Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίκος Ρωμανός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίκος Ρωμανός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Νίκη του Ρωμανού σε βάρος του ανθρωπάκου

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 11, 2014
Νίκη του Ρωμανού σε βάρος του ανθρωπάκου
Ανακούφιση προκάλεσε στον προοδευτικό κόσμο η τελική τροπολογία όπως υπερψηφίστηκε από τη Βουλή. Με τις πιέσεις της κοινής γνώμης και με τον κίνδυνο να σέρνεται σε εκλογές με γεμάτα φέρετρα, ο Αθανασίου κι ο Σαμαράς αποδέχτηκαν αλλαγές στην τροπολογία.

Η κυβέρνηση σε ρόλο Κρέοντα επί 31 μέρες ασελγούσε επικοινωνιακά πάνω σε έναν κρατούμενο που θυσίαζε εκούσια τη ζωή του για δικαιώματα που του στερήθηκαν αναιτιολόγητα λόγω κυβερνητικής παρέμβασης (αλλαγή νόμου και αδιαφορία)... Στην τραγωδία της Ελληνικής Δημοκρατίας το ρόλο του μηχανής θεός τον ανέλαβε η αλληλεγγύη των πολιτών, εκείνων που ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των κρατουμένων, για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι τα μέλη του Χορού (πολίτες) σε μεγάλο αριθμό ακολουθούσε αναντίρρητα το Νόμο του κρεόντειου στέμματος, ενώ οι υποκριτές (αιρετοί) σιωπούσαν μπροστά στις προσταγές του τυράννου.

Αν επιχειρήσουμε μία ανάγνωση της στάσης των πολιτών τούτες τις άγριες μέρες παρατηρούμε πως κάποιοι έχουν μετεξελίξει τη δειλία τους σε φθόνο για τον άλλο. Είναι το απαύγασμα της μικροαστικής αποξένωσης από το θάνατο και το συνάνθρωπο... Η δειλία του ανθρωπάκου που κρύβεται όταν του κόβουν δικαιώματα και χαίρεται να βλέπει να κόβονται και από τους απόκληρους... Γιατί οι απόκληροι πρέπει να έχουν λιγότερα δικαιώματα από τον ανθρωπάκο ώστε εκείνος να μένει ευχαριστημένος με ό,τι έχει...

Δεν είναι μόνο η αποικείωση της Ύπαρξης του Άλλου... Αυτό το ξεπεράσαμε. Είναι ο φθόνος που κάποιος τολμά όταν εμείς σερνόμαστε υποταγμένοι... Ο Άλλος, και ειδικά ο απόκληρος, δεν έχει δικαίωμα να διεκδικεί δικαιώματα, ούτε να θυσιάζεται για τις ιδέες του... Ούτε καν του αναγνωρίζεται το δικαίωμα στη διεκδίκηση ακόμα και σε κατοχυρωμένα δικαιώματα που συναντούν την άρνηση του Κράτους.

Ο ανθρωπάκος απαιτεί από τους άλλους υπακοή και δειλία σαν εκείνη που αυτός επέλεξε για τον εαυτό του. Ο ανθρωπάκος ειρωνεύεται κάθε αντίσταση, αρνείται την αξία του Άλλου σε δικαιώματα, απαξιώνει τη διαφορετική αντίληψη, εξορίζει σε υπάθρωπη ιδιότητα όπως επιλέγει διαφορετική στάση.

Δεν είναι απλά συντηρητικός. Είναι το είδος της φίλαυτης αδιαφορίας συντηρητισμού που αποφεύγει εκούσια να δει την αλήθεια, να αναζητήσει στον αγώνα του άλλου έναν δρόμο διαφυγής. Τρέμει στην ιδέα να αλλάξει κάτι από εκείνα που έχει σταθμισμένα στο μυαλό του. Τα αισθάνεται σαν ανισορροπία. Κρύβει πίσω από τον αγώνα των άλλων την ευκαιρία να αρπάξει τους καρπούς της νίκης, αλλά όσο εκείνοι αγωνίζονται τους λοιδορεί.

Φορτώνει τις δικές του αδυναμίες, τη δική του ηττοπάθεια στον Άλλο, στο παιδί, στον αρνητή... Όσα δεν άλλαξε σε τόσα χρόνια, και ταυτιζόμενος με το βασανιστή του, τα χρεώνει σε σταθερότητα και ισορροπία.

Και δυστυχώς η αλλοτρίωση προχωρά περισσότερο, καθώς ο Άλλος μετατρέπεται σε έναν Ξένο, αποανθρωποποιημένο ον, όμοιο με εκείνο του πρωτοφασισμού του Ουμπέρτο Έκο. Η δική του αποτυχία ως πολιτικό ον γίνεται επιθετικότητα, ο δικός του τρόμος να συγκρουστεί αρνείται και τη σύγκρουση των άλλων ταυτισμένος με τα συμφέροντα του καταπιεστή του.

Ο ανθρωπάκος δεν αντιλαμβάνεται ότι όταν παύει να είναι προτεραιότητα απάντων η ζωή ενός ανθρώπου, όταν η μεγαλύτερη αξία, η ζωή, υπονομεύεται με συνειδητές αποφάσεις κρυμμένες πίσω από νομιμοφάνεια, τότε απειλούνται οι ζωές όλων. Όταν υπονομεύεται η αξιοπρέπεια και η αξία του Άλλου, απειλείται και η δική του.

