Γεια σου Γιάνη Βαρουφάκη! - Του Άρη Δαβαράκη

Το περασμένο Σάββατο λοιπόν είχαμε ακόμα κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων και ετοιμαζόμασταν να πάμε προς τις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου. Σήμερα έχουμε διανύσει μία απόσταση τόσο μεγάλη που χρειάστηκε  δεκαετίες για να το δείξει ξεκάθαρα πόσο κενή περιεχομένου, στόχου  και νοήματος υπήρξε.  Το 74 ο παλιός Καραμανλής «μας πέταξε στη θάλασσα για να μάθουμε κολύμπι», αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου και όλες οι κυβερνήσεις από τότε μέχρι τώρα δεν μας το επέτρεψαν – να μάθουμε κολύμπι. Μας εφοδιάσανε με μπρατσάκια, σαμπρέλες, σωσίβια, φουσκωτά, βαρκούλες –μέχρι και σκάφη. Και δεν χρειάστηκε να μάθουμε τίποτε απολύτως. Ούτε καν μια «δεύτερη γλώσσα»  (όλοι αγγλικά υποχρεωτικά ας πούμε) για να μπορούμε να συνεννοηθούμε με αυτούς που από «εταίρους» μάθαμε πιά να τους λέμε «δανειστές». Οι ηγεσίες, οι υπάλληλοι και οι «φίλοι» των δύο ΑΕ που βγάλανε δισεκατομμύρια (ευρώ) στην πλάτη μας (της Ελλάδας δηλαδή, όχι εμού προσωπικώς)  μας μοιράσανε παρέα, κυρίως με την Γερμανία, καθρεφτάκια και με τα δάνεια και τις φούσκες, το πλαστικό χρήμα  και την ψευδαίσθηση πως άλλαξε πια η ζωή μας, μας φέρανε ως εδώ. Σκυταλοδρομία. Ο ένας «αρχηγός» μετά τον άλλον. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Σήψη και θλίψη και Cayenne, σουίτες στην Σαντορίνη και πρώτη θέση Αθήνα-Θεσσαλονίκη οι «μπίζνεσμεν» με τους πολιτικούς (η ανωτέρα τάξις).

Μπήκαμε στην ευρωζώνη ενώ δεν ήμασταν έτοιμοι, κάναμε Ολυμπιακούς  και μετά παρέλαβε ο Κώστας Καραμανλής, ο ανεψιός του κανονικού. Δεν ήξερε, δεν ρώτησε, δεν έμαθε. Άρχισε το καράβι να μπάζει νερά. Το καταλάβαμε και ψηφίσαμε τον γυιό του Ανδρέα που, αν μη τι άλλο, είχε μοιράσει λεφτά ο άνθρωπος. Λεφτά υπάρχουνε μας είπε και ο γυιός του – αλλά το καράβι τσακίστηκε στα βράχια εκεί κοντά στο Καστελόριζο και ήρθανε οι ναυαγοσώστες, ΔΝΤ και ΕΚΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μας τακτοποιήσουνε και, κυρίως, αφού δεν διαβλέπανε πια καθόλου φώς στην επιχειρηματικότητα και την κερδοφορία μας, να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Εμείς μουγγοί, τρομαγμένοι, με κάτι ηγεσίες για τα μπάζα, φτύσαμε αίμα πέντε χρόνια μέχρι να καταλάβουμε πως διόλου δεν τους ένοιαζε τους διαχειριστές της τοπικής εξουσίας τι θ’ απογίνουμε εμείς. Και την περασμένη Κυριακή τους απολύσαμε και είπαμε στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ότι μπορεί, να ανακτήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπειά μας και να αναλάβει να καθαρίσει όλη αυτή την βρώμικη και μολυσμένη πληγή της διαπλοκής και της απάτης, του υποκόσμου και των καταγεγραμμένων σε διάφορες λίστες ευνοουμένων που έχουνε καταχραστεί τον άμπακο αλλά τους προστατεύανε οι δυό ΑΕ γιατί θα καρφωνόντουσαν κι’ αυτές με τα μεγαλοστελέχη και τους σφουγγοκωλάριους μαζί, αν μαθαίναμε ονόματα.

