Νόαμ Τσόμσκι: Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας

Υπάρχει οργανωμένο σχέδιο από ΔΝΤ και ΕΕ με σκοπό την καταστροφή της Ελλάδας όπως αποκαλύπτει σε μια άκρως φιλελληνική και συγκλονιστική συνέντευξη ο κορυφαίος Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Μιλά για την Ελλάδα και… υποστηρίζει ότι καταστρέφεται βάσει σχεδίου, με σκοπό την τελική υποδούλωση η οποία θα χρησιμεύσει σαν «μάθημα» σε οποιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να αντισταθεί.

Με τον Νόαμ Τσόμσκι συμφωνεί και o καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, Μάικλ Χάντσον, ο οποίος κρίνει ότι η παραμονή στο ευρώ θα οδηγήσει το Βερολίνο στην επίτευξη του στόχου του που δεν είναι άλλος από το να συντρίψει την Ελλάδα.

Ο Χάντσον θεωρεί ότι καλύτερη επιλογή για το χρέος είναι να προσφύγει η Ελλάδα νομικά στο Διεθνές Δικαστήριο καταγγέλλοντάς το ως απεχθές και στο διάστημα μέχρι να βγει η απόφαση, να προετοιμαστεί για την έξοδο από το ευρώ, καθώς κρίνει ότι η παραμονή σ’ αυτό θα οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου του Βερολίνου: να συντρίψει την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σ’ αυτό το διάστημα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις και την ανάπτυξή της.

• Ποια είναι η αποτίμησή σας για τη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές;

Μοιάζει σαν η Ελλάδα να παραδόθηκε έπειτα από μια στρατιωτική επέμβαση, η οποία έχει στόχο τα εδάφη σας, τα «ασημικά» σας, αλλά και τον δημόσιο τομέα. Το δίλημμα ήταν «παραδοθείτε τώρα, διότι αργότερα θα είναι χειρότερα». Ετσι, ο Τσίπρας παραδόθηκε ολοκληρωτικά.

Ομως δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Πίστευε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εγκαταλείψει το ευρώ. Ωστόσο, όπως του έλεγαν ο Βαρουφάκης και ο Αμερικανός σύμβουλός του, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, δεν ήταν τόσο δύσκολο να βγείτε από το ευρώ. Θα υπήρχε μια μεταβατική περίοδος, στη διάρκεια της οποίας η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών που θα κατέρρεαν. Η ανάληψη αυτού του ελέγχου δεν είναι καθόλου κακή ιδέα.

Εάν η κυβέρνηση το είχε κάνει και τις είχε εθνικοποιήσει, τότε θα είχε εξασφαλίσει τα μέσα πληρωμής κατά τη διάρκεια μετάβασης και έτσι θα έσωζε τον δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και την περιουσία της χώρας. Επρεπε να πει [στους δανειστές], «εάν δεν καταλήξουμε σε συμφωνία, θα αποκηρύξουμε το χρέος προς το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την τρόικα».

Αυτό το χρέος ήταν απεχθές, όπως είπε και η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος που συστάθηκε από τη Βουλή. Το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι η συμφωνία για το δάνειο του 2010 δεν θα έπρεπε να έχει υπογραφεί. Η διεφθαρμένη ηγεσία του ΔΝΤ και ο Στρος-Καν παρέκαμψαν τους δικούς του κανόνες και η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν λάθος και εξαιτίας αυτού ο λαός υπέφερε πολλά δεινά.

• Δεδομένου ότι η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ αποδεικνύει ότι η συνέχιση της λιτότητας κάνει τα πράγματα χειρότερα, πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και πάλι αντιμέτωπη με μια κρίση χρέους;

Θα είναι μια πολύ χειρότερη κρίση από την προηγούμενη. Το κόστος ζωής θα αυξηθεί για τους Ελληνες περί το 30%, οι φόροι θα αυξηθούν επιπλέον γύρω στο 20% και το στύψιμο αυτό θα αναγκάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού να μεταναστεύσει πολύ γρήγορα.

Πρόθεση της Ευρώπης είναι να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα. Ισως και ένα εκατομμύριο Ελληνες εργάτες θα αναγκαστούν να πάνε στη Γερμανία και σε άλλες χώρες και θα συμβάλουν στην πτώση των μισθών πανευρωπαϊκά. Είναι ένας ταξικός πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους της Ευρώπης.

• Τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία στην Ευρώπη;

Προφανώς, με τους όρους αυτής της διάσωσης, η δημοκρατία είναι απλά σκουπίδια, όπως γράφτηκε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο. Θυμάστε πως όταν ο Παπανδρέου ήταν να θέσει τους όρους για το πρώτο δάνειο σε δημοψήφισμα, αμέσως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί του είπαν ότι δεν μπορεί να το κάνει, διότι όλοι [οι δανειστές] ήταν ενάντια.

Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που κάνει το χρέος απεχθές, διότι η κυβέρνηση πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες, οι οποίοι εκείνη την περίοδο ήταν στους δρόμους και διαμαρτύρονταν. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό και νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Σ’ αυτό το διάστημα η Ελλάδα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις της και την ανάπτυξή της. Τώρα όμως δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης, καθώς έχεις μια ξένη χώρα η οποία έρχεται και σου αφαιρεί περιουσία και δημόσια αγαθά και μετατρέπει τις υποδομές σου και τις υπηρεσίες σου σε είδη προς πώληση. Είναι προφανές ότι οι ξένοι επενδυτές θέλουν να αγοράσουν προϊόντα όπως η εταιρεία ηλεκτρισμού, προκειμένου να κάνουν αυξήσεις και να έχουν κέρδη.

Το κόστος ζωής στην Ελλάδα θα αυξηθεί δραματικά. Αυτή είναι η κατεύθυνση πανευρωπαϊκά. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Και άλλα αριστερόστροφα κόμματα οδηγούνται σε προγράμματα που μας γυρίζουν στον περασμένο αιώνα. Αυτή είναι η επιλογή των Γερμανών και της τρόικας μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Πρόκειται για λεηλασία του δημόσιου πλούτου.

• Πιστεύετε ότι η γερμανική ηγεσία, με την παρούσα τακτική της ταπείνωσης της Ελλάδας, αναβιώνει, κατά κάποιον τρόπο, τη Συνθήκη των Βερσαλιών, η οποία επέβαλε βαρύτατους όρους στη Γερμανία;

Αυτό συνέβη τη δεκαετία του 1920. Η διαφορά είναι ότι από το 1929 όλος ο κόσμος αναγνώριζε ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να πληρώσει τις πολεμικές επανορθώσεις. Ετσι, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και οι Σύμμαχοι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να αναγκάσουν μια χώρα να πληρώσει πάνω από τις δυνάμεις της. Σήμερα αυτή η βασική αρχή απορρίπτεται και αγνοείται το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει τα αναγκαία έσοδα ώστε να αποπληρώσει τα δάνεια. Ετσι της λένε: «Εάν δεν έχετε να πληρώσετε, δεν πειράζει. Να δώσετε την περιουσία σας».

Ομως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, κανένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να στερηθεί την περιουσία του. Εδώ δεν είναι μόνο το ότι γίνεται υπέρβαση της δημοκρατίας, αλλά απορρίπτεται ο ίδιος ο ορισμός του κυρίαρχου κράτους σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Αρα είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από μια επίθεση στη δημοκρατία. Είναι ένας διευρωπαϊκός πόλεμος. Και ο Τσίπρας δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, όπως και η Αριστερά σε άλλες χώρες, π.χ. στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για έναν οικονομικό πόλεμο.

• Ποιος είναι ο ρόλος της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι στη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης και κυρίως στο «ελληνικό πρόβλημα»;

Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι να εκπροσωπεί το συμβούλιο των προέδρων των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν δάνεια σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να αγοράσουν τις ελληνικές υποδομές που θα ξεπουληθούν. Ετσι, η ΕΚΤ προσπαθεί να δημιουργήσει μια αγορά για τους πελάτες της. Είναι ο μόνος κοινός ευρωπαϊκός οικονομικός οργανισμός. Δεν υπάρχει άλλος κοινός νομοθετικός ή φορολογικός οργανισμός. Αυτό σημαίνει ότι η Ε.Ε. διοικείται από τους τραπεζίτες. Περνάει η δική τους αντίληψη για το πώς λειτουργεί η οικονομία.

Πιστεύουν ότι το όποιο δάνειο μπορεί να αποπληρωθεί μόνο κόβοντας τους μισθούς. Αυτό κάνουν και στην Ελλάδα και έτσι ενισχύουν τη μετανάστευση. Είναι η ίδια πολιτική που ακολουθήθηκε και τη δεκαετία του 1920 και οι θεωρίες που απορρίφθηκαν από τον Τζον Μέιναρντ Κέινς. Ολα σήμερα υποτάσσονται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μέρος της πλύσης εγκεφάλου που μας επιβάλλουν. Η ΕΚΤ έχει τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της μείωσης των μισθών για την αποπληρωμή των χρεών και της αύξησης των επιτοκίων, ώστε αυτά να γίνεται αδύνατο να αποπληρωθούν. Και όλο αυτό μέχρι να αναγκαστούν οι Ελληνες να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα, άρα να μην μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος.

• Πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα να επανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από το χρηματοπιστωτικό σύστημα;

Οχι, διότι, για παράδειγμα, οι πολιτικοί των Βαλτικών Χωρών έχουν μεταφέρει τις προεκλογικές συζητήσεις από τα οικονομικά θέματα στις εθνικιστικές ταυτότητες. Έχουν στρέψει τους Λιθουανούς ή τους Λετονούς και τους Εσθονούς εναντίον των Ρώσων, μετατρέποντας τη συζήτηση σε μια μάχη κατά του σταλινισμού. Ετσι, οι λαοί δεν ασχολούνται με τον νεοφιλελευθερισμό και δεν αντιλαμβάνονται τι φταίει για τη μετανάστευση. Περίπου το 20% των Λετονών έχουν μεταναστεύσει.

---------------

[πηγή]

Δεν τους ενδιαφέρει καμία συμφωνία - Την κεφαλή του Τσίπρα επί πίνακι θέλουν οι Γερμανοί

Δεν τους ενδιαφέρει καμία συμφωνία. Δεν τους ενδιαφέρει καμία Ενωμένη Ευρώπη και κυρίως δεν τους ενδιαφέρει καμιά Δημοκρατία. Τους ενδιαφέρει μόνο το κεφάλι του Τσίπρα. Να σερβιριστεί στο πιάτο σε ένα από τα δείπνα τους για να το απολαύσουν ακούγοντας τη «Λιλή Μαρλέν» , που αλλοίμονο, δεν θα σημαίνει τίποτα από το αυταρχικό παρελθόν της Γερμανίας. Η Γερμανία έχει βλέπετε τη μεγάλη ικανότητα να απενοχοποιεί το παρελθόν της και να ενοχοποιεί το μέλλον των άλλων.

Αυτό που διαδραματίζεται το τελευταίο 48ωρο είναι άκρως αποκαλυπτικό. Η Γερμανία έχει βάλει τους παλιούς ιππποκόμους της γερμανικής κυριαρχίας και νυν μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης, να σπάσουν τα μούτρα της Ελλάδας με τις συνεχείς και προσβλητικές αναφορές στην αναξιοπιστία της ελληνικής πλευράς. Ο διεθνής τύπος γεμίζει  με δημοσιεύματα δηλώσεων της επικριτικής Φινλαδίας και της αγανακτισμένης Λετονίας για τους απαράδεκτους Ελληνες που θέλουν λεφτά χωρίς να εγγυώνται τίποτα. Αυτή τη φορά μέχρι και ο Ντράγκι αγανάκτησε, ενώ η Γαλλία και η Ιταλία έτρεξαν αμέσως μετά την απόφαση της ελληνικής Βουλής για το νέο πρόγραμμα να δηλώσουν πως είναι ικανοποιητικό για να προλάβουν την αρνητική τοποθέτηση του Σόιμπλε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση φτάνει στα όρια της, όσο και αν αυτό δεν φαίνεται. Ζει τη νέα  γερμανική κυριαρχία η οποία, όπως συμβαίνει με κάθε κυριαρχία, λίγο ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία.

