Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ - Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΑΝ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΤΕ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ 

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΔΙΣΤΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ, ΠΕΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ  

Η εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για το εφιαλτικό πακέτο των 5,4+3,6 δισ αποκαλύπτει κάτι πολύ σοβαρότερο από το προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα: την αδυναμία του οργανικά εξασθενημένου ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίσει να αναπαράγεται- έστω και με τους επαχθέστερους, για τα λαϊκά στρώματα, όρους- στο ανταγωνιστικότατο περιβάλλον της ευρωζώνης. Την πικρή αυτή αλήθεια συνειδητοποιούν εσχάτως ακόμη και απολύτως συστημικοίοικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι μέχρι χθες κινούνταν στη λογική του “πάση θυσία στο ευρώ”, αλλά αναγκάζονται τώρα, κάτω από την ασφυκτική πίεση των πραγμάτων, να αναζητήσουν εναγωνίως εναλλακτικές λύσεις.

Υπό το κράτος πανικού, ο Αλέξης Τσίπρας εκλιπαρεί για κάποιο σωσίβιο από τους Ολάντ, Γιούνκερ, Σουλτς και λοιπούς όψιμους “φίλους” του, ενώ άνθρωποι του περιβάλλοντός του ψιθυρίζουν ότι μπορεί να ξαπανάμε σε εκλογές ή δημοψήφισμα αν Σόιμπλε και ΔΝΤ επιμείνουν μέχρι τέλους. Ποιος μπορεί, άραγε, να δώσει βάση σε αυτούς τους λεονταρισμούς, όταν η ίδια κυβέρνηση θέτει ήδη σε εφαρμογή, προτού καν τον νομοθετήσει, τον “αυτόματo κόφτη” στις δημόσιες δαπάνες, με τις 4.000 απολύσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών που προοιωνίζεται η νέα ρύθμιση για το ολοήμερο σχολείο; Και πώς θα αποτολμήσει εκλογές ή δημοψήφισμα αυτή η κυβέρνηση όταν είναι τόσο νωπή η ταπεινωτική κωλοτούμπα του περασμένου Ιουλίου, με “το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ”, όπως αναλύουν στο ενδιαφέρον, ομώνυμο βιβλίο τους, που εκδόθηκε πρόσφατα, οι Χ. Λάσκος και Δ. Παπαδάτος;

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθητηγής οικονομικών επιστημών για να αντιληφθεί ότι το δρομολογημένο “μνημόνιο plus”, ακόμη κι αν περάσει με τις ελάχιστες κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να “πετύχει”, έστω και πατώντας επί πτωμάτων. Η περαιτέρω συρρίκνωση της ζήτησης σε μια οικονομία που βρίσκεται σε βαθειά υφεσιακή καταστολή εδώ και έξι χρόνια, με μια ανεργία της τάξης του 25%, θα νεκρώσει ακόμη περισσότερο την αγορά, προκαλώντας νέα κύματα χρεοκοπιών και απολύσεων. Οι αστρονομικοί στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα, που ήδη στάζει αίμα, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα εκπληρωθούν, πράγμα πουαναγνωρίζουν εκ των προτέρων οι δανειστές με την επιμονή τους στα “εφεδρικά μέτρα”. Μια επιμονή που στέλνει το μήνυμα σε όλους τους υποψήφιους επενδυτές: μείνετε μακριά από το ναρκοπέδιο που λέγεται Ελλάδα, εκτός αν είναι να πάρετε κοψοχρονιά κανένα φιλέτο από τις σάρκες του εναπομείναντος κοινωνικού πλούτου.

Όταν το όχημα που οδηγείς πηγαίνει σε αδιέξοδο δρόμο και ο τοίχος είναι πια ορατός, μία λύση μόνο υπάρχει: να βάλεις όπισθεν και να κινηθείς στην αντίθετη κατεύθυνση! Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μόνο λίγα μέτρα πριν από τον τοίχο. Η δραματική αλλαγή κατεύθυνσης, προς την έξοδο από την ευρωζώνη, επιβάλλεται επί ποινή οικονομικού και κοινωνικού “πυρηνικού χειμώνα”. Το ερώτημα που τίθεται εκ των πραγμάτων δεν είναι πλέον αν θα φύγουμε από το ευρώ, αλλά πότε, πως, με ποιους, εναντίον ποίων θα φύγουμε.

Όπως τονίζει, στο εξαιρετικά διεισδυτικό άρθρο του, που δημοσιεύεται σ' αυτή την ιστοσελίδα, οοικονομολόγος Β. Βενιζέλος, ένα ορισμένο Grexit θα το ήθελαν ή πάντως θα το αποδέχονταν ως αναπόφευκτο και επιθετικότατες δυνάμεις του διεθνούς, χρηματιστικού κεφαλαίου, στη λογική που απεργάζεται, καιρό τώρα, ο Β. Σόιμπλε. Το εναλλακτικό “Σχέδιο Β” αυτών των κύκλων είναι, στις αδρές γραμμές του, γνωστό: “Εθνικό” νόμισμα χωρίς εθνική νομισματική πολιτική, προσδεδεμένο σε μια σφιχτή ισοτιμία με το ευρώ (κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να υφίσταται τις επιπτώσεις του γερμανικού εργασιακού- οικονομικού ντάμπινγκ), διατήρηση του επαχθούς χρέους και των ιδιωτικοποιήσεων τραπεζών και υποδομών, νέο κύμα μαζικής φτωχοποίησης του ελληνικού πληθυσμού. Ένα παρόμοιο, συναινετικό (με τους δανειστές) Grexit θα αποτελούσε πραγματική κοινωνική καταστροφή, την οποία μάλιστα οι συστημικές δυνάμεις θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στις αριστερές, αντι- ΕΕ δυνάμεις, ισχυριζόμενες ότι πράττουν αυτό που εμείς πάντα θέλαμε!

Σ'αυτό το φόντο, είναι απολύτως επιτακτική η ανάγκη να προβληθεί στην πλατύτερη δυνατή κλίμακα, με τον πιο πειστικό τρόπο, η λυτρωτική, εναλλακτική λύση του αριστερού, λαϊκού, δημοκρατικούGrexit, στον αντίποδα ενός ελεγχόμενου, ολέθριου “Grexit αλα Σόιμπλε”. Όσοι, κάτω από τις υπαρκτές δυσκολίες, υιοθετούν αμυντική στάση και αποφεύγουν να πάρουν θέση σ' αυτό το κομβικό, για κάθε αριστερή, εναλλακτική πρόταση πρόβλημα, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην υπόθεση του λαϊκού, αντιμνημονιακού αγώνα. Αν δεν δώσουμε εμείς τη δική μας, ανατρεπτική πρόταση, το κενό θα έρθουν να το καλύψουν συστημικές, ενδεχομένως δεξιές- εθνικιστικές δυνάμεις (η ακροδεξιά “Εθνική Ενότητα” κάνει ήδη πρόβες σ' αυτόν τον ρόλο).

Εξίσου αρνητικές υπηρεσίες προσφέρουν όσοι, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ, “πετάνε την μπάλα στην εξέδρα” παραπέμποντας την έξοδο από το ευρώ στον... σοσιαλισμό και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή στις ελληνικές καλένδες. Αλλά και όσοι, σ' αυτές τις τόσο κρίσιμες για το λαό και τον τόπο στιγμές, αναλώνονται σε πλειστηριασμούς υπεραριστερών διακηρύξεων, θέτοντας ως άμεσο στόχο την ταυτόχρονη έξοδο από ευρώ και Ε.Ε., κάτι που πρακτικά διαγράφει την έξοδο από την ευρωζώνη ως κομβικό ζήτημα του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα. Είναι πολύ εύκολο να ανεβάζεις τον πήχυ όσο σου αρέσει και να κατακεραυνώνεις για έλλειψη αποφασιστικότητας όσους δεν σε ακολουθούν. Μόνο που δεν είναι και τόσο τιμητικό να περνάς διαρκώς πολύ κάτω από τον πήχυ, καμαρώνοντας για το “θάρρος” σου.

Ασφαλώς, η ρήξη και η αποδέσμευση από την Ε.Ε. θα έρθει, αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα, στην ημερήσια διάταξη. Αλλά το να κόψει στην πράξη, ο λαός- και όχι στα χαρτιά, η άλφα ή βήτα οργάνωση- τον Γόρδιο Δεσμό του ευρώ είναι το αναγκαίο, σήμερα, εφαλτήριο για τα ακόμη αποφασιστικότερα άλματα που θα ακολουθήσουν.