Πραγματικά μου φαίνεται απίστευτο πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κλείνει σήμερα μόνο 4-5 μέρες ζωής Μόλις την Πέμπτη είδε ο πρωθυπουργός τον Σούλτς και μόλις πριν λίγες ώρες γίνανε οι συναντήσεις με τον Γερούν Ντεϊσελμπλούμ . Βέβαια αυτή που «έγραψε» πιο πολύ ήταν η συνάντηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη που ξέρει πολύ καλά την γλώσσα και τα φερσίματα των Ντεϊσελμπλούμ  αυτού του κόσμου χάρη στην  διεθνή θητεία του στα λεγόμενα «χρηματοοικονομικά» λημέρια – και στα πανεπιστήμια. Σίγουρα ο Γερούν (συγχωρείστε μου την οικειότητα) δεν το περίμενε να συναντήσει εδώ ανθρώπους της αντίληψης του Τσίπρα και του Βαρουφάκη και, σίγουρα, δεν του καλοφάνηκε. Ο Γιάννης (και πάλι συγγνώμη για την οικειότητα) μιλάει τη γλώσσα της δικής τους πιάτσας, τους ξέρει καλά και από μέσα και απ’ έξω. Κατά τη γνώμη μου ξεκίνησε πολύ γερά και πολύ σωστά. Έδωσε το στίγμα και το φιλικό σήμα «μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια» - που είναι μια καινούργια «πληροφορία» για τους δανειστές μας. Και ο Σούλτς χτές με τον Αλέξη (συγχωρείστε μου την οικειότητα για τρίτη φορά), παρ’ όλο που τον ήξερε από το Ευρωπαϊκό Debate, δεν περίμενε να τον δει τόσο σαφή και ξεκάθαρο σαν πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου  όπου συναντούσε άλλου είδους πολιτικούς.

Μέσα σε λιγότερες από 150 ώρες, η Ελλάδα έδωσε στους φίλους, δανειστές και εταίρους της, το καινούργιο της στίγμα –και το έκανε άψογα. Προσωπικά δεν έχω καμία ανησυχία. Θα το «φυλάρουμε» όλοι λιγάκι και θα καταλήξουμε σε μια καλή συμφωνία που θα είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές – πολύ σύντομα κιόλας.

Όσο για αυτούς που ελπίζουνε στην «αριστερή παρένθεση» και πήρανε μεγάλη χαρά την Παρασκευή νομίζοντας ότι ο Γερούν θύμωσε και θα μας τιμωρήσει (γιατί έτσι σκέφτονται και τόσα καταλαβαίνουνε), ας συγκρατηθούν. Βιάζονται πολύ.

Αυτή η κυβέρνηση έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Και το πιο δύσκολο κομμάτι των προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει, είναι ο πόλεμος που θα υποστεί από τους καταγραμμένους σε λίστες μεγαλο-οφειλέτες του Δημοσίου που θα ξεμπροστιάσει. Έχουν όλοι αυτοί πολύ καλούς φίλους στα τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοσταθμούς που αγωνίζονται ήδη από την Τρίτη για το «αριστερό διάλλειμα» με μέγα πάθος. Εκεί θα παιχτεί το πιο χοντρό παιχνίδι – γιατί «είναι πολλά τα λεφτά Άρη μου» αφ’ ενός και γιατί πολλοί από αυτούς απειλούνται και ποινικά και δεν το θέλουνε καθόλου να καταντήσουνε σαν το ζεύγος Τσοχατζόπουλου.

Μη μασάτε λοιπόν: Αυτοί που φάγανε τα λεφτά που χρωστάει η Ελλάδα, θα δώσουνε σκληρές και άγριες μάχες μήπως και τη γλυτώσουν. Όλα τα συστημικά ΜΜΕ (ναι μπορούμε πια ν’ αρχίσουμε να τα ξαναλέμε έτσι αφού τόσο γρήγορα επαναφέρανε τον Γκαίμπελς τους φάτσα-φόρα στα δελτία ειδήσεων), θα τους στηρίξουν – γιατί είναι το ίδιο πακέτο όλοι αυτοί. Πρώτη τους δουλειά λοιπόν θα είναι να προβάλλουν ότι αρνητικό γράφεται ή λέγεται διεθνώς για την νέα αριστερή μας κυβέρνηση, αποσιωπώντας όλα τα (πολύ περισσότερα) θετικά. Και, φυσικά, θα προσπαθήσουν να χαλάσουν την «νέα σχέση» που Τσίπρας και Βαρουφάκης άρχισαν ήδη να χτίζουν με τους συνομιλητές τους.