Σε μία άλλη ανάγνωση όμως ανάγνωση του 30ήμερου της απεργίας πείνας οφείλουμε να καταγράψουμε ως τραγικότερο όλων το γεγονός ότι τα τρία Υπουργεία με -πολιτική- συνάφεια με την υπόθεση Ρωμανού (Παιδείας, Δικαιοσύνης και Υγείας), ελέγχονται από τρεις νομικούς.

Οι τρεις -νομικοί- Υπουργοί ενάντια σε κάθε λογική και αρχή της Φιλοσοφίας του Δικαίου και της Κοινωνιολογίας του Σωφρονισμού, απείχαν επιδεικτικά από κάθε τοποθέτηση επί της ουσίας (των εκπαιδευτικών αδειών). Η ποινή για αυτούς έχει μόνο τιμωρητικό στόχο με παραδειγματική διάσταση. Παραβλέπουν κάθε σωφρονιστική προσέγγιση, αδιαφορούν για την επανένταξη των κρατουμένων.

Βέβαια, και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρενέβη το έκανε κατόπιν πιέσεων και μόλις της 31η ημέρα. Τη στιγμή που κυβερνητικοί και μιντιακοί παράγοντες καταγγέλλουν την αντιπολίτευση για προσβολή του θεσμού της Προεδρίας (και άρα του πολιτεύματος), ο ίδιος ο Πρόεδρος ενώ είχε θεσμική δυνατότητα, απέφευγε να παρέμβει και να πιέσει την κυβέρνηση στην εξεύρεση λύσης. Δεν περιμέναμε κάτι άλλο, αλλά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ποιοι είναι εκείνοι που τελικά προσβάλλουν το θεσμό της Προεδρίας...

Σε μία χώρα όπου οι βασανιστές της χούντας έμειναν ατιμώρητοι και οι απόγονοι Χιτών και ταγματασφαλιτών υπουργοποιούνται, οι σύγχρονοι βασανιστές της ΕΛΑΣ μένουν ατιμώρητοι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σιωπούσε παρά τη συνειδητή πολιτική πράξη αυτοθυσίας δύο νέων ανθρώπων για αυτονόητες κοινωνικές και νομικές κατακτήσεις.

Τελικά όμως τη λύση έδωσε η κοινή γνώμη όπως εκφράστηκε με τις δεκάδες δράσεις αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα. Ο κίνδυνος να διασυρθεί η χώρα στο εξωτερικό από τον αντίχτυπο του θανάτου ενός αντιφρονούντα σε καθεστώς φυλάκισης και οι επικείμενες εκλογές, ήταν αυτές που πίεσαν την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αλλάξουν στάση την τελευταία στιγμή. Αλλιώς θα ξεπερνούσαν και τη χούντα, που φοβούμενη το διεθνή διασυρμό ικανοποιούσε μερικά θεμελιώδη αιτήματα των απεργών πείνας. Η δυναμική όμως - καθημερινή σχεδόν - παρέμβαση (διά του τύπου, των κινηματικών δράσεων, των συγκεντρώσεων) των αλληλέγγυων πολιτών κατέδειξαν την απανθρωπιά της κυβέρνησης.

* Κατεβάστε τη νέα ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη, «κατάστιχα» από εδώ ή εδώ

Του Δήμου Χλωπτσιούδη


---------------------------
[Πηγή]

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Η αξιοπρέπεια νίκησε

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 10, 2014
Η αξιοπρέπεια νίκησε
31 ημέρες. 31 ημέρες χρειάστηκε ο Νίκος Ρωμανός για να λυγίσει την αντίσταση μιας Κυβέρνησης που έκανε επίδειξη ισχύος παίζοντας με τη ζωή ενός 21χρονου.

Μιας Κυβέρνησης που εδώ και 2,5 χρόνια το μόνο που βλέπει είναι νούμερα, δείκτες κι αγορές αδιαφορώντας για τους πολίτες τους οποίους αντιμετωπίζει ως υπηκόους.

Ο Νίκος Ρωμανός, έπειτα από 31 ημέρες απεργίας πείνας, κέρδισε το νόμιμο δικαίωμά του να σπουδάσει απέναντι σε μια Κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της που τον βλέπουν σαν εχθρό.

Και πολύ καλά κάνουν. Ο Νίκος Ρωμανός είναι εχθρός τους γιατί εκπροσωπεί όλα όσα φοβούνται.

Την αυτοθυσία, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Όλα όσα δεν τολμήσαμε εκατομμύρια πολίτες να διεκδικήσουμε, αυτά κατάφερε να κερδίσει ο Νίκος Ρωμανός. Μόνος του.

Μέσα από το δωμάτιο-κελί ενός νοσοκομείου, με μοναδικό όπλο το κορμί του, πέτυχε σήμερα μια τεράστια νίκη.

Λέγαμε από την αρχή ότι πιθανή υποχώρηση της Κυβέρνησης δε θα συνιστά νίκη αλλά δικαίωση.
Λέγαμε ότι η εφαρμογή του Νόμου πρέπει επιτέλους να σταματήσει να αντιμετωπίζεται σαν νίκη.
Λέγαμε ότι δε θέλουμε άλλους ήρωες.
Λέγαμε ότι θέλουμε απλά ο Νίκος Ρωμανός να ζήσει.


Όμως, με τη σημερινή τροπολογία που “δίνει το δικαίωμα σε όλους τους επιτυχόντες κρατούμενους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στις σχολές τους, με το λεγόμενο «βραχιολάκι», αφού συμπληρώσουν το πρώτο δίμηνο των μαθημάτων του εξ αποστάσεως, χωρίς την προϋπόθεση να έχει προηγουμένως αποφανθεί το δικαστικό συμβούλιο”, ο Νίκος Ρωμανός πέτυχε μια ιστορική νίκη όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά για όλους όσους στο μέλλον μπορεί να βρεθούν στη θέση του.