Στη διάρκεια πριν το δημοψήφισμα, η παρέμβαση των ευρωπαικών παραγόντων, όπως συνέβη και με τις εκλογές του Ιανουαρίου, ήταν προσβλητικά χειραγωγητική. Περιέγραψαν ως πρόβλημα της Ελλάδας τον Τσίπρα αφού εκβίασαν με όσα μέτρα μπορούσαν. Ζητούσαν ανοιχτά μια άλλη κυβέρνηση. Πιστός σε αυτό το ευρωπαϊκό «ιδεώδες» ο εκφραστής της Δημοκρατίας του τρικάμερου, Σταύρος Θεοδωράκης, τελειώνοντας με τις συναντήσεις του με τους ευρωπαίους και μια ακόμη πρόβα στον καθρέφτη, αναφώνησε πως η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση από την εκλεγμένη. Λίγη σημασία έχει αν ο Θεοδωράκης έχει ως αφετηρία όσα του τάζουν ο Σούλτς και ο Γιούνγκερ ή να απλώς φαντασιώνεται τον εαυτό του ρυθμιστικό παράγοντα όπως διαφήμιζε και το Γενάρη πριν τις εκλογές. Σημασία έχει πως σύσσωμη η τρόικα εσωτερικού, χαιρέκακα παρακολουθεί κάτι εκπροσώπους μαφίας που έχουν αναλάβει ρόλο υπουργού στις βαλτικές χώρες να βρίζουν την Ελλάδα και να απαιτούν τους δικούς τους μισθούς των 200 ευρώ για την Ελλάδα , δηλώνοντας έτοιμη  να κάνει ακόμη και δηλώσεις στα Φιλανδικά για να δείξει πόσο γρήγορα ευθυγραμμίζεται στις νέες απαιτήσεις.

Η Δημοκρατία καταλύεται μέσα από τις απαιτήσεις αυτών που φαντάζουν οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης. Στα τραπέζεια των διαπραγματεύσεων βάζουν κυνικά απαιτήσεις που αφορούν τα συμφέροντά τους αλλά κυρίως την απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα. Ή ο Τσίπρας θα συρθεί στα πόδια τους, ή θα προχωρήσουν σε ένα σύγχρονο πραξικόπημα προτάσσοντας τα ευρώ τους. Σε καμιά περίπτωση δεν θα τον αφήσουν να αλλάξει την Ευρώπη με τη δύναμη του παραδείγματος της Ελλάδας.

Δεν σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τανκς. Τι να τα κάνεις τα τανκς όταν έχεις την τηλεόραση. Θα ήταν ωστόσο καλό να γνωρίζουν, είτε χρησιμοποιήσουν τανκς είτε τον εναλλακτικό Θεοδωράκη καβάλα σε ποδήλατο που θα τον καταγράφουν δέκα κάμερες, πως το να παίζεις με τους λαούς έχει ένα μεγάλο ρίσκο στον οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί η κάθε Σαλώμη.

Του Κώστα Βαξεβάνη (πρωτότυπος τίτλος:"Την κεφαλή του Τσίπρα επί πίνακι θέλουν")

--------------
[πηγή]

Ενα πολύ ευρωπαϊκό πραξικόπημα – του Άρη Χατζηστεφάνου

Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αποκάλυψη ότι η CIA  ήδη από το 1948 (έναν χρόνο μετά την ίδρυσή της) παρενέβαινε στις βουλευτικές εκλογές της Ιταλίας χρηματοδοτώντας τα κόμματα του Κέντρου και της Δεξιάς, ενώ άφηνε να διαρρέουν στον Τύπο συκοφαντίες για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας. Την περίοδο αμέσως μετά το τέλος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου η αμερικανική εμπλοκή για την επιβολή φιλοδυτικών κυβερνήσεων ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στο πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης.

Το σχέδιο Μάρσαλ, εκτός απ’ το να λειτουργεί σαν μηχανισμός αναδιανομής εισοδήματος από τους Αμερικανούς φορολογουμένους προς τις κατασκευαστικές εταιρείες των ΗΠΑ που αναλάμβαναν την ανοικοδόμηση της ισοπεδωμένης Ευρώπης, χρησιμοποιούνταν και σαν εργαλείο για την επιβολή του αμερικανικού μοντέλου του καπιταλισμού αλλά και τον αποκλεισμό των αριστερών κομμάτων που είχαν γιγαντωθεί χάρη στην ηρωική τους αντίσταση στη ναζιστική κατοχή.

Οι ευρωπαϊκές οικονομικές ελίτ θα χρειάζονταν δεκαετίες μετά τον πόλεμο για να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνογνωσία των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την ανατροπή κυβερνήσεων και την επιβολή άλλων,φιλικών προς αυτές, στην Ευρώπη. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, όμως, ιδιαίτερα μετά την κρίση του 2007-2008 αποδεικνύουν ότι έμαθαν αρκετά καλά το μάθημά τους.

Οι πρόσφατες παρεμβάσεις της ΕΚΤ, που στραγγάλισαν τη ρευστότητα προς το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, ίσως θυμίζουν στους παλαιότερους την εντολή που είχε δώσει ο Αμερικανός πρόεδρος Νίξον στους επιτελείς του όταν αποφάσισε την ανατροπή της κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή το 1973: «Κάντε την οικονομία να ουρλιάξει».

Η διακοπή στην παροχή ρευστότητας δοκιμάστηκε με επιτυχία από την ΕΚΤ στην Ιρλανδία και την Κύπρο, με στόχο την επιβολή των μνημονίων, και πήρε τα χαρακτηριστικά ολομέτωπης επίθεσης στην περίπτωση της Ελλάδας – δεν ήταν όμως οι μόνες παρεμβάσεις που απείλησαν να ανατρέψουν κυβερνήσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις τα κατάφεραν. Πριν από έναν χρόνο οι Financial Times αποκάλυψαν με κάθε λεπτομέρεια τον μηχανισμό που οδήγησε στην ανατροπή της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι το 2011 και στην αντικατάστασή του από τον άνθρωπο των τραπεζών, Μάριο Μόντι.

Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν πλέον ότι η ΕΚΤ έπαιξε καθοριστικό ρόλοστην τεχνητή εκτίναξη των spreads, που οδήγησε στην παραίτηση Μπερλουσκόνι και έθεσε σε εφαρμογή το πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο του προέδρου Ναπολιτάνο και του ιταλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων για την αλλαγή εξουσίας στην Αιώνια Πόλη.

Σενάρια σαν κι αυτά έμοιαζαν μέχρι τότε βγαλμένα από κατασκοπευτικά μυθιστορήματα. Για την ακρίβεια, όπως μας θύμισε πρόσφατα στην «Εφ.Συν.» και ο πανεπιστημιακός Κώστας Δουζίνας, σε ένα τέτοιο μυθιστόρημα στηρίχθηκε και η πολύ επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’80 «Ενα πολύ βρετανικό πραξικόπημα» («A very british coup»): Μια αριστερή κυβέρνηση εκλέγεται με την υπόσχεση να διαλύσει τους ολιγάρχες των ΜΜΕ, να εθνικοποιήσει τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, να βγάλει τη χώρα από το ΝΑΤΟ και να δημιουργήσει μια πραγματικά ανοιχτή κυβέρνηση για τους πολίτες.

Η ανατροπή της είναι θέμα χρόνου καθώς τα media συνωμοτούν με τις μυστικές υπηρεσίες και τις μεγάλες βιομηχανίες για να προκαλέσουν οικονομική ασφυξία.

Προφανώς η ιστορία που παρουσίασε το 1982 ο Κρις Μούλιν παραμένει προϊόν μυθοπλασίας αφού ακόμη δεν έχει υπάρξει αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη – η οποία να ήθελε, λόγου χάρη, εθνικοποίηση επιχειρήσεων και έξοδο από το ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά τα σχέδια ανατροπής όμως οι ιστορίες που διηγούνταν η τηλεοπτική σειρά πλησιάζουν όλο και περισσότερο την πραγματικότητα.

Ποιος θα φανταζόταν πριν από μερικά χρόνια ότι ιδρύματα ερευνών των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών θα χρηματοδοτούσαν απροσχημάτιστα στελέχη της ουκρανικής αντιπολίτευσης και ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα στήριζε μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή εθνικοσοσιαλιστών για να αντικαταστήσει τον ανατραπέντα Γιανουκόβιτς στο Κίεβο; Πόσο εξωπραγματικό θα ακουγόταν το γεγονός ότι η Κομισιόν συμμετείχε επισήμως στο κάλεσμα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του «Μένουμε Ευρώπη», από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Και φυσικά πόσο αστείο θα φάνταζε, έστω και πριν από έναν χρόνο, ότι Ευρωπαίοι ηγέτες θα προσκαλούσαν σε γεύμα τον Σταύρο Θεοδωράκη μόλις αυτός ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να αποδεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία – όσο καταστροφική και αν είναι δηλαδή για τη χώρα του.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση του 2015 ένα κόμμα του 6% (όπως το Ποτάμι) μπορεί να ενισχύεται από τα μεγαλύτερα πολιτικά κέντρα και τα μεγαλύτερα ΜΜΕ ως αντιστάθμισμα σε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση – αρκεί βέβαια να έχει δώσει όρκους πίστης στο Βερολίνο, να αναφέρει στις εκδηλώσεις του ότι «η χούντα άφησε μηδενικό χρέος» και να περιλαμβάνει στα ψηφοδέλτιά του στελέχη που προτείνουν την ανάθεση της εξουσίας στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ.

Ενα πολύ ευρωπαϊκό πραξικόπημα. Indeed!

---------------

[πηγή]

Γλείψε, μασκαρά! - Του Δημήτρη Δανίκα

Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!

Να το δεις στη μικροκλίμακα της καθημερινότητάς σου. Στην προσωπική σου σχέση. Τόσο απλά. Εσύ θέλεις. Το κορίτσι ψιλοθέλει. Εσύ γουστάρεις. Εκείνη σφυρίζει αδιάφορη. Εσύ άνεργος. Εκείνη φραγκάτη. Εσύ από κάτω. Εκείνη από πάνω. Εσύ ικέτης. Εκείνη δεν ξέρει. Εσύ τα δίνεις όλα. Μα όλα. Εκείνη, πέρα βρέχει!

Αποτέλεσμα; Στο τέλος θα σέρνεσαι στα πατώματα! Πώς το λένε αυτό; Συσχετισμός δυνάμεων. Οπως περίπου ο νόμος της βαρύτητας. Οσο πιο ψηλά το «αντικείμενο» τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά καθώς πέφτει με φόρα να σε λιώσει κανονικά!

Ρίξε τώρα μια ματιά στη μεγάλη κλίμακα. Τη θηριώδη. Την απροσμέτρητη. Την εικόνα των γιγάντων. Ετσι ακριβώς συμβαίνει με εμάς τους Ελληνες και τους Ευρωπαίους πιστωτές μας.

