέτευση της κυκλοφορίας γεγονός που εξοργίζει τους κατοίκους.
Νοέμβριος 1995: Οι κάτοικοι της οδού Ζάχου συστήνουν Επιτροπή προκειμένου να διεκδικήσουν τη μετατροπή της οδού Ζάχου σε δρόμο «πειθαρχημένης κυκλοφορίας» και την ανάπλαση της κοίτης του χειμάρρου. Η προσπάθεια αν και αξιόλογη δεν κράτησε για πολύ, η απογοήτευση από την εξουσία της Δημοτικής αρχής Βόλου ήταν εμφανής, από τα κείμενα της εποχής.
Ο Δήμος Νέας Ιωνίας υλοποίησε στο σύνολό του τον κυκλοφοριακό και αναπλαστικό σχεδιασμό για την οδό Καραμπατζάκη και τους κάθετους σ’ αυτήν δρόμους. Ο Δήμος Βόλου προχώρησε στην πλήρη διάνοιξη-διαπλάτυνση της οδού Αριστοτέλους Ζάχου μέχρι την οδό Γιάννη Δήμου με δύο λωρίδες κυκλοφορίας (από τις οποίες η προς τις κατοικίες είναι συνήθως κατειλημμένη από σταθμευμένα αυτοκίνητα) και αμφίδρομη κίνηση στο τμήμα από Λεωφόρο Ειρήνης μέχρι Γιάννη Δήμου. Κατασκεύασε επίσης αμφίπλευρα πεζοδρόμια και σ’ αυτό της πλευράς του χειμάρρου τοποθέτησε σήμανση ποδηλατοδρόμου. Αργότερα τοποθετήθηκαν και δύο ξύλινες πεζοποδηλατογέφυρες που συνδέουν τις όχθες του χειμάρρου.

Το θέμα του Κρυασίδωνα πέρασε τα «σύνορα» της Μαγνησίας
Όμως τα διάφορα συγκοινωνιακά έργα στην περιοχή του Κραυσίδωνα συνεχίστηκαν.
Το 2003 ξεκίνησε και στις αρχές του 2005 δόθηκε στην κυκλοφορία η λοξή γέφυρα στο ύψος του Πλινθοκεραμοποιείου Τσαλαπάτα, ως αποτέλεσμα «Μελέτης διαχείρισης της κυκλοφορίας στην είσοδο της πόλης του Βόλου» που ανατέθηκε στις 29.07.1999 με την απόφαση 36/99 από τον Δήμο Βόλου στον συγκοινωνιολόγο μηχανικό κ. Σταύρο Φραγγινέα.
Το 2005 έγινε η διάνοιξη στις γραμμές του ΟΣΕ, Ζάχου με Παπαδιαμάντη. Ακολούθησε απαλλοτρίωση-διαπλάτυνση ενός μεγάλου τμήματος της οδού Αλαμάνας (έχει μείνει ακόμη αδιάνοικτο (2012) ένα πολύ στενό τμήμα από την οδό Βυζαντίου προς την οδό Κωλέτη/Μητροπολίτου Γρηγορίου) και μεταξύ 18.09.2008 και 20.10.2009 καθαιρέθηκε η παλιά και κατασκευάστηκε νέα γέφυρα για τη σύνδεση των οδών Κωλέτη και Μητροπολίτου Γρηγορίου.
Τον Νοέμβριο 2004 δόθηκε στην κυκλοφορία η μεγάλη γέφυρα που αποκαθιστά τη συνέχεια των οδών Γιάννη Δήμου (στην πλευρά του Βόλου) και Παρασκευοπούλου (στην πλευρά της Νέας Ιωνίας) που εκείνη την περίοδο διανοίχτηκε.
Τέλος Μαΐου 2004, στο πλαίσιο της κατασκευής της Αρτηρίας Παράκαμψης, ξεκίνησε η κατασκευή νέας λοξής γέφυρας που θα συνδέει την οδό Ζάχου με την Αρτηρία Παράκαμψης, στο ύψος του Αγίου Γερασίμου, ένα έργο που αμφισβητήθηκε από πολλούς και συνάντησε έντονη αντίδραση από την πλευρά των πολιτών, Περιβαλλοντικών Οργανώσεων και του Δήμου Ν. Ιωνίας. Τον Ιούλιο του 2004, ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων και των προβλημάτων που προέκυψαν με τον ανάδοχο του έργου, αυτό εγκαταλείφθηκε μαζί με τα μπαζώματα και τους αγωγούς που είχαν τοποθετηθεί στην κοίτη του χειμάρρου. Η απομάκρυνσή τους έγινε μέσα στον χειμώνα με πρωτοβουλία των εργαζομένων στον εργολάβο του έργου. Ένα χρόνο μετά, τον Μάιο 2005, η «εργολαβία σκούπα» της Αρτηρίας Παράκαμψης ανέλαβε να ολοκληρώσει το έργο. Ο Δήμος της Ν. Ιωνίας συνεπικουρούμενος από τις περιβαλλοντικές Οργανώσεις κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Οι εργασίες συνεχίστηκαν και μετά την εκδίκαση της υπόθεσης που έγινε στις 12-5-2005 και σταμάτησαν αργότερα, αφ’ ενός λόγω προβλημάτων της Αναδόχου Εταιρείας, η οποία τελικά εγκατέλειψε το έργο (και αφ’ ετέρου λόγω σοβαρού τεχνικού προβλήματος στα υψόμετρα, που προέκυψε κατά την εφαρμογή της υπάρχουσας μελέτης.
Έτος 2017 έχουμε τη σύνδεση των οδών Ζάχου και Καραμπατζάκη με την περιφερειακή οδό του Βόλου, μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει δοθεί στην κυκλοφορία.