31 ημέρες χρειάστηκε ο Νίκος Ρωμανός για να ξεφτιλίσει το ανύπαρκτο Κράτος Δικαίου του Αντώνη Σαμαρά που καταρρέει και να στήσει την ελληνική κοινωνία μπροστά τον καθρέφτη της.

Και μπροστά σε αυτόν τον καθρέφτη οι μάσκες έπεσαν. Μπροστά στον καθρέφτη που έστησε ο Νίκος Ρωμανός μετρηθήκαμε. Με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας. Ξέρουμε πολύ καλά πλέον ποιοι είμαστε και ποιοι είναι οι άλλοι.

Ο Νίκος Ρωμανός μάς ξεβράκωσε. Όλους. Και τελικά νίκησε. Μόνος του. Χωρίς τη βοήθεια κανενός.

Σήμερα, η “Δημοκρατία” του Αντώνη Σαμαρά υπέστη βαριά ήττα. Ένα φύσημα θέλει για να πέσει.

Ο Νίκος Ρωμανός δεν ήταν αυτοκαταστροφικός, ούτε αυτοκτονικός, όπως χαρακτηρίστηκε. Ήταν απλά αποφασισμένος να φτάσει ως το τέρμα. Δεν έκανε πίσω ούτε στιγμή.

Μέχρι σήμερα που, νικητής πια, κάνοντας ένα βήμα μπροστά, προς τη ζωή, σταμάτησε την απεργία πείνας κι άρχισε να σιτίζεται.

Ο Νίκος Ρωμανός νίκησε. Η αξιοπρέπεια νίκησε.

Νίκο Ρωμανέ, σε ευχαριστώ για κάθε μία από αυτές τις 31 ημέρες. Σε ευχαριστώ για αυτό το μάθημα ζωής.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Δεν υπάρχει χώρος για ανήθικο δίδαγμα σήμερα. Το μόνο που υπάρχει είναι το ήθος και το σθένος αυτού του αγωνιστή.)


--------------------
[Πηγή]

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Λογικό είναι να μη σας νοιάζει για το Ρωμανό... Μήπως νοιαστήκατε για τα παιδιά σας;

Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2014

Λογικό είναι να μη σας νοιάζει για το Ρωμανό... Μήπως νοιαστήκατε για τα παιδιά σας;
Έτσι λοιπόν έξι χρόνια μετά το φόνο του Γρηγορόπουλου ένα συνονθύλευμα ημιμαθών και ηλιθίων, θρασύδειλων "πουθενάδων", συμπλεγματικών απολιτίκ, φασιστοειδών και βολεμένων νεόπλουτων δεν ενδιαφέρονται και πολύ για το αν θα πεθάνει και ο Ρωμανός ή όχι. 
 
Και μάλιστα έχουν και ..."ισχυρά" επιχειρήματα...
  • - "Όταν πήρε το καλάσνικοφ δεν ήθελε να σπουδάσει;"
  • - "'΄Αντε ρε το πλουσιόπαιδο!" 
  • “ Να μη λήστευε τράπεζες τότε!”
  • “Για τα δικά μας τα παιδιά ποιος νοιάστηκε;”
  • “Δηλαδή να σπουδάσουν και όλοι οι άλλοι εγκληματίες της φυλακής;
  • “Ψόφο στον βρωμοαναρχικό!”
Έχω λοιπόν να σας πω και γω ότι σας καταλαβαίνω, είναι λογικό να σκέφτεστε έτσι.

Εδώ δεν ενδιαφέρθηκατε όταν δεν υπήρχαν γιατροί και νοσοκομεία για τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν δεν υπήρχαν δάσκαλοι και καθηγητές για τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν κλείσανε τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια των παιδιών σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν αναγκάστηκαν να σπουδάσουν και να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν καθιερώθηκε η άμισθη και ανασφάλιστη δουλειά (δουλεία) και όταν διαλύθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις για τα παιδιά σας..

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν απολύθηκαν και μείνανε άνεργα τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν αδικήθηκαν από το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν υποθηκεύτηκε η πατρίδα και η γη σας, η δική σας και των παιδιών σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν δείρανε στο δρόμο ή απειλήσανε οι φασίστες και οι παρακρατικοί τα παιδιά σας..

Δεν ενδιαφερθήκατε όταν υπερφορολογηθήκατε άδικα εσείς και έμμεσα τα παιδιά σας, όταν κόψανε τους μισθούς και τις συντάξεις με τις οποίες σπουδάζετε και βοηθάτε τα παιδιά σας...

Δεν ενδιαφερθήκατε που απέλυσαν καθηγητές και καθαρίστριες αλλά διορίζουν τα παιδιά και τα ξαδέρφια τους ως διοικητές οργανισμών και μετακλητούς υπαλλήλου, 
δεν ενδιαφερθήκατε που σας παίρνουν τα σπίτια αλλά χαρίζουν τα χρέη στις τράπεζες, στα κανάλια και στα κόμματα...

Τέλος δεν ενδιαφερθήκατε όταν βγήκε νόμος για την αποφυλάκιση των εμπόρων ναρκωτικών αλλά εξοργίζεσθε και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να βγει νόμος για να σπουδάσει ο Ρωμανός...

Δεν ενδιαφερθήκατε και δεν ενδιαφέρεστε για τα παιδιά σας,
σιγά μην ενδιαφερθείτε για το Ρωμανό. 

Όσο για σένα αγαπητέ Νίκο, έχω μια ευχή μόνο για τη γιορτή σου...