Οσο πιο υποχωρητικός τόσο εκείνοι απαιτούν κι άλλα μέτρα. Οσο πιο ενδοτικός τόσο εκείνοι περισσότερο απαιτητικοί. Οσο εσύ πιο χαμηλά τόσο εκείνοι πιο ψηλά. Οσο πιο ικέτης τόσο περισσότερο γονατιστός στα τέσσερα να σφαδάζεις!

Γιατί αυτό; Μα επειδή φρόντισες επιμελώς και συστηματικά να ξεχαρβαλώσεις τον παραγωγικό σου ιστό. Μα επειδή ξεθεμελίωσες την οικονομία σου. Μα επειδή η εθνική σου παρθενία μετατράπηκε σε ευρωπαϊκή παρθενορραφή. Μα επειδή εσύ κι αυτοί δύο κόσμοι διαφορετικοί!

Το ερώτημα τραγικό. Πώς γίνεται ο αραμπάς να ανταγωνιστεί τη Μερσεντές; Ποτέ των ποτών!

Αφού λοιπόν από την πίσω πόρτα μπήκες χαριστικά στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Αφού επί σειρά ετών μαϊμούδιζες ότι περίπου είσαι ισότιμος και ισοδύναμος με τη γερμανική οικονομία. Και αφού κάθε κυβερνητικό προσωπικό φρόντισε να μετατρέψει τον τόπο σε στάχτες και αποκαΐδια, τώρα πλήρωνε, γονάτισε, παρακάλεσε, χάιδεψε. Γλείψε, μασκαρά!

Και όσοι ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει ο Τσίπρας είναι τουλάχιστον ανόητοι. Για να μην πω αδιάβαστοι και μικροσυμφεροντολόγοι. Ποιος φλόμωσε το Δημόσιο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι πριμοδότησαν τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Ποιοι σε οργασμική συνουσία με τους μεσάζοντες και τα λαμόγια; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι.

Ποιοι ευνόησαν τη φοροκλοπή; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι ξάφρισαν τα ασφαλιστικά ταμεία; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Και ποιοι εφάρμοσαν αυτό το τριτοκοσμικό παραγωγικό μοντέλο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Και τώρα; Η κοινωνία τρομοκρατημένη. Να φύγουμε από το ευρώ; Θεούλη μου, όχι, δεν το αντέχω. Δεν το μπορώ! Καταστρόφα. Να μείνουμε στο ευρώ. Πάση θυσία. Να τα δώσουμε όλα!

Ποια όλα; Να κουρέψουμε τις συντάξεις. Να ψαλιδίσουμε τους μισθούς. Να ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία. Να περπατάμε στα τέσσερα. Να σερνόμαστε σαν τους γυμνοσάλιαγκες!

Να κατεβάσουμε τα σώβρακα. Να, χερ Σόιμπλε. Τα κατέβασα όλα. Ελα να με «πάρεις» από πίσω. Να σου δώσω και τη γυναίκα μου. Να σου δώσω τα χέρια και τα πόδια μου. Αν επιμένεις, σου δίνω και την κόρη μου. Αντε και τον γιο μου!

Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Και τα μουσεία. Και τα αγάλματα. Και τα οικόπεδα. Και τις παραλίες. Και τα βουνά. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!

Γονατισμένος! Διασυρμένος! Κατεστραμμένος! Εξαθλιωμένος! Διακορευμένος! Τελειωμένος!

Τι είσαι μωρέ; Το πτυελοδοχείο του Σόιμπλε. Τι άλλο είσαι μωρέ; Ο καμπινές της Κριστίν Λαγκάρντ! Τι άλλο; Ο καρπαζοεισπράκτορας των Σλοβάκων! Τι άλλο; Ο Φιλιππινέζος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ!

Και τι άλλο; Ο αρχιμαλάκας των Βρυξελλών. Αλλά πού ’σαι, να ξέρεις, αρχιμαλάκας με ευρώ!


--------------------
[πηγή]

Another Brick in the Eurozone ή εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ΑΤΜ

Πλέον, έχουν ειπωθεί και γραφτεί τα πάντα. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να προσφέρει ένα ακόμα άρθρο. Μάλλον τίποτα. Τι άλλο να πεις γι’ αυτήν την Ευρώπη των «Σόιμπλε»;

Τι να πεις γι’ αυτήν την Ελλάδα των προσκυνημένων και επίορκων; Αυτών που αποζητούν δικαίωση για τα εγκλήματά τους, στην εξαθλίωση των Ελλήνων και στην άνευ όρων παράδοση της χώρας. Στην ολοσχερή μετατροπή της σε αποικία χρέους.

Για τι πράγμα να γράψεις; Για Δημοκρατία και Εθνική ανεξαρτησία; Για ελεύθερους ανθρώπους; Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς, Γάλλους και όλους τους λαούς που ονειρευτήκαμε μια Ενωμένη Ευρώπη;

Τι να πεις για τη ζωή όλων μας που έγινε γκρίζα και πικρή; Το χειρότερο δεν είναι τα χρώματα και οι γεύσεις που χάθηκαν. Είναι ότι θέλουν να βάλουν τα όνειρα των λαών στην παρανομία. Ναι, στην παρανομία. Γιατί αυτοί που ονειρεύονται κάποια στιγμή θα ονειρευτούν και την απελευθέρωσή τους και τότε θα θελήσουν να αποτινάξουν όσα τους πνίγουν.

Οι λέξεις για το ιερατείο της ΕΕ και τους ντόπιους υπαλλήλους τους έγιναν αδειανά πουκάμισα. Γι’ αυτούς, εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ΑΤΜ. «Η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών». Αυτά είχε πει (μεταξύ άλλων) ο Οδ. Ελύτης στην απονομή του Νόμπελ.

Αντί για ένα ακόμα άρθρο, θα ακολουθήσω αυτά που είπε. Θα το κάνω αλληγορικά με την ελπίδα οι συμπατριώτες μου να κατανοήσουν την αλληγορία. Ίσως και να αναγνωρίσουν τους «Σόιμπλε» και τις «Μέρκελ» στα πρόσωπα.

Another Brick in the Wall



We don't need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

We don't need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

Ουσιαστικά το δημοψήφισμα είναι για την Δημοκρατία, την Εθνική ανεξαρτησία, την αποφυγή της μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους. Ας υψώσουμε το ανάστημά μας έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην λένε τα λόγια από το πρώτο μέρος στο μουσικό έργο των Pink Floyd «The Wall».

Daddy’s flown across the ocean.
Leaving just a memory
A snap shot in the family album
Daddy what else did you leave for me?
Daddy what you leave behind for me?
All in all it was just a brick in the wall
All in all it was all just a bricks in the wall

Μετάφραση



Ο μπαμπάκας έχει πετάξει πέρα από τον ωκεανό
Αφήνοντας μόνο μία ανάμνηση
Μία φωτογραφία της στιγμής στο οικογενειακό άλμπουμ
Μπαμπάκα τί άλλο άφησες για μένα;
Μπαμπάκα τί άφησες πίσω για μένα;
Τελικά ήταν μόνο ένα τούβλο στον τοίχο
Τελικά ήταν μόνο τούβλα στον τοίχο.


---------------------
[πηγή]

Γιατί η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει αν πει «όχι» στους πιστωτές - Του Wolfgang Münchau (FT)

Με ένα άρθρο-φωτιά, οι Financial Times καλούν στην ουσία τον Αλέξη Τσίπρα να μην υποχωρήσει στις αξιώσεις των πιστωτών. Μέσω συγκεκριμένων στοιχείων αναλύουν γιατί δεν πρόκειται να χάσει τίποτε αν πει «όχι» κηρύσσοντας πτώχευση, ακόμη και αν υπάρξει Grexit.

Ο συντάκτης του άρθρου στους FT Wolfgang Münchau εξηγεί αναλυτικά τα δεδομένα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία και στην περίπτωση του «ναι» και στην περίπτωση του «όχι». Και καταλήγει στο συμπέρασμα: Δεν έχει να χάσει τίποτα, ενώ Γερμανία και Γαλλία μόνο, θα χάσουν 160 δισ. Ευρώ σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας.

«Ωστε εδώ είμαστε. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα «take it or leave it». Τι πρέπει να πράξει;

Ο Ελληνας Πρωθυπουργός δεν έχει να αντιμετωπίσει εκλογές μέχρι τον Ιανουάριο του 2019. Οποια πορεία και αν αποφασίσει τώρα, θα πρέπει να αποδώσει καρπούς μέσα σε τρία χρόνια ή και λιγότερο.
Κατ 'αρχάς, τα δύο ακραία σενάρια: αποδέχεται την τελική προσφορά των πιστωτών ή αποχωρεί από τη ζώνη του ευρώ. Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνίσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, εντός έξι μηνών.

Ο συνάδελφός μου Martin Sandbu υπολόγισε πώς μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας θα μπορούσε να επηρεάσει την ελληνική ανάπτυξη. Εγώ τώρα επεκτείνω αυτό τον υπολογισμό, για να συμπεριλάβω το συνολικό τετραετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως ζητούν οι πιστωτές. Βασισμένος στις ίδιες παραδοχές που κάνει για το πώς η δημοσιονομική πολιτική και το ΑΕΠ αλληλοεπηρεάζονται - μια αμφίδρομη διαδικασία – φτάνω σε ένα συμπέρασμα ότι θα υπάρξει πλήγμα του επιπέδου του ΑΕΠ της τάξης του 12,6% σε διάστημα τεσσάρων ετών.

Ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ θα αρχίσει να προσεγγίζει το 200%.

Το συμπέρασμά μου είναι πως η αποδοχή των προγραμμάτων της τρόικας θα αποτελούσε διπλή αυτοκτονία - για την ελληνική οικονομία, καθώς και για την πολιτική σταδιοδρομία του Έλληνα πρωθυπουργού.

Θα μπορούσε το αντίθετο – ακραίο σενάριο – ενός Grexit να έχει καλύτερο αποτέλεσμα;

Μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι θα ήταν, για τρεις λόγους.

1. Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα θα ήταν πως η Ελλάδα θα είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις τρελές δημοσιονομικές προσαρμογές.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ανάγκη να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο μπορεί να απαιτήσει μια εφάπαξ προσαρμογή αλλά αυτό είναι.
Η Ελλάδα θα κήρυττε πτώχευση έναντι όλων των επίσημων πιστωτών της: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, καθώς και για τα διμερή δάνεια από τους ευρωπαίους πιστωτές της.

Αλλά θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα με το στρατηγικό στόχο να ανακτήσει την πρόσβαση στην αγορά λίγα χρόνια αργότερα.

2. Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά από ένα Grexit,κανείς δεν θα φοβάται τον κίνδυνο μετατροπή νομίσματος. Και η πιθανότητα μιας χρεοκοπίας θα ήταν πολύ μειωμένη, καθώς η Ελλάδα θα είχε ήδη κηρύξει στάση πληρωμών στους επίσημους πιστωτές της και θα ήταν πολύ πρόθυμη να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών.

3. Ο τρίτος λόγος είναι ο αντίκτυπος στην θέση της οικονομίας στο εξωτερικό. Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία.

Περίπου τα τρία τέταρτα του ΑΕΠ είναι εγχώρια. Το υπόλοιπο 1/4 που δεν είναι εγχώριο, τα περισσότερα προέρχονται από τον τουρισμό, κλάδος ο οποίος θα επωφεληθεί από την υποτίμηση. Η συνολική επίδραση της υποτίμησης δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοικτή οικονομία, όπως η Ιρλανδία, αλλά θα ήταν επωφελής, ωστόσο. Από τις τρεις επιπτώσεις,η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν μακροπρόθεσμα.