Η πρακτική πείρα των λαϊκών δυνάμεων και όχι οι από καθέδρας διακηρύξεις είναι το αποτελεσματικότερο πολιτικό σχολείο. Η συμπυκνωμένη πείρα των τελευταίων 15 μηνών έπεισε και πείθει με επιταχυνόμενους ρυθμούς ευρύτερα στρώματα εργαζομένων για τις ολέθριες επιπτώσεις της παραμονής μας στην ευρωζώνη. Η μεταστροφή στο θέμα του Grexit καταγράφεται ήδη σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ό,τι επιφυλάξεις κι αν δικαιολογημένα τρέφει κανείς για πολλές από τις εταιρείες που τις πραγματοποιούν. Ο λαός μπορεί να αντιληφθεί ότι, εάν είχαμε βγει από το ευρώ, με αριστερούς, δημοκρατικούς όρους, από το 2010, αντί να μπούμε στην εφιαλτική, καθοδική έλικα των μνημονίων,θα είχαμε ξεπεράσει προ πολλού τις δυσκολίες της μεταβατικής περιόδου και θα είμαστε σήμερα πολύ, πολύ καλύτερα. Άλλωστε, μετά από την επιβολή των capital controls, το περασμένο καλοκαίρι,έχουμε ήδη απορροφήσει ένα μεγάλο μέρος από το κόστος της αποδέσμευσης, χωρίς να απολαμβάνουμε κανένα από τα οφέλη της.

Θα ακούσουμε και πάλι, βέβαια, από τα κυριότερα φερέφωνα του συστήματος ότι ένα αριστερό Grexit θα ήταν πορεία σε “αχαρτογράφητο έδαφος”, γεμάτη κινδύνους σε κάθε μας βήμα. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι πιο όμορφοι προορισμοί είναι προσιτοί μόνο από δύσκολους δρόμους. Όσοι δεν αποφασίζουν να σηκώσουν άγκυρα παρά μόνο για πλήρως χαρτογραφημένα νερά, είναι καταδικασμένοι να βουλιάζουν λίγο- λίγο, μαζί με τη χαμένη τιμή τους, σε κάποιο θλιβερό “λιμάνι της αγωνίας”- τουλάχιστον μέχρι να τους διώξουν κι από εκεί αυτοί που θα το έχουν αγοράσει κοψοχρονιά...

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  

Οι Ευρωπαίοι πολίτες πληρώνουν τις επιλογές της Ευρώπης

Μετά και το νέο χτύπημα του ISIS στις Βρυξέλλες, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά -μετά και την προσφυγική κρίση- πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο σε οτιδήποτε δεν αφορά τράπεζες και αγορές.

Αντιμετωπίζουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μια πολιτική οντότητα αλλά είναι μόνο οικονομική οντότητα. Και τα οικονομικά της δεν πάνε και πάρα πολύ καλά τώρα τελευταία.

Μετά το χτύπημα στις Βρυξέλλες, οι ευρωπαϊκές χώρες αποφασίζουν να αντιδράσουν και κλείνουν πάλι τα σύνορά τους.

Ατυχώς για αυτές, ο εχθρός είναι μέσα στα σύνορα.

Οι δράστες των επιθέσεων στις Βρυξέλλες ήταν Βέλγοι πολίτες.

Οι δράστες των επιθέσεων στο Παρίσι ήταν Γάλλοι και Βέλγοι πολίτες, ενώ οι δράστες των παλαιότερων επιθέσεων στο μετρό του Λονδίνου ήταν Βρετανοί πολίτες.

Γιατί οι Βρυξέλλες έγιναν στόχος; Οι Βέλγοι είναι φιλήσυχοι πολίτες, δεν πειράζουν κανέναν και δεν έχουν σχέση με τους παλιούς αποικιοκράτες Βέλγους.

Χελόουυυυυ, οι Βρυξέλλες είναι η έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η έδρα του ΝΑΤΟ.

Μα γιατί οι αθώοι πολίτες και όχι ένας πολιτικός και στρατιωτικός στόχος;

Δεν έχω καμία αμφιβολία πως, αν το ISIS μπορούσε να βομβαρδίσει με αεροπλάνα τους στόχους του στην Ευρώπη, θα το έκανε. Αλλά δεν έχει την δυνατότητα.

Και είναι προφανές πως οι βομβιστές-καμικάζι δεν μπορούν να πλησιάσουν τους καλά φυλαγμένους στόχους. Τα αεροδρόμια, τα μετρό, τα γήπεδα και οι καφετέριες είναι πολύ πιο εύκολοι στόχοι.

Και πάλι, γιατί οι αθώοι πολίτες να γίνονται στόχος;

Οι πολίτες -στην Ευρώπη και αλλού- απλά βρίσκονται στη μέση. Είναι εύκολος στόχος και είναι αναλώσιμοι.

Ρίξε μια ματιά στην Ειδομένη. Οι πρόσφυγες που βρίσκονται εκεί βρέθηκαν στη μέση στο μακελειό που γίνεται -εδώ και πολλά χρόνια- στη Συρία και σε άλλες χώρες.

Και σε αυτό το μακελειό συμμετέχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες και ο σύμμαχός τους, οι ΗΠΑ.

Και πάλι, οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν έχουν ευθύνη.

Η αλήθεια είναι πως οι πολίτες έχουν ευθύνη αλλά και δεν έχουν ευθύνη.

Δεν ρώτησε ποτέ κανείς τους Βρετανούς πολίτες αν ήταν υπέρ του η χώρα τους να επιτεθεί στο Ιράκ.

Από την άλλη, την δεύτερη φορά που εξέλεξαν τον Τόνι Μπλερ, έβαψαν τα χέρια τους με αίμα. Γιατί πια ήξεραν.

Και οι άμαχοι νεκροί στο Ιράκ είναι πάνω από ένα εκατομμύριο. Και αυτοί δεν είχαν ευθύνη.

Είναι πιο σοκαριστικό όταν οι νεκροί είναι στη δική σου πόλη, στη δική σου χώρα, στη δική σου ήπειρο.

Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πίστεψαν πως θα μπορούσαν να βομβαρδίζουν τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και άλλες χώρες -και να βγάζουν δισεκατομμύρια-, και παράλληλα να κρατάνε αυτό τον πόλεμο μακριά από την Ευρώπη και τις πόλεις της Ευρώπης.

Τώρα διαπιστώνουν πως έκαναν λάθος υπολογισμό.

Τώρα διαπιστώνουν πως ο πόλεμος είναι στην Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν να σταματήσουν τους πολέμους στους οποίους συμμετέχουν οι χώρες τους.

Θα μπορούσαν, αν οι ευρωπαϊκές χώρες ήταν δημοκρατίες.

Δεν είναι.

Οι ευρωπαϊκές χώρες είναι ολιγαρχικές.

Και η οικονομική ολιγαρχία έχει ανάγκη τον πόλεμο γιατί υπηρετεί τα συμφέροντά της.

Δηλαδή, η οικονομική ολιγαρχία της Ευρώπης κάνει πολέμους σε άλλες χώρες και οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι τα θύματα των αντιποίνων.

Αυτό συμβαίνει.

Δικαιολογείς το ISIS;

Καθόλου, μου προκαλεί απέχθεια. Αλλά προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει, γιατί οι καρδούλες στο Facebook και τα «Είμαστε όλοι Βρυξελλιώτες» αφενός είναι μόνο για τις χαζογκόμενες και τον Σάκη Ρουβά και αφετέρου δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.

Αλήθεια, το ISIS ποιος το δημιούργησε; Ποιος δημιούργησε την Αλ Κάιντα.

Ποιος τόνωσε τον ισλαμικό φανατισμό -αρχικά για να αντιμετωπίσει την Σοβιετική Ένωση-, προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες θύματα στις αραβικές χώρες -κυρίως- αλλά και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη;

Το ISIS το δημιούργησαν οι ΗΠΑ, πολλές ευρωπαϊκές χώρες και οι σύμμαχοί τους στη Μέση Ανατολή, ενώ δεν είναι κανένα μυστικό πως το ISIS εφοδιάζεται με όπλα από την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία.

Όταν λες την ιστορία, να την λες από την αρχή.

Επίσης, ωραία είναι αυτά τα «ό,τι έγινε στο παρελθόν έγινε και δεν μπορούν να πληρώνουν σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες την αποικιοκρατία και τους πολέμους που έκαναν οι κυβερνήσεις τους στο παρελθόν » αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια.

Αφενός οι πόλεμοι που έγιναν στο παρελθόν άφησαν πίσω τους εκατομμύρια θύματα, κατεστραμμένες χώρες και εξαθλιωμένους ανθρώπους· κι αν εσύ λες «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα» επειδή δεν είναι η δική σου χώρα και η δική σου ζωή που καταστράφηκε, αυτοί δεν είναι υποχρεωμένοι να σκέφτονται σαν εσένα.

Αφετέρου οι πόλεμοι δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό. Συνεχίζονται και σήμερα.

Μπορεί οι Ευρωπαίοι πολίτες να περνούν τη ζωή τους σε ειρήνη αλλά -εξαιτίας και των κυβερνήσεών τους- εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι ζουν μια κόλαση για πάρα πολλά χρόνια.

Το ακόμα καλύτερο είναι ότι η Ευρώπη κλείνει τα σύνορά της στους πρόσφυγες, οι οποίοι έφυγαν για να μην πέσουν θύματα των φανατικών ισλαμιστών.