Στο τέλος όλα θα είναι καλά...Και αν κάποια στιγμή δεν είναι όλα καλά, τότε το τέλος δεν θα έχει έρθει ακόμα... Κράτα γερά Νίκο.

Του Δημήτρη Παπαδημητρίου

---------------------

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα

Σάββατο, Δεκεμβρίου 06, 2014
Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα
Ο Νίκος Ρωμανός σηκώνει το φέρετρο του φίλου του
Ξέρω πως συνήθισες τις σφαλιάρες. Ξέρω πως συνήθισες την ταπείνωση. Ξέρω πως συνήθισες τον εξευτελισμό. Ξέρω πως δεν έχεις συνείδηση. Ξέρω πως δεν έχεις αξιοπρέπεια. Θέλω να σε ενημερώσω, όμως, πως δεν είσαι παράδειγμα προς μίμηση. Είσαι παράδειγμα προς αποφυγή.
Το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν είσαι μόνο παράδειγμα προς αποφυγή. Είσαι η πλειοψηφία.

Είδες τη χώρα σου να διαλύεται αλλά δεν τόλμησες να αντιδράσεις.

Είδες τους συνανθρώπους σου να απελπίζονται αλλά το μόνο που σκέφτηκες ήταν «εγώ είμαι καλά ακόμα».

Είδες μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων να μεταναστεύει στο εξωτερικό και σκέφτηκες «τα δικά μου παιδιά δεν έχουν ανάγκη».
Είδες το φασισμό να φουντώνει και σκέφτηκες πως δεν σε αφορά, πως δεν οφείλεται και στη δική σου αδιαφορία.

Είδες τους απελπισμένους πρόσφυγες και ενόχλησαν την «αισθητική» σου γιατί σου θύμισαν πως και οι πρόγονοί σου ήταν πρόσφυγες.

Είδες την ατιμωρησία των πολιτικών και των νταβατζήδων, και σκέφτηκες πως «δεν πρέπει να πηγαίνω κόντρα στους δυνατούς αλλά να είμαι πάντα με τους δυνατούς, για να αρπάζω κι εγώ».

Και τώρα ζητάς να πεθάνει ένας 21χρονος που στα 15 του χρόνια -ακριβώς έξι χρόνια πριν σαν σήμερα- είδε να ξεψυχάει στα χέρια του ο φίλος του που δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό.

Ποιες ήταν οι επιλογές που είχε ο Νίκος Ρωμανός στη ζωή του, όταν στα 15 του χρόνια το Κράτος δολοφόνησε τον φίλο του;

Τι θα έκανες εσύ αν σου είχε συμβεί αυτό που συνέβη στον Νίκο Ρωμανό;

Αλλά ξέχασα, εσύ είσαι σάπιος.

Εσύ είσαι ήδη νεκρός.

Και θέλεις να πεθάνει και ο Νίκος Ρωμανός.

Για να μη σου θυμίζει με την δική του στάση πως υπάρχει και ο δρόμος της αξιοπρέπειας. Ο δρόμος που εσύ έχασες για πάντα.

Ο Νίκος Ρωμανός, έστω και εν αγνοία του, είναι σε ελληνικό δρόμο· δηλαδή, σε ανθρώπινο δρόμο.

Στον δρόμο που οι Έλληνες έχασαν πολλά χρόνια πριν.

Ο Νίκος Ρωμανός λέει με την στάση του «Ελευθερία ή θάνατος».

Δεν είναι ο Νίκος Ρωμανός που πεθαίνει. Είναι η Ελλάδα που πεθαίνει.

Όσοι μισούν τον Νίκο Ρωμανό, μισούν την Ελλάδα.

Όσοι ζητούν να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός, ζητούν να πεθάνει η Ελλάδα.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι η Ελλάδα.

Να ζήσει ο Νίκος Ρωμανός, για να ζήσει η Ελλάδα.

(Στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, με την ευχή να κάνει πολλά χρόνια να συναντήσει ξανά τον Νίκο Ρωμανό. Όταν το Κράτος δολοφονεί τον φίλο σου μπροστά στα μάτια σου, κάθε υγιής άνθρωπος θέλει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει για δυο ανθρώπους· να ζήσει και για τον δολοφονημένο φίλο του. Κάθε υγιής άνθρωπος ξέρει πως ο Νίκος Ρωμανός είναι γιος του, εγγονός του ή αδελφός του. Αν το ελληνικό κράτος καταφέρει έξι χρόνια μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου να δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό, να μην κάνει το ίδιο λάθος: οι πρώτοι που θα πρέπει να συλλάβει είναι τα παιδιά που θα έχουν στον ώμο τους το φέρετρό του. Και να τα εκτελέσει επί τόπου.)

Του Pitsirikos

---------------------
[Πηγή]

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Υπό κατάληψη η Πρυτανεία του Π.Θ. - ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ του Τμήματος ΠΤΔΕ

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2014
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

ΤΗΣ 6ΗΣ/4-12-2014 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ


Με απόφαση της Συνέλευσης του Π.Τ.Δ.Ε. εγκρίνεται ομόφωνα το παρακάτω ψήφισμα:

Ο κρατούμενος Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου. Διεκδικεί εκπαιδευτική άδεια, όπως βάση του νόμου δικαιούται, για να παρακολουθήσει μαθήματα στο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα που εισήχθη φέτος με πανελλαδικές εξετάσεις.
Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θεωρούμε ως αυτονόητο δικαίωμα όλων τη δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας φοιτητή Νίκο Ρωμανό και ζητάμε από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς την άμεση ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του για απρόσκοπτη παρακολούθηση των μαθήματων του.