Ενα Grexit, ασφαλώς, έχει παγίδες, ως επί το πλείστον βραχυπρόθεσμες.

Μια ξαφνική εισαγωγή του νέου νομίσματος θα ήταν χαοτική. Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και να κλείσουν τα σύνορα. Αυτές οι απώλειες χρόνου, θα είναι σημαντικές, αλλά όταν το χάος υποχωρήσει η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.

Συγκρίνοντας τα δύο αυτά σενάρια, θυμάμαι την παρατήρηση Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι η μέθη, σε αντίθεση με την ασχήμια, είναι μια κατάσταση που υποχωρεί. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο, και θα παραμείνει πάντα έτσι. Το δεύτερο, σου δίνει ένα hangover, αλλά ακολουθεί η νηφαλιότητα.

Επομένως, εάν αυτό ήταν η επιλογή, οι Έλληνες θα είχαν έναν λογικό λόγο να προτιμούν Grexit. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι η επιλογή που πρέπει να ληφθεί αυτή την εβδομάδα. Η επιλογή είναι μεταξύ της αποδοχής ή απόρριψης προσφοράς των πιστωτών. Το Grexit είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο.

Αν ο κ Τσίπρας επρόκειτο να απορρίψει την προσφορά και να χάσει την τελευταία προθεσμία – το Eurogroup της 18ης Ιουνίου - θα κατέληγε να αθετήσει την αποπληρωμή του χρέους τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Σε εκείνο το σημείο, η Ελλάδα θα παραμένει στη ζώνη του ευρώ και θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει μόνο αν η ΕΚΤ θα μείωνε τη ροή της ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες κάτω από το ανεκτό όριο. Αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δεδομένο.

Οι πιστωτές της ευρωζώνης, μπορεί επίσης να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν για την ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα σε αυτό το σημείο. Απλά φανταστείτε τη θέση τους.

Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να χρεοκοπήσει έναντι όλων των χρεών του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα χάσουν περίπου 160 δισ. €. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ θα μείνουν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι οικονομικοί «losers».

Οι πιστωτές απορρίπτουν μεν τώρα κάθε συζήτηση σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει όταν η Ελλάδα αρχίσει την πτώχευση. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα ωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, εφόσον η δημοσιονομική προσαρμογή εξυπηρετεί ένα χαμηλότερο βάρος του χρέους το οποίο θα ήταν πιο ανεκτό. Οι πιστωτές θα είναι σε θέση να καλύψουν μερικές από τις – αλλιώς – σίγουρες – απώλειες.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι η Ελλάδα, δεν έχει στην πραγματικότητα τίποτε να χάσει, απορρίπτοντας την προσφορά αυτής της εβδομάδας».

--------------------------------------------------
[Πηγή]

Οι διαπραγματεύσεις στο χείλος του γκρεμού - του Jacques Sapir (11 Ιουνίου 2015)

Οι διαπραγματεύσεις στο χείλος του γκρεμού
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Η είδηση της διακοπής των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της την Πέμπτη 11 Ιουνίου, δεν είναι ούτε έκπληξη ούτε ένα νέο. Από τη μια πλευρά, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από μια αναστολή των διαπραγματεύσεων, και ότι θα ξαναρχίσουν σε λίγες μέρες, καθώς είμαστε ακόμη υπό καθεστώς σκοτσέζικου ντους. Αλλά από την άλλη πλευρά, είναι σαφές ότι υπάρχει μια θεμελιώδης διαφωνία σχετικά με την φύση της πολιτικής σε αυτές τις διαπραγματεύσεις.

Η φύση της διαφωνίας
––––––––––––––––––––––
Αυτό που επιδιώκει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του Eurogroup είναι να καυτηριάσει το προηγούμενο που άνοιξε με το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 στην Ελλάδα. Αυτό γίνεται για να αποδείξει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ακόμα περισσότερο στην Ισπανία, στην Ιταλία και στη Γαλλία, ότι δεν μπορούμε να "βγούμε από το πλαίσιο της λιτότητας», όπως αυτό διαμορφώθηκε από τις (Ευρωπαϊκες) συμφωνίες. Είναι λοιπόν σημαντικό να κάνουν την Ελλάδα να λυγίσει, όχι σαν αυτοσκοπός ή για να ταπεινώσουν τους ηγέτες της χώρας (αν και ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν αυτή τη θέση), αλλά για να αποτρέψουν τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν μέσω εκλογών εναντίον των υπαγορεύσεων των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης.

Αυτό που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση είναι να επιβάλει μια πολιτική λύση στο ζήτημα του χρέους, η οποία να επιτρέπει μια διαφορετική πορεία από αυτή της λιτότητας. Ως εκ τούτου, μέσω μιας τέτοιας συμφωνίας και ενός προγράμματος επενδύσεων στην Ελλάδα, η κυβέρνηση θα ήταν διατεθειμένη να κάνει παραχωρήσεις είτε στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, είτε στις συντάξεις. Αλλά για έχουν νόημα οι παραχωρήσεις αυτές χρειάζεται μια συνολική πολιτική συμφωνία. Αυτό υπενθύμισε ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, κ. Βαρουφάκης νωρίτερα αυτή την εβδομάδα [1].

Η στάση του Eurogroup λοιπόν οδήγησε σε μεγάλο βαθμό τις διαπραγματεύσεις προς ένα σημείο που ο Γιάνης Βαρουφάκης αποκαλεί «πόλεμο».

Συμφωνίες και διαφωνίες
–––––––––––––––––––––––––
Συνεπώς, μπορεί σε τεχνικό επίπεδο η συμφωνία να είναι πολύ κοντά, αλλά πολιτικά είναι πολύ μακριά. Οι διάφοροι Ευρωπαίοι ηγέτες (ο Jean-Claude Juncker κατά πρώτο λόγο), οι Γερμανοί ηγέτες, κατανοούν πολύ καλά το ζήτημα. Δεν υπολογίζουν όμως ακόμα πλήρως την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης και του κ. Τσίπρα. Η αποφασιστικότητα αυτή βασίζεται σε διάφορους παράγοντες:

Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τόσο δραματική και η υποστήριξη που απολαμβάνει ο πρωθυπουργός και το κόμμα του είναι τέτοια, ώστε δεν διαφαίνεται υποχώρηση από την πλευρά του. Η υποχώρηση θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Είναι όμως νέος άνθρωπος. Ξέρει ότι αποτελεί σήμερα ένα πραγματικό σύμβολο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Θα μπορούσε να κάνει παραχωρήσεις, αν κατάφερνε να πάρει το βασικό [σ.μ. μείωση του χρέους]. Όμως, πέρα από αυτό, ο ίδιος δεν έχει κανένα κίνητρο να παραδοθεί. Οι Βρυξέλλες πιστεύουν ότι ο Τσίπρας είναι ένας νεότερος Παπανδρέου, αλλά κάνουν τελείως λάθος.

Η Ελλάδα έχει να χάσει πολύ λιγότερα από μια ρήξη απ'ότι οι ολιγάρχες των Βρυξελλών, του Παρισιού ή του Βερολίνου. Μια αποτυχία των διαπραγματεύσεων θα οδηγούσε σε πτώχευση, και πιθανά η πτώχευση θα οδηγούσε σε έξοδο από το ευρώ. Το σοκ θα ήταν σημαντικό για την Ελλάδα, αλλά η χώρα γρήγορα θα βρισκόταν ξανά σε πορεία ανάπτυξης. Αντιθέτως, είναι πολύ πιθανό ότι η Ευρωζώνη δεν θα άντεχε. Υπό αυτές τις συνθήκες, και υπολογίζοντας όλα όσα έχουν επενδυθεί πολιτικά και συμβολικά στο ευρώ, είναι σαφές ότι η προοπτική μιας πτώχευσης είναι πολύ πιο αβάσταχτη για τον Φρανσουά Ολάντ, τον Πιερ Μοσκοβισί, τον Ματέο Ρέντζι, ακόμη και την Άνγκελα Μέρκελ απ'ότι για τον Αλέξη Τσίπρα.

Η Ελλάδα παίζει εξάλλου εδώ και με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ΕΚΤ είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένη να συνεχίσει τη χρηματοδότηση των ελληνικών εμπορικών τραπεζών, καθώς υπάρχει μια σημαντική εκροή καταθέσεων από τον Φεβρουάριο. Αλλά το φαινόμενο μπορεί να ελεγχθεί από τον Τσίπρα, καθώς μπορεί να πει ότι τα κεφάλαια που βγαίνουν σήμερα από την Ελλάδα θα επανέλθουν γρήγορα σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ και υποτίμησης του ελληνικού νομίσματος. Αυτή η διαδικασία βοηθά στην πραγματικότητα στην εξασφάλιση ενός μέρους των ελληνικών αποταμιεύσεων στην περίπτωση εξόδου από το ευρώ. Αυτός είναι ο λόγος που η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να εφαρμόσει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων.

Αν θεωρήσουμε το ζήτημα από γεωπολιτική οπτική γωνία, είναι επίσης σαφές ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν πολύ περισσότερα να χάσουν από ότι η Ελλάδα. Μια ρήξη ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup θα έριχνε τη χώρα στην αγκαλιά της Ρωσίας. Η Ελλάδα θα ήταν αντίθετη με τη συνέχιση των κυρώσεων από τον Ιούλιο και θα μπορούσε να βασιστεί στο ζεύγος Ρωσία-Κίνα για να βρει τις επενδύσεις που χρειάζεται. Οι στομφώδεις ευρωπαίοι διπλωμάτες που, στις Βρυξέλλες, υπόσχονται να "γδάρουν" την Ελλάδα ή την Κύπρο, αν οι χώρες αυτές αλλάξουν στρατόπεδο, δεν είναι παρά ξιπασμένοι.

Η αποτυχία της στρατηγικής του Eurogroup
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Στην πραγματικότητα, είναι το Eurogroup, και εντός αυτού, η Γερμανία, η οποία βρίσκεται σε αναζήτηση μιας στρατηγικής. Αν δικαιώσει την Ελλάδα, και δεχθεί μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με ακύρωση μέρους αυτού, αμέσως θα δει την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και ίσως ακόμα και την Ιρλανδία να ζητούν συνθήκες παρόμοιες με εκείνες που συμφωνήθηκαν για την Ελλάδα. Αν διατηρήσει την αδιάλλακτη θέση της, ρισκάρει την ρήξη με μια ελληνική χρεοκοπία και μια διαδικασία αποδιάρθρωσης της ευρωζώνης που θα ξεκινήσει σύντομα. Αυτό εξηγεί τη χαοτική φύση των σημερινών διαπραγματεύσεων. Είναι πραγματικά δύσκολο για τους Έλληνες διαπραγματευτές να διαπραγματεύονται με ανθρώπους χωρίς στρατηγική. Το πρόβλημα ενισχύεται από την κατάσταση στη Γερμανία.
Αν και η καγκελάριος έχει επίγνωση του κινδύνου που διατρέχει από την αδιάλλακτη πολιτική, πρέπει επίσης να λάβει υπόψη τη θέση του δικού της υπουργού Οικονομικών, που αντιτίθεται σθεναρά στην ιδέα μιας συμφωνίας, διότι μετρά το κόστος τόσο σε επίπεδο απώλειας της αξιοπιστίας της Γερμανίας στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, αλλά επίσης - και ίσως πιο άμεσα -σε επίπεδο προϋπολογισμού. Είναι σαφές ότι, αν η Ευρωζώνη εξελισσόταν προς μια λογική κατά της λιτότητας, θα υπήρχαν πολύ ισχυρές πιέσεις προς τη Γερμανία για να συμβάλει, χρηματοδοτώντας τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Αυτή θα ήταν μια «ένωση μεταφοράς κεφαλαίων», για την οποία η Γερμανία δεν θέλει να ακούσει.