Μα είναι μουσουλμάνοι.

Αφενός δεν είναι όλοι μουσουλμάνοι και αφετέρου το μεγαλύτερο λάθος που κάνει σήμερα η Δύση είναι ότι προσπαθεί να ταυτίσει τους μουσουλμάνους με το ISIS, αν και οι πάντες ξέρουν πως μόνο το 1% των μουσουλμάνων βλέπει θετικά το ISIS, ενώ είναι επίσης γνωστό πως οι μουσουλμάνοι τρέμουν το ISIS και χιλιάδες μουσουλμάνοι είναι θύματά του ή όμηροί του.

Είναι οι ενοχές των Ευρωπαίων ηγετών που τους κάνουν να κλείνουν τα σύνορα στους πρόσφυγες. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ξέρουν πως έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόσφυγες.

Σκέφτονται πως αν κάποιος είχε κάνει στις δικές τους χώρες αυτό που έκαναν οι ίδιοι για δεκαετίες στις χώρες των προσφύγων – με πολεμικές επεμβάσεις και στηρίζοντας σάπια και απολυταρχικά καθεστώτα για να κάνουν τις δουλίτσες τους-, θα είχαν πολύ εκδικητικές διαθέσεις.

Πραγματικά, είναι αξιοσημείωτη η ειρηνική διάθεση των προσφύγων.

Αν κάποιος είχε κάνει στην πατρίδα μου αυτό που έκαναν οι δυτικές χώρες στις δικές τους πατρίδες, δεν ξέρω αν θα ήμουν τόσο ειρηνικός.

Αν κάποιος είχε καταστρέψει την Ελλάδα και είχε σκοτώσει τον λαό μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου, νομίζω πως θα ήθελα να πάρω εκδίκηση.

Εκδίκηση παίρνουν και οι βομβιστές-καμικάζι που ανατινάζονται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Είναι μια χαζή εκδίκηση γιατί δεν στρέφονται κατά αυτών που διέλυσαν τις αραβικές χώρες αλλά κατά ανύποπτων πολιτών.

Αλλά μόνο αυτούς μπορούν να πλησιάσουν. Οι μεγάλοι στόχοι φυλάσσονται πολύ καλά.

Δεν μπορείς να σταματήσεις αυτόν που είναι διατεθειμένος να πεθάνει για να σκοτώσει.

Δεν μπορείς να τον σταματήσεις με κανέναν τρόπο.

Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που είναι πρόθυμοι να δώσουν και τη ζωή τους.

Πάντα σε αυτούς ανήκε. Θυμηθείτε τους αγωνιστές του 1821.

Έμαθα στη ζωή να φοβάμαι αυτόν που δεν έχει τίποτα να χάσει. Αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει, μπορεί να σε καταστρέψει.

Γι’ αυτό δεν είναι καθόλου έξυπνο να δημιουργείς με την πολιτική σου -εντός και εκτός της χώρας σου- ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Θα τους βρεις μπροστά σου.

Όταν οι Ευρωπαίοι πολίτες συνειδητοποιήσουν τον όλεθρο που έσπειραν -και συνεχίζουν να σπέρνουν- σε άλλες χώρες και άλλους λαούς οι κυβερνήσεις και οι ολιγαρχίες των χωρών τους, όταν οι Ευρωπαίοι πολίτες αντιληφθούν πως είναι εντελώς αναλώσιμοι και χρησιμεύουν ως ασπίδες για την ολιγαρχία των χωρών τους, ίσως να αντιδράσουν.

Δυστυχώς, για την ώρα, ανύποπτοι Ευρωπαίοι πολίτες πληρώνουν τις τραγικές επιλογές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Και μάλιστα, το πιο αστείο είναι πως αυτές οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις -αφού διέλυσαν με πολέμους τις κοινωνίες πολλών αραβικών χωρών- θα επικαλεστούν λόγους ασφαλείας των Ευρωπαίων πολιτών για να μειώσουν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών.

Τα χτυπήματα στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι έχουν αιτία.

Η αιτία είναι οι πολεμικές επεμβάσεις και η διάλυση ολόκληρων χωρών από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους συμμάχους τους.

Πρόσθεσε και τα εκατομμύρια απελπισμένους και αποκλεισμένους των ευρωπαϊκών κοινωνιών -άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν-, και έχεις την πλήρη εικόνα.

Βέβαια, αν κάποιος θέλει να πιστεύει πως άνθρωποι ανατινάζονται στις ευρωπαϊκές πόλεις μόνο και μόνο επειδή τον ζηλεύουν γιατί είναι πάρα πολύ γαμάτος και πολιτισμένος -σε σχέση με αυτούς-, ας συνεχίσει να το πιστεύει.

Να ξέρει, όμως, πως αυτό δεν πρόκειται να τον βοηθήσει σε τίποτα.

του Pitsirikos

---------------------------------------

[Πηγή]

(Σπάνια βρίσκω κείμενο με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Το άρθρο αυτό το πιτσιρίκου είναι ένα απ'αυτά: περιεκτικό, αναλυτικό, αληθινό σε βαθμό που σπάει κόκαλα με τις διαπιστώσεις που κάνει, με λίγα λόγια απλά εξαιρετικό!)

Εγώ είμαι με τους πρόσφυγες - Pitsirikos

[Κείμενα του πιτσιρίκου διαβάζω σχεδόν κάθε μέρα και πολλές φορές τα αναδημοσιεύω, γιατί σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ με το περιεχόμενό τους. Με το παρακάτω κείμενο -που βέβαια τόσο όμορφα όπως αυτός δεν θα μπορούσα ποτέ να είχα γράψει εγώ- συμφωνώ απόλυτα.]

Αν και είναι πια ολοφάνερο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει σχέδιο για την προσφυγική κρίση, στην Ελλάδα -και όχι μόνο- υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν το έχουν αντιληφθεί.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε σχέδιο μόνο για τις τράπεζες και τις αγορές. Πολιτική δεν έχει.

Όταν χρειάστηκαν πολιτικές αποφάσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο -στο ΝΑΤΟ διοικούν οι Αμερικανοί όχι οι Ευρωπαίοι- έκλεισε τα σύνορα, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Γενεύης, και ερωτεύτηκε την Τουρκία, ένα κράτος-τρομοκράτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεβρακώθηκε.

Διαβάζω τα όσα λέγονται στην Ελλάδα ανάμεσα στους πολιτικούς και σκέφτομαι πως δεν αλλάζουν με τίποτα.

Πρέπει να είσαι φανατικός, τυφλός και υστερικός, για να κατηγορείς την ελληνική κυβέρνηση για την προσφυγική κρίση. Ή πληρωμένος.

Και είναι χυδαίο να κάνεις πολιτικό παιχνίδι, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο των συνόρων.

Δεν έκανε η Ελλάδα τον πόλεμο στη Συρία, δεν βομβάρδισε η Ελλάδα την Συρία, δεν στηρίζει με κανέναν τρόπο η Ελλάδα τον πόλεμο στη Συρία.

Επίσης, δεν ήταν η Ελλάδα που είπε πως η Γερμανία μπορεί να δεχτεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες.
Αυτό το είπε η Άνγκελα Μέρκελ. Και μετά -βλέποντας την ραγδαία πτώση της δημοτικότητάς της- το μετάνιωσε.

Εν τω μεταξύ, όμως, οι πρόσφυγες είχαν ξεκινήσει.

Μπορείς να κατηγορήσεις την ελληνική κυβέρνηση για πάρα πολλά πράγματα αλλά είναι εντελώς ηλίθιο να προσπαθείς να της καταλογίσεις και το κλείσιμο των συνόρων.

Τα σύνορα τα έκλεισε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μπορεί αυτό να μην αρέσει στους Μένουμε Ευρώπη αλλά η αγαπημένη τους Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα. Της Ελλάδας δεν της πέφτει λόγος. Για τίποτα πια.

Η Ευρώπη κατηγορεί τον Ντόναλντ Τραμπ που θέλει να σηκώσει τείχος στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό αλλά σήκωσε τα δικά της τείχη και αφήνει έξω όχι Μεξικάνους αλλά πρόσφυγες.

Οι ευρωπαϊκές χώρες καταπατούν την συνθήκη της Γενεύης -που έχουν υπογράψει όλες- αλλά οι Ευρωπαίοι πολίτες, με κάποιες εξαιρέσεις, κοιμούνται ύπνο βαθύ.

Ο φασισμός και ο ρατσισμός φουντώνουν στην Ευρώπη, και αυτό δεν γίνεται από ακροδεξιές κυβερνήσεις· γίνεται από κυβερνήσεις κεντροδεξιών και σοσιαλδημοκρατών.

Κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γίνονται ακροδεξιές και υιοθετούν φασιστικές απόψεις, για να μην έρθουν οι φασίστες.

Αν γίνεις εσύ φασίστας, θα έχουν έρθει οι φασίστες.

Δεν είναι και πολύ δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αυτό. Αν και για πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες αποδεικνύεται πολύ δύσκολο.