Η γιαγιά μου έλεγε πως τα σκυλιά γαυγίζουνε αλλά η άμαξα περνάει. Δεν ξέρω αν είναι πολύ «αριστερό» αυτό που επικαλούμαι – αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Του Άρη Δαβαράκη

--------------------

[Πηγή]

LuxLeaks και κολύμπι στα σκατά - Του Άρη Δαβαράκη

Το μυαλό μου τα τελευταία 24ωρα γυρνάει συνεχώς γύρω από το ίδιο ερώτημα: Καλά τα LuxLeaks και αυτός ο θρασύτατος μεγαλοαπατεώνας ο Γιούνκερ  που έχει κάνει το Δουκάτο του μπουρδέλο κι’ έχει μαζέψει εκεί όλη την «φοροαποφυγή» (έτσι τη λέμε από προχθές την φοροδιαφυγή, δεν ξέρω γιατί) του «πολιτισμένου Δυτικού κόσμου» - από Google μέχρι EFG. Καλά η ντροπή της ντόπιας δημοσιογραφίας που για μια χούφτα ευρώ πετάει την είδηση κι’ αρπάζει τη διαφήμιση της Wind της Coca-Cola και της Eurobank και το βουλώνει από παντού, το ράβει με μαρκοβελόνα και χώνει το κεφάλι της στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο. Καλά η κυβέρνηση που δεν βγήκε ακόμα να πει «ορίστε ποιοι μας κουνάνε το δάχτυλο και μας λένε φοροφυγάδες, οι εξπέρ της απάτης, το Λουξεμβούργο και ο πρώην πρωθυπουργός του, ο Γιούνκερ, ο απατεώνας». Καλά η αξιωματική αντιπολίτευση που έχει ψαρώσει κι’ αυτή μέσα στην τόση φτηνή συνδιαλλαγή, δεν έχει και πείρα απ’ αυτά έτσι κι’ αλλιώς (ευτυχώς) και μας αφήνει ακάλυπτους χωρίς μια ισχυρή δήλωση που να ξεκαθαρίζει τη θέση της – να μας βοηθήσει και μας να ξέρουμε πώς να βαδίσουμε. Καλά όλα αυτά τα «σάπια» που έχουνε μπερδέψει τους ανθρώπους στο έπακρον και δεν ξέρουνε πια τι να σκεφτούνε, αν καταλάβανε καλά αυτά που διάβασαν σε ξένες εφημερίδες ή άκουσαν από διεθνείς τηλεοπτικούς σταθμούς (ή στο site του ThePressProject.gr  που τα γράφει όλα αναλυτικότατα αλλά πόσοι από τα δέκα εκατομμύρια θα φτάσουνε να πληκτρολογήσουνε www.thepressproject.gr για να ξεστραβωθούνε;) Καλά η ομερτά και το «βάστα με να σε βαστώ» πριν κατρακυλήσετε όλοι μαζί οι μαφιόζοι στα τάρταρα της μαύρης απαξίωσης και της ανυπαρξίας (που έτσι κι’ αλλοιώς σας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες το συντομότερο δυνατόν). Καλά ο κυνισμός, καλά η χυδαιότητα, καλά το «νόμιμο άρα και ηθικό» που δεν το αποδεχτήκαμε από τους συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή και ψηφίσαμε με 11% διαφορά τον ΓΑΠ και τώρα το καταπίνουμε αμάσητο ως εισαγόμενο από το Λουξεμβούργο – άρα «πολιτισμένο», «αποδεκτό», «μέσα στο παιχνίδι είναι όλα αυτά», «Ωχ μωρέ Άρη, είναι πολλά τα λεφτά, δεν καταλαβαίνεις εσύ από αυτά, εσύ ζεις στην κοσμάρα σου την very low budget- άρα χέσε μας και εμάς και τον Γιούνκερ ».

Να σας χέσω ευχαρίστως και σας και κυρίως τον Γιούνκερ – που αν υπήρχε ακόμα στην ανθρωπότητα λίγη τσίπα και δεν είχε κατρακυλήσει τόσο βαθειά στη μαύρη τρύπα ενός καπιταλισμού παγκοσμίων κανίβαλων υπανθρώπων, θα είχε (η ανθρωπότητα λέμε) κάποιες ή έστω κάποια (μία) ηγετική φωνή που θα έβγαινε και θα έλεγε «Ντροπή» - stop that madness, σας πήρανε είδηση σ’ όλη τη Γή καθίκια,  επανορθώστε αμέσως, βγείτε στις τηλεοράσεις, εξηγείστε, γιατί δεν πληρώνετε φόρους στις πατρίδες σας ρε ξεφτίλες και αφήνετε τα κράτη δίχως έσοδα και τους ζητάτε (ο ίδιος άνθρωπος ο κύριος Γιούνκερ, σε double face έκδοση) να κυνηγήσουνε τους φοροφυγάδες και να τσακίσουνε την φοροδιαφυγή και απαιτείτε μέτρα – την ώρα που εσείς είστε οι μεγάλοι καθηγητές της απάτης, από τα βρώμικα μυαλά σας έφτασε εδώ που έφτασε η ανθρωπότητα, τοξικά γουρούνια (τοξικά, όχι ταξικά –μην παρεξηγηθώ κιόλας).