Περισσότερο από ποτέ, η διαπραγμάτευση είναι λοιπόν αβέβαιη. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πολιτικά κίνητρα και όχι μόνο - ούτε κυρίως οικονομικού ορθολογισμού - εμπλέκονται σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Υπάρχει επίσης η γεωπολιτική διάσταση, και εδώ βλέπουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της λογικής του Ψυχρού Πολέμου που επιδιώκουν να επιβάλουν απέναντι στη Ρωσία, έχουν συμφέρον να διατηρηθεί η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετάφραση της Έλενας Τζουανάκου από το πρωτότυπο στα Γαλλικά http://russeurope.hypotheses.org/3958 (βλέπε παρακάτω τουιτ)

MUST READ Οι διαπραγματεύσεις στο χείλος του γκρεμού - του Jacques Sapir (@russeurope) http://t.co/kG6sclBpPe via @elenacou

— ElenaTzouanacou (@elenacou) June 11, 2015

Οταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης...

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η σύγκρουση με τη γερμανική κυβέρνηση. Πιστέψτε με, αν το ήξερα δεν θα σας έγραφα σήμερα αλλά θα είχα ήδη στήσει ένα μαγαζί με μια γυάλινη σφαίρα για μοναδικό του ντεκόρ και θα έβγαζα χιλιάδες ευρώ σε καθημερινή βάση. Είχα γράψει και πριν τις εκλογές πως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθούμε σε αχαρτογράφητα νερά γιατί για πρώτη φορά θα λάμβανε χώρα μια πραγματική διαπραγμάτευση με άγνωστα αποτελέσματα. Βεβαίως υπάρχει και μια εγκληματική οργάνωση με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, η Χρυσή Αυγή, κι ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, το ΚΚΕ, που πιστεύουν ότι αυτή η ένταση δεν είναι τίποτα άλλο από θέατρο κι ότι ο Αλέξης Τσίπρας με την Ανγκ. Μέρκελ έχουν κρυφά ραντεβουδάκια σε πονηρά ξενοδοχεία, όπου έχουν ήδη διαμοιράσει την πίτα για την ελληνική και γερμανική ελίτ κι αναζητούν απλώς έναν τρόπο για να επικοινωνήσουν τη συμφωνία τους στα εθνικά τους ακροατήρια...

Υποτιμώ τη νοημοσύνη μου και τη νοημοσύνη σας αν μπω στη διαδικασία να σχολιάσω περισσότερο τη λογική με την οποία αναλύουν την πολιτική πραγματικότητα άνθρωποι που πιστεύουν ακόμα ότι ο Στάλιν ήταν ένας πασιφιστής ψυχοπονιάρης που εκτελούσε κι έστελνε στα γκουλάγκ τους αντιπάλους του γιατί ήθελε να τους κάνει καλύτερους ανθρώπους και τον οποίο δαιμονοποίησαν οι διαβολικοί αμερικανοί. Στον Περισσό είναι ικανοί να δουν τη χώρα να βγαίνει από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, εξέλιξη την οποία δεν εύχομαι, και να μιλούν ακόμα για επικοινωνιακά τρικ και για κωλοτούμπες τής κυβέρνησης. Ευχομαι μονάχα να ισχύει το...καλό σενάριο, πως δεν θέλουν δηλαδή να χάσουν ό,τι έχει απομείνει από το πελατολόγιό τους, κι όχι το κακό, πως είναι δογματικοί ηλίθιοι...

Οταν παίζεις μπάλα υπάρχουν τρία πιθανά αποτελέσματα: η νίκη, η ήττα και η ισοπαλία. Αντιθέτως, όταν δεν κατεβαίνεις καν στο γήπεδο και περιμένεις απλώς από τον αντίπαλό σου να φανεί επιεικής μαζί σου, τότε έχεις χάσει με τον ταπεινωτικότερο των τρόπων, στα χαρτιά. Ακόμα περιμένω από αυτούς που εναντιώνονται στην τακτική τής κυβέρνησης, η οποία φυσικά και θα κριθεί από το αποτέλεσμα, να μου περιγράψουν τί άλλο μπορούμε να κάνουμε, αν υποθέσουμε πως κανένας μας δεν θέλει ένα τρίτο μνημόνιο. Ποιά είναι ακριβώς η πρόταση της αντιπολίτευσης; Να ακολουθήσουμε την πρακτική που ακολούθησε η ίδια επί πέντε χρόνια, δηλαδή του "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", η οποία μας οδήγησε στη γρηγορότερη φτωχοποίηση πληθυσμού στην Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Να διαμηνύσει ο Αλέξης Τσίπρας στην καγκελάριο πως μπορεί να είπε μια κουβέντα παραπάνω, αλλά να μην την παίρνει τοις μετρητοίς και να του υποδείξει πώς αλλιώς μπορεί να εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και θα το κάνει; Η, μήπως, ο πρωθυπουργός οφείλει να δεχθεί να ξεπουλήσει μπιρ παρά τη δημόσια περιουσία σε γερμανικές εταιρείες, οι οποίες δωροδοκούν συχνότερα από όσο επενδύουν, ώστε η φράου Ανγκελα κι ο χερ Σόιμπλε να ηρεμήσουν; Ούτε ο γράφων θέλει η χώρα να βρίσκεται στα χαρακώματα με τους ευρωπαίους...εταίρους, αλλά όταν με πυροβολούν δεν έχω χρόνο να μιλώ για τα αγαθά τής ειρήνης. Πυροβολώ με τη σειρά μου κι όταν οι ριπές σταματήσουν, και μόνο τότε, κάθομαι στο τραπέζι για να μιλήσω ακόμα και με τον επίδοξο δολοφόνο μου...

Οι θιασώτες τής πολιτικής ευπρέπειας εξοργίζονται με το στιλ τού Γιάνη Βαρουφάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εκνευρίζονται που ο Αλέξης Τσίπρας δεν φορά γραβάτες και πηγαίνει στο Παγκράτι για καφέ χωρίς να τον συνοδεύουν κουστωδίες φουσκωτών για να τον προστατεύουν από το λαό, ενοχλούνται από τα δημοτικά τραγούδια την 25η Μαρτίου. Ολα αυτά δεν ταιριάζουν με το δικό τους ξύλινο λόγο, με την υποκρισία και τον κυνισμό με τον οποίο σάπισαν τη μεταπολίτευση, με την εθελοδουλία και το μισελληνισμό με τον οποίο θα επιθυμούσαν να συνεχίζει να γαλουχείται η ελληνική κοινωνία. Μοιάζουν με εξωγήινους που ξαφνικά βρίσκονται σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη, στον οποίο τα χθεσινά δεδομένα είναι σημερινά ποινικά αδικήματα. Γι' αυτό και τους δίνω πίστωση χρόνου είτε να τον συνηθίσουν είτε να μας κάνουν τη χάρη και να αποσυρθούν από μόνοι τους, διατηρώντας όση αξιοπρέπεια ενδεχομένως να τους έχει απομείνει...

Επαναλαμβάνω ότι δεν γνωρίζω αν θα τα καταφέρουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι υπουργοί του. Αγωνίζονται σε ένα εχθρικό περιβάλλον, αξιοποιώντας πάντως όλα τα πλεονεκτήματα που έχει στη διάθεσή του κάποιος που μπορεί να μην έχει λεφτά στο ταμείο αλλά που γνωρίζει ότι αυτό υπό προϋποθέσεις είναι δυνατό να αποτελεί και το μεγαλύτερό του ατού. Είναι μαγκιά τους, ωστόσο, που τολμούν να ακολουθούν τον λιγότερο περπατημένο δρόμο και είναι αιώνια η ντροπή εκείνων που όχι μόνο δεν βάζουν πλάτη αλλά που παίρνουν κι από πάνω τηλέφωνα στο Βερολίνο για να το πληροφορούν για όλες τις κινήσεις τής ελληνικής κυβέρνησης. Κι ο νοών νοείτω...


-----------------
[Πηγή]

Το δάχτυλο του Σόιμπλε

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είτε το παίζει ο κακός μπάτσος του Μερκελισμού, είτε λέει αυτό που πιστεύει, αρέσκεται συχνά σε νουθεσίες κατά της Ελλάδας. Υπάρχουν αρκετοί στην Ελλάδα, από τον Τζήμερο ως τον Θεοδωράκη που αντιλαμβάνονται το κούνημα του δαχτύλου του Σόιμπλε ως σήμα προς το κοπάδι με τα πρόβατα και τρέχουν να ακολουθήσουν τη ρότα του τσομπάνη.

«Η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της» επανέλαβε για ακόμη μία φορά ο κύριος Σόιμπλε. Τι εννοούσε όμως ο κύριος και Θεός του τσούρμου των αυτομαστιγωμένων Ελλήνων νεοφιλελεύθερων; Εννοούσε πως η φτωχή Ελλάδα αγόραζε γερμανικά όπλα, υποβρύχια,Λέοπαρντ ενώ δεν είχε αυτή την οικονομική δυνατότητα; Αυτο εννοεί; Μήπως εννοεί πως αυτή η μικρή χώρα αγόρασε τεχνολογία SIEMENS σε πολλαπλάσιες τιμές με τη μεθόδευση διεφθαρμένων Γερμανών που δίδαξαν τη διαφθορά στην Ελλάδα; Αυτές τις υπέρογκες δαπάνες εννοεί; Μήπως εννοεί τις κατασκευές των εθνικών εργολάβων οι οποίοι ακόμη και την ώρα που η Ελλάδα κατέρρεε, έριχναν δρόμους από άκρη σε άκρη;

Όχι, ο κύριος Σόιμπλε προφανώς εννοεί εκείνη την παραπάνω  σαλάτα που κάποια στιγμή φαγώθηκε καταχρηστικά το καλοκαίρι στη Σαντορίνη ή στα Κουφονήσια. Γιατί ο κύριος Σόιμπλε, είναι από αυτούς που έστησε τον μύθο «καταναλώναμε πάνω από τις δυνάμεις μας» πριν τον πάρει το Ποτάμι και οι όμοιοί του και μας πνίξουν στις ενοχές.

Η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν κατέρρευσαν επειδή οι πολίτες ήταν επιπόλαιοι και αχόρταγοι, ασυνείδητοι και βουλιμικοί. Αυτά τα στοιχεία παθογένειας ήταν σύγχρονα  φαινομένα της τραπεζικής λειτουργίας και μέρος του κόλπου. Η Ευρώπη κατέρρευσε γιατί οι Τράπεζες τζόγαραν με επικίνδυνα προιόντα, μετέτρεψαν κάθε παραγωγική τους λειτουργία σε ιπποδρομιακή αντίληψη για την Οικονομία. Όταν έσκασε η φούσκα, οι κυβερνήσεις με το επιχείρημα πως αν καταρρεύσουν οι Τράπεζες θα καταρρεύσει η Οικονομία, έσωσαν τις τράπεζες. Μετέτρεψαν δηλαδή το ιδιωτικό τους χρέος σε Δημόσιο, σε δικό μας μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση. Στην Ελλάδα η Τραπεζοκλεπτοκρατία «ανακεφαλαιοποίησε» όσα είχαν κλέψει οι Τραπεζίτες.