Πάντως, όποιος αγαπάει πραγματικά την Ευρώπη, ας φωνάξει πως η Ευρώπη γίνεται φασιστική. Τώρα, μετά θα είναι αργά.

Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει η χρεοκοπημένη Ελλάδα που ούτε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματός της δεν μετράει.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν καταφέρει έξι χρόνια να βρουν μια εναλλακτική λύση στην χρεοκοπία της χώρας και στα Μνημόνια, και θα αντιμετωπίσουν το προσφυγικό;

Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Από την άλλη, σκέφτομαι πως και η πλούσια και οργανωμένη Γερμανία να ήταν στην θέση της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το θέμα με τους πρόσφυγες.

Η λύση δεν είναι να φυλακιστούν οι πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι πρόσφυγες είναι ξεριζωμένοι άνθρωποι, δεν είναι εγκληματίες.

Η μόνη πραγματική λύση είναι να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία. Αυτό μπορούν να το πετύχουν μόνο όσοι συμμετέχουν σε αυτόν τον πόλεμο.

Μέχρι τότε, είναι έγκλημα και παραβίαση των διεθνών κανόνων νομιμότητας το κλείσιμο των συνόρων.

Οι πρόσφυγες δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους και απαγορεύεται να πάνε στις χώρες που θέλουν να πάνε.

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οι «αρχές και οι αξίες» της Ευρώπης.

Είμαι άνθρωπος και είμαι περαστικός από αυτή τη ζωή και από αυτόν τον πλανήτη. Όπως όλοι μας.

Ως εκ τούτου, δεν μπορώ παρά να είμαι με τους ανθρώπους που είναι σε ανάγκη.

Οι πρόσφυγες είναι σε ανάγκη και δεν μπορώ παρά να είμαι μαζί τους.

Απλό είναι.

Οι περισσότεροι Έλληνες το έχουν καταλάβει. Και το δείχνουν με τον τρόπο τους.



----------------------------
[Πηγή]

Νόαμ Τσόμσκι: Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας

Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας όπως αποκαλύπτει σε μια άκρως φιλελληνική και συγκλονιστική συνέντευξη ο κορυφαίος Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Μιλά για την Ελλάδα και… υποστηρίζει ότι καταστρέφεται βάσει σχεδίου, με σκοπό την τελική υποδούλωση η οποία θα χρησιμεύσει σαν «μάθημα» σε οποιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να αντισταθεί.

Με τον Νόαμ Τσόμσκι συμφωνεί και o καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, Μάικλ Χάντσον, ο οποίος κρίνει ότι η παραμονή στο ευρώ θα οδηγήσει το Βερολίνο στην επίτευξη του στόχου του που δεν είναι άλλος από το να συντρίψει την Ελλάδα.

Ο Χάντσον θεωρεί ότι καλύτερη επιλογή για το χρέος είναι να προσφύγει η Ελλάδα νομικά στο Διεθνές Δικαστήριο καταγγέλλοντάς το ως απεχθές και στο διάστημα μέχρι να βγει η απόφαση, να προετοιμαστεί για την έξοδο από το ευρώ, καθώς κρίνει ότι η παραμονή σ’ αυτό θα οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου του Βερολίνου: να συντρίψει την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σ’ αυτό το διάστημα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις και την ανάπτυξή της.

• Ποια είναι η αποτίμησή σας για τη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές;

Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.

Ομως δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Πίστευε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εγκαταλείψει το ευρώ. Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει [στους δανειστές], «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα».

Αυτό το χρέος ήταν απεχθές, όπως είπε και η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος που συστάθηκε από τη Βουλή. Το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι η συμφωνία για το δάνειο του 2010 δεν θα έπρεπε να έχει υπογραφεί. Η διεφθαρμένη ηγεσία του ΔΝΤ και ο Στρος-Καν παρέκαμψαν τους δικούς του κανόνες και η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν λάθος και εξαιτίας αυτού ο λαός υπέφερε πολλά δεινά.

• Δεδομένου ότι η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ αποδεικνύει ότι η συνέχιση της λιτότητας κάνει τα πράγματα χειρότερα, πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και πάλι αντιμέτωπη με μια κρίση χρέους;

Θα είναι μια πολύ χειρότερη κρίση από την προηγούμενη. Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Ελληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.

Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα. Ισως και ένα εκατομμύριο Ελληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.

• Τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία στην Ευρώπη;

Προφανώς, με τους όρους αυτής της διάσωσης, η δημοκρατία είναι απλά σκουπίδια, όπως γράφτηκε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο. Θυμάστε πως όταν ο Παπανδρέου ήταν να θέσει τους όρους για το πρώτο δάνειο σε δημοψήφισμα, αμέσως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί του είπαν ότι δεν μπορεί να το κάνει, διότι όλοι [οι δανειστές] ήταν ενάντια.

Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που κάνει το χρέος απεχθές, διότι η κυβέρνηση πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες, οι οποίοι εκείνη την περίοδο ήταν στους δρόμους και διαμαρτύρονταν. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό και νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Σ’ αυτό το διάστημα η Ελλάδα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις της και την ανάπτυξή της. Τώρα όμως δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης, καθώς έχεις μια ξένη χώρα η οποία έρχεται και σου αφαιρεί περιουσία και δημόσια αγαθά και μετατρέπει τις υποδομές σου και τις υπηρεσίες σου σε είδη προς πώληση. Είναι προφανές ότι οι ξένοι επενδυτές θέλουν να αγοράσουν προϊόντα όπως η εταιρεία ηλεκτρισμού, προκειμένου να κάνουν αυξήσεις και να έχουν κέρδη.

Το κόστος ζωής στην Ελλάδα θα αυξηθεί δραματικά. Αυτή είναι η κατεύθυνση πανευρωπαϊκά. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Και άλλα αριστερόστροφα κόμματα οδηγούνται σε προγράμματα που μας γυρίζουν στον περασμένο αιώνα. Αυτή είναι η επιλογή των Γερμανών και της τρόικας μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Πρόκειται για λεηλασία του δημόσιου πλούτου.

• Πιστεύετε ότι η γερμανική ηγεσία, με την παρούσα τακτική της ταπείνωσης της Ελλάδας, αναβιώνει, κατά κάποιον τρόπο, τη Συνθήκη των Βερσαλιών, η οποία επέβαλε βαρύτατους όρους στη Γερμανία;

Αυτό συνέβη τη δεκαετία του 1920. Η διαφορά είναι ότι από το 1929 όλος ο κόσμος αναγνώριζε ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις. Ετσι, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και οι Σύμμαχοι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να αναγκάσουν μια χώρα να πληρώσει πάνω από τις δυνάμεις της. Σήμερα αυτή η βασική αρχή απορρίπτεται και αγνοείται το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει τα αναγκαία έσοδα ώστε να αποπληρώσει τα δάνεια. Ετσι της λένε: «Εάν δεν έχετε να πληρώσετε, δεν πειράζει. Να δώσετε την περιουσία σας».

Ομως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, κανένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του. Εδώ δεν είναι μόνο το ότι γίνεται υπέρβαση της δημοκρατίας, αλλά απορρίπτεται ο ίδιος ο ορισμός του κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Αρα είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από μια επίθεση στη δημοκρατία. Είναι ένας διευρωπαϊκός πόλεμος. Και ο Τσίπρας δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, όπως και η Αριστερά σε άλλες χώρες, π.χ. στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για έναν οικονομικό πόλεμο.

• Ποιος είναι ο ρόλος της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι στη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και κυρίως στο «ελληνικό πρόβλημα»;

Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν. Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.

Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς. Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μέρος της πλύσης εγκεφάλου που μας επιβάλλουν. Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.

• Πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα να επανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από το χρηματοπιστωτικό σύστημα;

Οχι, διότι, για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες. Έχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων, μετατρέποντας τη συζήτηση σε μια μάχη κατά του σταλινισμού. Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση. Περίπου το 20% των Λετονών έχουν μεταναστεύσει.

---------------

[πηγή]

Guardian: Όποιος κι αν εκλεγεί, ένας Ολλανδός κοστουμαρισμένος θα διοικεί την Ελλάδα

Οι Έλληνες καλούνται στις κάλπες την Κυριακή. Όμως, όποιος κι αν είναι ο επόμενος «ένοικος» του Μεγάρου Μαξίμου, δεν θα διοικεί τη χώρα, προειδοποιεί η βρετανική εφημερίδα Guardian.

Αντί για αυτό, η συγκεκριμένη «τιμή» θα ανήκει σε έναν «κοστουμαρισμένο» Ολλανδό οικονομολόγο των Βρυξελλών, με τον τίτλο του Γενικού Διευθυντή της Υπηρεσίας Υποστήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων της Κομισιόν, γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Πρόκειται για τον Maarten Verwey, ανώτατο αξιωματούχο του υπουργείου Οικονομικών της Ολλανδίας, ο οποίος εντάχθηκε στην Κομισιόν το 2011 και είχε το ρόλο του επικεφαλής της Κύπρου, ο οποίος έχει αντίστοιχη θέση στην taskforce της Ε.Ε για την Ελλάδα.