Καλά όλα αυτά λοιπόν, είμαστε υποχρεωμένοι να τα ζούμε και να τα καταπίνουμε και να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε για πολλά χρόνια, μέχρι να έρθει η στιγμή της αποκάλυψης του απόλυτου μαλάκα (για τον Γιούνκερ λέω) οπότε πια δεν μπορεί κανείς να μας απαγορέψει να θυμώσουμε και να ζητήσουμε από της ηγεσίες μας που πάνε για εκλογές, τον Μάρτιο, τον Μάϊο, το 16 – δεν έχει σημασία, ο χρόνος κυλάει γρήγορα – να θυμώσουνε και αυτές. Να θυμώσουνε και να τοποθετηθούνε απέναντι στο φαινόμενο και με την ευκαιρία αυτήν, την σπάνια, να ξεκινήσουνε έναν διάλογο με την κοινωνία, να την ρωτήσουνε προς τα πού θέλει να πάει, αν θέλει να συνεχίσει να κυλιέται στα γουρουνάδικα ( γουρουνάδικα, όχι γουναράδικα, μην παρεξηγηθώ κιόλας).

Ακούστε εδώ φίλοι κι’ αδέρφια (μανάδες, γέροι και παιδιά που λέει και το τραγούδι) πρέπει να βρούμε τρόπο εμείς οι πολίτες, με πορείες, με ψηφίσματα και υπογραφές, με πρωτοβουλίες διαδικτυακές,  με όποιον τρόπο μπορούμε, να δηλώσουμε απερίφραστα ότι δεν θέλουμε να ζούμε μέσα σ’ αυτήν ξεφτίλα και ότι θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις όποιους μας υποσχεθούν κοιτάζοντάς μας στα μάτια ότι θέλουν να χτίσουνε πάνω σ’ όλα αυτά τα τοξικά ερείπια μιαν άλλη κοινωνία, ανθρώπινη, δίκαιη, ελεύθερη-με νόμους και κανόνες κοινά αποδεκτούς. Ότι είναι καιρός για μια αναθεώρηση ριζική, ξεκινώντας από το άλφα – να επανακαθορίσουμε τα όριά μας και να οχυρώσουμε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούμε να ζούμε, να δημιουργούμε, να «επιχειρούμε» , να καλλιεργούμε, να διδάσκουμε και να μαθητεύουμε, να μεγαλώνουμε παιδιά και να μπορούμε, ο καθένας από το δικό του μονοπάτι, να αναζητήσουμε την ευτυχία που όλοι δικαιούμαστε από την ίδια την φύση και την ύπαρξή μας, την διασύνδεσή μας με το οικοσύστημα, το σύμπαν και το χάος, του οποίου είμαστε ολοζώντανοι φωτεινοί κρίκοι –μιας αλυσίδας που οι Γιούνκερ αυτού του κόσμου αγνοούν την ύπαρξή της.

Και να σας πω κάτι; Εγώ ήθελα την Ευρώπη γιατί πίστευα ότι θα μας αναβαθμίσει –ο ηλίθιος. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τα τελευταία κυρίως χρόνια, επιθύμησα την Ελλάδα.

Και δεν με ενδιαφέρει αν θα πηγαίνω με διαβατήριο στο Δουκάτο του Γιούνκερ – ή όπου αλλού θέλω.

Αν εννοούσε αυτό ο Εθνάρχης Καραμανλής όταν «μας πέταξε στην Θάλασσα για να μάθουμε κολύμπι», αν εννοούσε να γίνουμε υπήκοοι διαφόρων Γιούνκερ, θάπρεπε να μας το έχει εξηγήσει καλύτερα.

Κολύμπι ξέρουμε – και πολύ καλό μάλιστα με τόση θάλασσα που μας χαϊδεύει από παντού.

Κολύμπι στα σκατά δεν ξέρουμε.

Και δεν θέλουμε  να μάθουμε.

-------------------

[ΠΗΓΗ]