Τη δική σου ζωή «απέρριψε» το δικαστήριο

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2014
Τη δική σου ζωή «απέρριψε» το δικαστήριο
Σκοτώνουν έναν άνθρωπο για να δείξουν ότι είναι πιο δυνατοί. Δεν μάχονται αυτόν. Εσένα θέλουν να τσακίσουν. Θέλουν να σου αποδείξουν πως ό,τι και αν κάνεις είσαι χαμένος. Και αν το παρακάνεις είσαι νεκρός.

Σου λένε αν φύγεις από τον κύκλο θα χαθείς. Στα όριά του μοναχά να γυροφέρνεις.

Εσένα, που σου πετάνε κάθε τέσσερα χρόνια μια κάλπη και νομίζεις ακόμη ότι είσαι ο «κυρίαρχος λαός».

Εσένα που για τέσσερις δεκαετίες ψήφιζες δυο κόμματα και τώρα απορείς πως έφτασες ως εδώ. Και ψάχνεις ένα τρίτο να έχεις να ψηφίζεις.

Ένας άνθρωπος προχώρησε τη μάχη απέναντί τους όσο δεν τα κατάφεραν όλοι οι αγανακτισμένοι, όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις, όλα τα συνδικάτα και οι ενώσεις.

Για τα δικά μου πιστεύω, με όσα έμαθα όλα αυτά τα χρόνια για το πως πρέπει να αγωνίζεσαι, ο Ρωμανός τα κάνει όλα «λάθος». Έχει όμως μέσα του τη δύναμη όσων μάθαμε να θαυμάζουμε στο πέρασμα των αιώνων.

Έχει το ήθος των αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι απέναντι στους δικαστές τους. Έχει τη δύναμη του ανώνυμου κομμουνιστή που βασανίστηκε στα ξερονήσια αλλά δεν έγινε «δηλωσίας». Είναι ο «τρομοκράτης» Μπόμπι Σαντς του IRA αλλά και ο δημοκράτης, που έμεινε εκείνο το βράδυ στο Πολυτεχνείο, όταν οι άλλοι αποχωρούσαν. Έχει κάτι από τη σπίθα στα μάτια του Γλέζου και του Σάντα, όταν κατέβαζαν τη σβάστικα.

Ελάχιστη σημασία έχει πλέον αν συμφωνείς με τις απόψεις και τις ιδέες τους και κυρίως με τα μέσα δράσης τους. Ο Νίκος Ρωμανός και οι σύντροφοί του μας δίνουν μια τελευταία ευκαιρία. Η θα σταθούμε στα πόδια μας ή θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε.

Άρης Χατζηστεφάνου

Όχι με λόγια, μ’ έργα τ’ Άδικο πολέμα!
Κι όχι μονάχος! Με τα πλήθη συνταιριάσου!
Τ’ άδικο μ’ αίμα θρέφεται! Πνίξε το με αίμα.
Κι άμα θα σπάσουν οι αλυσίδες τ’ αδερφού,
η λεφτεριά η δικιά του θα ναι λεφτεριά σου,
κι ανάγκη πια δε θα χεις κανενός Θεού.
Κώστας Βάρναλης

-------------

Ελευθερία ή θάνατος

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2014
Ελευθερία ή θάνατοςΟ Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του να πάρει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να κερδίσει «ανάσες ελευθερίας», και φέρνει με το κορμί του και τη ζωή του μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας: Ελευθερία ή θάνατος»
Ώστε, αυτό είναι το «Ελευθερία ή θάνατος»;

Ναι, χαζούλη, αυτό είναι. 

Το περίμενες με φουστανέλα, φέσι και τσαρούχια; 

Ή νομίζεις πως το «Ελευθερία ή θάνατος» τελείωσε με τον Κολοκοτρώνη και την αποχώρηση των Τούρκων;
Το «Ελευθερία ή θάνατος» είναι επίκαιρο σε κάθε τυραννία. Στον αγώνα κάθε ανθρώπου να ελευθερωθεί. 

Μα δεν έχουμε τυραννία. 

Νομίζεις. «Η δημοκρατία σας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένη τυραννία». 

Μα ο Ρωμανός πήρε το Καλάσνικοφ.

Γιατί οι αγωνιστές του 1821 τι έκαναν; Πετούσαν λουλούδια;

Μα ο Ρωμανός πήγε να ληστέψει την τράπεζα.

Τι μου λες, σοβαρά; Οι αγωνιστές του 1821 ήταν κλέφτες. Ήταν ληστές.

Πιστεύει κάποιος πως οι κλέφτες εκείνης της εποχής, όταν έκαναν ληστείες, είχαν συνείδηση πως αγωνίζονται για το κοινό καλό, για την πατρίδα; Οι ιστορικοί, πάντως, μας διαβεβαιώνουν πως οι κλέφτες νοιάζονταν μόνο για την πάρτη τους. 

Και οι κλέφτες δεν έκλεβαν μόνο τους Τούρκους. Για την ακρίβεια, οι κλέφτες έκλεβαν, κυρίως, τους άλλους Έλληνες. Ιδιαίτερα, έκλεβαν τους αδύναμους Έλληνες. Τους προσκυνημένους κοτζαμπάσηδες και τους Τούρκους δεν ήταν εύκολο να τους κλέψουν, οπότε προτιμούσαν τους φτωχούς Έλληνες. 

Κλέφτης και αρματολός ο Νίκος Ρωμανός.