Τα φαινόμενα που υπονοεί ο Σόιμπλε, ήταν αποτέλεσμα της λειτουργίας της Οικονομίας των Τραπεζών. Οι Τράπεζες άνοιξαν, έδωσαν φτηνό χρήμα, μοίρασαν ακόμη και δάνεια για την πιτυρίδα, για δύο λόγους. Για να κλέψουν οι τραπεζίτες δανείζοντας κρυφές εταιρείες με δικούς τους αχυρανθρώπους και για να αγοράσουν τα θύματατα γερμανικά και γαλλικά προιόντα. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οι BMW και οι πολυτελείς εξάρσεις που υπονοεί ο Σόιμπλε.

Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν αυτός που ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος είχε ζητήσει να δώσουν οι Τράπεζες φτηνά δάνεια σε όλους. Λίγο αργότερα κούναγε τα πρώτα ευρώ που έβγαλε με το Σημίτη από το ATM και που συμβόλιζαν την εύρωστη ελληνική Οικονομία. Στην πραγματικότητα συμβόλιζαν την παγίδευση της Ελλάδας σε ένα άνισο σύστημα το οποίο έπρεπε να υπηρετεί. Και βέβαια τη διαφθορά που εξέφρασε σε όλο το μεγαλείο της η Πασοκική εντερική Σημητική χλωρίδα. Όταν ανέλαβε βέβαια πρωθυπουργός ο Παπαδήμος μίλησε και αυτός για την ευθύνη των Ελλήνων οι οποίοι κατανάλωναν πάνω από όσα παρήγαγαν.

Είναι περιττό να πούμε πως ο καταναλωτισμός και οι τεχνητές ανάγκες δημιουργήθηκαν συστηματικά μέσα από ένα mediaκο σύστημα που ήταν συνδεδεμένο με την πολιτική και οικονομική ελιτ που μεθόδευσε όλα αυτά.

Προφανώς απέναντι στα συγκεκριμένα φαινόμενα ο καθένας στάθηκε και με την προσωπική του ευθύνη ή την άγνοια. Όμως τα τηλεοπτικά κωλάδικα δεν μιλούσαν τότε για οικονομία αλλά για τα πάρτυ του Κωστόπουλου. Και όποιος είχε την ατυχία να ακούει Πρετεντέρη ανυποψίαστος, ήταν σίγουρος πως το χρήμα που κυκλοφορεί δεν είναι ένα μεγάλο κόλπο, αλλά το αποτέλεσμα λειτουργίας μιας μεγάλης Σημιτικής Ελληνικής Οικονομίας .

Ως σήμερα όσοι έστησαν το παιχνίδι συνεχίζουν,προτάσσοντας τις ευθύνες των Ελλήνων, των Ισπανών, των Πορτογάλων των Κυπρίων. Γιατί η δημιουργία της ενοχής είναι απαραίτητη στο να λειτουργήσει το σύστημα και ο φόβος.

Όταν λοιπόν ο Σόιμπλε κουνάει το δάχτυλο, δεν το κάνει γιατί το πιστεύει. Άλλωστε ο ίδιος το 2000, ήταν πρωταγωνιστής ενός μεγάλου σκανδάλου χρηματισμού και διαφθοράς για το οποίο ζήτησε συγνώμη. Οπότε δεν  πρόκειται για πίστη στην ηθική αλλά για απλή λειτουργία των κανόνων του συστήματος. Τώρα γιατί ο Θεοδωράκης είναι έτοιμος να μας βγάλει την καλοκαιρινή σαλάτα από τη μύτη ως ευθύνη της κρίσης, είναι μάλλον γιατί ο ίδιος θεωρεί πως έχει δικαίωμα να φάει παντεσπάνι. Όταν άγνωστος ως δημοσιογράφος κάποιων περιοδικών  το 2000, παίρνεις ξαφνικά 24.000 ευρώ μισθό στην ΕΡΤ, χάνεις και το μέτρο και το  μέτρημα.

Του Κώστα Βαξεβάνη

---------------------
[Πηγή]

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΩΣ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ - Του Μιχάλη Ψύλου

«Κατ` αρχήν θέλω να δηλώσω ότι δεν τρέφω καμιά συμπάθεια για τον ΣΥΡΙΖΑ» Με αυτά τα λόγια ξεκινά το άρθρο της στην πορτογαλική εφημερίδα Publico ηΤερέζα ντε Σοόυζα, μία από τις πιο σημαντικές δημοσιογραφικές «πένες» στην Πορτογαλία. «Αλλά αν τα πράγματα πάνε καλά στις επόμενες εβδομάδες, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει μεγάλη χρησιμότητα για την Ευρώπη. Ο πολιτικός αντίκτυπος της ελληνικής κρίσης θα είναι μεγάλος και στις κυβερνήσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Και οι δύο αυτές κυβερνήσεις θα βρεθούν σε πολύ μειονεκτική θέση στις εκλογές αν πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα» γράφει η Τερέζα ντε Σόυζα, θέτοντας και το μεγάλο διακύβευμα: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν ταπεινωθεί» ,σε λίγους μήνες ο ευρωπαικός Νότος θα έχει αλλάξει ριζικά, καθώς τόσο στην Πορτογαλία όσο και στην Ισπανία διεξάγονται εκλογές το φθινόπωρο,οι δεξιές κυβερνήσεις θα σαρωθούν και στην εξουσία θα ανέβουν πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στην γερμανική πολιτική της λιτότητας στην Ευρώπη.Αυτό είναι γνωστό στο ευρύ κοινό σε ότι αφορά την Ισπανία καθώς οι θέσεις του PODEMOS είναι πολύ κοντά δε εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μεγάλο βαθμό το ίδιο ισχύει όμως και στην Πορτογαλία όπου το Σοσιαλιστικό κόμμα ,που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, έχει αποτινάξει το φιλο-μνημονιακό παρελθόν του καταδικάζοντας και μάλιστα με σκληρό τρόπο την πολιτική της λιτότητας. Ο σοσιαλιστής βουλευτής Ζοζέ Γκαλάμπα κατέκρινε και μάλιστα έντονα την δεξιά υπουργό Οικονομικών της Πορτογαλίας ,Μαρία Λουίς Αλμπουκέρκ γιατί στη διάρκεια της τελευταίας κρίσιμης συνεδρίασης του Eurogroup «ενδιαφέρθηκε περισσότερο να υπερασπιστεί την πολιτική της λιτότητας αντί τα εθνικά συμφέροντα της Πορτογαλίας» . Όπως αποκάλυψε άλλωστε η γερμανική εφημερίδα Die Welt η υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας πίεσε προσωπικά τον Βόλφγκανκ Σόιμπλε να είναι σκληρός και να μην ενδώσει στα αιτήματα της Ελλάδας «Η Πορτογαλική Κυβέρνηση, αντί να υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον της Ευρώπης, έχει καταντήσει να υπερασπίζεται απλά το δικό της συμφέρον τα τελευταία τρία χρόνια με αποτέλεσμα ο μεγάλος χαμένος να είναι ο πορτογαλικός λαός» τόνισε ο σοσιαλιστής βουλευτής και πρόσθεσε: «Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα ασχολήθηκε περισσότερο με την επιβολή λιτότητας στους Έλληνες,αντί να συνειδητοποιήσει ότι μια θετική διαπραγμάτευση για τους Έλληνες θα είχε επίσης ευνοικό αντίκτυπο για την Πορτογαλία και για την Ευρώπη»Όπως εξηγεί και ο ΓΓ του ΚΚ Πορτογαλίας ,Χερόνιμο ντε Σόουζα « η δεξιά κυβέρνηση της Πορτογαλίας είναι πάντα ευθυγραμμισμένη με τις χειρότερες ευρωπαικές ντιρεκτίβες και την υποταγή στη Γερμανία» .

Οι Γερμανοί θέλουν να ταπεινώσουν τον Τσίπρα
Η ισπανική εφημερίδα El Pais σημειώνει ότι «Βερολίνο και ευρωπαίοι εταίροι έχουν δείξει το πιο αδιάλλακτο πρόσωπό τους έναντι της νέας ελληνικής κυβερνησης γιατί φοβούνται μια πολιτική επιδημία στην υπόλοιπη Ευρώπη αν Τσίπρας πετύχει… Αντί να φοβάται όμως τη …μόλυνση ,η Βόρεια Ευρώπη καλά θα κάνει να αποδεχτεί μια ελάφρυνση του χρέους σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια».

Οι Γερμανοί κωφεύουν όμως . Κάνουν πώς δεν καταλαβαίνουν ότι η πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών διατηρεί εχθρικά αισθήματα απέναντι στη Γερμανία, γιατί τη θεωρεί ως την κύρια υπαίτια για τα πρωτοφανή οικονομικά δεινά που υφίστανται οι λαοί .Γι’ αυτό αναπτύσσεται ραγδαία ο αντιγερμανισμός και όχι απλώς από «θυμό προς τους δανειστές». Η γερμανική εφημερίδα Die Welt εφημερίδα παραδέχεται ότι ο αντι-γερμανισμός δεν προέρχεται μόνο από την Αριστερά στην Ευρώπη, αλλά από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα .«Στην Ισπανία οι οπαδοί του κόμματος Podemos στις διαδηλώσεις φωνάζουν αντι-γερμανικά συνθήματα και κρατούν μαριονέτες με σβάστικα. Αλλά και στην Ιταλία σε άρθρα, προεκλογικές ομιλίες, αφίσες δεξιών και αριστερών κομμάτων η Άνγκελα Μέρκελ παρουσιάζεται συχνά ως Ναζί.’’Δεν θέλουμε τους Γερμανούς’’ ήταν το βασικό προεκλογικό σύνθημα του ιταλικού συντηρητικού Κόμματος των Αξιών στις τελευταίες ευρωεκλογές».

«Η Ευρώπη έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό της για να ταπεινώσει τους Έλληνες» τονίζει χαρακτηριστικά ο οικονομολόγος Πολ ντε ΓκράουPaul De Grauwe . Αυτή είναι και η πεμπτουσία της γερμανικής Ευρώπης: Να ταπεινώσει ,να εξευτελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική κυβέρνηση ώστε να «πειστούν» οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης ότι η λιτότητα είναι μονόδρομος. Για αυτό πρέπει να μείνει όρθια και με σταθερές αντιμνημονιακές θέσεις η ελληνική κυβέρνηση ως το φθινόπωρο. Για να δοθεί ώθηση στις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις σε Πορτογαλία και Ισπανία ώστε να κερδίσουν στις εκλογές και να υπάρξει έτσι πραγματικό μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου ενάντια στην γερμανοποίηση της Ευρώπης.Μέχρι τότε το Βερολίνο θα προσπαθεί με κάθε μέσο να ταπεινώνει την κυβέρνηση Τσίπρα. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον δεξιό Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ,ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου,Μάρτιν Σούλτς σε συνέντευξή του στην El Pais προσπαθεί να λοιδορήσει την ελληνική κυβέρνηση: « Πολλά κόμματα στην Ευρωζώνη υπόσχονται : Ψηφίστε μας και εμείς θα αλλάξουμε τα πάντα. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Σαφώς είναι δύσκολο να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους, ότι έχουν κάνει συμβιβασμούς.Η ελληνική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει ότι δεσμεύεται από τις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και αυτή είναι η βάση της οικονομικής μας στήριξης…Σε μια νομισματική ένωση, όλες οι χώρες χάνουν ένα μέρος της κυριαρχίας τους και αυτό απαιτεί δεσμεύσεις» .