Οι εξουσίες του είναι άνευ προηγουμένου, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian. «Και παρότι λίγοι ψηφοφόροι στους δρόμους της Αθήνας έχουν ακούσει το όνομά του, πολλοί καταλαβαίνουν ότι το πώς θα ψηφίσουν κάνει λίγη διαφορά για το τι θα συμβεί στη συνέχεια», προσθέτει.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μάχονται για την πρωτιά στις εκλογές. Ομως, υπό τους δρακόντειους όρους του νέου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, για ρευστό με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις, η Αθήνα ουσιαστικά «παρέδωσε στους Ευρωπαίους δανειστές τον έλεγχο για τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές».

Το μνημόνιο κατανόησης με τις λεπτομέρειες για την τριετή συμφωνία και το δάνειο των 86 δισ. ευρώ απαιτεί από την κυβέρνηση «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις σχετικές ενέργειες… πριν αυτές οριστικοποιηθούν και υιοθετηθούν νομοθετικά». Σε αντάλλαγμα για το δάνειο, η Ελλάδα- που πρέπει να αποπληρώσει περίπου 1,3 δισ. των δανείων της το Δεκέμβριο και άλλα 6 δισ. το 2016- έχει δεσμευθεί να αναθεωρήσει δραστικά την οικονομία της και να κάνει ριζικές αλλαγές στην Υγεία, την κοινωνική πρόνοια, τις συντάξεις και τη φορολογία, υπενθυμίζει η βρετανική εφημερίδα.

Περίπου 120 νόμοι πρέπει να περάσουν φέτος, με τις μελλοντικές δόσεις του δανείου να εξαρτώνται από ικανοποιητικές τριμηνιαίες αξιολογήσεις προόδου, τονίζει ο Guardian.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αγορά», το 20μελές επιτελείο του Verwey ουσιαστικά θα συγγράψει τους νόμους για όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, από τη φορολογία για τις επιχειρήσεις και τα εργασιακά, μέχρι την Υγεία και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ενώ θα προετοιμάσουν ενδιάμεσες εκθέσεις κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης της οικονομίας. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο Ολλανδός θα έχει απευθείας επικοινωνία με το γραφείο του πρωθυπουργού, έπειτα από σχετική απαίτηση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Πριν καν το σχηματισμό της, η νέα κυβέρνηση είναι δεσμευμένη για την επίτευξη μίας σειράς σκληρών στόχων, ανάμεσά τους να διαμορφώσει το προβλεπόμενο πρωτογενές έλλειμμα από 1,5% σε 0,25% έως το τέλος του οικονομικού έτους και να φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μεσοπρόθεσμα. Πρέπει να βελτιώσει τη φορολογική συμμόρφωση και τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, όπως και να συγκεντρώσει περισσότερα χρήματα μέσω μέτρων, όπως η κατάργηση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τους αγρότες, η αύξηση του ΦΠΑ και ο έλεγχος των προμηθειών υγείας.

Αλλαγές στο συνταξιοδοτικό αναμένεται να εξοικονομήσουν 1% του ΑΕΠ έως το 2016 και το όφελος των μεταρρυθμίσεων 0,5%. Επιπλέον, πρέπει να αναθεωρηθεί η νομοθεσία για την αγορά εργασίας, να απελευθερωθούν αγορές όπως εκείνη της ενέργειας και τα κλειστά επαγγέλματα, όπως των συμβολαιογράφων να ανοίξουν. Για να εκσυγχρονιστεί το κράτος και η δημόσια διοίκηση, πρέπει να μεταρρυθμιστεί η Δικαιοσύνη, να περικοπούν τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων και να «απολιτικοποιηθεί» η γραφειοκρατία.

Οι δανειστές θα έχουν ιδιαίτερα μεγάλο λόγο στη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, τονίζει ακόμη ο Guardian. «Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις και από τα δύο κόμματα που προηγούνται πως αν εκλεγούν θα προσπαθήσουν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις, τα μέτρα διαμορφώνουν ένα δύσκολο νομοθετικό πρόγραμμα από το οποίο ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, όποιο κι αν είναι το όνομά του, θα το βρει δύσκολο- αν όχι αδύνατο- να αποκλίνει.

----------------

[πηγή]

Ναι ρε, θέλω μια «Ελλάδα απομονωμένη» (και όσους την κατοικούν ελεύθερους)

Το να «απομονωθούμε» από την Ευρωπαϊκή Ένωση των σιδερένιων κανόνων της φτώχειας και να αρχίσουμε να «κάνουμε παρέα» με τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, που ζουν και δουλεύουν σε αυτή την χώρα, είναι τελικά μια πολύ καλή ιδέα.

 

Θα τα γράψω με όσο πιο απλά λόγια και όσο πιο συμπυκνωμένα γίνεται. Καθότι εκλογές έρχονται και καλό είναι ορισμένα πράγματα να είναι ξεκάθαρα. Ξέρετε πια τι συμβαίνει όταν «μασάμε τα λόγια μας» …

Ναι μπορεί να συμβεί και όσα έγιναν τελευταία αποδεικνύουν ότι πρέπει να συμβεί: Η Ελλάδα να πάψει να έχει σαν νόμισμά της Ευρώ και ΚΥΡΙΩΣ να βγει εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το «ΚΥΡΙΩΣ» κολλάει στο ότι οι βασικές Ευρωπαϊκές Συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας, της Νίκαιας και του Άμστερνταμ είναι που αποτελούν το «πακέτο» των κανόνων που μας φτωχοποιούν όλο και πιο πολύ και μας κάνουν να δουλεύουμε «χωρίς αύριο» για το τίποτε.

Εκεί ορίζονται οι στόχοι, οι διαδικασίες, η φυσιογνωμία και οι αρχές  του μορφώματος της Ευρωπαϊκής  Ένωσης καθώς και οι μηχανισμοί ελέγχου της τήρησής τους. Εκεί είναι η «πηγή» του «νεοφιλελεύθερου» χαρακτήρα της διακρατικής αυτής οντότητας. Μια σύντομη ανάγνωση –έστω και των περιλήψεών τους- στέλνει περίπατο  κάθε θεωρητικολογία περί «άλλης Ευρώπης» αφού σου ξεκαθαρίζει ότι καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με την έννοια της  «Ευρώπης» ως κοινωνικό, πολιτισμικό ή γεωγραφικό σχήμα. Ορίζουν μια «αγορά» μέσα σε άλλες, παγκόσμιες, «αγορές» και προσαρμόζουν την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε αυτή την υποτιθέμενη «αναγκαιότητα».   

Το Ευρώ είναι απλά το «εργαλείο» για να εφαρμόζονται αυτοί οι κανόνες. Γι αυτό μας το «πουλάνε» ως πανάκεια. Χτες ήταν οι «επιδοτήσεις» και οι «εθνικές προτεραιότητες» σήμερα είναι βασικά το Ευρώ (μαζί με τις επιδοτήσεις και τις εθνικές προτεραιότητες) .
 

Άλλο θες εσύ, άλλο αυτοί 

Όταν ακούς ότι «πρέπει να είμαστε στην Ευρώπη» φαντάζεσαι τον εαυτό σου σαν έναν ευκατάστατο κάτοικο στο  trendy κέντρο του Λονδίνου. Σαν ένα οικογενειάρχη σε ένα καταπράσινο εξοχικό στα περίχωρα του Μονάχου. Σαν ένα δημιουργικό καλλιτέχνη στο Σεν Ζερμαίν ντε Πρε στο Παρίσι. Έναν καινοτόμο επιχειρηματία στην Βαρκελώνη. Να κάνεις βόλτες χεράκι – χεράκι στην μαγική Μπρύζ.  Μόνο που αυτοί σε φαντάζονται (κι ακόμη χειρότερα σε μετατρέπουν) σε έναν δύστυχο τύπο στα περίχωρα του Ταλλίν της Εσθονίας (στα οποία δεν θέλεις να ζήσεις πίστεψέ με). Σαν έναν υπάλληλο με 360 ευρώ μισθό στην Λετονία που φυτοζωεί επειδή δεν μπορεί να μεταναστεύσει. Σαν  οφειλέτη στην Μαδρίτη που του κατασχέτουν το σπίτι. Σαν βιομηχανικό εργάτη στο ‘Όφενμπαχ έξω από την Φρανκφούρτη, για να σε μεταφέρουν νύχτα πουλμανάκια δουλεμπόρων του 2015, προκειμένου να κάνεις την βραδινή βάρδια με μισθό “mini job” και να σε πάνε κι αύριο αν είσαι «καλό παιδί». Καλές οι ιδέες σου, αλλά δεν είναι οι δικές τους ιδέες.
 