Βέβαια, ο Ρωμανός δεν πήγε να κλέψει τους αδύναμους Έλληνες -αυτό θα του το συγχωρούσε η κυβέρνηση γιατί αυτή το κάνει συνέχεια- αλλά την τράπεζα. 

Την τράπεζα που τόσο μισούμε. Έτσι λέμε τουλάχιστον.

Τα τελευταία χρόνια, μετά την χρεοκοπία της χώρας και τη μη απονομή Δικαιοσύνης, άκουσα με τα αυτιά μου πολλούς Έλληνες να λένε πως θα πάρουν τα όπλα.

Όχι μόνο δεν πήραν τα όπλα αλλά πήγαν και ψήφισαν ξανά Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Α, και Χρυσή Αυγή. Τόσο εξοργισμένοι ήταν.

Ο Νίκος Ρωμανός πήρε τα όπλα.

Αυτό δεν θα του το συγχωρέσουν πολλοί Έλληνες. Έκανε αυτό που δεν τόλμησαν αυτοί. Το «παιδαρέλι» είχε τα κότσια να πάρει τα όπλα.

Και βγαίνουν τώρα οι αρθρογράφοι της Καθημερινής -και ο κάθε προσκυνημένος εθελόδουλος ραγιάς Έλληνας- για να δώσουν συμβουλές στον Ρωμανό και να του ζητήσουν να δώσει λόγο τιμής.
Από πότε οι δούλοι δίνουν συμβουλές στους ελεύθερους ανθρώπους;

Από πότε οι προσκυνημένοι χωρίς τιμή -μόνο τιμή αγοράς- ζητάνε το λόγο της τιμής των ελεύθερων ανθρώπων; 

Είναι τραγικό άνθρωποι σε ώριμη ηλικία να μην έχουν καμία αίσθηση της γελοιότητάς τους. 

Παιδιά, να πάτε να δώσετε συμβουλές και στους Ζαπατίστας. Και μετά, μην ξεχάσετε να πάτε να πάρετε και μια πίπα από το αφεντικό σας. 

Ο Νίκος Ρωμανός έφερε το «Ελευθερία ή θάνατος» μπροστά στα μάτια όλων μας. 

Και οι Έλληνες τρόμαξαν. 

Τελικά, το «Ελευθερία ή θάνατος» δεν έχει καμία σχέση με την σχολική γιορτή και τα εξάχρονα με τις φουστανέλες. Καμία σχέση με τις απόκριες των σχολικών εορτών. 

Και αυτή τη φορά, το «Ελευθερία ή θάνατος» δεν το λέει ένας μακρινός αγωνιστής σε κάδρο στον τοίχο. 

Το λέει ένας άνθρωπος που είναι ακόμα ζωντανός, εδώ ανάμεσά μας. 

Λέει στα μούτρα μας αυτό που δεν τολμάμε να πούμε εμείς.

Και είναι αποφασισμένος να το πληρώσει με τη ζωή του. Το εννοεί. 

Νίκο Ρωμανέ, αυτό οι Έλληνες δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ. 

Αλλά οι αγωνιστές του 1821 σε καταλαβαίνουν απόλυτα. 

Οι Έλληνες είδαν το εθνικό τους σύνθημα στη ζωή ενός 20χρονου και τρόμαξαν. 

Ελευθερία ή θάνατος. 

(Είχα γράψει ένα μεγάλο κείμενο, κάνοντας έκκληση στον Νίκο Ρωμανό να σταματήσει την απεργία πείνας. Τελείωνε με την φράση «Νίκο Ρωμανέ, παιδί μου, μην τους κάνεις το χατίρι να πεθάνεις». Δεν το ανεβάζω γιατί αφενός δεν θα το διαβάσει ποτέ και αφετέρου δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη μου. Επίσης, εγώ δεν έχω το δικαίωμα να δώσω καμία συμβουλή στον Νίκο Ρωμανό. Είναι καλύτερος από εμένα. Και είναι ελεύθερος.)

(Η φωτογραφία είναι από την πορεία αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό την περασμένη Τρίτη.)

Pitsirikos

------------------
[Πηγή]

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Η κονσέρβα με τα σκουλήκια

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2014
Κάθε φορά που ένας πολιτικός κρατούμενος (σ.σ. ναι φίλε μικροαστέ, υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στη χώρα, για τους οποίους επισήμως τα επιβαρυντικά στοιχεία είναι ο Μπακούνιν στην σχολική βιβλιοθήκη τους) ξεκινά απεργία πείνας για να διεκδικήσει ανθρώπινα ή και νόμιμα δικαιώματά του, ανοίγει η κονσέρβα με τα σκουλήκια της ελληνικής κοινωνίας.


Θρασύδειλα απολειφάδια της ανθρώπινης ύπαρξης, οσφυοκάμπτες κάθε εξουσίας, με ένα δάκτυλο να. Υψωμένο και έτοιμο να σου βγάλει το μάτι.

Κακούργος. Τρομοκράτης. Απειλή για την κοινωνία.

Αλλά και ψευτοεπαναστάτης, πλουσιόπαιδο των βορείων προαστίων.

Αυτοί και άλλοι χαρακτηρισμοί που διαχωρίζουν το νομιμόφρονα από το χρυσαυγίτη, οι οποίοι μοιράζονται το ίδιο χεσμένο από το φόβο βρακί.