------------------------
https://e-thessalia.gr/apo-tin-epikalypsi-tou-krafsidona-sto-grammiko-parko-tis-karabatzaki-30chroni-istoria-imerominies-ke-gegonota-dyo-poleon-pou-tis-chorize-ena-potami/

Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Συγκλονιστικό γράμμα στον Αμίρ που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία - Του Γιώργου- Τυρίκου-Εργά

Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2017
                                                                  

Συγκλονιστικό γράμμα στον Αμίρ που ήθελε, αλλά δεν κράτησε τη σημαία
Του Γιώργου Τυρίκου-Εργά



Αγαπητέ Αμίρ 
Δε σε ξέρω, μικρέ μου, και κατά πάσα πιθανότητα δε θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές. Έμαθα πως χτες δε σε άφησαν να σηκώσεις τη σημαία της χώρας μας -όπου έχεις καταφύγει πρόσφυγας για να γλιτώσεις πόλεμο και φτώχεια- παρόλο που είχες κληρωθεί να το κάνεις. Να ξέρεις πως δεν συμφωνώ με τις παρελάσεις. Παρόλα αυτά νιώθω θλίψη και ντροπή γιατί σκέφτομαι πως σε αδίκησαν. Θέλω να σου πω πως βλέπω τη σημαία μας -γιατί πάλι αν και πιστεύω πως αυτός ο κόσμος θα προχωρήσει μόνο όταν σύνορα και σημαίες δεν μας χωρίζουν- αυτήν την σημαία έμαθα να την αγαπώ και να δακρύζω βλέποντάς την. 

Ο σταυρός πάνω σε αυτή τη σημαία έφερε πάνω του -σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία- έναν σπουδαίο επαναστάτη που είπε ένα απλό πράγμα : αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Και εννοούσε τους πάντες ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία, ανεξάρτητα από ο,τιδήποτε. Λυπάμαι που δεν εισπράττεις αυτήν την αγάπη. Να ξέρεις πως ο Θεός που λατρεύει αυτή η χώρα είχε εβραϊκή καταγωγή, μιλούσε αραμαϊκά -και όχι ελληνικά-, είναι ξένος και πέθανε και εκεί που ήταν ως ξένος και εξόριστος. Τον σκότωσαν οι παπάδες και οι πολιτικοί της εποχής του γιατί έλεγε αλήθειες.