Αντί να δώσουν πήραν

 
Όχι η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ δεν αύξησε το ΑΕΠ της χώρας και με την κρίση απλά χάσαμε το 50% όσων κερδίσαμε-όπως μας λέει ο Ευάγγελος Βενιζέλος αλλά και νεόκοποι κυβερνητικοί θεωρητικοί. Αυτό που συνέβη είναι ότι «έφαγαν χοντρά» οι γνωστές 100 οικογένειες που λυμαίνονται τους πάντες σε αυτή την χώρα, συμπράττοντας (έχοντας καλύτερους όρους όντως) με τις γαλλογερμανικές πολυεθνικές (Siemens και δεν συμμαζεύεται). Σε εμάς έταξαν πρόσκαιρα κάτι «χάντρες και καθρεφτάκια» επιχειρηματικών ή καταναλωτικών δανείων  που τα παίρνουν τώρα πίσω διπλά και τριπλά. Εκτός από τα λεφτά μας (που κλέβουν με αποπληρωμές «κόκκινων δανείων» και μειώσεις μισθών) μας παίρνουν κι άλλα. Το δικαίωμα να δουλεύουμε με βάση το 8ωρο 5 μέρες την εβδομάδα. Το να μπορούμε να αρρωστήσουμε χωρίς να πρέπει να έχουμε «καβάντζα» ή να πουλήσουμε κανένα οικόπεδο. Το να μπορούμε να σπουδάσουμε χωρίς «σπόνσορα». Το να μην πρέπει να μένεις με την μάνα σου μέχρι τα 45 κι άμα.  Το δικαίωμα να ζεις αξιοπρεπώς. Το δικαίωμα να είσαι αυτό που πιστεύεις και όχι αυτό που καταναλώνεις. Το δικαίωμα να μην σε ευτελίζει κάθε μέρα όποιος έχει κάποιας μορφής εξουσία.
 

Μπορούμε καλύτερα χωρίς τα λεφτά τους

 
Δεν χρειαζόμαστε τα λεφτά τους (και τα λεφτά κανενός) για να ζήσουμε. Ουδέποτε μας έδωσαν πραγματικά δάνεια. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση οι τραπεζίτες και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες (μόνο τέτοιους έχει η Ευρώπη δεν είναι ελληνικό προνόμιο)  μοιράζουν μεταξύ τους, αν και όχι ισότιμα, τα λεφτά που παίρνουν από την ΔΙΚΗ ΣΟΥ φορολογία και την ΔΙΚΗ ΣΟΥ εκμετάλλευση (την εργατική λέω, υπεραξίες και όλα τα σχετικά). Τελευταία επειδή ζορίστηκαν από τους Κινέζους, τους Αμερικανούς και τους άλλους «αναδυόμενους» «συναδέλφους» τους στον πλανήτη, είτε σου παίρνουν περισσότερα, είτε σου δίνουν λιγότερα για να την βγάλεις. Κάπως έτσι φούσκωσε και το περίφημο χρέος και στην συνέχεια ήρθαν και από πάνω οι μυστήριες δανειακές συμβάσεις, τα εξοπλιστικά και όλα αυτά που ψάχνουν σε εκείνη την Επιτροπή Αλήθειας στην Βουλή. Τα μνημονιακά δισεκατομμύρια για τα οποία η ζωή μας έχει γίνει κουρέλι, περνάνε αλλά …δεν κολλάνε. Εκταμιεύονται, τα «ρουφάνε» μετά οι τράπεζες ή αυτοί που σε έχουν δανείσει γιατί απλούστατα αποπληρώνουν τον εαυτό τους και στέλνουν σε εσένα τον λογαριασμό.
 

Απ’ όλα έχουμε

 
Η χερσόνησος στην οποία κατοικούμε ΔΕΝ είναι «Ψωροκώσταινα»! Ακόμη και μετά την καταστροφή που προκάλεσε στην βιομηχανία η εμπλοκή στην Ε.Ε.  Δεν λέμε ότι έχει από διαμάντια μέχρι πετρέλαιο . Έχει πάρα πολλά αγαθά  όμως, που μπορεί και να τα παράγει για τους κατοίκους της και να τα ανταλλάξει με άλλα που υπάρχουν αλλού. Μπορεί να μας ταΐσει, να μας ντύσει, να μας μορφώσει, να μας μεταφέρει, να μας προστατέψει, να μας γιατρέψει, να μας χτίσει σπίτια,  Επίσης να μας φτιάξει κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, λογισμικό, φάρμακα και καλλυντικά και διάφορα άλλα «καλούδια» και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Πάντα – λόγω και της θέσης της- θα μπορεί να βρει κι αυτά που της λείπουν, γιατί η περίφημη «παγκοσμιοποίηση» δε διαβάζεται μόνον από την μία πλευρά. Ναι, μπορεί να υπάρχουν οι μηχανισμοί οικονομικών πιέσεων αν κάποια χώρα διαγράψει το χρέος της (αυτό που λέγαμε παραπάνω διότι εννοείται ότι πρέπει και θα το διαγράψουμε μια και καλή ). Όμως από την άλλη όταν υπάρχει ζήτηση για κάτι, πάντα θα βρεθεί αυτός που δεν θα αντισταθεί στην δυνατότητα να στο πουλήσει και να βγάλει κέρδος. Και υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι αφού ως γνωστόν η φύση και η αγορά απεχθάνεται το κενό. Για τον τουρισμό δεν έγραψα κάτι, φαντάζομαι καταλαβαίνετε: «Διαμαντένιες ακρογιαλιές», «μαγευτικά ηλιοβασιλέματα», «greek souvlaki και mousaka» άρα …εδώ τα δολάρια, τα γιεν, τα ευρώ και τα ρούβλια.
 

Μπά, δεν θα γίνει πόλεμος

 
Αν φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα γίνει κανένας πόλεμος και δεν θα επέλθει καμία «εθνική καταστροφή». Αντιθέτως επειδή είμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (άρα και στο ΝΑΤΟ) έχουμε εμπλακεί σε κάθε είδους πολεμική σύρραξη που έχει συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Μας έχουν μετατρέψει σε φυλάκιο των ευρωπαίων και μας ζητάνε να πνίγουμε στο Αιγαίο τις καραβιές των μεταναστών που προκύπτουν από τις επεμβάσεις τους και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουμε να γίνουμε στόχος. Όσο για το Κυπριακό εντός Ευρώπης έχει παγιωθεί η διχοτόμηση του νησιού με τις μπαρούφες περί επέκτασης του «κοινοτικού κεκτημένου» κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον και στο βόρειο τμήμα. ‘Ίσως μάλιστα να είναι θέμα χρόνου το πότε θα μας ζητήσουν και νέο εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία, περίπου έναν αιώνα μετά το τελευταίο που στείλαμε (επί Ελ.Βενιζέλου) και γνωρίζουμε τις επιπτώσεις του.
 

Θα καταρρεύσουν οι τράπεζες λέμε…

 
Γιατί φοβάσαι την «κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος» που είναι «ο αιμοδότης της οικονομίας»; Αυτό που πρέπει να φοβάσαι είναι η δική σου (εξελισσόμενη) κατάρρευση για να σωθούν οι τραπεζίτες. Διότι στην πραγματικότητα ΕΣΥ είσαι ο αιμοδότης της οικονομίας και στην προκειμένη περίπτωση ένα «κλίκ» πριν από την πλήρη αφαίμαξη. Τις Τράπεζες «τις έχει» μετοχικά το ελληνικό δημόσιο με τα δικά σου λεφτά και τις χαρίζει στα πρώην αφεντικά τους να τις διαχειρίζονται αντί να τις κοινωνικοποιήσει και να λειτουργήσουν για το δικό σου συμφέρον με τα αποθεματικά και όλες τις δυνατότητες που έχουν.
 

…και θα γίνει υποτίμηση

 
Μην «ψαρώνεις» με την «τεράστια υποτίμηση» του όποιου εθνικού νομίσματος που υποτίθεται πώς θα σου συμβεί αν φύγεις από το Ευρώ. ‘Ήδη έχεις δεχθεί τέτοια εσωτερική υποτίμηση, έτσι ώστε «ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται». Ακόμη και οι «ειδικοί» που έχουν επιστρατευτεί για να σε πείσουν ότι δεν θα έχεις να αγοράσεις ούτε ένα μπουκάλι γάλα, μόνον αν προσθέσουν τις μνημονιακές εσωτερικές υποτιμήσεις στην λογική πρόσκαιρη υποχώρηση του εθνικού νομίσματος, μπορούν να παράγουν την εικόνα που θέλουν (βλ. έκθεση της Ernst –Young). Το εγχώριο νόμισμα και η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα αυξήσει την εγχώρια ζήτηση και θα πάψεις να είσαι άνεργος ενώ θα σε απαλλάξει από την υποχρεωτική υπέρ-φορολογία που σου επιβάλλουν και οι τιμές θα μείνουν πάνω-κάτω ίδιες για τα βασικά είδη.
 

Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;

Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Όμως ούτως ή άλλως τα πράγματα δεν είναι εύκολα. ‘Αλλά από τον καναπέ μόνο …κανάλια ή  σελίδες στο internet μπορείς να αλλάξεις. Δυστυχώς θα πρέπει να τον εγκαταλείψεις για ένα διάστημα διόλου ευκαταφρόνητο. Είναι όμως όμορφα εκεί έξω.

 Με το «ξεμπλοκάρισμα» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ δεν είναι το ζητούμενο να αλλάξει μόνο η οικονομία. Αλλά να αλλάξεις κι εσύ. Για την ακρίβεια να …γίνεις ΕΣΥ η οικονομία! Οι πολιτικές κατευθύνσεις, η οικονομική πορεία να μην αποφασίζονται σε συσκέψεις επιχειρηματιών ή από εγχώριες και ευρωπαϊκές γραφειοκρατίες. Να αποφασίζονται από εσένα για όλους και από όλους για εσένα. Να μην είσαι πια ένας πολίτης «δυτικού τύπου» που δικαιούται να επιλέγει κάθε 2, 3 ή 4 χρόνια ποιο «παραμύθι» θα τον κοροϊδέψει ή σε ποιο ψευτοδίλημμα να απαντήσει.

Κι αν όλα αυτά φαίνονται «βουνό» και άρνηση μιας πραγματικότητας που κυριαρχεί σε όλο τον πλανήτη, υπάρχει ένα ερώτημα που ο καθένας μας οφείλει να απαντήσει:
«’Eχεις να κάνεις τίποτε, πραγματικά, καλύτερο;»…

(Αν μου σχολιάσει κανείς ότι για όλα τα παραπάνω δεν παραθέτω οικονομικά στοιχεία, θα …εκδικηθώ! Θα αραδιάσω όλα τα αποσπάσματα οικονομολόγων, αναλυτών, κοινωνιολόγων, πολιτικών και φιλοσόφων από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος που στηρίζουν  εν μέρει ή ολικά, τα παραπάνω. Υπόσχομαι το πιο βαρετό και κουραστικό κείμενο από καταβολής διαδικτύου). 

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου (Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015)

--------------------------

[πηγή]

«Η Χώρα μου και οι άνθρωποί της καταρρέουν»

Είμαι άφωνος.

Και όχι από χθες ή την προηγούμενη εβδομάδα. Έχω μείνει άφωνος από τις 13 Ιουλίου, όταν ο Ελληνικός αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε να επιβαρύνει τη χώρα και το λαό της με ένα νέο δάνειο, το τρίτο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα από το 2010, ταυτόχρονα με το πιο αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας που υπήρξε ποτέ.

Έχω μείνει άφωνος από τότε και, εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα,σκέφτηκα ότι δεν μπορώ πια να γράφω σε blogs. Μου πήρε χρόνο να καταπιώ και να απορροφήσω το σοκ. Αλλά και πάλι. Δεν μπορώ να το χωνέψω.

Δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω πώς μια Αριστερή κυβέρνηση κατέληξε να υπογράψει το χειρότερο πρόγραμμα λιτότητας που υπήρξε ποτέ. Για τον απλούστατο λόγο ότι, αν μια Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει τέτοια συμφωνία, τι θα πρέπει να περιμένω από μια Δεξιά ή Νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να κάνει; Επιδρομή στο διαμέρισμά μου, να κλέψουν τα τηγάνια στην κουζίνα μου, την συλλογή από πήλινες γάτες και τα βρακιά μου;

Όταν η Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει μια τέτοια συμφωνία, μπορούμε να πούμε ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει τελειώσει. Και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Πρώτα, κατηγορήσαμε τους πιστωτές ότι θέλουν να πατάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία και άλλων, τέτοιου είδους, παραδειγμάτων εντός της Ευρωζώνης. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε και πάλι τους πιστωτές, ειδικά τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Σόιμπλε, και το σχέδιο του για Grexit: 5 χρόνια με πακέτα διάσωσης, 5 έτη με προσωρινό Grexit, προτού η Ελλάδα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές. Αυτή ήταν η αρχική θέση του Σόιμπλε το 2011. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε τη διαφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας όσον αφορά τους όρους περί“ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους”. Και τέλος, κατηγορήσαμε τον«ερασιτεχνισμό της Ελληνικής κυβέρνησης” που έστειλε στο Eurogroup το οικονομικό επιτελείο της για να εξηγήσει στους πιστωτές της Ελλάδας, σχετικά με το πώς θα πρέπει να αλλάξει η Ευρωζώνη. Για τον Βαρουφάκη και τους συνεργάτες του, τους πήρε δύο μήνες για να καταλάβουν ότι οι πιστωτές δεν έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάποιες οικονομικές θεωρίες και επαναστατικά μανιφέστο, αλλά απλώς ήθελαν πίσω τα λεφτά τους.

Όλες μας οι κατηγορίες ήταν σωστές και λάθος ταυτόχρονα, επειδή το παιχνίδι ήταν στημένο εξ’ απαρχής του.

Όταν η Ελληνική ομάδα ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στις προτάσεις της, ήταν πολύ αργά. Ο Σόιμπλε ήταν αποφασισμένος να διώξει την Ελλάδα έξω από το Ευρώ με τις κλωτσιές και επιπλέον να «βοηθήσει» να γεφυρωθεί το χρονικό διάστημα που θα κρατούσε το Grexit με ένα δάνειο ύψους περίπου 50 δις Ευρώ. Ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Ευρώ, με ή χωρίς δραχμή, με ή χωρίς τον Σόιμπλε ή τον ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης των 50- 84 δις Ευρώ και ένα ακόμη πρόγραμμα διάσωσης. Δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα αυτή, για τους ανθρώπους της- τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς.

Πραγματικά δεν με νοιάζει, αν Βαρουφάκης φοράει κακόγουστα πουκάμισα και γιατί ήθελε να «χακάρει» τους ΑΦΜ των φορολογουμένων καθώς κάθονταν με την ομάδα του από εξειδικευμένους χάκερ και παιδικούς του φίλους. Ο Βαρουφάκης δεν είναι των προτιμήσεών μου. Ποτέ δεν ήταν. Καθώς όμως η ζωή μας στην Ελλάδα καταρρέει μέρα με τη μέρα, έχω και να διαβάσω την 2.034η συνέντευξη του Βαρουφάκη εξηγώντας τη θεωρία των παιγνίων του και την ακαδημαϊκή του υπόθεση εργασίας, την ιστορία της μητέρας του και τον πόνο του ξαδέρφου του.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, δεν δίνω δεκάρα. Ειλικρινά, αγαπητοί μου, ως εδώ και μην παρέκει.

Έχω βαρεθεί να ακούω νομοθέτες της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται για την Πρόεδρο του Κοινοβουλίου και να ισχυρίζονται ότι “η Ζωή Κωνσταντοπούλου βασανίζει τους βουλευτές με την σχολαστικότητά της”.Ειλικρινά δεν δίνω δεκάρα.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, έχω βαρεθεί να βλέπω βουλευτές που «βασανίζονται» κερδίζοντας € 5,000 και περισσότερα τον μήνα και απολαμβάνουν το αφορολόγητο, ενώ εμείς οι υπόλοιποι κυριολεκτικά αιμορραγούμε: οικονομικά, ψυχολογικά, σωματικά και ηθικά.

Ούτε με νοιάζει αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αν ο Πρωθυπουργός θέλει πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να εξασφαλίσει μια σαφή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, ώστε να μπορέσει να περάσει τα νομοσχέδια λιτότητας που οδηγούν στο πουθενά.

Κωφεύω στους υπουργούς της κυβέρνησης, τα κομματικά στελέχη και τους νομοθέτες της αντιπολίτευσης που συζητάνε για το αν ο Βαρουφάκης πρέπει να κατηγορηθεί για μεγάλη ή μικρή προδοσία.

Απλά δεν με νοιάζει. Δεν επηρεάζει τη ζωή μου, ούτε καν στο ελάχιστο. Δεν δίνω ούτε ολόκληρη ούτε μισή δεκάρα από αυτήν την λεγόμενη «Ελληνική πολιτική ατζέντα» μετά την 13η Ιουλίου.

Αυτό που με νοιάζει είναι ότι βλέπω τη χώρα μου και τους ανθρώπους της να καταρρέουν. Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υφίστανται μια άλλη «εσωτερική υποτίμηση», λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα. Όταν η 3η συμφωνία διάσωσης θα έχει επισφραγιστεί μέχρι την 15η ή 20η Αυγούστου, θα είμαι επίσης σε θέση να πω και πάλι πως «Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υποφέρουν άλλη μια «εσωτερική υποτίμηση» λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα, και… χρόνο με το χρόνο”.