Ποιος Μηλιώνης μωρέ στη Μύκονο; Ποιος αυτοκτονικός εφημεριδάρχης Ανδρουλιδάκης; Ποιος Γερμανός τουρίστας Χριστοφοράκος; Αυτοί είναι μάγκες ρε φίλε. Πετυχημένοι. Αυτοδημιούργητοι. Ή τέλος πάντων, τι θες και τους ανακατεύεις και πετάς τη μπάλα στην εξέδρα (βλ. μας χαλάς τη σούπα);

Λεγκαλισμός της κακιάς ώρας, που αντιλαμβάνεται το νόμο μόνο ως προνόμιο των «νόμιμων» και την αστική δημοκρατία ιδιωτικό κλαμπάκι για εμάς τους νομιμόφρονες, τους Πετρουλάκηδες.

Τι να φοβάσαι άλλωστε τον Άκη; Σάμπως σπάει αυτοκίνητα στη Στουρνάρη;

Ο τρόμος απέναντι όχι στον πιο ικανό και θρασύ εγκληματία, αλλά απέναντι στο διαφορετικό και εκείνο που θα απειλήσει την ιδέα του «τρόπου ζωής» τους. Και βέβαια ο τρόπος ζωής τους περιλαμβάνει κλέφτες, λωποδύτες, εμπόρους ναρκωτικών, απατεώνες, συμμορίες, φοροφυγάδες, βιαστές και δολοφόνους. Αλλά τους δικούς μας. Αυτούς που ξέρουμε και συνηθίσαμε.

Ο αναρχικός απεργός πείνας είναι η μεγάλη απειλή. Γιατί με την πέρα από το ανθρώπινο αυτοκαταστροφικότητά του γκρεμίζει τις βεβαιότητές μας.

Όχι όμως και ότι από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει υποκρισία.

Χολωμένα δειλά τυπάκια, απειλούν θεούς και δαίμονες αν πεθάνει ο Ρωμανός. Λες και περιμένουν το σύνθημα από το θάνατο για να βγουν στο δρόμο. Ούτε καν αυτό. Ούτε καν αυτοί. Οι άλλοι. Η πιο μακάβρια περίπτωση ανάθεσης. Πρακτικά εύχονται το θάνατο που θα ξυπνήσει την λανθάνουσα επαναστατικότητα που θα τα κάνει «πουτάνα όλα». Δε βαριέσαι όμως. Κι αν δεν καεί το πελεκούδι, θα φταίνε οι «άλλοι» που δεν σηκώθηκαν από τον καναπέ τους.

Και κάτι άλλοι τουρίστες που είδαν φως και μπήκαν. Το επαναστατικό υποκείμενο ως θεματικό πάρκο. Κάτι σαν θρησκευτικός τουρισμός στους Άγιους Τόπους για την κάθαρση της μικροαστικής ψυχής. Ως ότου φύγει και πάλι η μόδα της «αλληλεγγύης» και να επιστρέψουν στην ρουτινιάρικη εγωπάθειά τους.

Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Υ.Γ. Όχι, οι παραπάνω αράδες δεν αφορούν τον Ν. Ρωμανό ειδικότερα, αλλά την υποκρισία γενικότερα.

Zaphod

--------------
[Πηγή]

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Ο Νίκος Ρωμανός ξεκινάει απεργία πείνας για το νόμιμο δικαίωμά του να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο

Τρίτη, Νοεμβρίου 11, 2014
Ο Νίκος Ρωμανός ξεκινάει απεργία πείνας για το νόμιμο δικαίωμά του να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο
Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας
 
Την περασμένη άνοιξη έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις μέσα από τη φυλακή και πέρασα σε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Με βάση τους δικούς τους νόμους, λοιπόν, από τον Σεπτέμβρη δικαιούμαι να αρχίσω να παίρνω εκπαιδευτικές άδειες από τη φυλακή για να παρακολουθώ το πρόγραμμα της σχολής.


Όπως είναι λογικό, οι αιτήσεις που έχω κάνει έχουν καταλήξει στα αζήτητα, γεγονός που με οδηγεί να διεκδικήσω αυτό το αίτημα με οδόφραγμα το σώμα μου.

Σε αυτό το σημείο, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσω το πολιτικό μου σκεπτικό ώστε να μπει ένα πλαίσιο γύρω από την επιλογή που πραγματοποιώ.

Οι νόμοι, εκτός από εργαλεία ελέγχου και καταστολής, αποτελούν ταυτόχρονα και μια διατήρηση ισορροπιών ή αλλιώς αυτό που επιγραμματικά ονομάζουμε κοινωνικά συμβόλαια, αντανακλούν κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς και διαμορφώνουν τμηματικά ορισμένες θέσεις διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου.

Γι’ αυτό και η επιλογή που κάνω θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη: δεν υπερασπίζομαι τη νομιμότητά τους· αντίθετα, απευθύνω έναν πολιτικό εκβιασμό, ώστε να κερδίσω ανάσες ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού.

Σε αυτό το σημείο, ανοίγει ένα ζήτημα που αφορά τις διεκδικήσεις μας σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Είναι δεδομένο πως αντιφάσεις πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν σε τέτοιες συνθήκες. Εμείς, για παράδειγμα, συμμετείχαμε στη μαζική απεργία πείνας των κρατουμένων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο, ενώ είμαστε φανατικοί εχθροί όλων των νόμων· αντίστοιχα πολλοί σύντροφοι έχουν διαπραγματευτεί με οδόφραγμα το σώμα τους τους όρους του εγκλεισμού τους («παράνομες» προφυλακίσεις, άρνηση σωματικού ελέγχου, παραμονή σε μία φυλακή), και πολύ καλά έκαναν.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι, από τη συνθήκη που βρισκόμαστε, πολλές φορές είμαστε αναγκασμένοι να μπούμε σε ένα στρατηγικό πόλεμο θέσεων που είναι αναγκαίο κακό εδώ που βρισκόμαστε.