Το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Ελλάδα
«Με μια νεοεκλεγείσα κυβέρνηση να αντιτίθεται στις βάναυσες πολιτικές λιτότητας της τρόικα, η Ελλάδα βρίσκει μόνη της – όπως η Ισπανία το 1936» σημειώνει ο ισπανός συγγραφέας Πέδρο Λουίς Ανγκόστο ( Pedro Luis Angosto). «Αν θέλουμε να αποτρέψουμε τους εχθρούς της δημοκρατίας που τώρα κυβερνούν τον κόσμο από το να κάνουν με την Ελλάδα και την Ευρώπη ότι έκαναν το 1939, πρέπει να στηρίξουμε αποφασιστικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ελληνικό λαό .Το μέλλον σας, το δικό μας και το μέλλον του καθενός παίζεται σήμερα στην Ελλάδα» τονίζει ο ισπανός συγγραφέας.

Η ιστορία έχει να παραθέσει άλλωστε πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι κάθε φορά επιτυγχάνεται μια προοδευτική περίοδος ,η αντίδραση προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση και να την επαναφέρει στο σημείο εκκίνησης. «Ο κόσμος πήγε μπροστά με την Γαλλική Επανάσταση, αλλά μόλις ο Ναπολέων ηττήθηκε ,η Γαλλία έπεσε στα νύχια της Ιεράς Συμμαχίας. Στη Ρωσία επίσης ,η Οκτωβριανή Επανάσταση άνοιξε ένα παράθυρο ελπίδας αλλά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αντέδρασαν σκληρά και η επανάσταση υπέστη μακροπρόθεσμα ήττα. Στην Ισπανία ,το πραξικόπημα της 17ης Ιουλίου 1936 έγινε σε συνεργασία του δικτάτορα Φράνκο με τον Μουσολίνι,όπως αποκαλύφθηκε από επίσημα έγγραφα της εποχής. Αποτέλεσμα ; αυτό που συνέβη τότε στην Ισπανία ήταν μόνο η αρχή για αυτό που συνέβη με τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη.

Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί τηρουμένων των αναλογιών και για την Ευρώπη, που αναδύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με ένα κράτος πρόνοιας, το οποίο στις μέρες μας εξαρθρώνεται από ένα ολιγαρχικό πολίτευμα στην υπηρεσία των αγορών» λέει ο Πέδρο Λουίς Ανγκόστο.

Περιοδικο ΕΠΙΚΑΙΡΑ

--------------------

[Πηγή]

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει πίσω, δεν πρέπει να ταπεινωθεί - Είμαστε μαζί της - Κριτική μετά

Λίγες ώρες πριν το νέο Eurogroup, είναι ολοφάνερο πως η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί να ταπεινώσει την ελληνική κυβέρνηση και τους Έλληνες -που την έκαναν κυβέρνηση με τις ψήφους τους-, ώστε η Ελλάδα να γονατίσει και οι λαοί της Ευρώπης να αποδεχτούν την γερμανική ηγεμονία. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί σε καμία περίπτωση.

Σήμερα στο Eurogroup η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει πίσω.

Αν η Ελλάδα δεν κάνει πίσω, αύριο θα είναι μια νέα και πιο φωτεινή ημέρα για την Ευρώπη.

Η σθεναρή στάση της Ελλάδας απέναντι στην έξαλλη και λυσσασμένη σήμερα γερμανική κυβέρνηση θα γίνει το παράδειγμα για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η Ελλάδα δεν θα προλαβαίνει να μετράει υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο.

Αντιθέτως, η Γερμανία θα πρέπει να αποδείξει πως σέβεται τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Στο παρελθόν δεν τις σεβόταν ιδιαίτερα. Και αυτό δεν το έχει ξεχάσει κανείς.

Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη.

Αν η Ελλάδα επιθυμεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, αυτό θα πρέπει να οφείλεται σε απόφαση των Ελλήνων πολιτών και όχι στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης.

Και βέβαια, αν η Γερμανία θέλει να αφανίσει την Ελλάδα, θα την πάρουμε μαζί μας. Ο καθείς και τα όπλα του.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες, πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική κυβέρνηση.

Πρέπει να την στηρίξουμε όλοι. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε.

Δεν είναι θέμα καλοσύνης ή «πατριωτισμού»· είναι θέμα λογικής, αξιοπρέπειας και επιβίωσης.

Οι όποιες διαφωνίες μπορούν να περιμένουν. There is a time and a place.

Οι Έλληνες πρέπει να στηρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, και η κυβέρνηση πρέπει να στηρίξει τους Έλληνες· και πρώτα, αυτούς τους Έλληνες που έχουν πληγεί περισσότερο από την χρεοκοπία και τα μνημόνια.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να εξευτελιστεί στο Eurogroup. Πρέπει να επιβιώσει και να επιστρέψει στην Ελλάδα, ώστε να δουλέψουμε όλοι μαζί και να φτιάξουμε την χώρα μας.

Η Γερμανία πρέπει να ηττηθεί.

Για μια ακόμα φορά, η Γερμανία είναι επικίνδυνη για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.

Αν οι Γερμανοί επικροτούν τον τραμπουκισμό της κυβέρνησής τους απέναντι στην Ελλάδα, ας κάνουν τραμπουκισμούς μεταξύ τους.

Αν οι Γερμανοί θέλουν το Τέταρτο Ράιχ, εμείς θέλουμε Δημοκρατία.

Έχουν και οι Γερμανοί πολίτες τις ευθύνες τους για αυτούς που ψηφίζουν.

Ας τις αναλάβουν επιτέλους.

Αν πιστεύουν πως δεν έχουν ευθύνες, ας θυμηθούν λίγο το πρόσφατο παρελθόν τους.

Η Γερμανία έχει προκαλέσει πολύ πόνο στην ανθρωπότητα. Φτάνει.