Η εσωτερική υποτίμηση κατά 40%, που έχει εδραιωθεί πλέον στην Ελλάδα από το 2010, φθάνει σε μια νέα κορύφωση παρόλο που το 3ο σχέδιο διάσωσης δεν έχει ακόμη καν υπογραφεί. Οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν στις 29 Ιουνίου προκειμένου να σώσει τις τράπεζες από το να αδειάσουν, έχουν καταστρέψει τις ζωές πολλών Ελλήνων. Φίλοι μου που έχουν εργαστεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες σε ιδιωτικές εταιρείες, εξαναγκάστηκαν σε «υποχρεωτική αργία» μαζί με τις τράπεζες: η δουλειά τους, πλήρους απασχόλησης μετατράπηκε σε 1 ή το πολύ 2 ημέρες εργασίας την εβδομάδα. Αυτό σημαίνει 4 ή 8 ημέρες εργασίας ανά μήνα. Αντίστοιχα, ο μισθός τους καταβυθίστηκε μέχρι το τέλος του Ιουλίου. Πολλοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είδαν τις ώρες εργασίας τους και τους ήδη χαμηλούς μισθούς να μειώνονται. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να τα βγάζουν πέρα χωρίς εισόδημα; Κανείς δεν νοιάζεται και κανείς δεν μιλά για αυτό. Ούτε τα εθνικά ούτε τα διεθνή ΜΜΕ μιλούν για αυτό. Εμείς συζητάμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας για αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες. Ήσυχα. Επειδή ντρεπόμαστε. Και εμείς αναρωτιόμαστε ασταμάτητα.

Άλλοι, μαστίζονται από την μακροχρόνια ανεργία ενώ δεν έχουν καμία προοπτική να βρουν μια θέση εργασίας ή ακόμη και να πάρουν σύνταξη, και έτσι αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να πουλήσουν το σπίτι τους. Αυτό δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο των ελέγχων κεφαλαίων. Το ποσό πώλησης θα παραμείνει στην τράπεζα και μπορεί να πέσει ακόμη και θύμα “κουρέματος καταθέσεων” μέχρι το τέλος του έτους. Μια άλλη φίλη που έχει ανάγκη να πουλήσει το δεύτερο διαμέρισμά της – μια κληρονομιά της – έτσι ώστε να έχει χρήματα για να ζήσει, δεν μπορεί ούτε να το πουλήσει. Πριν από δέκα χρόνια, το διαμέρισμα είχε αξία € 130,000. Τώρα, αν βρει έναν αγοραστή, θα πρέπει να το πουλήσει για 45,000-50,000 Ευρώ. Εκείνη προσπαθεί να το πουλήσει τα τελευταία 1,5 χρόνια. Ούτε ένας αγοραστής δεν εμφανίστηκε.

Με τις νέες αυξήσεις του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), το ποσό που πρέπει να πληρώσουμε για τα εβδομαδιαία βασικά είδη παντοπωλείου, τώρα αυξάνεται επιπλέον 15-20 Ευρώ. “Μόλις 15 Ευρώ;»μπορεί κανείς να ρωτήσει. Ναι. Αυτό είναι ένα τεράστιο ποσό, αν δεν το έχεις ή έχεις παιδιά να θρέψεις και να πληρώσεις λογαριασμούς. Το πενηντάρικο που προορίζεται ψώνια, θα έχει χαθεί ως το τέλος του μήνα. Λογαριασμοί θα παραμείνουν απλήρωτοι και τα επιπλέον χρήματα για ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας, για παράδειγμα, απλά δεν θα υπάρχουν. Είτε θα φας ή θα πεθάνεις.

Στα νοσοκομεία και τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, η κατάσταση πάει από το χειρότερο προς το τρισχειρότερο. Ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικού προσωπικού, υλικών. Χρειάζεσαι μια δόση υγρού σιδήρου; Ο μέσος χρόνος αναμονής ανέρχεται σε 3 ημέρες. Το ίδιο και για ειδικές αλοιφές, το ίδιο για το ένα και για το άλλο. Χρειάζεσαι λίγο βαμβάκι; “Ωχ, όχι τόσο πολύ, σας παρακαλώ, ένα μικρό κομμάτι,” η νοσοκόμα σου λέει ευγενικά. Μερικές φορές, τα φάρμακα ή οι αλοιφές δεν έρχονται ποτέ, απλά παίρνεις την συνταγή με το εξιτήριο απ’ το νοσοκομείο.

Στη νυχτερινή βάρδια, μια μόνο νοσοκόμα είναι υπεύθυνη για 40-50 ασθενείς, ακόμα και στο δημόσιο νοσοκομείο που περήφανα αποκαλούν «το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, σε όλα τα Βαλκάνια βασικά”. Ούτε αυτή, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατάφεραν να αυξήσουν τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι ασθενείς που χρειάζονται φροντίδα την νύχτα πρέπει να προσλάβουν ιδιωτική νοσοκόμα. Χρεώνουν € 8,5 ανά ώρα, € 55 για 6,5 ώρες, και ένα ωραίο πράσινο κατοστάρικο τα Σάββατα. Τα κλαδικά δικαιώματα είναι όπως και πριν από την κρίση. Αυτή είναι η ανταγωνιστικότητα για την οποία μιλάει η Τρόικα; Εργάζονται σε σταθερές βάρδιες και με το ρολόι στο χέρι: 23:00 μ.μ.-5.40 π.μ., για παράδειγμα. Μια φροντίδα 24 ωρών θα σου κοστίσει περισσότερο από € 200 και οι υπερωρίες που χρεώνουν είναι χωρίς απόδειξη.Μια μέρα, ο γιατρός σε στέλνει στο σπίτι, ημι-υγιής – ημι-άρρωστος και εντελώς άφραγκος. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συμβουλευτείς έναν άλλο γιατρό και να πάρεις έμπειρους φροντιστές στο σπίτι, όλα πληρωμένα από την τσέπη σου. Ή να πέσεις κάτω και να πεθάνεις.

Ένα ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων της διπλανής πόρτας, με την σύζυγο να βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεβάτι και άρρωστη με άνοια, έχουν περάσει τους τελευταίους 5 μήνες μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία. Η γυναίκα χρειάζεται 24ωρη και όλη την εβδομάδα φροντίδα, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε έναν φροντιστή ή ακόμα καλύτερα έναν οίκο ευγηρίας. Οι τελευταίες αποταμιεύσεις τους είχαν δαπανηθεί σε αποκλειστικές νοσοκόμες όταν η γυναίκα εισήχθη στο νοσοκομείο. Ο άνδρας ήταν σε κατάσταση «σοκ και δέος» όταν άκουσε ότι και οι δύο θα παίρνουν 20 Ευρώ λιγότερο (στις συντάξεις τους), λόγω των αυξήσεων των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης. Ο άνθρωπος ήταν σε ένα τέτοιο σοκ που ξέχασε να πάει να πάρει τις συντάξεις τους την Παρασκευή. Ούτε την Δευτέρα πήγε.

Και μετά διάβασα για το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), που έχει υπ’ όψιν του απαράδεκτες τουριστικές επιχειρήσεις με ψεύτικες ταμειακές μηχανές σε Μύκονο και Σαντορίνη. Ταμειακές μηχανές που δεν έχουν εγγραφεί στην εφορία. Ο πελάτης παίρνει την απόδειξή του, αλλά ο επιχειρηματίας τσεπώνει τα χρήματα χωρίς να αποδίδει στο κράτος το ΦΠΑ ή φόρους. Το υπουργείο Οικονομικών θορυβήθηκε από αυτό το νέο φαινόμενο της φοροδιαφυγής από τους ανέκαθεν έξυπνους “Έλληνες”. Αλλά “η έλλειψη προσωπικού” εμποδίζει μια επιδρομή σε όλους αυτούς με τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές … Η μία από τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρισκόταν στη Μύκονο, οι δύο στη Σαντορίνη, δηλαδή στα δύο από τα πλουσιότερα νησιά στην Ελλάδα. Επί του πρακτέου: οι ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρέθηκαν στις πλουσιότερες περιοχές της καταχρεωμένης χώρας, με τις φτωχοποιημένες οικογένειες και κατεστραμμένη την οικονομία.

Και τότε, έχω αυτό το αναθεματισμένο συναίσθημα ότι ζω σε άλλο πλανήτη, σε ένα μακρινό σύμπαν. Και θέλω να μείνω εκεί για πάντα. Σε μια φούσκα. Μακριά από αυτή την Ελλάδα, όπου ο μισός πληθυσμός της λιμοκτονεί και έχει άμεσα ανάγκη βοήθειας και το άλλο μισό, των «έξυπνων Ελλήνων», που συνεχίζει την εξαπάτηση και φοροδιαφυγή και απολαμβάνειμια πραγματική ζωή με ψεύτικες αποδείξεις και υπέρογκες χρέωση ανά ώρα, μακριά από τις συμφωνίες λιτότητας, τις απαιτήσεις της Τρόικας και τα μισητά μνημόνια, καθώς επωφελούνται από τις ελλείψεις του Δημόσιου τομέα.

Άρθρο του Tyler Durden για το Zero Hedge 

[Κεντρική φωτογραφία του παρόντος: Φωτογραφία του Geert Goiris

Μετάφραση- επιμέλεια κειμένου : Συντακτική ομάδα Ν.]

[Πηγή]