Το λευκό και το μπλε στη σημαία μου συμβολίζει τη θάλασσα και τον ουρανό. Πάνω σε αυτή τη θάλασσα και κάτω από αυτόν τον ουρανό γεννήθηκε κάποτε -και ας ψυχομαχεί πλέον- ένας πολιτισμός που έβλεπε την ανατολή και δύση με το ίδιο μάτι. Που τολμούσε να ταξιδέψει σε άλλους τόπους και να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του, να ανταλλάξει ιδέες και θεούς και λέξεις, να πάρει και να δώσει ελεύθερα από εμπορεύματα έως συντρόφους. Από τον παππού τον Ιάσωνα στα μέρη της Κολχίδας και τον Οδυσσέα, μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο στην Ινδία και μέχρι τον παππού μου τον σφουγγαρά από την Κάλυμνο στην Τρίπολη. Όλοι ετούτοι ήταν εξερευνητές και θαλασσοπόροι πάνω σε αυτή τη θάλασσα και κάτω από αυτόν τον ουρανό και το σύνορο του ορίζοντα ήθελαν να το σπάσουν. Το «ξένο» για αυτούς -έτσι το βλέπω εγώ- ήταν ευκαιρία για να γίνουν καλύτεροι. Δεν ήταν άγιοι, κάθε άλλο. Άρπαζαν και αυτοί αλλά δεν φοβόντουσαν και να δώσουν. Να θαυμάσουν, να μάθουν. Δεν φοβόντουσαν τίποτα. Δεν υποτιμούσαν το αλλιώτικο – όταν έλεγαν ότι σε κάτι ήταν ανώτεροι το εννούσαν και το έδειχναν. Το ποθούσαν το «ξένο» να το κάνουν μέρος του εαυτού τους. Λυπάμαι που για σένα αυτός ο ουρανός και αυτή η θάλασσα ήταν απλά ένα πέρασμα θανάτου πάνω σε πλαστικές βάρκες διακινητών, ένα υγρό σύνορο-φυλακή, κάτι που σε απειλεί με κύματα και βροχές. Και εσύ δεν ήθελες περιπέτεια. Ήθελες απλά να ζήσεις. Θέλεις απλά να έχεις μια αξιοπρεπή ζωή. Λυπάμαι που σήμερα οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν τον τόπο φοβούνται το ξένο, δεν τολμούν να ταξιδέψουν πέρα από τον ορίζοντα, δεν δίνουν αλλά μόνο παίρνουν ο,τι τους πασάρουν.

Φοβούνται εσένα από άγνοια μην τους «αλλοιώσεις» τον πολιτισμό κι όμως κάθε μέρα είναι στημένοι μπροστά στην τηλεόραση και κουρασμένοι, άμαθοι, δίχως να στοχάζονται καταπίνουν πράγματα που τους αλλώνουν όχι μόνο τις ρίζες τους αλλά την ίδια τους τη ψυχή…Φοβούνται μην τους χαλάσεις τη θρησκεία και έχουν ξεχάσει τι είπε ο επαναστάτης Θεός τους – αυτός ο ξένος ντε…

Σε φοβούνται βέβαια ή καταριούνται μόνο όταν είσαι ξένος και απένταρος. Αχ, Αμίρ, όταν όμως έρχεσαι με γεμάτες τσέπες, πάει ο φόβος, μέχρι και «περάστε παρακαλώ» στη γλώσσα σου θα μάθουν να λένε! 


Πάμε παρακάτω : ο αριθμός των γραμμών στη σημαία μας σχηματίζει νοερά τη φράση «ελευθερία ή θάνατος». Δεν θα σου πω για την ιστορία της σημαίας που από αλλού σχεδιάστηκε και μας επιβλήθηκε, δε θα σου πω το ότι οι άρχοντες αυτού του τόπου πάντοτε έβαζαν άλλους να πεθαίνουν για την «ελευθερία τους» όποτε τους βόλευε μόνο και μόνο για να σκοτώσουν αργότερα τους πραγματικούς αγωνιστές – δε με νοιάζουν αυτά. Με νοιάζει ότι υπήρξαν άνθρωποι που όντως έδωσαν τη ζωή τους για αυτό το ιδανικό. Ξέρω πως και στον τόπο σου υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Πολλοί από αυτούς τους δικούς μας ήταν αγωνιστές και στοχαστές (θα σου αναφέρω για παράδειγμα τα όνοματα Ρήγας Βελεστινλής, Αδαμάντιος Κοραής) που έζησαν και αυτοί σαν εσένα μακριά από μια ελεύθερη πατρίδα και που πάλεψαν και πέθαναν για μια ελευθερία που δεν είναι μόνο δική μας αλλά όσων ανθρώπων θέλουν να είναι ελεύθεροι άσχετα από τη γλώσσα και τον τόπο τους – για ένα πανανθρώπινο ιδανικό.