Του Pitsirikos

~~~§§§~~~

(Οι τελευταίες μέρες είναι αποκαλυπτικές: υποτίθεται ότι στο Eurogroup αποφασίζουν 19, αλλά στην πραγματικότητα ο εξής ένας, η Γερμανία!

Παρά τις μεγάλες υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με το αίτημα παράτασης που υπέβαλε, η απάντηση της Γερμανίας ήταν τελεσιγραφική, ιταμή και απροκάλυπτη: Χαρακτηρίζει το ελληνικό αίτημα ως «Δούρειο Ίππο για την Ευρώπη» και αξιώνει από την Αθήνα την ανάκληση όλων των δεσμεύσεων για κατάργηση μέτρων λιτότητας που έχουν γίνει μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, και την επιστροφή στις πολιτικές που ακολουθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση!
Ουσιαστικά λέει, πως οι εκλογές των κρατών μελών είναι νόμιμες αρκεί να (συνεχίσουν) να εφαρμόζουν το πρόγραμμα της κυρίαρχης Γερμανίας!

Κάτω απ'αυτό το πρίσμα των δυσκολιών, όσο κι αν διαφωνούμε με τις όποιες εκπτώσεις έχει ήδη κάνει η Ελλάδα (εν μέσω διαπραγματεύσεων), ένα είναι σίγουρο (συμφωνώντας με τον Pitsirikos):
α)η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει πίσω, δεν πρέπει να ταπεινωθεί και
β)Η Γερμανία πρέπει να ηττηθεί.

Επομένως για να γίνει αυτό:
Αυτές τις κρίσιμες ώρες, πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική κυβέρνηση.
Πρέπει να την στηρίξουμε όλοι. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε.
Δεν είναι θέμα καλοσύνης ή «πατριωτισμού»· είναι θέμα λογικής, αξιοπρέπειας και επιβίωσης.
Οι όποιες διαφωνίες μπορούν να περιμένουν.
AMOR 20/02/2015)



----------------
[Πηγή]

«Οι αγορασμένοι δημοσιογράφοι της Γερμανίας» - Βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της FAZ Udo Ulfkotte

Ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ αποκαλύπτει πώς πολιτικοί, μυστικές υπηρεσίες και τραπεζίτες καθοδηγούν τα ΜΜΕ στη χώρα του.

 Βόμβα στα θεμέλια της σύγχρονης γερμανικής δημοσιογραφίας αποτελεί το βιβλίο του πρώην αρχισυντάκτη της Frankfurter Allgemeine Zeitung Ούντο Ούλφκοτε,

«Τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι εξαγοράσιμοι», «Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ», «Το παραμύθι της Μέρκελ -Έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στον λαό», «Πώς λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών», «Δημοσιογραφικά ταξίδια και φοροαπάτες», «Πώς πληρώνονται οι βίλες στην Τοσκάνη», «Πίσω από τη FAZ υπάρχει ένα διεφθαρμένο κεφάλι» και «Αγόρασε κι εσύ έναν δημοσιογράφο, μπορείς!»... Αυτοί είναι κάποιοι χαρακτηριστικοί τίτλοι από κεφάλαια του βιβλίου, που δείχνουν τη σαπίλα του σημερινού δημοσιογραφικού κατεστημένου στη Γερμανία, των ανθρώπων που μας κουνούν το δάχτυλο και απαξιώνουν καθημερινά τη χώρα μας με πληρωμένα «ρεπορτάζ».

Ο επί δεκαεφτά χρόνια αρχισυντάκτης μιας από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα δεκάδες μεγάλα ονόματα (και πρώτα πρώτα το... δικό του) και άλλα μικρότερα εν ενεργεία συναδέλφων του, της τηλεόρασης, εφημερίδων και περιοδικών, που κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις, ασκώντας όχι μόνο «αγορασμένη δημοσιογραφία», αλλά και φοροδιαφυγή, αφού, όπως αναφέρει, «αρκετοί από αυτούς έχουν πολυτελείς βίλες στην Τοσκάνη, αδήλωτες στη γερμανική εφορία, μια και έχουν σπόνσορες μεγάλες εταιρείες. Εταιρείες που τους πληρώνουν με 5.000, 70.000 και 15.000 ευρώ για να γράψουν ένα καλό κομμάτι ανάλογο με τα συμφέροντά τους ή ακόμα και να κάνουν ανοιχτά ένα καλό PR (σ.σ.: Public Relations/δημόσιες σχέσεις) μέσω των εντύπων τους ή του τηλεοπτικού φορέα στον οποίο εργάζονται», αναφέροντας στο θέμα αυτό και τον σημερινό παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου της ZDF, Κλάους Βέμπερ.

Γιούνκερ: Οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις της ΕΕ!

Στην αρχή του βιβλίου ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η απάντηση που δίνει ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ όταν ο Ούντο Ούλφκοτε τον ρωτά «πώς γίνεται τα κορυφαία μας ΜΜΕ να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ στέκονται διατακτικά απέναντι της;». Η απάντηση που παίρνει από τον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν είναι αποκαλυπτική, αλλά και εξωφρενική, καθώς ο κ. Γιούνκερ απαντά ως... άλλος μάγειρας: «Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σ' ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει. Αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή... επανάσταση -άλλωστε, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε-, τότε τη βγάζουμε και τη σερβίρουμε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή»...

Εντύπωση προκαλεί επίσης ένα ολιγόλογο σημείωμα, συγγραφέα και εκδότη, στο εσώφυλλο, όπου αναφέρονται τα στοιχεία του βιβλίου (έκδοση, ημερομηνία, εκτύπωση, τιράζ κ,λπ.), όπου αναφέρουν χαρακτηριστικά τα εξής: «...Οι πληροφορίες που δημοσιεύονται είναι επεξεργασμένες και ελεγμένες με ιδιαίτερη προσοχή. Τυχόν ευθύνη του συγγραφέα και του εκδότη για ζημιές σε πρόσωπα και περιουσίες δεν είναι δεκτή». Δηλαδή σε απλά ελληνικά... αγωγές και μηνύσεις δεν εξυπηρετούν σε τίποτα και δεν γίνονται δεκτές, αφού τα κείμενα αυτά είναι στοιχειοθετημένα και προσεκτικά γραμμένα. (Προφανώς, ο συγγραφέας έχει κι άλλους «άσους στο μανίκι» για τα ονόματα που «δίνει»!)

Ο επί δεκαεπτά χρόνια αρχισυντάκτης της Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει λεπτομερώς πώς «έρχονταν οι προσκλήσεις για ρεπορτάζ στην εφημερίδα από υπουργούς της κυβέρνησης, από την καγκελαρία, από ξένες κυβερνήσεις, από τηνίδια την BND (σ.σ. Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών) ή τη CIA, τραπεζίτες ή μεγάλες εταιρείες, όπως, π.χ., η Shell», και πώς «η ιδιοκτησία της εφημερίδας κανόνιζε μαζί μου ποιος συνάδελφος θα καλύψει το ρεπορτάζ, το οποίο συνήθως ήταν πλουσιοπάροχα καλυμμένο με πεντάστερα ξενοδοχεία, δωρεάν μετακινήσεις με ελικόπτερα, πάντα πρώτη θέση στο αεροπλάνο και φαγητά στα καλύτερα εστιατόρια, συν τα δώρα (χρηματικά ή άλλα, όπως πανάκριβα ρολόγια) στο τέλος της αποστολής»...

«Μετείχα κι εγώ σε πάρα πολλές τέτοιες αποστολές για στημένα ρεπορτάζ, ανταποκριτής σε πολεμικά μέτωπα, μεταφέροντας τις πληροφορίες από εκεί σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας μου. Μετείχα σε "ρεπορτάζ", φτάνοντας μέχρι το Ομάν για να γράψω τα καλύτερα λόγια για τον αιμοσταγή δικτάτορα της χώρας, οι μετακινήσεις μου ήταν πάντα με κλιματιζόμενο ελικόπτερο, η σουίτα μου ήταν υπερπολυτελής, στο εστιατόριο με περίμενε πάντα σπέσιαλ φαγητό και το βράδυ στο κομοδίνο της σουίτας μου υπήρχε ένα πανάκριβο ρολόι δώρο του σουλτάνου. Ντρέπομαι. Ντρέπομαι σήμερα για όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη. Εγώ, ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, υπήρξα διεφθαρμένος κατηύθυνα και παραπληροφόρησα αναγνώστες. Τα αναφέρω για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νεότεροι συντάκτες», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ούντο Ούλφκοτε.

Και συνεχίζει: «Συνάδελφος (σ.α: αναφέρει το όνομά του) "άρρωστος" με τα βαριά δίκυκλα έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ανταλλακτικά για τη μηχανή του στη Γερμανία και ήταν πανάκριβα. Σε ταξίδι του με το κυβερνητικό αεροσκάφος στην Αμερική βρήκε ολόκληρη μηχανή, την έκανε μικρά κομμάτια, την πήρε μαζί του στο αεροπλάνο της καγκελαρίας και την έφερε στη Γερμανία. Φυσικά, δεν πλήρωσε τίποτα, διότι δεν περάσαμε από τελωνείο, όπως και μερικοί άλλοι συνάδελφοι εκμεταλλευόμενοι το αεροπλάνο της Luftwaffe» - πρόκειται για το αεροπλάνο που χρησιμοποιεί ως προεδρικό αεροσκάφος η καγκελαρία.

Μυστικές υπηρεσίες με γραφείο στην εφημερίδα!

Αναφερόμενος στη διαπλοκή των δημοσιογράφων με τις μυστικές υπηρεσίες ο Ούλφκοτε γράφει ότι «φτάσαμε στο σημείο να εγκαταστήσει γραφείο απέναντι από την εφημερίδα η BND και οι πράκτορές της να δίνουν κομμάτια για δημοσίευση κατευθείαν, παρακάμπτοντας τους πάντες. Εξάλλου, δημοσιογράφοι συνδεδεμένοι με διάφορες αμερικανικές οργανώσεις, συνδεδεμένες με τη σειρά τους με CIA, Μπίλντερμπεργκ κ.λπ., παίρνουν αμερικανικά βραβεία. Και ποιος τα απονέμει; Η Σαμπίνε Κρίστιανσεν και ο Στέφαν Κορνέλιους (σ.σ: γνωστοί αρθρογράφοι) από τη Suddeutsche Zeitung. (...)

«Γα κάθε "καλό ρεπορτάζ" και ανάλογα με το πόσο αυτό επηρεάζει την κοινή γνώμη, ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία πληρώνει από 3.670 μέχρι και 14.700 ευρώ τους δημοσιογράφους», καταγγέλλει ο πρώην αρχισυντάκτης της FAZ και, κλείνοντας, επισημαίνει: «Όταν γυρίζουν οι συντάκτες από το ρεπορτάζ στο εξωτερικό παίρνουν εκτός του μισθού τους και των εκτός έδρας -ενδεικτικά αναφέρω-, π.χ., 57 ευρώ τη μέρα για παραμονή στο Χιούστον, 64 ευρώ στη Νορβηγία, 70 ευρώ στη Σουηδία, 77 ευρώ στην Αγκόλα κ.ο.κ. Αλλά τα έξοδά τους, όπως προανέφερα, είναι ήδη πληρωμένα από σπόνσορες κι αυτά, φυσικά, περνιούνται σαν έξοδα της εφημερίδας. Δηλαδή πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης ως... σπόνσορας άλλη μια φορά το ταξίδι του δημοσιογράφου. Κι αυτός ο έρμος πολίτης εκεί έξω δεν έχει ιδέα για όλα αυτά», καταλήγει ο Ούντο Ούλφκοτε.

Διαβάστε επίσης:

Udo Ulfkotte - Ich weiß Dinge, die ihr niemals glauben würdet 

Udo Ulfkotte: »Gekaufte Journalisten« auf dem Weg zum Bestseller

------------------

[Πηγή]

Κύριε Σόιμπλε η πόρτα σας…μπάζει κι' έχει οσμή αίματος!

Μια χώρα που διεκδικεί ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη δεν αρκεί νάχει οικονομική ευρωστία. Απαιτείται και ένα ηθικό πλεονέκτημα. Και τι σημαίνει μια χώρα νάχει ηθικό πλεονέκτημα το γνωρίζουν καλά οι Γερμανοί διανοούμενοι που έχουν μελετήσει καλά την ελληνική Γραμματεία. Πάμε λοιπόν:

Η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας στηρίζεται σήμερα σε κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας που είναι θεμελιωμένοι σε αίμα ανθρώπινο. Έχουμε και λέμε:

1.Bertelsmann

Ιδρύθηκε το 1845 και υπήρξε στενός συνεργάτης του Χίτλερ, στηρίζοντας την προπαγάνδα του αντισημιτισμού με έκδοση βιβλίων. Ο ιδρυτής της, Mohn, έκανε σημαντικές δωρεές στο Χίτλερ κι ήταν μέλος των Ες- Ες. Στα εργοστάσιά του, στη Λιθουανία και την Ουκρανία, δούλεψαν χιλιάδες Εβραίοι σε καθεστώς δουλείας.

2. KodaK

Είχε συναλλαγές με τους Ναζί και στα εργοστάσιά της δούλεψαν πάνω από 350 Εβραίοι σε καθεστώς δουλείας.

3. Hugo Boss

Σχεδίασε τις στολές των Ες- Ες και της ναζιστικής νεολαίας. Χρησιμοποίησε 140 εργάτες εβραϊκης καταγωγής, κρατούμενους, κι” ο αριθμός τους αυξήθηκε με άλλους σαράντα αιχμαλώτους πολέμους από τη Γαλλία.

4.IBM

Παρείχε πληροφορίες στους Ναζί για τον εντοπισμό των Εβραίων και συνέβαλε στην εξόντωσή τους από τον Χίτλερ. Εξέλιξε τα αυτόματα συστήματά της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

5.Bayer.

Θυγατρική τής IG Farben. Δώρισε 81.000.000 μάρκα στο χιτλερικό καθεστώς. Είχε τα εργοστάσια της πλησίον του Άουσβιτς για νάχει εργατικά χέρια δωρεάν. Υπολογίστηκε οτι πάνω από 350.000 πέθαναν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους σ” αυτά τα εργοστάσια.

6. Siemens

Χρησιμοποίησε κρατουμένους στα εργοστάσια της. Το 2001 προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν για να προωθήσει προϊόντα της έκαμε χρήση της λέξης Zykon. Το Zykon ήταν το θανατηφόρο εντομοκτόνο που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους αερίων.

7. ΒMW

Ο ιδρυτής της εταιρίας χρησιμοποίησε δούλους στα εργοστάσια παραγωγής όπλων και το 1933 έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, κάτι που του εξασφάλισε πακτωλό χρημάτων. Η εγγονή του παραδέχτηκε ότι η αυτοκρατορία χτίστηκε από την εκμετάλλευση 50.000 αιχμαλώτων πολέμου. Ο παππούς της υποχρέωνε τους αιχμαλώτους να εργάζονται με απειλή εκτέλεσης. Στο εργοστάσιο του στο Αννοβερο υπήρχε ειδικός χώρος εκτελέσεων.

8. Audi

Χρησιμοποίησε πάνω από 20.000 αιχμαλώτους πολέμου στα εργοστάσια της. Πριν λήξει ο πόλεμος έστειλε 688 στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μετά το τέλος του πολέμου αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμα εκατομμυρίων δολαρίων.

9. Daimler Benz μερσεντές

Δούλεψε για το στρατό του Χίτλερ. Στα εργοστάσιά της είχε πάνω από 63.000 κρατουμένους στρατοπέδων που δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Τα εργοστάσιά της φυλάσσονταν από τα Ες- Ες.

10. Deutshe BanK

Αγόρασε 4.446 κιλά χρυσό από την κεντρική Τράπεζα του Ναζιστικού καθεστώτος. Τα 744 απ/ αυτά προερχόταν από κρατουμένους στρατοπέδων συγκέντρωσης. Παραχώρησε επίσης δάνειο στο Χίτλερ για την κατασκευή του Άουσβιτς. Το 1998 αποδέχτηκε την ηθική ευθύνη.

11.Opel

Ήταν η δημιουργός του πρώτου θαλάμου αερίων.

12. Puma

Ο συνιδρυτής της, Ντάσλερ, χρησιμοποίησε χιλιάδες κρατουμένους των στρατοπέδων για να δοκιμάζουν τα παπούτσια του σε στίβος αντοχής.

13.Volkswagen

Τέσσερις στους πέντε εργάτες της υπήρξαν κρατούμενοι στρατοπέδων. Συνεργαζόταν στενά με το Χίμλερ που της έστελνε εργάτες από το Άουσβιτς.

Κύριε Σόιμπλε!

Όλοι αυτοί «στηρίζουν» σήμερα το «Γερμανικό θαύμα». Ως εκ τούτου απέναντι στην Ευρώπη πρέπει να αισθάνεστε ενοχή. Διότι τι θα πει αποκηρύξατε το Ναζισμό; Σάματις σας έπαιρνε να κάνετε αλλιώς; Αποκηρύξατε το Ναζισμό, αλλά στα φυντάνια του στηρίζετε την οικονομία σας. Και ειδικά απέναντι σ” αυτόν τον τόπο στερείστε ηθικού πλεονεκτήματος…

Ως εκ τούτου, κακώς σας αντιμετωπίζουμε έστω με το μίνιμουμ της διπλωματικής ευγένειας.

Βγάλε λοιπόν το σκασμό γιατί το αίμα είναι ακόμα νωπό!

Του Άρη Σκιαδόπουλου

----------------
[Πηγή]