Με αυτή μου την επιλογή, τα πολιτικά χαρακτηριστικά της οποίας συγκεκριμενοποιούνται στον ίδιο τον τίτλο του κειμένου, δίνεται η δυνατότητα να ανοίξει ένα μέτωπο αγώνα σε μια χρονική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους μας.

«Ακριβώς, η ποίηση είναι η τέχνη του ατόφιου. Είναι αυτή που παραμένει ανυπότακτη, όταν η τάξη του διαφανούς έχει υποτάξει όλα τα άλλα είδη του λόγου. Όταν οι λέξεις έχουν προσεκτικά απολυμανθεί και στολιστεί σα μαρκησίες της αυλής, αφού θα καταλήξουν στο κρεβάτι του πρίγκιπα, όσο κι αν αυτό τις τρομάζει, και θα παραστήσουν τις σεμνές, θα υποκριθούν ότι έχουν αρετές που έχουν χάσει από καιρό στο βούρκο του συμβιβασμού και της εκπόρνευσης. Η ποίηση ή είναι ασυμβίβαστη ή δεν είναι τίποτα». (Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν)

Συντρόφισσες και σύντροφοι, εδώ και καιρό μας εγκλωβίζουν. Από τα αστυνομικά μπλόκα και τα αντιτρομοκρατικά πογκρόμ, στα συμβούλια των οικονομολόγων που εξοντώνουν όσους δε χωράνε στις στατιστικές τους. Από τους έλληνες βιομηχάνους που αντιστέκονται στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών στηρίζοντας τον όψιμο σοσιαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με πολιτικούς που προβάρουν το κοστούμι του υπερ-πατριώτη πάντα δουλικού για το καλό του τόπου, από τους μπάτσους και το στρατό που εξοπλίζονται με όπλα τελευταίας τεχνολογίας για την καταστολή εξεγέρσεων, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: αν κάτι εκμεταλλεύεται το κράτος, αυτό δεν είναι άλλο από την αδράνεια που πλέον έχει μονιμοποιηθεί ως μια φυσιολογική συνθήκη.

Σε λίγο θα είναι πια αργά, και η εξουσία με το μαγικό ραβδί της θα δίνει έλεος μόνο σε όσους γονατίζουν υποτακτικά μπροστά στην παντοδυναμία της.

Το σύστημα οραματίζεται ένα μέλλον, όπου οι επαναστάτες θα θάβονται ζωντανοί σε «καταστήματα κράτησης εντατικού σωφρονισμού», μέσα στα οποία θα επιχειρείται η σωματική, ψυχική και ηθική καταστροφή τους.

Ένα πρωτότυπο μουσείο ανθρώπινης φρίκης όπου τα ζωντανά εκθέματα θα έχουν κρεμασμένη πάνω τους την ταμπέλα «παραδείγματα προς αποφυγή», ανθρώπινα πειραματόζωα πάνω στα οποία θα δοκιμαστούν όλες οι σαδιστικές προθέσεις της εξουσίας.

Ο καθένας απαντάει στα διλήμματα και κάνει τις επιλογές του. Ή θεατές σε απομονωμένες πολυθρόνες μιας ευνουχισμένης ζωής ή δράστες των γεγονότων που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ιστορίας.

*
Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες. Το ξέραμε ότι η επιθυμία μας για μια ελεύθερη ζωή έπρεπε να περάσει πάνω από όλα όσα μας καταπιέζουν, μας δολοφονούν, μας καταστρέφουν, γι’ αυτό βουτήξαμε στο κενό, όπως ακριβώς τα αστέρια που βλέπαμε να πέφτουν.

Από τότε, άπειρα αστέρια πέσαν, μπορεί να ήρθε η ώρα να πέσει και το δικό μας, ποιος ξέρει; Αν είχαμε έτοιμες τις απαντήσεις δε θα γινόμασταν αυτό που είμαστε αλλά ιδιοτελή καθάρματα που θα διδάσκαμε στους ανθρώπους τρόπους να γίνουν τρωκτικά που τρώγονται μεταξύ τους όπως κάνουν σήμερα.

Τουλάχιστον εμείς παραμένουμε ακόμα απόλυτοι και πεισματάρηδες όπως οι άνθρωποι της πάστας μας. Και όσοι από εμάς με έναν πόνο έκλεισαν τα μάτια τους και ταξίδεψαν μακριά, παραμένουν με το βλέμμα κολλημένο σε εκείνον το βραδινό ουρανό που κοιτάζαμε και εμείς. Και μας βλέπουν να πέφτουμε, αστέρια όμορφα και λαμπερά. Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα πέφτουμε χωρίς δισταγμό.
Από τη Δευτέρα 10/11 ξεκινάω απεργία πείνας χωρίς να κάνω βήμα πίσω, με την αναρχία πάντα στην καρδιά μου.

Υπεύθυνο για κάθε μέρα απεργίας πείνας, και ό,τι συμβεί από εδώ και μπρος, είναι το συμβούλιο της φυλακής που αποτελείται από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Υ.Γ. Προς όλους τους «αγωνιστές» των σαλονιών, τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τις «ευαίσθητες» προσωπικότητες της διανόησης και του πνεύματος: προκαταβολικά στα τσακίδια.

Νίκος Ρωμανός
Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού

(Ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη και καταδικάστηκε για την διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης. Ήταν φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και ήταν μαζί του το βράδυ της δολοφονίας του από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του. Ήταν τότε και οι δυο 15 ετών.)

---------------------
[ΠΗΓΗ]

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.