Ξέρω πολλούς από το Αφγανιστάν που θα έδιναν τη ζωή τους για μια πανανθρώπινη ελευθερία. Είχα την τιμή να τους γνωρίσω. Αυτοί οι άνθρωποι δεν «έμειναν να πολεμήσουν» γιατί κατάλαβαν πως δεν θέλουν να είναι συνένοχοι σε κανένα έγκλημα και πως μόνο η φυγή από το χάος και τη σφαγή αποτελεί μια οδύσσεια ελευθερίας για αυτούς. Μια ελπίδα να κάνουν κάτι με τη ζωή τους που θα προσφέρει στο σύνολο όχι μόνο στο Αφγανιστάν. Είναι θαρραλέοι άνθρωποι, σαν εσένα. Θαρραλέοι μαχητές. Σαν τον παππού μου τον Οδυσσέα που δεν βολεύτηκε στη σπηλιά της μάγισσας και σαν τον παππού μου τον σφουγγαρά που δεν έκατσε με δεμένα χέρια πάνω σε ένα βραχώδες νησί να πεινάει…ξεκίνησαν ένα μακρινό και γεμάτο κινδύνους ταξίδι.

Αγαπητέ μου Αμίρ, θα έχεις νιώσει πως πολλοί δεν σε θέλουν εδώ. Λένε πως ζεις εις βάρος της πατρίδα μας. Αυτοί που το λένε δεν έχουν στοχαστεί στιγμή ποιός και πως σαράντα και πλέον χρόνια στο Αφγανιστάν, στην πατρίδα σου, διατηρεί το χάος, την φτώχεια, την αστάθεια. Δεν ρωτούν στιγμή από που έρχεται το πετρέλαιο στα αμάξια μας, οι πρώτες ύλες για την τεχνολογία που χρησιμοποιούμε καθημερινά ενώ δεν δίνουν δεκάρα να ρωτήσουν το αν τελικά όφελος από τον πόλεμο φτάνει μέχρι την τσέπη τους -γιατί και η Ελλάδα, Αμίρ, είναι μέρος ενός πολεμικού μηχανισμού ενός συστήματος που προσκυνάει και ζητιανεύει- το οποίο αρπάζει τον πλούτο από άλλες χώρες μέ μια παλιά συνταγή : κρατώντας τις χώρες αυτές ρημαγμένες και πουλώντας τους όπλα ή απλά στέλνοντας τις εταιρίες του να ρουφούν σαν τα παράσιτα ο,τι το καλύτερο από εκεί. Δεν θέλουν να παραδεχτούν πως για τον ξεριζωμό σου έχουμε και εμείς συλλογική ευθύνη…

Αμίρ, μικρέ μου φίλε, πιστεύω ότι το να σηκώσεις εσύ αυτήν την σημαία -εσύ ο «αλλόθρησκος», εσύ ο ξένος» θα ήταν τιμή. Γιατί η ουσία αυτής της σημαίας δεν μπορεί να αλλοιωθεί από κανέναν, αντίθετα όταν υψώνεται από τον οποιονδήποτε με αγάπη και χρέος είναι φάρος και ελπίδα. Για όσους ξέρουν να διαβάζουν το χρέος και την ελπίδα, βέβαια, και όσους δεν ζουν βουτηγμένοι στο ψέμα. Ξέρω ότι ζεις πολύ δύσκολα. Είμαι σίγουρος ότι μπορείς. Αμίρ, να βρεις τον δρόμο σου. Μη ξεχνάς ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι. Ελπίζω να βρεις τον τρόπο κάποτε να συγχωρήσεις και να αγαπήσεις αυτόν τον τόπο – έχεις εδώ ανθρώπους που σε θεωρούν ήδη δικό τους και που χαίρονται που είσαι εδώ! Θα υπάρχουν τέτοιο άνθρωποι σε όποιο μέρος του κόσμου και να βρεθείς – κάτω (ή αν θες, πέρα και πάνω) από οποιαδήποτε σημαία. 

Σε χαιρετώ.




****************************************************************
(Ευχαριστώ θερμά το Μπλογκ picasonidis.blogspot.gr που πριν από εμένα ήδη είχε αναδημοσιεύσει το κείμενο αυτό, το οποίο σχεδόν αυτούσιο αναδημοσιεύω.)

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.